Καλησπέρα σε ολους και ολες. Νιωθω χρεως μου μετα απο ολα οσα περασα να μοιραστώ την εμπειρία μου με το αχγος και την καταθλιψη καθως θεωρω πως μπορουν να βοηθησουν πολυ κοσμο. Οτιδηποτε γραφω παρακατω εχει εξεταστει και απαντηθει απο παραπανω απο 3 ψυχιατρους. Θα παρακαλουσα να δειξετε εποιηκια στην ορθογραφία λογο δυσλεξιας. Roll it maestro.
Ονομάζομαι Παναγιώτης και ειμαι 22 χρονων. Ειχα θεματα με το αχγος απο τοτε που με θυμαμαι αλλα τα τελευταια χρονια ειχε φτασει στο απροχώρητο. Τον Δεκέμβριο το 2020 λοιπον επαθα το πρωτο μου καταθλιπτικό επισοδειο, και ηρθε σε κριση η αχγοδης διαταραχη μου. Μιλαμε για τρομερες καταστασης οπως υπνος 3-4 ωρες την ημερα στην καλυτερη, χασιμο πρπ 10 κιλων σε διαστημα βδομαδας, ανορεξια και γνκ απολυτη ψυχική καταρευση. Απο εκεινη την ημερα και για μηνες θα παλευα με απιστευτες σκεψεις με την κορυφαια να ειναι οτι μηπως/μαλλον θελω να αυτοκτονησω. Μιλαμε για ένα γιγαντοδες μαρτυριο που με γονάτισε και με ληγιζε και με τρομαζε καθε μερα και περισσότερο αφου ανσρωτιομουν "ποσο ακομα θα αντεξω". Μενω με τους γονεις μου, οι οποιοι και οι δυο χασανε την γη κατω απο τα ποδια τους και καθε μου επιθυμια ηταν διαταγη για αυτούς για να με βοηθησουν. Να μην τα πολυ λογο, μονος μου ζητησα για ψυχιατρο και ειπα: οχι ως εδω αυτο το πραμα θα φυγει απο πανω μου ( ελεγα τρεμοντας ). Για τον επομενο μηνα εψαχνα και γυρνουσα τουσ ψυχιατρους σαν παλαβος για να βρω καποιον που θα με βοηθησει. Μηνες πριν ( Οκτωβρίο ) οταν ειχα αρχισει να ψυλιαζομαι την φαση πηρα το θαρος και τηλεφωνησα στο κεντρο κοινοτικής ψυχικης υγειας της Θεσσαλονίκης ( οπου και μενω ). Μου εκλεισαν ραντεβου για διαγνωστικη εξέταση τον φεβρουαριο. Φαστ φοργουαρντ και παλι στον δεκεμβρη. Ψαχνω για ψυχολόγο ή ψυχιατρο για να με βοηθησει με μανια, τοση που ακομα και αυτη μου εφερνε απελπισία. Τα ζαναξ γραμμενα απο παθολογο σε δοσολογια τον 0,25mg κατεβαιναν καθε μερα 1 φορα σιγουρα. Φτανουμε 2 Φεβρουάριου, χωρις ψυχιατρο χωρις στήριξη και κυριως χωρις μιση λυση, οι σκεψεις και το αχγος βαρανε αλύπητα ολες τις πτυχες μου και η ζωη μου έχει ερθει σε στοπ για να μπορω απλα να επιβιωσω. Δινω την πολυ αναμενόμενη μου διαγνωστικη στο κεντρο επι 3 ωρες καθως μιλησαμε για τα παντα. Και μου λενε οτι λογο μεγαλης σειρας αναμονής ψυχοθεραπεια κατα τον μαιο. Εγω κοντεψα να πεθάνω επιτοπου αλλα η κοπελα που μου εκανε διαγνωστικη προσπαθησε να με ενθαρρύνει. Γυρναω σπιτι χειροτερα απο ποτε εχοντας εικονες οτι εγω ρε σε 1 μηνα θα ειμαι νεκρος ειτε γτ θα εχω βουτηξει ειτε γτ θα παω απο καρδια. Στην πορεια βρισκω μια γλυκια ψυχολογο να αντιμετωπιζουμε σιγα σιγα τα συμτωματα ( οχι ψυχοθεραπεία σε βαθος δλδ ).
