Επανήλθε......

Καλησπέρα φίλες και φίλοι. Είμαι ο Δημήτρης, ήμουν ενεργό μέλος του forum πριν χρόνια που αντιμετώπιζα κρίσεις πανικού, κατάθλιψη και αγχώδη διαταραχή. Αντιμετωπίστηκε τότε με επιτυχία με ψυχοθεραπεία, συνδυασμό ladose, zanax και remeron για 4 βδομάδες, στην συνέχεια ladose και remeron για 3 μήνες και μετά μόνο ladose μέχρι και σήμερα.
Αν εξαιρέσουμε τις πρώτες 5 περίπου βδομάδες όταν ξεκίνησα την θεραπεία που τα συμπτώματα πολλαπλασιάζονται επί 3 μέχρι το ladose να ισοσταθμίσει την βιοχημεία, στην συνέχεια βήμα βήμα σε ενα 3 μηνο νομίζω αν θυμάμαι καλά ήμουνα πολύ καλά.
Και αυτό ισχύε για χρόνια μέχρι πολύ πρόσφατα.
Ένας συνδυασμός γεγονότων τις τελευταίες δέκα μέρες δυστυχώς επανέφερε κάποια από τα παλιά συμπτώματα και μερικά καινούρια.
Πριν δέκα μέρες ξεκίνησαν από το πουθενά εμβοές που με νευρίασαν, με άγχωσαν και έκαναν τον ύπνο μου δύσκολο.
Λάθος μου νούμερο 1: δεν απευθύνθηκα άμεσα στον ψυχίατρο μου να μου γράψει ίσως ξανά το remeron να στρώσει ο ύπνος.
Λάθος μου νούμερο 2 : Άφησα τον εαυτό μου να εκνευριστεί και να αγχωθεί ενώ υποτίθεται ειμαι πλεον έμπειρος σε θέματα άγχους κτλ.
Λάθος μου νούμερο 3 : Αντιμετώπισα πρώτα τις εμβοές σαν παθολογικό ζήτημα και πήγα ΩΡΛ να μου βρει τρόπο να τις ξεφορτωθώ.
Και εδώ ξεκινάνε τα γλέντια....
Μου έδωσε θεραπεία με κορτιζόνη η γιατρός. Την ίδια μέρα λοιπόν πήγα σε φαρμακείο να μου κάνουν την ένεση κορτιζόνης....
Και με το που μου κάνει την ένεση άμεσα με το που βγήκε η βελόνα πέφτει η μεγάλη πίεση μου στο 7 και για 10 λεπτά είμαι στα χαμένα, αδιανόητη ζαλάδα, σταζω ιδρώτα, έχω φοβηθεί αδιανόητα και το νευρικό μου σύστημα τα έχει δει όλα κόκκινα. (τονίζω δεν αγχώνομαι ποτέ με ενέσεις, βελόνες κτλ).
Με τα πολλά συνέρχομαι πάω σπίτι μου και από εκείνη την στιγμή και μετά έχουν ξεκινήσει όλα.....
Ταραχή, ένταση, τρέμουλο, πότε ζεσταίνομαι πότε κρυώνω, πότε έχω ρίγος, ανεβασμένοι ελαφρώς παλμοί και αίσθημα απελπισίας ώστε χθες βράδυ κατέληξα νοσοκομείο για εξετάσεις έτσι για το γαμώτο.....
Έκλεισα ραντεβού την Δευτέρα το πρωί με τον ψυχίατρο μου για να δούμε τί θα κάνουμε.
'Ηθικό' δίδαγμα μέχρι στιγμής....
Όσες και όσοι έχουμε προϊστορία με κατάθλιψη, κρίσεις πανικού και αγχώδη διαταραχή, το νευρικό μας σύστημα είναι υπέρ ευαίσθητο και η βιοχημεία μας επιρρεπής.
Συνεπώς αν τυχόν για άγνωστο λόγο επιστρέψουν κάποια ενοχλητικά υποψήφια ψυχοσωματικά μην επιτρέψετε στον πανικό και το άγχος να σας καταβάλλει, αμέσως απευθυνθείτε στον ψυχολόγο - ψυχίατρο σας πρώτα και μην κάνετε πειράματα.
Επίσης αν χρειαστεί για παθολογικούς λόγους να πάρετε ένα νέο φάρμακο, ενημερώστε τον εκάστοτε γιατρό για το παρελθόν σας.
Αν χρειαστείτε να μπείτε χειρουργείο πολύ προσοχή στην επισκληρίδιο νάρκωση,
και προς θεού αν είναι να κάνετε ένεση σε φαρμακείο... χίλιες φορές πάτε στο νοσοκομείο να σας δώσουν το φάρμακο με ενδοφλέβια.
Τώρα όσων αφορά με το τί θα γίνει με αυτό το 3ο ματς που φαίνεται να ξεκινάω με την αγχωδη διαταραχή θα σας κρατάω ενήμερους.....

