Θέλω να παραιτηθω

Γειά σε όλους. Είχα ξανά στείλει πριν καιρό μήνυμα και είχα πει για το άγχος που έχω για την δουλειά μου. Ήταν μια δύσκολη σεζόν σε ξενοδοχείο και σαν πρώτη φορά για εμένα ήταν πολύ κουραστική. Ειδικά τις τελευταίες μέρες άρχισα να αγχώνομαι πολύ περισσότερο. Μετά βλέπω τον εαυτό μου και ότι δεν τρώω καλά και ότι έχω χάσει κιλά και αγχώνομαι περισσότερο. Έλεγα στον εαυτό μου "έλα ένας μήνας είναι, 30 Σεπτεμβρίου που λήγει η σύμβαση σου φεύγεις." αλλά αυτές οι τελευταίες μέρες ήταν χειρότερες. Ειδικά από την πλευρά της προϊστάμενης μου και καθόμουν 12ωρο και άρχισα να μην νιώθω καλα. Εεεε και σήμερα που σηκώθηκα με έπιασε έντονο άγχος και ίσα που πήγα για δουλειά και ήμουν χάλια, έβαλα και τα κλάματα. Και η ιδιοκτήτρια μου είπε φύγε πήγαινε ξεκουρασου. Πήρα και την μητέρα μου τηλέφωνο που ξέρει ότι δεν είμαι τόσο καλά και κάναμε μια συζήτηση και μου λέει άμα είναι να έρθουμε να σε πάρουμε. Και της λέω ναι. Αλλά πριν από λίγο μιλήσα και με την ιδιοκτήτρια και της εξήγησα όλη την κατάσταση και ότι θέλω να φύγω να παραιτηθώ να πάω σπίτι μου να ξεκουραστώ να ηρεμήσω. Και μου λέει όχι δεν γίνεται τώρα θα χαλαρώσουν τα πράγματα θα δεις θα είναι καλύτερα και μην δίνεις τόσο σημασία στην προϊσταμενη σου είναι πέρα βρέχει. Και μου λέει κάτσε ξεκουρασου θα είσαι καλύτερα. Μίλησα και με την προϊσταμενη και μου λέει συγγνώμη αν φταίω εγώ αν σου είπα κάτι και της είπα αγχώνομαι πολύ για την δουλειά (δεν της είπα ότι λόγω εσάς αγχώνομαι τόσο) και μου λέει εγώ είμαι για να λύσω οποίο πρόβλημα υπάρχει. Εγώ είμαι η προϊσταμενη σε εμένα πέφτει όλο το βάρος. Και μου είπε και αυτή κάτσε ξεκουρασου άμα είναι κάτσε και αύριο. Δεν ξέρω καθόλου τι να κάνω. Θέλω να πάω σπίτι μου να ξεκουραστώ να ηρεμήσω να χαλαρώσω, να αρχίσω να τρώω καλύτερα, να βρω τον παλιό μου εαυτό μου. Αλλά όταν είπα στην ιδιοκτήτρια ότι θέλω να παραιτηθω με έκανε να νιώσω πολύ άσχημα που της το είπα. Ξέρω ότι έγραψα πολλά άλλα αν μπορεί να κάποιος-α να με συμβουλέψει θα το εκτιμούσα πολύ. Χρειάζομαι μια γνώμη ενός ανθρώπου που είναι εκτός από τον στενό μου κύκλο.

Γεια σου nightwalker , καταρχάς συγχαρητήρια που εχεις φτασει μεχρι εδω στην σεζον. Εαν ηταν αρχες σεζον θα σου έλεγα φυγε μην το σκέφτεσαι καν, οχι οτι τωρα δεν θα στο πω εαν νιωθεις πολλη πιεση, γιατι και εμενα η ΓΑΔ με πολλα ψυχοσωματικα πεοεκυψαν απο στρεσογόνα γεγονότα στην δουλειά. Αυτο που με κρατάει να σου πω σηκω και φύγε, ειναι οτι ένας μηνας σου εμεινε και πως αν δηλωσεις παραίτηση δεν θα δικαιουσαι ταμειο ανεργιας τον χειμωνα, οποτε θεωρω κριμα να χάσεις το ταμειο σου, ενω εχεις κανει τοσο δρόμο ολη τη σεζόν. Το οτι η ιδιοκτήτρια σε καταλαβαίνει, ακομα και η προϊσταμένη ειναι θετικό. Μήπως για τον Σεπτέμβριο τις δυσκολες ωρες που σε καταβαλει το αγχος να παρεις ζαναξ;

Quote:

---

Originally Posted by mary1993

Γεια σου nightwalker , καταρχάς συγχαρητήρια που εχεις φτασει μεχρι εδω στην σεζον. Εαν ηταν αρχες σεζον θα σου έλεγα φυγε μην το σκέφτεσαι καν, οχι οτι τωρα δεν θα στο πω εαν νιωθεις πολλη πιεση, γιατι και εμενα η ΓΑΔ με πολλα ψυχοσωματικα πεοεκυψαν απο στρεσογόνα γεγονότα στην δουλειά. Αυτο που με κρατάει να σου πω σηκω και φύγε, ειναι οτι ένας μηνας σου εμεινε και πως αν δηλωσεις παραίτηση δεν θα δικαιουσαι ταμειο ανεργιας τον χειμωνα, οποτε θεωρω κριμα να χάσεις το ταμειο σου, ενω εχεις κανει τοσο δρόμο ολη τη σεζόν. Το οτι η ιδιοκτήτρια σε καταλαβαίνει, ακομα και η προϊσταμένη ειναι θετικό. Μήπως για τον Σεπτέμβριο τις δυσκολες ωρες που σε καταβαλει το αγχος να παρεις ζαναξ;

---

Δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πάρω ζαναξ γιατί μετά δεν θα μπορώ να το κόψω. Δεν το περίμενα ότι θα φτάσω τώρα στο τέλος να είμαι έτσι. Νιώθω λες και είμαι άρρωστη. Και πίστευα ότι θα αντεχα έναν μήνα ακόμα αλλά δεν ξέρω....

Quote:

---

Originally Posted by nightwalker77777

Γειά σε όλους. Είχα ξανά στείλει πριν καιρό μήνυμα και είχα πει για το άγχος που έχω για την δουλειά μου. Ήταν μια δύσκολη σεζόν σε ξενοδοχείο και σαν πρώτη φορά για εμένα ήταν πολύ κουραστική. Ειδικά τις τελευταίες μέρες άρχισα να αγχώνομαι πολύ περισσότερο. Μετά βλέπω τον εαυτό μου και ότι δεν τρώω καλά και ότι έχω χάσει κιλά και αγχώνομαι περισσότερο. Έλεγα στον εαυτό μου "έλα ένας μήνας είναι, 30 Σεπτεμβρίου που λήγει η σύμβαση σου φεύγεις." αλλά αυτές οι τελευταίες μέρες ήταν χειρότερες. Ειδικά από την πλευρά της προϊστάμενης μου και καθόμουν 12ωρο και άρχισα να μην νιώθω καλα. Εεεε και σήμερα που σηκώθηκα με έπιασε έντονο άγχος και ίσα που πήγα για δουλειά και ήμουν χάλια, έβαλα και τα κλάματα. Και η ιδιοκτήτρια μου είπε φύγε πήγαινε ξεκουρασου. Πήρα και την μητέρα μου τηλέφωνο που ξέρει ότι δεν είμαι τόσο καλά και κάναμε μια συζήτηση και μου λέει άμα είναι να έρθουμε να σε πάρουμε. Και της λέω ναι. Αλλά πριν από λίγο μιλήσα και με την ιδιοκτήτρια και της εξήγησα όλη την κατάσταση και ότι θέλω να φύγω να παραιτηθώ να πάω σπίτι μου να ξεκουραστώ να ηρεμήσω. Και μου λέει όχι δεν γίνεται τώρα θα χαλαρώσουν τα πράγματα θα δεις θα είναι καλύτερα και μην δίνεις τόσο σημασία στην προϊσταμενη σου είναι πέρα βρέχει. Και μου λέει κάτσε ξεκουρασου θα είσαι καλύτερα. Μίλησα και με την προϊσταμενη και μου λέει συγγνώμη αν φταίω εγώ αν σου είπα κάτι και της είπα αγχώνομαι πολύ για την δουλειά (δεν της είπα ότι λόγω εσάς αγχώνομαι τόσο) και μου λέει εγώ είμαι για να λύσω οποίο πρόβλημα υπάρχει. Εγώ είμαι η προϊσταμενη σε εμένα πέφτει όλο το βάρος. Και μου είπε και αυτή κάτσε ξεκουρασου άμα είναι κάτσε και αύριο. Δεν ξέρω καθόλου τι να κάνω. Θέλω να πάω σπίτι μου να ξεκουραστώ να ηρεμήσω να χαλαρώσω, να αρχίσω να τρώω καλύτερα, να βρω τον παλιό μου εαυτό μου. Αλλά όταν είπα στην ιδιοκτήτρια ότι θέλω να παραιτηθω με έκανε να νιώσω πολύ άσχημα που της το είπα. Ξέρω ότι έγραψα πολλά άλλα αν μπορεί να κάποιος-α να με συμβουλέψει θα το εκτιμούσα πολύ. Χρειάζομαι μια γνώμη ενός ανθρώπου που είναι εκτός από τον στενό μου κύκλο.

