βαρέθηκα να προσπαθώ για φίλους

μου φαίνεται ότι οι άνθρωποι του περιβάλλοντός μου δεν καταλαβαίνουν τίποτα.

μετά τις "φίλες" που με παράτησαν επειδή έκανα σχέση (έχω ανοίξει θέμα στο οικογένεια-σχέσεις-σεξουαλικότητα), προσπάθησα να ενταχθώ ξανά στην παρέα που είχα στο λύκειο και η οποία με είχε εξορίσει για δύο λόγους. ο πρώτος ήταν ότι με ήθελε ένα από τα παιδιά και τον απέρριψα και από τότε αποφάσισε να με μισεί για πάντα, παρόλο που μια χαρά πάει η ζωή του και παρόλο που του έχω ζητήσει 1500 φορές συγνώμη αν τον πλήγωσα. ο δεύτερος ήταν ότι ο κολλητός μου και βασικό μέλος αυτής της παρέας, ένα μήνα πριν τις πανελλαδικές μου, μου είπε να μην τον ξαναενοχλήσω ποτέ, εξαιτίας μιας τρελής γκόμενας που είχε η οποία πίστευε ότι εγώ, που τον είχα σαν αδερφό μου και που περνούσαμε τόσο χρόνο ο ένας πλάι στον άλλο χωρίς να υπάρχει ούτε η υπόνοια ερωτικής έλξης, ήθελα να της τον πάρω.

αυτός μου ζήτησε όμως συγνώμη και φέτος που χώρισε με αυτή ξεκινήσαμε να ξαναβγαίνουμε παρέα στην πόλη όπου σπουδάζουμε και οι δύο. στην πόλη από την οποία καταγόμαστε όμως, ο τύπος που απέρριψα και η γκόμενά του άσκησαν βέτο και είπανε στα άλλα παιδιά ότι αν είμαι εγώ στη βόλτα δεν θα έρχονται αυτοί. χωρίς να τους απευθύνω ούτε κουβέντα, χωρίς ούτε καν να πλησιάσω αυτό το παιδί, και ενώ προσπάθησα να είμαι ευγενική και θετική με την κοπέλα. ο "κολλητός" είπε ότι βέτο δεν δέχεται και ότι προτεραιότητα θα έχω εγώ και αν εγώ δεν θέλω να βγω θα έρχονται οι άλλοι. δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο αυτό ισχύει στην πραγματικότητα.

σε κάθε περίπτωση εγώ όταν βγαίνω μαζί τους νιώθω περιθωριοποιημένη. χτες μία ηλίθια που την έβαλα εγώ στην παρέα μαζί με έναν από την παρέα με κατηγόρησαν ότι της πήρα την καρφίτσα και αυτή ήθελε να βγάλω το σακάκι μου για να με ψάξει. μόνο και μόνο επειδή την είχα δει πιο πριν και έπειτα δεν τη βρίσκανε. προσβλήθηκα. με ξέρανε τόσα χρόνια, δεν έχω δώσει ποτέ δικαίωμα, κι αυτοί να μου φέρονται έτσι... τελικά η καρφίτσα της ήταν πάνω στο τραπέζι, κάτω από ένα χαρτί. όμως η διάθεσή μου είχε χαλάσει ήδη.

το χειρότερο είναι όμως ότι νιώθω ότι ο "κολλητός" μιλάει επιθετικά. και άμα του πω τίποτα αρνείται τα πάντα. μου σπάει τα νεύρα γιατί μόνο εγώ του στέλνω μηνύματα, αυτός όποτε θυμηθεί μου απαντάει, αν θυμηθεί, και δεν παίρνει ποτέ αυτός τηλέφωνο. πως έχει αλλάξει έτσι;;

δεν αντέχω άλλο να ασχολούμαι, να πάνε στα τσακίδια όλοι τους. προφανώς δεν υπήρξε ποτέ φιλία και πάντα εγώ έκανα υπεράνθρωπες προσπάθειες για να νιώσω μέρος μιας παρέας. ήθελα κάπου να τα πω, σόρρυ για χωροχρόνο που κατανάλωσα. απλώς βαρέθηκα βαρέθηκα βαρέθηκα να μου χαλάνε τη διάθεση αυτές οι σκέψεις, μέρα με τη μέρα να με τρώνε και να ψάχνω που έφταιξα, ενώ δεν έφταιξα κατά κοινή ομολογία σε τίποτα.

τα έγραψα όλα εδώ επειδή περνάω περίοδο δυσθυμίας που ξεκίνησε από τα προβλήματά μου με τις φιλικές σχέσεις μου που καταστράφηκαν. ίσως είναι λάθος το φόρουμ που επέλεξα, ίσως έπρεπε να μπω στο οικογένεια σχέσεις. απλώς, όλα αυτά χαλάνε τη διάθεση και την καθημερινότητά μου. και κάθε όρεξη είναι μειωμένη, εκτός από την όρεξη για φαγητό. τρώω περισσότερο από όσο πρέπει, έχω πάρει σίγουρα 2 κιλά τους τελευταίους 2 μήνες. δεν με πειράζει, είναι μικρή αύξηση, αλλά αν συνεχίσω έτσι θα μεγαλώσει κι άλλο και δεν αξίζει. πολύ απλά. δεν αξίζει. υπάρχουν 1002 άλλα προβλήματα για να στεναχωρηθώ, υπάρχουν άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα. αφου το αναγνωρίζω, γιατί δεν ξεκολλάει η σκέψη μου από αυτά, να τελειώνω μια και καλή;;

Άλλες πηγές για γνωριμίες έχεις? Κανένα φροντιστήριο... καμία σχολή χορού ή ό,τι σε ενδιαφέρει... Ξέρεις, κάποια παρέα που να μην παρακαλάς για να σε εντάξει έστω και με το ζόρι...

στη σχολή που είμαι έχω ελάχιστο ελεύθερο χρόνο και οι συμφοιτητές μου είναι επιεικώς θα έλεγα αταίριαστοι.. προσπαθώ να γνωρίσω ανθρώπους αλλά μου φαίνεται ότι ζω σε έναν κόσμο όπου επικρατεί η παράνοια και καθένας λέει το μακρύ και το κοντό του και όλοι φέρονται αλλοπρόσαλλα. ίσως να μην είμαι έτοιμη να δείξω εμπιστοσύνη, τι να πω..

empar

μαλλον τα πραγματα ειναι οπως λες...δεν υπηρξε ποτε φιλια,εσυ εκανες υπερανθρωπες προσπαθειες για να νιωσεις μερος μιας παρεας...
γιατι ομως να δωσεις τοση αξια σε ατομα που και κατα το παρελθον σου απεδειξαν οτι δεν ηταν πραγματικοι σου φιλοι..?
μηπως το προβλημα στην ουσια του. ειναι αυτο που διαπιστωνεις μονη σου..?δεν μπηκες σε αυτη την παρεα γιατι υπηρχε χημεια μεταξυ σας,αλλα γιατι ηθελες να ανηκεις σε μια παρεα...

μην κανεις εκπτωσεις στα θελω σου, μονο και μονο για να καλυψεις αυτη την αναγκη σου...χανεις χρονο και ενεργεια σε ανθρωπους που ξερεις οτι δεν σε εκτιμανε και μετα θυμωνεις και χαλιεσαι...βαζεις μονη σου τον εαυτο σου σε εναν φαυλο κυκλο που αντιλαμβανεσαι οτι δεν οδηγει πουθενα περα απο την απογοητευση...

κρατα μονο αυτους που νιωθεις οτι αξιζουν να βρισκονται στην ζωη σου και προχωρα μεχρι να βρεις αυτο που θα σε ικανοποιει στον βαθμο που οριζεις εσυ...οσο συνεχιζεις τις εκπτωσεις τοσο απομακρυνεσαι απο αυτο που πραγματικα αναζητας..

empar καλησπέρα :)

Η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας αυτά που έγραψες για τη παρέα και τους φίλους σου μου έκαναν εντύπωση οι εκφράσεις με είχε εξορίσει και άσκησε βέτο, από την άλλη όμως σκέφτομαι ότι δεν είναι απίθανο να εκδηλώνονται τέτοιες συμπεριφορές ιδίως στη φάση της εφηβείας.

Η φιλία είναι σπουδαία υπόθεση και αμοιβαία. Είναι σημαντικό αυτό που παρατήρησες, ότι δηλαδή έκανες υπεράνθρωπες προσπάθειες να ενταχθείς σε μια ομάδα-παρέα.
Όχι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Η φιλία θέλει αμοιβαία κατανόηση αλλά δεν πιστεύω ότι χρειάζεται τόσα πολλά παζάρια και εκπτώσεις.
Το σημαντικό είναι να αισθάνεσαι άνετα με τους φίλους σου, να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, να μπορείς να ξεδιπλωθείς, αλλά και να εξελιχθείς μέσα από τη σχέση αυτή.

Αν λοιπόν δεν αισθάνεσαι καλά κοντά σε αυτά τα άτομα ή νιώθεις ότι δεν υπάρχει μοίρασμα ίσως να πρέπει να απομακρυνθείς.
Για μένα όμως, αντί να πεις κατηγορηματικά δεν ξανασχολούμαι, είναι μια ευκαιρία όλο αυτό να παρατηρήσεις τον εαυτό σου, να δεις πώς είσαι με άλλους ανθρώπους, πώς επικοινωνείς, τι όρια βάζεις, πόσο υποχωρείς, πόσο προσπαθείς να καταλάβεις τη συμπεριφορά των άλλων, να μάθεις δηλαδή κάποια πράγματα για σένα.

Συμφωνώ με την πρόταση της Ofelia, να κάνεις νέες γνωριμίες. Άτομα από κοινούς τόπους συνάντησης ή με κοινά ενδιαφέροντα, χαλαρά όμως, χωρίς να προσπαθείς να εκβιάσεις μια φιλία, όπως και ό,τι προκύψει. Μην αποθαρρύνεσαι.
Οι άλλοι μπορούν να μας εκπλήξουν όχι μόνο αρνητικά, αλλά και θετικά, όπως άλλωστε και εμείς.
Αρκεί να δώσεις την ευκαιρία αυτή στον εαυτό σου και να είσαι ανοιχτή να σε πλησιάσουν και να πλησιάσεις άλλα άτομα χωρίς να έχεις προσδοκίες από την αρχή.
Με κάποιους ανθρώπους κολλάμε εύκολα, ταιριάζουμε αβίαστα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μια φιλία δε χρειάζεται αμοιβαίο ενδιαφέρον για να ανθίσει.

