Ποια χαρακτηριστικά έχει για εσάς ο ιδανικός ψυχοθεραπευτής; Τον έχετε βρει; Σκέψεις, απόψεις, εμπειρίες...
Printable View
Ποια χαρακτηριστικά έχει για εσάς ο ιδανικός ψυχοθεραπευτής; Τον έχετε βρει; Σκέψεις, απόψεις, εμπειρίες...
καλωσορισες!
λοιπον
γραφω χαρακτηριστικα που ισχυουν για μενα τωρα ενος ιδανικου ψυχοθεραπευτη
απλοτητα
ανυποκριτα καλη διαθεση
ομορφος και καθαρος χωρος υποδοχης
συνεπης
σχετικα οικονομικος (30 με 40 ευρω/ 1 ωρα )
σεβασμος και αγαπη ως προς τη δουλεια του
σχετικα καλο επιπεδο αποδοχης
αυθεντικοτητα
σεβασμος; το ειπα;
καλο επιπεδο γνωσης του αντικειμενου του
να εχει διαθεση να εμπλακη σε σχεση ψυχοθεραπευτικη και να μην το παιζει απομακρος και αποστασιοποιημενος
ανεση
χαμογελο
αποδοχη και των δικων του αδυναμιων
αυτοαποκαλυψη
καλη χημεια μεταξυ μας
ορια σαφη
εμπιστοσυνη
καλωσορισμα
αυταααααα!(τον...η την καλυτερα εχω βρει!)
Γεια σου ερευνητή και καλώς σε βρήκα! Απάντηση σαφής, περιεκτική, ακριβής και σύντομη! Τα έχεις βρει όλα αυτά; Μπράβο, τι να πω; Θα πρέπει να είσαι πολύ τυχερός! Δυστυχώς, οι καλοί επαγγελματίες σπανίζουν σήμερα και αποφάσισα να θέσω το ζήτημα γιατί με τόσους τσαρλατάνους που κυκλοφορούν είναι καλό νομίζω να ακουστούν κάποιες απόψεις σχετικά με το θέμα από άτομα που σκέφτονται να επισκεφτούν κάποιον ψυχοθεραπευτή ή που έχουν ήδη εμπειρία της θεραπείας. Είναι σημαντική η θεώρηση της ψυχοθεραπευτικής σχέσης από αυτή τη σκοπιά... Σ\' ευχαριστώ πολύ!
πιστευω πως θελει να εισαι λιγο υποψιασμενος οχι για να μην εμπιστευτεις
αλλα για να ψαχνεις με επιγνωση
τον καλο ψυχοθεραπευτη
πολυ καλα εκανες και εθεσες το θεμα αυτο
εσυ ποια εμπειρεια εχεις ως τωρα?
Προσωπικά, εργάζομαι στο χώρο της ψυχικής υγείας και παράλληλα κάνω ψυχοθεραπεία. Με ενδιαφέρει να ακούσω τις απόψεις σας και ως επαγγελματίας, αλλά και ως θεραπευόμενη.
Έχω αλλάξει δύο ψυχοθεραπευτές, researcher μου, και αυτή τη στιγμή νιώθω πως είμαι σε καλό δρόμο. Θα δούμε... Το άσχημο είναι πως είμαι μέσα στα πράγματα, κάτι που με κάνει πιο απαιτητική και ιδιότροπη, θα έλεγα, με τους ψυχοθεραπευτές.
Προσωπικά, θέλω ο ειδικός να είναι ανοιχτόμυαλος, συμπονετικός, να έχει ανθρωπιά και ευαισθησίες, να μην αφήνει τις προκαταλήψεις του να πιάνουν χώρο στη συζήτηση και να μιλάμε την ίδια γλώσσα. Το προσπαθώ κι εγώ, αλλά καμιά φορά η ανατροφοδότηση από τους θεραπευόμενους δεν είναι ειλικρινής, από την άποψη ότι επηρεάζονται από τη συνεδρία που μόλις έχει λήξει και εκφράζονται ανάλογα. Προσωπικά ενδιαφέρομαι για τις γενικότερες απόψεις των θεραπευομένων.
ως πελατης υποτιθεται
πως εχεις το προβλημα
του αγχους κ.τ.λ.
και εννοειται οτι θα εισαι απαιτητικος και ιδιοτροπος
αμα δεν εισαι εσυ ποιος θα ειναι
ο ψυχοθεραπευτης?
που υποτιθεται πως τα εχει βρει με τον εαυτο του και καλειται να σου δωσει ψυχικη αναταση
και εν τελει να οδηγηθεις σε πιο ποιοτικη ζωη?
μα αν δεν αρχισεις απο μια ποιοτικη και καλη σχεση με τον ψυχοθεραπευτη σου πως θα οδηγηθεις σε αλλες πιοτικες και καλες σχεσεις
και εν τελει σε καποια
ποιοτικη και φυσιολογικη ζωη με τις χαρες και τις λυπες της?
Το ότι ο ψυχοθεραπευτής τα έχει βρει με τον εαυτό του είναι μύθος... Αλλιώς μιλάμε για τον τέλειο άνθρωπο. Ο καλός ψυχοθεραπευτής πρέπει να κάνει και ο ίδιος θεραπεία. Όσο καλά και να είναι κανείς, πάντα ανακύπτουν προβλήματα, θες από εξωτερικές αφορμές, θες από εσωτερικές... Και ναι, η σχέση με τον ψυχοθεραπευτή σου είναι το καλούπι για τις υπόλοιπες, όπως και η κόπια των όσων είχες μέχρι τώρα. Συμφωνώ μαζί σου.