Δεύτερη μέρα σήμερα μετά την υποτροπή.
Δεν έχω κρίσεις πανικού ούτε ιδιαίτερα ψυχοσωματικά.
Δεν έχω όμως όρεξη για τίποτα, έχω γυρίσει και μένω από χθες στο πατρικό μου με τους γονείς και πλανάται μια ανησυχία, ένας φόβος και μια ξενέρα που μετά από 4μιση χρόνια ενδέχεται να χρειαστεί να περάσω πάλι τα ίδια.
Έκατσα και διάβασα το ημερολόγιο της μάχης που είχα γράψει πριν από 4μιση χρόνια εδώ και έβγαλα αρκετά συμπεράσματα.
Πρώτον σε μένα θεωρώ όλα ξεκινάνε με αϋπνία και κρίσεις πανικού στον ύπνο. Δεν κοιμάμαι είτε αρκετά είτε ποιοτικά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χειροτερεύει η κατάστασή.
Οι εμβοές είναι πλέον ξεκάθαρο ότι είναι ψυχολογικές και είναι είτε σημάδι είτε αποτέλεσμα υποτροπής.
Το μόνο που διαφέρει αυτή τη φορά είναι ότι υποτροπιασα ενώ ήδη παίρνω ladose. Ίσως γι αυτό δεν έχει ξεφύγει η κατάσταση ακόμη. Ενώ πριν από 4μιση χρόνια που υποτροπιασα δεν έπαιρνα τίποτα γιατί το είχα κόψει για καιρό.
Θα δείξει η συνεδρία με τον ψυχίατρο την Δευτέρα (έχω να τον δω χρόνια και αυτόν ????) αλλά θέλω να πιστεύω πως θα προσθέσουμε για αρχή ζαναξ και ρεμερον για να στρώσει ο ύπνος μπας και την βγάλω καθαρή έτσι γιατί αν χρειαστεί να ανεβάσουμε δόση στο ladose δεν την γλιτώνω την 2μηνη έξαρση των συμπτωμάτων άρα παει το καλοκαίρι. Αλλά εντάξει υποθέσεις κάνω.
Στην αναμονή λοιπόν.
Ο ύπνος χθες ήταν κακός έως ανύπαρκτος. Πότε με ενοχλούσαν οι εμβοές, πότε ενώ πήγαινα να κοιμηθώ ξυπνούσα και η ποιότητα ύπνου όταν με έπαιρνε για κάνα μισάωρο τραγική. Εννοείται με την προσθήκη μίνι κρίσεων πανικού στον ύπνο

Πως να έχω όρεξη σημερα και πως να βοηθηθεί το ladose να φέρει ισορροπία στην σεροτονίνη έτσι ;; Δεν γίνεται.
Προχθές το βράδυ που πήγα νοσοκομείο και μου έδωσαν υπογλωσσιο ζαναξ πριν με διώξουν κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Τυχαίο;;; Δεν νομίζω....
Τεσπα όλα θα δείξουν σύντομα ευελπιστώ. Ελπίζω όσες και όσοι διαβάσετε το post μου να είστε καλύτερα από εμένα, υγιείς και χαλαροί.

