Originally Posted by
AntC
.... είχαμε έρθει αρκετά κοντά σε φιλικό επίπεδο. Eίχα καταλάβει οτι είναι γενικά ατακτούλης και γυναικάς, δε φλέρταρε άμεσα αλλά έμμεσα, ίσως φταίει το γεγονός οτι κατάγεται απο γειτονική χώρα.
αυτο, ομολογω πως δεν το καταλαβα. .. ποια ειναι η γειτονικη μας χωρα, με χαρακτηριστικο το εμμεσο φλερτ?
Είναι πολύ κοινωνικός και ευχάριστος, η ψυχή της παρέας, αλλά κατά βάθος είναι πολύ μοναχικός τύπος, εξαιρετικά ανεξάρτητος και φιλελεύθερος.
Η σχέση μας ξεκίνησε καθαρά σεξουαλικά αλλά με τον καιρό και με κάποια μικροπροβλήματα που καταφέραμε να λύσουμε, νομίζω τελευταία έχουμε έρθει πολύ κοντά. Τουλάχιστον εγώ σίγουρα. Περνάμε πάρα πολύ χρόνο μαζί, σχεδόν όλο το 24ωρο, δεν κοιμόμαστε βέβαια πάντα μαζί. Ενώ είναι πολύ εκδηλωτικός όταν είμαστε οι 2 μας, ποτέ δεν έχει εκφραστεί μπροστά σε γνωστούς, γεγονός που με προβληματίζει ιδιαίτερα αλλα σχεδόν το έχω αποδεχτεί.
αυτο, δεν ειναι πολυ καλο στοιχειο.... τι λογο εχει ο "ανετος, ανεξαρτητος και ελευθερος", να κρυβει απο κοινους σας γνωστους την σχεση σας? μηπως φοβαται μην χασει τα τυχερα του?
Συζητάμε τα πάντα, με συμβουλεύεται και εγω το ίδιο, γελάμε πολύ μαζί και γενικά θα έλεγα οτι μου φέρεται πάρα πολύ καλά.
Το πρόβλημα μου είναι οτι δεν γίνεται ούτε λόγος για σχέση, τρέμει τη δέσμευση. Εγώ δεν μπορώ να νίωσω ασφάλεια, είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί του και υποφέρω.
Σε μία προσφατη συζήτηση, μου είπε οτι πέρισυ είχε 3 κοπέλες ταυτόχρονα, είχε φοβερο άγχος και έλεγε συνέχεια ψέματα, και όλο αυτό για μεγάλο διάστημα. Η μία κοπέλα ήταν η επίσημη του, την είχε φέρει στο σπίτι και τα λοιπά, η άλλη ήταν σε άλλη χώρα αλλά την επισκεπτόταν πολύ συχνά και η τρίτη απλα περιστασιακή. Με την κοπέλα απ την άλλη χώρα ήταν τρελά ερωτευμένος λεεί, αλλα απ τη στιγμή που έμειναν ένα δεκαήμερο μαζί, δεν ήθελε να τη ξαναδεί, κ απλα μια μέρα την έστειλε σπίτι της.
πως να το πω , κομψα.... ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ολο αυτο που σου περιεγραψε....
......
Εχω το φόβο οτι ίσως υποκρίνεται όταν είναι μαζί μου και αυτό με σκοτώνει. Αλλά γιατί να το κάνει αυτό? Δε θέλω να ξυπνήσει μια μέρα και να μ έχει ξεχάσει σαν να μην υπήρξα, όπως όλες τις προηγούμενες. Είμαι σίγουρη οτι έχει κ άλλα μέτωπα ανοιχτά και βασανίζομαι, γιατί τον θέλω μόνο δικό μου.
αν εισαι σιγουρη οτι ψαχνεται, τοτε ψαχνεται, δεν το βγαζεις απ το μυαλο σου, αλλωστε στο ειπε σχεδον καθαρα, μιλωντας σου για το πως κινειται ερωτικα.... αν λοιπον τον θελεις δικο σου, τοτε θα ταλαιπωρηθεις αν συνεχισεις. θα πρεπει να παρεις αποφασεις: η μπορεις να ζησεις ακομα κι αν τον μοιραζεσαι , η δεν το αντεχεις και φευγεις.. δεν μπορεις να τον φερεις στα μετρα σου εφοσον σου λεει ξεκαθαρα οτι ειναι αλλιως...
Τον ρώτησα πόσα ψέματα έχει πει και σε μένα, είπε σχεδόν καθόλου, ίσως επειδή δε σε βλέπω ακριβώς σαν κοπέλα μου. Στο μυαλό του είναι μπερδεμένο λίγο το θέμα της φιλίας και του έρωτα. Δεν νομίζω οτι γνωρίζει οτι ο συντροφος σου σε μία σχέση ειναι και ο καλύτερος σου φίλος.
δεν ειναι δεδομενο ξερεις, οτι ο συντροφος σου ειναι ο καλυτερος σου φιλος... η αληθεια μαλιστα ειναι, οτι δεν ειναι σχεδον ποτε, ετσι...
Με μένα νιώθω οτι είναι διαφορετικά, ότι κάτι του κάνω σαν άνθρωπος, ή ίσως πάλι να θέλω να το πιστεύω, αλλά πραγματικά φοβάμαι μήπως χάνω το χρόνο μου με κάποιον που δεν προκειται να νιώσει αυτά που νιώθω εγω. Δεν θέλω να πληγωθώ.
αν αυτο το τελευταιο, ειναι βασικο σου ζητουμενο απο την σχεση, τοτε φυγε αμεσα... υπαρχει πολυ μεγαλη πιθανοτητα να πληγωθεις.
Δεν ξέρω για ποιο λόγο μου τα είπε αυτά, ίσως για να με υποψιάσει να μην περιμενω και πολλά? Ισως επειδή εγώ είμαι διαφορετική? Νιώθω οτι εκεί που είμαστε πολύ κοντα, εκεί θα κανει κάτι και θα πάμε 10 βήματα πίσω. Το γεγονός οτι περνάμε τόσο χρόνο μαζί νομίζω είναι ένα μικρό κατόρθωμα, γιατι γενικά είναι πολύ μοναχικός τύπος. Να σημειώσω οτι ταιριάζουμε απίστευτα σεξουαλικά. Υπάρχει περίπτωση να τον κάνω να ανοιχτεί ή υπάρχουν άνθρωποι που απλά δεν μπορούν ν αγαπήσουν, ν ολοκληρωθούν μέσα απο μία σχέση?
ναι, υπαρχουν ανθρωποι που δεν μπορουν να αγαπησουν αλλον περα απο τον εαυτο τους, χωρις να ξερω αν ο φιλος σου ειναι απο αυτους... το να ολοκληρωθουν μεσα απο μια σχεση, ομολογω ,δεν το καταλαβαινω.. μας ολοκληρωνει το συνολο των εμπειριων μας και των γνωσεων μας, οχι ενας συγκεκριμενος ανθρωπος... μοιαζει να ψαχνεις σανιδα σωτηριας κι οχι συντροφο...
Ξέρω οτι η καλύτερη λύση θα ήταν ν απομακρυνθώ αλλά πραγματικά είναι ο άνθρωπος που γεμίζει τη ζωή μου, ξυπνάω και κοιμάμαι με τη σκέψη του. Θα ήθελα να το παλέψω.
εμ, αν θες να το παλεψεις, παλεφτο! ποιος μπορει να στο αρνηθει αυτο??? το οτι υπαρχει αγκαθι στην ιστορια, το ξερεις ηδη. οποτε αν συνεχισεις, παιρνεις τα ρισκα σου...
