λες θέλεις να γίνεις κομμάτια, αλλά δεν αρχίζεις το αλκοόλ, γιατί παίρνεις φάρμακα ενώ τα ναρκωτικά θεωρείς πως συνδυάζονται με τα φάρκακα?
στο μεταξύ κάπου έχεις πει πως πας σε καλό γιατρό.
επειγόντως λέμε άλλαξε τον!
Printable View
λες θέλεις να γίνεις κομμάτια, αλλά δεν αρχίζεις το αλκοόλ, γιατί παίρνεις φάρμακα ενώ τα ναρκωτικά θεωρείς πως συνδυάζονται με τα φάρκακα?
στο μεταξύ κάπου έχεις πει πως πας σε καλό γιατρό.
επειγόντως λέμε άλλαξε τον!
Tιποτα απο ολα αυτα δεν θελει να κανει αλλα θελει να τραβηξει την προσοχη μας και το κακο ειναι πως το κανει με λαθος τροπο.
Ισως παντως αυτο που ειπες για τον γιατρο του να ειναι σοβαρο θεμα αλλα προφανως θα πρεπει να ξερουμε σε τι κατασταση ηταν πριν τις επισκεψεις του στον συγκεκριμενο και πως ειναι τωρα
Quote:
Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
αλλα προφανως θα πρεπει να ξερουμε σε τι κατασταση ηταν πριν τις επισκεψεις του στον συγκεκριμενο και πως ειναι τωρα
να δω τι αλλες γελειοτητες θα διαβασω και ποση κατηφορα υπαρχει ακομα και κατω απο τον πατο του βαρελιου.
Σε λιγο θα στηνεται και ανακριτικες επιτροπες για τον καθενα που γραφει εδω μεσα.
Ετσι για λογους παραητηρικοτητας και μονο,
ελεγα οτι οι ψυχιατροι ειναι επικινδυνοι αλλα τουλαχιστον αυτοι εχουν σπουδασει το θεμα.
Ειναι ακομα χειροτερο απο επικίνδυνο να αποκτας μεθοδους ψυχιατρου, και να εισαι παντελως ασχετως.
γελοιος εισαι εσυ με τις δηθεν εφετζιδικες αποχωρησεις σου που οπως ειχα πει καπου δεν θα κρατησεις ουτε πανω απο 10 μερες. Εκανες και δακρυβρεχτο διαγγελμα πως για την αγαπη της λιμπερ παρατας το φορουμ. Η γελοιοτητα στο μεγαλειο της.
Παπατζιλικι αλλου
Δεν θελω να τραβηξω κανενος τη προσοχη και οποιος θελει ας το πιστεψει. Τα \"σοου\" τα εχουν κανει αλλοι καραγκιοζηδες εδω μεσα οχι εγω. Ας το γιατρο μου στην ησυχια του εσυ αν θυμαμαι ειχες πει δεν τους πας τους ψυχιατρους ή κατι τετοιο τελος παντων. Τωρα καιγεσαι για το αν εχω καλο γιατρο? Κοιτα τη δουλεια σου αγαπητε φιλε και οποιος θελει να απαντησει επι της ουσιας ας το κανει. Τα πυροτεχνηματα αλλου.Quote:
Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
Tιποτα απο ολα αυτα δεν θελει να κανει αλλα θελει να τραβηξει την προσοχη μας και το κακο ειναι πως το κανει με λαθος τροπο.
Ισως παντως αυτο που ειπες για τον γιατρο του να ειναι σοβαρο θεμα αλλα προφανως θα πρεπει να ξερουμε σε τι κατασταση ηταν πριν τις επισκεψεις του στον συγκεκριμενο και πως ειναι τωρα
Δεν καιγομαι για τιποτα και απαντησα στην arktos που το ανεφερε γιατι δεν μπορεις να κατηγορησεις κανεναν γιατρο.
Και στην τελικη δεν εθεσες κανενα θεμα ωστε να απαντησω επι της ουσιας, οποτε πες το φιλαρακι σου που σε σιγονταρει να σου δινει καλυτερες απαντησεις. Αυτες οι απαντησεςι ισχυουν και για το αλλο θεμα αλλα δεν απαντω εκει για να μην καταστραφει ακομα πιο πολυ.
Αυτα τα λιγα απο μενα και δεν εχω διαθεση να ασχοληθω αλλο
Στο καλο και να μην μας γραφεις.Quote:
Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
Δεν καιγομαι για τιποτα και απαντησα στην arktos που το ανεφερε γιατι δεν μπορεις να κατηγορησεις κανεναν γιατρο.
Και στην τελικη δεν εθεσες κανενα θεμα ωστε να απαντησω επι της ουσιας, οποτε πες το φιλαρακι σου που σε σιγονταρει να σου δινει καλυτερες απαντησεις. Αυτες οι απαντησεςι ισχυουν και για το αλλο θεμα αλλα δεν απαντω εκει για να μην καταστραφει ακομα πιο πολυ.
Αυτα τα λιγα απο μενα και δεν εχω διαθεση να ασχοληθω αλλο
Quote:
Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
παρατας το φορουμ.
οτι εχω πει ισχυει στο ακεραιο, και τελος.
Το να σχολιαζεις την γελοιοτητα ειναι φαινομενο που υπαρχει παντου γυρω μας.
Οσο εχω λογκιν τιποτα δεν μου απαγορευει να το κανω.
Το ποτε και το πως, ειναι δικος μου λογαριασμος και δεν θα απολογηθω σε κανενα.
Winston_man, αυτά που λες εδώ τα έχεις πει στο γιατρό σου?
σου απευθύνομαι και άνοιξα αυτό το θέμα γιατί έχω νιώσει όπως κι εσύ.
πριν 1 1/2 χρόνο σταμάτησα να πίνω αλκοόλ και κοκαίνη.
ο γιατρός μου το ήξερε.μου είχε πει για τους κινδύνους.
εγώ απολάμβανα την πρόσκαιρη ευχαρίστηση.
μετά έπεσα στη πιο βαριά κατάθλιψη που είχα πέσει μέχρι τότε ( όπως είχε προβλέψει ο γιατρός ).
όλο αυτό το διάστημα έβλαψα την υγεία μου. κινδύνεψα να με πιάσει η αστυνομία για υπερβολική ποσότητα ( πάνω από 2 γρ. )
και ξόδεψα πάρα πολλά χρήματα.
βλέπεις κάτι καλό εσύ σε όλα αυτά?
Εμένα με ενδιαφέρει να ρωτήσω κάτι άλλο.Winston,τα posts σου έδειχναν να μην ήταν γεμάτα απελπισία μέχρι τις αρχές του 2009 περίπου.Ποια η διαφορά και αισθάνεσαι έτσι;Eίχες γράψει πως η ψυχοθεραπεία που έκανες όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν πεταμένα λεφτά και ουσιαστικά δε γινόταν δουλειά.
Μήπως όλη σου αυτή η αντίδραση και ο θυμός δεν είναι παρά έντονος φόβος για το τι έπεται μιας και η θεραπεία έχει αρχίσει και αποδίδει;Mήπως πάλι μπλοκάρεις τον εαυτό σου και στήνεις ο ίδιος τα εμπόδια;Μήπως όλο αυτό το σκηνικό δεν είναι παρά ένα στάδιο έντονου φόβου που ξώφαλτσα σου βγαίνει ως ακραίος θυμός και απελπισία;
Aν είναι έτσι,τότε ναι,εγώ με τον τρόπο αυτό θέλω να απελπίζεσαι.Να απελπίζεσαι και να κάνεις κόνξες,γιατί μετά θα βρεις την υγειά σου.Kαλύτερα να τεστάρεσαι τώρα και να ζορίζεσαι,αν είναι να εισπράξεις αύριο.Αξίζει να ζοριζόμαστε έως και υπερβολικά εάν είναι να δούμε αλλαγές.Χαίρια δεν κάνει η ρημάδα η ζωή,όλα με ζόρι τα περνάμε.Όσοι σου λένε πως τους πάει ζάχαρη πάντα,κάτι σου κρύβουν,λολ.
Αν δεν είναι συναισθήματα που βγαίνουν από την θεραπεία,καθώς φαντάζομαι ίσως πάτε βαθύτερα στα θέματά σου τώρα,τότε πώς εξηγείς εσύ την αλλαγή αυτή που έχει επέλθει στη διάθεσή σου τους τελευταίους μήνες;Συνέβη κάποια άλλη αλλαγή στη ζωή σου που σε έχει αναστατώσει ή η καθημερινότητά σου είναι ίδια με πριν;
Quote:
Originally posted by arktos
Winston_man, αυτά που λες εδώ τα έχεις πει στο γιατρό σου?
σου απευθύνομαι και άνοιξα αυτό το θέμα γιατί έχω νιώσει όπως κι εσύ.
πριν 1 1/2 χρόνο σταμάτησα να πίνω αλκοόλ και κοκαίνη.
ο γιατρός μου το ήξερε.μου είχε πει για τους κινδύνους.
εγώ απολάμβανα την πρόσκαιρη ευχαρίστηση.
μετά έπεσα στη πιο βαριά κατάθλιψη που είχα πέσει μέχρι τότε ( όπως είχε προβλέψει ο γιατρός ).
όλο αυτό το διάστημα έβλαψα την υγεία μου. κινδύνεψα να με πιάσει η αστυνομία για υπερβολική ποσότητα ( πάνω από 2 γρ. )
και ξόδεψα πάρα πολλά χρήματα.
βλέπεις κάτι καλό εσύ σε όλα αυτά?
Όταν βλεπεις οτι ο δρομος που διαλεξες για χ λογους ειναι πολυ ανηφορικος και δεν εχεις τις δυναμεις να περπατησεις για τη κορυφη κανεις μεταβολη και πας προς τα κατω. Οσο πιο κατω γινεται. Επιασες πατο? ΜΠΡΑΒΟ και εις κατωτερα.
εντιτ: Μιλησα με το γιατρο μου και μου εδωσε ενα επιπλεον φαρμακο αλλα δεν εχω δει φως.
Γουινστον....ευχομαι να πάνε όλα καλά με το νέο φάρμακο και να ξαναπάρεις την ανηφόρα...αλήθεια.
Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Γουινστον....ευχομαι να πάνε όλα καλά με το νέο φάρμακο και να ξαναπάρεις την ανηφόρα...αλήθεια.
Θεοφανία i\'ll cry...
Που ξερεις μπορει να μαι μαζοχα να γουσταρω να πιασω πατο
Quote:
Originally posted by Winston_man
Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Γουινστον....ευχομαι να πάνε όλα καλά με το νέο φάρμακο και να ξαναπάρεις την ανηφόρα...αλήθεια.
Θεοφανία i\'ll cry...
Που ξερεις μπορει να μαι μαζοχα να γουσταρω να πιασω πατο
Ξεκόλα γουίνστον....όλοι είμαστε λίγο μαζόχες, αλλα όλοι στην πραγματικότητα θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.
Απ όσα έχεις γράψεις κατά καιρούς ξέρω πως έχεις κουραστεί πολύ. Εύχομαι να μην τα παρατήσεις.
Winston_man, είπες στο γιατρό για τις προθέσεις σου?
Η ανηφορα μπορει να μην ειναι...ανηφορα μπορει να ειναι κατηφορα καλλιστα και να την διασχιζεις με ευχαριστηση...ολα εξαρτωνται κυριως απο το πως βλεπεις τα πραγματα στο σταδιο της ζωης σου που βρισκεσαι.
Εγω εχω παρει την ανηφορα...θελω να κανω ενα σωρο πραγματα και μου φαινεται σαν κατηφορα γιατι το κανω απο ευχαριστηση...πραγματα που παλια θα μου φαινονταν βουνο και για πολλους ειναι.
Να μου πεις ωραια στην θεωρια αλλα στην πραξη πως μπορεις να αλλαξεις προοπτικη και θεωρηση των πραγματων?
Δεν ξερω την απαντηση που για τον καθενα ειναι διαφορετικη αλλα μην τα παρατας και να ελπιζεις ειναι μια καλη αρχη για ολους.
Εννοεις αν του ειπα οτι θελω να παρω ναρκωτικα να μπορουσα να πιω οσο θελω και να πιασω πατο? Οχι. Απλα του ειπα οτι νιωθω πεσμενος αρκετά.Quote:
Originally posted by arktos
Winston_man, είπες στο γιατρό για τις προθέσεις σου?
Quote:
Originally posted by Winston_man
Εννοεις αν του ειπα οτι θελω να παρω ναρκωτικα να μπορουσα να πιω οσο θελω και να πιασω πατο? Οχι. Απλα του ειπα οτι νιωθω πεσμενος αρκετά.Quote:
Originally posted by arktos
Winston_man, είπες στο γιατρό για τις προθέσεις σου?
γιατί δεν του λες τι θέλεις να κάνεις πραγματικά?αυτά που λες παραπάνω, για να καταλάβει κι αυτός πώς νιώθεις?
Δεν μου βγαινει μεχρι τωρα. Θα προσπαθησω να το κανω στο μελλον.Quote:
Originally posted by arktos
γιατί δεν του λες τι θέλεις να κάνεις πραγματικά?αυτά που λες παραπάνω, για να καταλάβει κι αυτός πώς νιώθεις?
Quote:
Originally posted by Winston_man
Εννοεις αν του ειπα οτι θελω να παρω ναρκωτικα να μπορουσα να πιω οσο θελω και να πιασω πατο? Οχι. Απλα του ειπα οτι νιωθω πεσμενος αρκετά.
