Θέλω επιτέλους να σταματήσω να προσπαθώ..

Έχουν περάσει 4 χρόνια απο το χωρισμό.. Χωρίς καμία επικοινωνία, μόνο μια τυχαία συνάντηση που απέφυγα μέχρι και να τον κοιτάξω..
Πολύ έντονη σχέση 3.5 χρ, πολύ δύσκολος χωρισμός και πολύ εγωισμός και απο τους 2..Προσπάθησα να αποφασίσω οτι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί και είπα ξέχνα τον..
Και προσπάθησα, όλα τα προσπάθησα.. Πέρασα όλα τα στάδια.. Έκλαψα, γέλασα, βγήκα, ήπια, έκανα σεξ με πολύ κόσμο χωρίς να νιώθω τίποτα, κενή τελείως, προσπάθησα να κάνω σχέση, προσπάθησα να αισθανθώ κάτι για κάποιον άλλο άνθρωπο, δούλεψα πολύ, ταξίδεψα, έκανα οτι μπορούσα για να ξεχάσω αλλά μάταια..
Σαν να μην μπορεί το μυαλό μου να πάει παρακάτω κι όλο τα παρατάω.. Σαν να έχει συνηθίσει ο εαυτός μου να τον αγαπάει και να μην μπορεί να δεχτεί οτι δεν γίνεται..
Δεν ξέρω πια τι συμβαίνει με μένα.. Είναι τόσο παράλογο και παθολογικό όλο αυτό που με τρομάζει.. Δεν είμαι παιδάκι να μην μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό..
Μου περνάει συνέχεια απο το μυαλό να επικοινωνήσω.. Αλλά δεν έχω το δικαίωμα να ενοχλήσω.. Ήταν και για τους 2 πολύ δύσκολο το ξέρω και πρέπει να τον αφήσω ήσυχο να ζήσει τη ζωή του..
Αλλά εμένα με πνίγουν τα ανείπωτα, με πνίγει που δεν μπορώ να ξεχάσω..
Είναι πολύ εγωιστικό εκ μέρους μου να επικοινωνήσω μετά απο τόσο καιρό?
Δεν θα ζητήσω τίποτα, απλά να του πω όλα αυτά που σκέφτομαι για να μπορέσω να λυτρωθώ.. Δεν με νοιάζει κάτι άλλο..

Ψάξε μέσα σου ποια ανάγκη είναι, πώς σε κάνει να νιώθεις, τι σου λέει που δε στο λέει άλλος, μήπως βρεις αυτό το κάτι που λείπει ως τώρα.

Κάποιες φορες δεν αρκεί να προσπαθούμε απλα να ξεχνάμε.
Για ποιους λόγους θεωρεις ότι το μυαλό σου έχει κολλησει σε αυτήν τη σχέση; τι είχε αυτός ο άνθρωπος παραπανω από ότι κάποιος άλλος; ποια είναι η ηλικία σου;

Quote:

---

Originally Posted by Black_Opium

Κάποιες φορες δεν αρκεί να προσπαθούμε απλα να ξεχνάμε.
Για ποιους λόγους θεωρεις ότι το μυαλό σου έχει κολλησει σε αυτήν τη σχέση; τι είχε αυτός ο άνθρωπος παραπανω από ότι κάποιος άλλος; ποια είναι η ηλικία σου;

---

Είμαι 33 χρ. με άλλες 3 προηγούμενες, μεγάλες σχέσεις των οποίων το χωρισμό διαχειρίστηκα αποτελεσματικά και σχετικά γρήγορα. Στη συγκεκριμένη σχέση ήταν η πρώτη φορά που αγάπησα και αφέθηκα και υπήρξαν άπειρες παρεμβάσεις τρίτων και τελικά επίσης χωρίσαμε απο ψέματα τρίτων τα οποία πίστεψα γιατι ήμουν ευάλωτη και κουρασμένη απο τους τσακωμούς και απομακρύνθηκα απότομα. Όταν συνειδητοποίησα τι συνέβη ήταν πολύ αργά, αυτός πολύ πληγωμένος και δεν ήθελε ούτε να με δει καθώς όπως είπε του κατέστρεψα κι εγώ και αυτοί (οι τριτοι) τη ζωή. Κι εγώ δεν προσπάθησα παραπάνω, το σεβάστηκα και τα έπνιξα όλα μέσα μου πληγώνοντας τον εαυτό μου ακόμα πιο πολύ..
Υπήρχε ακόμα τόσο αγάπη θεωρώ και απο τους 2 που με τον χωρισμό δεν μπόρεσε να θαφτεί. Αλλά και πολύς εγωισμός κι έτσι χαθήκαμε . Έθαψα κάθε συναίσθημα για να μην πονάω που πραγματικά δεν ένιωθα τίποτα γενικά στη ζωή μου και ακόμα πιστεύω έτσι είμαι, κενή.
Δεν ξέρω αν είχε κάτι ο συγκεκριμένος άνθρωπος παραπάνω ή αν έχω κολλήσει στο τι ένιωθα για αυτόν κι αυτός για μένα και τις προσπάθειες που κάναμε παρά τις δυσκολίες μέχρι και τη τελευταία στιγμή.
Θα ήθελα πολύ να του πω όλα όσα νιώθω και σκέφτομαι σαν τελευταία προσπάθεια να λυτρωθώ, χωρίς να του ζητήσω τίποτα και χωρίς φυσικά να περιμένω καμία απάντηση.

Quote:

---

Originally Posted by kopela93

Ψάξε μέσα σου ποια ανάγκη είναι, πώς σε κάνει να νιώθεις, τι σου λέει που δε στο λέει άλλος, μήπως βρεις αυτό το κάτι που λείπει ως τώρα.

---

Μακάρι να μπορούσα να βρω την απάντηση σε αυτά που λες, έχω αναρωτηθεί τόσες φορές που πραγματικά πιστεύω άκρη δεν θα βρώ ποτέ.
Το πως με έκανε να νιώθω είναι το μόνο σίγουρο οτι δεν με έχει κάνει άλλος να νιώσω και θεωρώ ούτε θα ξαναυπάρξει..Κι ενώ κάποιες φορές αυτό το αποδέχομαι σαν δεδομένο, υπάρχουν άλλες φορές που με πληγώνει πολύ που άφησα αυτή τη κατάσταση και αυτον τον άνθρωπο να χαθεί έτσι απο τη ζωή μου και δεν προσπάθησα με όλη μου τη δύναμη βάζοντας στην άκρη εγωισμό και τα πάντα.

Γειά σου,
Ποιος ήταν ο λόγος που χωρίσατε?
Εσύ έχεις κάνει κάποια άλλη σχέση από τότε η αυτός?

Τώρα είδα την απάντηση σου, για εμένα προσωπικά αν αυτό σε κάνει να αισθανθείς καλά καντο, αρκεί βέβαια αυτός ο άνθρωπος να μην έχει κάποια άλλη σχέση στη ζωή του.
Επίσης σκέψου ότι αν το καλό σενάριο ήταν να τα ξαναβρείτε πιστεύεις ότι όλα αυτά που έχουν συμβεί μεταξύ σας θα μπορούσατε να τα προσπεράστε η πάντα θα υπάρχουν στο πίσω μέρος του μυαλού σας.

Quote:

---

Originally Posted by konstantina m

Μακάρι να μπορούσα να βρω την απάντηση σε αυτά που λες, έχω αναρωτηθεί τόσες φορές που πραγματικά πιστεύω άκρη δεν θα βρώ ποτέ.
Το πως με έκανε να νιώθω είναι το μόνο σίγουρο οτι δεν με έχει κάνει άλλος να νιώσω και θεωρώ ούτε θα ξαναυπάρξει..Κι ενώ κάποιες φορές αυτό το αποδέχομαι σαν δεδομένο, υπάρχουν άλλες φορές που με πληγώνει πολύ που άφησα αυτή τη κατάσταση και αυτον τον άνθρωπο να χαθεί έτσι απο τη ζωή μου και δεν προσπάθησα με όλη μου τη δύναμη βάζοντας στην άκρη εγωισμό και τα πάντα.