Διωνη, το γεγονος οτι εισαι ηδη ψυχολογος και έχεις άλλη αφετηρια απο εναν ανηποψιαστο πελάτη οπως πχ ειμαι εγω που ειμαι ασχετη με τον χωρο, δε νομιζεις οτι σου δημιουργει μια επιπλεον δυσκολια στη σχέση αυτη? δλδ θεραπευτη-θεραπευομενου?
κατά τα άλλα συμφωνω πώς κ ο θεραπευτης εχει άλυτα θεματα, ή θεματα που μπορει να ανακυπτουν αλλα αλλιως μπορει να τα δουλέψει ο ιδιος απο εναν αν θες πιο αδουλευτο ανθρωπο. αλλωστε εχει εκπαιδευτει γι αυτο.
καλώς ήρθες:)
ο τιτλος του ψυχοθεραπευτη
δε λεει τιποτα
η σχεση που αναπτυσσει ο ιδιος με τη ζωη και τους ανθρωπους λεει πολλα
ειμα εκει για να τον κρινω
ειμαι εκει για να δω και γω πως ειμαι πως σχετιζομαι
ειναι εκει
για να αντεξει και να κανει μαζι μου γονιμη αυτη την κριτικη
να βρουμε μαζι ενα δρομο
να μαθω εγω απο αυτον
να μαθει και εκεινος απο μενα
να μαθουμε να γευτουμε και οι δυο μια σχεση
με ειλικρινια σεβασμο
αποδοχη
καλη επικοινωνια
εποικοδομητικη κουβεντα
χαλαρη η τσιτωμενη διαθεση
ζωντανη σχεση
ο ψυχθεραπευτης δεν ειναι ψυχοθεραπευμενος ουτε τελειος ανθρωπος
υποτιθεται ομως πως με καλει σε μια σχεση και σε μια πορεια στην οποια ξερει να ειναι και να υπαρχει μεσα σε αυτη εποικοδομητικα και για τους δυο μας
και ειδικα για μενα
δεν ειναι εκει για να με κρινει
δεν ειναι εκει για να με ταμπελωσει
δεν ειναι εκει για να το παιξει ξερολας
δεν ειναι εκει για να μεινει απομακρος
και γω να νιωθω ακομη πιο αρρωστη
ειναι εκει για να μου ανοιξει μια καινουρια πορτα
να με κανει να δω αν θελω
απο το δικο του παραθυρο τη ζωη
να ζησει απο κοντα και να αποδεχθει τη δικη μου διασταση υπαρξης
εστω και αν δεν τη συμμεριζεται ουτε στο ελαχιστο
Sofia μου, σίγουρα... Γι\' αυτό και είπα ότι είμαι κάπως ιδιότροπη με το το θέμα. Είναι άλλη η κριτική ματιά αυτού που ασκεί το επάγγελμα, αλλά βρίσκεται στη θέση του θεραπευόμενου. Πιο καχύποπτη... Κάποιες λάθος τακτικές γίνονται πιο εμφανείς, δηλαδή, και το άσχημο είναι ότι δεν μπορώ να το επισημάνω άμεσα στο συνάδελφο (θέλει τακτ το θέμα, κάτι που όμως καταργεί την αμεσότητα). Βέβαια, η καλή πλευρά είναι ότι η σχέση γίνεται πιο εύκολη όταν ο θεραπευτής είναι ανοιχτός σε αυτό και δε θεωρεί πως έχει το αλάθητο (κάτι που σίγουρα θα έχετε συναντήσει). Από την άλλη, όμως, μπορεί να νιώθει δυσκολία να εγκαθιδρύσει μια σωστή σχέση, ακριβώς επειδή φοβάται την κριτική.
Κατά τα άλλα, αυτό δεν επηρεάζει την ανάγκη μου να εκφραστώ συναισθηματικά, δεν το φοβάμαι αυτό.
Όσο για την ικανότητα επίλυσης των προβλημάτων από τους θεραπευτές, σίγουρα η εκπαίδευση παρέχει γνώση, που με τη σειρά της μας καθησυχάζει όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα, αλλά και πάλι χρειάζεται προσπάθεια για την αντιμετώπισή του. Ειδικά όταν φορτιζόμαστε από τις συνεδρίες μας, είναι αρκετά δύσκολο να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας μόνοι μας. Τουλάχιστον, αυτή την άποψη μπορείς να την εκλάβεις σαν κάτι που απλά νιώθω σε προσωπικό επίπεδο.
ωραιο θεμα για να δουλέψεις, φαντάζομαι...οπως υποθέτω θα το εχεις κ εκτος συνεδριων:)
p.s. Μ αρεσει η υπογραφή σου:)
@ Researcher: Αν μιλάς έτσι και στην ψυχοθεραπεύτριά σου, με τόση αμεσότητα και αυθεντικότητα (θα έλεγα και ποιητική διάθεση), θα πρέπει να περιμένει με ανυπομονησία τις συνεδρίες σας.
@Sofia: Ναι, έχει πράγματι ενδιαφέρον... Σ\' ευχαριστώ.
[quote]Originally posted by researcher
Quote:
Originally posted by Διώνη
@ Researcher: Αν μιλάς έτσι και στην ψυχοθεραπεύτριά σου, με τόση αμεσότητα και αυθεντικότητα (θα έλεγα και ποιητική διάθεση), θα πρέπει να περιμένει με ανυπομονησία τις συνεδρίες σας.
νομιζω παντως οτι και οι δυο χαιρομαστε τη συγκεκριμενη σχεση!
(μονο που θα ηθελα να τη χαιρομαι πιο συχνα αλλα λογω χρηματων περιοριζονται οι συνναντησεις...κλαψ)
επισης εχω να πω πως η ψυχοθεραπευτρια μου βρισκεται και σε ψυχοθεραπεια και σε εποπτεια
ειναι προσωποκεντρικη ψυχοθεραπευτρια απο ο,τι ξερω
και ειναι γλυκυτατη!