Ειμαι της αποψης, ο,τι μας χαλαει σε εναν α βαθμο το κοβουμε. Σε χαλαει να παιρνεις εσυ συνεχεια τηλ τον κολλητο σου; Κοψτο! Σε χαλαει η ζηλιαρα φιλη σου; εξηγησε της το, κι αν δεν καταλαβαινει απομακρυνε την, εως εκει που δε σε ενοχλει. Απο κει και περα κανεις δεν ειναι τελειος, κι αμα αγαπας τους φιλους σου τους συγχωρεις καποια ελαττωματα τους, οπως κι αυτοι σε εσενα. Αμα ολοι σου φταινε, εκτος απο σενα, τοτε κατι συμβαινει, ειτε μπλεκεις με λαθος ανθρωπους, ειτε δινεις λαθος μηνυματα, ωστε να τους αφηνεις περιθωριο να σου τη λενε. Παντως σχετικα με τον τυπα που επειδη δεν του εκατσες σε μισει αιωνια, επειδη το ειδος αυτο αντρα ευδοκιμει και στην περιοχη μου δυστυχως, ενα εχω να σου πω, μακρια κι αλαργα!!!!!!! Εσυ εισαι σιγουρη οτι θες την παρεα τους; Μηπως αισθανεσαι καταβαθος μειονεκτικα σε θεματα κοινωνικοτητας, διαφορετικη, ανωτερη, ή δεν ξερω εγω τι αλλο; Συνηθως αυτο δε σε αφηνει να αναπτυξεις φιλιες..

τους κόβω ρε παιδιά, να σε αυτόν έκανα 1,5 μέρα να στείλω μήνυμα και πριν μια ώρα μου έστειλε αυτός (ο κολλητός). αλλά δεν νιώθω ότι είναι φίλος μου, ίσως τα κάνει από τύψεις για τις μαλακίες που έκανε στο παρελθόν. νιώθω όταν είμαι κοντά του υπό συνεχή επιτήρηση, και μόλις πω κάτι που δεν του αρέσει και τόσο μιλάει επιθετικά.ποιος, αυτός που ήταν ψυχούλα!!!!

αισθάνομαι διαφορετική, γιατί έχω ενδιαφέροντα και γνώσεις που δεν έχουν πολλοί σε αυτή την ηλικία.. αυτή η παρέα είναι όλοι άτομα με κοινά ενδιαφέροντα με εμένα, για αυτό ένιωθα με αυτούς οικεία στο παρελθόν. τώρα όμως τα πάντα έχουν αλλάξει.

και αν μέσα στη σχολή μου έχουν κάποιοι τέτοια ενδιαφέροντα, αυτοί τη βλέπουν κάπως, έχουν που έχουν κόμπλεξ του ακοινώνητου, της αγαμίας και της φιλοπρωτίας, απογίνεται το κακό. γίνονται αλαζόνες και να σνομπάρουν τους πάντες και τα πάντα, και όσο κι αν προσπαθήσω να γίνω φίλη τους δεν μπορώ. εγώ προσπαθώ να είμαι ανοιχτή σε όλους, αλλά θέλω να μπορώ να μιλήσω με μια φίλη/έναν φίλο και για τα ενδιαφέροντά μου, για μουσική, για τέχνες, για τη σχολή μου κλπ οπότε αυτομάτως μειώνονται οι πιθανές φιλίες.

οι συμφοιτητές τα βλέπουν όλα ανταγωνιστικά, πως θα σε μειώσουν και θα σε πληγώσουν. ούτε χιούμορ μπορώ να κάνω, ούτε να εκμυστηρευτώ κάτι παραπάνω, ούτε τίποτα. άρα σίγουρα νιώθω αποκλεισμένη στη σχολή θα έλεγα. αλλά από την άλλη βλέπω και πως λειτουργούν αυτοί που έχουν "φίλους". ή θύτες θα είναι ή θύματα. και επειδή εγώ τείνω να είμαι θύμα και δεν θέλω να είμαι πια, για αυτό είπα ότι εγκαταλείπω.

ίσως έχετε δίκιο όμως και πρέπει απλώς να κάνω νέες γνωριμίες και να είμαι πιο ανοιχτή. σίγουρα όμως θα είμαι λιγότερο δοτική, γιατί εγώ αυτό που κάνω είναι να γνωρίζω να ενθουσιάζομαι, να βάζω τον/την άλλον/η σπίτι μου να τους γνωρίζω την οικογένειά μου να τους εκμυστηρεύομαι πράγματα και όοοοοολα αυτά χωρίς ανταπόκριση.. άρα μετά πως να μην είμαι δυσαρεστημένη. πάντως, πως έχουμε γίνει έτσι οι γυναίκες, τώρα που έχω αγόρι, προσέχω σαν τα μάτια μου ποιες θα πλησιάσω, δεν είναι πια να έχεις εμπιστοσύνη σε καμία. πάντοτε συνεννοούμουν πιο καλά με αγόρια, αλλά και αυτοί πια έχουν γίνει ό,τι να 'ναι.

και έχεις δίκιο καρι μου, από τέτοιους τύπους, μακριά και αλάργα!!!!! χαχαχα!!

Quote:

---

Originally Posted by empar

αισθάνομαι διαφορετική, γιατί έχω ενδιαφέροντα και γνώσεις που δεν έχουν πολλοί σε αυτή την ηλικία..

---

Πώς να συννενοηθεί το παιδί-θαύμα με τους κοινούς θνητούς;

μουαχαχαχαχαχαχα. με σένα δεν μπορεί να συνεννοηθεί πάντως κανείς, ούτε παιδιά θαύματα, ούτε κανείς!

και δεν εννοούσα γνώσεις γενικότερα, εννοούσα πάνω σε αυτά που με ενδιαφέρουν.. λογοτεχνία+μουσική που με ενδιαφέρουν. αμέσως εσύ βρε paolo! αμέσως να βρεις το μεμπτό στα λόγια μου! εσύ έχεις πει τα μύρια όσα και ακόμη νιώθεις καλά με τον εαυτό σου, νομίζεις ότι επειδή εντόπισες μια αποτυχημένη έκφραση, θα με κάνεις να αισθανθώ άσχημα??

:) γεια χαρά παολακο

καλημερα

εγω επιμενω και νομιζω οτι ειναι λαθος σου να αναλυεις τοσο πολυ την συμπεριφορα τους...ξαναμπηκες σε μια παρεα που λες οτι σε ''εξορισε'' και γενικως σου φερθηκε σαν να μην υπηρξε ποτε εκτιμηση απεναντι σου και ομως εσυ αντιδρας σαν να ειχες προσδοκιες απο αυτους....οκ εστω οτι ηθελες μια νεα αρχη αλλα δεν κρατουσες τις πισινες σου βασει οσον ειχαν συμβει μεταξυ σας.?μιλας σαν να εξεπλαγης,σαν να μην το περιμενες...

δεν το θεωρω κακο που νιωθεις διαφορετικη αλλα σκεψου οτι για τους ιδιους λογους που αναφερεις εσυ, μπορει να νιωθει διαφορετικος ο οποιοσδηποτε συνομιληκος σου εστω και σε αλλους τομεις...μου δινεις την αισθηση οτι τοποθετεις τον εαυτο σου μονιμως απεναντι στους αλλους...δεν αμφισβητω οτι η πλειοψηφια της σχολης σου εχει αυτα τα χαρακτηριστικα,ειναι πιθανο ομως να υπαρχουν και καποιοι εκει μεσα που να αισθανονται οπως και εσυ..αν προεξοφλεις οτι ολοι εκει ειναι σνομπ και δεν αξιζουν την παρεα σου και βρισκεσαι μονιμως σε σταση αμυνας,πως θα καταφερεις να τους παρατηρησεις..?

γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να χαλαρωσεις λιγο και να τα βλεπεις λιγοτερο σοβαρα...υπαρχουν και αντρες/γυναικες που θα προσπαθησουν να σε βλαψουν υπαρχει ομως και η αλλη πλευρα..δεν αποτελουνται ολες οι φιλιες απο θυτες και θυματα και δεν χρειαζεται να ειμαστε καχυποπτοι απεναντι σε ολους...κανεις ενα βημα και περιμενεις να κανει το επομενο βημα και ο αλλος..και αν το κανει αυτο το βημα δεν βιαζεσαι να τα δωσεις ολα..απολαμβανεις την φιλια και σιγα σιγα αποδιδεις τους τιτλους...κολλητος,φιλος,γν� �στος.....μπορει να θελει υπομονη αυτος ο δρομος αλλα ειναι ενας τροπος να μην γινεσαι θυμα και να μην μενεις με αρνητικα συναισθηματα..ετσι και αλλιως οι φιλιες χτιζονται αργα...

λοιπον...παρτο αλλιως,πηγαινε στην σχολη σου με καλη διαθεση και αποβαλε την καχυποψια...παρατηρησε τους γυρω σου με αλλη οπτικη...
ξεκλεψε δυο με τρεις ωρες την βδομαδα σε ενα χομπυ που θα σου αρεσει και που θα εχεις την δυνατοτητα να γνωρισεις αλλους ανθρωπους και ολα θα πανε καλα!παρτο αλλιως!

καλημερα

εγω επιμενω και νομιζω οτι ειναι λαθος σου να αναλυεις τοσο πολυ την συμπεριφορα τους...ξαναμπηκες σε μια παρεα που λες οτι σε ''εξορισε'' και γενικως σου φερθηκε σαν να μην υπηρξε ποτε εκτιμηση απεναντι σου και ομως εσυ αντιδρας σαν να ειχες προσδοκιες απο αυτους....οκ εστω οτι ηθελες μια νεα αρχη αλλα δεν κρατουσες τις πισινες σου βασει οσον ειχαν συμβει μεταξυ σας.?μιλας σαν να εξεπλαγης,σαν να μην το περιμενες...