---

Λοιπόν κάνω μία από τις πιο δύσκολες δουλειές που υπάρχουν κυριολεκτικά και ειδικά το καλοκαίρι είναι σκότωμα. Δουλεύω σε μια μεταφορική εταιρία η οποία κάνει μεταφορές από το εξωτερικό αλλά και προς το εξωτερικό ενώ παράλληλα κάνει και διανομή. Φέτος το καλοκαίρι δεν είχαμε τον κοβιντ και πίστεψε με ήταν κόλαση. Ηταν τέτοια κόλαση που βγήκα από το γραφείο, και έπρεπε να φορτωνω, να ξεφορτώνω με το κλαρκ τις καρότσες, να φτιάχνω τις φορτωτικές, να σπαω παλέτες, να φτιάχνω παλέτες, να τις δένω, να δένω τις καρότσες και όλα αυτά πάντα υπό πίεση χρόνου, υπό την πίεση πως το καράβι σε 4 ώρες φεύγει και η καρότσα πρέπει να είναι Πειραιά σε δύο ή ότι πρέπει να είναι η νταλίκα την τάδε ώρα στη Κακκαβια ή στην Πάτρα κοκ. Βεβαιως και δεν τα κάνω ούτε για την ψυχή της μανας μου, ούτε για ένα μέσο μισθό, η αμοιβή μου πιάνει και ξεπερνάει τον μέσο όρο ενός Σκανδιναβού που κάνει το ίδιο αντικειμενο.

Οι περισσότεροι οδηγοί όταν με κοιτάνε πως δουλεύω, μου λένε πως είτε δεν θα έκαναν την δουλειά μου γιατί δεν θα την άντεχαν, είτε πως δεν υπάρχει τέτοιος κλαρκατζής ούτε στο Ρόττερνταμ, γιατί φαινομενικά όλοι θα σκεφτούν πως έχω την δουλειά για πλάκα. Δεν είναι όμως καθόλου έτσι, αν αναλογιστείς πως μία παλέτα που περιέχει πχ σαμπανιες που το κάθε μπουκάλι έχει 300 ευρώ και η παλέτα έχει 612 μπουκαλια δηλαδή περίπου 180 χιλιάδες ευρώ, αν την σπάσω πάθαμε ζημιά 180 χιλιάδων ευρώ. Θα μου πεις δεν είναι ασφαλισμένη; Ναι είναι, αλλά τα ασφάλιστρα μετά το ατύχημα ανεβαίνουν στο Θεό. Οπως καταλαβαίνεις αυτό φαινομενικά, είναι τρομερό άγχος και όμως την κάνω αυτή τη δουλειά 12 χρόνια.

Αγχώνομαι; Δεν θα έλεγα πως αγχώνομαι, θα έλεγα πως είμαι σε μία διαφορετική κατάσταση, σε μία κατάσταση τσίτας, σε μία κατάσταση που πρέπει να λειτουργώ γρήγορα και αποτελεσματικά. Δεν σκέφτομαι αν θα μου γίνει μαλακία, γιατί αν το σκεφτώ θα γίνει. Σκέφτομαι πως εγώ θα δίνω το καλύτερο που μπορώ κάθε φορά και από εκεί και πέρα ότι θέλει ας προκύψει. Ετσι λοιπόν δίνω τον καλύτερο μου εαυτό χωρίς όμως να βάζω τον εαυτό μου να ζει ψυχοφθόρες καταστάσεις. Το καράβι είτε αγχωθώ είτε δεν αγχωθώ, σε 4 ώρες θα φύγει ούτως ή άλλως, οπότε το αφήνω στην άκρη αυτό και κοιτάω σκεπτόμενος τι με συμφέρει να κάνω για να καταφέρω το καλύτερο δυνατό στον συντομότερο χρόνο. Αυτό μόνο. Το άγχος αν το αφήσω να με διακατέχει, ούτε θα κάνω το καλύτερο δυνατό, ούτε θα κάνω το συντομότερο δυνατό. Και αυτό δεν αλλάζει...

Ολες οι δουλειές να ξέρεις πως είναι έτσι (εκτός αν είσαι ΔΥ) οπότε πρέπει να μην σκέφτεσαι την παραίτηση αλλά το πως θα βελτιώσεις τον εαυτό σου σε μία τέτοια κατάσταση που θα την ξαναζήσεις, είναι βέβαιο.