Σοβαρά λίγο τώρα...αν μου μιλάς ακόμη...
Πήγες στα Αγγλικά που έλεγες? Ξεκίνησες μαθήματα κανονικά? Με το μηχανάκι που έλεγες τι έγινε τελικά? Το παίρνεις βόλτα? Μπορεί να είμαι καυστικός με σένα και εσύ να με βρίζεις-νο προμπς-αλλα κάτι θυμάμαι
αν θες απαντάς και υπόσχομαι δεν θα σε πειράξω.
Quote:
Originally posted by Winston_man
Δεν μου βγαινει μεχρι τωρα. Θα προσπαθησω να το κανω στο μελλον.Quote:
Originally posted by arktos
γιατί δεν του λες τι θέλεις να κάνεις πραγματικά?αυτά που λες παραπάνω, για να καταλάβει κι αυτός πώς νιώθεις?
ναι οκ το καταλαβαίνω αυτό που λες.
κι εγώ δυσκολευόμουν να του πω πράγματα και τελικά δεν του τα έλεγα κιόλας.
αλλά για να καταλάβει πόσο απεγνωσμένος είσαι πες του τα.
θα σε βοηθήσει.ελπίζω.
τα λέω σε σένα για να τα ακούω κι εγώ, μην νομίζεις.
στο ίδιο καζάνι βράζουμε! ;)
Δεν εχω αγορασει μηχανακι ακομα-θα αγορασω τωρα αυτες τις μερες ειναι απλα θεμα χρονου δηλαδη.Quote:
Originally posted by PETRAN
Πήγες στα Αγγλικά που έλεγες? Ξεκίνησες μαθήματα κανονικά? Με το μηχανάκι που έλεγες τι έγινε τελικά? Το παίρνεις βόλτα? Μπορεί να είμαι καυστικός με σένα και εσύ να με βρίζεις-νο προμπς-αλλα κάτι θυμάμαι
Εχω ξεκινησει Αγγλικα και πηγαινω κανονικα στα μαθηματα εδω και καπου 2 μηνες. Δινω για lower το Μαιο-Ιουνιο του ερχομενου έτους.
Quote:
Originally posted by Winston_man
Δεν εχω αγορασει μηχανακι ακομα-θα αγορασω τωρα αυτες τις μερες ειναι απλα θεμα χρονου δηλαδη.Quote:
Originally posted by PETRAN
Πήγες στα Αγγλικά που έλεγες? Ξεκίνησες μαθήματα κανονικά? Με το μηχανάκι που έλεγες τι έγινε τελικά? Το παίρνεις βόλτα? Μπορεί να είμαι καυστικός με σένα και εσύ να με βρίζεις-νο προμπς-αλλα κάτι θυμάμαι
Εχω ξεκινησει Αγγλικα και πηγαινω κανονικα στα μαθηματα εδω και καπου 2 μηνες. Δινω για lower το Μαιο-Ιουνιο του ερχομενου έτους.
Ωραία. Τα μαθήματα αυτά είναι με ενήλικες? Αν ναι πως πας με τα άτομα εκεί έχεις γνωρίσεις κάποιον/κάποια?
Είμαι σε τμήμα ενηλίκων. Γνωρισα παιδια με καποια απο αυτα εχουμε βγει και για καφε 1-2 φορες. Με καποια αλλα απλα εχω τυπικες σχεσεις.Quote:
Originally posted by PETRAN
Ωραία. Τα μαθήματα αυτά είναι με ενήλικες? Αν ναι πως πας με τα άτομα εκεί έχεις γνωρίσεις κάποιον/κάποια?
γυναίκα είμαι. η άρκτος.
παιδί μου, επίτηδες το κάνεις και χοροπηδάς από θέμα σε θέμα? :D
μήπως τα ξεκίνησες και μας το κρύβεις? :P
Quote:
Originally posted by Winston_man
Είμαι σε τμήμα ενηλίκων. Γνωρισα παιδια με καποια απο αυτα εχουμε βγει και για καφε 1-2 φορες. Με καποια αλλα απλα εχω τυπικες σχεσεις.Quote:
Originally posted by PETRAN
Ωραία. Τα μαθήματα αυτά είναι με ενήλικες? Αν ναι πως πας με τα άτομα εκεί έχεις γνωρίσεις κάποιον/κάποια?
Πως τα πας από άγχος μέσα στην τάξη? Έχεις καθόλου? Είναι καλύτερα/χειρότερα σε σχέση με παλιά? Με τα παιδιά όλα καλά όταν πήγες για καφέ? Ευχαριστημένος/δυσαρεστημένος?
Είσαι down αυτή την περίοδο κάτι που όλοι καταλάβαμε, γιατί λες εσύ είσαι down? Ποιος/ποιοι ο/οι βασικός λόγος/λόγοι?
Πως θα φανταζόσουν τον εαυτό σου ποιο χαρούμενο? Σε τι κατάσταση θα ήθελες να έίσαι?
μπορεί να σου φαίνεται κάτι σαν χαζή ψυχανάλυση οι ερωτήσεις μου (δεν είναι ψυχανάλυση) αλλά θα ήταν ενδιαφέρον αν απαντούσες. Με όλη την καλή πρόθεση τέρμα τα προηγούμενα.
Με εχουν πιασει καποιες κρισεις στη ταξη πριν το μαθημα ή και κατα τη διαρκεια. Δεν μου κανανε κατι τα παιδια απλα θεωρω εγω οτι ειμαστε απο αλλους πλανητες απο άποψη ενδιαφεροντων, στοχων κτλ κτλ κτλ Οταν πηγα για καφε ολα καλα δεν με επιασε καποια κριση.Quote:
Originally posted by PETRAN
Πως τα πας από άγχος μέσα στην τάξη? Έχεις καθόλου? Είναι καλύτερα/χειρότερα σε σχέση με παλιά? Με τα παιδιά όλα καλά όταν πήγες για καφέ? Ευχαριστημένος/δυσαρεστημένος?
Γιατι αυτες οι κρισεις μου υπενθημιζουν οτι δεν εχω κανει ουσιαστικα καμια προοδο και γυρναω παλι στο 0 απο κει που ξεκινησα. Τοσο καιρο ζουσα σε μια αυταπατη οτι ειχα βελτιωθει αλλα μολις \"σφιξανε οι κόλοι\" (βρεθηκα σε συνθηκες \"μαχης\" απο τη σκοπια ενος φοβικου) αμέσως επανηλθαν και οι κρισεις εντονες μαλιστα. Σκεφτομαι να παρατησω τα Αγγλικα αν συνεχιστουν και αλλο και να κλειστω τελειως σπίτι μου. Κουραστηκα με ολο αυτο ΠΟΛΥ και καθε φορα που παω στο μαθημα εχω αγχος και αγωνια. Οπως οταν πηγαινα στο Λυκειο.Quote:
Originally posted by PETRAN
Είσαι down αυτή την περίοδο κάτι που όλοι καταλάβαμε, γιατί λες εσύ είσαι down? Ποιος/ποιοι ο/οι βασικός λόγος/λόγοι?
Δεν εχει νοημα αυτο. Μου θυμιζει τη παροιμια αν η γιαγια μου ειχε ροδες θα τανε πατινι (και ΔΕΝ το λεω ειρωνικα) απλα δεν θελω να μπω σε υποθετικα σεναρια γιατι με ριχνουν πιο πολυ. Με κανουν να σκεφτομαι πως θα ηθελα να ημουν και να διαπιστωνω οτι ειμαι στο αλλο ακρο και πεφτω ψυχολογικα.Quote:
Originally posted by PETRAN
Πως θα φανταζόσουν τον εαυτό σου ποιο χαρούμενο? Σε τι κατάσταση θα ήθελες να έίσαι?
...Quote:
Originally posted by PETRAN
μπορεί να σου φαίνεται κάτι σαν χαζή ψυχανάλυση οι ερωτήσεις μου (δεν είναι ψυχανάλυση) αλλά θα ήταν ενδιαφέρον αν απαντούσες. Με όλη την καλή πρόθεση τέρμα τα προηγούμενα.
Στον καθένας μας τελικά η εικόνα του εαυτού που επιθυμεί,μπορεί ή να του δίνει δύναμη ή να τον αποδυναμώνει με τη σύγκριση.Αλλά γιατί περνάς στο άκρο που είναι η απογοήτευση αντί να επιμένεις για να φτάσεις εκεί που επιθυμείς;Δεν βλέπεις πως ακριβώς αυτή σου την οπτική θα χρειαστεί να αλλάξεις για να βρεις το θάρρος να επιμένεις παρά τις δυσκολίες;Όταν πείθουμε τον εαυτό μας πως δεν αξίζει η διαδρομή,πώς είναι δυνατόν να βρούμε το κίνητρο να συνεχίσουμε τη διαδρομή;Φυσικά και αισθάνεσαι πως δεν αξίζει,αφού έχεις πειστεί πως εσύ δεν το αξίζεις.Κάνεις απλά την αίσθηση της αναξιότητας πράξη σαμποτάροντας συστηματικά κάθε ευκαιρία αλλαγής.Γιατί οι ευκαιρίες υπάρχουν Winston,χρειάζεται όμως να τις εκμεταλλευόμαστε.Από μόνες τους δεν έχουν τη δύναμη να μας απεγκλωβίσουν.
wiston κουραγιο φιλαρακι.
δεν θα πιασεις πατο ειναι στην φυση μας να πολεμαμε για το ανωτερο.σκεψουτο αυτο που ειπα το εχω σκευτει πολυ.ουτε ναρκωτικα θα παρεις.
Quote:
Originally posted by Winston_man
Με εχουν πιασει καποιες κρισεις στη ταξη πριν το μαθημα ή και κατα τη διαρκεια. Δεν μου κανανε κατι τα παιδια απλα θεωρω εγω οτι ειμαστε απο αλλους πλανητες απο άποψη ενδιαφεροντων, στοχων κτλ κτλ κτλ Οταν πηγα για καφε ολα καλα δεν με επιασε καποια κριση.Quote:
Originally posted by PETRAN
Πως τα πας από άγχος μέσα στην τάξη? Έχεις καθόλου? Είναι καλύτερα/χειρότερα σε σχέση με παλιά? Με τα παιδιά όλα καλά όταν πήγες για καφέ? Ευχαριστημένος/δυσαρεστημένος?
Γιατι αυτες οι κρισεις μου υπενθημιζουν οτι δεν εχω κανει ουσιαστικα καμια προοδο και γυρναω παλι στο 0 απο κει που ξεκινησα. Τοσο καιρο ζουσα σε μια αυταπατη οτι ειχα βελτιωθει αλλα μολις \"σφιξανε οι κόλοι\" (βρεθηκα σε συνθηκες \"μαχης\" απο τη σκοπια ενος φοβικου) αμέσως επανηλθαν και οι κρισεις εντονες μαλιστα. Σκεφτομαι να παρατησω τα Αγγλικα αν συνεχιστουν και αλλο και να κλειστω τελειως σπίτι μου. Κουραστηκα με ολο αυτο ΠΟΛΥ και καθε φορα που παω στο μαθημα εχω αγχος και αγωνια. Οπως οταν πηγαινα στο Λυκειο.Quote:
Originally posted by PETRAN
Είσαι down αυτή την περίοδο κάτι που όλοι καταλάβαμε, γιατί λες εσύ είσαι down? Ποιος/ποιοι ο/οι βασικός λόγος/λόγοι?
Δεν εχει νοημα αυτο. Μου θυμιζει τη παροιμια αν η γιαγια μου ειχε ροδες θα τανε πατινι (και ΔΕΝ το λεω ειρωνικα) απλα δεν θελω να μπω σε υποθετικα σεναρια γιατι με ριχνουν πιο πολυ. Με κανουν να σκεφτομαι πως θα ηθελα να ημουν και να διαπιστωνω οτι ειμαι στο αλλο ακρο και πεφτω ψυχολογικα.Quote:
Originally posted by PETRAN
Πως θα φανταζόσουν τον εαυτό σου ποιο χαρούμενο? Σε τι κατάσταση θα ήθελες να έίσαι?
...Quote:
Originally posted by PETRAN
μπορεί να σου φαίνεται κάτι σαν χαζή ψυχανάλυση οι ερωτήσεις μου (δεν είναι ψυχανάλυση) αλλά θα ήταν ενδιαφέρον αν απαντούσες. Με όλη την καλή πρόθεση τέρμα τα προηγούμενα.
Οκ, θα έλεγες ότι οι κρίσεις είναι όπως παλιά? Θυμάμαι ότι ήσουν σε κάποια σχολή, θα έλεγες ότι είναι ακριβώς όπως τότε? Έχει αλλάξει κάτι? Η ακριβώς το ίδιο πράγμα?
Θα σου έλεγα να συνεχίσεις να πηαγίνεις αγγλικά γιατί έχω βρει κάποια ενδιαφέροντα βιντεο στο youtube (στα αγγλικά) από άτομα που πάσχαν χρόνια από πανικό΄(μέχρι που εμφανίσαν κατάθλιψη )....
Θυμάμαι ότι έλεγες πως πήγες σε ένα group therapy. Τι έγινε τελικά με αυτό?Τι ακριβώς κάνατε/κάνεις εκεί πέρα? Πιστεύεις ότι βγήκε κάτι η όχι?
