διλημματικές καταστάσεις.

Το πρόβλημα είναι τώρα που μου έχει προταθεί να παρακολουθήσω ένα πρόγραμμα της δουλειας, σαν μεταπτυχιακό, που διαρκεί κάπου 18 μήνες και δεν ξέρω αν θα το ακολουθήσω ή αν θα κάνω κάτι online αντί αυτου.
Θα μου πειτε, δες τα πλεονεκτήματα, μειονεκτήματα του καθενός και στάθμισε. Αυτό το ξέρω. Όπως ξέρω και όλα τα πλεονεκτήματα, μεινεκτήματα, συνεπειες κλπ.
Το ζήτημα είναι ότι δε μπορώ να αποφασίσω, δε μπορώ να επιλέξω. Τη μια στιγμή σκέφτομαι έτσι την άλλη αλλιώς.
Πως θα μπορούσα να έκανα την καλήτερη επιλογή;....τι να κάνω;...

Καλημέρα Γιάννη,

γνώριμα πολύ αυτά που γράφεις. Είναι αυτό το διάλεξε κομματάκι βαρύ.. Σπουδαία υπόθεση όμως, να έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις. Δες το σαν ευκαιρία, σαν τύχη που έχεις αυτή τη δυνατότητα, σαν μια ελευθερία.. Κάπως έτσι κιόλας ωριμάζουμε (άουτς) με επιλογές των οποίων έχουμε την ευθύνη.
Και εγώ έκανα αυτό που περιγράφεις. Λίστα με + και - , με συνέπειες, έβαζα και μια φωσκολική φαντασία να φτιάξει όλα τα πιθανά σενάρια εξέλιξης, προσπαθούσα να προβλέψω χωρίς κληρονομικό χάρισμα, μα και πάλι πολλές φορές δεν έβγαζα άκρη.

Απλά, ρισκάρεις. Και επιλέγεις. Αφού τα έχεις σκεφτεί και δεν βλέπεις να γέρνει ξεκάθαρα η ζυγαριά προς τη μια πλευρά ή την άλλη,
ηρέμησε και άκουσε το μέσα σου. Κι αυτό όταν το μυαλό μπουκώνει. Στη δική μου περίπτωση δεν έσφαλλε ποτέ ό,τι βγήκε έτσι, ως ένστικτο. Αλλά αυτά τα βλέπεις έτσι κι αλλιώς κατόπιν εορτής.

Έτσι το χώνεψα εγώ. Κατάλαβα ότι δεν μπορείς να έχεις τον έλεγχο των πάντων και όσο καλά και να τα σκεφτείς και να τα σχεδιάσεις όλα δεν έχεις στα χέρια σου όλα τα νήματα. Δεν ξέρω πως σου ακούγεται αυτό, αλλά πες απλά ''θα κάνω αυτό''. Αν νιώθεις καλά ίσως και αυτό που έχει λίγο περισσότερο ρίσκο. Δεν ξέρεις ποτέ που θα σε βγάλει μια επιλογή, αρκεί να μη διστάζεις να πάρεις την απόφαση.

Να κάνεις αυτό απέναντι στο οποίο διστάζεις περισσότερο. Για μένα να το παρακολουθήσεις. Το ξέρεις Γιάννη ότι το on line είναι το ασφαλέστερο για σένα. Πάρε το άλλο που θα σου προσφέρει ευκαιρίες να δοκιμάσεις στην πράξη ό,τι μαθαίνεις τόσο καιρό.

Φαίνεται πως αυτό που με επηρεάζει παραπάνω είναι ότι αυτό που διαρκεί 18 μήνες έχει υποχρεωτική παρακολούθηση σε ώρες που θα επηρεάσουν την προσωπική μου ζωή , δηλαδή απογεύματα 5 - 9 ώρα, σε συνεχές περίπου ωραάριο μετά τη δουλειά, δε θα τρωω σπίτι, παραπάνω έξοδα στο φαι και στη διακίνηση, θα μου περιορίζει το ψάξιμο για σχέση και είναι κάτι περιορισμένο στα θέματα της δουλειάς.
Αυτά με φοβίζουν να αποδεκτώ. Το online δεν έχει τετοια.
Από τα δυο προγράμματα αυτό είναι στο οποιο διστάζω.

Πόσα απογεύματα τη βδομάδα? Και πού ξέρεις πως θα περιορίζει το ψάξιμο για σχέση και δε το ευνοήσει πχ? Αφού θα βγαίνεις περισσότερο, δε θα γυρνάς σπίτι μετά τη δουλειά, θα είσαι πάλι ανάμεσα σε κόσμο, άρα πάλι εκεί που σου χρειάζεται περισσότερο να είσαι. Κοπέλες δε θα το παρακολουθήσουν για παράδειγμα? Αν ναι, γιατί να μην παιχτεί κάτι εκεί?

Τρια απογευματα τη βδομαδα συν το ένα της δουλειας, θα ναι να φευγω απο τη δουλεια και να πηγαινω εκει απευθειας μέχρι αργα χωρίς να πάω καθόλου σπίτι. Και κοπελες να το παρακολουθησουν δε μπορω να θεωρησω ότι εκεί είναι που θα ψάξω για σχέση. Είναι και το ότι διαρκει τουλάχιστο 18 μήνες άρα χάνω σχεδόν δυο χρονια άπό τη ζωή μου, που θα μπορουσα να κανα ανέμελα άλλα πράγματα, όπως ψάξιμο ή εξόδους. Είμαι και σε ηλικία που νοιωθω να με πιέζει ο χρονος για να κάνω προσωπική ζωή. Όλα αυτά με βασανίζουν στο νου....

Α, έχεις δηλαδή κάτι σαν δίλημμα ανάμεσα σε προσωπική ζωή και σε δουλειά? Έτσι το επεξεργάζεσαι?
Να σου πω το αστείο? Ένα τέτοιο δίλημμα έχω κι εγώ αλλά εμένα το δίλημμα είναι οικονομικό, πρέπει να ρισκάρω μία οικονομική επένδυση, δεν το σκέφτομαι ως επένδυση χρονική, βλέπεις, ο καθένας μας επικεντρώνεται σε άλλες ανασφάλειες, λολ.
Το θέμα είναι
ΘΑ ΞΕΚΟΥΝΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ?
λολ

Θα σε ενημερώσω .........

Στη φαση που εισαι τωρα εγω θα σου προτεινα να μην εμπλεκεις την επαγγελματικη σου καριερα με την προσωπικη σου ζωη...... Ποτέ δεν ξερεις σε τι φαση μπορει να γνωρισεις μια κοπελα κ υπο ποιες συνθηκες.... Μπορει να την γνωρισεις πηγαινοντας στο περιπτερο ή μπορει να την γνωρισεις απο ενα κοινο συμφοιτητη του μεταπτυχιακου........ Το αν θα βρεις κοπελα εχει να κανει με εναν αριθμο συγκυριων που δεν εχουν να κανουν απαραιτητα με τις σπουδες σου....
Μην θυσιαζεις τις σπουδες σου για κατι νοητο.......