Θα συμφωνήσω με τον mindcrime. Η λύση δεν είναι η παραίτηση αλλά να αποδεχτεις αυτό που συμβαίνει να το αγκαλιάσεις και να πορευτείς με αυτό 29 μέρες έμειναν.. Μη το βάζεις κάτω τώρα, η ουρά έμεινε που λέμε..
Ξεκουρασου σήμερα και αύριο, είναι πολύ σημαντικό που η προϊσταμένη και η ιδιοκτητρια καταλαβαίνουν. Φάε κάτι, πάρε βιταμίνες για να αντέξεις και μες στη μερα σου να κάνεις πράγματα να χαλαρώνεις.. Είτε διαλογισμό, γιόγκα, αναπνοές, περπάτημα με μουσική.. Θα τα καταφέρεις! Πεισμωσε!

Quote:

---

Originally Posted by dream21

Θα συμφωνήσω με τον mindcrime. Η λύση δεν είναι η παραίτηση αλλά να αποδεχτεις αυτό που συμβαίνει να το αγκαλιάσεις και να πορευτείς με αυτό 29 μέρες έμειναν.. Μη το βάζεις κάτω τώρα, η ουρά έμεινε που λέμε..
Ξεκουρασου σήμερα και αύριο, είναι πολύ σημαντικό που η προϊσταμένη και η ιδιοκτητρια καταλαβαίνουν. Φάε κάτι, πάρε βιταμίνες για να αντέξεις και μες στη μερα σου να κάνεις πράγματα να χαλαρώνεις.. Είτε διαλογισμό, γιόγκα, αναπνοές, περπάτημα με μουσική.. Θα τα καταφέρεις! Πεισμωσε!

---

Ναι σίγουρα αλλά έχω φτάσει στο σημείο που να μην θέλω να πάω στην δουλειά. Πηγαίνω με μια άσχημη ψυχολογία. Ξυπνάω το πρωί μέσα στο άγχος.

Quote:

---

Originally Posted by nightwalker77777

Ναι σίγουρα αλλά έχω φτάσει στο σημείο που να μην θέλω να πάω στην δουλειά. Πηγαίνω με μια άσχημη ψυχολογία. Ξυπνάω το πρωί μέσα στο άγχος.

---

Γιατί όμως αγχώνεσαι; Αν υποθέσουμε πως κάνεις κάποιο λάθος ή μάλλον το χειρότερο λάθος που θα μπορούσες να κάνεις στην δουλειά σου, ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Καταρχήν στη δουλειά σου υπάρχει πραγματική πίεση χρόνου; Οταν εννοώ πραγματική πίεση, εννοώ για παράδειγμα να χάσεις πχ αεροπλάνο ή τρένο ή καράβι το οποίο θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Γιατί όμως αγχώνεσαι; Αν υποθέσουμε πως κάνεις κάποιο λάθος ή μάλλον το χειρότερο λάθος που θα μπορούσες να κάνεις στην δουλειά σου, ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Καταρχήν στη δουλειά σου υπάρχει πραγματική πίεση χρόνου; Οταν εννοώ πραγματική πίεση, εννοώ για παράδειγμα να χάσεις πχ αεροπλάνο ή τρένο ή καράβι το οποίο θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις.

---

Όχι δεν υπάρχει πίεση χρόνου στην δική μου δουλειά. Η μεγαλύτερη πίεση που υπάρχει είναι σε ορισμένα τιμολόγια και αποδείξεις για πελάτες και εταιρείες που χρειάζεται να βγάζω μην κάνω κανένα λάθος. Γιατί αν και έχω βγάλει τιμολόγιο το οποίο κάποια στιγμή έκανα λάθος αλλά το κατάλαβα άμεσα και έκανα την διόρθωση που χρειάζεται να γίνει. Αλλά επειδή έχουν γίνει και άλλα λαθοι σε άλλα τιμολόγια η προϊσταμένη άρχιζε να φωνάζει και να λέει γίνονται λάθη αλλά σε εμένα φωνάζει ο λογιστής γιατί ξέρει ότι εγώ τα έχω αναλάβει. Και από τότε με έχει πιάσει το έντονο άγχος.