Αυτός που είναι ο λιγότερο θεωρητικός και ο λιγότερο κοινότυπος, ο πρακτικός άνθρωπος με μεγάλη συναίσθηση, που ο λόγος του έχει δυναμική, ζωντάνια, ειλικρίνεια, τόλμη και αμεσότητα εκείνος που ο μόνος στόχος που έχει να πει όσο γίνεται πιο γρήγορα στον \"ασθενή\" τώρα πια δεν με χρειάζεσαι, μπορείς να μην ξανάρθεις\" και κάνει ό,τι μπορεί για να επισπεύσει τη διαδικασία. Πολλά άλλα θα μπορούσα να γράψω για το τι δεν θα πρέπει να είναι ένας θεραπευτής λόγω μιας κακής εμπειρίας μου, αλλά δεν έχω και πολλά κέφια.
Για εμένα, κάθε ψυχοθεραπευτής χρειάζεται καταρχήν
1) μακροχρόνια, πολύπλευρη και έγκυρη κατάρτιση
2) αυξημένη αυτογνωσία, ωριμότητα, εύρος εμπειριών
3) αγάπη για τη δουλειά του
Προσωπικά έχω συναντήσει δύο που θα μπορούσα να θεωρήσω ιδανικούς για εμένα, γιατί ένιωσα ότι με βοηθούν να πάω μπροστά και να δω τα πράγματα και από μια άλλη σκοπιά. Ο ένας ακολουθούσε πολύ διαφορετική προσέγγιση από αυτή που εγώ είχα επιλέξει να χρησιμοποιώ σαν θεραπεύτρια, ο άλλος ήταν πολύ διαφορετικός άνθρωπος από εμένα κι όμως....ταιριάξαμε.
Από εκεί και πέρα, έχετε ήδη αναφέρει πολλά καλά χαρακτηριστικά...να πω δυο τρία πράγματα σαν τροφή για σκέψη:
- για εμένα σαφώς και χρειάζεται ο θεραπευτής να τα έχει βρει με τον εαυτό του. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι τέλειος άνθρωπος ούτε ότι είναι καλά κάθε ώρα και λεπτό, αλλά ότι γενικά νιώθει καλά με αυτό που είναι και δεν έχει την ανάγκη να αποδείξει κάτι μέσω του ρόλου του θεραπευτή.
- πρέπει να κάνει και ο ίδιος θεραπεία, πρέπει να αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα μέσω θεραπείας; Όχι πάντα. Οφείλει να έχει μεγαλύτερη ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και αυτεπίγνωση, ούτως ώστε να εντοπίζει ευκολότερα πότε έχει ανάγκη θεραπείας. Αλλά δεν είναι βέβαιο ούτε υποχρεωτικό ότι θα καταφεύγει στη θέση του θεραπευόμενου κάθε φορά που αντιμετωπίζει προβλήματα στη ζωή του.
- είναι καλύτερος σαν θεραπευτής κάποιος που έχει υπάρξει θεραπευόμενος από κάποιον που δεν έχει κάνει θεραπεία; Χωρίς αμφιβολία είναι σημαντικό να έχει βιώσει κάποιος τη θεραπευτική σχέση και από τη θέση του θεραπευόμενου. Αλλά το πόσο πολύ και το πόσο συχνά δεν ενισχύει απαραίτητα την καταλληλότητα του για το ρόλο του θεραπευτή, ούτε μας λέει κάτι για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας που ακολούθησε...
- φορτίζεται από τις συνεδρίες? τότε...χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμα για να δουλέψει αυτόνομα :)
@VelvetUnderground:
Το να επισπεύδει τη διαδικασία προκειμένου να νιώσει σύντομα ο ασθενής του καλύτερα, δε θα έλεγα ότι είναι πάντα θετικό χαρακτηριστικό. Καμιά φορά ο ασθενής είναι απαραίτητο να περάσει ομαλά από κάποια ευεργετικά στάδια μέχρι να ανακουφιστεί πλήρως, κι ας χρειαστεί αυτό κάποιο χρόνο.
Όπως και νά χει, VelvetUnderground, τα σχόλιά σου είναι πολύ χρήσιμα και σ\' ευχαριστώ πολύ.
@marina38:
Σ\' ευχαριστώ για τα σχόλιά σου.
Είσαι πολύ τυχερή αν έχεις συναντήσει δύο ψυχοθεραπευτές που να ταιριάζετε τόσο, καθώς όσοι αναζητούμε ψυχοθεραπευτική ανακούφιση δυσκολευόμαστε να βρούμε έστω και έναν. Κι εγώ νομίζω πως τον έχω βρει, αλλά έχω λίγο ακόμα δρόμο να διανύσω.
Σχετικά με το πρώτο σου σχόλιο, αναφερθήκαμε στη άποψη του researcher που βλέπει έτσι το θεραπευτή. Προσωπικά, διαφώνησα με τη σκέψη πως ο ασθενής μπορεί να βλέπει έτσι το θεραπευτή του με την έννοια πως δεν απευθύνεται σε κάποιον που έχει αντιμετώπισει όλες τις πλευρές του εαυτού του. Σίγουρα μπορεί να έχει δουλέψει με αυτές, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν έχει τίποτα περαιτέρω να αναζητήσει ή να διορθώσει. Αναμφισβήτητα, όμως, μια πετυχημένη θεραπευτική σχέση χρειάζεται μια ισορροπημένη ψυχική διάθεση εκ μέρους του θεραπευτή.