Στον καφέ που πήγες είπες ότι δεν έπαθες κρίση. Αυτό επειδή είχες πάρει κάποιο ηρεμιστικό, η απλά έτσι έγινε?
Έχεις κάνει ποτέ winston κάποια ατομική θεραπεία? Δηλαδή να ασχολείται ο θεραπευτής σε συστηματική βάση μόνο με σένα? Αν ναι, ήταν περισσότερες από μια? Σε περίπτωση που έχεις κάνει, ποια η εντύπωσή σου?
Αυτές οι υποθέσεις δεν είναι καθόλου ότι να ναι. Βοηθάει να έχεις ένα στόχο, γιατί προσπαθείς να πας κάπου να αποκτήσεις κάτι, πολεμάς για κάτι, προσπαθείς να μειώσεις την διάφορα μεταξύ του παρόντος και του μέλλοντος. Όταν γίνεται σε φυσιολογικά πλαίσια είναι καλό.Δεν βοηθάε πολύ όταν ο στόχος σου έχει γίνει το πως να αποφύγεις μια κρίση στην καθημερινότητα, και να οδεύεις στα τυφλά, μην ξέροντας ακριβώς τι πρέπει να κάνεις σε αυτή την ζωή. Ίσως να αισθάνεσαι ότι δεν είχες άλλη επιλογή και ότι οι κρίσεις σε \"καταντησαν\" έτσι και σε \"λύγισαν\". Αλλά χεσε τον στόχο για την ώρα. Αν θες απαντάς στα παραπάνω.
Δεν ειναι τοσο εντονες και σε τετοια συχνοτητα τοτε ηταν κολαση κυριολεκτικα καθε μερα σχεδον ειχα κριση-εις.Quote:
Originally posted by PETRAN
Οκ, θα έλεγες ότι οι κρίσεις είναι όπως παλιά? Θυμάμαι ότι ήσουν σε κάποια σχολή, θα έλεγες ότι είναι ακριβώς όπως τότε? Έχει αλλάξει κάτι? Η ακριβώς το ίδιο πράγμα?
I\'ll check it outQuote:
Originally posted by PETRAN
Θα σου έλεγα να συνεχίσεις να πηαγίνεις αγγλικά γιατί έχω βρει κάποια ενδιαφέροντα βιντεο στο youtube (στα αγγλικά) από άτομα που πάσχαν χρόνια από πανικό΄(μέχρι που εμφανίσαν κατάθλιψη )....
Εξακολουθω να πηγαινω εκει για πανω απο 1 χρονο τωρα. Στην αρχη πιεστηκα αρκατα αλλα συνηθισα στη πορεια. Ομως ποτε δεν μπορεσα (μεχρι τωρα τουλαχιστον) να ανοιχτω και να μιλησω ευθεως για εμενα και τα προβληματα μου. Σαν να κυριαρχει μια ντροπη που δεν μπορω να αποβαλλω. Χτες ειχαμε παρτι και πηγα. Με πιασανε 2-3 ψιλοκρισεις αν και ειχα παρει 2 ζαναξ. Οι αλλοι χορευαν και διασκεδαζαν εγω ντρεπομαι να χορεψω και καθομουνα κατω με καποιους αλλους και βλεπαμε τους αλλους. Δεν περασα καθολου καλα περιμενα ποτε θα τελειωσει μετανοιωνω που πηγα αλλα με ειχαν πρηξει ελα και ελα. Πηγα για να πω οτι πηγα οχι οτι το ευχαριστηθηκα καθολου.Quote:
Originally posted by PETRAN
Θυμάμαι ότι έλεγες πως πήγες σε ένα group therapy. Τι έγινε τελικά με αυτό?Τι ακριβώς κάνατε/κάνεις εκεί πέρα? Πιστεύεις ότι βγήκε κάτι η όχι?
Τη πρωτη φορα δεν ειχα παρει ηρεμιστικο τη δευτερη πηρα ενα ζαναξ.Quote:
Originally posted by PETRAN
Στον καφέ που πήγες είπες ότι δεν έπαθες κρίση. Αυτό επειδή είχες πάρει κάποιο ηρεμιστικό, η απλά έτσι έγινε?
Έχω κανει στο παρελθον και κανω και τωρα με ψυχιατρο. Προσωπικα δεν πιστευω οτι βοηθηθηκα απο τη κουβεντα (Οσο τελως παντων εχω βοηθηθει σε σχεση με την αρχη) αλλα με τα σωστα φαρμακα του τελευταιου γιατρου που παω τωρα. Ολοι οι αλλοι μου γραφαν ασχετα και ημουν σαν να μην επαιρνα τιποτα.Quote:
Originally posted by PETRAN
Έχεις κάνει ποτέ winston κάποια ατομική θεραπεία? Δηλαδή να ασχολείται ο θεραπευτής σε συστηματική βάση μόνο με σένα? Αν ναι, ήταν περισσότερες από μια? Σε περίπτωση που έχεις κάνει, ποια η εντύπωσή σου?
Είμαι τοσο πεσμένος διότι αν παρατησω τα Αγγλικα λεω αντιο οριστικα και αμετακλητα στον απωτερο στοχο μου να κανω μεταπτυχιακές σπουδές. (Για να σε δεχτουν πρεπει να χεις τουλαχιστον lower - γιαυτο παω να το παρω ειναι ένα απο τα κριτιρια επιλογής) Και αν χασω τον απωτερο στοχο μου θεωρω αυτο ως καταστροφη. Δηλαδη ειμαι λιγο πριν τη καταστροφη μου γιαυτο ειμαι τοσο πεσμενος.Quote:
Originally posted by PETRAN
Αυτές οι υποθέσεις δεν είναι καθόλου ότι να ναι. Βοηθάει να έχεις ένα στόχο, γιατί προσπαθείς να πας κάπου να αποκτήσεις κάτι, πολεμάς για κάτι, προσπαθείς να μειώσεις την διάφορα μεταξύ του παρόντος και του μέλλοντος. Όταν γίνεται σε φυσιολογικά πλαίσια είναι καλό.Δεν βοηθάει πολύ όταν ο στόχος σου έχει γίνει το πως να αποφύγεις μια κρίση στην καθημερινότητα, και να οδεύεις στα τυφλά, μην ξέροντας ακριβώς τι πρέπει να κάνεις σε αυτή την ζωή. Ίσως να αισθάνεσαι ότι δεν είχες άλλη επιλογή και ότι οι κρίσεις σε \"καταντησαν\" έτσι και σε \"λύγισαν\". Αλλά χεσε τον στόχο για την ώρα. Αν θες απαντάς στα παραπάνω.
Λες να μην κοψω τα Αγγλικα. Ξερεις ποσο επιπονο ειναι να πηγαίνω εκει? Ποσο επιπονο ειναι να κάνω \"κοινωνικη ζωη\" περα των μαθηματων? Ποσο επιπονο ειναι η σκεψη της κοινωνικης ζωης που θα πρέπει να κανω αν παω σε μεταπτυχιακο καπου? Εμενα απλα μαρεσει να ειμαι σπίτι μου και να καθομαι μπροστα στο πισι μου. Δεν με τρομαζουν τοσο τα μαθηματα οσο η προοπτικη της αναγκαστικης κοινωνικοποιηση μου.
winston μου κουραγιο φιλαρακι.
καταλαβαινω απολυτα τι λουκι περνας.
απλα μην το βαζεις κατω(οπως εχω κανει στο παρελθον εγω απειρες φορες και το εχω πληρωσει ακριβα).
αν αφησεις τα αγγλικα προσωρινα μπορει να ακουφιστεις απο το αγχος που σου προκαλει το μαθημα, αλλα μακροπροθεσμα θα σου κανει κακο στην αυτοπεποιθηση σου και κατ\'επεκασην στην ψυχολογικη σου κατασταση.
οσο για τα ναρκωτικα δεν το σχολιαζω....μακριαααααααα απο αυτα!!!!
σου ευχομαι ολοψυχα τα καλυτερα :)
Πρώτα πρώτα να πω πως μου αρέσει πολύ η τροπή της συζήτησης που καταφέρατε να κάνετε:)
Winston, να σε ρωτήσω κι εγώ κάτι...στην ομάδα υπάρχουν και άλλα παιδιά που υποφέρουν από κρίσεις πανικού;Quote:
Originally posted by Winston_man
Ομως ποτε δεν μπορεσα (μεχρι τωρα τουλαχιστον) να ανοιχτω και να μιλησω ευθεως για εμενα και τα προβληματα μου. Σαν να κυριαρχει μια ντροπη που δεν μπορω να αποβαλλω.
Ακούγοντας τις προσωπικές ιστορίες των υπολοίπων, αισθάνθηκες ποτέ ότι κάποιος μπορεί να ντρεπόταν ιδιαίτερα για κάτι που εξομολογούνταν αλλά οι υπόλοιποι να το βλέπατε πιο \"χαλαρά\" από ότι εκείνος, κι έτσι εν τέλει να το δει κι εκείνος πιο χαλαρά;
Κι αν δεν ανοίχτηκες ποτέ ουσιαστικά στην ομάδα, το έχεις κάνει ποτέ στην ατομική θεραπεία;
Πάω σε διαφορες ομαδες οχι μονο σε μια. Και ναι υπάρχουν παρομοιες καταστασεις αλλα εγω θεωρω ως τη πιο \"σοβαρη\" τη δικη μου.Quote:
Originally posted by anwnimi
Winston, να σε ρωτήσω κι εγώ κάτι...στην ομάδα υπάρχουν και άλλα παιδιά που υποφέρουν από κρίσεις πανικού;
Ακούγοντας τις προσωπικές ιστορίες των υπολοίπων, αισθάνθηκες ποτέ ότι κάποιος μπορεί να ντρεπόταν ιδιαίτερα για κάτι που εξομολογούνταν αλλά οι υπόλοιποι να το βλέπατε πιο \"χαλαρά\" από ότι εκείνος, κι έτσι εν τέλει να το δει κι εκείνος πιο χαλαρά;
Κι αν δεν ανοίχτηκες ποτέ ουσιαστικά στην ομάδα, το έχεις κάνει ποτέ στην ατομική θεραπεία;
Δεν εχω παρατηρησει καποιον αλλο να δυσκολευεται οσο εγω στο να μιλησει για τον εαυτο του. Ισως 1-2 αλλα οχι στο δικο μου βαθμο.
Έχω ανοιχτει στην ατομικη θερπαεια με το ψυχιατρο μου.
Οπότε θα έλεγες ότι έφτασες πίσω στο μηδέν τώρα? Δεν είσαι καλύτερα τώρα από παλιά? Πιστεύεις ότι έχεις κάνει κάποια βήματα?Quote:
Originally posted by Winston_man
Δεν ειναι τοσο εντονες και σε τετοια συχνοτητα τοτε ηταν κολαση κυριολεκτικα καθε μερα σχεδον ειχα κριση-εις.
Quote:
Originally posted by Winston_Man
I\'ll check it out
Θα σου στέίλω το λινκ να δεις ένα άτομο τι πέρασε για χρόνια και πως το ξεπέρασε. Θα είναι και καλή εξάσκηση για τα Αγγλικά σου...it will make you feel better! ;)
Quote:
Originally posted by Winston_Man
Εξακολουθω να πηγαινω εκει για πανω απο 1 χρονο τωρα. Στην αρχη πιεστηκα αρκατα αλλα συνηθισα στη πορεια. Ομως ποτε δεν μπορεσα (μεχρι τωρα τουλαχιστον) να ανοιχτω και να μιλησω ευθεως για εμενα και τα προβληματα μου. Σαν να κυριαρχει μια ντροπη που δεν μπορω να αποβαλλω. Χτες ειχαμε παρτι και πηγα. Με πιασανε 2-3 ψιλοκρισεις αν και ειχα παρει 2 ζαναξ. Οι αλλοι χορευαν και διασκεδαζαν εγω ντρεπομαι να χορεψω και καθομουνα κατω με καποιους αλλους και βλεπαμε τους αλλους. Δεν περασα καθολου καλα περιμενα ποτε θα τελειωσει μετανοιωνω που πηγα αλλα με ειχαν πρηξει ελα και ελα. Πηγα για να πω οτι πηγα οχι οτι το ευχαριστηθηκα καθολου.
Καταλαβαίνω αυτό που λες winston, όμως δες εδώ τι έγινε. Πήγες σε ένα πάρτυ ρε φίλε. Δεν χόρεψες και ντρεπόσουνα...οκ πάρα πολοί άνθρωποι δεν νιώθουν καλά να χορεύουν...το θέμα είναι ότι πήγες εκεί. Βάλε τον εαυτό σου τότε που λες ότι κάθε μέρα πάθαινες κρίση. Θα πήγαινες σε παρτι τότε? Δεν είναι κάποια κατάκτηση και αυτό ρε winston? Έστω και αν κάθησες στην γωνία και δεν έκανες τίποτα. Πήγες όμως εκεί. Το θεωρείς χειρότεορ η καλύτερο σε σχέση με παλιά?
Ξέρεις ποιο είναι το θέμα. Ότι τόσα χρόνια από τις κρίσεις πανικού και την αγοραφοβία που φαντάζομαι έχεις, σου έχει κάνει και μια κοινωνική φοβία. Δηλαδή δεν αισθάνεσαι καλά να εκφράζεσαι με άλλους, γιατί ίσως λόγω αυτής της κατάστασης δεν νιώθεις καθόλου μα καθόλου οικεία να το κάνεις.