δεν το θεωρω κακο που νιωθεις διαφορετικη αλλα σκεψου οτι για τους ιδιους λογους που αναφερεις εσυ, μπορει να νιωθει διαφορετικος ο οποιοσδηποτε συνομιληκος σου εστω και σε αλλους τομεις...μου δινεις την αισθηση οτι τοποθετεις τον εαυτο σου μονιμως απεναντι στους αλλους...δεν αμφισβητω οτι η πλειοψηφια της σχολης σου εχει αυτα τα χαρακτηριστικα,ειναι πιθανο ομως να υπαρχουν και καποιοι εκει μεσα που να αισθανονται οπως και εσυ..αν προεξοφλεις οτι ολοι εκει ειναι σνομπ και δεν αξιζουν την παρεα σου και βρισκεσαι μονιμως σε σταση αμυνας,πως θα καταφερεις να τους παρατηρησεις..?

γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να χαλαρωσεις λιγο και να τα βλεπεις λιγοτερο σοβαρα...υπαρχουν και αντρες/γυναικες που θα προσπαθησουν να σε βλαψουν υπαρχει ομως και η αλλη πλευρα..δεν αποτελουνται ολες οι φιλιες απο θυτες και θυματα και δεν χρειαζεται να ειμαστε καχυποπτοι απεναντι σε ολους...κανεις ενα βημα και περιμενεις να κανει το επομενο βημα και ο αλλος..και αν το κανει αυτο το βημα δεν βιαζεσαι να τα δωσεις ολα..απολαμβανεις την φιλια και σιγα σιγα αποδιδεις τους τιτλους...κολλητος,φιλος,γν� �στος.....μπορει να θελει υπομονη αυτος ο δρομος αλλα ειναι ενας τροπος να μην γινεσαι θυμα και να μην μενεις με αρνητικα συναισθηματα..ετσι και αλλιως οι φιλιες χτιζονται αργα...

λοιπον...παρτο αλλιως,πηγαινε στην σχολη σου με καλη διαθεση και αποβαλε την καχυποψια...παρατηρησε τους γυρω σου με αλλη οπτικη...
ξεκλεψε δυο με τρεις ωρες την βδομαδα σε ενα χομπυ που θα σου αρεσει και που θα εχεις την δυνατοτητα να γνωρισεις αλλους ανθρωπους και ολα θα πανε καλα!παρτο αλλιως!

γνωστος.....μπορει να θελει υπομονη αυτος ο δρομος αλλα ειναι ενας τροπος να μην γινεσαι θυμα και να μην μενεις με αρνητικα συναισθηματα..

λοιπον...παρτο αλλιως,πηγαινε στην σχολη σου με καλη διαθεση και αποβαλε την καχυποψια...παρατηρησε τους γυρω σου με αλλη οπτικη...
ξεκλεψε δυο με τρεις ωρες την βδομαδα σε ενα χομπυ που θα σου αρεσει και που θα εχεις την δυνατοτητα να γνωρισεις αλλους ανθρωπους και ολα θα πανε καλα!παρτο αλλιως!

παιδια μια ερωτηση!γιατι δεν μου εμφανιζει ολο το κειμενο?κανω κατι λαθος?

Quote:

---

Originally Posted by serena

καλημερα

εγω επιμενω και νομιζω οτι ειναι λαθος σου να αναλυεις τοσο πολυ την συμπεριφορα τους...ξαναμπηκες σε μια παρεα που λες οτι σε ''εξορισε'' και γενικως σου φερθηκε σαν να μην υπηρξε ποτε εκτιμηση απεναντι σου και ομως εσυ αντιδρας σαν να ειχες προσδοκιες απο αυτους....οκ εστω οτι ηθελες μια νεα αρχη αλλα δεν κρατουσες τις πισινες σου βασει οσον ειχαν συμβει μεταξυ σας.?μιλας σαν να εξεπλαγης,σαν να μην το περιμενες...

δεν το θεωρω κακο που νιωθεις διαφορετικη αλλα σκεψου οτι για τους ιδιους λογους που αναφερεις εσυ, μπορει να νιωθει διαφορετικος ο οποιοσδηποτε συνομιληκος σου εστω και σε αλλους τομεις...μου δινεις την αισθηση οτι τοποθετεις τον εαυτο σου μονιμως απεναντι στους αλλους...δεν αμφισβητω οτι η πλειοψηφια της σχολης σου εχει αυτα τα χαρακτηριστικα,ειναι πιθανο ομως να υπαρχουν και καποιοι εκει μεσα που να αισθανονται οπως και εσυ..αν προεξοφλεις οτι ολοι εκει ειναι σνομπ και δεν αξιζουν την παρεα σου και βρισκεσαι μονιμως σε σταση αμυνας,πως θα καταφερεις να τους παρατηρησεις..?

γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να χαλαρωσεις λιγο και να τα βλεπεις λιγοτερο σοβαρα...υπαρχουν και αντρες/γυναικες που θα προσπαθησουν να σε βλαψουν υπαρχει ομως και η αλλη πλευρα..δεν αποτελουνται ολες οι φιλιες απο θυτες και θυματα και δεν χρειαζεται να ειμαστε καχυποπτοι απεναντι σε ολους...κανεις ενα βημα και περιμενεις να κανει το επομενο βημα και ο αλλος..και αν το κανει αυτο το βημα δεν βιαζεσαι να τα δωσεις ολα..απολαμβανεις την φιλια και σιγα σιγα αποδιδεις τους τιτλους...κολλητος,φιλος,γν� �στος.....μπορει να θελει υπομονη αυτος ο δρομος αλλα ειναι ενας τροπος να μην γινεσαι θυμα και να μην μενεις με αρνητικα συναισθηματα..ετσι και αλλιως οι φιλιες χτιζονται αργα...

λοιπον...παρτο αλλιως,πηγαινε στην σχολη σου με καλη διαθεση και αποβαλε την καχυποψια...παρατηρησε τους γυρω σου με αλλη οπτικη...
ξεκλεψε δυο με τρεις ωρες την βδομαδα σε ενα χομπυ που θα σου αρεσει και που θα εχεις την δυνατοτητα να γνωρισεις αλλους ανθρωπους και ολα θα πανε καλα!παρτο αλλιως!

---

.......................

μπα τιποτα..οκ το χωρισα σε δυο απαντησεις..θενκς!

Γιατι το πιανει η βλακεια αυτο το φορουμ ωρες ωρες;;;; NikosD??????

Quote:

---

Originally Posted by empar

μουαχαχαχαχαχαχα. με σένα δεν μπορεί να συνεννοηθεί πάντως κανείς, ούτε παιδιά θαύματα, ούτε κανείς!

και δεν εννοούσα γνώσεις γενικότερα, εννοούσα πάνω σε αυτά που με ενδιαφέρουν.. λογοτεχνία+μουσική που με ενδιαφέρουν. αμέσως εσύ βρε paolo! αμέσως να βρεις το μεμπτό στα λόγια μου! εσύ έχεις πει τα μύρια όσα και ακόμη νιώθεις καλά με τον εαυτό σου, νομίζεις ότι επειδή εντόπισες μια αποτυχημένη έκφραση, θα με κάνεις να αισθανθώ άσχημα??

:) γεια χαρά παολακο

---

Είδες που έρχεσαι σιγά σιγά στα λόγια μου emparoula;Λες ότι δεν μπορείς να συννενοηθείς με τους συνομηλίκους σου.Άρα πιθανόν να είσαι άτομο κάπως σκεπτόμενο που δεν αναλώνεσαι με ρηχά πράγματα,όπως κάνει η μεγάλη πλειοψηφία των συνομηλίκων σου,δηλαδή τα ανεγκέφαλα 19χρονα.Αν ήσουν κι εσύ σαν κι αυτά,θα ταίριαζες αμέσως με πολλές παρέες,θα ασχολιόσασταν με τις γνωστές χαζομάρες που κάνουν αυτές οι ηλικιές και δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.Όσο πιο διαφορετικός είναι κάποιος από τον εκάστοτε περίγυρό του,τόσο πιο πολύ δυσκολεύεται να συννενοηθεί και να βρει άτομα για παρέα.Κατά κάποιο τρόπο,επειδή κι εγώ όταν σπούδαζα πάντα έπεφτα σε ρηχά άτομα για τα δεδομένα μου και δεν είχα κολλητούς,σε καταλαβαίνω.

Quote:

---

Originally Posted by Paolo_1

Είδες που έρχεσαι σιγά σιγά στα λόγια μου emparoula;Λες ότι δεν μπορείς να συννενοηθείς με τους συνομηλίκους σου.Άρα πιθανόν να είσαι άτομο κάπως σκεπτόμενο που δεν αναλώνεσαι με ρηχά πράγματα,όπως κάνει η μεγάλη πλειοψηφία των συνομηλίκων σου,δηλαδή τα ανεγκέφαλα 19χρονα.Αν ήσουν κι εσύ σαν κι αυτά,θα ταίριαζες αμέσως με πολλές παρέες,θα ασχολιόσασταν με τις γνωστές χαζομάρες που κάνουν αυτές οι ηλικιές και δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.Όσο πιο διαφορετικός είναι κάποιος από τον εκάστοτε περίγυρό του,τόσο πιο πολύ δυσκολεύεται να συννενοηθεί και να βρει άτομα για παρέα.Κατά κάποιο τρόπο,επειδή κι εγώ όταν σπούδαζα πάντα έπεφτα σε ρηχά άτομα για τα δεδομένα μου και δεν είχα κολλητούς,σε καταλαβαίνω.