---

Το πρόβλημα ξεκινάει από το βαρέθηκα να προσπαθώ.

Δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις για κάτι, απλά πρέπει να σβήσεις το παρελθόν και να κάνεις κανονικά τη ζωή σου χωρίς να γυρνάς πίσω.Εσύ η ίδια συντηρείς μια κατάσταση στο μυαλό σου. Και την παίζεις σαν ταινία που προβάλλεις συνέχεια στο κεφάλι σου. Κρατάς αυτόν τον άνθρωπο ζωντανό μέσα σου , που δεν είναι δίπλα σου εδώ και πολλά χρόνια.

Για ποιο λόγο ;

είναι επειδή κάτι λείπει από τη ζωή σου και προσπαθείς να σκεφτείς κάτι ευχάριστο μεν αλλα τελειωμένο δε?

Είναι επειδη καταβαθος πιστεύεις ότι υπάρχει μέλλον για εσάς τους δύο και δε τελείωσε η ιστορία σας?

Ή είναι επειδή έχεις πληγωθεί πολύ, και δεν είσαι έτοιμη ψυχικά να ρισκάρεις και να επενδύσεις σε μια νέα ρεαλιστική γνωριμία, οπότε το χρησιμοποιείς και σαν δικαιολογία, ότι εγώ θα μείνω στα παλιά γνωστά. Ξέρεις μια τελειωμένη ιστορία δεν μπορεί να μας ξαναπληγωσει, και είναι πλήρως υπό τον έλεγχο μας γιατί ειναι μια σχέση νεκρή και όχι σε εξέλιξη.

Ενώ αντίθετα μια ενδεχόμενη νέα γνωριμία θα ειναι σε εξέλιξη και άρα μη προβλεψιμη, πράγμα που απαιτεί χρονο,ρίσκο και συναισθηματικη επένδυση από τη δική σου πλευρά. (Και από του άλλου)

Διάβασα το προηγούμενο θρεντ σου με τη παλιά σχέση που νοσταλγεις και απορώ πραγματικά τι από όλη αυτή τη τόσο τοξική σχέση θες ξανά;
Η πρώην σχέση σου ήταν μια πολύ ψυχοφθόρα και τοξική σχέση. Με έναν άνθρωπο που ήσουν συνεχώς στη πρίζα.

Μάλλον έχεις μάθει ότι ο έρωτας ισούται με τον πόνο και νομίζεις ότι κάθε πραγματικη σχέση πρέπει οπωσδήποτε να είναι και τραυματική. Για αυτό φοβάσαι να αφεθεις και να ζήσεις. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια.

Υπάρχουν και σχέσεις που αγαπάς και ηρεμεις. Που νιώθεις ολοκληρωμένος και ασφαλής. Σίγουρα καμία σχέση δεν είναι τέλεια και υπάρχουν δυσκολιες, όμως υπάρχουν και άνθρωποι που θα νιώσεις υποστήριξη και θα είσαι χαρούμενη μαζί τους. Και θα νιώθεις και έλξη....
Δεν υπάρχουν μόνο σύντροφοι με χειριστικες και εξαρτητικες συμπεριφορες.

Γνώμη μου ,δούλεψε με τον εαυτό σου. Και όλα θα πάνε καλά.

Quote:

---

Originally Posted by Glo

Τώρα είδα την απάντηση σου, για εμένα προσωπικά αν αυτό σε κάνει να αισθανθείς καλά καντο, αρκεί βέβαια αυτός ο άνθρωπος να μην έχει κάποια άλλη σχέση στη ζωή του.
Επίσης σκέψου ότι αν το καλό σενάριο ήταν να τα ξαναβρείτε πιστεύεις ότι όλα αυτά που έχουν συμβεί μεταξύ σας θα μπορούσατε να τα προσπεράστε η πάντα θα υπάρχουν στο πίσω μέρος του μυαλού σας.

---

Δεν ξέρω τι κάνει στη ζωή του όλα αυτά τα χρόνια, πιθανότατα κάτι να υπάρχει γιατί είναι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος αλλά δεν σκοπεύω να ζητήσω το οτιδήποτε στην επικοινωνία μου απλά να πω όλα αυτά που σκέφτομαι για να βγούν απο μέσα μου επιτέλους.
Δεν υπάρχει καλό και κακό σενάριο ούτε μέλλον, τη λύτρωση και το closure ψάχνω..

Quote:

---

Originally Posted by Black_Opium

Το πρόβλημα ξεκινάει από το βαρέθηκα να προσπαθώ.

Δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις για κάτι, απλά πρέπει να σβήσεις το παρελθόν και να κάνεις κανονικά τη ζωή σου χωρίς να γυρνάς πίσω. Εσύ η ίδια συντηρείς μια κατάσταση στο μυαλό σου. Και την παίζεις σαν ταινία που προβάλλεις συνέχεια στο κεφάλι σου. Κρατάς αυτόν τον άνθρωπο ζωντανό μέσα σου , που δεν είναι δίπλα σου εδώ και πολλά χρόνια.

Για ποιο λόγο ;

είναι επειδή κάτι λείπει από τη ζωή σου και προσπαθείς να σκεφτείς κάτι ευχάριστο μεν αλλα τελειωμένο δε?

Είναι επειδη καταβαθος πιστεύεις ότι υπάρχει μέλλον για εσάς τους δύο και δε τελείωσε η ιστορία σας?

Ή είναι επειδή έχεις πληγωθεί πολύ, και δεν είσαι έτοιμη ψυχικά να ρισκάρεις και να επενδύσεις σε μια νέα ρεαλιστική γνωριμία, οπότε το χρησιμοποιείς και σαν δικαιολογία, ότι εγώ θα μείνω στα παλιά γνωστά. Ξέρεις μια τελειωμένη ιστορία δεν μπορεί να μας ξαναπληγωσει, και είναι πλήρως υπό τον έλεγχο μας γιατί ειναι μια σχέση νεκρή και όχι σε εξέλιξη.

Ενώ αντίθετα μια ενδεχόμενη νέα γνωριμία θα ειναι σε εξέλιξη και άρα μη προβλεψιμη, πράγμα που απαιτεί χρονο,ρίσκο και συναισθηματικη επένδυση από τη δική σου πλευρά. (Και από του άλλου)

Διάβασα το προηγούμενο θρεντ σου με τη παλιά σχέση που νοσταλγεις και απορώ πραγματικά τι από όλη αυτή τη τόσο τοξική σχέση θες ξανά;
Η πρώην σχέση σου ήταν μια πολύ ψυχοφθόρα και τοξική σχέση. Με έναν άνθρωπο που ήσουν συνεχώς στη πρίζα.

Μάλλον έχεις μάθει ότι ο έρωτας ισούται με τον πόνο και νομίζεις ότι κάθε πραγματικη σχέση πρέπει οπωσδήποτε να είναι και τραυματική. Για αυτό φοβάσαι να αφεθεις και να ζήσεις. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια.

Υπάρχουν και σχέσεις που αγαπάς και ηρεμεις. Που νιώθεις ολοκληρωμένος και ασφαλής. Σίγουρα καμία σχέση δεν είναι τέλεια και υπάρχουν δυσκολιες, όμως υπάρχουν και άνθρωποι που θα νιώσεις υποστήριξη και θα είσαι χαρούμενη μαζί τους. Και θα νιώθεις και έλξη....
Δεν υπάρχουν μόνο σύντροφοι με χειριστικες και εξαρτητικες συμπεριφορες.

Γνώμη μου ,δούλεψε με τον εαυτό σου. Και όλα θα πάνε καλά.

---

Κι όμως το παλιό thread που διάβασες για τον ίδιο άνθρωπο μίλαγε.. Ο οποίος ξαναγύρισε και ξαναήμασταν μαζί 1 χρόνο.