Τι θα λεγες τώρα την επόμενη φορά που θα πας να μιλήσεις με το ζόρι? Με το ζόρι στην κυριολεξία, θα μιλάς δηλαδή σπρόχνωντας τις λέξεις και φτύνοντας αίμα αν χρειαστεί. Λες ότι βλέπεις όλη αυτή την διαδικασία της κοινωνικοποίησης που έρχεται και τρελένεσαι. Λογικό είναι, αφού σου φαίνεται βουνό. Στον καθένα φαίνεται βουνό-και σε μένα φαίνεται βουνό-απλά λόγω αυτού που παιρνάς κάποια χρόνια ίσως σου φαίνεται ακόμα μεγαλύτερο βουνό. Φαντάζομαι ότι σκέφτεσαι όλα αυτά που θα πρέπει να κάνεις και δεν ξέρεις από που να πρωτο-αρχίσεις. Ξέχνα την εργασία, την οικογένεια και τις ευθύνες ακόμα και το μεταπτυχιακό που ίσως κάνεις του χρόνου, γιατί αυτά δεν σε ενδιαφέρουν για την ώρα. Ένας είναι ο στόχος σου για την ώρα
Να μιλήσεις στο γκρουπ και να τους τα πεις ΟΛΑ αυτά, όοοσο μα οοσοοοο και να σε παιθάνει στο άγχος κάτι τέτοιο. Δεν θα πας με σκοπό να μιλήσεις. Θα πας, όπως πας κάθε φορά, και ωπ, σε μια φάση θα μιλήσεις! Έτσι απλά, όσο και να αγχωθείς. Θα το κάνεςι αυτό? Τώρα εδώ που μιλάμε πες μου. Για μια φορά μόνο...μια φορά...Τι έχεις να χάσεις? Αν δεν το κάνεις θα λες \"γιατί δεν το κανα\". Αν το κάνεις όμως, πέρα από το άγχος και τον πανικό, θα έχεις μια εμπειρία που μπορεί να αποβεί σημαντική. Θα το κάνεις?
Quote:
Originally posted by Winston_Man
Τη πρωτη φορα δεν ειχα παρει ηρεμιστικο τη δευτερη πηρα ενα ζαναξ.
Την πρώτη φορά που δεν πήρες ηρεμιστικό, δεν είχες κρίση. Πέρα από τα μόνιμα αντικαταθλιπτικά που πέρνεις και που δεν έχουν νοημοσύνη να κάνουν πράγματα όποτε αυτά γουστάρουν, τι πιστεύεις ότι συνέβει εκείνη την φορά και δεν είχες κρίση? Μπορείς να σκεφτείς κάποιο λόγο πέρα από τα φάρμακα και την τυχαιότητα. Πες μου-ακόμα και αν δεν τους πιστεύεις-1-3 πιθανούς λόγους (η όσους θες εσύ). Μπορεί να άλλαξε κάτι τότε (στο μυαλό σου, στο περιβάλλον, στην κατάσταση, στα συναισθήματα σου κλπ.) σε σχέση με την τάξη που-από ότι κατάλαβα-τα πράγματα εκεί είναι κάπως χειρότερα? Μπορείς να θυμηθείς τις φορές που δεν είχες κρίση έξω (χωρίς ηρεμιστικά)? Είναι πολλές η λίγες η φορές? Τι πιστεύεις ότι συνέβει?
Quote:
Originally posted by Winston_Man
Έχω κανει στο παρελθον και κανω και τωρα με ψυχιατρο. Προσωπικα δεν πιστευω οτι βοηθηθηκα απο τη κουβεντα (Οσο τελως παντων εχω βοηθηθει σε σχεση με την αρχη) αλλα με τα σωστα φαρμακα του τελευταιου γιατρου που παω τωρα. Ολοι οι αλλοι μου γραφαν ασχετα και ημουν σαν να μην επαιρνα τιποτα.
Τι κουβέντα έκανες περίπου με τον/την ψυχολόγο Winston? Μπράβο που βρήκες τα σωστά φάρμακα. Αυτό ξέρεις τι σημαίνει? Ότι έκανες τις κατάλληλες ενέργειες, άλλαξες γιατρούς και πείρες την κατάλληλη βοήθεια για αρχή. Αυτό σημαίνει πρόοδος winston. Κάποιοι άνθρωποι δεν κάνουν ΚΑΝ αυτές και μένουν εντελώς καταδικασμένοι. Εσύ όμως έκανες κάποιες ενέργειες και μέσω αυτων βελτιώθηκες. Θα έλεγες λοιπόν ότι έχεις κάνει βήματα σε σχέση με παλιά?
Πιστεύεις ότι μπορείς να πας και ποιο πέρα? Τι λες?
Quote:
Originally posted by Winston_Man
Είμαι τοσο πεσμένος διότι αν παρατησω τα Αγγλικα λεω αντιο οριστικα και αμετακλητα στον απωτερο στοχο μου να κανω μεταπτυχιακές σπουδές. (Για να σε δεχτουν πρεπει να χεις τουλαχιστον lower - γιαυτο παω να το παρω ειναι ένα απο τα κριτιρια επιλογής) Και αν χασω τον απωτερο στοχο μου θεωρω αυτο ως καταστροφη. Δηλαδη ειμαι λιγο πριν τη καταστροφη μου γιαυτο ειμαι τοσο πεσμενος.
Λες να μην κοψω τα Αγγλικα. Ξερεις ποσο επιπονο ειναι να πηγαίνω εκει? Ποσο επιπονο ειναι να κάνω \"κοινωνικη ζωη\" περα των μαθηματων? Ποσο επιπονο ειναι η σκεψη της κοινωνικης ζωης που θα πρέπει να κανω αν παω σε μεταπτυχιακο καπου? Εμενα απλα μαρεσει να ειμαι σπίτι μου και να καθομαι μπροστα στο πισι μου. Δεν με τρομαζουν τοσο τα μαθηματα οσο η προοπτικη της αναγκαστικης κοινωνικοποιηση μου.
Winston, αν χάσεις το μεταπτυχιακό δεν θα χάσεις τα πάντα. Πιστεύεις ότι όσοι δεν έχουν μεταπτυχιακό είναι κατεστραμμένοι? Η ανεπαρκείς? Εγώ δεν έχω μεταπτυχιακό στην Ελλάδα και δεν νιώθω τον εαυτό μου πάντως έτσι. Υπάρχουν και άνθρωποι που και χωρίς μεταπτυχιακά τα καταφέρνουν μια καλά, βρίσκουν τον δρόμο τους και γίνονται ευτυχισμένοι. Πιστεύεις ότι θα καταστραφείς χωρίς μεταπτυχιακό?
Στα αγγλικά δεν πρέπει να πηγαίνεις με την ψυχή στο στόμα για να ολοκληρώσεις και καλά ένα μακροπρόθεσμο στόχο-που αν δεν τον ολοκληρώσεις πάει, καταστράφηκες για πάντα- όποιος πραγματικά και αν το σκεφτόταν έτσι θα πάθαινε κρίσεις πανικού και γενικευμένο άγχος μόνο από αυτή την σκέψη το λιγότερο. Ο στόχος σου είναι για τώρα να πας στην τάξη, να αποδώσεις καλά στα μαθήματα, και να προσπαθήσεις να μειώσεις το άγχος σε αυτά τα πλαίσια. Ξέχνα το ******** μεταπτυχιακό!
Λες πόσο άσχημα είναι τα πράγματα στην τάξη για σένα. Μπροστά σου. Το άτομο που γράφει. Έχει περάσει ακριβως το ιδιο πράγμα. Για 2 εφιαλτικά χρόνια παρακαλώ (και για 1 χρόνο ακόμα τραβιόμουνα). Με το που έμπενα στην τάξη ένιωθα αστάθεια, ζαλάδα, με το που μαζευόμασταν και καθόμουνα ένιωθα την κόλαση για την 1 (η 2) ώρα/ες που διαρκούσε το μάθημα (κάποια από αυτά ήταν μαθήματα ψυχοπαθολογίας..τι ειρωνία...). ΄Όλη αυτή η διάρκεια ήταν μια πάλη. Το πράγμα άρχισε να χειροτερεύει. Σε μια φάση δεν μπορούσα να βγω καν έξω. Που και που έπαιρνα β-αναστολείς που έριχναν τον καρδιακό ρυθμό, όμως δεν πείρα ποτέ άλλα φάρμακα. Τα τελευταία χρόνια είμαι \"καθαρός\". Κάτι σκατά έκανα σωστά...κατι...
Γι\'αυτό και εκνευρίστηκα όταν άρχισες να λες ότι δεν υπάρχει ελπίδα και ποσταρα αυτά τα καυστικά ποστ...
Πιστεύεις ότι έχεις βελτιωθεί σε σχέση με παλιά? Πιστεύεις ότι μπορείς να βελτιωθείς και άλλο? Αν θες απάντησε μου στα παραπάνω που σου κάνω quote.
τι φαρμακα περνεις?μηπως πρεπει να αλλαξεις?να παρεις τα σωστα?
εγω απο τοτε που περνω μισο σεροξατ το πρωι δεν με ξαναπιασε ποτε κρηση πανικου.
το εδειξα και σε ενα αλλο τοπικ
Απλα καντε κλικ..
και ακουστε το λεξη λεξη.....
http://www.youtube.com/watch?v=RI47d2Aq8og
Με εκτιμηση Θοδωρης
winston σε γενικά πλαίσια συμφωνώ πολύ με όσα έγραψε ο petran πάνω σ\'αυτό το κομμάτι(των αγγλικών κ του μεταπτυχιακού).Θα ήθελα απλά να συμπληρώσω κάτι σχετικά με την κοινωνικοποίηση.Quote:
Originally posted by Winston_man
Λες να μην κοψω τα Αγγλικα. Ξερεις ποσο επιπονο ειναι να πηγαίνω εκει? Ποσο επιπονο ειναι να κάνω \"κοινωνικη ζωη\" περα των μαθηματων? Ποσο επιπονο ειναι η σκεψη της κοινωνικης ζωης που θα πρέπει να κανω αν παω σε μεταπτυχιακο καπου? Εμενα απλα μαρεσει να ειμαι σπίτι μου και να καθομαι μπροστα στο πισι μου. Δεν με τρομαζουν τοσο τα μαθηματα οσο η προοπτικη της αναγκαστικης κοινωνικοποιηση μου.
\'Αποψή μου είναι πως δεν υπάρχει αναγκαστική κοινωνικοποίηση.Όσο θες εσύ θα κοινωνικοποιηθείς.
Άλλο σπουδές κ άλλο δημόσιες σχέσεις με τους συμφοιτητές.
Αν θες έχεις τυπικές,αν θες πιο προσωπικές με κάποιους κ αν θες απλά ένα \'γεια\'.Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον.
Επίσης κάτι άλλο που θέλω να πω είναι πως καλώς ή κακώς η θεραπεία έρχεται μέσα απ\'τη δράση όπως είπε κ η αμελί σήμερα.
Έτσι,φυσιολογικό είναι στις αρχές να νιώσεις την \'αρώστεια\' πιο έντονη,να δεις την πραγματική της διάσταση αφού στο σπίτι όντος δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν πανικοί π.χ. αλλά μέσα απ\'αυτό το αναγκαστικό στάδιο θα το παλέψεις.
Ναι αν το θεσουμε ετσι δεν ειμαι ακριβως στο 0 εχεις δικιο ειμαι λιγο πιο πανω. Αλλα ξερεις ποιο ειναι το θεμα εδω? Οτι δεν μου φτανει αυτο θελω κι αλλο-πολυ περισσοτερο μαλιστα. Και βλέπω οτι δεν εχω δυναμεις να το πετυχω και αυτο με τρελενει/απελπίζει.Quote:
Originally posted by PETRAN[/i]
Οπότε θα έλεγες ότι έφτασες πίσω στο μηδέν τώρα? Δεν είσαι καλύτερα τώρα από παλιά? Πιστεύεις ότι έχεις κάνει κάποια βήματα?