---

a. εγώ είπα ότι νιώθω διαφορετική από τους άλλους, όχι ότι είμαι ανώτερη από τους άλλους/σκέφτομαι βαθύτερα κλπ. μπορεί κάποιος για άλλα θέματα να σκέφτεται εξίσου με εμένα ή και περισσότερο. είπα ότι για τα θέματα που έχω επιλέξει να ασχολούμαι, για τα ενδιαφέροντά μου, γνωρίζω πολλά πράγματα, που λίγοι τα ξέρουν σε αυτή την ηλικία, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι. το πιθανότερο είναι να τα μάθουν αργότερα καθώς θα εξελίσσονται. απλώς εμένα μου δημιουργεί πρόβλημα αυτή τη στιγμή αυτό το μικρό προβάδισμα. τώρα, να ξεκαθαρίσουμε ότι κάθε 20χρονος μπορεί να απασχολείται με διαφορετικά πράγματα και να είναι εξαιρετικός σε αυτά. δεν χαρακτηρίζω κάποιον ρηχό επειδή δεν ασχολείται με αυτά που ενδιαφέρουν εμένα. τονίζω ότι έχω πρόβλημα επειδή δεν έχω συναντήσει άτομα που να πληρούν δύο προϋποθέσεις, δλδ να με θέλουν για παρέα ΚΑΙ να έχουν παρόμοια ενδιαφέροντα με εμένα.
b. εμένα από όλα αυτά που είπες με ενόχλησε περισσότερο (στα πρώτα σου μηνύματα προς την r.f.) το ότι καταδίκαζες όλους τους 19χρονους ως ανεγκέφαλους.. και ότι έκανες διάκριση σε άντρες/γυναίκες στο θέμα της θλίψης..
c. αφού βρίσκεις πιθανό το να είμαι σκεπτόμενη και αυτό να μου δημιουργεί προβλήματα, γιατί δεν αντιμετωπίζεις παρόμοια την r.f., η οποία εμφανίζει προβλήματα με συνομιλήκους όμοια με τα δικά μου συν τα οικογενειακά;
d. πως ακριβώς έρχομαι στα λόγια σου;; έχοντας διαβάσει τα λόγια σου, θα έλεγα ότι αυτό είναι μάλλον άτοπο...

serena,
σε ευχαριστώ για την απάντησή σου. ίσως έχεις δίκιο, είμαι πολύ επιφυλακτική λόγω των πρόσφατων παθημάτων μου. θα το ξεπεράσω. να σου πω την αλήθεια, για την ομάδα της σχολής μου το 'χω λίγο πολύ ξεγράψει. προσπάθησα να κάνω παρέα με 3-4 κοπέλες από κει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν νιώθω ότι είμαι η φίλη που θα πάρουν στάνταρ τηλέφωνο για να κανονίσουν κάτι. παρόλα αυτά, έχουμε καλές επαφές, χωρίς να μπορώ ωστόσο να πω ότι τους έχω ακόμη ιδιαίτερη εμπιστοσύνη.
μία κοπέλα τη θεωρώ αρκετά προχωρημένη, ασχολείται με blogs όπως κ εγώ, και φαίνεται ιδιαίτερο άτομο, ωστόσο δεν μπόρεσα να την πλησιάσω, με κοιτάει με ένα κενό βλέμμα πολλές φορές και νιώθω ότι δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε συν ότι βρίζει πολύ και δυνατά και με κάνει να νιώθω κάπως άβολα.
όπως πάντα, έχω βρει έναν φίλο από κει μέσα με τον οποίο έχουμε πει και δυο τρία πράγματα παραπάνω, γιατί και αυτός είχε προβλήματα με τις φίλες της κοπέλας του και ανταλλάξαμε απόψεις. βοηθιόμαστε και σε κανα μάθημα.

νομίζω ότι μπορώ να κάνω φίλους, δεν μπορώ να κάνω φίλες και παρέες, όμως.

για χόμπυ θέλω πολύ να κάνω κάτι συγκεκριμένο, ελπίζω να μην μείνει πάλι άλλο ένα σχέδιο μέσα στο κεφάλι μου.

όσο για αυτό που λες, πρώτα να γνωρίζουμε κάποιον καλά και μετά να υπάρχει μια σχέση αμοιβαιότητας μεταξύ μας, θα προσπαθήσω να το τηρήσω γιατί δεν με παίρνει να στεναχωριέμαι πάλι.

empar,

Εχω διαβάσει αρκετά από τα μηνύματα που γραψες στο θέμα αυτό. Έχεις ξεκινήσει το ίδιο θέμα και αλλού και τα έχουμε ήδη συζητήσει. Όλοι αυτοί που περιγράφεις εδώ, που φανταζομαι είναι ακριβώς τα ίδια πρόσωπα που περιγραφεις και στο προηγούμενο θέμα είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από φίλοι σου (αυτό το λες εσύ μεσα από τη δικη σου περιγραφή). Σου ειχα πει πως άποψη μου ήταν να ξεκοψεις από όλους αυτούς, να δώσεις σημασία στη σχεση σου και στη σχολή. Έκανες κάτι;

Φιλία είναι το να βρήσκεις κατανόση, γαλήνη, χαρά, να χεις εμπιστοσύνη, αμοιβαιότητα, αλληλοβοήθεια και να ξεκουράζεσαι όταν είσαι με καποιους ανθρώπους, να επιζητάς την παρουσία τους και η παρουσία τους στη ζωή σου να σου δημιουργεί μια ανεξήγητη εσωτερική χαρά . Όταν είσαι με όλους αυτούς βιώνεις κάτι τετοιο; Από τα λόγια σου βγαίνει ότι όχι μόνο δε βιώνεις τετοια «ζεστασιά» μαζί τους αλλά ίσα ίσα ζημιώνεσαι ψυχολογικά και σε αξιοπρέπεια. Άπλά με την παρέα τους καλύπτεις την προσωπική σου ανάγκη να μην είσαι μόνη, να ανήκεις σε μια παρέα όπως όλος ο κόσμος και αφού δεν έχεις βρει καπου καλύτερα (που μέσα σου σφόδρα το επιθυμείς) συμβιβάζεσαι με αυτούς. Και πιστευω ότι όταν πηγαίνεις να τους συναντήσεις η διάθεση σου δεν είναι και ότι καλύτερο. Απ αυτό κατάλαβε αν υπάρχει φιλια.

Έχεις δοκιμάσει στην πράξη τη φιλία τους πολλές φορές, έκανες πολλά για να αλλάξεις τα πράγματα προς το καλύτερο, εσύ συμπεριφέρθηκες ως αληθινή φίλη αλλά δεν είδες τιποτα να αλλάζει. Εξάντλησες τα περιθώρια. Δεν μπορείς άλλο να ελπίζεις σ΄αυτούς. Ξεκίνα να ψάχνεις αλλού, στους δικούς σου χώρους, κάπου υπάρχουν τα άτομα με τα οποία θα συντεριάξεις, υπάρχουν για τον καθένα τα κατάλληλα άτομα, φτάνει να ψάξεις να τα βρεις. Και εσύ δε θα δυσκολευτείς να τα βρεις, έχεις την εμπειρία να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους. Απλά θα πρέπει να ξεκόψεις από την υποτίθεται παρέα έστω σταδιακά και οι καλές φιλίες θα ρθουν, μην απογοητεύεσαι, αρκεί να ψάχνεις, έχεις την ικανότητα να βρησκεις, έχεις την ειλικρίνεια στο χαρακτήρα και το ήθος και αυτά υπάρχει κόσμος που τα εκτιμά και επιζητά να συναντήσει τετοιους ανθρώπους.

Καλή σου μερα!!

Είσαι ανταγωνιστική προς άλλα άτομα του ίδιου φύλου empar. Αυτό διαφαίνεται από κάποια πράγματα που έγραψες για το πώς φυλάς τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά σε σχέση με το σύντροφό σου. Και είναι δύσκολο να βάλεις φίλες στη ζωή σου όταν τις βλέπεις ανταγωνιστικά, δεν ξέρω πώς να στο εξηγήσω, είναι σα να ζεις στην τσίτα σε σχέση με το γυναικείο φύλο. Και θα σου θέσω μια λιγουλάκι πιο προς το βάθος ερώτηση. Με τη δική σου θηλυκότητα πώς τα πας? Γιατί αν δεν εμπιστεύεσαι τη δική σου φύση, ίσως αυτή την έλλειψη ικανοποίησης να την προβάλλεις σε άλλα άτομα.
Είσαι συμφιλιωμένη με αυτό που είσαι?

#με τις συνθήκες της δικής μας κουλτούρας ως προς τα φύλα, είμαι υποχρεωμένη να μιλάω για το ένα και το άλλο φύλο για να συνεννοούμαστε, θα ήθελα όμως να προσθέσω πως σε μία ιδανική κοινωνία όλα θα ήταν ουδέτερα, οι διαφορές όχι σημαντικές, ο ανταγωνισμός και η μάχη των φύλων παρελθόν, ενώ η διαφυλική έκφραση θα έκανε απαρχαιωμένες τέτοιες επικεντρώσεις στο δίπολο.

βασικα empar μου εγω εννοουσα να βλεπεις με αλλο ματι τους συμφοιτητες στην σχολη σου γενικοτερα και οχι μονο απο την ομαδα σου...να πας με αλλαγμενη διαθεση και οπτικη προς ολους...

λες...προσπάθησα να κάνω παρέα με 3-4 κοπέλες από κει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν νιώθω ότι είμαι η φίλη που θα πάρουν στάνταρ τηλέφωνο για να κανονίσουν κάτι. παρόλα αυτά, έχουμε καλές επαφές, χωρίς να μπορώ ωστόσο να πω ότι τους έχω ακόμη ιδιαίτερη εμπιστοσύνη.

οκ γιατι ομως να σε ενοχλει τοσο πολυ που δεν εισαι η στανταρ φιλη τους με την οποια θα κανονισουν..?μηπως βιαστηκες να παρεις την αποκλειστικοτητα τους και οταν δεν την πηρες παραιτηθηκες και απομακρυνθηκες...?οι φιλιες χτιζονται αργα, δεν γινεται να κολλησουμε με καποιον απο την πρωτη μερα ουτε και ειναι απαραιτητο...
οταν λες οτι δεν τις εμπιστευεσαι τι εννοεις..?πανω σε ποιον τομεα..?δεν χρειαζεται να ξερει καποιος τα μυστικα σου, απο γνωριμια λιγων μηνων ετσι και αλλιως...


νομίζω ότι μπορώ να κάνω φίλους, δεν μπορώ να κάνω φίλες και παρέες, όμως.