Υπήρξαν τόσες παρεμβάσεις απο τρίτους που όσο και να το προσπαθήσαμε δεν μπορέσαμε, ήμασταν πολύ κουρασμένοι και οι 2. Αλλά υπήρχε τόση αγάπη που δεν έχω ξανααισθανθεί ποτέ μου. Και πληγωθήκαμε πολύ και κανένας μας δεν το διαχειρίστηκε σωστά και ανθρώπινα με αποτέλεσμα απλά να εξαφανιστούμε και να μην μιλήσουμε ποτέ. Μόνο μια φορά 7 μήνες μετά το χωρισμό σε μια τυχαία συνάντηση που απλά πήγα να τον πάρω μια αγκαλιά και κλάψαμε και ειπώθηκαν λόγια βαριά και απο τους 2, πράγμα που εγώ δεν μπόρεσα να διαχειριστώ και ξαναεξαφανίστηκα για να μπορέσουμε να ηρεμήσουμε και οι 2.

Κι όμως τόσο καιρό μετά δεν μπορώ ακόμα να ξεχάσω.

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που λείπει απο τη ζωή μου αλλά το γεγονός οτι δεν ειπώθηκαν όλα αυτά που ήθελα με βαραίνει ακόμα..

Η υπόλοιπη ζωή μου κυλά κανονικά αλλά αυτό είναι το αγκάθι μου και το κουβαλάω σε όλες τις διαπροσωπικές μου σχέσεις με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αφεθώ, να μην μπορώ να αισθανθώ και να παραμένω κενή και ωμή απέναντι στον οποιονδήποτε άνθρωπο που προσπαθεί να με πλησιάσει.

Δεν θεωρώ οτι υπάρχουν τέλειες σχέσεις αλλά καθώς εμένα μου ήταν πάντα πολύ δύσκολο να αφεθώ κι αυτός ήταν ο μόνος άνθρωπος που το κατάφερε και τα πράγματα εξελίχτηκαν έτσι είναι κάτι το οποίο με πονάει πολύ και δεν μπορώ να διαχειριστώ τη συναισθηματική ένταση που μου προκαλεί. Είναι τόσο έντονο που η μόνη λύση που έχω βρει είναι απλά να μην πηγαίνω στη πόλη καταγωγής μου που μένει κι αυτός τόσα χρόνια για να αποφεύγω την οποιαδήποτε τυχαία συνάντηση.

Είναι πολύ τοξικό όλο αυτό και με έχει επηρεάσει ακραία στη συναισθηματική μου κατάσταση που με τρομάζει.

Θέλω να δώσω ένα τέλος κι αν αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω αυτής της επικοινωνίας είναι πραγματικά μια λύση που σκέφτομαι πλέον πολύ σοβαρά..

εχεις σκεφτει να κανεις ψυχοθεραπεια για να το διαχειριστεις;

Quote:

---

Originally Posted by konstantina m

Κι όμως το παλιό thread που διάβασες για τον ίδιο άνθρωπο μίλαγε.. Ο οποίος ξαναγύρισε και ξαναήμασταν μαζί 1 χρόνο.

Υπήρξαν τόσες παρεμβάσεις απο τρίτους που όσο και να το προσπαθήσαμε δεν μπορέσαμε, ήμασταν πολύ κουρασμένοι και οι 2. Αλλά υπήρχε τόση αγάπη που δεν έχω ξανααισθανθεί ποτέ μου. Και πληγωθήκαμε πολύ και κανένας μας δεν το διαχειρίστηκε σωστά και ανθρώπινα με αποτέλεσμα απλά να εξαφανιστούμε και να μην μιλήσουμε ποτέ. Μόνο μια φορά 7 μήνες μετά το χωρισμό σε μια τυχαία συνάντηση που απλά πήγα να τον πάρω μια αγκαλιά και κλάψαμε και ειπώθηκαν λόγια βαριά και απο τους 2, πράγμα που εγώ δεν μπόρεσα να διαχειριστώ και ξαναεξαφανίστηκα για να μπορέσουμε να ηρεμήσουμε και οι 2.

Κι όμως τόσο καιρό μετά δεν μπορώ ακόμα να ξεχάσω.

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που λείπει απο τη ζωή μου αλλά το γεγονός οτι δεν ειπώθηκαν όλα αυτά που ήθελα με βαραίνει ακόμα..

Η υπόλοιπη ζωή μου κυλά κανονικά αλλά αυτό είναι το αγκάθι μου και το κουβαλάω σε όλες τις διαπροσωπικές μου σχέσεις με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αφεθώ, να μην μπορώ να αισθανθώ και να παραμένω κενή και ωμή απέναντι στον οποιονδήποτε άνθρωπο που προσπαθεί να με πλησιάσει.

Δεν θεωρώ οτι υπάρχουν τέλειες σχέσεις αλλά καθώς εμένα μου ήταν πάντα πολύ δύσκολο να αφεθώ κι αυτός ήταν ο μόνος άνθρωπος που το κατάφερε και τα πράγματα εξελίχτηκαν έτσι είναι κάτι το οποίο με πονάει πολύ και δεν μπορώ να διαχειριστώ τη συναισθηματική ένταση που μου προκαλεί. Είναι τόσο έντονο που η μόνη λύση που έχω βρει είναι απλά να μην πηγαίνω στη πόλη καταγωγής μου που μένει κι αυτός τόσα χρόνια για να αποφεύγω την οποιαδήποτε τυχαία συνάντηση.

Είναι πολύ τοξικό όλο αυτό και με έχει επηρεάσει ακραία στη συναισθηματική μου κατάσταση που με τρομάζει.

Θέλω να δώσω ένα τέλος κι αν αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω αυτής της επικοινωνίας είναι πραγματικά μια λύση που σκέφτομαι πλέον πολύ σοβαρά..

---

Όλα αυτά που γράφεις για τον τρόπο που τελείωσε η σχέση σας δεν σε προβληματίζουν να σκεφτείς ότι σωστά τελείωσε ,όπως τελείωσε αυτή η σχέση? Η σχέση σας φαίνεται να είχε πολλα προβλήματα τα οποία δεν κατάφερε να ξεπεράσει, δεν είναι τυχαίο που κάποιες σχέσεις επιβιώνουν και ανθίζουν μέσα από δυσκολίες ενώ άλλες σβήνουν και πεθαίνουν. Η δική σας δεν τα κατάφερε, την ζορισαν τα προβλήματα που δεν ξεπεράσετε. Και αυτο δεν είναι τυχαίο.

Νομίζω ότι αυτό που νοσταλγεις και θες πίσω είναι η σχέση που είχατε όταν ήσασταν αγαπημένοι, πριν τους καυγαδες. Και ένα μέλλον που ιδανικά θα μπορούσατε να εχετε αλλά δεν είχατε ποτέ, που όμως ονειρεύεσαι εσύ στο μυαλό σου.Όμως το καλό κομμάτι της σχέσης σας που αναπολείς ήταν μόνο ένα μικρό κομμάτι από τη μεγάλη πορεία αυτής της σχεσης που στο τέλος έφερε πόνο,απογοήτευση, ένταση.

Ουσιαστικά η σχέση που νοσταλγίες είναι μια σχέση που στη πραγματικότητα σου δημιουργει πιο πολλά αρνητικά πάρα θετικά συναισθήματα..

Ίσως να μη μπορείς να το ξεπεράσεις γιατί ήταν μια επώδυνη και τραυματική εμπειρία για σένα. Ίσως να μην μπορείς να αποδεχτείς το γεγονός ότι αυτή η τόσο "τέλεια" και "ιδανική" κατά τη γνώμη σου σχέση δεν είχε και το αναμενόμενο ιδανικό και ονειρικό τέλος. Ο πληγωμένος σου εγωισμός, και η ματωμένη σου καρδιά επιθυμούν τόσο να γιατρέψουν τη πληγή και να γράψουν το αισιόδοξο σενάριο του "ζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια. Όμως πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι δεν σήμαινει πως μια σχέση στη πραγματικότητα πρέπει να έχει και το τέλος που εμείς ονειρευόμαστε. Γιατι η πραγματικότητα πλάθει τα δικά της σενάρια.