Quote:

---

Originally Posted by nightwalker77777

Όχι δεν υπάρχει πίεση χρόνου στην δική μου δουλειά. Η μεγαλύτερη πίεση που υπάρχει είναι σε ορισμένα τιμολόγια και αποδείξεις για πελάτες και εταιρείες που χρειάζεται να βγάζω μην κάνω κανένα λάθος. Γιατί αν και έχω βγάλει τιμολόγιο το οποίο κάποια στιγμή έκανα λάθος αλλά το κατάλαβα άμεσα και έκανα την διόρθωση που χρειάζεται να γίνει. Αλλά επειδή έχουν γίνει και άλλα λαθοι σε άλλα τιμολόγια η προϊσταμένη άρχιζε να φωνάζει και να λέει γίνονται λάθη αλλά σε εμένα φωνάζει ο λογιστής γιατί ξέρει ότι εγώ τα έχω αναλάβει. Και από τότε με έχει πιάσει το έντονο άγχος.

---

Μήπως να έκανες μια συζήτηση με την προϊσταμένη και την ιδιοκτήτρια και να τους πεις πως νιώθεις;

Quote:

---

Originally Posted by dream21

Μήπως να έκανες μια συζήτηση με την προϊσταμένη και την ιδιοκτήτρια και να τους πεις πως νιώθεις;

---

Την έκανα αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν. Κοιτάνε μόνο πως θα βγει η δουλειά.

Προσπάθησε να δεις το άγχος σαν σύμμαχο.
Σκέψου πως λόγω του άγχους πχ θα είσαι πιο προσεκτική ή θα ξαναδείς τα τιμολόγια και θα διορθώσεις κάποιο λάθος που μπορεί να έχεις κάνει.
Όσο σκέφτεσαι «δεν θέλω να αγχωθώ» αγχώνεσαι περισσότερο.
Αλλά και να κάνεις κάποιο λάθος, δε θα έρθει το τέλος του κόσμου.
Στα τιμολόγια πχ γίνονται διασταυρώσεις ηλεκτρονικά.
Θα το δει ο λογιστής και θα το διορθώσει. Δεν έγινε κάτι.
Ότι και αν συμβεί «δεν έγινε κάτι». Το χειρότερο που θα μπορούσε να γίνει είναι να σε απολύσουν.
Αν φύγεις μόνη σου, θα έχεις κάνει μόνη σου το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί (την απόλυση).
Άρα δεν έχεις κάτι να χάσεις με το να συνεχίσεις.

Δες την κατάσταση σαν πρόκληση.
Είναι καλύτερα να το περάσεις αυτό και να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση λέγοντας «τα κατάφερα»,
παρά να φύγεις και να σου μείνει η ανάμνηση «δε θα τα καταφέρω» στην επόμενη δουλειά.

Το "όριο" σε αυτά που λέω είναι η υγεία σου. Προσπάθησε να τρως κανονικά έστω με το ζόρι.
Αν δεις πως δεν αντέχεις σωματικά (αποκτήσεις ζαλάδες πχ) , μην πιέσεις άλλο τον εαυτό σου.

Quote:

---

Originally Posted by Cmos

Προσπάθησε να δεις το άγχος σαν σύμμαχο.
Σκέψου πως λόγω του άγχους πχ θα είσαι πιο προσεκτική ή θα ξαναδείς τα τιμολόγια και θα διορθώσεις κάποιο λάθος που μπορεί να έχεις κάνει.
Όσο σκέφτεσαι «δεν θέλω να αγχωθώ» αγχώνεσαι περισσότερο.
Αλλά και να κάνεις κάποιο λάθος, δε θα έρθει το τέλος του κόσμου.
Στα τιμολόγια πχ γίνονται διασταυρώσεις ηλεκτρονικά.
Θα το δει ο λογιστής και θα το διορθώσει. Δεν έγινε κάτι.
Ότι και αν συμβεί «δεν έγινε κάτι». Το χειρότερο που θα μπορούσε να γίνει είναι να σε απολύσουν.
Αν φύγεις μόνη σου, θα έχεις κάνει μόνη σου το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί.
Άρα δεν έχεις κάτι να χάσεις με το να συνεχίσεις.

Δες την κατάσταση σαν πρόκληση.
Είναι καλύτερα να το περάσεις αυτό και να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση λέγοντας «τα κατάφερα»,
παρά να φύγεις και να σου μείνει η ανάμνηση «δε θα τα καταφέρω» στην επόμενη δουλειά.

Το "όριο" σε αυτά που λέω είναι η υγεία σου. Προσπάθησε να τρως κανονικά έστω με το ζόρι.
Αν δεις πως δεν αντέχεις σωματικά (αποκτήσεις ζαλάδες πχ) , μην πιέσεις άλλο τον εαυτό σου.