Είσαι πολυ συγκροτημενος στον λόγο σου , γεγονος που δείχνει ότι μπορείς να βάλεις τη λογικη μπροστα από το συναισθημα . Τωρα που ειναι νωρις άφησέ το στην άκρη . Επειδή ξερεις οτι περναω τα ίδια να ξέρεις ότι δε θα ειναι τόσο δραματικό οσο την προηγουμενη φορά . Άφησέ το στην άκρη και προχωρα …. Προχωρα

Προχωράω φίλε μου δεν υπάρχει και άλλη επιλογή. Εννοείται με όπλα την εμπειρία πλέον. Ξέρω τι να μην φοβάμαι και να μην με αγχώνει. Απλά οι εμβοές κάνουν πανηγύρι και η βιοχημεία έχει ταραχθεί. Θα δείξει αύριο τι θα προτείνει ο ψυχίατρος για έξτρα αγωγή και πως θα αντιδράσει ο οργανισμός. Εσύ πως είσαι;

Προσπαθώ να συνέλθω . Δε βοηθάει και η απραξία . Αδυναμία χαλάρωσης . Έχω zanax αλλά δεν το παίρνω σε τακτική βάση . Μήπως θα έπρεπε ; Ο γιατρός μου είπε για έκτακτες περιπτώσεις . Από ότι μου έγραψες σε σένα το έδωσε σε σταθερή βάση ...

Για 20 μέρες. Χθες το 1 το βράδυ με έριξε για ύπνο της προκοπής μετά από μέρες.
Το μισό το πρωί πριν 4 χρόνια συμμάζευε τις παρενέργειες του ladose.
Αλλά ότι σου είπε ο γιατρός σου φίλε μου.
Εγώ το ένα το βράδυ το παίρνω για να κοιμάμαι. Εσύ δεν νομίζω να έχεις θέμα ύπνου;

Η αλήθεια είναι ότι κοιμάμαι . Όταν λές 1 , εννοείς των 0,50 mg

Ναι των 0,50 mg

etry677 τελικά κατόπιν νέας συνεννόησης με τον ψυχίατρο σήμερα από αύριο ανεβάζουμε το ladose από 20 σε 40. Εσύ που το έχεις κάνει τα συμπτώματα είναι το ίδιο υπερμεγέθη όπως όταν το αρχίζεις από το μηδεν ή ηπιότερα; Αντιμετωπίζεις κρίσεις πανικού όταν γίνεται η αύξηση;
Γνωρίζω ότι σε κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικά αλλά θα ήθελα την εμπειρία σου.

Δεν ειναι τόσο εντονα τα συμπτώματα σε μένα γιατί βρίσκεσαι ήδη σε αγωγη. Σιγουρα ομως χρειάζεται χρονος και προσπαθεια .

Διάβασα τα μηνύματα σου φίλε μου. Πουθενά όμως δεν λες τα πρωτογενή αίτια, τα τυχόν τραυματικά γεγονότα, τις αιτίες αν θες, που εξελίχθηκαν με τον καιρό σε αρνητικά συναισθήματα και έπειτα κλιμακώθηκαν στις κρίσεις πανικού, κατάθλιψη και αγχώδη διαταραχή. Τα φάρμακα καταλαγιάζουν, μα η ουσία είναι να αντιμετωπίσαμε, να ξεπεράσαμε τον πυρήνα, τα πρωτογενή αίτια. Με τον καιρό οι θύμισες γίνοντι σαν αυτοματοποιημένες κινήσεις του νου, τα αισθήματα δηλ που είπες. Τα φάρμακα καταλαγιάζοντας σε, χρησιμοποιόντας ως πιο ήρεμος τη γνώση από την ψυχοθεραπεία, να αντιμετωπίσεις τουλάχιστον τα αρνητικά συναισθήματα και να να βρεις τις κατάλληλες συμπεριφορές, τρόπους από τη σκέψη στην πράξη, που όλα αυτά μαζί θα σε απαλλάξουν από το θέμα.