Χωρις αυτό να σημαίνει πως δεν αξίζεις το αίσιο τέλος και πως δεν θα βρεις τον άνθρωπο που θα μπορέσεις να ξεπεράσεις τα εμπόδια και να είστε μαζί γιατι η αγάπη σας θα είναι πιο δυνατή από εγωισμούς και γνώμες τρίτων.

Quote:

---

Originally Posted by Black_Opium

Όλα αυτά που γράφεις για τον τρόπο που τελείωσε η σχέση σας δεν σε προβληματίζουν να σκεφτείς ότι σωστά τελείωσε ,όπως τελείωσε αυτή η σχέση? Η σχέση σας φαίνεται να είχε πολλα προβλήματα τα οποία δεν κατάφερε να ξεπεράσει, δεν είναι τυχαίο που κάποιες σχέσεις επιβιώνουν και ανθίζουν μέσα από δυσκολίες ενώ άλλες σβήνουν και πεθαίνουν. Η δική σας δεν τα κατάφερε, την ζορισαν τα προβλήματα που δεν ξεπεράσετε. Και αυτο δεν είναι τυχαίο.

Νομίζω ότι αυτό που νοσταλγεις και θες πίσω είναι η σχέση που είχατε όταν ήσασταν αγαπημένοι, πριν τους καυγαδες. Και ένα μέλλον που ιδανικά θα μπορούσατε να εχετε αλλά δεν είχατε ποτέ, που όμως ονειρεύεσαι εσύ στο μυαλό σου.Όμως το καλό κομμάτι της σχέσης σας που αναπολείς ήταν μόνο ένα μικρό κομμάτι από τη μεγάλη πορεία αυτής της σχεσης που στο τέλος έφερε πόνο,απογοήτευση, ένταση.

Ουσιαστικά η σχέση που νοσταλγίες είναι μια σχέση που στη πραγματικότητα σου δημιουργει πιο πολλά αρνητικά πάρα θετικά συναισθήματα..

Ίσως να μη μπορείς να το ξεπεράσεις γιατί ήταν μια επώδυνη και τραυματική εμπειρία για σένα. Ίσως να μην μπορείς να αποδεχτείς το γεγονός ότι αυτή η τόσο "τέλεια" και "ιδανική" κατά τη γνώμη σου σχέση δεν είχε και το αναμενόμενο ιδανικό και ονειρικό τέλος. Ο πληγωμένος σου εγωισμός, και η ματωμένη σου καρδιά επιθυμούν τόσο να γιατρέψουν τη πληγή και να γράψουν το αισιόδοξο σενάριο του "ζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια. Όμως πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι δεν σήμαινει πως μια σχέση στη πραγματικότητα πρέπει να έχει και το τέλος που εμείς ονειρευόμαστε. Γιατι η πραγματικότητα πλάθει τα δικά της σενάρια.

Χωρις αυτό να σημαίνει πως δεν αξίζεις το αίσιο τέλος και πως δεν θα βρεις τον άνθρωπο που θα μπορέσεις να ξεπεράσεις τα εμπόδια και να είστε μαζί γιατι η αγάπη σας θα είναι πιο δυνατή από εγωισμούς και γνώμες τρίτων.

---

Έχεις απόλυτο δίκιο σε όλα..

Παρόλα ταύτα με την οποιαδήποτε, πιθανή επικοινωνία δεν θέλω να επιδιώξω κάτι και πραγματικά μετά απο όλα αυτά δεν νομίζω κι οτι θέλω κάτι παραπάνω απο αυτόν τον άνθρωπο.
Θέλω απλά να πω αυτά που θέλω, χωρίς καμία ερώτηση, χωρίς καμία ανάγκη απάντησης.

Σαν μια εγωιστική προσπάθεια λύτρωσης μου καθώς σε εμένα γενικά τα ανείπωτα λειτουργούν πολύ επιβαρυντικά σε όλους τους τομείς της ζωής μου.
Κι επειδή στη προκειμένη φάση πονάνε ακόμα και μου δημιουργούν πρόβλημα στις σχέσεις μου για αυτό και θέλω να το κάνω..

Δεν έχω ξεχάσει τα άσχημα σε καμία περίπτωση κι ούτε πρόκειται, ούτε στέκομαι μόνο στα καλά, την δικιά μου θέση θέλω να πω και ας έιναι αργά καθώς το closure δεν ήρθε ποτέ αφού κέρδισε ο εγωισμός..

Δεν με ενδιαφέρει ούτε η όποια απάντηση αν υπάρξει ούτε κάποια συνέχιση της επικοινωνίας. Είναι απλά μια εξομολόγηση καθυστερημένη αλλά που έχω την ανάγκη να τη κάνω έστω και τώρα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

εχεις σκεφτει να κανεις ψυχοθεραπεια για να το διαχειριστεις;

---

Ναι εννοείται κι επειδή κινούμαι στο χώρο (σε ΜΚΟ) έχω συζητήσει το θέμα με διάφορους επιβλέποντες μου χωρίς να θέλω να εμβαθύνω τότε για διάφορους λόγους αλλά θέλω να πάω να κάνω ατομική, έχει έρθει σίγουρα η ώρα και γενικά όχι μόνο για αυτή την κατάσταση..

Έχεις συζητήσει το θέμα αυτό με κάποιον δικό σου άνθρωπο; Μήπως αν πήγαινες και συζητούσες με έναν ειδικό και του έλεγες όλα αυτά που λες εδώ και αυτά που ήθελες να πεις στον πρώην θα σε ξαλάφρωνε;

Quote:

---

Originally Posted by konstantina m

Έχεις απόλυτο δίκιο σε όλα..

Παρόλα ταύτα με την οποιαδήποτε, πιθανή επικοινωνία δεν θέλω να επιδιώξω κάτι και πραγματικά μετά απο όλα αυτά δεν νομίζω κι οτι θέλω κάτι παραπάνω απο αυτόν τον άνθρωπο.
Θέλω απλά να πω αυτά που θέλω, χωρίς καμία ερώτηση, χωρίς καμία ανάγκη απάντησης.

Σαν μια εγωιστική προσπάθεια λύτρωσης μου καθώς σε εμένα γενικά τα ανείπωτα λειτουργούν πολύ επιβαρυντικά σε όλους τους τομείς της ζωής μου.
Κι επειδή στη προκειμένη φάση πονάνε ακόμα και μου δημιουργούν πρόβλημα στις σχέσεις μου για αυτό και θέλω να το κάνω..

Δεν έχω ξεχάσει τα άσχημα σε καμία περίπτωση κι ούτε πρόκειται, ούτε στέκομαι μόνο στα καλά, την δικιά μου θέση θέλω να πω και ας έιναι αργά καθώς το closure δεν ήρθε ποτέ αφού κέρδισε ο εγωισμός..

Δεν με ενδιαφέρει ούτε η όποια απάντηση αν υπάρξει ούτε κάποια συνέχιση της επικοινωνίας. Είναι απλά μια εξομολόγηση καθυστερημένη αλλά που έχω την ανάγκη να τη κάνω έστω και τώρα.