Η δια βίου ψυχοθεραπεία του θεραπευτή ίσως δεν είναι καν απαραίτητη, αλλά σε στάδια κρίσεων που όλοι περνάμε είναι σίγουρα σημαντική. Δε νομίζω να νοείται θεραπευτής που μπορεί να έχει πάθει burnout ή να αντιμετωπίζει προβλήματα οικογενειακά με συνέπειες στην ποιότητα δουλειάς του με τους άλλους και να μην αναζητά ψυχοθεραπεία.
Το να έχει κάνει θεραπεία ο ίδιος ο ψυχοθεραπευτής δεν αναλύεται με ποσοτικούς όρους... Είναι απαραίτητο, τουλάχιστον για την ενσυναίσθησή του. Θα ήταν, πιστεύω, εξαιρετικά ανησυχητικό αν δεν είχε καταφύγει ποτέ σε αυτό που υπηρετεί.
Προσωπικά, είμαι λίγο καιρό στο ψυχοθεραπευτικό πλαίσιο και ακόμα δουλεύω την αποστασιοποίηση. Κατά τα άλλα, λειτουργώ αυτόνομα με τους πελάτες μου.
τι εννοεις ακομα οταν λες δουλευω την αποστασιοποιηση?
εαν θελεις βεβαια λες....
Το να φορτίζομαι συναισθηματικά δεν είναι καλό, αγαπητέ (ή αγαπητή;) researcher. Για να το κάνω πιο συγκεκριμένο, στενοχωριέμαι για κάποιους από τους πελάτες μου και αυτό δε μου επιτρέπει να κρατήσω τη σωστή συναισθηματική απόσταση που χρειάζεται. Αποστασιοποίηση σημαίνει να μπορεί ο θεραπευτής να βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια (σαν από ένα παράθυρο) του θεραπευόμενου, ΑΛΛΑ χωρίς να ταυτίζεται με την κατάστασή του. Ε, εγώ καμιά φορά θλίβομαι παραπάνω απ\' όσο πρέπει, με αποτέλεσμα το συναίσθημα αυτό να με ακολουθεί και εκτός συνεδρίας. Είχα το ίδιο πρόβλημα ήδη από τις πρακτικές μου, αλλά όπως σου είπα δεν είχα καλούς ψυχοθεραπευτές... Είναι κάτι που το παθαίνω γενικά στις σχέσεις μου με τους άλλους, πες το υπερευαισθησία ή όπως θέλεις. Τώρα πάω σε έναν που μέχρι στιγμής με έχει βοηθήσει πολύ. ;)
ωραια!
σε ευχαριστω για την απαντηση σου
εχεις ευαισθησια οποτε μαλλον θα εισαι καλη θεραπευτρια!
ναι φυσικα το να φορτιζεσαι συναισθηματικα ειναι πολυ δυσκολο για σενα φανταζομαι
και γω σαν θεραπευομενη
θα ηθελα οση δυστυχια και να μεταφερω και οση δυσκολια στη θεραπευτρια μου
θα ηθελα εκεινη να με συναισθανεται μεν αλλα να παραμενη υγειης και ευτυχης στα δικα της πλαισια...
θελει ισοροπια αυτο
και παραδοχη οτι η ευθυνη του αλλου ειναι ευθυνη του αλλου και οχι δικη σου
και επισης ακουω δεν σημαινει και αναλαμβανω και τον αλλον η το βαρος του
οποιος εχει τα γενια
πιστευω πως εχει και τα χτενια
το πιο καλο ειναι να εμπιστευεσαι οτι τα εχει τα χτενια
και οτι θα τα βρει με τη βοηθεια σου
επισης τα γενια δεν ειναι δικα σου
κι ακομα κι αν βλεπεις οτι τα γενια ειναι ολο κομπους για καποιο λογο ειναι και παραμενουν ετσι
και για καποιο αλλο λογο καπου παρακατω θα ξεμπερδευτουν και θα καλοχτενιστουν
τωρα αμα τα παιρνεις παραμασχαλα
εσυ θα γινεις μαλλιαρη και οι αλλοι θα νιωθουν φαλακροι
αυτααααααα!
σορυ αλλα μετα απο τοση ψυχοθεραπεια κατι εχω πιασει..... λεμε τωρα!
ειμαι η... researcher
πολύυυ καλό researcher!Quote:
Originally posted by researcher
επισης τα γενια δεν ειναι δικα σου
κι ακομα κι αν βλεπεις οτι τα γενια ειναι ολο κομπους για καποιο λογο ειναι και παραμενουν ετσι
και για καποιο αλλο λογο καπου παρακατω θα ξεμπερδευτουν και θα καλοχτενιστουν
τωρα αμα τα παιρνεις παραμασχαλα
εσυ θα γινεις μαλλιαρη και οι αλλοι θα νιωθουν φαλακροι
Και πολύ καλά τό \'χεις πιάσει το θέμα, καλή μου researcher! Πολύ σωστά... :)
ευχαριστω
και σενα Μαρινα
και σενα Διωνη
I feel good now :)
Χμ...τυχερή? Ίσως θα έπρεπε να διευκρινίσω ότι αυτούς τους δύο τους είχα συναντήσει πριν από περίπου 15 χρόνια (πώς περνάει ο καιρός!...) σαν εκπαιδευόμενη. Έχω γνωρίσει πολλούς περισσότερους ακατάλληλους :) Ακόμα θυμάμαι μία συνάδελφο που κάποτε σκέφτηκα να της αναφέρω ένα προσωπικό θέμα που με προβλημάτιζε: ήταν τόσο επικριτική και απόλυτη, που μου έκοψε κάθε διάθεση.Quote:
Originally posted by Διώνη
@marina38:
Σ\' ευχαριστώ για τα σχόλιά σου.