Φίλε ioannis2 καταρχάς ευχαριστώ για την απάντηση.
Συμφωνώ μαζί σου. Σε μένα η απαρχή του 'κακού' ήταν επιληψία που είχα μέχρι την εφηβεία. Μόνιμα στον φόβο μην με πιάσει κρίση. Μην τυχόν είμαι μονός μου και μου γυρίσει καμιά γλώσσα, απαγορεύεται το ένα απαγορεύεται το άλλο κτλ. Καταλαβαίνεις....
Ευτυχώς θεραπεύτηκε 100% με φαρμακευτική αγωγή αλλά άφησε 'κουσούρια'. Και ψυχολογικά σίγουρα και πιστεύω επίσης νεύρο μυϊκά και βιοχημικά.
Την παλεύω πλέον με τυχόν κρίσεις πανικού και αγοραφοβία, η αρρωστοφοβια έχει πέσει αρκετά άλλα θέλει δουλειά ακόμη.
Αλλά κάποιες αυτοματοποιημένες αντιδράσεις μου σε περιπτώσεις πολύ έντονου στρες επίσης θέλουν δουλειά.

Πρώτη μέρα σήμερα και για πρώτη φορά μου γενικά ανέβηκε η δόση του ladose στις δύο κάψουλες των 20. Κάψουλες ναι.... Δεν ήξερα ότι δεν υπάρχουν καν πλέον σαν χάπια! Τί όνειρο είδαν και το έκαναν κάψουλες μόνο ρε φίλε ;;;
Όταν υπήρχαν και σαν χάπια ήταν πιο ευέλικτες οι θεραπείες!!!
Τεσπα η συνολική αγωγή πλέον έχει ως εξής : 2 ladose των 20 μαζί με μισό xanax των 0,50(δηλ 0,25)το πρωί και 1 xanax των 0,50 το βράδυ για τον ύπνο.
Μέχρι στιγμής.... Νιώθω πεσμένος, κουρασμένος χωρίς ενέργεια, όχι ιδιαίτερη διάθεση, η καθημερινότητα που είχα πριν την υποτροπή δεν έχει επιστρέψει, υπάρχει ψιλό έντονο άγχος για το αν το ανέβασμα δόσης θα χειροτερέψει προσωρινά τα πράγματα και για πόσο και οι εμβοές (μάλλον η αντίληψή μου για τις εμβοές) είναι 50-50.
Επίσης νιώθω το κεφάλι μου βαρύ και έχω φουλ νύστα αλλά εντάξει αυτό παίζει να είναι από το xanax.
Τέλος στα αρνητικά δεν την παλεύω καθόλου με την ζέστη.
Στα θετικά της υπόθεσης σχεδόν ανύπαρκτες τάσεις για κρίσεις και κρίσεις πανικού, το αίσθημα απελπισίας είναι πολύ ηπιότερο σε σχέση με την προηγούμενη υποτροπή πριν 4μιση χρόνια και έχω δύο μέρες που το βράδυ με το που παίρνω το ένα xanax των 0,50 για κάνα μισάωρο είμαι σε mood θέλω να βγω για ποτό και μετά πέφτω ξερός για ύπνο.
Για να δούμε πως θα εξελιχθεί η κατάστασή μου μέσα στην βδομάδα.....