---

Άμα πιστεύεις ότι θα ξαλαφρωσεις να του τα πεις ,πες τα. Αλλά σε περίπτωση που αυτός δεν σε αφήσει να του μιλήσεις; πως είσαι τόσο σίγουρη ότι μετά από τόσα χρόνια και στη περίπτωση που έχει προχωρήσει τη ζωή του, θα θέλει να πιάσει αυτή την ψυχοφθόρα κουβέντα η οποία ανήκει στο παρελθόν;
Μπορεί κάλλιστα να σου πει " δεν θέλω να μιλήσουμε, ότι έγινε έγινε, όλα ανήκουν στο παρελθόν και δεν θέλω να σκαλιζω τα περασμένα" . Εσύ τι θα κάνεις; Μήπως γίνεις χειρότερα;

Η λες να του τα στείλεις σε μήνυμα και αν το διαβάσει;

Πάντως να ξέρεις ότι πολύ πιθανο αυτά που θες να πεις να τα ξέρει και ο ίδιος τόσα χρόνια. Έδω ήρθε ένας ολόκληρος χωρισμός, λες να μην ξέρει ότι πονεσες, ότι απογοητευτηκες;
Ή θα του πεις το ακομα χειρότερο δεν μπορώ να σε ξεπεράσω;

Εσύ ξέρεις, ότι σε κάνει να νιώσεις καλύτερα

Quote:

---

Originally Posted by konstantina m

Έχουν περάσει 4 χρόνια απο το χωρισμό.. Χωρίς καμία επικοινωνία, μόνο μια τυχαία συνάντηση που απέφυγα μέχρι και να τον κοιτάξω..
Πολύ έντονη σχέση 3.5 χρ, πολύ δύσκολος χωρισμός και πολύ εγωισμός και απο τους 2..Προσπάθησα να αποφασίσω οτι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί και είπα ξέχνα τον..
Και προσπάθησα, όλα τα προσπάθησα.. Πέρασα όλα τα στάδια.. Έκλαψα, γέλασα, βγήκα, ήπια, έκανα σεξ με πολύ κόσμο χωρίς να νιώθω τίποτα, κενή τελείως, προσπάθησα να κάνω σχέση, προσπάθησα να αισθανθώ κάτι για κάποιον άλλο άνθρωπο, δούλεψα πολύ, ταξίδεψα, έκανα οτι μπορούσα για να ξεχάσω αλλά μάταια..
Σαν να μην μπορεί το μυαλό μου να πάει παρακάτω κι όλο τα παρατάω.. Σαν να έχει συνηθίσει ο εαυτός μου να τον αγαπάει και να μην μπορεί να δεχτεί οτι δεν γίνεται..
Δεν ξέρω πια τι συμβαίνει με μένα.. Είναι τόσο παράλογο και παθολογικό όλο αυτό που με τρομάζει.. Δεν είμαι παιδάκι να μην μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό..
Μου περνάει συνέχεια απο το μυαλό να επικοινωνήσω.. Αλλά δεν έχω το δικαίωμα να ενοχλήσω.. Ήταν και για τους 2 πολύ δύσκολο το ξέρω και πρέπει να τον αφήσω ήσυχο να ζήσει τη ζωή του..
Αλλά εμένα με πνίγουν τα ανείπωτα, με πνίγει που δεν μπορώ να ξεχάσω..
Είναι πολύ εγωιστικό εκ μέρους μου να επικοινωνήσω μετά απο τόσο καιρό?
Δεν θα ζητήσω τίποτα, απλά να του πω όλα αυτά που σκέφτομαι για να μπορέσω να λυτρωθώ.. Δεν με νοιάζει κάτι άλλο..

---

Καταλαβαίνω τον πόνο σου, αλλά γιατί θέλεις να πας να του ξύσεις παλιές πληγές; Τι σου φταίει; Δεν τον εμπιστευόσουν και εμπιστευόσουν λόγια τρίτων χώρισες (εσύ το διάλεξες) και τώρα από το πουθενά θες να πας να μπεις στην ζωή του έστω για μία φορά, έστω για μία ώρα; Κρίμα να τον βάλεις να ζήσει μια τέτοια διαδικασία. Και αν έχει κάποια σχέση να τον βάλεις ενδεχομένως να δώσει εξηγήσεις στη νυν γιατί αποφάσισε η πρωην μετά απο χρόνια να τον πάρει τηλέφωνο και να τον συναντήσει; Ασε τον άνθρωπο στην ησυχία του, κρίμα είναι.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Έχεις συζητήσει το θέμα αυτό με κάποιον δικό σου άνθρωπο; Μήπως αν πήγαινες και συζητούσες με έναν ειδικό και του έλεγες όλα αυτά που λες εδώ και αυτά που ήθελες να πεις στον πρώην θα σε ξαλάφρωνε;

---

Nαι οι δικοί μου άνθρωποι το ξέρουν και έζησαν και την ιστορία απο κοντά και οι γνώμες τους ποικίλλουν..
Αλλά ναι ο ψυχολόγος είναι η μοναδική λύση γενικά..

Είπες τη μαγική λέξη ... ΣΑΣ ΧΩΡΙΣΑΝ ΤΡΙΤΟΙ.
Τα γνωστά καθίκια συγγενείς της ελληνικής οικογένειας. Πρώτα τα αδέλφια.

ΚΙ εμένα χάλασε το εργένικο σπίτι μου που περνάγαμε καταπληκτικά .
ΜΑς έκανε και περάσαμε πολύ λιγότερο όμορφα από όσο μπορούσαμε τα χρόνια της σχέσης και αρραβώνα.
Μας χάλασε τη μέρα του γάμου.
Μας χάλασε το γαμήλιο ταξίδι .
Μας χάλασε τα μισά από τα σαββατοκύριακα των πρώτων χρόνων γάμου.
Μας χάλασε τη μέρα που γλεντάγαμε μια μεγάλη αγορά.
Όλα αυτά το καρκίνωμα η κουνιάδα μου, η τρισκαταραμένη .

Τυχερός όποιος μπορεί να διαολοστείλει τους τρίτους από τη ζωή του και να μην τους ξαναδεί ποτέ του.

Quote:

---

Originally Posted by Black_Opium

Άμα πιστεύεις ότι θα ξαλαφρωσεις να του τα πεις ,πες τα. Αλλά σε περίπτωση που αυτός δεν σε αφήσει να του μιλήσεις; πως είσαι τόσο σίγουρη ότι μετά από τόσα χρόνια και στη περίπτωση που έχει προχωρήσει τη ζωή του, θα θέλει να πιάσει αυτή την ψυχοφθόρα κουβέντα η οποία ανήκει στο παρελθόν;
Μπορεί κάλλιστα να σου πει " δεν θέλω να μιλήσουμε, ότι έγινε έγινε, όλα ανήκουν στο παρελθόν και δεν θέλω να σκαλιζω τα περασμένα" . Εσύ τι θα κάνεις; Μήπως γίνεις χειρότερα;

Η λες να του τα στείλεις σε μήνυμα και αν το διαβάσει;

Πάντως να ξέρεις ότι πολύ πιθανο αυτά που θες να πεις να τα ξέρει και ο ίδιος τόσα χρόνια. Έδω ήρθε ένας ολόκληρος χωρισμός, λες να μην ξέρει ότι πονεσες, ότι απογοητευτηκες;
Ή θα του πεις το ακομα χειρότερο δεν μπορώ να σε ξεπεράσω;

Εσύ ξέρεις, ότι σε κάνει να νιώσεις καλύτερα

---

Όταν λέω επικοινωνία εννοώ ναι μήνυμα κι αν το διαβάσει, σαφέστατα μετά απο τόσο καιρό δεν θα επιδίωκα ούτε συνάντηση ούτε τίποτα.
Για αυτό και δεν με νοιάζει η οποιαδήποτε απάντηση κι ούτε θα εισβάλλω στη ζωή του.

Δεν ξέρω τι ξέρει και τι δεν ξέρει, δικιά μου ανάγκη είναι κι αν αποφασίσω να το κάνω για μένα θα είναι, ούτε για αυτόν, ούτε για να συζητήσουμε κάτι ούτε για να πετύχω κάτι παραπάνω..

Thanks για τις απαντήσεις σου, είναι πραγματικά βοηθητικές και είναι πράγματα τα οποία σκέφτομαι κι εγώ για αυτό και αυτή η επικοινωνία έχει αργήσει τόσο πολύ..

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Καταλαβαίνω τον πόνο σου, αλλά γιατί θέλεις να πας να του ξύσεις παλιές πληγές; Τι σου φταίει; Δεν τον εμπιστευόσουν και εμπιστευόσουν λόγια τρίτων χώρισες (εσύ το διάλεξες) και τώρα από το πουθενά θες να πας να μπεις στην ζωή του έστω για μία φορά, έστω για μία ώρα; Κρίμα να τον βάλεις να ζήσει μια τέτοια διαδικασία. Και αν έχει κάποια σχέση να τον βάλεις ενδεχομένως να δώσει εξηγήσεις στη νυν γιατί αποφάσισε η πρωην μετά απο χρόνια να τον πάρει τηλέφωνο και να τον συναντήσει; Ασε τον άνθρωπο στην ησυχία του, κρίμα είναι.

