Originally Posted by
Sonia
ΜΚ, μιλάω για την αγχώδη διαταραχή και όχι για την κατάθλιψη, αν και νομίζω ότι εκτός από πολύ βαριές περιπτώσεις, το ίδιο ισχύει και για την κατάθλιψη.
Είναι άλλο μία ασθένεια να έχει π.χ. 80% σωματικό/γενετικό υπόβαθρο κι ένα 20% υπόβαθρο βιωμάτων/χαρακτήρα/ψυχολογίας και άλλο μία ασθένεια να έχει 20% σωματικό υπόβαθρο και ένα 80% ψυχολογικό υπόβαθρο.
Θεωρώ ότι οι αγχώδεις διαταραχές έχουν κυρίως ψυχολογικές αιτίες, οπότε με τα φάρμακα δεν τις αντιμετωπίζεις. Είναι κυρίως στο πως θα εκπαιδεύσεις το μυαλό σου να αντιμετωπίζει τα συμπτώματα το αν θα ξεπεράσεις την πάθηση ή έστω θα μειωθεί η ένταση των συμπτωμάτων και θα μάθεις να ζεις με αυτή. Τα φάρμακα είναι μία βοήθεια, αλλά από μόνα τους δεν είναι η λύση. Αν έχεις μία κρίση πανικού ας πούμε και μετά σε πάρει εντελώς από κάτω και δεν σε χωράει ο τόπος, θα ακολουθήσουν κι άλλες. Αν μάθεις να λες "Θα περάσει κι αυτό" , ή "αισθάνομαι άσχημα, έχω ταχυκαρδίες αλλά δε μαμιέται, συνηθισμένα τα βουνά απ' τα χιόνια, θα πάω βόλτα με την παρέα" . σταδιακά θα μειωθεί η συχνότητα και η διάρκεια των πανικών, της ανησυχίας, της κακής διάθεσης, των ψυχοσωματικών.
Αν λες, "αισθάνομαι χάλια, θα κάτσω σπίτι" ή ακυρώνεις πράγματα υπο τον φόβο του μην αισθανθείς χάλια, δεν θα βελτιωθείς ποτέ.
Γνώμη μου και μιλάω και απο δικές μου εμπειρίες.