Πως είμαστε φιλαράκι μου ;

2η μέρα που ανεβάσαμε το ladose στα 40.
Παραμένει το ανεβασμένο άγχος και όποιες μικρές τάσεις για κρίση πανικού μέχρι στιγμής ελεγχόμενες.
Και μια αίσθηση απογοήτευσης γιατί είχα σχεδόν 5 χρόνια όλα καλά πετούσα και τώρα που υποτροπίασα ξενέρωσα φουλ να το πω 'λαϊκά'.
Η διάθεση flat ουτε ανεβασμένη ούτε πεσμένη.
Επίσης έντονη ανησυχία για το τί συμπτώματα θα έχει το ανέβασμα της δόσης και πότε θα δουλέψει.
Και τέλος οι εμβοές δίνουν τρελό πόνο.
Στα θετικά μέχρι στιγμής είναι αρκετά πιο ήπια η υποτροπή σε σχέση με πριν 5 χρόνια ίσως επειδή τότε δεν ήμουν σε αγωγή ενώ τώρα ήμουν ήδη ενώ υποτροπίασα.
Με το 1 ζαναξ κοιμάμαι κανονικά πλέον.
Βλέποντας και κάνοντας φίλε μου.
Εσύ; Καμία βελτίωση;

Καλά . Ελεγχόμενα . Προσπαθώ να χαλαρώσω . Καλή δύναμη . Τωρα που είναι νωρίς μη του δίνεις σημασία και μη μπαίνεις σε αυτή τη σκέψη συνεχώς .. Ασ΄το να πάει από εκεί που ήρθε . Όλα είναι καλά ....

Στις 15 του μήνα στην ήδη υπάρχουσα αγωγή μου τα τελευταία 4 μιση χρόνια με 1 ladose των 20mg, προσέθεσα μισό xanax των 0,50mg το πρωί και ένα ολόκληρο xanax των 0,50mg το βράδυ λόγω υποτροπής της αγχώδης διαταραχής μου.
Μετά από δύο μέρες στις 17 ο γιατρός μου αποφάσισε να μου αυξήσει το ladose σε 2 κάψουλες το πρωί (40mg).
Στις 7 μέρες που περάσαν από την αύξηση η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, καθόλου κρίσεις πανικού, το αρχικό αίσθημα απελπισίας σχεδόν υποχώρησε, ο ύπνος έρχεται αλλά είναι ανήσυχος ακόμη και τις δύο τελευταίες μέρες για λίγες ώρες παρατήρησα και μια μικρή άνοδο της διάθεσης.
Στα αρνητικά υπάρχει ακόμη αυτή η ένταση - ανησυχία αλλά όχι σε σημείο τόσο σοβαρό.
Υπάρχει ο φόβος και η ανησυχία ότι θα περάσω τα ίδια που πέρασα για δύο μήνες πριν 4 μιση χρόνια που είχα υποτροπιάσει με τις παρενέργειες του ladose πριν δουλέψει το φάρμακο αλλά τότε είχα ξεκινήσει βέβαια την αγωγή από το μηδεν.
Αλλά γενικά αυτή η ανησυχία με κρατάει στην 'τσίτα'.
Επίσης οι εμβοές καλά κρατούν αλλά προσπαθώ να τις αγνοώ. Κάπου διάβασα ότι όταν τις αγνοείς 'εκπαιδεύεις' τον εγκέφαλό σου μακροπρόθεσμα ότι δεν είναι κάτι σημαντικό και είτε μειώνονται είτε δεν τις αντιλαμβάνεσαι πλέον.
Αν και έχει ζέστη κάνω εξωτερικές δραστηριότητες, βγαίνω κοινωνικά με κόσμο, χθες το βραδάκι περπάτησα 13 χιλιάδες βήματα και γενικά προσπαθώ να χρησιμοποιώ τα 'όπλα' της ψυχοθεραπείας από την προηγούμενη υποτροπή μου.
Μακάρι να συνεχιστεί έτσι η κατάστασή χωρίς υποτροπή παρενεργειών.
Ελπίζω όλες και όλοι να είστε καλά.

Ελπίζω τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα ....