Όταν εισαι ετοιμος πόσταρε το λινκ-περιμενω.Quote:
Originally posted by PETRAN[/i]
Θα σου στέίλω το λινκ να δεις ένα άτομο τι πέρασε για χρόνια και πως το ξεπέρασε. Θα είναι και καλή εξάσκηση για τα Αγγλικά σου...it will make you feel better! ;)
Ναι αν το δουμε ετσι εχω κανει βηματα σε σχεση με οταν ημουν 18-19 χρονων και επαιρνα ασχετα φαρμακα (Το θεωρω κλειδι αυτο καθως προσωπικα περισσοτερο πιστευω στα σωστα φαρμακα παρα στη κουβεντα με εναν ειδικο-προσωπικη αποψη παντα μπορει να κανω και λαθος) Όμως θα σου πω οτι ειπα και πιο πάνω. Αυτο δεν μου φτανει. Δεν μου φτανει να παω και να καθομαι σε μια γωνια. Καλυτερα να μην παω καθολου. Τα θελω ή ολα ή τιποτα. Μπορει να ειμαι λαθος αλλα ετσι το αισθανομαι εγω. Είδα στο πάρτι 2-3 γκομενακια που μου αρεσαν πολυ το ομολογω. Αλλα εγω δεν μπορω (ντρεπομαι) καν να τους μιλησω ποσο μαλλον να χορευα και μαζι τους... Και αυτο αυτοματα μηδενιζει (για μενα) τα οποια βηματα προοδου. Με κανει να αισθανομαι απαισια. Τι να το κανω αν πηγα στο παρτι και καθησα σε μια γωνια? Τι μου προσφερει αυτο σε σχεση με τα πραγματικα θελω μου? Ήταν ενα παιδι που σηκωθηκε και χορεψε ζειμπεκικο μπροστα σε ολους. Θα ταν 22-23 τον εχω σε μια ομαδα μαζι. Πραγματικα τον ζηλεψα ασχετα αν το σκοτωσε εν ψυχρω. Τον ζηλεψα γιατι ειχε τα @@ να βγει και να χορεψει και αυτο ειναι υπεραρκετο για μενα.Quote:
Originally posted by PETRAN[/i] Καταλαβαίνω αυτό που λες winston, όμως δες εδώ τι έγινε. Πήγες σε ένα πάρτυ ρε φίλε. Δεν χόρεψες και ντρεπόσουνα...οκ πάρα πολοί άνθρωποι δεν νιώθουν καλά να χορεύουν...το θέμα είναι ότι πήγες εκεί. Βάλε τον εαυτό σου τότε που λες ότι κάθε μέρα πάθαινες κρίση. Θα πήγαινες σε παρτι τότε? Δεν είναι κάποια κατάκτηση και αυτό ρε winston? Έστω και αν κάθησες στην γωνία και δεν έκανες τίποτα. Πήγες όμως εκεί. Το θεωρείς χειρότεορ η καλύτερο σε σχέση με παλιά? Ξέρεις ποιο είναι το θέμα. Ότι τόσα χρόνια από τις κρίσεις πανικού και την αγοραφοβία που φαντάζομαι έχεις, σου έχει κάνει και μια κοινωνική φοβία. Δηλαδή δεν αισθάνεσαι καλά να εκφράζεσαι με άλλους, γιατί ίσως λόγω αυτής της κατάστασης δεν νιώθεις καθόλου μα καθόλου οικεία να το κάνεις.
Δεν θα το κανω διοτι πολυ απλα γνωριζω απο τωρα τα αποτελεσματα αυτης της δοκιμασίας. Θα με πιασει πανικος - θα γινω μουσκεμα στον ιδρωτα, θα τραυλιζω και στο τελος θα βγω τρεχοντας απο την ομαδα για τις τουαλετες. Ισως μου πεις να το κανω παρολα αυτα. Σε πληροφορω οτι (αν δεν το ξερεις ηδη) κατι τετοιο ειναι πολυ επιπονο και δεν μου αρεσει αυτος ο πονος. Αλλα περισσοτερο δεν μου αρεσει να ξεφτυλιζομαι στα ματια των αλλων.Quote:
Originally posted by PETRAN Τι θα λεγες τώρα την επόμενη φορά που θα πας να μιλήσεις με το ζόρι? Με το ζόρι στην κυριολεξία, θα μιλάς δηλαδή σπρόχνωντας τις λέξεις και φτύνοντας αίμα αν χρειαστεί. Λες ότι βλέπεις όλη αυτή την διαδικασία της κοινωνικοποίησης που έρχεται και τρελένεσαι. Λογικό είναι, αφού σου φαίνεται βουνό. Στον καθένα φαίνεται βουνό-και σε μένα φαίνεται βουνό-απλά λόγω αυτού που παιρνάς κάποια χρόνια ίσως σου φαίνεται ακόμα μεγαλύτερο βουνό. Φαντάζομαι ότι σκέφτεσαι όλα αυτά που θα πρέπει να κάνεις και δεν ξέρεις από που να πρωτο-αρχίσεις. Ξέχνα την εργασία, την οικογένεια και τις ευθύνες ακόμα και το μεταπτυχιακό που ίσως κάνεις του χρόνου, γιατί αυτά δεν σε ενδιαφέρουν για την ώρα. Ένας είναι ο στόχος σου για την ώρα Να μιλήσεις στο γκρουπ και να τους τα πεις ΟΛΑ αυτά, όοοσο μα οοσοοοο και να σε παιθάνει στο άγχος κάτι τέτοιο. Δεν θα πας με σκοπό να μιλήσεις. Θα πας, όπως πας κάθε φορά, και ωπ, σε μια φάση θα μιλήσεις! Έτσι απλά, όσο και να αγχωθείς. Θα το κάνεςι αυτό? Τώρα εδώ που μιλάμε πες μου. Για μια φορά μόνο...μια φορά...Τι έχεις να χάσεις? Αν δεν το κάνεις θα λες \"γιατί δεν το κανα\". Αν το κάνεις όμως, πέρα από το άγχος και τον πανικό, θα έχεις μια εμπειρία που μπορεί να αποβεί σημαντική. Θα το κάνεις?
Δεν ξερω σιγουρα γιατι δεν με επιασε κριση μονο υποθεσεις μπορω να κανω. Υποθετω λοιπόν οτι δεν με επιασε γιατι αισθανθηκα καλα με τη κοπέλα που ειχα βγει τη πρωτη φορα. Δεν ειχε πολυ κοσμο το μαγαζι και καθησαμε καπου στην άκρη. Καλλιστα υπο τις ιδιες συνθηκες θα μπορουσε και να με πιασει ομως απλα δεν με επιασε. Τυχη? Ειλικρινα δεν ξερω να σου απαντησω. Την δευτερη βγηκα με την ιδια παλι κοπέλα και μια ακομα απο το φροντηστηριο. Και με επιασε και πηρα ηρεμιστικο. Γιατι? Ισως επειδη ηταν γεματο το μαγαζι ίσως οτι ημουν με δυο κοπέλες και εγω μονος μου και ντρεπομουνα ισως επειδη ο καιρος ηταν ομιχλωδης ή γιατι φοραγα παπουτσια με κορδονια... (πλακα κανω δεν ειρωνευομαι) Ειλικρινα δεν ξερω. τα συμπερασματα δικα σου.Quote:
Originally posted by PETRAN Την πρώτη φορά που δεν πήρες ηρεμιστικό, δεν είχες κρίση. Πέρα από τα μόνιμα αντικαταθλιπτικά που πέρνεις και που δεν έχουν νοημοσύνη να κάνουν πράγματα όποτε αυτά γουστάρουν, τι πιστεύεις ότι συνέβει εκείνη την φορά και δεν είχες κρίση? Μπορείς να σκεφτείς κάποιο λόγο πέρα από τα φάρμακα και την τυχαιότητα. Πες μου-ακόμα και αν δεν τους πιστεύεις-1-3 πιθανούς λόγους (η όσους θες εσύ). Μπορεί να άλλαξε κάτι τότε (στο μυαλό σου, στο περιβάλλον, στην κατάσταση, στα συναισθήματα σου κλπ.) σε σχέση με την τάξη που-από ότι κατάλαβα-τα πράγματα εκεί είναι κάπως χειρότερα? Μπορείς να θυμηθείς τις φορές που δεν είχες κρίση έξω (χωρίς ηρεμιστικά)? Είναι πολλές η λίγες η φορές? Τι πιστεύεις ότι συνέβει?
Έκανα ενεργειες διοτι πιστευα οτι υπάρχει μαγικο χαπι και θα γιατρευτω με αυτο τελειως. Είχα ακουσει/διαβασει οτι το προβλημα μου με τη σωστη θερπαεια ξεπερνιεται 100%. Στην πορεια διαπιστωσα ιδιοις ομασι οτι δεν ισχυει κατι τετοιο... Οτι ηταν να παρω απο τα φαρμακα το πήρα. Ήταν ξεκαθαρος και ο γιατρος μου τον οποιο εχω σε μεγαλη εκτιμηση. Του ειπα μηπως παιρνω λαθος φαρμακα και αυτος νομιζει οτι μου δινει τα σωστα ενω δεν το κανει. Οπως κανανε οι προηγουμενοι απο αυτον. Μου εξηγησε γιατι δεν ισχυει αυτο και το αποδεχτηκα γιατι μιλησε πολυ λογικα. Δεν ειναι θεμα φαρμακων σωστων λοιπόν και δεν υπάρχουν μαγικα ραβδακια οπως καποτε νομιζα. Αυτο ειναι το συμπερασμα του σημερα που διαφερει απο αυτο του χτες.Quote:
Originally posted by PETRAN Τι κουβέντα έκανες περίπου με τον/την ψυχολόγο Winston? Μπράβο που βρήκες τα σωστά φάρμακα. Αυτό ξέρεις τι σημαίνει? Ότι έκανες τις κατάλληλες ενέργειες, άλλαξες γιατρούς και πείρες την κατάλληλη βοήθεια για αρχή. Αυτό σημαίνει πρόοδος winston. Κάποιοι άνθρωποι δεν κάνουν ΚΑΝ αυτές και μένουν εντελώς καταδικασμένοι. Εσύ όμως έκανες κάποιες ενέργειες και μέσω αυτων βελτιώθηκες. Θα έλεγες λοιπόν ότι έχεις κάνει βήματα σε σχέση με παλιά?
Πιστευω εχω φτασει στο μαξιμουμ των δυνατοτητων μου. Δεν γινονται θαυματα ουτε υπαρχουν μαγικα ραβδακια που θα με μεταμορφωσουν απο τη μια στιγμη στην αλλη. Οτι ηταν να παρω απο τα φαρμακα το πηρα μου το ειπε και ο γιατρος μου ξεκαθαρα. Χτες στο παρτι εκτος απο τα χαπια που παιρνω καθημερινα (καμια 10ρια) πηρα επιπλεον και 2 ζαναξ. Παρολα αυτα με επιασαν κρισεις. Τι να ελπίζω μετα απο αυτο?Quote:
Originally posted by PETRAN Πιστεύεις ότι μπορείς να πας και ποιο πέρα? Τι λες?
Αυτη ειναι και η διαφορα μας οτι για μενα ειναι οντως καταστροφη αν δεν κανω μεταπτυχιακο (Γιατι και αυτο με τη σειρα του αποτελει κλειδι για αλλους στοχους πιο μεγαλους που δεν θελω εδω να αναφερω. Αν δεν σπουδασω και μεινω με το πτυχιο του ΤΕΙ τι θα γινω? Τι θα κανω? Ποιες οι προοπτικες? Να γινω υπαλληλος στα goodys ή μηπως να δουλεψω στο δημο ως σκουπιδιαρης? Ή μηπως να αρχισω να μοιραζω φυλλαδια? (Που το εκανα στο παρελθον) Οχι δεν εχω κατι με αυτα τα επαγγελματα ουτε θεωρω τη δουλεια ντροπή αν ειναι νομιμη βεβαια. Απλα δεν ειναι αυτο που θελω. Δεν ειναι το μελλον που ονειρευομαι. Δεν με γεμιζει αυτο δεν μου φτανει πως το λενε. Αλλους μπορει να τους φτανει εμενα οχι-θελω πολυ περισσοτερα. Θα σου φερω ενα παραδειγμα. Ενας γνωστος μου δουλευει στις ΗΠΑ ως χημικος μηχανικος εχει κανει μεταδιδακτορικο και επισης κανει τωρα ενα μεταπτυχιακο πανω στα οικονομικά. Οταν τελειωσει θα τον προσλαβει πολυεθνικη με τρελα λεφτα μισθο. Η γυναικα του ειναι γιατρος με ειδικοτητα και υποειδικοτητα που εκανε στην Αμερικη και ΗΔΗ κονομαει τρελα λεφτα. Που θα ηταν οι δυο τους αν ειχαν βγαλει μονο π.χ το Λυκειο? Θα ειχαν σουβλαντζιδικο ή μηπως θα ειχαν συνεργειο καθαρισμου δημοσιων τουαλετων? Οχι οτι ειναι ντροπη αλλα εσυ τι θα προτιμουσες απτα δυο? Γιαυτο δεν μπορω να ξεχασω το \"********\" το μεταπτυχιακο οπως μου προτεινεις εσυ. Πολυ θα το ηθελα αλλα δεν μπορω. Γιατι η εναλακτικη ειναι να πεσω απο το μπαλκονι ή να γινω σκουπιδιαρης ή διανομεας φυλλαδιων... Όσο για αυτα που περασες χαιρομαι που υπάρχει καποιος που με καταλαβαινει (Οχι οτι χαιρομαι για αυτα που περασες μην το παρεξηγησεις) Αρα εισαι σε θεση να καταλαβεις απο πρωτο χερι ποσο δισδιαβατο ειναι το μονοπατι που εχω να διασχισω μεχρι την \"Ιθακη\" μου.Quote:
Originally posted by PETRAN Winston, αν χάσεις το μεταπτυχιακό δεν θα χάσεις τα πάντα. Πιστεύεις ότι όσοι δεν έχουν μεταπτυχιακό είναι κατεστραμμένοι? Η ανεπαρκείς? Εγώ δεν έχω μεταπτυχιακό στην Ελλάδα και δεν νιώθω τον εαυτό μου πάντως έτσι. Υπάρχουν και άνθρωποι που και χωρίς μεταπτυχιακά τα καταφέρνουν μια καλά, βρίσκουν τον δρόμο τους και γίνονται ευτυχισμένοι. Πιστεύεις ότι θα καταστραφείς χωρίς μεταπτυχιακό? Στα αγγλικά δεν πρέπει να πηγαίνεις με την ψυχή στο στόμα για να ολοκληρώσεις και καλά ένα μακροπρόθεσμο στόχο-που αν δεν τον ολοκληρώσεις πάει, καταστράφηκες για πάντα- όποιος πραγματικά και αν το σκεφτόταν έτσι θα πάθαινε κρίσεις πανικού και γενικευμένο άγχος μόνο από αυτή την σκέψη το λιγότερο. Ο στόχος σου είναι για τώρα να πας στην τάξη, να αποδώσεις καλά στα μαθήματα, και να προσπαθήσεις να μειώσεις το άγχος σε αυτά τα πλαίσια. Ξέχνα το ******** μεταπτυχιακό! Λες πόσο άσχημα είναι τα πράγματα στην τάξη για σένα. Μπροστά σου. Το άτομο που γράφει. Έχει περάσει ακριβως το ιδιο πράγμα. Για 2 εφιαλτικά χρόνια παρακαλώ (και για 1 χρόνο ακόμα τραβιόμουνα). Με το που έμπενα στην τάξη ένιωθα αστάθεια, ζαλάδα, με το που μαζευόμασταν και καθόμουνα ένιωθα την κόλαση για την 1 (η 2) ώρα/ες που διαρκούσε το μάθημα (κάποια από αυτά ήταν μαθήματα ψυχοπαθολογίας..τι ειρωνία...). ΄Όλη αυτή η διάρκεια ήταν μια πάλη. Το πράγμα άρχισε να χειροτερεύει. Σε μια φάση δεν μπορούσα να βγω καν έξω. Που και που έπαιρνα β-αναστολείς που έριχναν τον καρδιακό ρυθμό, όμως δεν πείρα ποτέ άλλα φάρμακα. Τα τελευταία χρόνια είμαι \"καθαρός\". Κάτι σκατά έκανα σωστά...κατι...
