Νομίζω ότι έκανα λάθος

Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω και τι να πρωτογράψω...

Η σχέση μαζί του ξεκίνησε σαν όνειρο. Τόσο ξαφνικά...βιαστικά...δεν είχα ξανανιώσει τόση ευτυχία...έκλαιγα από χαρά γιατί δεν άντεχα τόση ευτυχία. Είχαμε άψογη επικοινωνία και μου έδινε ό,τι είχα ανάγκη...τρυφερότητα...καταν όηση...τα πάντα που μπορεί να ζητήσει ένας άνθρωπος μέσα από μια σχέση.

Στις 2 εβδομάδες της σχέσης αποφασίσαμε να συγκατοικήσουμε. Δεν είχα την οικονομική άνεση να νοικιάσω σπίτι ή να το επιπλώσω. Τα έκανε όλα εκείνος.Για μένα όπως έλεγε.Για να είμαι εγώ καλά.

Μέσα σε ένα μήνα έφυγα από τη δουλειά μου για να δουλέψω στη δική του δουλειά.Είχαμε μικρο-συγκρούσεις...αλλά ποιος δεν έχει τέτοια σε μια σχέση?!
Οι μικρο-συγκρούσεις έγιναν καυγάδες...έντονοι τσακωμοί για μικρά πράγματα κατ'εμέ...γιατί το φαγητό δεν ήταν έτσι όπως το ήθελε...γιατί άνοιξα το παράθυρο ενώ δεν ήθελε...γιατί το αναψυκτικό που του έφερα από το ψυγείο ήταν ζεστό...Τώρα που τα γράφω μου φαίνονται πολύ μικρά και αστεία...αλλά οι αντιδράσεις του για μένα ήταν υπερβολικές. Οι τσακωμοί μπορεί να ήταν και καθημερινοί. Άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου. Έκλαιγα.Είχα θυμό.Μια μέρα με χαστούκισε αλλά δεν θυμάμαι το λόγο όσο κι αν προσπαθώ.Πληγώθηκα.

Η ερωτική μας ζωή δεν ήταν καλή από την αρχή. Δεν είχα καταλάβει τίποτα.Δεν ήξερα τι έφταιγε. Δεν είχαμε συχνή ερωτική επαφή. Ήταν πολύ σύντομη. Μόλις ολοκλήρωνε μου έδειχνε ότι στεναχωριόταν...σαν να μην έκανε κάτι καλά.Δεν του έδειχνα κάτι. Τον παίνευα σαν άντρα και του έδειχνα ότι τον θέλω ερωτικά.Ήταν σαν να μην άκουγε. Μετά από 2-3 μήνες σχέση, άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο για την πρόωρη εκσπερμάτιση. Αντιλήφθηκα ότι κάτι τέτοιο αντιμετωπίζαμε. Μίλησα στο γυναικολόγο μου γι'αυτό. Δεν ήξερα σε ποιον άλλον να μιλήσω. Μου πρότεινε να μιλήσω σε έναν γνωστό του ανδρολόγο. Του μίλησα. Μου είπε οτι για έναν 25χρονο δεν είναι φυσιολογικό να ολοκληρώνει μέσα σε 1-2 λεπτά και ότι θα έπρεπε να ζητήσει βοήθεια. Το συζήτησα ανοιχτά με τον σύντροφο μου αυτό. Εδειξε ότι αποδέχτηκε ότι υπήρχε αυτό το πρόβλημα και ότι θα πηγαιναμε σε γιατρό. Ποτέ δεν έγινε αυτό.
Κάλεσα μια ανοιχτή γραμμή για τέτοια θέματα. Ζητούσα απεγνωσμένα βοήθεια. Δεν ήθελε εκείνος να ζητήσει όμως βοήθεια από κανέναν.

Ο καιρός κύλησε έτσι...τσακωμοί..αραιή ερωτική επαφή...δουλειά...φαγητό...ύπ� �ος. Όποτε μπορούσα έφερνα τη συζήτηση στο θέμα αυτό. Θύμωνε...φώναζε..μου έλεγε ότι έχω ψυχολογικά προβλήματα και ότι σκέφτομαι μόνο το σεξ. Μα δεν ήταν έτσι. Τον λατρευα..ήθελα να είμαστε καλά. Να τον χαρώ..να τον γνωρίσω..να ζήσω μαζί του.

Φτάσαμε στο σημείο να μένουμε στο ίδιο σπίτι και να μη μιλάμε. Δεν άντεχα. Πριν απο 2 βδομάδες του ειπα..ή πάμε στο γιατρό ή φευγω από το σπίτι...Μου είπε δεν ξέρω τι θέλω...και έφυγα.