Έχω επανέλθει στο 50%. Κοιμάμαι σχετικά καλά με το ζαναξ αλλά υπάρχει ένα αίσθημα ανησυχίας κάποιες στιγμές της ημέρας και επίσης έχω επανέλθει τόσο όσο για να καταλάβω ότι τα πραγματικά αίτια του άγχους μου δεν τα έχω λύσει.
4 μιση χρόνια ήμουνα καλά λόγω του φαρμάκου και του lifestyle. Φέτος που αφέθηκα ήρθε και η υποτροπή.
Θεωρώ ότι η αύξηση δόσης δεν έπιασε ακόμη βέβαια αλλά το θετικό είναι ότι δεν έχω τα τραγικά συμπτώματα που είχα την εποχή που το είχαν ξεκινήσεις από το μηδεν. Αισιοδοξία και υπομονή φίλε μου. Είδα το post σου.

Καλησπέρα σε όλες και όλους.
Ελπίζω να είστε καλά και αν όχι αισιόδοξοι και υπομονετικοί.
Είμαι καλύτερα σε σχέση με την αρχή της υποτροπής μου αλλά κατά το ήμισυ.
Η αύξηση της δόσης του ladose στα 40 δεν νομίζω να έχει δουλέψει ακόμη. Το θετικό είναι ότι δεν έχω παρενέργειες εκτός από κάποιες στιγμές ανησυχίας.
Πάντως συνήλθα αρκετά για να καταλάβω ότι τα θέματα μου δεν τα έχω λύσει.
Τα γνωρίζω, τα παλεύω αλλά δεν τα έχω λύσει.
Και όταν λέω έχω λύσει εννοώ να μάθω να ζω με αυτά χωρίς να με επηρεάζουν.
Οι φοβίες μου, τα συγκεκριμένα άγχοι μου, τα triggers που λένε και οι Αμερικάνοι, ενώ ξέρω τί είναι, ποιά είναι και γνωρίζω ότι ούτε θα τρελαθώ, ούτε θα πάθω τίποτα εξακολουθούν να με φοβίζουν, να με αγχώνουν και να κρατάνε το νευρικό μου σύστημα στην 'τσίτα'.
Το ladose και η ψυχοθεραπεία κάνουν την δουλειά τους μέχρι στιγμής αλλά αυτή τη φορά όταν συνέλθω θα προσπαθήσω να κάνω το επόμενο βήμα αν είναι δυνατόν.
Έχω την γνώση, έχω εμπειρία πλέον και τρόπους αντιμετώπισης, έχω καταλάβει ότι όλες οι φοβίες μου, τα άγχοι μου και ότι φοβάμαι ποτέ δεν συμβαίνει αλλά με ρίχνει στην 'λήθη' anyway.
Συνεχίζω με υπομονή, μαθαίνω από προηγούμενα λάθη και πάμε για ποιότητά ζωής πάνω απ όλα.

Unlucky1980,

Σε καταλαβαίνω απόλυτα!

Αν υπολογίσω από το 1980 ίσως είμαστε κοντά ηλικιακά, εγώ το 1983!

Αυτό που με απασχολεί εμένα αυτή τη στιγμή γιατί και γω σήμερα είχα έντονη κρίση άγχους, πανικού και επιστροφή σε παλιές καταστροφικές συμπεριφορές, είναι πως ενώ γνωρίζουμε τις αιτίες που μας προκαλούν όλο αυτό το μαρτύριο, εξακολουθούμε να εκθέτουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο.
Θα το έλεγα αυτοσαμποτάζ…

Είμαστε ήδη αρκετά μεγάλοι…για πόσο ακόμα θα υποφέρουμε;

Εύχομαι να επανέλθεις στο 100% το συντομότερο δυνατόν!