αυτο γιατι το προεξοφλεις...?τι σε οδηγει σε αυτο το συμπερασμα..?

ioanni είναι διαφορετικά τα άτομα στα οποία αναφέρομαι εδώ. είναι η παρέα που είχα στο λύκειο, όχι οι φίλες που είχα στο πανεπιστήμιο.

rainandwind δεν είμαι ανταγωνιστική προς τις άλλες γυναίκες.
δεν είχα ποτέ πρόβλημα ανταγωνιστικότητας, ίσα ίσα ήμουν πολύ φιλική και ευγενική, σε βαθμό που για τις φίλες μου στο πανεπιστήμιο ένιωθα σχεδόν..."μητέρα", ειδικά για τη μία, που είχε τεράστια οικογενειακά προβλήματα και τη φιλοξενούσα τακτικά, της μαγείρευα, την άκουγα σε ό,τι είχε να μοιραστεί. ο λόγος που εκφράστηκα έτσι έχει γραφτεί σε άλλο φόρουμ, όπου εξέθεσα το τι μου έκαναν οι φίλες μου μόλις βρήκα αγόρι. δεν εννοούσα ότι θα μου κλέψουν οι άλλες γυναίκες τον φίλο, εννοούσα ότι δεν μπορώ να έχω εμπιστοσύνη ακόμη λόγω του παθήματός μου, που είχε να κάνει με το ότι απέκτησα σχέση. για να μην σχολιάσω και το γεγονός ότι μία φίλη που γνώρισα πρόσφατα, άρχισε να αποκαλεί το αγόρι μου "δικό της" και "έρωτά της".

και τι εννοείς πως τα πάω με τη δικιά μου θηλυκότητα;;
το θέμα είναι οι δυο φίλες μου στο πανεπιστήμιο πως τα πήγαιναν με τη δική τους, γιατί τη μία την περνούσαν για λεσβία (και κάποια στιγμή που εγώ έτυχε να γνωρίσουμε στη σχολή μία bisexual, αυτή η συγκεκριμένη εκδήλωσε τρομερήηηη ομοφοβία) και την άλλη μπάζο την ανέβαζαν, μπάζο την κατέβαζαν. και εγώ τις υπερασπιζόμουν μέχρι την τελευταία στιγμή, η ηλίθια, και προσπαθούσα να τις βοηθήσω κιόλας στο γκομενικό. μόλις έκανα σχέση, άρχισαν να αποκαλούν η μία την άλλη "αγάπη μου και μωρό μου", να λένε άσχημα πράγματα στον φίλο μου, να με καλούν όλο και λιγότερο έξω, και τελικά σταμάτησαν να μου μιλάνε. εγώ είμαι η ανταγωνιστική τώρα;;

serena, για άλλη μια φορά οι ερωτήσεις σου είναι εύστοχες, νομίζω ότι έπιασες πολύ καλά το θέμα.

στη σχολή μου πλέον δεν πάω, γιατί έτσι όπως λειτουργεί το σύστημα, καθημερινά δουλεύω πλέον με την ομάδα μου. δεν με ενοχλεί ότι δεν είμαι ακόμη η στάνταρ φίλη τους, το αναφέρω γιατί θεωρώ ότι μετά από τρία χρόνια που ήμουν περιορισμένη με τη μία και μοναδική παρέα που είχα, όσο και να τις προσεγγίσω, δύσκολα θα "ξεβολευτούν" από τις δικές τους παρέες και θα πάρουν εμένα τηλ για να βγούμε. ίσως δλδ σκεφτούν ότι είμαι λίγο "άκυρη" που μετά από τόσο καιρό που δεν είχα και πολλές επαφές μαζί τους, τώρα προσπαθώ να τις προσεγγίσω.

δεν εμπιστεύομαι ακόμη, ακριβώς αυτό που λες, να πω ένα μυστικό, να πω κάτι παραπάνω. έχεις δίκιο, δεν χρειάζεται, απλώς εγώ είμαι πολύ αυθόρμητη και πολλές φορές μπορεί να μου "ξεφύγουν" κουβέντες. αυτό εννοώ, ότι πρέπει να είμαι επιφυλακτική και να μην εμπιστεύομαι.

"νομίζω ότι μπορώ να κάνω φίλους, αλλά όχι φίλες και παρέες" γιατί πάντοτε τα αγόρια μου έδειχναν πιο ευγενική συμπεριφορά, είχαν πιο πολλά και πιο ενδιαφέροντα πράγματα να μοιραστούν στους τομείς που με ενδιαφέρουν, και χωρίς να με κατηγορούν και να με κουτσομπολεύουν πίσω από την πλάτη μου κλπ. βέβαια, τα ξαδέρφια μου μου έλεγαν ότι όσα αγόρια με κάνουν παρέα, με κρυφογουστάρουν, αλλά εγώ επέλεγα να μην το βλέπω έτσι (μέσα μου δλδ το αγνοούσα, γιατί δεν ήθελα μέχρι να τελειώσει το σχολείο να κάνω σχέση κλπ).

με τα κορίτσια, πάντα κάπου σκάλωνε το πράγμα.

δλδ ένιωθα ότι πήγαιναν να μου τη φέρουν (ή μου την έφερναν τελικώς). πχ η μία φίλη που ένιωθα ότι είχα στο σχολείο, πέρασαν τρία χρόνια μέχρι να μου φερθεί καλά, κάναμε κολλητή παρέα για ένα χρόνο και κατόπιν βρήκε άλλη κολλητή και με παράτησε χωρίς καμία αφορμή και αιτία. και τώρα όποτε βρισκόμαστε στην ίδια παρέα πάει και κωλοτρίβεται στους φίλους μου, κανονίζει εξόδους και εμένα με αγνοεί, μου γυρνάει την πλάτη, ούτε να με προσκαλέσει ούτε τίποτα. και με κατηγόρησε και ότι της πήρα την καρφίτσα, που τελικά ήταν πάνω στο τραπέζι.

ποια είναι η ανταγωνιστική ρε παιδιά τώρα;;

και κάτι που θα έγραφα τώρα γιατί μου τη βίδωσε πολύ το όλο θέμα: μόλις σταμάτησα να παίρνω τον "κολλητό" τηλέφωνο, άρχισε αυτός να μου στέλνει μηνύματα και σήμερα μου τηλεφώνησε κιόλας να δει τι κάνω. και μου λέει τι νέα; ε, του απαντάω, τα ίδια, διάβασμα, ξέρεις τώρα. εσύ; εγώ βγήκα χτες βόλτα και σήμερα θα πάμε για τσίπουρα. ούτε να με ρωτήσει, ρε παιδιά, μήπως θέλεις να έρθεις;;
υπέκυψε και αυτός στο...βέτο.
και δεν νιώθει καν άσχημα μετά από τόσα χρόνια, μετά από όσα μου έκανε, που με παράτησε ένα μήνα πριν τις πανελλήνιες και τώρα πάλι με προδίδει.
τι να πω.. δεν έχω λόγια...
αυτό που με εκνευρίζει πιο πολύ από όλα είναι ότι πριν με πάρει τηλ, διάβαζα μια χαρά και τώρα δεν μπορώ να συγκεντρωθώ γιατί μέσα μου ονειρεύομαι να τον πάρω τηλ και να του πω "σε βαρέθηκα. ποτέ δεν με θεώρησες φίλη σου, και ακόμη και τώρα παίρνεις και μου τρίβεις στα μούτρα ότι εσύ θα βγεις έξω με τους άλλους, και ούτε καν να υποκριθείς ότι θέλεις να έρθω". αλλά δεν το κάνω, γιατί θα νιώσω ανώριμη και φοβάμαι κιόλας μην με πούνε τρελή που έχω τέτοιες αντιδράσεις.

με πληγώνει το όλο θέμα και με εκνευρίζει που δεν μπορώ να συνεχίσω τις δουλειές μου κανονικά.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;;

Μια απορια εχω, στις κοπελιες τους την ειπες για τις βλακειες που λεγανε στον φιλο σου; Εξεφρασες την ενοχληση σου αρκετα; Στον κολλητο σου επισης; Του ειπες οτι ειναι ενα γουρουνι;;;; Πολλα καστανα χαριζεις, γιαυτο εχεις ξεμεινει με αδεια την κατσαρολα. Ολοι βουτανε τη χερουκλα τους και τα παιρνουν, κι εσυ δε λες τπτ! Αν θες να βρεις ατομα να ειναι διπλα σου και να εχεις την κατσαρολα σου γεματη πρεπει να θετεις τα ορια σου και να εχεις απαιτησεις. Οχι προκειμενου να εχουμε φιλους δεχομαστε τα παντα απο αυτους. Ετσι δε μας εκτιμανε. Βρισκουν και τα κανουνε.

αχ carrie, όταν είπα σε αυτές κάτι, ήταν πολύ αργά, δλδ τους το είπα στην τελευταία κουβέντα μας. η μία προσπαθεί ακόμη να επικοινωνήσει μαζί μου, αλλά δεν θέλω ούτε να την ξέρω ποια, κατάλαβα ότι είναι μια εκμεταλλεύτρια που ευθυνόταν για πολλές από τις φορές που χαλάστηκα στη φοιτητική μου ζωή και δεν είπα τίποτα.
σε αυτόν δεν είπα τίποτα, σου λέω θέλω να του πω, είσαι μ@@@ς αλλά δεν ξέρω τι με κρατάει. δεν θέλω να με πούνε υπερβολική και τρελή κλπ και φοβάμαι μήπως όταν τον πάρω τηλέφωνο και του πω όλα αυτά βρει κάποια δικαιολογία (πχ νόμιζα πως ήθελες να διαβάσεις και για αυτό δεν σου είπα να βγουμε) και αρχίσω να κατηγορώ τον εαυτό μου. θέλω να του πω είσαι ΓΟΥΡΟΥΝΙ!!!!!!!!!!!!!!!! τα 'χω πάρει τώρα. carrie, τα χω παρει.

empar σκέφτηκα μια ωραιότατη φράση που μπορούσες να του πεις όταν είδες ότι δε σου πρότεινε να πας. Θα μου πεις 'έκ των υστέρων', αλλά είναι μια καλή ιδέα για μελλοντική χρήση. Εκεί που σου λέει "θα πάμε για τσίπουρα" και δεν το συνεχίζει, γύρισε και πες του κάτι του στυλ "Ευχαριστώ που μου κάνεις την τιμή να μπορώ να ευχηθώ να περάσετε καλά". Γελαστά όμως, σα να σε διασκεδάζει η βλακεία του. Και στο καπάκι (αλλά όχι θυμωμένα) "Έλα γειά τώρα γιατί βιάζομαι-κλείσε με!" και άσε το τηλέφωνο ανοιχτό μέχρι να καταλάβει ότι πρέπει να το κλείσει. Ξέρεις, να μείνει μλκς... να αναρωτιέται αν ήσουν υπερβολικά φιλική ή του την είπες άγρια...