Είσαι πολύ τυχερή αν έχεις συναντήσει δύο ψυχοθεραπευτές που να ταιριάζετε τόσο, καθώς όσοι αναζητούμε ψυχοθεραπευτική ανακούφιση δυσκολευόμαστε να βρούμε έστω και έναν. Κι εγώ νομίζω πως τον έχω βρει, αλλά έχω λίγο ακόμα δρόμο να διανύσω.
Σχετικά με το πρώτο σου σχόλιο, αναφερθήκαμε στη άποψη του researcher που βλέπει έτσι το θεραπευτή. Προσωπικά, διαφώνησα με τη σκέψη πως ο ασθενής μπορεί να βλέπει έτσι το θεραπευτή του με την έννοια πως δεν απευθύνεται σε κάποιον που έχει αντιμετώπισει όλες τις πλευρές του εαυτού του. Σίγουρα μπορεί να έχει δουλέψει με αυτές, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν έχει τίποτα περαιτέρω να αναζητήσει ή να διορθώσει. Αναμφισβήτητα, όμως, μια πετυχημένη θεραπευτική σχέση χρειάζεται μια ισορροπημένη ψυχική διάθεση εκ μέρους του θεραπευτή.
Η δια βίου ψυχοθεραπεία του θεραπευτή ίσως δεν είναι καν απαραίτητη, αλλά σε στάδια κρίσεων που όλοι περνάμε είναι σίγουρα σημαντική. Δε νομίζω να νοείται θεραπευτής που μπορεί να έχει πάθει burnout ή να αντιμετωπίζει προβλήματα οικογενειακά με συνέπειες στην ποιότητα δουλειάς του με τους άλλους και να μην αναζητά ψυχοθεραπεία.
Το να έχει κάνει θεραπεία ο ίδιος ο ψυχοθεραπευτής δεν αναλύεται με ποσοτικούς όρους... Είναι απαραίτητο, τουλάχιστον για την ενσυναίσθησή του. Θα ήταν, πιστεύω, εξαιρετικά ανησυχητικό αν δεν είχε καταφύγει ποτέ σε αυτό που υπηρετεί.
Προσωπικά, είμαι λίγο καιρό στο ψυχοθεραπευτικό πλαίσιο και ακόμα δουλεύω την αποστασιοποίηση. Κατά τα άλλα, λειτουργώ αυτόνομα με τους πελάτες μου.
Συμφωνώ σε αυτό που λες για τη γενικότερη ισορροπία του θεραπευτή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στην προσωπική του ζωή και στη σχέση με τον εαυτό του είναι όλα στην εντέλεια.
Όσο για τα στάδια κρίσεων, το κλειδί είναι αυτό που λες \'με συνέπειες στην ποιότητα δουλειάς του\'. Γιατί μπορεί θαυμάσια κάποιος να έχει π.χ. οικογενειακά προβλήματα κι όμως σαν θεραπευτής να λειτουργεί άψογα, καθώς και να μη χρειάζεται καθόλου ψυχοθεραπεία ο ίδιος. Εδώ χρειάζεται και η \'αποστασιοποίηση\' που λες, όσο και η εμπειρία. Ένας άπειρος θεραπευτής, μπορεί υπό το βάρος μιας κρίσης να μην αντιληφθεί ότι έχει επηρεάσει τη δουλειά του.
Τέλος, συμφωνώ ότι δεν έχει να κάνει με ποσοτικούς όρους. Το ανέφερα γιατί δυστυχώς βλέπω συχνά συναδέλφους να δηλώνουν \'έχω κάνει τόσον καιρό θεραπεία\', σαν να ζητούν ένα άλλοθι και μια έξωθεν απόδειξη για την επάρκεια τους να ασκήσουν το επάγγελμα.
Marina38,
το κυριότερο πρόβλημά μου με τους δύο προηγούμενους θεραπευτές ήταν αυτή ακριβώς η επικριτική τους διάθεση... Μα το ξέρω πως είναι εύκολο και απενοχοποιητικό για τον καθένα να βάζει τους άλλους απέναντι στις ευθύνες τους, αλλά με αυτό τον τρόπο, το ύφος της αυθεντίας και της προσωπικής ικανοποίησης δεν είναι εποικοδομητικό ψυχοθεραπευτικά. Ήταν άσχημες οι μέρες μου μαζί τους (και ειδικά με τον έναν που ήταν της ίδια κατεύθυνσης μ\' εμένα και ήμουν σε θέση να διαπιστώσω πολύ εύκολα πότε καταστρατηγούνταν βασικές αρχές).
Το θέμα της ποσοτικής πείρας τίθεται παντού, δυστυχώς... Είχα καθηγήτρια που φώναζε πως είχε κάνει 10 χρόνια σπουδές και είχε άποψη για κάθε ψυχολογικό ζήτημα, αλλά λειτουργούσε μόνο ακαδημαϊκά και σε εργαστηριακά πόστα. Είχα συνάδελφο στην ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση που θεωρούσε πως ερχόταν τύποις στα μαθήματα και την εποπτευόμενη πρακτική γιατί είχε κάνει 4 χρόνια ως θεραπευόμενη...
Προσωπικά, είμαι άπειρη ακόμα, αλλά το παλεύω και τα περιστατικά προχωράνε καλά... Οψόμεθα.