Οκ δεν πειραζει που εκνευρηστηκες - εγω εκνευριστηκα περισσοτερο απο εσενα αλλα ας τα αφησουμε πισω ολα αυτα πλεον. Ναι εχω κανει βηματα προοδου απο το απολυτο 0 που ημουν πριν καποια χρονια αλλα σου εξηγησα πιο πανω γιατι αυτο δεν μου φτανει και γιατι εχω μια ταση να τα μηδενιζω ολα αν δεν μπορω να εκπληρωσω τα πραγματικα θελω μου. Και κλεινω με αυτο και το θεωρω πολυ βασικο: Δεν βλεπω προοπτικες παιρετερω βελτιωσης μου. Δηλαδη πιστευω οτι εχω πετυχει το ανωτερο που μπορουσα. Π.χ απο το 0 να παω στο 1 αντε 1,5. Αλλα εγω ΘΕΛΩ 10 ΜΕ ΤΟΝΟ και με ριχνει που βλεπω οτι δεν μπορω να το φτασω. Θελω να πω οση βοηθεια μπορουσα να παρω απο τα χαπια τη πήρα. Απο την αλλη δεν πολυπιστευω στη κουβεντα με ειδικους οτι ουσιαστικα βοηθαει οπότε ποιες οι προοπτικές? Θα μου πεις αλλοι ειναι στο 0 ή στο 0,5 υπάρχουν και χειροτερα. Ναι εχεις δικιο ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ...Quote:
Originally posted by PETRAN Γι\'αυτό και εκνευρίστηκα όταν άρχισες να λες ότι δεν υπάρχει ελπίδα και ποσταρα αυτά τα καυστικά ποστ... Πιστεύεις ότι έχεις βελτιωθεί σε σχέση με παλιά? Πιστεύεις ότι μπορείς να βελτιωθείς και άλλο? Αν θες απάντησε μου στα παραπάνω που σου κάνω quote.
Ναι αν το δουμε ετσι εχω κανει βηματα σε σχεση με οταν ημουν 18-19 χρονων και επαιρνα ασχετα φαρμακα (Το θεωρω κλειδι αυτο καθως προσωπικα περισσοτερο πιστευω στα σωστα φαρμακα παρα στη κουβεντα με εναν ειδικο-προσωπικη αποψη παντα μπορει να κανω και λαθος) Όμως θα σου πω οτι ειπα και πιο πάνω. Αυτο δεν μου φτανει. Δεν μου φτανει να παω και να καθομαι σε μια γωνια. Καλυτερα να μην παω καθολου. Τα θελω ή ολα ή τιποτα. Μπορει να ειμαι λαθος αλλα ετσι το αισθανομαι εγω. Είδα στο πάρτι 2-3 γκομενακια που μου αρεσαν πολυ το ομολογω. Αλλα εγω δεν μπορω (ντρεπομαι) καν να τους μιλησω ποσο μαλλον να χορευα και μαζι τους... Και αυτο αυτοματα μηδενιζει (για μενα) τα οποια βηματα προοδου. Με κανει να αισθανομαι απαισια. Τι να το κανω αν πηγα στο παρτι και καθησα σε μια γωνια? Τι μου προσφερει αυτο σε σχεση με τα πραγματικα θελω μου? Ήταν ενα παιδι που σηκωθηκε και χορεψε ζειμπεκικο μπροστα σε ολους. Θα ταν 22-23 τον εχω σε μια ομαδα μαζι. Πραγματικα τον ζηλεψα ασχετα αν το σκοτωσε εν ψυχρω. Τον ζηλεψα γιατι ειχε τα @@ να βγει και να χορεψει και αυτο ειναι υπεραρκετο για μενα.Quote:
Originally posted by PETRAN[/i] Καταλαβαίνω αυτό που λες winston, όμως δες εδώ τι έγινε. Πήγες σε ένα πάρτυ ρε φίλε. Δεν χόρεψες και ντρεπόσουνα...οκ πάρα πολοί άνθρωποι δεν νιώθουν καλά να χορεύουν...το θέμα είναι ότι πήγες εκεί. Βάλε τον εαυτό σου τότε που λες ότι κάθε μέρα πάθαινες κρίση. Θα πήγαινες σε παρτι τότε? Δεν είναι κάποια κατάκτηση και αυτό ρε winston? Έστω και αν κάθησες στην γωνία και δεν έκανες τίποτα. Πήγες όμως εκεί. Το θεωρείς χειρότεορ η καλύτερο σε σχέση με παλιά? Ξέρεις ποιο είναι το θέμα. Ότι τόσα χρόνια από τις κρίσεις πανικού και την αγοραφοβία που φαντάζομαι έχεις, σου έχει κάνει και μια κοινωνική φοβία. Δηλαδή δεν αισθάνεσαι καλά να εκφράζεσαι με άλλους, γιατί ίσως λόγω αυτής της κατάστασης δεν νιώθεις καθόλου μα καθόλου οικεία να το κάνεις.
Δεν θα το κανω διοτι πολυ απλα γνωριζω απο τωρα τα αποτελεσματα αυτης της δοκιμασίας. Θα με πιασει πανικος - θα γινω μουσκεμα στον ιδρωτα, θα τραυλιζω και στο τελος θα βγω τρεχοντας απο την ομαδα για τις τουαλετες. Ισως μου πεις να το κανω παρολα αυτα. Σε πληροφορω οτι (αν δεν το ξερεις ηδη) κατι τετοιο ειναι πολυ επιπονο και δεν μου αρεσει αυτος ο πονος. Αλλα περισσοτερο δεν μου αρεσει να ξεφτυλιζομαι στα ματια των αλλων.Quote:
Originally posted by PETRAN Τι θα λεγες τώρα την επόμενη φορά που θα πας να μιλήσεις με το ζόρι? Με το ζόρι στην κυριολεξία, θα μιλάς δηλαδή σπρόχνωντας τις λέξεις και φτύνοντας αίμα αν χρειαστεί. Λες ότι βλέπεις όλη αυτή την διαδικασία της κοινωνικοποίησης που έρχεται και τρελένεσαι. Λογικό είναι, αφού σου φαίνεται βουνό. Στον καθένα φαίνεται βουνό-και σε μένα φαίνεται βουνό-απλά λόγω αυτού που παιρνάς κάποια χρόνια ίσως σου φαίνεται ακόμα μεγαλύτερο βουνό. Φαντάζομαι ότι σκέφτεσαι όλα αυτά που θα πρέπει να κάνεις και δεν ξέρεις από που να πρωτο-αρχίσεις. Ξέχνα την εργασία, την οικογένεια και τις ευθύνες ακόμα και το μεταπτυχιακό που ίσως κάνεις του χρόνου, γιατί αυτά δεν σε ενδιαφέρουν για την ώρα. Ένας είναι ο στόχος σου για την ώρα Να μιλήσεις στο γκρουπ και να τους τα πεις ΟΛΑ αυτά, όοοσο μα οοσοοοο και να σε παιθάνει στο άγχος κάτι τέτοιο. Δεν θα πας με σκοπό να μιλήσεις. Θα πας, όπως πας κάθε φορά, και ωπ, σε μια φάση θα μιλήσεις! Έτσι απλά, όσο και να αγχωθείς. Θα το κάνεςι αυτό? Τώρα εδώ που μιλάμε πες μου. Για μια φορά μόνο...μια φορά...Τι έχεις να χάσεις? Αν δεν το κάνεις θα λες \"γιατί δεν το κανα\". Αν το κάνεις όμως, πέρα από το άγχος και τον πανικό, θα έχεις μια εμπειρία που μπορεί να αποβεί σημαντική. Θα το κάνεις?
Δεν ξερω σιγουρα γιατι δεν με επιασε κριση μονο υποθεσεις μπορω να κανω. Υποθετω λοιπόν οτι δεν με επιασε γιατι αισθανθηκα καλα με τη κοπέλα που ειχα βγει τη πρωτη φορα. Δεν ειχε πολυ κοσμο το μαγαζι και καθησαμε καπου στην άκρη. Καλλιστα υπο τις ιδιες συνθηκες θα μπορουσε και να με πιασει ομως απλα δεν με επιασε. Τυχη? Ειλικρινα δεν ξερω να σου απαντησω. Την δευτερη βγηκα με την ιδια παλι κοπέλα και μια ακομα απο το φροντηστηριο. Και με επιασε και πηρα ηρεμιστικο. Γιατι? Ισως επειδη ηταν γεματο το μαγαζι ίσως οτι ημουν με δυο κοπέλες και εγω μονος μου και ντρεπομουνα ισως επειδη ο καιρος ηταν ομιχλωδης ή γιατι φοραγα παπουτσια με κορδονια... (πλακα κανω δεν ειρωνευομαι) Ειλικρινα δεν ξερω. τα συμπερασματα δικα σου.Quote:
Originally posted by PETRAN Την πρώτη φορά που δεν πήρες ηρεμιστικό, δεν είχες κρίση. Πέρα από τα μόνιμα αντικαταθλιπτικά που πέρνεις και που δεν έχουν νοημοσύνη να κάνουν πράγματα όποτε αυτά γουστάρουν, τι πιστεύεις ότι συνέβει εκείνη την φορά και δεν είχες κρίση? Μπορείς να σκεφτείς κάποιο λόγο πέρα από τα φάρμακα και την τυχαιότητα. Πες μου-ακόμα και αν δεν τους πιστεύεις-1-3 πιθανούς λόγους (η όσους θες εσύ). Μπορεί να άλλαξε κάτι τότε (στο μυαλό σου, στο περιβάλλον, στην κατάσταση, στα συναισθήματα σου κλπ.) σε σχέση με την τάξη που-από ότι κατάλαβα-τα πράγματα εκεί είναι κάπως χειρότερα? Μπορείς να θυμηθείς τις φορές που δεν είχες κρίση έξω (χωρίς ηρεμιστικά)? Είναι πολλές η λίγες η φορές? Τι πιστεύεις ότι συνέβει?
Έκανα ενεργειες διοτι πιστευα οτι υπάρχει μαγικο χαπι και θα γιατρευτω με αυτο τελειως. Είχα ακουσει/διαβασει οτι το προβλημα μου με τη σωστη θερπαεια ξεπερνιεται 100%. Στην πορεια διαπιστωσα ιδιοις ομασι οτι δεν ισχυει κατι τετοιο... Οτι ηταν να παρω απο τα φαρμακα το πήρα. Ήταν ξεκαθαρος και ο γιατρος μου τον οποιο εχω σε μεγαλη εκτιμηση. Του ειπα μηπως παιρνω λαθος φαρμακα και αυτος νομιζει οτι μου δινει τα σωστα ενω δεν το κανει. Οπως κανανε οι προηγουμενοι απο αυτον. Μου εξηγησε γιατι δεν ισχυει αυτο και το αποδεχτηκα γιατι μιλησε πολυ λογικα. Δεν ειναι θεμα φαρμακων σωστων λοιπόν και δεν υπάρχουν μαγικα ραβδακια οπως καποτε νομιζα. Αυτο ειναι το συμπερασμα του σημερα που διαφερει απο αυτο του χτες.Quote:
Originally posted by PETRAN Τι κουβέντα έκανες περίπου με τον/την ψυχολόγο Winston? Μπράβο που βρήκες τα σωστά φάρμακα. Αυτό ξέρεις τι σημαίνει? Ότι έκανες τις κατάλληλες ενέργειες, άλλαξες γιατρούς και πείρες την κατάλληλη βοήθεια για αρχή. Αυτό σημαίνει πρόοδος winston. Κάποιοι άνθρωποι δεν κάνουν ΚΑΝ αυτές και μένουν εντελώς καταδικασμένοι. Εσύ όμως έκανες κάποιες ενέργειες και μέσω αυτων βελτιώθηκες. Θα έλεγες λοιπόν ότι έχεις κάνει βήματα σε σχέση με παλιά?