Quote:

---

Originally Posted by Ofelia

empar σκέφτηκα μια ωραιότατη φράση που μπορούσες να του πεις όταν είδες ότι δε σου πρότεινε να πας. Θα μου πεις 'έκ των υστέρων', αλλά είναι μια καλή ιδέα για μελλοντική χρήση. Εκεί που σου λέει "θα πάμε για τσίπουρα" και δεν το συνεχίζει, γύρισε και πες του κάτι του στυλ "Ευχαριστώ που μου κάνεις την τιμή να μπορώ να ευχηθώ να περάσετε καλά". Γελαστά όμως, σα να σε διασκεδάζει η βλακεία του. Και στο καπάκι (αλλά όχι θυμωμένα) "Έλα γειά τώρα γιατί βιάζομαι-κλείσε με!" και άσε το τηλέφωνο ανοιχτό μέχρι να καταλάβει ότι πρέπει να το κλείσει. Ξέρεις, να μείνει μλκς... να αναρωτιέται αν ήσουν υπερβολικά φιλική ή του την είπες άγρια...

---

χα, να αυτό ακριβώς μου λείπει. το να μπορώ να μιλήσω σε κάποιον με αυτόν τον τρόπο και να μην τα βάζω μέσα μου και καταστρέφω τη διάθεσή μου.
του έστειλα μήνυμα και του είπα πολύ ευγενικά κάποια πράγματα, και με πήρε ίσα με 5 φορές τηλέφωνο, μου είπε ότι θα έρθει να με δει αύριο, αλλά ειλικρινά δεν έχω διάθεση πια να προσπαθήσω.. 6 χρόνια παιδεύομαι με αυτή την ιστορία, βαρέθηκα. απλώς πρέπει να αποδεχτώ ότι κάποιοι άνθρωποι που νόμιζα ότι είναι καλοί για μένα, δεν με καλύπτουν συναισθηματικά. τέρμα. ευχαριστώ οφέλια.

οκ...ολα αυτα που λες μας βοηθουν να εχουμε μια πιο σαφη εικονα για το θεμα...

προσωπικα.. δεν μπορω να αμφισβητησω οτι υπαρχουν ατομα που ακομα και αν τους εχεις φερθει αψογα, σε φθονουν και προσπαθουν να σε βλαψουν..το εχω δει να συμβαινει και σε αλλους αλλα και στον εαυτο μου...
οταν ημουν κι εγω μικροτερη, ηθελα να ξερουν οι φιλοι μου οτι τους αγαπαω και ετσι εκανα πολλα για αυτους..π.χ ηθελα να ξερουν οτι και στις 5 το πρωι αν με χρειαζονται θα ειμαι εκει...γενικως εκανα πολλα που αποδεικνυαν την φιλια και την αγαπη που ενιωθα για αυτους..
οταν εκ των υστερων εμαθα για καποιους οτι ειχαν προσπαθησει με τους Α/Β τροπους να με βλαψουν,ειχα παθει ενα σοκ..δεν μπορουσα να διαννοηθω πως γινεται την στιγμη που εσυ νιωθεις αγαπη για τον ''φιλο'' σου, αυτος να κανει δευτερες σκεψεις και να ψαχνει τροπο να σε βλαψει..δυσκολευομουν πολυ να διαχειριστω το θεμα...

στην πορεια τον χρονων που η αυτοεκτιμηση και η εμπειρια μου μεγαλωσαν,συνειδητοποιησα καποια πραγματα...
ολοι οι ανθρωποι που με πληγωσαν στην ζωη μου,το καταφεραν γιατι εγω τους εστρωσα τους εδαφος...πως..?αφου ημουν ανοιχτο βιβλιο,τους εμπιστευομουν ακραδαντα,τους εδειχνα συνεχως ποσο τους αγαπαω,ανεχομουν τα παντα,ηξεραν οτι ποτε δεν θα τους κανω κακο,ημουν ο εξομολογος,ψυχολογος τους και η λιστα συνεχιζεται......με απλα λογια...δεν εβαζα ορια...
οι δοτικοι ανθρωποι γινονται πολος ελξης ατομων/εκμεταλευτων...και αυτο ειναι λογικο....σκεψου μια τραπεζα με πολλα λεφτα που μενει αφυλακτη χωρις συναγερμο...καποιοι θα επιστρατευσουν την ηθικη τους και δεν θα την πειραξουν..αλλοι ομως δεν θα διστασουν να την ληστεψουν....

για μενα ο ''συναγερμος'' μου ειναι το ενστικτο μου και ο τροπος που σου περιεγραψα παραπανω...προτιμω να κανω υπομονη μεχρι να ''δω'' ποιος ειναι ο αλλος παρα να καταληγω παντα να πληγωνομαι..
ομως να σου πω κατι και αν θες το ακολουθεις...μην αλλαξεις τον χαρακτηρα σου επειδη γνωρισες πεντε ηλιθια ατομα και μην γινεις καχυποπτη...συνεχισε να εισαι ο ιδιος ανθρωπος που του αρεσει να προσφερει απλα μαθε να προσφερεις στους ''σωστους'' ανθρωπους...

Quote:

---

Originally Posted by serena

οκ...ολα αυτα που λες μας βοηθουν να εχουμε μια πιο σαφη εικονα για το θεμα...

προσωπικα.. δεν μπορω να αμφισβητησω οτι υπαρχουν ατομα που ακομα και αν τους εχεις φερθει αψογα, σε φθονουν και προσπαθουν να σε βλαψουν..το εχω δει να συμβαινει και σε αλλους αλλα και στον εαυτο μου...
οταν ημουν κι εγω μικροτερη, ηθελα να ξερουν οι φιλοι μου οτι τους αγαπαω και ετσι εκανα πολλα για αυτους..π.χ ηθελα να ξερουν οτι και στις 5 το πρωι αν με χρειαζονται θα ειμαι εκει...γενικως εκανα πολλα που αποδεικνυαν την φιλια και την αγαπη που ενιωθα για αυτους..
οταν εκ των υστερων εμαθα για καποιους οτι ειχαν προσπαθησει με τους Α/Β τροπους να με βλαψουν,ειχα παθει ενα σοκ..δεν μπορουσα να διαννοηθω πως γινεται την στιγμη που εσυ νιωθεις αγαπη για τον ''φιλο'' σου, αυτος να κανει δευτερες σκεψεις και να ψαχνει τροπο να σε βλαψει..δυσκολευομουν πολυ να διαχειριστω το θεμα...

στην πορεια τον χρονων που η αυτοεκτιμηση και η εμπειρια μου μεγαλωσαν,συνειδητοποιησα καποια πραγματα...
ολοι οι ανθρωποι που με πληγωσαν στην ζωη μου,το καταφεραν γιατι εγω τους εστρωσα τους εδαφος...πως..?αφου ημουν ανοιχτο βιβλιο,τους εμπιστευομουν ακραδαντα,τους εδειχνα συνεχως ποσο τους αγαπαω,ανεχομουν τα παντα,ηξεραν οτι ποτε δεν θα τους κανω κακο,ημουν ο εξομολογος,ψυχολογος τους και η λιστα συνεχιζεται......με απλα λογια...δεν εβαζα ορια...
οι δοτικοι ανθρωποι γινονται πολος ελξης ατομων/εκμεταλευτων...και αυτο ειναι λογικο....σκεψου μια τραπεζα με πολλα λεφτα που μενει αφυλακτη χωρις συναγερμο...καποιοι θα επιστρατευσουν την ηθικη τους και δεν θα την πειραξουν..αλλοι ομως δεν θα διστασουν να την ληστεψουν....

για μενα ο ''συναγερμος'' μου ειναι το ενστικτο μου και ο τροπος που σου περιεγραψα παραπανω...προτιμω να κανω υπομονη μεχρι να ''δω'' ποιος ειναι ο αλλος παρα να καταληγω παντα να πληγωνομαι..
ομως να σου πω κατι και αν θες το ακολουθεις...μην αλλαξεις τον χαρακτηρα σου επειδη γνωρισες πεντε ηλιθια ατομα και μην γινεις καχυποπτη...συνεχισε να εισαι ο ιδιος ανθρωπος που του αρεσει να προσφερει απλα μαθε να προσφερεις στους ''σωστους'' ανθρωπους...

---

πως μπορώ να ξεχωρίσω τις προθέσεις των ανθρώπων; μου αρέσει να βλέπω το καλό σε όλους και όταν πρωτογνωρίζω κάποιον δεν θέλω να σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικός από ό,τι νόμιζα. έχω φτάσει στο σημείο να μην πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει αληθινή φιλία.. και ότι όλοι απλώς κάνουν εκπτώσεις για να μην μείνουν μόνοι τους.

serena, δεν πρέπει να δίνομαι τόσο πολύ από την αρχή..

Όταν έδινες, το έδινες γιατί το ήθελες, ή γιατί φοβόσουν μήπως τους χάσεις?
Έχει μεγάλη σημασία η διαφορά. Και αν δεν ήξερες ή δεν έμαθες ακόμη να το ξεχωρίζεις, τότε πώς να μη νιώθεις αδικημένη?
Γι αυτό είναι σπουδαιότερες οι πράξεις καλοσύνης όταν απευθύνονται σε αγνώστους, γιατί το αντάλλαγμα δεν το σκέφτεσαι και δε σε αφορά.
Στις προσωπικές σχέσεις υπεισέρχεται ο παράγοντας ευγνωμοσύνη. Ή υπεραξία.
Είναι εύκολο να λέμε πάντα εκμεταλλευτές τους άλλους, αλλά να μην μπορούμε να δούμε πού κι εμείς έχουμε εκμεταλλευτεί.