---

Δεν θέλω να ξύσω ούτε πληγές ούτε τίποτα και ούτε να χαλάσω την ησυχία του και την προσωπική του ζωή.

Ούτε τηλέφωνο, ούτε συνάντηση ούτε τίποτα δεν επιδιώκω, για μια γραπτή επικοινωνία απο την οποία δεν περιμένω καμία απάντηση και τίποτα παραπάνω μιλάω.
Αλλά σκέφτομαι και την δικιά μου ανάγκη κι αν αποφασίσω να επικοινωνήσω θα είναι ξεκάθαρα για το αν θα με κάνει εμένα να νιώσω καλύτερα κι όχι για να του δημιουργήσω πρόβλημα.

Άλλωστε ένα μήνυμα δεν νομίζω οτι θα βάλει τέτοιες φυτιλιές στη όποια σχέση κι αν υπάρχει τώρα στη ζωή του κι ούτε είναι αυτός ο σκοπός μου..

Quote:

---

Originally Posted by Al_Bundy

Είπες τη μαγική λέξη ... ΣΑΣ ΧΩΡΙΣΑΝ ΤΡΙΤΟΙ.
Τα γνωστά καθίκια συγγενείς της ελληνικής οικογένειας. Πρώτα τα αδέλφια.

ΚΙ εμένα χάλασε το εργένικο σπίτι μου που περνάγαμε καταπληκτικά .
ΜΑς έκανε και περάσαμε πολύ λιγότερο όμορφα από όσο μπορούσαμε τα χρόνια της σχέσης και αρραβώνα.
Μας χάλασε τη μέρα του γάμου.
Μας χάλασε το γαμήλιο ταξίδι .
Μας χάλασε τα μισά από τα σαββατοκύριακα των πρώτων χρόνων γάμου.
Μας χάλασε τη μέρα που γλεντάγαμε μια μεγάλη αγορά.
Όλα αυτά το καρκίνωμα η κουνιάδα μου, η τρισκαταραμένη .

Τυχερός όποιος μπορεί να διαολοστείλει τους τρίτους από τη ζωή του και να μην τους ξαναδεί ποτέ του.

---

Σε νιώθω, είναι οτι χειρότερο να προσπαθείς για κάτι και να έρχονται όλοι και να δίνουν μια κλωτσιά να το στέλνουν στο διάολο..

Εμένα δεν ήταν ακριβώς η οικογένεια (αν και αυτοί δεν έλεγαν και τα καλύτερα) αλλά κυρίως ''φίλοι''.

Αυτό η ελληνική αντιμετωπιση των πραγμάτων : δεν έχω ζωή, ζηλεύω οπότε ας χωθώ στη δικιά σου τη ζωή να τη χαλάσω.
Κι άλλα πολλά που είχαν να κάνουν με τα δικά τους μικροαστικά πρότυπα αντιλήψεων για τις γυναίκες, τις σχέσεις μπλα μπλα..

Σε μια σχέση η οποία είναι ήδη βασανισμένα τα λόγια και οι ενέργειες τρίτων μπορούν να επηρεάσουν πιο εύκολα όσο δυνατος κι αν είσαι κι όσο κι αν το προσπαθείς όλα αυτα δηλητηριάζουν..
Σου εύχομαι κουράγιο και μακριά απο την ''αθάνατη ελληνική οικογένεια''..

Καλησπέρα! Όλοι ανεξαιρέτως έχουμε περάσει σχέσεις που μας άφησαν ένα "γιατί" και με πόσα πράγματα που θέλαμε να πούμε αλλά δεν τα είπαμε. Όμως η ζωή προχωρά. Έχουν περάσει 4 χρόνια που χώρισες από εναν άνθρωπο που ενδεχομένως οι συγκυρίες δεν σας ήθελαν μαζί. Δεν έχει νόημα να εξακολουθείς να το ψάχνεις και να τυραννάς τον εαυτό σου και το μέσα σου μένοντας προσκολλημένη σε μια κατάσταση. Επίσης, μια πιθανή επανεμφάνισή σου, μπορεί να αναστατώσει, εκτός απο εκείνον, και την τωρινή σχέση που μπορεί να έχει. Δεν είναι κάπως άδικο και για τη νέα σχέση; Να εμφανιστεί ξαφνικά μια πρώην μετά απο 4 ολόκληρα χρόνια και να πει τι; Τι θα αλλάξει; Κάνε μια προσπαθεια να μιλήσεις σε έναν ειδικό, ώστε να αρχίσεις σιγά-σιγά να ενδυναμώνεσαι. Το λέω με κάθε καλή πρόθεση ως παθούσα που πέρασα 3σιμη χρονια κενά, κολλημένη σε μια παρόμοια ιστορία.

Quote:

---

Originally Posted by Renia

Καλησπέρα! Όλοι ανεξαιρέτως έχουμε περάσει σχέσεις που μας άφησαν ένα "γιατί" και με πόσα πράγματα που θέλαμε να πούμε αλλά δεν τα είπαμε. Όμως η ζωή προχωρά. Έχουν περάσει 4 χρόνια που χώρισες από εναν άνθρωπο που ενδεχομένως οι συγκυρίες δεν σας ήθελαν μαζί. Δεν έχει νόημα να εξακολουθείς να το ψάχνεις και να τυραννάς τον εαυτό σου και το μέσα σου μένοντας προσκολλημένη σε μια κατάσταση. Επίσης, μια πιθανή επανεμφάνισή σου, μπορεί να αναστατώσει, εκτός απο εκείνον, και την τωρινή σχέση που μπορεί να έχει. Δεν είναι κάπως άδικο και για τη νέα σχέση; Να εμφανιστεί ξαφνικά μια πρώην μετά απο 4 ολόκληρα χρόνια και να πει τι; Τι θα αλλάξει; Κάνε μια προσπαθεια να μιλήσεις σε έναν ειδικό, ώστε να αρχίσεις σιγά-σιγά να ενδυναμώνεσαι. Το λέω με κάθε καλή πρόθεση ως παθούσα που πέρασα 3σιμη χρονια κενά, κολλημένη σε μια παρόμοια ιστορία.

---

Δεν έχω σκοπό να αναστατώσω κανέναν ούτε αυτόν ούτε την όποια σχέση υπάρχει. Για τη δική μου ανάγκη μιλάω, που ίσως είναι εγωιστική και παράλογη αλλά δεν ξέρω, την αισθάνομαι έντονα.

Το ξέρω οτι ο ειδικός είναι η μόνη λύση..
Πες μου αν θες την δική σου εμπειρία και με ποιο τρόπο λυτρώθηκες..

Quote:

---

Originally Posted by konstantina m

Σε νιώθω, είναι οτι χειρότερο να προσπαθείς για κάτι και να έρχονται όλοι και να δίνουν μια κλωτσιά να το στέλνουν στο διάολο..

Εμένα δεν ήταν ακριβώς η οικογένεια (αν και αυτοί δεν έλεγαν και τα καλύτερα) αλλά κυρίως ''φίλοι''.

Αυτό η ελληνική αντιμετωπιση των πραγμάτων : δεν έχω ζωή, ζηλεύω οπότε ας χωθώ στη δικιά σου τη ζωή να τη χαλάσω.
Κι άλλα πολλά που είχαν να κάνουν με τα δικά τους μικροαστικά πρότυπα αντιλήψεων για τις γυναίκες, τις σχέσεις μπλα μπλα..

Σε μια σχέση η οποία είναι ήδη βασανισμένα τα λόγια και οι ενέργειες τρίτων μπορούν να επηρεάσουν πιο εύκολα όσο δυνατος κι αν είσαι κι όσο κι αν το προσπαθείς όλα αυτα δηλητηριάζουν..
Σου εύχομαι κουράγιο και μακριά απο την ''αθάνατη ελληνική οικογένεια''..

---

Οι φίλοι , άλλο αγκάθι κι αυτοί . Συχνά είναι ίδια καθίκια με τους συγγενείς, απλά μερικές φορές είναι λιγότερο δύσκολο να απαλλαγεί κανείς από δαύτους. Με παλιότερη σχέση , στο πανεπιστήμιο , μας είχαν χωρίσει "φίλοι" . Εχθρούς δεν είχαμε. Όταν έχεις τέτοιους "φίλους" ... δεν χρειάζονται .