Πιστεύω ότι ο καθένας /μια μας όταν φτάσει στο επίπεδο της γνώσης και της αντιμετώπισης, με τις προσωπικές του/της ιδιαιτερότητες εννοείται, το επόμενό βήμα είναι να 'εκπαιδεύσει' το νευρικό σύστημα και το μυαλό ότι δεν είναι μόνιμα σε 'απειλή'.
Αυτό ίσως χρειαστεί 'ελεγχόμενη' έκθεση στα συμπτώματα και σε αυτά που τα προκαλούν. Δεν ξέρω θα το συζητήσω με τον γιατρό μου.
Σίγουρα κάποιες αλλαγές σε κακές συνήθειες ανάλογα το άτομο και την περίπτωσή.
Εγώ για παράδειγμα κόβω πλέον την καφεΐνη γιατί και το άγχος μου αυξάνει και μου επηρέαζει τον ύπνο και το βιολογικό μου ρολόι.
Επίσης δραστηριότητες φουλ και όχι αναβλητικότητα.
Όλα θα πάνε καλά. Το άγχος, τα συμπτώματά μας δεν πρόκειται να φύγουν ποτέ. Αλλά θα 'ηρεμήσουν' όταν 'αφεθούμε' απο αυτά.
Είχες κρίση άγχους ναι. Ε και; Άστη να γίνει, μην φοβάσαι και κάνε ότι είχες να κάνεις πριν την κρίση.
Προτεραιότητα στην ζωή και όχι στο άγχος μας.

Καλά τα λες . Πως το κανεις πραξη . Ανακουφιση … μεγαλη κουβεντα . Όταν ολη μερα ασχολεισαι με αυτο …

Πιστεύω ότι θα ξανά θα έρθει η ανακούφιση για σένα. Και τότε θα σταματήσεις να ασχολείσαι όλη μέρα με αυτό.
Αλλά το θέμα είναι όταν και αν σε ξανά 'ενοχλήσει' να έχεις την επίγνωση να μην ξανά μπεις στον φαύλο κύκλο.
Αυτό θεωρώ πρέπει να συζητήσεις με τον γιατρό σου.
Οι σκέψεις σου δεν είσαι εσύ. Κλισέ το ξέρω αλλά ισχύει. Και επίσης η αποδοχή του άγχους και των σκέψεων μας δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη.
Είσαι θηρίο. Παλεύεις και το νικάς τόσα χρόνια. Πότε αυτό, πότε εσύ αλλά κυρίως εσύ. Αλλιώς δεν θα είχες πετύχει τόσα πολλά.
Μήπως όσο το παλεύεις τόσο τρέφεται; Μήπως όταν το αποδεχτείς ίσως σιγά σιγά ηρεμήσει;

Μάχη χθες το βράδυ. Πήγα σε μια κοινωνική εκδήλωση που για να είμαι ειλικρινής δεν ήθελα να πάω αλλά έπρεπε.
Λάθος νούμερο 1 : Το σκεφτόμουν από πριν μήπως πάω εκεί και δεν είμαι καλά.
Λάθος νούμερο 2 : Κατά την διάρκεια του γεγονότος είχα ανησυχία μεγάλη. Έκανα τα πάντα για να είμαι κοντά στην είσοδο της τουαλέτας και επί 3 ώρες μέσα στο άγχος. Σαν να κρατάω την κρίση πανικού για να μην συμβεί.
Και επίσης φέτος με ενοχλεί αφάνταστα η ζέστη, γιατί μάλλον την έχω συνδυάσει με λιποθυμίες που είναι ένα από τα βασικά trigger μου.
Άλλες φορές σε τέτοια γεγονότα υπήρχε η λύση του αλκοόλ αλλά αυτή την περίοδο λόγω ζαναξ απαγορεύεται.
Σωστό νούμερο 1 : Η γνώση. Ξέρω τί γίνεται, γιατί γίνεται και ότι δεν θα πάθω τίποτα.
'Σωστό' νούμερο 2 : Έχω γίνει 'ειδικός' στην αντιμετώπιση.
Αλλά δεν κατάφερα να μην το παλεύω, να αφεθώ και να ηρεμήσω.
Την επόμενη φορά θα πάω καλύτερα.