μα δεν χρειαζεται να τις ξεχωρισεις empar...δεν χρειαζεται καν να σε ενδιαφερουν οι προθεσεις τους...αυτη ειναι η δικλειδα ασφαλειας που σε προστατευει...

για ποσο καιρο νομιζεις οτι μπορει να κρατιεται καποιος να το παιζει καλο παιδι αν δεν ειναι..?αργα η γρηγορα οι μασκες πεφτουν και οι προθεσεις αποκαλυπτονται...και αν κατσεις και το σκεφτεις λιγο,οποιος μας πληγωσε..μας ειχε δειξει αρνητικα σημαδια τα οποια ομως αγνοησαμε και δικαιολογησαμε...

αυτος ομως που παιρνει τις καταστασεις χαλαρα, που δινει μονο οσο χρειαζεται,που εχει την υπομονη να περιμενει να ανθισει η φιλια,που φευγει οταν βλεπει αρνητικα σημαδια και μενει μονο οταν βλεπει θετικα.. δεν εχει να φοβαται τιποτα...κανεις δεν προκειται να τον ξεγελασει γιατι δεν το επιτρεπει ο ιδιος...

βαλε ορια empar

αποφασισε τι επιθυμεις απο μια φιλια,τι συγχωρεις,τι ανεχεσαι και τι οχι...

αν καποιος σε προδιδει συνεχως και εσυ του το επιτρεπεις τοτε δεν φταιει αυτος που σε εκμεταλευεται...επισης αν εσυ εξακολουθεις να εχεις προσδοκιες απο ενα τετοιο ατομο, τοτε παλι ειναι δικο σου το προβλημα...ειτε μειωνεις τις προσδοκιες σου ειτε ξεκοβεις...

το έδινα γιατί ήθελα να βοηθήσω, γιατί παίρνω τα προβλήματα των άλλων προσωπικά, τις αδικίες που συμβαίνουν στους άλλους, προσωπικά.

δεν έμαθα να ξεχωρίζω τις προθέσεις των ανθρώπων απέναντί μου, τι σχέση έχει αυτό με τη δική μου επιθυμία να δώσω; εγώ όταν γνωρίζω ανθρώπους πιστεύω ότι είναι καλοί, τείνω να τους θεωρήσω φίλους μου, κάνω ό,τι μπορώ για αυτούς και το μοτίβο είναι ότι όταν μου συμβαίνει κάτι καλό, είτε εκδηλώνουν ανοιχτά κακία είτε εξαφανίζονται. ουσιαστικά το αντάλλαγμα που ζητάω εγώ είναι η φιλία. όχι ο φίλος που θα δείξει μόνο συμπόνια στα δύσκολα, αλλά αυτός που θα χαρεί με τη χαρά μου. εκεί φαίνεται η πραγματική αξία του άλλου.

πάντοτε κατά τη διάρκεια μιας σχέσης εκδηλώνω την ευγνωμοσύνη μου για κάτι καλό που κάνουν οι άλλοι για μένα, και πάντοτε μα πάντοτε ανταποδίδω. δεν αφήνω ΠΟΤΕ να περάσει έτσι η βοήθεια που μου προσφέρουν οι άλλοι. αυτό δεν το διαπραγματεύομαι. μια από τις σπουδαιότερες ρήσεις κατά τη γνώμη μου είναι η εξής: "ουδείς μεγαλύτερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστο". και από τέτοιους ουκ ολίγοι έχουν περάσει στο παρελθόν από τη ζωή μου.

τι μου λες τώρα, που εκμεταλλεύτηκα εγώ τους άλλους.. εδώ έρχονται άσχετοι και με ρωτάνε πότε θα τους ταϊσω σπίτι μου, έχω βγάλει τη φήμη της οικοδέσποινας.. τι μου λες τώρα.. δεν φτάνει που προσφέρω τα πάντα, από ψυχολογική βοήθεια μέχρι τραπεζώματα (γελοίο ακούγεται μέχρι και σε μένα...), μέχρι και σε βάρος της οικογένειάς μου (οικονομικά τουλάχιστον σίγουρα), μου βγάλανε και όνομα γύρω γύρω... μία από τις φίλες μου, που την είχα φιλοξενήσει άπειρες φορές και κάναμε πολλή παρέα, με κάλεσε στο σπίτι της πρώτη φορά μετά από 1,5 χρόνο παρέας και αυτό επειδή σταμάτησα να την καλώ στο δικό μου για μια βδομάδα και ψυλλιάστηκε ότι είχα νευριάσει, αφού καλούσε ένα σωρό άλλους και εμένα ποτέ. στην πόλη μου φιλοξένησα αυτή και τον αδερφό της ένα σωρό φορές, και όταν έτυχε να πάω στη δική της, δεν μου είπε να πάω στο πατρικό της ούτε για έναν καφέ. έγραφε ο φίλος μου εξετάσεις και χρειαζόταν βοήθεια και εγώ τον παράτησα για να πάω σε μια άλλη που έδινε πτυχίο, επειδή ούτε οι γονείς της ούτε η καθηγήτριά της νοιάστηκαν να πάνε μαζί της. και εγώ μόλις είχα λιγότερο χρόνο να τους διαθέσω, σταμάτησαν να μου μιλάνε. κάθε χρόνο φωτοτυπούσα σημειώσεις για τη σχολή και τις έβγαζα τσάμπα και για αυτές, όποτε έρχονταν οι γονείς μου και έφερναν κάποια λιχουδιά τις καλούσα να τη μοιραστούμε. σαν αδερφές μου τους φέρθηκα. όσο για τον άλλο, αυτός κι αν είναι απαράδεκτος. δεν θυμόταν ποτέ ούτε να μου πει χρόνια πολλά για γιορτή γενέθλια. ούτε αυτό το ελάχιστο.
θα με τρελάνεις; πότε μπορεί τους εκμεταλλεύτηκα εγώ σε όλα αυτά;

Quote:

---

Originally Posted by serena

μα δεν χρειαζεται να τις ξεχωρισεις empar...δεν χρειαζεται καν να σε ενδιαφερουν οι προθεσεις τους...αυτη ειναι η δικλειδα ασφαλειας που σε προστατευει...

για ποσο καιρο νομιζεις οτι μπορει να κρατιεται καποιος να το παιζει καλο παιδι αν δεν ειναι..?αργα η γρηγορα οι μασκες πεφτουν και οι προθεσεις αποκαλυπτονται...και αν κατσεις και το σκεφτεις λιγο,οποιος μας πληγωσε..μας ειχε δειξει αρνητικα σημαδια τα οποια ομως αγνοησαμε και δικαιολογησαμε...

αυτος ομως που παιρνει τις καταστασεις χαλαρα, που δινει μονο οσο χρειαζεται,που εχει την υπομονη να περιμενει να ανθισει η φιλια,που φευγει οταν βλεπει αρνητικα σημαδια και μενει μονο οταν βλεπει θετικα.. δεν εχει να φοβαται τιποτα...κανεις δεν προκειται να τον ξεγελασει γιατι δεν το επιτρεπει ο ιδιος...

βαλε ορια empar

αποφασισε τι επιθυμεις απο μια φιλια,τι συγχωρεις,τι ανεχεσαι και τι οχι...

αν καποιος σε προδιδει συνεχως και εσυ του το επιτρεπεις τοτε δεν φταιει αυτος που σε εκμεταλευεται...επισης αν εσυ εξακολουθεις να εχεις προσδοκιες απο ενα τετοιο ατομο, τοτε παλι ειναι δικο σου το προβλημα...ειτε μειωνεις τις προσδοκιες σου ειτε ξεκοβεις...

---

thanks.. ειλικρινά ευχαριστώ.. μάλλον το να ξεκόψω μου ταιριάζει καλύτερα. αυτό προσπαθώ κιόλας. και σίγουρα πρέπει να βάλω όρια. τι επιθυμώ; ανταπόκριση, ενδιαφέρον. τι συγχωρώ; κουβέντες που λέγονται εν θερμώ και νεύρα πάνω σε άσχημες φάσεις. αυτά τα κατανοώ. τι ανέχομαι; να είναι αφηρημένος/η, στον κόσμο του/της, να μην μπορεί να με συναντά για κάποιο διάστημα επειδή έχει σοβαρούς λόγους, κανα χαζό καβγαδάκι, ασυμφωνία απόψεων, να μου την "πει" καμια φορά. τι δεν ανέχομαι; ζήλια, να την κάνει στα δύσκολα, να με θάβει πίσω από την πλάτη μου, να με επιβουλεύεται.

τα γράφω για να τα βλέπω και να τα θυμάμαι

Δε σε κρίνω. Προσπαθώ να σου δείξω κάτι που ίσως δε βλέπεις. Πως δεν υπάρχει δόσιμο αληθινό που να σε θυμώνει. Περιμένεις. Προσμένεις. Προσδοκάς.
Και μετά έρχεται ο θυμός. Γιατί σε καταπιέζεις για να δίνεις παραπάνω απ' όσο θες.
Τι θα συμβεί λες αν σταματήσεις τον κύκλο αυτό? Εσύ τι παίρνεις λες? Μπορεί να παίρνεις κι όταν δεν παίρνεις?
Να σε τρελάνω? Όχι, μόνη σου τρελαίνεσαι.