Σου λένε να μην του στείλεις μήνυμα , για να μη χαλάσεις άλλη σχέση , να μην πληγώσεις την τώρα κοπέλα του (αν έχει και είναι σηημαντική) και άλλα παρόμοια. Διαφωνώ. Όλοι ίσοι είμαστε στην τελική. Δεν αξίζεις λιγότερο από οποιαδήποτε άλλη. Με δεδομένο ότι όπως λες, είχες άλλους μετά από αυτόν και έκανες και σεξ με άλλους, δεν είναι ότι δεν μπόρεσες να τον αντικαταστήσεις με άλλους και τον θυμάσαι . Δείχνεις ότι ήταν σημαντικός για σένα και αυτό που είχατε ήταν ξεχωριστό . Οπότε ένα μήνυμα , αξίζει να το στείλεις . Να εξηγείς αυτά που θες να πεις στην τελική. Θα σου φύγει το βάρος. Έχω δει να κάνει καλό αυτό σε ανθρώπους. Κι ας μην προσφέρει συνέχεια στο μέλλον , ας πήγε το μήνυμα πολύ αργά. Δεν πειράζει . Στείλει κάποιο pm σε social , email ... ό,τι βρίσκεις εύκολο για να δώσεις τις εξηγήσεις που εσύ θεωρείς ότι πρέπει να δωθούν .

Μετά η συνέχεια εξαρτάται από αυτόν και την τύχη . Αν δεν υπάρξει καμία απάντηση , δεν μπορεί να γίνει κάτι . Ποτέ δεν ξέρεις όμως.
Σε κάθε περίπτωση , κοίτα να ζεις και να περνάς καλά. Μην αφήσεις τίποτε να σε αρρβστήσει και να σε βλάψει .

Quote:

---

Originally Posted by konstantina m

Δεν έχω σκοπό να αναστατώσω κανέναν ούτε αυτόν ούτε την όποια σχέση υπάρχει. Για τη δική μου ανάγκη μιλάω, που ίσως είναι εγωιστική και παράλογη αλλά δεν ξέρω, την αισθάνομαι έντονα.

Το ξέρω οτι ο ειδικός είναι η μόνη λύση..
Πες μου αν θες την δική σου εμπειρία και με ποιο τρόπο λυτρώθηκες..

---

Λυτρώθηκα με την πάροδο του χρόνου, κάνοντας πράγματα για εμένα και φυσικά πηγαίνοντας σε ειδικό που με διέγνωσε με αντιδραστική κατάθλιψη. Κια φυσικά όταν γνώρισα τον άνθρωπό μου και μετέπειτα σύζυγο.Είμαι σίγουρη οτι τα κακά ήταν περισσότερα απο τα καλά και κάπως έχεις εξιδανικεύσει αυτη τη σχέση. Αυτό δηλαδή έκανα εγώ, είχα εξιδανικεύσει μια σχέση που δεν μου πρόσφερε κανένα καλό συναίσθημα. Προσπάθησε να πας παρακάτω και δεν χρωστάς καμία εξολογόγηση. Ό,τι έγινε ανήκει στο παρελθόν και καιρός να το αφήσεις πίσω σου.

Quote:

---

Originally Posted by Renia

Λυτρώθηκα με την πάροδο του χρόνου, κάνοντας πράγματα για εμένα και φυσικά πηγαίνοντας σε ειδικό που με διέγνωσε με αντιδραστική κατάθλιψη. Κια φυσικά όταν γνώρισα τον άνθρωπό μου και μετέπειτα σύζυγο.Είμαι σίγουρη οτι τα κακά ήταν περισσότερα απο τα καλά και κάπως έχεις εξιδανικεύσει αυτη τη σχέση. Αυτό δηλαδή έκανα εγώ, είχα εξιδανικεύσει μια σχέση που δεν μου πρόσφερε κανένα καλό συναίσθημα. Προσπάθησε να πας παρακάτω και δεν χρωστάς καμία εξολογόγηση. Ό,τι έγινε ανήκει στο παρελθόν και καιρός να το αφήσεις πίσω σου.

---

Thanks για το μοίρασμα..

Κάνω πράγματα για μένα, πάντα έκανα και καλά περνάω γενικά αλλά είναι το αγκάθι μου..
Και υπάρχουν μεγάλες περίοδοι που δεν με απασχολεί και παρατηρώ οτι ξαναγυρνάει όταν συμβαίνουν άσχημες καταστάσεις στη ζωή μου ή όταν υπάρχει στη ζωή μου ένας άνθρωπος που με ενδιαφέρει και προσπαθεί να με πλησιάσει συναισθηματικά.. Εκεί κατευθείαν κλείνομαι και απομακρύνομαι ακόμα κι αν με ενδιαφέρει με αποτέλεσμα να κάνω πισωγυρίσματα συναισθηματικά αλλά και να χάνω ανθρώπους απο τη ζωή μου..

Την όποια εξομολόγηση σκέφτομαι δεν θα την έκανα επειδή την χρωστάω σε κανέναν παρα μονο για δικιά μου ανάγκη, ίσως είναι λάθος δε ξέρω αλλά ίσως αν πω οσα θέλω και απεμπλακώ απο την εσωτερική πίεση που μου προκαλούν να ηρεμήσω.
Το ξέρω οτι έχω εξιδανικεύσει κατα πολύ τη κατάσταση και οτι ο ειδικός θα βοηθήσει να τα ξεδιαλύνω και σίγουρα είναι στα πλάνα μου..

Σου εύχομαι τα καλύτερα και να νιώθεις πάντα δυνατή!

Quote:

---

Originally Posted by Al_Bundy

Οι φίλοι , άλλο αγκάθι κι αυτοί . Συχνά είναι ίδια καθίκια με τους συγγενείς, απλά μερικές φορές είναι λιγότερο δύσκολο να απαλλαγεί κανείς από δαύτους. Με παλιότερη σχέση , στο πανεπιστήμιο , μας είχαν χωρίσει "φίλοι" . Εχθρούς δεν είχαμε. Όταν έχεις τέτοιους "φίλους" ... δεν χρειάζονται .

Σου λένε να μην του στείλεις μήνυμα , για να μη χαλάσεις άλλη σχέση , να μην πληγώσεις την τώρα κοπέλα του (αν έχει και είναι σηημαντική) και άλλα παρόμοια. Διαφωνώ. Όλοι ίσοι είμαστε στην τελική. Δεν αξίζεις λιγότερο από οποιαδήποτε άλλη. Με δεδομένο ότι όπως λες, είχες άλλους μετά από αυτόν και έκανες και σεξ με άλλους, δεν είναι ότι δεν μπόρεσες να τον αντικαταστήσεις με άλλους και τον θυμάσαι . Δείχνεις ότι ήταν σημαντικός για σένα και αυτό που είχατε ήταν ξεχωριστό . Οπότε ένα μήνυμα , αξίζει να το στείλεις . Να εξηγείς αυτά που θες να πεις στην τελική. Θα σου φύγει το βάρος. Έχω δει να κάνει καλό αυτό σε ανθρώπους. Κι ας μην προσφέρει συνέχεια στο μέλλον , ας πήγε το μήνυμα πολύ αργά. Δεν πειράζει . Στείλει κάποιο pm σε social , email ... ό,τι βρίσκεις εύκολο για να δώσεις τις εξηγήσεις που εσύ θεωρείς ότι πρέπει να δωθούν .

Μετά η συνέχεια εξαρτάται από αυτόν και την τύχη . Αν δεν υπάρξει καμία απάντηση , δεν μπορεί να γίνει κάτι . Ποτέ δεν ξέρεις όμως.
Σε κάθε περίπτωση , κοίτα να ζεις και να περνάς καλά. Μην αφήσεις τίποτε να σε αρρβστήσει και να σε βλάψει .

---

Ακριβώς αυτό, οι ''φίλοι''.