Καλησπερα
Γιαννη αυτο το μεταπρυχιακο τι θα σου εξασφαλισει καλυτερο μισθο?καποια προαγωγη ισως?καλυτερη ποιοτητα ζωης τουλαχιστον απο οικονομικης πλευρας?δλδ να πιασεις ενα καλυτερο σπιτι,να μεινεις σε μια καλυτερη περιοχη να αγορασεις ενα αυτοκινητο κ.α.Ειναι σημαντικα και αυτα ως επισης για μενα.....
Παντως εγω σε αντιστοιχη περιπτωση ειχα επιλεξει την προσωπικη μου ζωη οπως και τωρα που γραφω αλλωστε.Δηλαδη εβαλα προτεραιοτητες ειπα <<τι εχω αναγκη αυτην την εποχη?>> <<αυτο>> αρα θα κανω αυτο που θελω πραγματικα.
Αλλα ξερεις κατι μπορεις να δοκιμασεις και βλεπεις κιολας δεν χρειαζεται να δεσμευτεις μεχρι τελικης πτωσης.

Θα μετρησει στο μέλλον σαν επιπροσθετο προσον για πρωαγωγή και μισθό. Τώρα πότε στο μέλλον και πόσο... άγνωστο....
Είναι και προβληματικές ο ώρες του, 5-9 το βραδυ, τρεις μερες τη βδομαδα συν το απόγευμα στη δουλεια τέσσερεις, το μεσημερι να τρωω σε εστιατορια και να πληρώνω, να επιστρέφω σπίτι μετά τις 10 το βράδυ και το πρωί δουλειά. Και σκέφτομαι και την προσωπική μου ζωή που θα περιοριστεί.

Γιαννη πραγματι απο αυτα που περιγραφεις το προγραμμα σου θα επιβαρυνθει και επισης και η τσεπη σου αλλα για μενα ειναι επισης σημαντικο ενας ανθρωπος να προχωραει και στα επαγγελματικα του για να μην τελματωνει και βιωνει και την δημιουργια μεσα απο την δουλεια του αν ειναι εφικτο.Νομιζω πως αν το μεταπτυχιακο πραγματικα σ ενδιαφερει μπορεις να τα βολεψεις ωστε να εχεις και χρονο για σενα εξαλλου ενας καινουργιος χωρος σιγουρα θα οδηγησει σε καινουργιες παρεες με συμφοιτητες η συμφοιτητριες που απο οτι εχεις γραψει σε αλλο ποστ εχεις αναγκη για επαφη και σχεσεις με αλλους ανθρωπους.
Απο την αλλη αν δεν το παρακουλουθησεις σαφως θα εχεις περισσοτερο χρονο για σενα αλλα το θεμα Γιαννη απο οτι νομιζω εγω δεν ειναι ποσο χρονο εχουμε αλλα τι κανουμε στον χρονο που διαθετουμε δλδ τον αξιοποιουμε σωστα προς οφελος μας η βουλιαζουμε?Νομιζω,χωρις να ξερω για σενα,οτι ειναι καλο να κανεις πραγματα που θα σε κανουν να αισθανεσαι ομορφα ισως ενα γυμναστηριο ,ενα μαθημα φωτογραφιας,το να γραφτεις σε μια σχολη χορου που ειναι και της μοδας,η να ξεκινησεις καποιο μουσικο οργανο.κ.αΣ αυτους τους χωρους γνωριζουμε ανθρωπους με κοινα ενδιαφεροντα και γενικα κοινωνικοποιουμαστε με θετικο τροπο......
Αυτο που νομιζω εγω ειναι οτι γενικα ειναι καλο να κανουμε πραγματα και να ειμαστε σε θετικη δραση για να αισθανομαστε ομορφα με τον εαυτο μας,ειτε αυτο ειναι μεταπτυχιακο ειτε μαθημα tango η οτιδηποτε αλλο.........δες τις αναγκες σου και βαλε προτεραιοτητες αν γινεται μην βιαστεις να αποφασισεις αστο να δουλεψει μεσα σου και βλεπεις.....Αυτη ειναι η γνωμη μου.

Και η αγωνία, ψυχική ένταση και άγχος από το μη ξεκαθάρισμα μέσα μου τι να κάνω κτυπά κόκκινο, αφού τα περιθώρια στενεύουν και ίσως στο τέλος είτε παώ είτε όχι να μην είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα όσο είναι μέσα μου τώρα.

καλημερα Ιωαννη!

http://www.youtube.com/watch?v=Fotv307Z8nY

Quote:

---

Originally Posted by researcher

καλημερα Ιωαννη!

http://www.youtube.com/watch?v=Fotv307Z8nY

---

Καλή μέρα και σε σενα.

Θα τηρήσω την υπόσχεση που σου δωσα χθες σε προσ. μην, αλλά αργότερα σημερα!

Πριν λίγο έστειλα με το φαξ το έντυπο αποδοχής,
μετά από έντονο άγχος, σκέψεις, διλήμματα, αβεβαιότητες....
και ακόμα δεν είμαι σίγουρος αν αυτό που έκανα είναι το σωστό

δεν υπαρχουν λυσεις Γιαννη

πολλες φορες

παρα μοναχα επιλογες

κατι παρνεις και κατι αλλο αφηνεις

ετσι ειναι

συγχαρητηρια που εστειλες το εντυπο αποδοχης και καλη αρχη!!!!

παιρνεις τον δρομο που διαλεξες και το κανεις οσο μπορεις καλυτερα

και οσο πιο πολυ οντας εκει

και οχι στο αλλο που δεν διαλεξες

παλια οι ανθρωποι ειχαν λιγες επιλογες και ησυχο το κεφαλι τους!!!!

τωρα εχουμε εκατομυρια επιλογες και αδιακοπη αδημονια για το πιο ειναι το σωστο

ετσι ειναι! ωστοσο ωριμος ανθρωπος δεν ειναι αυτος που κανει το πιο σωστο

αλλα αυτος που ο,τι κανει ο,τι επιλεγει το στηριζει και το χαιρεται !!!!

κι αν θελεις αυτο ειναι και ωριμο και ερωτευσιμο

γιατι οποια κοπελα σε δει δεν θα σε δει γιατι εκανες και καλα την ουαου επιλογη

αλλα για υτο που εισαι

κι αν αυτο που εισαι λεει ναι μπορει να κανω και λαθη αλλα μ αρεσει που ζω που χαιρομαι που δεχομαι !!!!!!!

