διλημματικές καταστάσεις.

[ioannis2]

Πριν λίγο έστειλα με το φαξ το έντυπο αποδοχής,
μετά από έντονο άγχος, σκέψεις, διλήμματα, αβεβαιότητες....
και ακόμα δεν είμαι σίγουρος αν αυτό που έκανα είναι το σωστό

[researcher]

δεν υπαρχουν λυσεις Γιαννη

πολλες φορες

παρα μοναχα επιλογες

κατι παρνεις και κατι αλλο αφηνεις

ετσι ειναι

συγχαρητηρια που εστειλες το εντυπο αποδοχης και καλη αρχη!!!!

παιρνεις τον δρομο που διαλεξες και το κανεις οσο μπορεις καλυτερα

και οσο πιο πολυ οντας εκει

και οχι στο αλλο που δεν διαλεξες

παλια οι ανθρωποι ειχαν λιγες επιλογες και ησυχο το κεφαλι τους!!!!

τωρα εχουμε εκατομυρια επιλογες και αδιακοπη αδημονια για το πιο ειναι το σωστο

ετσι ειναι! ωστοσο ωριμος ανθρωπος δεν ειναι αυτος που κανει το πιο σωστο

αλλα αυτος που ο,τι κανει ο,τι επιλεγει το στηριζει και το χαιρεται !!!!

κι αν θελεις αυτο ειναι και ωριμο και ερωτευσιμο

γιατι οποια κοπελα σε δει δεν θα σε δει γιατι εκανες και καλα την ουαου επιλογη

αλλα για υτο που εισαι

κι αν αυτο που εισαι λεει ναι μπορει να κανω και λαθη αλλα μ αρεσει που ζω που χαιρομαι που δεχομαι !!!!!!!

ε τοτε ποιος τη χαρη σου!

μηπως παλι αυτο που λεω ειναι τελειοτητα??? ελπιζω οχι! απλα σκεψεις!!!!

φιλια και καλη επιτυχια στο νεο σου εργο!!!!

[ioannis2]

Ευχαριστώ για άλλη μια φορά για τα όλο ενθάρρυνση λόγια σου, δεν βρίσκω τι να απομονώσω απ τα λογια αυτά αφού το καθένα αποτελεί και κάτι το ιδαίτερο για μένα.

Θα τα πουμε για λίγο πιο μετα όπως σου υποσχέθηκα χθες....

Προς το παρόν φιλιά και σε σενα

[Sofia]

Τρια απογευματα τη βδομαδα συν το ένα της δουλειας, θα ναι να φευγω απο τη δουλεια και να πηγαινω εκει απευθειας μέχρι αργα χωρίς να πάω καθόλου σπίτι. Και κοπελες να το παρακολουθησουν δε μπορω να θεωρησω ότι εκεί είναι που θα ψάξω για σχέση. Είναι και το ότι διαρκει τουλάχιστο 18 μήνες άρα χάνω σχεδόν δυο χρονια άπό τη ζωή μου, που θα μπορουσα να κανα ανέμελα άλλα πράγματα, όπως ψάξιμο ή εξόδους. Είμαι και σε ηλικία που νοιωθω να με πιέζει ο χρονος για να κάνω προσωπική ζωή. Όλα αυτά με βασανίζουν στο νου....

Γιαννη, γεια σου

απο οσο διαβαζω να γραφεις στο θεμα αυτο, ειναι αυτο που καταλαβαινω: ενα εντονο αγχος να παρεις την "σωστη" αποφαση. οκ, λογικο! αλλα απο την αλλη, δεν υπάρχει κ η γλυκια αγωνια, η χαρα του οτι κανεις κατι καινουργιο για σενα? Στο κατω κατω περισσοτερες προοπτικες δεν σου διασφαλιζει το συγκεκριμενο μεταπτυχιακο? γι αυτο δεν το κανεις? δεν ειναι υποχρεωτικο, επιλογη σου ειναι...σωστα?

Aπο την αλλη, νομιζω οτι εχεις βαλει πολυ προγραμμα και στα συναισθηματα σου, στον χρονο που μπορουν να εκδηλωθουν, στον χωρο κ ισως κ στον τροπο. Να πω τι εννοω: γραφεις "δεν μπορω να θεωρησω οτι εκει ειναι που θα ψαξω για σχεση". μετα γραφεις "διαρκει τουλαχιστον 18 μηνες αρα χανω σχεδον 2 χρονια....". Με αλλα λογια αποκλειεις, προκαταβαλεις οτι δεν θα χεις κοινωνικη ζωη, δεν θα εχεις εξοδους, νεες γνωριμιες, νεο κυκλο ενδιαφεροντων κλπ...Ας πουμε, πώς ξερεις οτι στο μεταπτυχιακο δεν υπάρχει περιθωριο να γνωρισεις καποια κοπελα? υπάρχει πιο αναμενομενο σημειο επαφης απο μερη οπως σχολεια, πανεπιστημια, χωρος εργασιας, κοινες παρεες? απο τετοιους κυκλους ξεκινουν οι περισσοτερες σχεσεις...

Μπορω να σου πω απο προσωπικη εμπειρια, πώς τα 2 χρονια του μεταπτυχιακου μου, ηταν αυτα με την πιο εντονη κοινωνικη ζωη κ τις περισσοτερες εξοδους κ ξενυχτια. Κι ας δουλευα 9-5. Κι ας ειχα μετα μαθηματα 6-9! Και ξερεις γιατι? Γιατι ενιωθα οτι εχω ορεξη, οτι ολο αυτο το χρειαζομαι, οτι δεν χανω ενεργεια, αλλα κερδιζω...Φυσικα αυτο ηταν μια φαση. Αλλα στο λεω, για να δεις οτι αν κατι το χουμε αναγκη κ το θελουμε, γινεται. Κι αν δεν υπαρχουν οι προυποθεσεις, το προγραμμα...το φτιαχνουμε εμεις.

Οποτε προτεινω, να εισαι περισσοτερο διαλλακτικος κ λιγοτερο αυστηρος με σενα. Εννοωντας πώς η υπαρξη δουλειας κ μεταπτυχιακου, δεν σε υποχρεωνει να περιοριστεις σε συναισθηματικο επιπεδο. Μαλλον εσυ υποχρεωνεις τον εαυτο σου για καποιο λογο να επικεντρωθει σε 1 μονο τομεα. Ενω μπορουν να χωρεσουν και τα 2 κ παραπανω τομεις στη ζωη σου.Αν αρχιζεις κ εμπιστευεσαι λιγο παραπανω τον εαυτο σου θα δεις κ ποσο καλα θα τα καταφερεις!

[researcher]

νιωθω μια κρυφη ζηλεια γι αυτα που γραφεις σοφια

το μεταπτυχιακο σου... το εβγαλες με χαρα και το γλεντησες και....

πωωωωωωωωωω ρε

απιαστο ονειρο για μενα ...που το σερνω και μεχρι τωρα σχεδον το μισουσα

αγαπουσα αλλα πραγματα βεβαια

και ουτε ολοι μποτουμε να αγαπαμε το ιδιο τα πραγματα που επιλεγουμε

αχ! πολυ ομορφες και ευστοχες οι παρατηρησους σου

με βοηθουν και μενα ειναι πραγματα που ευχομαι

χωρις πλεον να λυπαμαι που δεν τα εζησα ετσι

γιατι εζησα αλλα η γιατι τοσο μπορεσα

αντε φιλια

[Sofia]

res,

τοτε μαλλον δεν μπορουσες, δεν ησουν ετοιμη. Εκανες υποθετω αλλα πραγματα κ ησουν επικεντρωμενη αλλου. Κι εγω χρειαζομουν τον χωρο κ τον χρονο πριν φτασω σε τετοια κατασταση.

Τωρα μπορει να ειναι η ολοδικη σου ωρα για εξοδους, διασκεδαση κ περισσοτερη κοινωνικοποιηση!

Σου το ευχομαι...και αλλα τοσα

[researcher]

ευχαριστω πολυ Σοφια

και αλλα κι αλλα

και σε σενα



be well too!!!

[ανεμος]

Γιαννη χαιρομαι για την επιλογη που εκανες και σου ευχομαι καλη επιτυχια.Ξερεις ολα τα συναισθηματα που περιεγραψες ειναι εντελως μα εντελως ανθρωπινα και φυσικα παιρνουν πολυ χωρο οταν προκειται να παρουμε την συνειδητη ευθυνη να κανουμε μια επιλογη που μπορει να επηρεασει την ζωη μας για τα δυο επομενα χρονια.Καμια φορα αυτο το να παιρνουν τοσο χωρο μπορει να ειναι πολυ οδηνηρο αλλα ξερεις τουλαχιστον οτι εισαι σε επαφη με αυτα αφου τα βιωνεις και αυτο ειναι θετικο.Εξαλλου οπως σου εγραψε και η Σοφια αν πραγματι εχεις την διαθεση για περισσοτερη κοινωνικοποιηση θα την βρεις την ακρη οπως την βρηκε και εκεινη.
χαιρετισμους....................

[ioannis2]

Πολύ αισιόδοξα αυτά που μου λέτε, ειδικά η Σοφία.
Τώρα το να συνδυάζω περισσότερα πράγματα δεν θα ναι και τόσο εφικτό αφού 4 μέρες τις βδομάδας, οι 3 θα ναι δουλειά - μεταπτυχιακό από τις 7 το πρωί μέχρι τις 10 το βραδυ και η μια μέχρι τις 7 το βράδυ, που θα επιστρέφω κουρασμενος σπίτι. Τότε τι άλλο θα μπορούσα να κάνω εκτός από τις εξόδους, βόλτες του Σαββ/κου. Και το μεσημέρι που θα τρωω; είναι κόστος.
Προαιρετικό πρόγραμμα είναι.

Τώρα το πόσο θα μου χρειστεί το προσόν, μετρά, νοουμένου ότι θα παρουσιαστούν οι προϋποθέσεις στο μέλλον, οι οποίες δεν είναι και πολύ ευοίωνες, περίπου αμυδρές και υπάρχει και ο ανταγωνισμός. Μόνο για τη δουλειά, θα μπορούσε να ταν το online που έχει και άμεση σχέση με τις σπουδές μου, το οποίο είναι χαλαρό πρόγραμμα, αλλά δεν ξέρω αν θα πειθαρχήσω να το τελειώσω.

Από την άλλη δε σημαίνει ότι σώνει και καλά θα κοινωνικοποιηθώ και θα έχω έντονη κοινωνική ζωή όπως η Σοφία. Σε όσους χώρους εντάχθηκα μέχρι τώρα, και είναι ένα από τα σοβαρότερα μου προβλήματα αυτό, το μόνο που πετύχαινα ήταν γνωριμίες και καμιά μεμονομένη φιλία με κάποιο παρόμοιο μου χαρακτήρα. Με τους περισσότερους ήταν μόνο γνωριμία, για όσο καιρό τους ήξερα εκεί, σχεδόν ποτέ να με καλέσουν σε εξόδους και κάποτε που με πιανε έντονο συναίσθημα μοναξιάς. Προσπαθούσα άλλά δεν τα κατάφερνα, δεν υπήρχε αποδοχή. Έτσι νοιώθω ότι εκεί θα περιοριστώ κοινωνικά και χρονικά, δεν είμαι και 25 χρονών που δυο χρόνια να χαθούνε θα ναι τίποτα. Και έχω ανάγκη να ζήσω όσο μπορώ, όσο τα καταφέρνω ότι δεν έζησα στα 25, που δεν έζησα σχεδόν τίποτα στα 25 και λείπει τόσο έντονα από τη ζωή μου. Και πάλι οι γύρω γύρω προοπτικές δεν είναι και τόσο ευοίωνες.

Ακόμα το σκέφτομαι.

[researcher]

http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:A...CNil2EsgI59x0A


και καλη αρχη!!!!

[RainAndWind]

Γιάννη, μη σου στερείς το δικαίωμα να σε τρέφει κάθε σου προσπάθεια για άνοιγμα. Συγχαρητήρια για την απόφασή σου! Είναι μία προσπάθεια να βγεις από το καβούκι του φόβου, μην ψάχνεις να βρεις ψεγάδια και λεπτομέρειες που θα σε κάνουν αμφιθυμικό στο άνοιγμα αυτό. Κάθε χώρος σου ξεδιπλώνει ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση, και αυτός θα το κάνει αν εσύ τον χρησιμοποιήσεις ανάλογα για να καλύψεις ανάγκες σου. Δε μένεις στατικός, δε σου κλέβει τίποτε απ' ό,τι είχες, το αντίθετο, μπορεί να γίνει άλλο ένα βήμα σου υποστήριξης του δικαιώματος να συμμετέχεις στην αλληλεπίδραση και στην επικοινωνία με τον κόσμο που σε περιβάλλει. Χρησιμοποίησε τη "δέσμευση" αυτή κατάλληλα ώστε να είναι δέσμευση στο νέο σου εαυτό που έχεις ξεκινήσει να δοκιμάζεις και να εξερευνάς.

[Sofia]

Πολύ αισιόδοξα αυτά που μου λέτε, ειδικά η Σοφία.
Τώρα το να συνδυάζω περισσότερα πράγματα δεν θα ναι και τόσο εφικτό αφού 4 μέρες τις βδομάδας, οι 3 θα ναι δουλειά - μεταπτυχιακό από τις 7 το πρωί μέχρι τις 10 το βραδυ και η μια μέχρι τις 7 το βράδυ, που θα επιστρέφω κουρασμενος σπίτι. Τότε τι άλλο θα μπορούσα να κάνω εκτός από τις εξόδους, βόλτες του Σαββ/κου. Και το μεσημέρι που θα τρωω; είναι κόστος.
Προαιρετικό πρόγραμμα είναι. .

Το γεματο προγραμμα δεν ειναι ανασταλτικος παραγοντας για εντονη κοινωνικη ζωη. Νομιζω το βλεπεις καπως μονοπλευρα ή μονο τα αρνητικα που κουβαλαει ενα γεματο προγραμμα. Ναι, εχει τρεξιμο, κουραση αλλα εχει κ καινουργια ενδιαφεροντα, γνωσεις, νεο περιβαλλον με νεες γνωριμιες. Ενα online προγραμμα, εχει το πλεονεκτημα της χρονικης ευελεξιας κ λιγοτερων εξοδων. Δεν εχει ξεκουνημα, μα μαλλον εχει λιγοτερο φοβο, καμια κοινωνικοποιηση κ κανενα ξεκουνημα για σενα. Σωστα?

Το θεμα, νομιζω απο οσο καταλαβαινω τις προσδοκιες σου, δεν ειναι να γεμισεις μια βδομαδα με περισσοτερες το δυνατον δραστηριοτητες, αλλα να γνωριστεις με περισσοτερο κοσμο, να ερθεις σε επαφη με καποια γυναικα κ να διευρευνεις τον κυκλο των σχεσεων σου. Μεσα απο εναν υπολογιστη, ειναι πιο δυσκολο να το κανεις πιστευω.

Από την άλλη δε σημαίνει ότι σώνει και καλά θα κοινωνικοποιηθώ και θα έχω έντονη κοινωνική ζωή όπως η Σοφία. Σε όσους χώρους εντάχθηκα μέχρι τώρα, και είναι ένα από τα σοβαρότερα μου προβλήματα αυτό, το μόνο που πετύχαινα ήταν γνωριμίες και καμιά μεμονομένη φιλία με κάποιο παρόμοιο μου χαρακτήρα. Με τους περισσότερους ήταν μόνο γνωριμία, για όσο καιρό τους ήξερα εκεί, σχεδόν ποτέ να με καλέσουν σε εξόδους και κάποτε που με πιανε έντονο συναίσθημα μοναξιάς. Προσπαθούσα άλλά δεν τα κατάφερνα, δεν υπήρχε αποδοχή. Έτσι νοιώθω ότι εκεί θα περιοριστώ κοινωνικά και χρονικά, δεν είμαι και 25 χρονών που δυο χρόνια να χαθούνε θα ναι τίποτα. Και έχω ανάγκη να ζήσω όσο μπορώ, όσο τα καταφέρνω ότι δεν έζησα στα 25, που δεν έζησα σχεδόν τίποτα στα 25 και λείπει τόσο έντονα από τη ζωή μου. Και πάλι οι γύρω γύρω προοπτικές δεν είναι και τόσο ευοίωνες..

Αυτα ολα τα προηγουμενα χρονια. Τωρα εχεις μαλλον μεγαλυτερη συνειδηση του τι κανεις, πώς το κανεις κ γιατι. Ολη αυτη η γνωση ειναι μεσα σου. Ευκαιρια να την βαλεις σε εφαρμογη, οχι παραμενοντας μακρυα απο ανθρωπους, αλλα τολμωντας να ερθεις πιο κοντα σε καποιους απο αυτους. Δεν σημαινει οτι επειδη τοτε εμενες απομονωμενος θα μεινεις κ τωρα. Κ ποτε δεν θα μαθεις, αν δεν το τολμησεις. Τα 25 περασαν κ σου εμαθαν τι σου λειπει στο σημερα. Χρησιμοποιησε λοιπον ολη τη γνωση, και δες το σαν ευκαιρια για πειραματισμο. Για ρισκο. Κι οτι ειναι να γινει, ας γινει. Ο χρονος που χανεται, εχει παντα μια αξια...ειτε ειμαστε στα 25, ειτε στα 35. Γιατι παντα θα μπορουσε να αξιοποιηθει καπως δημιουργικα. Τωρα ισως να μεγαλοποιεις τη σημασια του χρονου γιατι τωρα εχεις κ το φορτιο του παρελθοντος, του τι εχασες, τι δεν εκανες. Στα 25 ομως δεν σκεφτοσουν οτι εισαι μολις 25 κ τί εγινε....το αγχος υπηρχε κ τοτε. Ετσι πιστευω. Αλλιως θα δρουσες διαφορετικα και στα 25.

[ioannis2]

Στα 25 είχα άλλα τώρα έχω άλλα. Και τότε είχα σε κάποιο βαθμό συνείδηση.
Το μεταπτυχιακό μεφοβίζει πρώτιστα από θέμα χρόνου, είναι υποχρεωτικό, αρκετές ώρες και μαζί με τη δουλειά τέσσερις μερες τη βδομάδα θα ναι δουλεια - μεταπτυχιακό και τίποτα άλλο, όσο και να θελω να κάνω κάτι άλλο. Εκεί θα ναι όλος ο χρονος δηλαδή. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και λόγω του χρόνου σκέφτομαι πόσα άλλα θα στερηθώ, για τα οποία γράφω πιο πάνω.
Πάντως Σοφία σ ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφερον.

[ανεμος]

Γιαννη νομιζω οτι μπορεις να το δοκιμασεις ολο αυτο πως ειναι δλδ να το ζησεις και μετα να εξαγεις συμπερασματα.Σαφως αυτα που γραφεις βασιζονται πανω σε μια λογικη την οποια καταλαβαινω αλλα απο την αλλη σχεδον εχεις προδικασει το αποτελεσμα.Η ζωη αν ειναι ενδιαφερουσα ειναι μονο για ενα λογο γιατι απλα ειναι απροβλεπτη και δεν μπορεις να ξερεις τι συνεχεια....Οποτε προχωρα οπως πολυ σωστα πηρες για μενα παντα την αποφαση και βλεπεις τι κανεις,νομιζω οτι αν τελικα ισχυσουν οι υποψιες σου περι στερησης προσωπικου χρονου μπορεις παντα να αποδεσμευτεις,ετσι δεν ειναι?
Χαιρετισμους.......................

[Sofia]

Στα 25 είχα άλλα τώρα έχω άλλα. Και τότε είχα σε κάποιο βαθμό συνείδηση.
Το μεταπτυχιακό μεφοβίζει πρώτιστα από θέμα χρόνου, είναι υποχρεωτικό, αρκετές ώρες και μαζί με τη δουλειά τέσσερις μερες τη βδομάδα θα ναι δουλεια - μεταπτυχιακό και τίποτα άλλο, όσο και να θελω να κάνω κάτι άλλο. Εκεί θα ναι όλος ο χρονος δηλαδή. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και λόγω του χρόνου σκέφτομαι πόσα άλλα θα στερηθώ, για τα οποία γράφω πιο πάνω.
Πάντως Σοφία σ ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφερον.

Οπως μιλας για την ολη κατασταση,Γιαννη οπως το βλεπω εγω το προβλημα ειναι αλλου. Οχι στην ελλειψη χρονου. Αλλα σημασια εχει εσυ πώς το βλεπεις. Εμεις, το μονο που μπορουμε να κανουμε απο αυτη τη θεση ειναι να δινουμε ο ενας στον αλλο μια αλλη θεαση. Μια αλλη διασταση ή εναν αλλο τροπο σκεψης ή προβληματισμου.

Κ φυσικα και στα 25 ειχες καποιο βαθμο συνειδησης...τωρα αλλο υποθετω.Κ ισως αυτο να σε παει μπροστα ή σε διαφορετικους δρομους. Θελει τολμη για να διαβουμε διαφορετικους αλλιωτικους δρομους.

Να σαι καλα Γιαννη, σε οποιον δρομο αποφασισεις να διαβεις!