Λένε ότι σε μια σχέση φταίνε και οι 2...και το ξέρω.Το ξέρω ότι αν ήμουν πιο ώριμη...πιο σοφή θα αντιδρούσα αλλιώς. Δεν ήξερα τι να κάνω.

Τώρα μου λεει ότι πάντα στα δύσκολα έφευγα και οτι με αγαπάει. Τον λατρεύω. Πριν από λίγο μου έφερε μερικά προσωπικά αντικείμενα και τρόφιμα απο το παλιό μας σπίτι και έκλαιγα στην αγκαλιά του. Λέγαμε ο ένας στον άλλον πόσο αγαπιόμαστε κ κλαίγαμε. Έστω για λίγο όσο με είχε αγκαλιά ένιωσα ασφαλής...ευτυχια...ηρεμία..

Εκανα όνειρα για αυτον τον άνθρωπο. Ηθελα να κανω οικογενεια μαζί του. Να γεράσω δίπλα του.Τον αγάπησα όπως η μάνα το παιδί. Αν πόναγε πόναγα κι εγω. Τώρα νιώθω ότι έκανα λάθος που έφυγα.

Είμαι πολύ μπερδεμένη.

Εγώ πιστεύω με αυτά που διάβασα ότι αυτός ο άνθρωπος δεν σου αξίζει αλλά το πρόβλημα είναι ότι είναι όλοι έτσι, οπότε τι κάνεις; Στην κρίση του καθενός μετά, ή μένεις μόνος σου ή συμβιβάζεσαι. Κοίτα όμως μετά μη γίνουν χειρότερα τα προβλήματα και αρχίσει και σε πλακώνει στο ξύλο. Απορώ πως έκλαιγες στην αγκαλιά του, εγώ δεν θα ένιωθα αγάπη γι\'αυτόν τον άνθρωπο, αλλά απέχθεια.

καλημερα κατερινα..

εγω νομιζω οτι η ολη δυστροπια του οφειλεται στο γεγονος οτι εχει σεξουαλικο προβλημα.

ειναι πολυ δυσκολο για εναν αντρα να το αποδεχτει το προβλημα αυτο και να το θεραπευσει,νιωθει μια κατωτεροτητα,

παρολο που εσυ τον ανεβαζες σαν αντρα οπως ειπες,δεν παυει να ειναι εις γνωση του αυτο..

εγω θα σου προτεινα να του δωσεις λιγο χρονο εφοσον εχεις δει τοσα καλα στοιχεια σε αυτον.

To καταλαβαίνω αυτό που λες κι έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό που με μπερδεύει είναι ότι έχει 2 πρόσωπα..χαρακτήρες..προσωπ ικότητες..δεν ξέρω πως να το πω. Αγάπησα το καλό του κομμάτι...μετά μου έδειξε τον χειρότερο του εαυτό και τώρα πάλι την καλή του πλευρά. Είμαι άνθρωπος που συγχωρεί όταν δω ότι ο άλλος αξίζει ή προσπαθεί να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Δεν ξέρω αν είμαι ονειροπόλα που ακόμα πιστεύω στους ανθρώπους. Είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη. Έριξα το φταίξιμο όλο σε μένα. Από την άλλη πάντα έλεγα ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και ότι απλά για λίγο υποκρίνονται και ξαναγυρνούν σε αυτό που πραγματικά είναι.
Αυτή τη σχέση δεν την έζησα...ίσως γι\'αυτο αντιδρώ έτσι σπασμωδικά...έζησα 2 εβδομάδες απέραντης ευτυχίας και 11 μήνες απέραντης θλίψης με προβλήματα...ήταν όλα τόσο γρήγορα.
Εγώ η ίδια με μπερδεύω. Αν άκουγα αυτή την ιστορία από καποιον άλλον θα του έλεγα \"χαζός είσαι???φύγε να γλυτώσεις\"...και εκεί θυμώνω με τον εαυτό μου γιατί με μπερδεύω.

Δώρα όχι δεν δικαιολογείται αυτό που λες. Δεν είναι αυτό, γιατί φέρθηκε πολύ άσχημα γενικότερα, αλλά και αυτό να ήταν, είναι κακός εγωισμός δεν είναι σωστό και ούτε αντέχεται. Οπότε μακρυά για μένα.