ε τοτε ποιος τη χαρη σου!

μηπως παλι αυτο που λεω ειναι τελειοτητα??? ελπιζω οχι! απλα σκεψεις!!!!

φιλια και καλη επιτυχια στο νεο σου εργο!!!!

Ευχαριστώ για άλλη μια φορά για τα όλο ενθάρρυνση λόγια σου, δεν βρίσκω τι να απομονώσω απ τα λογια αυτά αφού το καθένα αποτελεί και κάτι το ιδαίτερο για μένα.

Θα τα πουμε για λίγο πιο μετα όπως σου υποσχέθηκα χθες....

Προς το παρόν φιλιά και σε σενα

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Τρια απογευματα τη βδομαδα συν το ένα της δουλειας, θα ναι να φευγω απο τη δουλεια και να πηγαινω εκει απευθειας μέχρι αργα χωρίς να πάω καθόλου σπίτι. Και κοπελες να το παρακολουθησουν δε μπορω να θεωρησω ότι εκεί είναι που θα ψάξω για σχέση. Είναι και το ότι διαρκει τουλάχιστο 18 μήνες άρα χάνω σχεδόν δυο χρονια άπό τη ζωή μου, που θα μπορουσα να κανα ανέμελα άλλα πράγματα, όπως ψάξιμο ή εξόδους. Είμαι και σε ηλικία που νοιωθω να με πιέζει ο χρονος για να κάνω προσωπική ζωή. Όλα αυτά με βασανίζουν στο νου....

---

Γιαννη, γεια σου:)

απο οσο διαβαζω να γραφεις στο θεμα αυτο, ειναι αυτο που καταλαβαινω: ενα εντονο αγχος να παρεις την "σωστη" αποφαση. οκ, λογικο! αλλα απο την αλλη, δεν υπάρχει κ η γλυκια αγωνια, η χαρα του οτι κανεις κατι καινουργιο για σενα? Στο κατω κατω περισσοτερες προοπτικες δεν σου διασφαλιζει το συγκεκριμενο μεταπτυχιακο? γι αυτο δεν το κανεις? δεν ειναι υποχρεωτικο, επιλογη σου ειναι...σωστα?

Aπο την αλλη, νομιζω οτι εχεις βαλει πολυ προγραμμα και στα συναισθηματα σου, στον χρονο που μπορουν να εκδηλωθουν, στον χωρο κ ισως κ στον τροπο. Να πω τι εννοω: γραφεις "δεν μπορω να θεωρησω οτι εκει ειναι που θα ψαξω για σχεση". μετα γραφεις "διαρκει τουλαχιστον 18 μηνες αρα χανω σχεδον 2 χρονια....". Με αλλα λογια αποκλειεις, προκαταβαλεις οτι δεν θα χεις κοινωνικη ζωη, δεν θα εχεις εξοδους, νεες γνωριμιες, νεο κυκλο ενδιαφεροντων κλπ...Ας πουμε, πώς ξερεις οτι στο μεταπτυχιακο δεν υπάρχει περιθωριο να γνωρισεις καποια κοπελα? υπάρχει πιο αναμενομενο σημειο επαφης απο μερη οπως σχολεια, πανεπιστημια, χωρος εργασιας, κοινες παρεες? απο τετοιους κυκλους ξεκινουν οι περισσοτερες σχεσεις...

Μπορω να σου πω απο προσωπικη εμπειρια, πώς τα 2 χρονια του μεταπτυχιακου μου, ηταν αυτα με την πιο εντονη κοινωνικη ζωη κ τις περισσοτερες εξοδους κ ξενυχτια. Κι ας δουλευα 9-5. Κι ας ειχα μετα μαθηματα 6-9! Και ξερεις γιατι? Γιατι ενιωθα οτι εχω ορεξη, οτι ολο αυτο το χρειαζομαι, οτι δεν χανω ενεργεια, αλλα κερδιζω...Φυσικα αυτο ηταν μια φαση. Αλλα στο λεω, για να δεις οτι αν κατι το χουμε αναγκη κ το θελουμε, γινεται. Κι αν δεν υπαρχουν οι προυποθεσεις, το προγραμμα...το φτιαχνουμε εμεις.

Οποτε προτεινω, να εισαι περισσοτερο διαλλακτικος κ λιγοτερο αυστηρος με σενα. Εννοωντας πώς η υπαρξη δουλειας κ μεταπτυχιακου, δεν σε υποχρεωνει να περιοριστεις σε συναισθηματικο επιπεδο. Μαλλον εσυ υποχρεωνεις τον εαυτο σου για καποιο λογο να επικεντρωθει σε 1 μονο τομεα. Ενω μπορουν να χωρεσουν και τα 2 κ παραπανω τομεις στη ζωη σου.Αν αρχιζεις κ εμπιστευεσαι λιγο παραπανω τον εαυτο σου θα δεις κ ποσο καλα θα τα καταφερεις!

νιωθω μια κρυφη ζηλεια γι αυτα που γραφεις σοφια

το μεταπτυχιακο σου... το εβγαλες με χαρα και το γλεντησες και....

πωωωωωωωωωω ρε

απιαστο ονειρο για μενα ...που το σερνω και μεχρι τωρα σχεδον το μισουσα

αγαπουσα αλλα πραγματα βεβαια

και ουτε ολοι μποτουμε να αγαπαμε το ιδιο τα πραγματα που επιλεγουμε :(

αχ! πολυ ομορφες και ευστοχες οι παρατηρησους σου :)

με βοηθουν και μενα :) ειναι πραγματα που ευχομαι

χωρις πλεον να λυπαμαι που δεν τα εζησα ετσι

γιατι εζησα αλλα η γιατι τοσο μπορεσα

αντε φιλια

res,

τοτε μαλλον δεν μπορουσες, δεν ησουν ετοιμη. Εκανες υποθετω αλλα πραγματα κ ησουν επικεντρωμενη αλλου. Κι εγω χρειαζομουν τον χωρο κ τον χρονο πριν φτασω σε τετοια κατασταση.

Τωρα μπορει να ειναι η ολοδικη σου ωρα για εξοδους, διασκεδαση κ περισσοτερη κοινωνικοποιηση!

Σου το ευχομαι...και αλλα τοσα:)

ευχαριστω πολυ Σοφια

και αλλα κι αλλα

και σε σενα :)



be well too!!!