Πρπ τελη Φεβρουαρίου, μου λενε πως αν θελω μπορω να παρω φαρμακευτικη αγωγη και μου δινουν απο το κέντρο τα Σεροξατ γνωστα και στο εξωτερικο ως παξιλ. Ε ρε και τι δε διαβασα και τι δεν ακουσω γι αυτα, απο τα καλυτερα ως τα χειροτερα. Τα λογια του γιατρου ομως χρυσα και ολοσωστα...μου λεει θα δεσμευτεις οτι θα τα παρεις τουλαχιστων 6 μηνες γτ αλλιως αν τα κωψεις πιο πριν αποτομα θα τα δεις ολα...γκεγκε? Γκεγκε λεω εγω.Απελπισμενος ομως κανω την δοκιμη και παιρνω το πρώτο σε δοση 20mg τη μερα. Ο ουρανος μου ηρθε σφοντιλη...ναυτια, ζαλαδες, τρεμουλα, ανεβασμενο αχγος και αϋπνία στο φουλ. Τα σταματαω αμεσως αφου εν τελη δεν ενιωθα ετοιμος. Εκαναν 2 μερες πρπ να σταματησουν αυτα αλλα σταματησαν. Η παθολογος μου ελεγε να ξες ολα στο κεφαλι σου ηταν...και λεω δε μπορει τουτι ειναι χαζη. Φτανουμε με αυτα και αυτα μεσα απριλη. Εχουμε ανεβει το Έβερεστ και μπροστα μας απλονονται αλλα 5 με 6. Οι αυτοκτονικες σκεψεις να μην σταματανε και εγω να εχω φτασει το ζαναξ στο 1.00mg για να με πιανει. Τοτε λοιπον με καλουν και μου λενε ξεκιναμε ψυχοθεραπεια. Μου λενε εχεις Γενικευμενη Αχγοδη Διαταραχη και οτι αλλο εχεις ειναι απο αυτο. Μου εξηγει η ψυχιατρος ( η κοπέλα που μου εκανε και διαγνωστικη ηταν η ψυχιατρος μου ) οτι δεν αποφευγουμε πλεον το αχγος...αντιθετος το αντιμετωπιζουμε με νεες αντιδραστικες σκέψεις και το σωπενουμε και το κατακταμε. ΓΕΛΑΩ. Ο πρώτος μηνας ηταν απεριγραπτος, ημουν σχεδον σιγουρος οτι αργα η γρηγορα θα αποφασισω να αυτοκτονήσω και οτι ολα θα τελειώσουν. Λεω ηρθε η ωρα για τα φαρμακα, και ετσι τα ξεκιναω. Και ενώ περίμενα να είναι χαλια, δεν ειχα ουτε τα μισα σε σχεση με την Πρώτη φορα, και αυτο γτ τα ηθελα, ημουν ετοιμος πως το λενε. Δυο βδομαδες ειχα πολλες παρενεργειες όπως αϋπνία, ναυτια, ζαλαδες κλπ αλλα έπαιρνα αλλα φαρμακα για να αντιμετωπίσω τις παρενεργειες που μου ειπαν θα διαρκουσαν περίπου 2 εβδομαδες. Και ετσι και εγινε, αφου κοιμομουν συνεχεια την τελευταία βδομαδα μετα την 2η βδομαδα εφυγαν σχεδον ολα, και στην 3η ειχαν φυγει τα παντα. Ξαφνικα το αχγος μυωθηκε και μπορεσα να χρησιμοποιησω πιο ενεργα αυτα που επαιρνα απο την ψυχοθεραπεια, πραματα αρχισαν να μπαινουν στη θεση τους και να αντιμετωπιζω ολο και μεγαλύτερα και ολο και δυσκολοτερα θεματα. Αυτο συνεχισε για 7 ολοκληρους μηνες αυστηρής αγωγης, μη χανοντας ουτε μια συνεδρια και δουλευοντας ενεργα σε οτι επαιρνα. Η ψυχιατρος μου ήταν τρομερή