Κατερίνα δεν ξέρω ειλικρινά τι άλλη συμβουλή να σου δώσω, τα λες πολύ ωραία μετά, αλλά μέσα σου εσύ πρέπει να αποφασίσεις τι θα κάνεις. Ίσως τον κρατάς μέχρι να βρεις κάτι καλύτερο, αλλά δεν του δίνεις και πολλή αξία εννοείται.

dora αλήθεια πιστεύεις ότι όλα οφείλονται στο σεξουαλικό πρόβλημα? όταν του έκανα συζητήσεις για αυτό μου έλεγε ότι εγώ φταίω...ότι εγω του το έχω δημιουργήσει γιατί το συζητάω συνέχεια και ότι αν και το είχε στο παρελθόν δεν το είχε σε αυτό το βαθμό.
όταν κάλεσα την ανοιχτή γραμμή ενός γνωστού σεξολόγου μου είπαν ότι ένα τετοιου είδους πρόβλημα διογκώνει τα μικροπροβλήματα σε μια σχέση και συχνά οι άνθρωποι καταλήγουν στο χωρισμό χωρίς να το καταλάβουν. Με τίποτα δεν αποδέχτηκε ότι αν φτιάχναμε το σεξουαλικό κομμάτι ίσως να μην είχε τόσα νεύρα και θυμό...το πρόβλημα μας έλεγε είναι ότι κλαίω και έχω θυμό...όταν τον ρώταγα τι πιστεύει..απο που μπορεί να πηγάζει η συμπεριφορά μου αυτή δεν είχε τι να μου πει...προσπαθούσα να τον οδηγήσω στο ότι η συμπεριφορά μου οφείλεται στην έλλειψη σεξουαλικής επαφής απο τον άνθρωπο που αγαπώ...ματαιο
λένε ότι σε ένα πρόβλημα υπαρχει η αναγνώριση, η αποδοχή και η αντιμετώπιση...εμείς φτάσαμε μεχρι την αναγνωριση

μενουν αλλα 2 λοιπον..αποδοχη κ αντιμετωπιση!

η του δινεις αλλη μια ευκαιρια να το αποδεχτει κ να το αντιμετωπισει

η συνεχισε την ζωη σου..

παντως ειναι ενα βασικο κομματι το σεξουαλικο.

Βρε Κατερίνα όμως κατάλαβέ το, το μετέφερε το πρόβλημα σε σένα ότι εσύ φταις αυτή είναι ανδρίκια συμπεριφορά; Τι άνθρωπος ήταν αυτός; Δικαιολογούνται τα όσα σου φώναζε επειδή δεν είχε σεξουαλική ζωή; Εσύ αυτό έκανες; Παρόλο ότι έφταιγε αυτός. Και ας σου έλεγε για τις πρώην του, μάλλον έτσι ήταν με όλες....

Ηταν μεγάλο και βαρύ φορτίο αυτό που έκανε...να μου ρίχνει ευθύνες. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι υπάρχουν τέτοιου είδους προβλήματα...νιώθω πως και 50 χρονών να ήμουν δεν θα έβρισκα λύση. Είναι τόσο δυσκολο.
Έμαθα από την αδερφή του ότι και στο παρελθόν χώριζε εξαιτίας της συμπεριφοράς του...πάντα είχε πολλά νεύρα και θυμό με τις κοπέλες του...τους συγγενείς του...πίστευα ότι με εμένα θα ήταν διαφορετικά...ότι θα μπορούσα να τον βοηθήσω να το ξεπεράσει.

Πωπω τι να πει κανείς. Γιατί να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Όλα αυτά για το σεξουαλικό. Τόσα σοβαρά προβλήματα υπάρχουν, αλλά έστω τον πείραζε έπρεπε να ξεσπάει σε άλλους;

Ένα ακόμα που με πληγώνει είναι ότι τους τελευταίους μήνες δούλευα σαν το σκυλί στη δουλειά του για να πιάσουμε ένα στόχο και να πάμε διακοπές πληρωμένες από την εταιρεία του. έφτυσα αίμα..δεν ζήτησα ούτε 10 ευρώ για να πάρω κάτι για μένα γιατί ήξερα ότι τα έξοδα είναι πολλά άσχετα που έφερνα αρκετές χιλιάδες ευρώ το μήνα στο σπίτι. εκείνος τώρα βρίσκεται σε ένα νησί και κάνει τις διακοπές του με τους συνεργάτες του κι εγώ έχω μείνει πίσω να σκέφτομαι τη δυσλειτουργική μας σχέση...νιώθω κορόιδο και ανόητη.