Πιστευω εχω φτασει στο μαξιμουμ των δυνατοτητων μου. Δεν γινονται θαυματα ουτε υπαρχουν μαγικα ραβδακια που θα με μεταμορφωσουν απο τη μια στιγμη στην αλλη. Οτι ηταν να παρω απο τα φαρμακα το πηρα μου το ειπε και ο γιατρος μου ξεκαθαρα. Χτες στο παρτι εκτος απο τα χαπια που παιρνω καθημερινα (καμια 10ρια) πηρα επιπλεον και 2 ζαναξ. Παρολα αυτα με επιασαν κρισεις. Τι να ελπίζω μετα απο αυτο?Quote:
Originally posted by PETRAN Πιστεύεις ότι μπορείς να πας και ποιο πέρα? Τι λες?
Αυτη ειναι και η διαφορα μας οτι για μενα ειναι οντως καταστροφη αν δεν κανω μεταπτυχιακο (Γιατι και αυτο με τη σειρα του αποτελει κλειδι για αλλους στοχους πιο μεγαλους που δεν θελω εδω να αναφερω. Αν δεν σπουδασω και μεινω με το πτυχιο του ΤΕΙ τι θα γινω? Τι θα κανω? Ποιες οι προοπτικες? Να γινω υπαλληλος στα goodys ή μηπως να δουλεψω στο δημο ως σκουπιδιαρης? Ή μηπως να αρχισω να μοιραζω φυλλαδια? (Που το εκανα στο παρελθον) Οχι δεν εχω κατι με αυτα τα επαγγελματα ουτε θεωρω τη δουλεια ντροπή αν ειναι νομιμη βεβαια. Απλα δεν ειναι αυτο που θελω. Δεν ειναι το μελλον που ονειρευομαι. Δεν με γεμιζει αυτο δεν μου φτανει πως το λενε. Αλλους μπορει να τους φτανει εμενα οχι-θελω πολυ περισσοτερα. Θα σου φερω ενα παραδειγμα. Ενας γνωστος μου δουλευει στις ΗΠΑ ως χημικος μηχανικος εχει κανει μεταδιδακτορικο και επισης κανει τωρα ενα μεταπτυχιακο πανω στα οικονομικά. Οταν τελειωσει θα τον προσλαβει πολυεθνικη με τρελα λεφτα μισθο. Η γυναικα του ειναι γιατρος με ειδικοτητα και υποειδικοτητα που εκανε στην Αμερικη και ΗΔΗ κονομαει τρελα λεφτα. Που θα ηταν οι δυο τους αν ειχαν βγαλει μονο π.χ το Λυκειο? Θα ειχαν σουβλαντζιδικο ή μηπως θα ειχαν συνεργειο καθαρισμου δημοσιων τουαλετων? Οχι οτι ειναι ντροπη αλλα εσυ τι θα προτιμουσες απτα δυο? Γιαυτο δεν μπορω να ξεχασω το \"********\" το μεταπτυχιακο οπως μου προτεινεις εσυ. Πολυ θα το ηθελα αλλα δεν μπορω. Γιατι η εναλακτικη ειναι να πεσω απο το μπαλκονι ή να γινω σκουπιδιαρης ή διανομεας φυλλαδιων... Όσο για αυτα που περασες χαιρομαι που υπάρχει καποιος που με καταλαβαινει (Οχι οτι χαιρομαι για αυτα που περασες μην το παρεξηγησεις) Αρα εισαι σε θεση να καταλαβεις απο πρωτο χερι ποσο δισδιαβατο ειναι το μονοπατι που εχω να διασχισω μεχρι την \"Ιθακη\" μου.Quote:
Originally posted by PETRAN Winston, αν χάσεις το μεταπτυχιακό δεν θα χάσεις τα πάντα. Πιστεύεις ότι όσοι δεν έχουν μεταπτυχιακό είναι κατεστραμμένοι? Η ανεπαρκείς? Εγώ δεν έχω μεταπτυχιακό στην Ελλάδα και δεν νιώθω τον εαυτό μου πάντως έτσι. Υπάρχουν και άνθρωποι που και χωρίς μεταπτυχιακά τα καταφέρνουν μια καλά, βρίσκουν τον δρόμο τους και γίνονται ευτυχισμένοι. Πιστεύεις ότι θα καταστραφείς χωρίς μεταπτυχιακό? Στα αγγλικά δεν πρέπει να πηγαίνεις με την ψυχή στο στόμα για να ολοκληρώσεις και καλά ένα μακροπρόθεσμο στόχο-που αν δεν τον ολοκληρώσεις πάει, καταστράφηκες για πάντα- όποιος πραγματικά και αν το σκεφτόταν έτσι θα πάθαινε κρίσεις πανικού και γενικευμένο άγχος μόνο από αυτή την σκέψη το λιγότερο. Ο στόχος σου είναι για τώρα να πας στην τάξη, να αποδώσεις καλά στα μαθήματα, και να προσπαθήσεις να μειώσεις το άγχος σε αυτά τα πλαίσια. Ξέχνα το ******** μεταπτυχιακό! Λες πόσο άσχημα είναι τα πράγματα στην τάξη για σένα. Μπροστά σου. Το άτομο που γράφει. Έχει περάσει ακριβως το ιδιο πράγμα. Για 2 εφιαλτικά χρόνια παρακαλώ (και για 1 χρόνο ακόμα τραβιόμουνα). Με το που έμπενα στην τάξη ένιωθα αστάθεια, ζαλάδα, με το που μαζευόμασταν και καθόμουνα ένιωθα την κόλαση για την 1 (η 2) ώρα/ες που διαρκούσε το μάθημα (κάποια από αυτά ήταν μαθήματα ψυχοπαθολογίας..τι ειρωνία...). ΄Όλη αυτή η διάρκεια ήταν μια πάλη. Το πράγμα άρχισε να χειροτερεύει. Σε μια φάση δεν μπορούσα να βγω καν έξω. Που και που έπαιρνα β-αναστολείς που έριχναν τον καρδιακό ρυθμό, όμως δεν πείρα ποτέ άλλα φάρμακα. Τα τελευταία χρόνια είμαι \"καθαρός\". Κάτι σκατά έκανα σωστά...κατι...
Οκ δεν πειραζει που εκνευρηστηκες - εγω εκνευριστηκα περισσοτερο απο εσενα αλλα ας τα αφησουμε πισω ολα αυτα πλεον. Ναι εχω κανει βηματα προοδου απο το απολυτο 0 που ημουν πριν καποια χρονια αλλα σου εξηγησα πιο πανω γιατι αυτο δεν μου φτανει και γιατι εχω μια ταση να τα μηδενιζω ολα αν δεν μπορω να εκπληρωσω τα πραγματικα θελω μου. Και κλεινω με αυτο και το θεωρω πολυ βασικο: Δεν βλεπω προοπτικες παιρετερω βελτιωσης μου. Δηλαδη πιστευω οτι εχω πετυχει το ανωτερο που μπορουσα. Π.χ απο το 0 να παω στο 1 αντε 1,5. Αλλα εγω ΘΕΛΩ 10 ΜΕ ΤΟΝΟ και με ριχνει που βλεπω οτι δεν μπορω να το φτασω. Θελω να πω οση βοηθεια μπορουσα να παρω απο τα χαπια τη πήρα. Απο την αλλη δεν πολυπιστευω στη κουβεντα με ειδικους οτι ουσιαστικα βοηθαει οπότε ποιες οι προοπτικές? Θα μου πεις αλλοι ειναι στο 0 ή στο 0,5 υπάρχουν και χειροτερα. Ναι εχεις δικιο ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ...Ναι αν το θεσουμε ετσι δεν ειμαι ακριβως στο 0 εχεις δικιο ειμαι λιγο πιο πανω. Αλλα ξερεις ποιο ειναι το θεμα εδω? Οτι δεν μου φτανει αυτο θελω κι αλλο-πολυ περισσοτερο μαλιστα. Και βλέπω οτι δεν εχω δυναμεις να το πετυχω και αυτο με τρελενει/απελπίζει.Quote:
Originally posted by PETRAN Γι\'αυτό και εκνευρίστηκα όταν άρχισες να λες ότι δεν υπάρχει ελπίδα και ποσταρα αυτά τα καυστικά ποστ...
Πιστεύεις ότι έχεις βελτιωθεί σε σχέση με παλιά? Πιστεύεις ότι μπορείς να βελτιωθείς και άλλο? Αν θες απάντησε μου στα παραπάνω που σου κάνω quote.
Ναι αν το δουμε ετσι εχω κανει βηματα σε σχεση με οταν ημουν 18-19 χρονων και επαιρνα ασχετα φαρμακα (Το θεωρω κλειδι αυτο καθως προσωπικα περισσοτερο πιστευω στα σωστα φαρμακα παρα στη κουβεντα με εναν ειδικο-προσωπικη αποψη παντα μπορει να κανω και λαθος)Quote:
Originally posted by PETRAN
Καταλαβαίνω αυτό που λες winston, όμως δες εδώ τι έγινε. Πήγες σε ένα πάρτυ ρε φίλε. Δεν χόρεψες και ντρεπόσουνα...οκ πάρα πολοί άνθρωποι δεν νιώθουν καλά να χορεύουν...το θέμα είναι ότι πήγες εκεί. Βάλε τον εαυτό σου τότε που λες ότι κάθε μέρα πάθαινες κρίση. Θα πήγαινες σε παρτι τότε? Δεν είναι κάποια κατάκτηση και αυτό ρε winston? Έστω και αν κάθησες στην γωνία και δεν έκανες τίποτα. Πήγες όμως εκεί. Το θεωρείς χειρότεορ η καλύτερο σε σχέση με παλιά?
Ξέρεις ποιο είναι το θέμα. Ότι τόσα χρόνια από τις κρίσεις πανικού και την αγοραφοβία που φαντάζομαι έχεις, σου έχει κάνει και μια κοινωνική φοβία. Δηλαδή δεν αισθάνεσαι καλά να εκφράζεσαι με άλλους, γιατί ίσως λόγω αυτής της κατάστασης δεν νιώθεις καθόλου μα καθόλου οικεία να το κάνεις.
Όμως θα σου πω οτι ειπα και πιο πάνω. Αυτο δεν μου φτανει. Δεν μου φτανει να παω και να καθομαι σε μια γωνια. Καλυτερα να μην παω καθολου. Τα θελω ή ολα ή τιποτα. Μπορει να ειμαι λαθος αλλα ετσι το αισθανομαι εγω.
Είδα στο πάρτι 2-3 γκομενακια που μου αρεσαν πολυ το ομολογω. Αλλα εγω δεν μπορω (ντρεπομαι) καν να τους μιλησω ποσο μαλλον να χορευα και μαζι τους... Και αυτο αυτοματα μηδενιζει (για μενα) τα οποια βηματα προοδου. Με κανει να αισθανομαι απαισια. Τι να το κανω αν πηγα στο παρτι και καθησα σε μια γωνια? Τι μου προσφερει αυτο σε σχεση με τα πραγματικα θελω μου? Ήταν ενα παιδι που σηκωθηκε και χορεψε ζειμπεκικο μπροστα σε ολους. Θα ταν 22-23 τον εχω σε μια ομαδα μαζι. Πραγματικα τον ζηλεψα ασχετα αν το σκοτωσε εν ψυχρω. Τον ζηλεψα γιατι ειχε τα @@ να βγει και να χορεψει και αυτο ειναι υπεραρκετο για μενα.
Δεν θα το κανω διοτι πολυ απλα γνωριζω απο τωρα τα αποτελεσματα αυτης της δοκιμασίας. Θα με πιασει πανικος - θα γινω μουσκεμα στον ιδρωτα, θα τραυλιζω και στο τελος θα βγω τρεχοντας απο την ομαδα για τις τουαλετες. Ισως μου πεις να το κανω παρολα αυτα. Σε πληροφορω οτι (αν δεν το ξερεις ηδη) κατι τετοιο ειναι πολυ επιπονο και δεν μου αρεσει αυτος ο πονος. Αλλα περισσοτερο δεν μου αρεσει να ξεφτυλιζομαι στα ματια των αλλων.Quote:
Originally posted by PETRAN
Τι θα λεγες τώρα την επόμενη φορά που θα πας να μιλήσεις με το ζόρι? Με το ζόρι στην κυριολεξία, θα μιλάς δηλαδή σπρόχνωντας τις λέξεις και φτύνοντας αίμα αν χρειαστεί. Λες ότι βλέπεις όλη αυτή την διαδικασία της κοινωνικοποίησης που έρχεται και τρελένεσαι. Λογικό είναι, αφού σου φαίνεται βουνό. Στον καθένα φαίνεται βουνό-και σε μένα φαίνεται βουνό-απλά λόγω αυτού που παιρνάς κάποια χρόνια ίσως σου φαίνεται ακόμα μεγαλύτερο βουνό. Φαντάζομαι ότι σκέφτεσαι όλα αυτά που θα πρέπει να κάνεις και δεν ξέρεις από που να πρωτο-αρχίσεις. Ξέχνα την εργασία, την οικογένεια και τις ευθύνες ακόμα και το μεταπτυχιακό που ίσως κάνεις του χρόνου, γιατί αυτά δεν σε ενδιαφέρουν για την ώρα. Ένας είναι ο στόχος σου για την ώρα
Να μιλήσεις στο γκρουπ και να τους τα πεις ΟΛΑ αυτά, όοοσο μα οοσοοοο και να σε παιθάνει στο άγχος κάτι τέτοιο. Δεν θα πας με σκοπό να μιλήσεις. Θα πας, όπως πας κάθε φορά, και ωπ, σε μια φάση θα μιλήσεις! Έτσι απλά, όσο και να αγχωθείς. Θα το κάνεςι αυτό? Τώρα εδώ που μιλάμε πες μου. Για μια φορά μόνο...μια φορά...Τι έχεις να χάσεις? Αν δεν το κάνεις θα λες \"γιατί δεν το κανα\". Αν το κάνεις όμως, πέρα από το άγχος και τον πανικό, θα έχεις μια εμπειρία που μπορεί να αποβεί σημαντική. Θα το κάνεις?