αποστασιοποιηση
ως θεραπευομενη μου ακουγεται ασχημη λεξη
δε θα ηθελα η θεραπευτρια μου να αποστασιοποιειται
θα ηθελα να παραμενει κοντα συναισθηματικα
δεν πιστευω στην αποστασιοποιηση
αλλα στην εσωτερικη συναισθηματικη της ισοροποια
που τη βοηθα να ερχεται κοντα
παραμενοντας ο εαυτος της
χωρις να χανει τιποτα απο κεινη
και δινοντας μου να καταλαβω πως ενω με καταλαβαινει
με αποδεχεται και με εκτιμα
δεν με αναλαμβανει
δεν με ακυρωνει
αλλα με ακουει
και προσπαθει να καταλαβει
και να ειναι μαζι μου
ακομη κι οταν νιωθω πως εγω με χανω
με βοηθα να με βρω ακουγοντας αυτο ακριβως πως με εχω χασει...
κι αυτο ειναι τελειο! (για μενα και στα δικα μου ματια φυσικα...:)
μα αν ειναι δυνατονQuote:
Originally posted by Διώνη
Marina38,
το κυριότερο πρόβλημά μου με τους δύο προηγούμενους θεραπευτές ήταν αυτή ακριβώς η επικριτική τους διάθεση... Μα το ξέρω πως είναι εύκολο και απενοχοποιητικό για τον καθένα να βάζει τους άλλους απέναντι στις ευθύνες τους, αλλά με αυτό τον τρόπο, το ύφος της αυθεντίας και της προσωπικής ικανοποίησης δεν είναι εποικοδομητικό ψυχοθεραπευτικά. Ήταν άσχημες οι μέρες μου μαζί τους (και ειδικά με τον έναν που ήταν της ίδια κατεύθυνσης μ\' εμένα και ήμουν σε θέση να διαπιστώσω πολύ εύκολα πότε καταστρατηγούνταν βασικές αρχές).
Το θέμα της ποσοτικής πείρας τίθεται παντού, δυστυχώς... Είχα καθηγήτρια που φώναζε πως είχε κάνει 10 χρόνια σπουδές και είχε άποψη για κάθε ψυχολογικό ζήτημα, αλλά λειτουργούσε μόνο ακαδημαϊκά και σε εργαστηριακά πόστα. Είχα συνάδελφο στην ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση που θεωρούσε πως ερχόταν τύποις στα μαθήματα και την εποπτευόμενη πρακτική γιατί είχε κάνει 4 χρόνια ως θεραπευόμενη...
Προσωπικά, είμαι άπειρη ακόμα, αλλά το παλεύω και τα περιστατικά προχωράνε καλά... Οψόμεθα.
αυτοι οι ακαδημαικοι ειναι απιστευτοι
και καλα αμα δεν ασχολουνται με ψυχολογια παει κι ερχεται να ειναι επικριτικοι νευρωτικοι και ο,τι αλλο
αλλα ακομα και οταν ειναι μες στον ψυχολογικο χωρο?
θα μου πειτε αν ολοι οσοι ηταν στον ψυχολογικο χωρο γλιτωναν κι απο τα προβληματα τους
θα ηταν οχι ψυχολογικος χωρος αλλα παραδεισος :)
ολοι μπαινουμε σε ενα χωρο παιρνοντας μαζι τα παθη τις νευρωσεις μας τον τροπο μας το χαλι μας το καλο μας το μαυρο το ασπρο και το γκρι μας
λογικο τελικα....
Καταλαβαίνω ότι δεν ακούγεται ωραία η \'αποστασιοποίηση\', αλλά στην ουσία σημαίνει να μην γίνεσαι και εσύ, ως θεραπευτής, μέρος του προβλήματος. Να μην βουλιάξεις και εσύ στην κατάθλιψη επειδή κάνεις συνεδρίες με άτομα που έχουν κατάθλιψη. Να μην επηρεάζεται η προσωπική σου ζωή επειδή στενοχωριέσαι για τα προβλήματα που έχουν οι θεραπευόμενοι. Να μην προσπαθείς να αναπληρώσεις όλα τα σημαντικά άτομα που έχουν ή δεν έχουν στη ζωή τους. Να καταλαβαίνεις αλλά να μην συμπάσχεις. Να έχεις ενσυναίσθηση και όχι συναισθηματική εμπλοκή (γι\' αυτό άλλωστε δεν αναλαμβάνουμε ανθρώπους με τους οποίους προϋπάρχει στενή συναισθηματική σχέση). Αποδοχή και όχι αυταπάρνηση. Και πολλά άλλα...που νομίζω researcher ότι περιγράφεις πολύ ωραία.
Τώρα για τους ακαδημαϊκούς και τους ψυχοθεραπευόμενους...τι να πω...έτσι είναι Διώνη, ημιμάθεια και προκαταλήψεις. Εσύ πάντως φαίνεται ότι ξεκινάς με καλές προδιαγραφές οπότε σου εύχομαι καλή συνέχεια! Θα σου έλεγα να προσπαθήσεις να αναπτύξεις ολόπλευρα τον εαυτό σου και να έχεις μια υγιή προσωπική ζωή, είναι η καλύτερη προϋπόθεση και προστατευτικός παράγοντας από τα ποικίλα συμπλέγματα \'ακαδημαϊκών\' και \'ψυχοθεραπευθέντων\'... :)
Quote:
Originally posted by marina38
Καταλαβαίνω ότι δεν ακούγεται ωραία η \'αποστασιοποίηση\', αλλά στην ουσία σημαίνει να μην γίνεσαι και εσύ, ως θεραπευτής, μέρος του προβλήματος. Να μην βουλιάξεις και εσύ στην κατάθλιψη επειδή κάνεις συνεδρίες με άτομα που έχουν κατάθλιψη. Να μην επηρεάζεται η προσωπική σου ζωή επειδή στενοχωριέσαι για τα προβλήματα που έχουν οι θεραπευόμενοι. Να μην προσπαθείς να αναπληρώσεις όλα τα σημαντικά άτομα που έχουν ή δεν έχουν στη ζωή τους. Να καταλαβαίνεις αλλά να μην συμπάσχεις. Να έχεις ενσυναίσθηση και όχι συναισθηματική εμπλοκή (γι\' αυτό άλλωστε δεν αναλαμβάνουμε ανθρώπους με τους οποίους προϋπάρχει στενή συναισθηματική σχέση). Αποδοχή και όχι αυταπάρνηση. Και πολλά άλλα...που νομίζω researcher ότι περιγράφεις πολύ ωραία.
καλα
καταλαβα απο αυτα που μου γραφεις
μερικα πραγματακια
σε ευχαριστω
καποια αλλα τα ψαχνω
σχετικα με την ψυχοθεραπευτικη σχεση
ωραιο θεμα παντως! :)
Δεν εχω κανει ποτε ψυχοθεραπεια,κυριως για οικονμικους και αλλους λογους.
Δεν βλεπω και το λογο,τα περισσοτερα προβληματα μου εχουν να κανουν με θεματα αλυτα οπως η μνημη κλπ,δυναμαι να βελτιωθω βεβαια...αλλα δεν ξερω φοβαμαι μην αποκτησω περισσοτερα κουσουρια:P
Ενας τομεας που θα ηθελα να βελτιωθω ειναι η επικοινωνια και η επαφη με αλλους ανθρωπους γιατι τωρα αισθανομαι σαν να εχω ανθρωποδιωκτη:D και δεν μπορω να αυτοαναλυθω αρκετα ωστε να δω τι παει στραβα.
Πιστευω οτι εκτος απο τις σπουδες παιζει πολυ ρολο η χημεια μεταξυ θεραπευτη-θεραπευομενου,να υπαρχει αυτη η επικοινωνια,αυτο το τσαφ που μπορεις να το εχεις με καποιον που τον ξερεις ελαχιστα ενω με καποιον που μπορεις να τον γνωριζεις και χρονια να μην το εχεις...μπα παλι μια συγκεκριμενη γυναικα σκεφτομαι:D ξεκολλα keep_walking lol.
βασικα ειναι να το θελεις και να ερθει και η καταλληλη στιγμηQuote:
Originally posted by keep_walking
Δεν εχω κανει ποτε ψυχοθεραπεια,κυριως για οικονμικους και αλλους λογους.
Δεν βλεπω και το λογο,τα περισσοτερα προβληματα μου εχουν να κανουν με θεματα αλυτα οπως η μνημη κλπ,δυναμαι να βελτιωθω βεβαια...αλλα δεν ξερω φοβαμαι μην αποκτησω περισσοτερα κουσουρια:P
Ενας τομεας που θα ηθελα να βελτιωθω ειναι η επικοινωνια και η επαφη με αλλους ανθρωπους γιατι τωρα αισθανομαι σαν να εχω ανθρωποδιωκτη:D και δεν μπορω να αυτοαναλυθω αρκετα ωστε να δω τι παει στραβα.
Πιστευω οτι εκτος απο τις σπουδες παιζει πολυ ρολο η χημεια μεταξυ θεραπευτη-θεραπευομενου,να υπαρχει αυτη η επικοινωνια,αυτο το τσαφ που μπορεις να το εχεις με καποιον που τον ξερεις ελαχιστα ενω με καποιον που μπορεις να τον γνωριζεις και χρονια να μην το εχεις...μπα παλι μια συγκεκριμενη γυναικα σκεφτομαι:D ξεκολλα keep_walking lol.
για την ψυχοθεραπεια...
γυναικα ψυχοθεραπευτρια
η γυναικα γενικως keep?
Μπα ερωτευτηκα προσφατα...αλλα πριν προχωρησει το θεμα αυτη εφυγε για αλλη πολη για δουλεια,τεσπα ακομα δεν εχω συνερθει...μπορει να τη ξαναδω και να εχω την ευκαιρια μου.
Ψυχοθερπευτρια γυναικα χμμμμ ναι καλυτερα φανταζομαι απο το να εχω ενα μαντραχαλα απεναντι μου και να του λεω τα προβληματα μου αλλωστε οι γυναικες εχουν συνηθως μεγαλυτερη συναισθηματικη νοημοσυνη η οχι?
Quote:
Originally posted by keep_walking
Μπα ερωτευτηκα προσφατα...αλλα πριν προχωρησει το θεμα αυτη εφυγε για αλλη πολη για δουλεια,τεσπα ακομα δεν εχω συνερθει...μπορει να τη ξαναδω και να εχω την ευκαιρια μου.
Ψυχοθερπευτρια γυναικα χμμμμ ναι καλυτερα φανταζομαι απο το να εχω ενα μαντραχαλα απεναντι μου και να του λεω τα προβληματα μου αλλωστε οι γυναικες εχουν συνηθως μεγαλυτερη συναισθηματικη νοημοσυνη η οχι?
αχ! εφυγε?
ντροπη της! αυτη εχασε!
αχ keep! σου ευχομαι να εχεις τη ευκαιρια που θελεις!
γυναικες και ενσυναισθηση?
πιστευω πως η αγαπη
η ενσυναισθηση
η ευαισθησια
η φροντιστικοτητα
και ολα τα καλα του κοσμου
ενυπαρχουν τοσο σε γυναικες οσο και σε αντρες εξισου
ωστοσο κοινωνικα εμποδιζεται η εκδηλωση τους στον ιδιο βαθμο
παντως εγω γυναικα ψυχοθεραπευτρια εχω
χωρις να πιστευω πως και ενας αντρας ψυχοθεραπευτης δεν θα αφουγκραζοταν με βαθεια εγνοια αυτα που εχω να πω :)
Εμ βασικα οι γυναικες δεν εχουν και τοσα πολλα καλα αλλα το παραβλεπουμε:D (Πλακα κανω ε:)))) )
Ολοι θα αφουγκραζονταν με βαθεια εγνοια αυτα που εχεις να πεις εκτος αν πεσεις σε καναν γκα-γκα
σωστα!Quote:
Originally posted by keep_walking
Εμ βασικα οι γυναικες δεν εχουν και τοσα πολλα καλα αλλα το παραβλεπουμε:D (Πλακα κανω ε:)))) )
Ολοι θα αφουγκραζονταν με βαθεια εγνοια αυτα που εχεις να πεις εκτος αν πεσεις σε καναν γκα-γκα
και δεν υπαρχουν και λιγοι!
