Θα ήθελα τη γνώμη σας..είμαι τελείως απελπισμένη...
Καλησπέρα....Η δική μου ιστορία ξεκινάει 3 χρόνια πριν.. είμαι χωρισμένη με δύο παιδιά. Με τον πρώην άντρα μου έχουμε άριστες σχέσεις.. δεν έχουμε διαμάχες και είναι δίπλα μου σε ότι χρειαστώ...όταν χωρίσαμε άρχισα να έχω αισθήματα για τον διευθυντή μου, ο οποίος μόλις είχε χωρίσει με δύο παιδιά και εκείνος...ήρθαμε πολύ κοντά...είχε ένα πολύ άσχημο χωρισμό, δεν ήταν δική του επιλογή και όπως είναι λογικό την αγαπούσε και είχε ελπίδες πως θα επέστρεφε...για εκείνη φυσικά δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση.. μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια που είναι χωρισμένοι τον κατέστρεψε ψυχολογικά, οικονομικά....εγώ ήμουν δίπλα του σε όλη αυτή τη φάση.. μιλούσαμε 20 ώρες το 24ωρο....ήξερα τα πάντα για εκείνον....είχα αισθήματα από την πρώτη κιόλας στιγμή τα οποία μετά από ένα χρόνο του τα έδειξα...γύρισε και μου είπε ότι με εμένα συγκεκριμένα δεν ήθελε να παίξει, ότι εγώ δεν ήμουν για παιχνίδια, ότι δεν ήταν έτοιμος για σχέση και α θα έκανε κάτι μαζί μου θα έπρεπε να είναι πολύ σίγουρος...εννοείται πως σχεδόν δύο χρόνια έπαιζε με διάφορες.. εγώ ήξερα τα πάντα και αυτός ήξερε πως ένιωθα για εκείνον...κάποια στιγμή μετά από δύο χρόνια άρχισε να κάνει κινήσεις... ξαφνικά ήμασταν μαζί και δεν ήμασταν....τον μοιραζόμουν με άλλη, η οποία δε το ήξερε φυσικά...του έλεγα πως δε θέλω να ήμαστε έτσι.. μου έλεγε να κάνω υπομονή μέχρι να ξεκαθαρίσει μέσα του τι ακριβώς θέλει....μέχρι που πριν ένα χρόνο περίπου γίναμε ζευγάρι.. ήμασταν πολύ καλά ή έστω έτσι νόμιζα εγώ. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν όπως ακριβώς θα ήθελα να είναι αλλά μου αρκούσε έστω και αυτό το λίγο που μου έδινε... Ούτε και εγώ δε ξέρω τι έχω κάνει για εκείνον και άλλα τόσα για τα παιδιά του με τα οποία έχω άριστες σχέσεις....ο γιος του με αγαπάει υπερβολικά σε σημείο που να λέει γιατί να μη με αγαπάει τόσο πολύ και η μαμά μου, όσο για την κόρη του με νιώθει σα να είμαι η κολλητή της...πριν δύο εβδομάδες η πρώην γυναίκα του, του έκανε αγωγή για διαζύγιο.... ξαφνικά χαλάστηκε, άρχισε να πέφτει ψυχολογικά και να απομακρύνεται από μένα...μέχρι που πριν λίγες μέρες μου ζήτησε να κάνουμε ένα διάλλειμα. Άρχισε να μου λέει ότι δε φταίω εγώ, ότι εγώ ήμουν πολύ εντάξει απέναντι του, ότι πρώτη φορά μια γυναίκα νοιαζόταν τόσο πολύ για εκείνον αλλά δε λειτουργεί η σχέση μας γιατί νιώθει κλειδωμένος και δε ξέρει τι είναι αυτό που τον κρατάει έτσι.. ξέρει πολύ καλά ότι τα αισθήματα μου είναι αληθινά, ότι τον αγαπάω, ότι τον χρειάζομαι και όλα τα σχετικά, ότι έχει αισθήματα για μένα αλλά όχι στον ίδιο βαθμ΄όπως εγώ.... νιώθει σα να με κοροιδεύει χωρίς να το θέλει..ότι δε του βγαίνει...