Γιαννη χαιρομαι για την επιλογη που εκανες και σου ευχομαι καλη επιτυχια.Ξερεις ολα τα συναισθηματα που περιεγραψες ειναι εντελως μα εντελως ανθρωπινα και φυσικα παιρνουν πολυ χωρο οταν προκειται να παρουμε την συνειδητη ευθυνη να κανουμε μια επιλογη που μπορει να επηρεασει την ζωη μας για τα δυο επομενα χρονια.Καμια φορα αυτο το να παιρνουν τοσο χωρο μπορει να ειναι πολυ οδηνηρο αλλα ξερεις τουλαχιστον οτι εισαι σε επαφη με αυτα αφου τα βιωνεις και αυτο ειναι θετικο.Εξαλλου οπως σου εγραψε και η Σοφια αν πραγματι εχεις την διαθεση για περισσοτερη κοινωνικοποιηση θα την βρεις την ακρη οπως την βρηκε και εκεινη.
χαιρετισμους....................

Πολύ αισιόδοξα αυτά που μου λέτε, ειδικά η Σοφία.
Τώρα το να συνδυάζω περισσότερα πράγματα δεν θα ναι και τόσο εφικτό αφού 4 μέρες τις βδομάδας, οι 3 θα ναι δουλειά - μεταπτυχιακό από τις 7 το πρωί μέχρι τις 10 το βραδυ και η μια μέχρι τις 7 το βράδυ, που θα επιστρέφω κουρασμενος σπίτι. Τότε τι άλλο θα μπορούσα να κάνω εκτός από τις εξόδους, βόλτες του Σαββ/κου. Και το μεσημέρι που θα τρωω; είναι κόστος.
Προαιρετικό πρόγραμμα είναι.

Τώρα το πόσο θα μου χρειστεί το προσόν, μετρά, νοουμένου ότι θα παρουσιαστούν οι προϋποθέσεις στο μέλλον, οι οποίες δεν είναι και πολύ ευοίωνες, περίπου αμυδρές και υπάρχει και ο ανταγωνισμός. Μόνο για τη δουλειά, θα μπορούσε να ταν το online που έχει και άμεση σχέση με τις σπουδές μου, το οποίο είναι χαλαρό πρόγραμμα, αλλά δεν ξέρω αν θα πειθαρχήσω να το τελειώσω.

Από την άλλη δε σημαίνει ότι σώνει και καλά θα κοινωνικοποιηθώ και θα έχω έντονη κοινωνική ζωή όπως η Σοφία. Σε όσους χώρους εντάχθηκα μέχρι τώρα, και είναι ένα από τα σοβαρότερα μου προβλήματα αυτό, το μόνο που πετύχαινα ήταν γνωριμίες και καμιά μεμονομένη φιλία με κάποιο παρόμοιο μου χαρακτήρα. Με τους περισσότερους ήταν μόνο γνωριμία, για όσο καιρό τους ήξερα εκεί, σχεδόν ποτέ να με καλέσουν σε εξόδους και κάποτε που με πιανε έντονο συναίσθημα μοναξιάς. Προσπαθούσα άλλά δεν τα κατάφερνα, δεν υπήρχε αποδοχή. Έτσι νοιώθω ότι εκεί θα περιοριστώ κοινωνικά και χρονικά, δεν είμαι και 25 χρονών που δυο χρόνια να χαθούνε θα ναι τίποτα. Και έχω ανάγκη να ζήσω όσο μπορώ, όσο τα καταφέρνω ότι δεν έζησα στα 25, που δεν έζησα σχεδόν τίποτα στα 25 και λείπει τόσο έντονα από τη ζωή μου. Και πάλι οι γύρω γύρω προοπτικές δεν είναι και τόσο ευοίωνες.

Ακόμα το σκέφτομαι.

http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:A...CNil2EsgI59x0A


και καλη αρχη!!!!

Γιάννη, μη σου στερείς το δικαίωμα να σε τρέφει κάθε σου προσπάθεια για άνοιγμα. Συγχαρητήρια για την απόφασή σου! Είναι μία προσπάθεια να βγεις από το καβούκι του φόβου, μην ψάχνεις να βρεις ψεγάδια και λεπτομέρειες που θα σε κάνουν αμφιθυμικό στο άνοιγμα αυτό. Κάθε χώρος σου ξεδιπλώνει ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση, και αυτός θα το κάνει αν εσύ τον χρησιμοποιήσεις ανάλογα για να καλύψεις ανάγκες σου. Δε μένεις στατικός, δε σου κλέβει τίποτε απ' ό,τι είχες, το αντίθετο, μπορεί να γίνει άλλο ένα βήμα σου υποστήριξης του δικαιώματος να συμμετέχεις στην αλληλεπίδραση και στην επικοινωνία με τον κόσμο που σε περιβάλλει. Χρησιμοποίησε τη "δέσμευση" αυτή κατάλληλα ώστε να είναι δέσμευση στο νέο σου εαυτό που έχεις ξεκινήσει να δοκιμάζεις και να εξερευνάς.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Πολύ αισιόδοξα αυτά που μου λέτε, ειδικά η Σοφία.
Τώρα το να συνδυάζω περισσότερα πράγματα δεν θα ναι και τόσο εφικτό αφού 4 μέρες τις βδομάδας, οι 3 θα ναι δουλειά - μεταπτυχιακό από τις 7 το πρωί μέχρι τις 10 το βραδυ και η μια μέχρι τις 7 το βράδυ, που θα επιστρέφω κουρασμενος σπίτι. Τότε τι άλλο θα μπορούσα να κάνω εκτός από τις εξόδους, βόλτες του Σαββ/κου. Και το μεσημέρι που θα τρωω; είναι κόστος.
Προαιρετικό πρόγραμμα είναι. .

---

Το γεματο προγραμμα δεν ειναι ανασταλτικος παραγοντας για εντονη κοινωνικη ζωη. Νομιζω το βλεπεις καπως μονοπλευρα ή μονο τα αρνητικα που κουβαλαει ενα γεματο προγραμμα. Ναι, εχει τρεξιμο, κουραση αλλα εχει κ καινουργια ενδιαφεροντα, γνωσεις, νεο περιβαλλον με νεες γνωριμιες. Ενα online προγραμμα, εχει το πλεονεκτημα της χρονικης ευελεξιας κ λιγοτερων εξοδων. Δεν εχει ξεκουνημα, μα μαλλον εχει λιγοτερο φοβο, καμια κοινωνικοποιηση κ κανενα ξεκουνημα για σενα. Σωστα?

Το θεμα, νομιζω απο οσο καταλαβαινω τις προσδοκιες σου, δεν ειναι να γεμισεις μια βδομαδα με περισσοτερες το δυνατον δραστηριοτητες, αλλα να γνωριστεις με περισσοτερο κοσμο, να ερθεις σε επαφη με καποια γυναικα κ να διευρευνεις τον κυκλο των σχεσεων σου. Μεσα απο εναν υπολογιστη, ειναι πιο δυσκολο να το κανεις πιστευω.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Από την άλλη δε σημαίνει ότι σώνει και καλά θα κοινωνικοποιηθώ και θα έχω έντονη κοινωνική ζωή όπως η Σοφία. Σε όσους χώρους εντάχθηκα μέχρι τώρα, και είναι ένα από τα σοβαρότερα μου προβλήματα αυτό, το μόνο που πετύχαινα ήταν γνωριμίες και καμιά μεμονομένη φιλία με κάποιο παρόμοιο μου χαρακτήρα. Με τους περισσότερους ήταν μόνο γνωριμία, για όσο καιρό τους ήξερα εκεί, σχεδόν ποτέ να με καλέσουν σε εξόδους και κάποτε που με πιανε έντονο συναίσθημα μοναξιάς. Προσπαθούσα άλλά δεν τα κατάφερνα, δεν υπήρχε αποδοχή. Έτσι νοιώθω ότι εκεί θα περιοριστώ κοινωνικά και χρονικά, δεν είμαι και 25 χρονών που δυο χρόνια να χαθούνε θα ναι τίποτα. Και έχω ανάγκη να ζήσω όσο μπορώ, όσο τα καταφέρνω ότι δεν έζησα στα 25, που δεν έζησα σχεδόν τίποτα στα 25 και λείπει τόσο έντονα από τη ζωή μου. Και πάλι οι γύρω γύρω προοπτικές δεν είναι και τόσο ευοίωνες..

---

Αυτα ολα τα προηγουμενα χρονια. Τωρα εχεις μαλλον μεγαλυτερη συνειδηση του τι κανεις, πώς το κανεις κ γιατι. Ολη αυτη η γνωση ειναι μεσα σου. Ευκαιρια να την βαλεις σε εφαρμογη, οχι παραμενοντας μακρυα απο ανθρωπους, αλλα τολμωντας να ερθεις πιο κοντα σε καποιους απο αυτους. Δεν σημαινει οτι επειδη τοτε εμενες απομονωμενος θα μεινεις κ τωρα. Κ ποτε δεν θα μαθεις, αν δεν το τολμησεις. Τα 25 περασαν κ σου εμαθαν τι σου λειπει στο σημερα. Χρησιμοποιησε λοιπον ολη τη γνωση, και δες το σαν ευκαιρια για πειραματισμο. Για ρισκο. Κι οτι ειναι να γινει, ας γινει. Ο χρονος που χανεται, εχει παντα μια αξια...ειτε ειμαστε στα 25, ειτε στα 35. Γιατι παντα θα μπορουσε να αξιοποιηθει καπως δημιουργικα. Τωρα ισως να μεγαλοποιεις τη σημασια του χρονου γιατι τωρα εχεις κ το φορτιο του παρελθοντος, του τι εχασες, τι δεν εκανες. Στα 25 ομως δεν σκεφτοσουν οτι εισαι μολις 25 κ τί εγινε....το αγχος υπηρχε κ τοτε. Ετσι πιστευω. Αλλιως θα δρουσες διαφορετικα και στα 25.

Στα 25 είχα άλλα τώρα έχω άλλα. Και τότε είχα σε κάποιο βαθμό συνείδηση.
Το μεταπτυχιακό μεφοβίζει πρώτιστα από θέμα χρόνου, είναι υποχρεωτικό, αρκετές ώρες και μαζί με τη δουλειά τέσσερις μερες τη βδομάδα θα ναι δουλεια - μεταπτυχιακό και τίποτα άλλο, όσο και να θελω να κάνω κάτι άλλο. Εκεί θα ναι όλος ο χρονος δηλαδή. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και λόγω του χρόνου σκέφτομαι πόσα άλλα θα στερηθώ, για τα οποία γράφω πιο πάνω.
Πάντως Σοφία σ ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφερον.

Γιαννη νομιζω οτι μπορεις να το δοκιμασεις ολο αυτο πως ειναι δλδ να το ζησεις και μετα να εξαγεις συμπερασματα.Σαφως αυτα που γραφεις βασιζονται πανω σε μια λογικη την οποια καταλαβαινω αλλα απο την αλλη σχεδον εχεις προδικασει το αποτελεσμα.Η ζωη αν ειναι ενδιαφερουσα ειναι μονο για ενα λογο γιατι απλα ειναι απροβλεπτη και δεν μπορεις να ξερεις τι συνεχεια....Οποτε προχωρα οπως πολυ σωστα πηρες για μενα παντα την αποφαση και βλεπεις τι κανεις,νομιζω οτι αν τελικα ισχυσουν οι υποψιες σου περι στερησης προσωπικου χρονου μπορεις παντα να αποδεσμευτεις,ετσι δεν ειναι?
Χαιρετισμους.......................

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Στα 25 είχα άλλα τώρα έχω άλλα. Και τότε είχα σε κάποιο βαθμό συνείδηση.
Το μεταπτυχιακό μεφοβίζει πρώτιστα από θέμα χρόνου, είναι υποχρεωτικό, αρκετές ώρες και μαζί με τη δουλειά τέσσερις μερες τη βδομάδα θα ναι δουλεια - μεταπτυχιακό και τίποτα άλλο, όσο και να θελω να κάνω κάτι άλλο. Εκεί θα ναι όλος ο χρονος δηλαδή. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και λόγω του χρόνου σκέφτομαι πόσα άλλα θα στερηθώ, για τα οποία γράφω πιο πάνω.
Πάντως Σοφία σ ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφερον.

---

Οπως μιλας για την ολη κατασταση,Γιαννη οπως το βλεπω εγω το προβλημα ειναι αλλου. Οχι στην ελλειψη χρονου. Αλλα σημασια εχει εσυ πώς το βλεπεις. Εμεις, το μονο που μπορουμε να κανουμε απο αυτη τη θεση ειναι να δινουμε ο ενας στον αλλο μια αλλη θεαση. Μια αλλη διασταση ή εναν αλλο τροπο σκεψης ή προβληματισμου.

Κ φυσικα και στα 25 ειχες καποιο βαθμο συνειδησης...τωρα αλλο υποθετω.Κ ισως αυτο να σε παει μπροστα ή σε διαφορετικους δρομους. Θελει τολμη για να διαβουμε διαφορετικους αλλιωτικους δρομους.

Να σαι καλα Γιαννη, σε οποιον δρομο αποφασισεις να διαβεις!

Ευχαριστώ Άνεμος, Σοφία,

για το ενδιαφερον σας. Έχω πολλή ευγένεια, όλο ευχαριστώ λέω και καλοσύνες, πράγμα σπάνιο που για κάποιους εκτιμάται ενώ για πολλούς είναι ευκαιρία για εκμετάλλευση.... λολ, λολ. Εδώ νομίζω εκτιμάται.

Για το μεταπτυχιακό είναι και θέμα ελεύθερου χρόνου πρωτιστα. Το μεταπτυχιακό θα χρειαστεί στο μέλλον από αποψη: αγοράζω την ελπίδα ότι θα χρησιμεύσει κάπου κάποτε στη δουλειά που είμαι, σε μια πολή ελκυστική για κάποιους δουλειά σαν αυτή που με, αφού το μεταπτυχιακό προορίζεται για θέματα της δουλειάς αυτής.

Στη δουλειά όμως αυτή, χαρακτηριστικό της οποίας είναι η ασφάλεια στην εργοδότηση και στις απολαβές (για άλλους θεωρείται πολύ καλή δουλειά) , δε με οδήγησαν «υγιείς» ψυχολογικές καταστάσεις. Με οδήγησαν ο φόβος της αποτυχίας, της απογοήτευσης, της μοναξιάς αν ακολουθούσα τις σπουδές μου και γινόμουν ιδιωτης επαγγελματίας. Δηλαδή, προτού καν ξεκινήσω!.

Και να μαι σε χώρο όπου η φύση της δουλειάς και του τρόπου εργασίας είναι τέτοιος που δεν μπορώ να αναπτύξω τη δική μου πρωτοβουλία, που δε βρίσκω αναγνώριση από τους συναδέλφους, που νοιώθω να μαι στην ίδια θέση με άλλους με λιγότερα προσόντα. Όλα αυτά με απωθούν και από το μεταπτυχιακό.
Από την άλλη το online μεταπτυχιακό, για το οποίο γράφω πιο πάνω είναι στο αντικείμενο των σπουδών μου, όμως δεν χρειάζεται στη δουλειά μου, μόνο μια μικρή προοπτική αφήνει αν αποφασίσω να αλλάξω δουλειά και να ξανοιχτώ σαν ιδιώτης, δε ξέρω αν θα ταν εφικτό αυτο. Είχα κάνει την εγγραφή παλιά, αλλά δεν μπορούσα για διάφορους λόγους να δείξω πειθαρχία στη μελέτη και ακόμα υποτίθεται πως συνεχίζει, ενώ έχω μείνει πίσω δρόμο σ΄ αυτό. Δεν έχει την υποχρεωτική παρακολούθηση και πειθαρχία αυτού που γραφω στο θέμα.

Είναι και το θέμα της προσωπικής μου ζωής, τα τελευταία χρόνια, μετά από πολλά χρόνια άρχισα να ζω αυτά που δεν έζησα ποτέ τα προηγούμενα χρόνια και νοιώθω πιο ωραία σε σχέση με τότε, και είμαι και στο ψάξιμο για σχέση. Το υποχρεωτικό και δύσκολο πρόγραμμα φοβάμαι μην μου στερήσουν αυτά.

Αυτά τρέχουν στη σκέψη μου, δε με φοβίζει το νέο περιβάλλον, ο χώρος κλπ, είναι αυτό το κάτι άλλο για το οποίο γραφω εδώ.

Ιωαννη

δυο ιδεες που ισως βοηθησουν η συμβαλλουν σε μια πιο ανοιχτη σκεψη


εγω απο την δικη μου οπτικη γωνια σε βλεπω πολυ τυχερο που εργαζεσαι!!!! ειλικρινα!!!

και μαλιστα σε κατι παρεμφερες με αυτο που σπουδασες οπως λες!!!!

μπορει το ιδανικο να φανταζει η ελευθερια η ευελιξια αλλα και η πρωτοβουλια! δεν αντιλεγω!

ομως εχω καταλαβει πως δεν ταιριαζουν σε ολους αυτα

αν ταιριαζαν σαφως και θα ειχαν οδηγηθει εκει τα πραγματα και στην περιπτωση σου.

Προτεινω να εισαι πιο ανοιχτος ως προς την ιδιοσυγκρασια σου

η οποια σε οδηγει να κανεις ακποια ωραια πραγματα

ενω σε αποτρεπει απο το να κανεις καποια αλλα εξισου ωραια δε λεω

με αυτο θελω να πω πως με το να κοιτας εκεινα που δεν εχεις σε βγαζει απο τον προσανατολισμο να αποκτησεις εκινα που θελεις


ειναι μια παγιδα

γιατι κακα τα ψεμματα ποτε και κανεις δεν τα μπορει ολα!

μη βαζεις σε τετοιο τριπακι τον εαυτο σου και τον στενευεις ετσι!

πες και ενα μπραβο στον Γιαννη! Μη τον εχεις συνεχως στο κοιτα τι δεν εκανες!!!!

Γιατι δεν το αξιζεις γιαννη αυτο!

Εχεις κανει πολλους κοπους να φτασεις μεχρι εδω και εσυ συνεχιζεις να σε θεωρεις λιγο και περιορισμενο!!!γιατιιιιιι?

Αυτα εχω να πω

εχεις κανει τοσα ωραια πραγματα ! Τοσες σπουδες! Τοση εσωτερικη αναζητηση! μη σε αδικεις! ειλικρινα ειναι κριμα!

Ο,τι και να επιλεξεις για μενα εισαι ενταξει! ηρωικα ενταξει ακομα και μεχρι εδω!!!!

Μηπως να αφησεις τα μεταπτυχιακα και να τρεξεις για οικογενεια??? αφου το θελεις αρκετα απ ο,τι φαινεται!!!!

λεω τωρα!

αντε φιλια!!!!

http://www.ahelpinghandalways.com/Familly.jpg

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Ευχαριστώ Άνεμος, Σοφία,

για το ενδιαφερον σας. Έχω πολλή ευγένεια, όλο ευχαριστώ λέω και καλοσύνες, πράγμα σπάνιο που για κάποιους εκτιμάται ενώ για πολλούς είναι ευκαιρία για εκμετάλλευση.... λολ, λολ. Εδώ νομίζω εκτιμάται..

---

Γιαννη,

και μενα μου φαινεσαι ανθρωπος που τον χαρακτηριζει η ευγενεια, η διακριτικοτητα κ η καλοσυνη. Αυτες ειναι αρετες ετσι κ αλλιως...που ομως φυσικα κ δεν εκτιμωνται απο ολους κ πάντα. Εχεις την προσδοκια αυτη? Ειναι μεσα στο παιχνιδι της ζωης καποιες στιγμες να παιρνουμε λιγοτερα απο οσα δινουμε. Αλλα αν γινεται συνεχομενα τοτε εχουμε βαλει και εμεις το χερακι μας σ αυτη την κατασταση. Δεν δημιουργειται απο μονη της ή εν αγνοια μας.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Για το μεταπτυχιακό είναι και θέμα ελεύθερου χρόνου πρωτιστα. Το μεταπτυχιακό θα χρειαστεί στο μέλλον από αποψη: αγοράζω την ελπίδα ότι θα χρησιμεύσει κάπου κάποτε στη δουλειά που είμαι, σε μια πολή ελκυστική για κάποιους δουλειά σαν αυτή που με, αφού το μεταπτυχιακό προορίζεται για θέματα της δουλειάς αυτής..

---

Αρα μιλαμε για ενα μεταπτυχιακο απο τη μια που εχει αμεση σχεση μ αυτο που κανεις κ ενα ακομα που δεν εχει τοση αμεση σχεση. Αυτο ειναι ενα δεδομενο που οφελεις νομιζω να λαβεις υποψη σου κ να δεσμευτεις στο τι θες να κανεις στο αμεσο μελλον με βαση τις αναγκες σου κ τις πιθανες επαγγελματικες προοπτικες που απλωνονται μπροστα σου στο αμεσο μελλον. Κ ανεξαρτητα απο την προσωπικη σου ζωη ισως.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Στη δουλειά όμως αυτή, χαρακτηριστικό της οποίας είναι η ασφάλεια στην εργοδότηση και στις απολαβές (για άλλους θεωρείται πολύ καλή δουλειά) , δε με οδήγησαν «υγιείς» ψυχολογικές καταστάσεις. Με οδήγησαν ο φόβος της αποτυχίας, της απογοήτευσης, της μοναξιάς αν ακολουθούσα τις σπουδές μου και γινόμουν ιδιωτης επαγγελματίας. Δηλαδή, προτού καν ξεκινήσω!. .

---

Χαιρομαι που το βλεπεις ετσι. Πιστευω κ εγω πολυ πώς η εξελιξη μας δεν σχετιζεται μονο με υγιη ή "καλα" συναισθηματα.Ο φοβος της αποτυχιας, της μοναξιας μπορουν να δρασουν κ δεσμευτικα αλλα μπορουν να μας δωσουν κ εξαιρετικα κινητρα για αλλαγη κ προοδο.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Και να μαι σε χώρο όπου η φύση της δουλειάς και του τρόπου εργασίας είναι τέτοιος που δεν μπορώ να αναπτύξω τη δική μου πρωτοβουλία, που δε βρίσκω αναγνώριση από τους συναδέλφους, που νοιώθω να μαι στην ίδια θέση με άλλους με λιγότερα προσόντα. Όλα αυτά με απωθούν και από το μεταπτυχιακό.
.

---

Δυστυχως ή ευτυχως δεν μπορουμε να ελεγξουμε τα παντα. Το ποση αναγνωριση θα παρουμε σε σχεση μ αυτο που αξιζουμε και επαγγελματικα, το ποση δικαιοσυνη υπάρχει στην κοινωνια μας. Αυτο δεν σημαινει ομως οτι ποτε κ για τιποτα δεν θα αναγνωριστεις ή επειδη δεν εχεις λαβει ποτε δεν θα παρεις κ στο μελλον. Επισης εχει σημασια να αναγνωρισεις εσυ στον εαυτο σου πρωτιστως τα προσοντα σου. Αν δεν το κανεις εσυ σε σενα, δυσκολα θα το κανουν κ οι αλλοι. Η εκτιμηση που εχουμε για τον εαυτο μας, προσεξε να δεις ποσο πολυ καθρεφτιζεται στους αλλους κ στις επιλογες.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Είναι και το θέμα της προσωπικής μου ζωής, τα τελευταία χρόνια, μετά από πολλά χρόνια άρχισα να ζω αυτά που δεν έζησα ποτέ τα προηγούμενα χρόνια και νοιώθω πιο ωραία σε σχέση με τότε, και είμαι και στο ψάξιμο για σχέση. Το υποχρεωτικό και δύσκολο πρόγραμμα φοβάμαι μην μου στερήσουν αυτά.

Αυτά τρέχουν στη σκέψη μου, δε με φοβίζει το νέο περιβάλλον, ο χώρος κλπ, είναι αυτό το κάτι άλλο για το οποίο γραφω εδώ.

---

Στο ειπα κ πριν Γιαννη, εφοσον ψαχνεις θα βρεις. Ειναι θεμα χρονου πλεον. Ενα δυσκολο ή απαιτητικο επαγγελματικο προγραμμα δεν μπορουν να σου στερησουν την συναισθηματικη σου ευελιξια ή αναπτυξη, αν δεν παραιτηθεις εσυ ο ιδιος απο την προσπαθεια αυτη. Πιστευω μαλιστα οτι η αλληλεπιδραση με αλλα, νεα ατομα σε εναν νεο χωρο μπορει να σε βοηθησουν προς την κατευθυνση αυτη:)

researcher!!

Καλή μας μέρα !!!


««μπορει το ιδανικο να φανταζει η ελευθερια η ευελιξια αλλα και η πρωτοβουλια! δεν αντιλεγω!

ομως εχω καταλαβει πως δεν ταιριαζουν σε ολους αυτα

αν ταιριαζαν σαφως και θα ειχαν οδηγηθει εκει τα πραγματα και στην περιπτωση σου.»»

Κρατώ αυτό: Διευκρινίζω: δεν ακολούθησα το δρόμο της ελευθερίας, πρωτοβουλίας κλπ όταν λίγο μετά που τελείωσα τις σπουδες θα πρεπε να ξεκινήσω κάτι. Στο τότε ήμουν χαρακτήρας με χαμηλή αυτοπεποίθηση, έντονο φόβο και χαμηλή αυτοεκτίμηση γι αυτό και μπήκα σε τούτο το δρόμο. Στο τώρα νοιώθω ότι όχι μόνο συνηδητοποίησα το λάθος της σκέψης αλλά και σχεδόν τα ξεπέρασα, γι αυτό νοιώθω ότι θα μου άξιζε κάτι καλήτερο. Γι αυτό και δεν αναπαύομαι με αυτό που έχω τώρα, παρά ΄το ότι για άλλους φαντάζει πολύ ιδανικό.Αν είχα τότε τις δυνάμεις που έχω τώρα θα ακολουθούσα το δρόμο της ελευθερίας. Τώρα νοιώθω αρκετά πιο δυνατός. Θα πρέπει όμως πρώτα να δημιουργηθούν οι εξωτερικές καταστάσεις, δηλαδή το υπόβαθρο για να κάνω την κίνηση, θέλει δηλαδή αρκετή προεργασία. Ανθρώποι που με γνωρίζουν στο σήμερα μου λένε ότι θα τα κατάφερνες σαν ελεύθερος επαγγελματίας. Στο τότε ποτέ δεν άκουγα τέτοια κουβέντα, γιατί έβλεπαν αυτά τα πλην που έδειχνα προς τα έξω, παρά το ότι ήμουν καταρτισμένος σαν επιστημονας.

Ευχαριστώ για τα όσα μου λες ότι θα πρεπει να πω και ένα μπραβο στον εαυτό μου για τα όσα πέτυχα και να μην τα παραγνωρίζω. Εχεις δικιο. Και το «ηρωικά» με εκφράζει, γιατί κάποια πράγματα τα πέτυχα μέσα από πολλές δυσκολίες.

«Μηπως να αφησεις τα μεταπτυχιακα και να τρεξεις για οικογενεια??? αφου το θελεις αρκετα απ ο,τι φαινεται!!!!»» :
Εντάξει πάντα ήθελα μεταπτυχιακό, αυτό είναι αλήθεια. Όμως μου λείπει ιδιαίτερα η οικογένεια. Το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό. Και νοιώθω μια συγκίνηση βλέποντας την ωραία φωτογραφια που μου στειλες, βλέποντας την ευτυχία σ αυτό το ζευγάρι, ευτυχία που λείπει άπό τη ζωή μου, που θα θελα έντονα να μουν εγώ στη φωτογραφια!

Sofia,

Ευχαριστώ Σοφία μου για τα καλά σου λόγια, την αισιοδοξία και κατανόηση που εκπέμπεις προς τους άλλους και το χρόνο που αφιερώνεις σε μενα.

Πράγματι, κάποια πράγματα εξαρτώνται από μας και κάποια άλλα όχι. Κάποια είναι θέμα δικών μας επιλογών κατά το δεδομένο χρόνο, επιλογών που εκ των υστέρων μπορεί να λέμε ότι δεν ήταν σωστές. Τους άλλους δε μπορούμε να τους ελέγξουμε, μπορούμε όμως να τους αντιμετωπίζουμε.
Πέρα απ όλα είναι η αποφασιστικότητα και η αισιοδοξία που πρέπει να μας διακρίνει και να μην τα βάζουμε ποτέ κάτω. Αυτό που μπορεί να λείπει στη ζωή του καθενός μας εδώ στο φόρουμ, είναι κατάλληλα άτομα δίπλα μας, που είναι πηγή δύναμης, η μοναξιά καταρρακώνει. Τα κατάλληλα άτομα, είτε συγγενείς είτε φίλοι μέσα από την κατανόηση, τη συμπαράσταση και τη παρέα μας δίνουν φτερά.

Έκανα μια δική μου αξιολόγηση βαθμολογώντας τα υπέρ και τα κατά του καθενος από τα δυο μεταπτυχιακά για το άτομο μου:

Μεταπτυχιακό δουλειάς: 16 αρνητικά 8 θετικά
On line μεταπτυχιακό : 8 αρνητικά 4 θετικά

Θα θελα τη γνωμη σας.

Έχω πάει πρώτη παρουσίαση προχθες. Εντάξει όλα καλά στο μάθημα. Το πρόβλημα είναι η ταλαιπωρία. Πάω σε άλλη πόλη για δουλεια, στην πόλη όπου δουλεύω γίνεται το πρόγραμμα, φεύγω από το σπίτι 6 το πρωι και επιστρεφω πίσω 10 το βραδυ, από τη μια πόλη στην άλλη, υπάρχει και το μεσημερι 3 ώρες που δε ξερω που να πάω. Υποχρεωτικές οι παρουσίες και χάνω λογω του προγράμματος όλο το χρόνο που αφιέρωνα στη προσωπική μου ζωή. Παρά το ότι ξεκίνησα δεν είμαι σίγουρος ακόμα.... σκέφτομαι ακόμα και να το σταματήσω πριν να ναι αργά. Δε θα αντέξω σχεδόν δυο χρονια την ταλαιπωρία, το χαρτί κάποτε στο μέλλον θα χρειαστεί σε κάποιο βαθμό.

Υπάρχει και η πιο πάνω βαθμολογια για την οποια ζητησα τη γνωμη σας.

Γιάννη θα έλεγα ότι είναι νωρίς για να αξιολογήσεις την κατάσταση. Ήταν η πρώτη σου μέρα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το "καινούργιο" με τον ενδεχόμενο φόβο ή το άγχος που το συνοδεύουν μας δυσκολεύει. Ο χρόνος θα δείξει. Δώσε τα απαραίτητα περιθώρια. Σε ανάλογες περιπτώσεις (νέων εμπειριών, αλλαγών κ.λπ.) προσπαθώ να υπενθυμίζω στον εαυτό μου, ότι λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών, η πραγματικότητα που βιώνω εκείνο το διάστημα δεν είναι και τόσο αντικειμενική. Συμφωνώ με αρκετά από τα παραπάνω posts που εστιάζουν στο απροσδόκητο... δεν ξέρεις τι μπορεί να γεννηθεί μέσα από τη νέα αυτή εμπειρία... Αρκετές φορές, νέες γνωριμίες και ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση έρχονται από καταστάσεις τις οποίες θεωρούσαμε δύσκολες, αδιέξοδες κ.λπ.
Για ένα διάστημα, έχε στο μυαλό σου ότι είσαι στη φάση της προσαρμογής...
Εύχομαι να πάνε όλα καλά :)

Έχω παέι στις δυο πρωτες παρουσιάσεις. Η ταλαιπωρία με τις ώρες για τις οποιες γραφω πιο πάνω είναι έντονη, το ίδο και ο περιορισμός της προσωπικής ζωής και η δυνατότητα επιλογής του άλλου μεταπτυχιακού. Νοιώθω έντονη την ταλαιπωρία και όλους τους άλλους περιορισμούς για κάτι που θέλει κόπο και κάπου κάποτε στο μέλλον ίσως χρειαστεί.

Ξανασημιώνω ότι μια προσωπική αξιολόγηση των δυο προγραμμάτων που έκανα ήταν:

Μεταπτυχιακό δουλειάς: 16 αρνητικά 8 θετικά
On line μεταπτυχιακό : 8 αρνητικά 4 θετικά

Και δεν ξέρω ακόμα τι να κάνω........

ioanni πολλες φορες στη ζωη αποφασιζουμε να κανουμε απλα αυτο που λεει η καρδια μας διχως να το πολυψαχνουμε.. Ειναι δυσκολη αποφαση φυσικα, αλλα θα'θελα να σου πω οτι το να μην κανεις το μεταπτυχιακο που θελει τρεξιμο δε σημαινει οτι φοβηθηκες ή οτι δε ρισκαρες κτλ. Αντικειμενικα ετσι οπως τα λες καλυπτει ολο τον χρονο σου, ή τουλαχιστον ετσι μου φαινεται. Για το αλλο τι χρονικα περιθωρια εχεις? Μπορεις να το διαλεξεις και να το κανεις οποιαδηποτε στιγμη? Αν ναι, τοτε θα σου προτεινα να συνεχισεις σ'αυτο γιατι ακομα αρχη ειναι κι αν δεις αργοτερα οτι δε θελεις τοτε κανεις το αλλο.