Δεν δίνω παραπάνω από όσο θέλω, δίνω παραπάνω από όσο αντέχω, αλλά αυτό το ανακαλύπτω εκ των υστέρων, γιατί εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι καλά.
Δόσιμο αληθινό που να μην σε θυμώνει, δεν υπάρχει παρά μόνο υπό τη χριστιανική έννοια. Εγώ όμως δεν είμαι μεσσίας για τους άλλους, είμαι άνθρωπος και έχω ανάγκες. Και υπό αυτή την έννοια, κανένας άνθρωπος στην κοινωνία δεν δίνει χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα, το θέμα είναι τι είδους αντάλλαγμα περιμένει. Εγώ θεωρώ ότι αυτό που περιμένω, δηλαδή, μια ειλικρινή φιλία που είμαι έτοιμη και εγώ να προσφέρω, είναι κάτι εύκολο για τους άλλους, γιατί είχα την εντύπωση ότι γύρω μου αυτό συμβαίνει. Αλλά σε αυτή τη φάση είμαι έτοιμη να αναθεωρήσω, και θα το έκανα, αν δεν υπήρχαν οι συμβουλές σας (και ειδικά της serena).

rainandwind σε ευχαριστώ πολύ, και λυπάμαι αν διαβάστηκα επιθετική/θυμωμένη/κάπως, η μόνη αλήθεια είναι ότι όταν τα έγραφα ήμουν καθαρά απελπισμένη για το θέμα της φιλίας. με έπιασες στη φάση του "γαμώτο, γιατί περνάω αυτή την κατάσταση;" :) αλλά εντάξει, υπάρχουν και πολύ σοβαρότερες, δεν το συζητώ. για αυτό και ζητάω τις γνώμες σας για να το λύσω όσο πιο γρήγορα γίνεται. ευχαριστώ και πάλι

Quote:

---

Originally Posted by empar

Δεν δίνω παραπάνω από όσο θέλω, δίνω παραπάνω από όσο αντέχω, αλλά αυτό το ανακαλύπτω εκ των υστέρων, γιατί εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι καλά.
Δόσιμο αληθινό που να μην σε θυμώνει, δεν υπάρχει παρά μόνο υπό τη χριστιανική έννοια. Εγώ όμως δεν είμαι μεσσίας για τους άλλους, είμαι άνθρωπος και έχω ανάγκες. Και υπό αυτή την έννοια, κανένας άνθρωπος στην κοινωνία δεν δίνει χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα, το θέμα είναι τι είδους αντάλλαγμα περιμένει. Εγώ θεωρώ ότι αυτό που περιμένω, δηλαδή, μια ειλικρινή φιλία που είμαι έτοιμη και εγώ να προσφέρω, είναι κάτι εύκολο για τους άλλους, γιατί είχα την εντύπωση ότι γύρω μου αυτό συμβαίνει.

---

empar,
κι εγώ πιστεύω πως όταν δίνουμε επειδή πραγματικά θέλουμε να δώσουμε, δεν προκύπτει θυμός. Το κάνεις έτσι απλά, φυσικά, επειδή το νιώθεις εκείνη τη στιγμή, ανεξαρτήτου ταμπέλας φίλος-συγγενής κοκ, επειδή το λέει η καρδιά σου, μη σου πω μπορεί καν να μην καταλάβεις ότι θα δώσεις... μπαίνει στη φυσική, αυθόρμητη ροή της ζωής, των θέλω κ μπορεί να μην το αντιληφθείς καν ότι έκανες κάτι, γιατί βγαίνει αβίαστα. Και φυσικά κι εκεί υπάρχει αντάλλαγμα, το μεγαλύτερο μάλιστα, με τη διαφορά ότι κι αυτό βγαίνει τόσο φυσικά, αλληλεπιδρετικά (χαχα νέες λέξεις βγάζω!) κ χωρίς να το επιζητάς, σαν φυσική συνέπεια που είναι η ευχαρίστηση της γνήσιας προσφοράς.

Πιο πάνω δηλώνεις (κ σε άλλο ποστ νομίζω), πως με το 'δίνω' σου περιμένεις ένα είδους αντάλλαγμα, τη φιλία. Αυτό νομίζω πως εννοούσε η ρέιν σχετικά με το θέλω σου. Το κάνεις επειδή έτσι το θες ή για να κερδίσεις κάτι? Στην προκειμένη μια φιλία για παράδειγμα.
Ή να είσαι αρεστή? Αποδεκτή? ή...οτιδήποτε.

Βέβαια, αυτό για να το αντιληφθείς δεν είναι και το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, γνωρίζω άτομο πρώην υπερβολικά δοτικό που χρειάστηκε πόση ψυχοθεραπεία για να ανακαλύψει πως όλο αυτό το με πάθος δόσιμο δεν ήταν απλά αγωνία για να παίζει το ρόλο του καλού παιδιού.

Σε καμιά περίπτωση δεν παίρνω θέση για σένα, μιας και δεν πρόλαβα να διαβάσω το θέμα σου παρά την τελευταία σελίδα (αλλά και να το διάβαζα .. εσύ ξέρεις ή καλείσαι να ανακαλύψεις) αλλά μιλάω για το συγκεκριμένο κομμάτι και την πιθανότητα να ισχύει κάτι τέτοιο.

ενταξει ρε παιδια γενικα μιλωντας,αν υπαρχει εστω ενας ανθρωπος που ακομα και αν προσφερει απο τα βαθη της καρδιας του στους αλλους, δεν επιθυμει η δεν περιμενει την παραμικρη ελαχιστη μηδαμινη ανταποδωση, σας θερμοπαρακαλω ειλικρινα να μου τον γνωρισετε..γιατι δεν μπορει....η καποιος γκουρου θα ειναι..... η.... ο θεος.....

πολυ παρεξηγημενο ζητημα...εχει συζητηθει κυριως στην τηλεοραση απο ψυχολογους...
οταν καποιος προσφερει επι σκοπου...μονο και μονο για να παρει ανταλλαγμα,τοτε πραγματι υπαρχει εκμεταλευση..

οταν προσφερεις αληθινη φιλια μεσα απο την καρδια σου, φυσικα και περιμενεις ανταποδωση και φυσικα και δεν ειναι εκμεταλευση...αυτο βεβαια μεταφραζεται σε υποστηριξη,σε ενδιαφερον,συμπαρασταση κτλπ και οχι σε αριθμους....εγω εδωσα δεκα, εσυ εφτα...
εδω εναν καφε φτιαχνεις απο την καρδια σου και ενα ρημαδι ευχαριστω, το περιμενεις...
απο κει και περα αν εισαι πραγματικα δοτικος ανθρωπος και ακριβως επειδη αυτο πηγαζει απο μεσα σου,δεν προκειται να σε αλλαξει το γεγονος οτι βρεθηκαν στο δρομο σου και καποιοι που δεν αξιζαν...

εχεις ομως το δικαιωμα και να θυμωσεις και να στεναχωρηθεις και να προσπαθησεις να προστατεψεις τον εαυτο σου...στην τελικη κανεις μας δεν γεννηθηκε γνωριζοντας πως πρεπει να αντιδρα..απο τις εμπειριες και τα λαθη μας μαθαινουμε..επειτα μην ξεχναμε οτι η empar ειναι μικρη σε ηλικια..αλλιως διαχειριζεται τα προβληματα του ενας εικοσαρης απο εναν τριανταρη η εναν σαρανταρη..

διαβαζοντας βρε empar το τελευταιο σου μηνυμα,ειναι φυσιολογικοτατες οι αντιδρασεις των φιλων σου...
σκεψου να χεις ενα παιδι που ειναι λιγο κακομαθημενο...σου ζηταει καθε βδομαδα μια μπαρμπι και εσυ καθε μα καθε βδομαδα του λες ναι...περνανε οι μηνες και καποια στιγμη εσενα σου τελειωνουν τα λεφτα αλλα το παιδι οπως εχει συνηθισει καθε βδομαδα, σου ζηταει μια μπαρμπι..και ξαφνικα για πρωτη φορα ακουει...οχι..!τι νομιζεις...?δεν θα θυμωσει...δεν θα αντιδρασει...?ετσι θα σ αφησει..? εχει αδικο το παιδι που θυμωνει αφου ετσι του ειχε μαθει η μαμα του..? καταλαβες ......

Quote:

---

ενταξει ρε παιδια γενικα μιλωντας,αν υπαρχει εστω ενας ανθρωπος που ακομα και αν προσφερει απο τα βαθη της καρδιας του στους αλλους, δεν επιθυμει η δεν περιμενει την παραμικρη ελαχιστη μηδαμινη ανταποδωση, σας θερμοπαρακαλω ειλικρινα να μου τον γνωρισετε..γιατι δεν μπορει....η καποιος γκουρου θα ειναι..... η.... ο θεος.....

---

Οταν ρωτας καποιον αγνωστο στο δρομο κατευθυνσεις και αυτος σου απανταει , ενας ανθρωπος που δεν θα ξαναδεις τι εχει να κερδισει αυτος? Σαμπως προκειται να σε ξαναδει?
Οταν εισαι ευγενικος με ανθρωπους που δεν προκειται να ξαναδεις και λες ευχαριστω οταν αγοραζεις πχ ενα προϊον ή οταν σου φερνει το καφε το γκαρσονι σε μια αγνωστη καφετερια τι ειναι? Αυτοματο αντανακλαστικο?

Τεσπα χιλιαδες παραδειγματα υπαρχουν μες την κοινωνια που ουτε καν τα βλεπουμε.

Δεν πειράζει empar. Κι εγώ κάπου θά'φταιγα για να μη μπορέσω να σου μεταδώσω την ουσία της σκέψης μου. Δεν υποστηρίζω το μεσσιανισμό, αλλά επισημαίνω το θυμό.Που δείχνει επένδυση και όταν δεν υπάρχει η ανάλογη ανταπόκριση θυμώνεις. Δε χρειάζεται να ξεπερνάς τις δυνάμεις σου. Στην προσπάθεια αυτή εγώ διακρίνω φόβο. Μπορεί και να σφάλλω φυσικά. Αλλά και η βιασύνη σου να τους βάλεις στη ζωή σου πιεστικά,αγχωμένα, ίσως καταδεικνύει έναν εσωτερικό προγραμματισμό πχ έγραψες πως με τη μία τους ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου, πριν δοκιμάσεις και εξερευνήσεις τις ποιότητες κάθε ανθρώπινης σχέσης, δε σου δείχνει φόβο και ανασφάλεια κάτι τέτοιο? Και η Άρσι στα εξήγησε τόσο καλύτερα από μένα. Όπως και η επισήμανση του Κηπ ήταν επί της ουσίας. Υπάρχουν τέτοιες κινήσεις απαλλαγμένες από το αύριο και προσεγγίσεις δίχως επένδυση, αλλά δεν έχουμε μάθει να τις παρατηρούμε.
Δεν στιγματίζω τις ανάγκες σου, αλλά μήπως δε σε θυμώνουν οι άλλοι στην πραγματικότητα αλλά εσύ η ίδια?