και ειχαμε απιστευτη χημεια το οποιο βοηθησε. Κατοπιν πολλων δυσκολων μηνων και λυσεων τρομερα δυσκολων θεματων φτανουμε στο σημερα. Ενα χρονο μετα, σταματαω την ψυχοθεραπεια, με συναντηση ξανα σε 1 και 3 μηνες πριν γινει μια δοκιμαστικη διακοπη 6 μηνων πριν ξανα κανω οτιδηποτε. Βρισκομαι στο απόγειο της ζωης μου, εχω παρει κιλα γυμναζομαι, ομορφηνα, γελασα, και ολα τα κακα μπηκαν στη θεση τους οπως ποτε δεν ειχαν ξανα μπει. Ενιωθα οτι κατεβηκα στην κολαση και εν τελη την εσβησα. Οι γιατροι του κεντρου να μου λενε οτι λιγοι τα καταφερνουν όπως εγω και να συνεχισω ετσι. Σταματαω την φαρμακευτικη αγωγη για την οποια ειχα ακουσει τοσα και τοσα, και δεν συμβαινει τπτ κακο, ολα στη θεση τους.
Και εδω φτανω στο τελος και λεω. Ναι σιγουρα ειχε δυσκολιες αλλα αυτο που πήρα στο τελος ηταν γιγαντοδες. Τα μισα πραματα που διαβασα στο ιντερνετ ηταν αχρηστα και ψευτικα απο ατομα που περίμεναν τα χαπια να κανουν θαυματα χωρις να αλλαξουν απολυτος τπτ στη ζωη τους η χωρις να συμβουλευονται γιατρο που εμπιστευονται. Το αχγος ειναι ενα τερας, ενα τεραστιο τρομακτικο τερας, αλλα νικαιεται. Ξερω οτι μπορει να ξανα ερθει καποια στιγμη αλλα πλεον εχω τα εργαλεια, την εμπειρια και τους ανθρωπους για να το ξανα νικησω και μάλιστα πιο γρηγορα. Για μια σουμα, ξεκίνησα απο τον πατο και εφτασα στην κορυφη. Εκωψα και τα ζαναξ και τα ssri με καθοδήγηση και οπως ενιωθα ανετα εγω. Η ψυχοθεραπεία ηταν το μεγαλυτερο μου οπλο, ολα τα αλλα παιζαν υποστηρικτικό ρολο σε αυτη. Και είμαι εν τέλη εδω για να ριξω λιγο φως στις καταμαυρες ζωες μας, για να σας απλωσω το χερι μου απο την αλλη πλευρα και να σας φωναξω να πιστεύετε σε εσας και να κανετε την κινηση με το πείσμα που χρειάζεται για να γινεται καλα. Να ακουτε ΜΟΝΟ εσας και τους γιατρους σας, το ιντερνετ λεει μπαρουφες ( σπουδαζω πληροφορικη ). Καντε υπομονη, πείσμα και ψαξτε γιατί η λυση σας ορκιζομαι υπαρχει, και αν μπορω να την βρω εγω που ημουν ενας απο ολους μας, τοτε μπορειτε και ολοι σας. Δεν ειστε μονοι δεν ειστε τελειωμενοι δεν είστε ανίσχυροι και αυτα μπορει να μην τα πιστεύετε αλλα ειναι φακτς. Θελει υπομονη κακ εμπιστοσύνη στους γιατρούς. Να ψαχτειτε μεχρι να βρειτε αυτον που σας ταιριαζει και εχετε χημεια και πανω απο ολα να ακουτε τι σας λεει ο εαυτος σας. Τα συναισθήματα δεν ειναι εχθροι αλλα αγγελικφοροι το. Καταστασεων που ζουμε.
Με αμέριστη αγαπη
ενα αγορι που ξανα χρωματισε τον ουρανο.