Πάντως πραγματικά δεν με ενδιαφέρει η απάντηση ούτε επιδιώκω κάτι μελλοντικά ούτε να χαλάσω τη προσωπική του ζωή.
Δεν σκέφτομαι ούτε κατινίστικα ούτε εκδικητικά, δεν ήμουν ποτέ τέτοιος άνθρωπος και ούτε θα γίνω.
Για αυτό έχω εξαφανιστεί και τον έχω αφήσει ήσυχο να ζήσει όπως καταλαβαίνει.

Αλλά όπως τα λές κι εγώ δεν θεωρώ οτι μια τέτοια εξομολόγηση σε εναν άνθρωπο που ήταν πολύ σημαντικός για μένα και θεωρώ κι εγώ για αυτόν θα ήταν τόσο μεγάλο λάθος και θα επηρέαζε την προσωπική του ζωή και τον άνθρωπο που μπορεί να υπάρχει στη ζωή του.
Ούτε θα εμφανιστώ πουθενά ούτε τίποτα και σίγουρα μπορεί να είναι άτοπο μετά απο τόσο καιρό αλλά η ανάγκη μου αυτή είναι.

Εσύ πως το διαχειρίστηκες όλο αυτό? Και τη σχέση και τον περίγυρο και τη δικιά σου θέση απέναντι τους.

Quote:

---

Originally Posted by konstantina m

Πάντως πραγματικά δεν με ενδιαφέρει η απάντηση ούτε επιδιώκω κάτι μελλοντικά ούτε να χαλάσω τη προσωπική του ζωή.
Δεν σκέφτομαι ούτε κατινίστικα ούτε εκδικητικά, δεν ήμουν ποτέ τέτοιος άνθρωπος και ούτε θα γίνω.
Για αυτό έχω εξαφανιστεί και τον έχω αφήσει ήσυχο να ζήσει όπως καταλαβαίνει.

Αλλά όπως τα λές κι εγώ δεν θεωρώ οτι μια τέτοια εξομολόγηση σε εναν άνθρωπο που ήταν πολύ σημαντικός για μένα και θεωρώ κι εγώ για αυτόν θα ήταν τόσο μεγάλο λάθος και θα επηρέαζε την προσωπική του ζωή και τον άνθρωπο που μπορεί να υπάρχει στη ζωή του.

---

Αν στείλεις κάποιο μήνυμα σε social ή email , εφόσον όλα αυτά είναι προσωπικά ,δεν γίνεται αντιληπτό από κανέναν άλλο. Τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι όλα αυτά τα μέσα για ενήλικες, που δεν βρίσκονται υπό παρακολούθηση ή κηδεμονία ! Μια τέτοια ενέργεια δεν χαλάει τίποτε. Αν οποιοσδήποτε το χαρακτηρίσει κατινιά ή εκδικητικότητα, μάλλον είναι καλή ευκαιρία έστω και αργά να τον βγάλεις από τη ζωή σου. Αποτελεί κίνδυνο και ενόχληση .

Οι πιθανές αντιδράσεις, είναι πολλές. Αρνητική αντίδραση δεν δικαιολογείται σε κάτι τόσο απλό και ανώδυνο . Αν έχει φτιάξει κάποια πολύ δυνατή σχέση , μπορεί να μην απαντήσει , να μείνει εκεί που είναι αλλά και πάλι να νοιώσει μια δικαίωση του παρελθόντος. Αν όμως δεν έχει τίποτε ή τίποτε σοβαρό , μπορεί να επικοινωνήσει . Τότε θα υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία. Εφόσον απομακρυνθείτε από τα σκουλήκια που δημιουργούσαν προβλήματα (αν αναφερθώ σε σκουλήκια που είχα αντιμετωπίσει στο παρελθόν, θα γράψω κείμενο όσοι οι άθλιοι του ουγκώ, την πλήρη έκδοση).

Σημαντικό όμως είναι , ό,τι κάνεις, να είσαι σίγουρη ότι δεν θα σε βλάψει προσωπικά. Να μπορείς να το δεχτείς. Να μην πληγωθείς δηλαδή. Αν προκύψει κάτι θετικό δηλαδή καλώς, να το ζήσεις και να πας μπροστά. Αν όμως όχι , με αποκλειστικά δική του υπαιτιότητα πλέον , να πας μπροστά, γερή και υγιής, χωρίς να κοιτάξεις ξανά πίσω.

Quote:

---

Originally Posted by Al_Bundy

Αν στείλεις κάποιο μήνυμα σε social ή email , εφόσον όλα αυτά είναι προσωπικά ,δεν γίνεται αντιληπτό από κανέναν άλλο. Τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι όλα αυτά τα μέσα για ενήλικες, που δεν βρίσκονται υπό παρακολούθηση ή κηδεμονία ! Μια τέτοια ενέργεια δεν χαλάει τίποτε. Αν οποιοσδήποτε το χαρακτηρίσει κατινιά ή εκδικητικότητα, μάλλον είναι καλή ευκαιρία έστω και αργά να τον βγάλεις από τη ζωή σου. Αποτελεί κίνδυνο και ενόχληση .

Οι πιθανές αντιδράσεις, είναι πολλές. Αρνητική αντίδραση δεν δικαιολογείται σε κάτι τόσο απλό και ανώδυνο . Αν έχει φτιάξει κάποια πολύ δυνατή σχέση , μπορεί να μην απαντήσει , να μείνει εκεί που είναι αλλά και πάλι να νοιώσει μια δικαίωση του παρελθόντος. Αν όμως δεν έχει τίποτε ή τίποτε σοβαρό , μπορεί να επικοινωνήσει . Τότε θα υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία. Εφόσον απομακρυνθείτε από τα σκουλήκια που δημιουργούσαν προβλήματα (αν αναφερθώ σε σκουλήκια που είχα αντιμετωπίσει στο παρελθόν, θα γράψω κείμενο όσοι οι άθλιοι του ουγκώ, την πλήρη έκδοση).

Σημαντικό όμως είναι , ό,τι κάνεις, να είσαι σίγουρη ότι δεν θα σε βλάψει προσωπικά. Να μπορείς να το δεχτείς. Να μην πληγωθείς δηλαδή. Αν προκύψει κάτι θετικό δηλαδή καλώς, να το ζήσεις και να πας μπροστά. Αν όμως όχι , με αποκλειστικά δική του υπαιτιότητα πλέον , να πας μπροστά, γερή και υγιής, χωρίς να κοιτάξεις ξανά πίσω.

---

Thanks για τις απαντήσεις σου, πραγματικά είναι πολύ βοηθητικές και ανθρώπινες!

Πάντως δεν επιδιώκω κάτι, ούτε θετικό ούτε αρνητικό για αυτό και δεν με ενδιαφέρει η οποιαδήποτε απάντηση και η οποιαδήποτε αντίδραση.

Δεν νομίζω οτι δηλαδή μπορεί να με πληγώσει κάτι παραπάνω ή να γίνει κάτι που θα με βλάψει παραπάνω.

Απλά σκέφτομαι εγωιστικά σαν δική μου ανάγκη και αν αποφασίσω να το κάνω αποκλειστικά εκεί θα αποσκοπεί.
Ούτε για να δικαιώσω αυτόν, ούτε για να επηρεάσω τη ζωή του, ούτε για να πληγώσω κάποιον άνθρωπο. Στη τελική υπεύθυνοι είμαστε εμείς για τον εαυτό μας και για τις πράξεις και τις επιλογές μας.
Κι ας αποφασίσω κάποια στιγμή να κάνω αυτό που θέλω για μένα χωρίς να σκεφτώ τους άλλους γιατί αυτά με φάγανε!

Να είσαι καλά και σου εύχομαι να βρίσκεις πάντα τη δύναμη να διαχειρίζεσαι το οτιδήποτε παρουσιάζεται στη ζωή σου!

Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου!! Και σε εσένα το ίδιο εύχομαι, χαρά, υγεία και συναισθηματική πληρότητα!!Θα περάσει όλο αυτό αρκεί να βοηθήσεις και εσύ τον εαυτό σου.