αλλα οταν αρχιζα σκεφτηκα
ε δε θα με δεσει κιολας
αμα δε με αρεσει θα φυγω!
αλλα δεν εφυγα...με αρεσε... :)
@ keep_walking: έχεις δίκιο, είναι βασικό να θέλεις να πας σε ψυχοθεραπευτή προκειμένου να εξερευνήσεις τα μύχια της ψυχής σου και να αντιμετωπίσεις ό,τι σε μπλοκάρει συναισθηματικά... Διαφορετικά, δεν έχει νόημα. Επίσης, η επικοινωνία είναι πράγματι σημαντική αρετή σε μια θεραπευτική σχέση-γι\' αυτό και σπάνια: σημαίνει εμπιστοσύνη, κατανόηση, ειλικρίνεια, συμπαράσταση... είναι σαν να κάνεις συμμαχία με το θεραπευτή σου απέναντι στο πρόβλημα, είστε συνοδοιπόροι.
@researcher: έχω συναντήσει πολύ καλούς άντρες ψυχοθεραπευτές, ανεπαρκείς γυναίκες ψυχοθεραπεύτριες και το αντίστροφο... Είναι όπως τα λες (και γενικά διαπιστώνω ότι έχεις καταλάβει πάρα πολλά σε σχέση με το θέμα της ψυχοθεραπείας). Νομίζω πως εδώ μπαίνουν στη μέση τα κοινωνικά πρότυπα και οι προκαταλήψεις που κουβαλάμε. Οι γυναίκες παραπέμπουμε στο μητρικό στοιχείο, γι\' αυτό ίσως θεωρούμαστε πιο καλές στο θέμα της ενσυναίσθησης. Αντίστοιχα, όπως είπες, λειτουργεί και το πόσο εκδηλωτικός μπορεί να είναι κάποιος με τους άλλους.
(Περιττό να σας πω ότι διαβάζοντας το διάλογό σας δεν μπόρεσα να μη χαμογελάσω με το ύφος και τις ατάκες σας. Χαίρομαι που μπορούμε εδώ, μέσα σε ένα διαδικτυακό χώρο που εκφράζονται οι ανησυχίες μας, να υπάρχει αυτό το πνεύμα. Δεν το περίμενα, είμαι και καινούρια εδώ. Νά \'στε καλά.)
Researcher με συγκινείς αφάνταστα...Περιγράφεις ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο προσπαθώ να υπάρχω μέσα σε μια θεραπευτική σχέση ως προσωποκεντρική σύμβουλος. Συγκινούμαι ακόμα περισσότερο όμως με το πόσο πολύ φαίνεται να σε έχει βοηθήσει αυτός ο τρόπος ύπαρξης, αυτή η μοναδική σχέση με τη θεραπεύτριά σου.Quote:
Originally posted by researcher
αποστασιοποιηση
ως θεραπευομενη μου ακουγεται ασχημη λεξη
δε θα ηθελα η θεραπευτρια μου να αποστασιοποιειται
θα ηθελα να παραμενει κοντα συναισθηματικα
δεν πιστευω στην αποστασιοποιηση
αλλα στην εσωτερικη συναισθηματικη της ισοροποια
που τη βοηθα να ερχεται κοντα
παραμενοντας ο εαυτος της
χωρις να χανει τιποτα απο κεινη
και δινοντας μου να καταλαβω πως ενω με καταλαβαινει
με αποδεχεται και με εκτιμα
δεν με αναλαμβανει
δεν με ακυρωνει
αλλα με ακουει
και προσπαθει να καταλαβει
και να ειναι μαζι μου
ακομη κι οταν νιωθω πως εγω με χανω
με βοηθα να με βρω ακουγοντας αυτο ακριβως πως με εχω χασει...
κι αυτο ειναι τελειο! (για μενα και στα δικα μου ματια φυσικα...:)
Να είσαι καλά...
εμενα οι ψυχιατροι δεν μπορουν να με ανακουφισουν εχω βρει την υγεια μου στους φιλουσ μου κ στον συντροφο μου ετσι ειμαι καλα αναμεσα σε ανθρωπους που με αγαπανε κ με συντροφεουν
Γεια σου lina,
καθένας από εμάς ανακουφίζεται με διαφορετικούς τρόπους και είσαι τυχερή που έχεις υποστηρικτικό πλαίσιο.
Από την άλλη, η φύση του προβλήματος καθορίζει το αν κάποιος χρειάζεται βοήθεια από ειδικό ή όχι. Μακάρι να ήταν τέτοια τα προβλήματά μας, που να μπορούσαμε να βοηθηθούμε μόνο από τους φίλους ή το σύντροφό μας.
Αλλά ακόμα και όσοι επισκέπτονται ψυχολόγο ή ψυχίατρο, συνήθως αναρρώνουν πιο σταθερά όταν έχουν στήριξη και από τους δικούς τους ανθρώπους.
Εδώ συζητάμε για το πώς θα ήθελε κάποιος τον ψυχοθεραπευτή του μέσα από την εμπειρία που έχουμε από αυτή τη σχέση.