Εγώ στο είπα από την αρχή. Φαίνεται ο άνθρωπος.

lightbluepath αυτά που έγραψα και περιέγραψα δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έζησα...να αγαπάς, να θες, να είσαι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο και να μην μπορείς να τον έχεις ενώ κοιμάσαι στο ίδιο κρεβάτι μαζί του. Με απέφευγε...δεν μου έδινε σημασία...ο πόνος που ένιωθα ήταν ατελείωτος. Αμφέβαλλα για τον εαυτό μου σαν άνθρωπο...έλεγα μήπως δεν είμαι αρκετή...μήπως είμαι κακός άνθρωπος και δικαιολογημένα μου φέρεται έτσι...έπαψα να νιώθω γυναίκα...
Σταμάτησα να τον προκαλώ ερωτικά γιατί κάθε φορά που το δοκίμαζα και τον ακουμπούσα ερωτικά πεταγόταν και μου έλεγε \"δεν θέλω να με ακουμπας εκεί, το κατάλαβες?\" Εγώ δεν καταλάβαινα το γιατί και δεν καταλάβαινα πως αλλιώς μπορεί να ξεκινήσει μια ερωτική πράξη αν δεν ακουμπήσεις τον άνθρωπο σου. Μετά το άφηνα πάνω του...να κάνουμε έρωτα μόνο όταν εκείνος το ήθελε. Αργότερα ένιωθα απλά σαν μηχανή ικανοποίησης για εκείνον μιας κι εγώ δεν προλάβαινα να ικανοποιηθώ μέσα σε 1-3 λεπτά. Ένιωθα τύψεις...ενοχές...και μετά αποστασιοποιόμουν..δεν ήθελα να με ακουμπάει γιατί πάλι τα ίδια θα γίνονταν...κρυβόμασταν πίσω από το δάχτυλο μας.
Είναι πολύ τραγικές οι στιγμές που εζησα...και όλα αυτά με μένα να τον αγαπώ τόσο πολύ και αν είμαι ερωτευμένη μαζι του μέχρι τώρα.

Τι να πω ρε συ, τα \'χω ξανακούσει αυτά, δεν αξίζουν κάποια άτομα, στον εαυτό σου πρέπει να τα πεις να ξεκόψεις, πως μπορείς να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο; Έλεος δεν αντέχεται.

Μέσα μου λέω ότι αν δεν πιάσει κάποιος πάτο δεν μπορεί να ξανασηκωθεί. Θέλω να βοηθήσω τον εαυτό μου για να ξαναγίνω αυτή που ήμουν παλιά αλλά ακόμα δεν μπορώ να βρω τη δύναμη. Πάντα ήμουν το χαμογελαστό παιδί που έδινε ελπίδα και ευτυχία σε όλο τον κόσμο και τώρα δεν μπορώ να βοηθησω εμένα. Ένα τεράστιο λάθος που κάνω είναι ότι δεν μπορώ να αποδεχτώ το μεγαλύτερο μου φόβο που είναι η μοναξιά. Έχω κλέισει ραντεβού αύριο να δω έναν ψυχολόγο μήπως βοηθηθώ έτσι. Δεν ξέρω τί άλλο να κάνω.
Θα ήθελα να είχα ένα μαγικό ραβδί και να διαγράψω όλα τα άσχημα αλλά δεν γίνεται.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που με ακούς. Είναι τόσο μεγάλη αυτή η πόλη με εκατομμύρια κόσμο και παρόλα αυτα ενώ λες ότι είμαι μόνος υπάρχουν άνθρωποι να σε ακούσουν.

Κι εγώ το ίδιο δεν μπορώ με τίποτα τη μοναξιά. Εϊναι στο χαρακτήρα τελικά. Πολλοί δεν το έχουν. Anyway, τίποτα δεν κάνει, καληνύχτα.

Κατερίνα, φυσικά και δεν έκανες λάθος που έφυγες, αφού περιγράφεις μια κατάσταση με δυο όμορφες εβδομάδες και 11 μήνες γεμάτους προβλήματα. Σε μια σχέση, χρειάζεται χωρίς αμφιβολία και ένας βαθμός προσπάθειας, καθώς και υποστήριξη του συντρόφου στις δύσκολες στιγμές. Όμως αυτό που περιέγραψες ήταν μια προσπάθεια όχι να ζήσεις τη σχέση και να δεις αν ταιριάζεις ΜΕ έναν άνθρωπο, αλλά να ταιριάξεις έναν άνθρωπο και μια κατάσταση στα \'όνειρα\' που έκανες.

Νομίζω πως η σχέση σας πέρασε πολύ βιαστικά στο στάδιο της συγκατοίκησης και μάλιστα εγκατέλειψες τη δουλειά σου και μπήκες σε ένα σπίτι στο οποίο όπως λες αρχικά δεν μπορούσες να συμβάλλεις. Έτσι όπως το διάβασα, μου θύμισε τους ανθρώπους που εγκαταλείπουν τα εγκόσμια, κλείνονται σε ένα μοναστήρι και αφιερώνουν τη ζωή τους σε...χμ, εδώ προτιμώ να μην το σχολιάσω γιατί μπαίνουμε σε θέματα άλλων πεποιθήσεων. Κάτι τέτοιο όμως ένιωσα από τον τρόπο που λες ότι λειτουργούσες μέσα στη σχέση σας.

Λες ότι τον αγάπησες \'όπως η μάνα το παιδί\', όμως σε μια ερωτική σχέση δεν μπορείς να έχεις τέτοιο ρόλο συνεχώς. Εξάλλου σε μια σχέση \'μαμάς-παιδιού\' είναι λίγο δύσκολο να λειτουργεί καλά η σεξουαλική σχέση :) Βέβαια, το θέμα της πρόωρης εκσπερμάτισης, μπορεί να είναι ανεξάρτητο από όλα αυτά, αλλά δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα της σεξουαλικής σας ζωής. Ούτε της σχέσης σας. Ούτε μπορούμε να αποδώσουμε ολόκληρη τη συμπεριφορά του εκεί.

Μοιάζεις να πιστεύεις πως αν λυνόταν το θέμα της πρόωρης εκσπερμάτισης θα ήταν όλα μέλι-γάλα, ενώ νομίζω πως είναι η κορυφή του παγόβουνου. Και η βάση του παγόβουνου λέει πως κοινώς δεν \'κάνατε χωριό\' με τον συγκεκριμένο άνθρωπο και πως η μεταξύ σας σχέση ενίσχυε τα νεύρα, τα συναισθήματα ανεπάρκειας και των δύο και ένα σωρό άλλα δυσάρεστα συναισθήματα. Επίσης υπάρχει μια βάση δικών σου φόβων (π.χ. η μοναξιά που λες), που σε έκανε να προσπερνάς τα πάντα προκειμένου να \'γεράσετε μαζί\'. Μιας και έχεις όπως λες ραντεβού με ψυχολόγο, δες τι μπορείτε να συζητήσετε μαζί πάνω στα δικά σου άγχη :)

Αγαπητή marina, το σκέφτηκα κι εγώ αυτό που είπες ότι ακόμα και αν λυνόταν το σεξουαλικό ίσως πάλι είχε νέυρα και με αντιμετώπιζε με τον ίδιο σκληρό τρόπο. Ποτέ δεν κατάλαβα τι κρύβει μέσα του γιατί ποτέ κανείς δεν του έμαθε να μιλάει και να εκφράζει αυτά που νιώθει. Δυστυχώς μεγάλωσε χωρίς να έχει ουσιαστική σχέση με τους γονείς του ενώ εγώ απο μωρό παιδί έμαθα το διάλογο γιατί το επιδίωξε η μητέρα μου.
Αυτή η σχέση θεωρώ πως έβγαζε το χειρότερο εαυτό και των δυο μας. Δεν άντεχα τον εαυτό μου..δεν με αναγνώριζα. Λίγο μετά τα Χριστούγεννα του ζήτησα χρήματα να πάω σε έναν ψυχολόγο γιατί είχα ανάγκη από συμβουλές και η απάντηση του ήταν \"δεν έχω λεφτά για ψυχολόγους\"...ωστόσο χρήματα υπήρχαν πολλά και συγκεκριμένα εκείνο το βράδυ πλήρωσε δείπνο για 10 άτομα. Μπορείς να φανταστεις πως ένιωσα. Όταν του το συζήτησα έγινε έξαλλος γιατί του ελέγχω όπως είπε τα οικονομικά του και ότι έχω ψυχολογικά προβλήματα. Δεν καταλάβαινε τίποτα δυστυχως. Ένα τεράστιο μου λάθος ήταν ότι δεν είχα δικό μου πορτοφόλι. Πάντα ήμουν ανεξάρτητη και δυναμική κοπέλα και ξαφνικά ένιωσα αδύναμη.
Πραγματικά θέλω να δω τι θα μου πει απόψε ο ψυχολόγος αν και δεν πιστεύω να προλάβω να του τα πω όλα. Ίσως με τις συμβουλές του βοηθήσω κι άλλους που πιθανόν να αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με μένα.

Και εισαι ακομη μαζι του;παρε δρομο Κατερινα και μην κοιτας πισω.Ο ανθρωπος ειναι προβληματικος και βλεπω οτι πολλοι που εχουν αυτα τα συμπτωματα, δεν ειχαν καλη σχεση με τους γονεις τους.Τελικα κατι τετοια ατομα δεν εχουν αναγκη απο γυναικα, αλλα απο μανα και ισως να υπολειτουργουν και στον ερωτικο τομεα.Και φυσικα δεν ευθυνεσαι εσυ για τον δικο του προβλημα.Ειναι παγια τακτικη φαινεται, αντι να πανε σε ειδικο να ριχνουν τις ευθυνες στον συντροφο.Αφου ειναι δεισλειτουργικοι προσπαθουν να αποκτησουν κυριαρχια μεσω της δυναμης του χρηματος.
Εισαι τυχερη γιατι μπορεις να εισαι ελευθερη να ονειρευεσαι και να βρεις εναν σωστο ανθρωπο να κανεις οικογενεια.Θα γινεις και παλι δυναμικη και ανεξαρτητη μακρια απο αυτον φυσικα.

Κατερίνα μου, ναι, συμφωνώ ότι είναι μεγάλο λάθος να μην έχει ο καθένας και το δικό του πορτοφόλι και γενικά να μην μπορεί να είναι αυτόνομος προτού μπει σε μια συγκατοίκηση. Είναι άλλο να είσαι εξαρτημένος κι αναγκασμένος να ζητάς, και άλλο να \'ακουμπάς\' καποιες φορές στο σύντροφο επειδή έτσι επιθυμείτε κι οι δυο ή επιεδή κάποια στιγμή προέκυψε προσωρινή δυσκολία του ενός.

Καλή επιτυχία στην αποψινή σου συνεδρία! :)

Quote:

---

Originally posted by dora-agxos
καλημερα κατερινα..

εγω νομιζω οτι η ολη δυστροπια του οφειλεται στο γεγονος οτι εχει σεξουαλικο προβλημα.

ειναι πολυ δυσκολο για εναν αντρα να το αποδεχτει το προβλημα αυτο και να το θεραπευσει,νιωθει μια κατωτεροτητα,

παρολο που εσυ τον ανεβαζες σαν αντρα οπως ειπες,δεν παυει να ειναι εις γνωση του αυτο..

εγω θα σου προτεινα να του δωσεις λιγο χρονο εφοσον εχεις δει τοσα καλα στοιχεια σε αυτον.

---

Δώρα μου κάνει εντύπωση ότι ασχολείσαι εσύ και οι υπόλοιποι με το θέμα της πρόωρης εκσπερμάτισης και δεν ασχολείστε καθόλου ότι ο τύπος έχει βαρύ χέρι.

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πόσο ηλίθιος πρέπει να
είσαι για να χαστουκίσεις την γυναίκα που υποτίθεται αγαπάς.
Εάν ήταν γαϊδούρι η Κατερίνα θα έλεγα βάρα κι άλλο αλλά τυχαίνει να είναι άνθρωπος.

Πραγματικά δεν ξέρω τι σας πιάνει μερικές φορές εσάς τις γυναίκες και δέχεστε να τρώτε ξύλο…Αν δεν κάνω λάθος η Ελένη Πετρουλάκη της έφαγε από τον Ιβιτς αλλά επέστρεψε στην αγκαλιά του…Έλα μωρέ για ένα μπερντάκι ξύλο πως κάνεις έτσι?

Δηλαδή πρέπει να είσαι μαζόχα ρε γμτ για να ασχολείσαι με το αν μπορεί να καθυστερήσει λίγο και να μην τελειώσει το αγοράκι μας αλλά από Κανά χαστούκι ας μας ρίχνει δεν πειράζει…
Τι άλλο να πω εκνευρίστηκα με τους άνανδρους ηλίθιους που σκέφτονται μονάχα τον εαυτούλη τους

καπου ακουσα οτι οταν το σεξ ειναι κακο καταλαμβανει το 97 τοισ εκατο τησ σχεσησ οταν το σεξ ειναι καλο μολισ το 3 τοισ εκατο αυτο τα λεει ολα νομιζω

Καλησπέρα σας,

Σχετικά με το ξύλο, να σας πω ότι με πόνεσε περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα. Για κάποιους μπορεί ένα χαστούκι να μη θεωρείται ξύλο αλλά είναι σωματική βία. Όσο ήμουν ακόμα στη σχέση έψαξα στο internet για την κακοποίηση όταν άρχισαν τα προβλήματα τα μεγάλα και παρατήρησα πολλά στοιχεία στη σχέση μας. Τότε πληγώθηκα ακόμα περισσότερο όταν το συνειδητοποίησα. Όταν βρήκε τα αρχεία στον υπολογιστή μου με την κακοποίηση κούνησε ειρωνικά το κεφάλι του και μου είπε \"ναι...κάνε μας και μήνυση\". Δεν καταλάβαινε τίποτα...

Quote:

---

Originally posted by VasilisA

Quote:

---

Originally posted by dora-agxos
καλημερα κατερινα..

εγω νομιζω οτι η ολη δυστροπια του οφειλεται στο γεγονος οτι εχει σεξουαλικο προβλημα.

ειναι πολυ δυσκολο για εναν αντρα να το αποδεχτει το προβλημα αυτο και να το θεραπευσει,νιωθει μια κατωτεροτητα,

παρολο που εσυ τον ανεβαζες σαν αντρα οπως ειπες,δεν παυει να ειναι εις γνωση του αυτο..

εγω θα σου προτεινα να του δωσεις λιγο χρονο εφοσον εχεις δει τοσα καλα στοιχεια σε αυτον.

---

Δώρα μου κάνει εντύπωση ότι ασχολείσαι εσύ και οι υπόλοιποι με το θέμα της πρόωρης εκσπερμάτισης και δεν ασχολείστε καθόλου ότι ο τύπος έχει βαρύ χέρι.

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πόσο ηλίθιος πρέπει να
είσαι για να χαστουκίσεις την γυναίκα που υποτίθεται αγαπάς.
Εάν ήταν γαϊδούρι η Κατερίνα θα έλεγα βάρα κι άλλο αλλά τυχαίνει να είναι άνθρωπος.

Πραγματικά δεν ξέρω τι σας πιάνει μερικές φορές εσάς τις γυναίκες και δέχεστε να τρώτε ξύλο…Αν δεν κάνω λάθος η Ελένη Πετρουλάκη της έφαγε από τον Ιβιτς αλλά επέστρεψε στην αγκαλιά του…Έλα μωρέ για ένα μπερντάκι ξύλο πως κάνεις έτσι?

Δηλαδή πρέπει να είσαι μαζόχα ρε γμτ για να ασχολείσαι με το αν μπορεί να καθυστερήσει λίγο και να μην τελειώσει το αγοράκι μας αλλά από Κανά χαστούκι ας μας ρίχνει δεν πειράζει…
Τι άλλο να πω εκνευρίστηκα με τους άνανδρους ηλίθιους που σκέφτονται μονάχα τον εαυτούλη τους

---

βασιλη η αληθεια ειναι οτι δεν σταθηκα σε αυτο γεγονος απο αμελεια..
βασικα κ η ιδια νομιζω εστιασε στο σεξουαλικο προβλημα..
ξερεις θα πω τωρα αυτο που σκεφτομαι κ ας παρεξηγηθω..
ο ανθρωπος μπορει να ξεφυγε για μια στιγμη(ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ)δεν διαβασα τιποτα για κακοποιηση απο την μερια του..οκ ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ.

Θα ήθελα να σταθώ στα παρακάτω:

«Στις 2 εβδομάδες της σχέσης αποφασίσαμε να συγκατοικήσουμε»

«Μέσα σε ένα μήνα έφυγα από τη δουλειά μου για να δουλέψω στη δική του δουλειά»

Τα παραπάνω δυστυχώς ΔΕΝ μαρτυρούν έναν μεγάλο έρωτα αλλά μια μεγάλη ανασφάλεια από την πλευρά και των δύο σας. Και η πρόωρη εκσπερμάτωση στην ανασφάλεια οφείλεται και το ξύλο επίσης.
Από την πλευρά σου αναζητάς τον άντρα στήριγμα και από την πλευρά του την γυναίκα επιβεβαίωση. Έτσι όμως δεν χτίζονται οι σχέσεις.

Όταν θα αισθανθείς ότι δεν έχεις ανάγκη «πατερίτσες» για να περπατάς τότε θα μπορέσεις να βιώσεις τον πραγματικό έρωτα.

Το ίδιο θα ισχύει και στην περίπτωση του συντρόφου σου όταν θα πάψει να το παίζει σωτήρας.

εγω παλι πιστευω πωσ ναι οντως φενεται να φερεται που και που ανωριμα...αλλα ειναι λογικο λογο της ηλικειασ του..

2ρον δεν καταλαβαινω γιατι δεν πηγεσ κι εσυ διακοπεσ με τουσ συναδελφουσ..τι κι αν ερχοταν και αυτοσ..ε ..και?...ισωσ εβλεπε πωσ μπορεισ να περνασ καλα και χωρισ αυτον και να ξανασκεφτοταν το να παει στον γιατρο..

και 3τον θεωρω πωσ ναι το ολο του προβλημα εινα το ερωτικο,η μη ικανοποιητικη ερωτικη αποδοση του..
ειναι χαζο απο την πλευρα του μονο και μονο λογο εγωισμου και ντροπησ να μην θελει να παει στον γιατρο..
πιστευω πωσ ειναι θεμα χρονου να παει τελικα στον γιατρο.. επισεισ πιστευω πωσ ειστε πολυ καλο ζευγαρι και γιατι οχι ..θα επρεπε να μεινετε και να ειστε μαζι.. αρκει εκεινοσ να κανει κατι και για τουσ 2 σασ..να το αποδεχτει και να παει στον γιατρο..

μπορεισ να του πεισ... \'\'δηλαδη αγαπη μου αν ημασταν παντρεμενοι και ξαφνικα ειχαμε προβλημα..δεν θα πηγενεσ στον γιατρο??η αν εγω ξαφνικα πχ γινομουν ανοργασμικη.δεν θα ηθελεσ να παω στον γιατρο??..λογικο εινια...

και σιγα το προβλημα..υπαρχουν λυσεισ.. η ελληψη στισησ ειναι πολυ μεγαλητερο προβλημα...

καλη δυναμη ..και ελπιζω να βαλει μυαλο..πριν σε χασει τελειωσ και μετανιωνει..μετα..

δυσκολο μου φαινεται να φταιει μονο μια προωρη εξπερματιση για ολα αυτα που περιγραφεις. συχνα στα ψυχολογικα, αλλα φταινε κ αλλα φαινονται οτι φταινε, οποτε να εισαι ανοιχτη στις εκπληξεις!

αν ηταν μονο αυτο, μετα χαρας θα ειχατε παει κ οι δυο σε εναν ειδικο κ θα το ειχατε λυσει το προβλημα.

συμφωνω με την μαρινα38.

Καλησπέρα σας,

όπως είχα πει θα πήγαινα σε ψυχολόγο για να προσπαθήσω να βρω απαντήσεις...πήγα μια φορά..είπα ό,τι πρόλαβα..δυστυχώς δεν ξαναπήγα γιατί δεν μου το επιτρέπει η οικονομική κατάσταση.

Για ένα βράδυ ήμουν πιο ήρεμη αν και δεν πρόλαβε ο ψυχολόγος να με συμβουλεύσει μιας και ήταν αναγνωριστική η πρώτη επισκέψη. Τις επόμενες μέρες το έριξα στο ποτό, κάπνιζα ασταμάτητα και δεν έτρωγα. Έπιασα πάτο. Μια από τις επόμενες μέρες συναντήθηκα με τον πρώην μου. Μου το ζήτησε εκείνος. Έκλαιγε και με ρώταγε \"γιατί δεν πετύχαμε ρε Κατερίνα?\".Περάσαμε όλη τη μέρα μαζί. Υπήρξε σεξουαλική επαφή και ήταν πιο καλά από τις προηγούμενες φορές. Ένιωσα ευτυχισμένη. Άρχισα να του ζητάω να ξαναπροσπαθήσουμε και εκείνος μου έλεγε \"φοβάμαι μην ξαναγίνουν τα ίδια και υποφέρεις εξαιτίας μου\". Για 2 μέρες τον παρακαλούσα να ξαναπροσπαθήσουμε. Αρνήθηκε...είπε οτι αν είναι να είμαστε μαζί να αφήσουμε το χρόνο να το δείξει. Ξαναέπεσα στο ποτό.

Μια μέρα ξύπνησα και είπα \"ΤΕΛΟΣ\" στον εαυτό μου. Δεν πρέπει να παρακαλάμε για να μας επιθυμούν οι άλλοι. Το πήρα εγωιστικά μάλλον. Πέτυχε. Άρχισα να γελάω και να χαμογελάω. Ξεκίνησα να δουλεύω. Έκοψα το ποτό. Ελπίζω μια μέρα να με ξαναερωτευτούν και να με αγαπήσουν γιατί έχω πολλή αγάπη να δώσω.

Απλά το ελπίζω. Αν δεν συμβεί...δεν πειράζει. Το έζησα.