---

Δυστυχώς με αυτή την δουλειά δεν τρώω καλά και σωστά. Δυστυχώς από σήμερα το πρωί με έπιασε έντονο άγχος, έκλαψα πολύ τώρα το βράδυ με έπιασε κρίση άγχους... Πίστευα ότι θα αντεχα και αυτον τον μήνα αλλά δεν....

Quote:

---

Originally Posted by nightwalker77777

Όχι δεν υπάρχει πίεση χρόνου στην δική μου δουλειά. Η μεγαλύτερη πίεση που υπάρχει είναι σε ορισμένα τιμολόγια και αποδείξεις για πελάτες και εταιρείες που χρειάζεται να βγάζω μην κάνω κανένα λάθος. Γιατί αν και έχω βγάλει τιμολόγιο το οποίο κάποια στιγμή έκανα λάθος αλλά το κατάλαβα άμεσα και έκανα την διόρθωση που χρειάζεται να γίνει. Αλλά επειδή έχουν γίνει και άλλα λαθοι σε άλλα τιμολόγια η προϊσταμένη άρχιζε να φωνάζει και να λέει γίνονται λάθη αλλά σε εμένα φωνάζει ο λογιστής γιατί ξέρει ότι εγώ τα έχω αναλάβει. Και από τότε με έχει πιάσει το έντονο άγχος.

---

Αφου λοιπόν δεν υπάρχει πίεση χρόνου μπορείς με την άνεση σου να διπλοτσεκάρεις και να τριπλοτσεκάρεις κάτι πριν το οριστικοποιήσεις. Οπότε ειλικρινά αν κάνεις αυτό το απλό πράγμα, δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο του άγχους.

Εγώ είχα πάει Γερμανία σε εστιατόριο για δουλειά αλλά στο συγκεκριμένο εστιατόριο ήταν γτπ από το πρωί μέχρι το βράδυ δουλειά έκατσα 10 μέρες κ έφυγα γύρισα Ελλάδα σιγά μην σκας αν δεν μπορείς σήκω φύγε μην σκας

Ότι μπορείς να αντέξεις είναι σίγουρο. Και αν το κάνεις, θα νιώσεις δυνατότερη.
Το θέμα είναι αν θέλεις να περάσεις από αυτή τη διαδικασία για να διαπιστώσεις τις δυνάμεις σου.

Το να φύγει κάποιος από το σπίτι του και γενικά από το περιβάλλον του είναι όντως δύσκολο για πολλούς ανθρώπους.
Ειδικά αν δεν έχεις κάποιον να σε στηρίζει και να περνάς καλά μαζί του. Αν είχες πάει με κάποια φίλη σου πχ θα ήταν ευκολότερο.
Θα βοηθούσε πολύ να κάνεις κάτι που θα ξεχαστείς εκτός δουλειάς. Κυρίως το να μιλήσεις με κάποιον.
Προσπάθησε να το δεις σαν "εμπειρία", και βρες τρόπους να περνάς καλά στον ελεύθερο χρόνο σου. Πες πως πήγες διακοπές μόνη σου.
Βγες για βόλτα πχ ακόμα και μόνη σου. ή κάνε πρόταση σε κάποια απο τη δουλειά για να βγείτε μαζί.
Αν έχει μπαρ το ξενοδοχείο, θα ήταν το πρώτο που θα έκανα αν ήμουν στη θέση σου. Θα πήγαινα μόνος δλδ (ακομα και αν ήμουν γυναίκα).
Καταλαβαίνω πως δεν έχεις τη διάθεση να μπεις σε αυτή τη διαδικασία, αλλά αν το κάνεις θα δεις πως θα νιώσεις καλύτερα.

Πρέπει να βρεις τρόπους να απασχολείς το μυαλό σου εκτός δουλειάς. Αν κάθεσαι τον λίγο ελεύθερο χρόνο που έχεις και σκέφτεσαι "Δεν την παλεύω και πως θα πάω στη δουλειά αύριο;" τότε πως περιμένεις να πάρεις λίγο τα πάνω σου;
Να πω κάτι τώρα κι εγώ; Σίγουρα έχεις μεγάλα ωράρια και οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές. Ποτέ δεν είναι, πόσο μάλλον στα τουριστικά. Αλλά έχεις μία ιδιοκτήτρια και μία προϋσταμένη που ως ένα βαθμό είναι υποστηρικτικές. Ποιος σου εγγυάται ότι θα συμβεί το ίδιο αύριο-μεθαύριο; Θα παραιτείσαι συνεχώς από δουλειές; Μην παίρνεις κάθε παρατήρηση προσωπικά ή σαν επίκριση, πάρτο σαν αφορμή για βελτίωση.
Και όταν ακόμα και με τα λάθη σου ήταν ανεκτικοί, είναι λίγο γαϊδουριά να τους κρεμάσεις τώρα. Το να πει "άλλοι κάνουν τα λάθη, εγώ τα ακούω από το λογιστή" είναι μία αλήθεια, όπως και το ότι αυτές παίρνουν τις ευθύνες. Το να περιμένεις σε μία δουλειά να σου κάνουν την νταντά συνεχώς είναι ανεδαφικό. Ένας μήνας έμεινε. Όπως σου είπαν και πιο πάνω, υπομονή. Μην χάσεις το επίδομα το χειμώνα, είναι μία βοήθεια, ειδικά αν δεν σκοπεύεις ή δεν μπορείς να βρεις άμεσα νέα δουλειά. Να έχεις κάποια υγιεινά σνακ μαζί σου και να βάζεις υπενθύμιση στο κινητό κάθε 3 ώρες και να τρως κάτι ακόμα κι αν δεν αισθάνεσαι πείνα. Να ψάχνεις για λύσεις στα προβλήματα, όχι για αφορμές να τα παρατήσεις. Σε ένα μήνα να λες ότι "ζορίστηκα, ναι, αλλά τελικά τα κατάφερα". Και μετά βλέπεις τι θα κάνεις.

Quote:

---

Originally Posted by nightwalker77777

Δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πάρω ζαναξ γιατί μετά δεν θα μπορώ να το κόψω. Δεν το περίμενα ότι θα φτάσω τώρα στο τέλος να είμαι έτσι. Νιώθω λες και είμαι άρρωστη. Και πίστευα ότι θα αντεχα έναν μήνα ακόμα αλλά δεν ξέρω....

---

Μην φοβασαι κανενας δεν εθιστηκε με περιστασιακή χρήση ζαναξ. Παρε το ισα ισα να σε βοηθήσει τώρα να καταλαγιασεις τα σωματικα συμπτώματα, να σου δωσει πνευματική διαύγεια και να βαλεις σε σειρα τις σκεψεις σου. Θα δεις το μπουσταρισμα που θα σου δωσει θα σε βοηθησει και πολυ πιθανόν να μην το ξαναπαρεις, απλως να σε βγαλει απο τον φαυλο κυκλο που εχεις μπει τωρα. Στην χειρότερη και καθε μερα να το παιρνεις για τον Σεπτέμβριο, που δεν υπάρχει περίπτωση να σου συμβεί, αλλα σου βάζω το χειρότερο, παλι δεν θα εθιστείς με ενα μηνα χρησης, απο την αλλη θα εχεις βγαλει την σεζον και θα εχεις και το επιδομα σου τον χειμώνα.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Πρέπει να βρεις τρόπους να απασχολείς το μυαλό σου εκτός δουλειάς. Αν κάθεσαι τον λίγο ελεύθερο χρόνο που έχεις και σκέφτεσαι "Δεν την παλεύω και πως θα πάω στη δουλειά αύριο;" τότε πως περιμένεις να πάρεις λίγο τα πάνω σου;
Να πω κάτι τώρα κι εγώ; Σίγουρα έχεις μεγάλα ωράρια και οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές. Ποτέ δεν είναι, πόσο μάλλον στα τουριστικά. Αλλά έχεις μία ιδιοκτήτρια και μία προϋσταμένη που ως ένα βαθμό είναι υποστηρικτικές. Ποιος σου εγγυάται ότι θα συμβεί το ίδιο αύριο-μεθαύριο; Θα παραιτείσαι συνεχώς από δουλειές; Μην παίρνεις κάθε παρατήρηση προσωπικά ή σαν επίκριση, πάρτο σαν αφορμή για βελτίωση.
Και όταν ακόμα και με τα λάθη σου ήταν ανεκτικοί, είναι λίγο γαϊδουριά να τους κρεμάσεις τώρα. Το να πει "άλλοι κάνουν τα λάθη, εγώ τα ακούω από το λογιστή" είναι μία αλήθεια, όπως και το ότι αυτές παίρνουν τις ευθύνες. Το να περιμένεις σε μία δουλειά να σου κάνουν την νταντά συνεχώς είναι ανεδαφικό. Ένας μήνας έμεινε. Όπως σου είπαν και πιο πάνω, υπομονή. Μην χάσεις το επίδομα το χειμώνα, είναι μία βοήθεια, ειδικά αν δεν σκοπεύεις ή δεν μπορείς να βρεις άμεσα νέα δουλειά. Να έχεις κάποια υγιεινά σνακ μαζί σου και να βάζεις υπενθύμιση στο κινητό κάθε 3 ώρες και να τρως κάτι ακόμα κι αν δεν αισθάνεσαι πείνα. Να ψάχνεις για λύσεις στα προβλήματα, όχι για αφορμές να τα παρατήσεις. Σε ένα μήνα να λες ότι "ζορίστηκα, ναι, αλλά τελικά τα κατάφερα". Και μετά βλέπεις τι θα κάνεις.

---

Έχετε δίκιο πρέπει να το δω αλλιώς. Απλά βγήκε όλη η πίεση και η κούραση τώρα και δεν το περίμενα.

Quote:

---

Originally Posted by nightwalker77777

Έχετε δίκιο πρέπει να το δω αλλιώς. Απλά βγήκε όλη η πίεση και η κούραση τώρα και δεν το περίμενα.

---

nightwalker77777 γεια σου.
Είμαι και γω σαν εσένα. Πνίγομαι στο άγχος μου. Ας επικεντρωθούμε σε σένα όμως. 30 του Σεπτέμβρη φεύγεις. Είναι ήδη 4 Σεπτεμβρίου. Σκέψου ότι έμειναν 25 μέρες και με τα ρεπό σου 20. (Αν έχεις δύο μέρες 15) τι είναι 20 μέρες? Μέχρι να αρχίσεις μια σειρά και να βλέπεις ένα επεισόδιο τη μέρα θα τελειώσεις τη σεζόν.
20 μέρες . 20 βραδιά που θα επιστρέφεις σπιτάκι σου και θα ξεκουράζεσαι. Μην κάνεις το λάθος να φύγεις σε παρακαλώ .
Σε 20 μέρες θα κάτσεις να ξεκουραστείς, θα πληρώνεσαι και θα διακοπαρεις. Αφου μέχρι τέλος Οκτωβρίου έχει καλό καιρό.
1μερα τη φορά.

Quote:

---

Originally Posted by nightwalker77777

Δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πάρω ζαναξ γιατί μετά δεν θα μπορώ να το κόψω. Δεν το περίμενα ότι θα φτάσω τώρα στο τέλος να είμαι έτσι. Νιώθω λες και είμαι άρρωστη. Και πίστευα ότι θα αντεχα έναν μήνα ακόμα αλλά δεν ξέρω....

---

Φύγε όπως είσαι πριν χειροτερέψουν τα πράγματα αν έχεις την οικονομική δυνατότητα.
Εγώ έχω εξαρτηθεί στο ζαναξ.
Έχεις συσσωρευμένη πίεση από την προϊσταμένη και την δουλειά, μην πιέζεις άλλο τον εαυτό σου.

Το έχω περάσει 3 φορές.
Ενοιωθα τύψεις όταν έλεγα ότι θα φύγω. Αλλά ξέρεις τι κέρδισα με το να ζοριστω παραπάνω? Αρρώστησα..
Μέχρι που είπα ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ , θα κοιτάξω πρώτα την ψυχική μου υγεία.
Οι προϊστάμενοι πάντα θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους και λογικό.
Όμως εσύ τραβάς το ζόρι..
Γνώμη μου αν δεν αντέχεις άλλο σήκω και φύγε χωρίς τύψεις..

Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η οικονομική μας κατάσταση έχει μεγάλη σχέση με την ψυχική μας υγεία. Και η οικονομική μας κατάσταση έχει σχέση με το αν ζούμε μέσα στην κοινωνία και συνήθως με το αν εργαζόμαστε. Πόσοι γράφουν κι εδώ μέσα "ανησυχώ τι θα γίνει αν φύγουν από τη ζωή οι γονείς μου" "Δεν έχω χρήματα να πάω σε ψυχολόγο" " Ζορίζομαι πολύ που μένω με τους δικούς μου, δεν με καταλαβαίνουν,,έχω απομονωθεί, ένα επίδομα που παίρνω δεν μου αφήνει περιθώρια να πάω ούτε για έναν καφέ να ξεφύγω λίγο;"

Τύψεις όχι, να μην έχεις. Κι αν φτάσεις εντελώς στα όριά σου σαφώς και να φύγεις. Αλλά το διάλλειμα να είναι προσωρινό μέχρι να ανασκουμπωθείς και όχι να τελματώσεις. Πολλές φορές οι άνθρωποι είναι πιο δυνατοί από όσο νομίζουν κι επίσης βάζουν συχνά λάθος προτεραιότητες και λάθος διαστάσεις σε κάποιες καταστάσεις.
Γενικά μιλάω τώρα, κάθε χρονική συγκυρία και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

nightwalker77777 τι κάνεις; Κανένα νέο;