θελω και εγω καπου να μιλήσω
ειχα γραψει και χθες ενα κειμενο μα δε το βρισκω πιθανον να μην το εβαλα στη σωστη ενωτιτα και διεγραφει λογικα .ελπιζω να μην διαγραφει το κειμενο που εγραψα νομιζω το εβαλα στη σωστη ενωτιτα . ειμαι η μαρια και εχω ασπεργερ με ΔΕΠΥ και δυσλεξια ηθελα κι εγω καπου να μιλησω γιατι δε εχω που να τα πω κι εγω κανεις δε με ακουει . εχω αυτο το συνδρομο και γενικα δυσκολιες με την επικοινωνια μου με το κοσμο βλεπεις οι ανθρωποι δε εχουν διαθεση να δείξουν ουτε κατανόηση ουτε να σου χαρισουν τον χρονο τους αν δε τους αρεσεις γενικα . παλευω με τα κιλα μου λογο βουλιμίας απο τα 13 μου χανω βαζω συνεχεια και αυτο εχει τα επακολουθα του ταλαιπωρείται το σωμα και φαίνεται πιο γερασμενο και σε περνάνε και για πιο μεγαλο απο οτι εισαι στην ηλικια σου .το σπιτι που ζω ειναι προβληματικο δε υπαρχει ηρεμια υπαρχουν εντασεις προβληματα αγχος στεναχωρια μοναξια . στιριξη απο πουθενα δε εχω .απορριψη δεχομαι απο παντου απο την οικογενεια την θετη που ζω και γενικα απ τον περιγυρο μου .νιωθω πως δε αξιζω να με αγαπά κανενας γιατι ειμαι ανθρωπος αχρηστος και βαρος στη κοινωνια .η θετη μανα μου με θελει κοντα της για να την στιριζω και να ειμαι σα βοηθητικο προσωπικο μου το λεει απο οταν με πηρε στα 4 και μισο χρονια που ζουσα σε ίδρυμα που με παράτησε η βιολογικη μανα μου οταν ειμουν 6 μηνων μωρο .για ολλους ειμουν και θαμε μια ενοχλητικη παρουσια που απλα ανεχοντε και μου κανουν χαρη γιατι σα χαρακτιρας ειμαι κακότροπη απροσάρμοστη και χαζοφέρνω και ντρεποντε να κανουν παρεα μαζι μου .τωρα που εχω φτασει κοντα 40 ετων βλεπω πως ειχα κι εγω ανάγκες όνειρα προσδοκίες που θαφτικαν πισω πισω για να προβαλοντε οι ανάγκες των αλλων μια κι αυτες ειχαν πιο πολυ σημασια . δε αζησα τιποτα εγω ουτε λιγη αποδοχη μονον που και που κανα ψίχουλο λυπισης απο κανεναν καλο ανθρωπο που μου εδινε λιγες στιγμές απο το πολυτιμο χρονο του και αυτο δανικά και μετα γεια σας .τωρα ζω με την μεγαλη σε ηλικια θετη μανα μου μονες γιατι ο θετος πατερας δε ζει πλεον και η ζωη ειναι γυρο απο το να φροντιζω τις αναγκες της μια και πλεον ειναι με αρχες ανιας και χριαζετε συνεχια ατομο κοντα της .ουτε λογος για προσοπικη ζωη γιατι και να προσπαθισα τιποτε δε καταφερα λογο και των αλλων τις προθεσεις που ειχαν που δε τεριαζαν με τα δικα μου κριτιρια που ζηταγα αποδοχη φροντίδα προσοχή στήριξη. δε τα βρήκα ποτε αυτα κι ετσι κλείστηκα στον εαυτο μου οπως οταν ημουν παιδι και δε θελω κανεναν κοντα μου δε εμπιστευομε πια .δε μπορω να ανταπεξέλθω και ολας σε κανονικές σχεσεις γιατι εχω χασει πολλα σκαλιά προσαρμογής και δε υπάρχει επαφη πια .οι ανθρωποι που με ιοθετισαν δε ηταν ουσιαστικά ετοιμοι για κατι τετοιο κι αυτο φανικε απο τη συμπεριφορα τους σε εμενα που δε ειχαν υπομονή ουτε ηρεμια να με νουθετήσουν ηρεμα να προσαρμοστώ σε ενα περιβάλλον νεο .νευρα θυμοί απηλες ξυλο να με βαζει να κανω δουλειες βαριες στο σπιτι απο τα 11 μου χρονια μετα το σχολιο ιδικά απο τη θετη μητερα ειχα καθημερνά γιατι η γυναικα αντιμετώπιζε και προβλήματα ψυχιατρικά μα δε εκανε αγογη να το αντιμετωπίσει . ο πατερας πιο αποστασιοποιιμενος της ελεγε δε επρεπε να υιοθετήσουμε παιδι εγω στα έλεγα .οτι και αν εχω υποστεί απο την μανα μου την θετη την αγαπω γιατι δε εχω αλον στο κοσμο μονον εκείνη και της στέκομε τωρα που με χριαζετε πιο πολυ απο ποτε .αυτα τα γραφω για να τα δουν και αλλοι γονεις που εχουν παιδια με θεματα και προβλήματα οτι θελουν αλο τροπο προσέγγισης και οχι με επιθετικο τροπο . ευχαριστω πολυ για τη προσοχή σας και για τον χρονο που αφιερώσατε να δειτε το κείμενο .