νόμιζε πως αν ήμασταν μαζί ίσως ξεκλείδωνε αλλά βλέπει οτι τελικά ότι ούτε αυτό λειτουργησε...οπότε μου ζήτησε να του δώσω λίγο χρόνο γιατί έχει πολλά μέτωπα ανοιχτά και πνίγεται...με ρώτησε αν μπορώ να του δώσω λίγο χρονο, να χαλαρώσουμε λίγο μήπως και καταφέρει να ξεκλειδώσει.. εγώ του λέω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ήμαστε κι πάλι μαζι γιατί μπορεί αυτό το διάστημα να βρει κάποια άλλη...μου λέει να μη προδικάζω, ότι δε υπάρχει περίπτωση να βρει κάποια γιατί δε θελει κάτι τέτοιο, απλά θέλει να χαλαρώσουμε λίγο , χωρίς να χάσουμε επαφες... να μείνουμε φίλοι δηλαδή, να συνεχίσουμε να μιλάμε όχι στον ίδιο βαθμό και τελείως φιλικά, να συνεχίσουμε να βγαίνουε με τα παιδιά όπως βγαίναμε και όπου πάει.. ότι μπορεί δηλάδη να ήμαστε και πάλι μαζί... εγώ δε μπορώ να το δεχτώ αυτο...μου είναι πολύ δύσκολο να τον βλέπω σα φίλο και ακόμη δυσκολότερο να ήμαστε μαζί στη δουλεια.. 4 μέρες τώρα εγώ το ξέρω πως πάω στη δουλειά όπου τον βλέπω συνέχεια...προχθές είχε γενέθλια η κόρη μου και ήρθε κανονικά με τα παιδια του να της κάνουμε εκπληξη... όταν του ειπα σήμερα πως νιώθω σα να ήθελε να με ξεφορτωθεί μου έει πως αν ήθελα κάτι τέτοιο δε θα σου ξαναμιλουσα... οταν τον ρώτησε η αδερφή του γιατι δε με βλέπει τώρα τελευταία της είπε οτι αποφασισαμε να κάνουμε ένα διάλλειμα και όταν τον ρωτησε τι σου είπε η αδερφή σου, μου απάντησε δε με συμφέρει α σου πω.. δε ξέρω πραγματικά τι να κανω...νιωθω ότι τον έχασα τελείως και δε μπορώ να το δεχτώ αυτό.... 3 χρόνια τώρα όλη η ζωή μου ήταν γυρω απο αυτον και ξαφνικά νιώθω τόσο μόνη... φοβάμαι οτι θα βρει κάποια άλλη όσο και αν μου λέει πως είναι το τελευταίο πράγμα που θα ηθελε.... όταν μου στέλνει μηνύματα καθυστερεί κάθε φορά να μου απαντήσει και το μυαλό μου πάει στο ότι ιλάει με κάποια άλλη... πραγματικά είμαι σε απόγνωση.. δε θέλω να τον χάσω...σημαίνει τόσα πολλά για μένα.... με βοήθησε να ξεπεράσω τον γάμο μου, περάσαμε τόσες υπέροχες στιγμές μαζι, πήγαμε εξωτερικό διακοπές με τα παιδιά μας, τον πρόσεχα, τον φρόντιζα , δε έχουμε μαλώσει όυτε μια φορά όπως συνηθίζουν τα ζευγαρια... εχουμε τέτοια χημεία μεταξύ μας...μου έλεγε συνέχεια πόση αδικη είναι η ζωή...γιατί να με γνωρίσει τώρα... υπόψην ότι εγώ τον γνώρισα στα χειρότερα του και έμεινα δίπλα του... φανταστείτε αν τον γνώριζα στα καλύτερα του πως θα ημασταν...από τη μία δίνω επίδες στον εαυτό μου αλλά από την άλλη πιστευω ότι τελέιωσε ότι είχαμε... μου ειπε οτι δε θέλει να με βγάλει από τη ζωή του, ότι ειμαι το μόνο άτομο που του στάθηκα αλλα πως είναι δυνατόν να παραμείνω δίπλα του σα φίλη και ας λέει ότι ήμαστε κάτι παραπάνω από φίλοι... τι εννοεί όταν μου λέει ότι προτρέχω και ότι προδικάζω;;; υποφέρω πραγματικά