Δεν ξερω σιγουρα γιατι δεν με επιασε κριση μονο υποθεσεις μπορω να κανω. Υποθετω λοιπόν οτι δεν με επιασε γιατι αισθανθηκα καλα με τη κοπέλα που ειχα βγει τη πρωτη φορα. Δεν ειχε πολυ κοσμο το μαγαζι και καθησαμε καπου στην άκρη. Καλλιστα υπο τις ιδιες συνθηκες θα μπορουσε και να με πιασει ομως απλα δεν με επιασε. Τυχη? Ειλικρινα δεν ξερω να σου απαντησω. Την δευτερη βγηκα με την ιδια παλι κοπέλα και μια ακομα απο το φροντηστηριο. Και με επιασε και πηρα ηρεμιστικο. Γιατι? Ισως επειδη ηταν γεματο το μαγαζι ίσως οτι ημουν με δυο κοπέλες και εγω μονος μου και ντρεπομουνα ισως επειδη ο καιρος ηταν ομιχλωδης ή γιατι φοραγα παπουτσια με κορδονια... (πλακα κανω δεν ειρωνευομαι) Ειλικρινα δεν ξερω. τα συμπερασματα δικα σου.Quote:
Originally posted by PETRAN
Την πρώτη φορά που δεν πήρες ηρεμιστικό, δεν είχες κρίση. Πέρα από τα μόνιμα αντικαταθλιπτικά που πέρνεις και που δεν έχουν νοημοσύνη να κάνουν πράγματα όποτε αυτά γουστάρουν, τι πιστεύεις ότι συνέβει εκείνη την φορά και δεν είχες κρίση? Μπορείς να σκεφτείς κάποιο λόγο πέρα από τα φάρμακα και την τυχαιότητα. Πες μου-ακόμα και αν δεν τους πιστεύεις-1-3 πιθανούς λόγους (η όσους θες εσύ). Μπορεί να άλλαξε κάτι τότε (στο μυαλό σου, στο περιβάλλον, στην κατάσταση, στα συναισθήματα σου κλπ.) σε σχέση με την τάξη που-από ότι κατάλαβα-τα πράγματα εκεί είναι κάπως χειρότερα? Μπορείς να θυμηθείς τις φορές που δεν είχες κρίση έξω (χωρίς ηρεμιστικά)? Είναι πολλές η λίγες η φορές? Τι πιστεύεις ότι συνέβει?
Έκανα ενεργειες διοτι πιστευα οτι υπάρχει μαγικο χαπι και θα γιατρευτω με αυτο τελειως. Είχα ακουσει/διαβασει οτι το προβλημα μου με τη σωστη θερπαεια ξεπερνιεται 100%. Στην πορεια διαπιστωσα ιδιοις ομασι οτι δεν ισχυει κατι τετοιο... Οτι ηταν να παρω απο τα φαρμακα το πήρα. Ήταν ξεκαθαρος και ο γιατρος μου τον οποιο εχω σε μεγαλη εκτιμηση. Του ειπα μηπως παιρνω λαθος φαρμακα και αυτος νομιζει οτι μου δινει τα σωστα ενω δεν το κανει. Οπως κανανε οι προηγουμενοι απο αυτον. Μου εξηγησε γιατι δεν ισχυει αυτο και το αποδεχτηκα γιατι μιλησε πολυ λογικα. Δεν ειναι θεμα φαρμακων σωστων λοιπόν και δεν υπάρχουν μαγικα ραβδακια οπως καποτε νομιζα. Αυτο ειναι το συμπερασμα του σημερα που διαφερει απο αυτο του χτες.Quote:
Originally posted by PETRAN
Τι κουβέντα έκανες περίπου με τον/την ψυχολόγο Winston? Μπράβο που βρήκες τα σωστά φάρμακα. Αυτό ξέρεις τι σημαίνει? Ότι έκανες τις κατάλληλες ενέργειες, άλλαξες γιατρούς και πείρες την κατάλληλη βοήθεια για αρχή. Αυτό σημαίνει πρόοδος winston. Κάποιοι άνθρωποι δεν κάνουν ΚΑΝ αυτές και μένουν εντελώς καταδικασμένοι. Εσύ όμως έκανες κάποιες ενέργειες και μέσω αυτων βελτιώθηκες. Θα έλεγες λοιπόν ότι έχεις κάνει βήματα σε σχέση με παλιά?
Πιστευω εχω φτασει στο μαξιμουμ των δυνατοτητων μου. Δεν γινονται θαυματα ουτε υπαρχουν μαγικα ραβδακια που θα με μεταμορφωσουν απο τη μια στιγμη στην αλλη. Οτι ηταν να παρω απο τα φαρμακα το πηρα μου το ειπε και ο γιατρος μου ξεκαθαρα.Quote:
Originally posted by PETRAN
Πιστεύεις ότι μπορείς να πας και ποιο πέρα? Τι λες?
Χτες στο παρτι εκτος απο τα χαπια που παιρνω καθημερινα (καμια 10ρια) πηρα επιπλεον και 2 ζαναξ. Παρολα αυτα με επιασαν κρισεις. Τι να ελπίζω μετα απο αυτο?
Αυτη ειναι και η διαφορα μας οτι για μενα ειναι οντως καταστροφη αν δεν κανω μεταπτυχιακο (Γιατι και αυτο με τη σειρα του αποτελει κλειδι για αλλους στοχους πιο μεγαλους που δεν θελω εδω να αναφερω. Αν δεν σπουδασω και μεινω με το πτυχιο του ΤΕΙ τι θα γινω? Τι θα κανω? Ποιες οι προοπτικες? Να γινω υπαλληλος στα goodys ή μηπως να δουλεψω στο δημο ως σκουπιδιαρης? Ή μηπως να αρχισω να μοιραζω φυλλαδια? (Που το εκανα στο παρελθον) Οχι δεν εχω κατι με αυτα τα επαγγελματα ουτε θεωρω τη δουλεια ντροπή αν ειναι νομιμη βεβαια. Απλα δεν ειναι αυτο που θελω. Δεν ειναι το μελλον που ονειρευομαι. Δεν με γεμιζει αυτο δεν μου φτανει πως το λενε. Αλλους μπορει να τους φτανει εμενα οχι-θελω πολυ περισσοτερα. Θα σου φερω ενα παραδειγμα. Ενας γνωστος μου δουλευει στις ΗΠΑ ως χημικος μηχανικος εχει κανει μεταδιδακτορικο και επισης κανει τωρα ενα μεταπτυχιακο πανω στα οικονομικά. Οταν τελειωσει θα τον προσλαβει πολυεθνικη με τρελα λεφτα μισθο. Η γυναικα του ειναι γιατρος με ειδικοτητα και υποειδικοτητα που εκανε στην Αμερικη και ΗΔΗ κονομαει τρελα λεφτα. Που θα ηταν οι δυο τους αν ειχαν βγαλει μονο π.χ το Λυκειο? Θα ειχαν σουβλαντζιδικο ή μηπως θα ειχαν συνεργειο καθαρισμου δημοσιων τουαλετων? Οχι οτι ειναι ντροπη αλλα εσυ τι θα προτιμουσες απτα δυο?Quote:
Originally posted by PETRAN
Winston, αν χάσεις το μεταπτυχιακό δεν θα χάσεις τα πάντα. Πιστεύεις ότι όσοι δεν έχουν μεταπτυχιακό είναι κατεστραμμένοι? Η ανεπαρκείς? Εγώ δεν έχω μεταπτυχιακό στην Ελλάδα και δεν νιώθω τον εαυτό μου πάντως έτσι. Υπάρχουν και άνθρωποι που και χωρίς μεταπτυχιακά τα καταφέρνουν μια καλά, βρίσκουν τον δρόμο τους και γίνονται ευτυχισμένοι. Πιστεύεις ότι θα καταστραφείς χωρίς μεταπτυχιακό?
Στα αγγλικά δεν πρέπει να πηγαίνεις με την ψυχή στο στόμα για να ολοκληρώσεις και καλά ένα μακροπρόθεσμο στόχο-που αν δεν τον ολοκληρώσεις πάει, καταστράφηκες για πάντα- όποιος πραγματικά και αν το σκεφτόταν έτσι θα πάθαινε κρίσεις πανικού και γενικευμένο άγχος μόνο από αυτή την σκέψη το λιγότερο. Ο στόχος σου είναι για τώρα να πας στην τάξη, να αποδώσεις καλά στα μαθήματα, και να προσπαθήσεις να μειώσεις το άγχος σε αυτά τα πλαίσια. Ξέχνα το ******** μεταπτυχιακό!
Λες πόσο άσχημα είναι τα πράγματα στην τάξη για σένα. Μπροστά σου. Το άτομο που γράφει. Έχει περάσει ακριβως το ιδιο πράγμα. Για 2 εφιαλτικά χρόνια παρακαλώ (και για 1 χρόνο ακόμα τραβιόμουνα). Με το που έμπενα στην τάξη ένιωθα αστάθεια, ζαλάδα, με το που μαζευόμασταν και καθόμουνα ένιωθα την κόλαση για την 1 (η 2) ώρα/ες που διαρκούσε το μάθημα (κάποια από αυτά ήταν μαθήματα ψυχοπαθολογίας..τι ειρωνία...). ΄Όλη αυτή η διάρκεια ήταν μια πάλη. Το πράγμα άρχισε να χειροτερεύει. Σε μια φάση δεν μπορούσα να βγω καν έξω. Που και που έπαιρνα β-αναστολείς που έριχναν τον καρδιακό ρυθμό, όμως δεν πείρα ποτέ άλλα φάρμακα. Τα τελευταία χρόνια είμαι \"καθαρός\". Κάτι σκατά έκανα σωστά...κατι...
Γιαυτο δεν μπορω να ξεχασω το \"********\" το μεταπτυχιακο οπως μου προτεινεις εσυ. Πολυ θα το ηθελα αλλα δεν μπορω. Γιατι η εναλακτικη ειναι να πεσω απο το μπαλκονι ή να γινω σκουπιδιαρης ή διανομεας φυλλαδιων...
Όσο για αυτα που περασες χαιρομαι που υπάρχει καποιος που με καταλαβαινει (Οχι οτι χαιρομαι για αυτα που περασες μην το παρεξηγησεις) Αρα εισαι σε θεση να καταλαβεις απο πρωτο χερι ποσο δισδιαβατο ειναι το μονοπατι που εχω να διασχισω μεχρι την \"Ιθακη\" μου.
Οκ δεν πειραζει που εκνευρηστηκες - εγω εκνευριστηκα περισσοτερο απο εσενα αλλα ας τα αφησουμε πισω ολα αυτα πλεον.Quote:
Originally posted by PETRAN
Γι\'αυτό και εκνευρίστηκα όταν άρχισες να λες ότι δεν υπάρχει ελπίδα και ποσταρα αυτά τα καυστικά ποστ...
Πιστεύεις ότι έχεις βελτιωθεί σε σχέση με παλιά? Πιστεύεις ότι μπορείς να βελτιωθείς και άλλο? Αν θες απάντησε μου στα παραπάνω που σου κάνω quote.
Ναι εχω κανει βηματα προοδου απο το απολυτο 0 που ημουν πριν καποια χρονια αλλα σου εξηγησα πιο πανω γιατι αυτο δεν μου φτανει και γιατι εχω μια ταση να τα μηδενιζω ολα αν δεν μπορω να εκπληρωσω τα πραγματικα θελω μου. Και κλεινω με αυτο και το θεωρω πολυ βασικο: Δεν βλεπω προοπτικες παιρετερω βελτιωσης μου. Δηλαδη πιστευω οτι εχω πετυχει το ανωτερο που μπορουσα. Π.χ απο το 0 να παω στο 1 αντε 1,5. Αλλα εγω ΘΕΛΩ 10 ΜΕ ΤΟΝΟ και με ριχνει που βλεπω οτι δεν μπορω να το φτασω. Θελω να πω οση βοηθεια μπορουσα να παρω απο τα χαπια τη πήρα. Απο την αλλη δεν πολυπιστευω στη κουβεντα με ειδικους οτι ουσιαστικα βοηθαει οπότε ποιες οι προοπτικές? Θα μου πεις αλλοι ειναι στο 0 ή στο 0,5 υπάρχουν και χειροτερα. Ναι εχεις δικιο ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ...