ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ VS ΨΥΧΩΣΗ

Καλησπέρα παιδιά ή καλημέρα, όπως θέλετε! Σκοπός του παρόντος θέματος είναι να ζήτησω την γνώμη σας (και την γνώμη των ψυχολόγων σας) για κάτι που άκουσα σχετικά με την κατάθλιψη και μ' έχει τρομάξει λίγο. Έχω ακούσει ότι οι συναισθηματικές διαταραχές όπως η κατάθλιψη, το άγχος και οι κρίσεις πανικού είναι πιο δύσκολες στην ίαση τους από τις νοητικές διαταραχές (Ψυχώσεις) πράγμα που με άφησε έκπληκτη γιατί υποτίθεται πως σ' αυτές τις καταστάσεις ο ασθενής δεν χάνει τον έλεγχο του εαυτού του και είναι απόλυτα συνειδητός ενώ αυτό δεν συμβαίνει με τις ψυχώσεις. Γιατί όμως διάβασα αυτό; Ισχύει κάτι τέτοιο; Παρακαλώ μόνο υπεύθυνες απαντήσεις.

τι εννοούν ίαση? να είσαι εντελώς καλά χωρίς κανένα φάρμακο? ή να είσαι καλά με τα φαρμακάκια σου? ίσως εννοούν αυτό, ότι ένα ασθενής με ψύχωση παίρνει τα φάρμακα του και είναι 100% καλά. ενώ πχ σε μια κτάθλιψη, παίρνεις φάρμακα για ένα διάστημα που ίσως δεν σε κάνουν και 100% καλά, και μετά τα κόβεις κ.ο.κ.
για το άγχος, μιλώντας από προσωπική εμπειρία, μπορείς να είσαι αρκετά καλά, αλλά όντως να το ξεφορτωθείς εντελώς δεν νομίζω ότι γίνεται, όμως δεν χρειάζεται να παίρνεις και φάρμακα εφόρου ζωής.

Εγώ προσωπικά όταν λέω ίαση, εννοώ την αληθινή σημασία της λέξης δηλαδή χωρίς φάρμακα. Στην κατάθλιψη όντως κάποια φάρμακα δεν λειτουργούν ανάλογα με τον άνθρωπο και πρέπει να τροποποιηθεί η αγωγή για να δεις αποτέλεσμα. Στην ψύχωση λειτουργούν κατευθείαν;

δεν ξέρω ακριβώς, πάντως απ'οσα έχω διαβάσει εδώ μέσα πολλά παιδιά ταλαιπωρούνται μέχρι να ισορροπήσουν εντελώς με τα φάρμακα. δύο περιπτώσεις που ξέρω προσωπικά, δεν καταλαβαίνεις ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, είναι σούπερ λειτουργικά άτομα, αλλά πρέπει να παίρνουν φάρμακα για όλη τους τη ζωή.

Πολύ φοβάμαι ότι και με τους καταθλιπτικούς το ίδιο συμβαίνει γιατί έχω ακούσει για ανθρώπους που παίρνουν αντικαταθλιπτικά για όλη τους την ζωή..

αντικαταθλιπτικά δεν παίρνεις μόνο για κατάθλιψη, αλλά και για διπολική και για ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή που είναι καταστάσεις φορ λάιφ.
ανάλογα την κατάθλιψη πάντως!
μην σε παίρνει από κάτω! :)

Εγώ μονοπολική έχω αλλά φοβάμαι.

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Καλησπέρα παιδιά ή καλημέρα, όπως θέλετε! Σκοπός του παρόντος θέματος είναι να ζήτησω την γνώμη σας (και την γνώμη των ψυχολόγων σας) για κάτι που άκουσα σχετικά με την κατάθλιψη και μ' έχει τρομάξει λίγο. Έχω ακούσει ότι οι συναισθηματικές διαταραχές όπως η κατάθλιψη, το άγχος και οι κρίσεις πανικού είναι πιο δύσκολες στην ίαση τους από τις νοητικές διαταραχές (Ψυχώσεις) πράγμα που με άφησε έκπληκτη γιατί υποτίθεται πως σ' αυτές τις καταστάσεις ο ασθενής δεν χάνει τον έλεγχο του εαυτού του και είναι απόλυτα συνειδητός ενώ αυτό δεν συμβαίνει με τις ψυχώσεις. Γιατί όμως διάβασα αυτό; Ισχύει κάτι τέτοιο; Παρακαλώ μόνο υπεύθυνες απαντήσεις.

---

Τι σημαίνει απόλυτα συνειδητός??
Μια εικόνα μπορεί να την δεις με χίλιους διαφορετικούς τρόπους.. κι όμως είναι η ίδια εικόνα.
Η παγωμένη εικόνα που βλέπεις αποκτά κίνηση μέσα σου.
Σκέψου να βλέπεις ένα κύμμα στην θάλασσα από απόσταση. Φαίνεται σαν να μην κινείται.
Δεν μπορείς να δεις τα πάντα με μια ματιά.
Για να έχεις κάτι πάντα θυσιάζεις κάτι αλλο.
Σκέψου για λίγο που μπορεί να οδηγήσει αυτό.
Έχω γράψει το ένα δέκατο από όσα σκέφτηκα αυτά τα λίγα λεπτά.
Αν δεν βγάζει νόημα είναι λόγω έλλειψης ικανότητας στην επικοινωνία.
Αυτό είναι το βρήκα.
Ασχέτως με το πόσο καλά νιώθω.
Αρρώστεια της επικοινωνίας. Αρρώστια της διάθεσης... Τα ίδια είναι;
Να μην μαζευτούν πολλά τουλάχιστον. Αυτό είναι σοβαρό.

Συνειδητός εννοώ να μην χάνεις τον έλεγχο του εαυτού σου, να παρατηρείς την συμπεριφορά σου και τις σκέψεις σου και να είσαι σε θέση να διακρίνεις το πραγματικό από το ψεύτικο. Συνείδηση είναι η σκέψη πάνω στη σκέψη.

Το άγχος (αρρωστοφοβία) είναι καθαρότητα συνείδησης;
Η κατάθλιψη (η οποία συνήθως έχει ατομικές αιτίες) είναι καθαρότητα συνείδησης και αυτή;

Ενδιαφέρον θέμα αλλά πραγματικό δύσκολο να ορίσουμε (και να συμφωνήσουμε στον ορισμό της) τη συνείδηση. Κι ακόμα περισσότερο την καθαρότητά της.

Η φιλοσοφία και η ψυχολογία κατ'ανάγκην έχουν ως βάση τους κάποια αξιώματα. Όπως συμβαίνει και με τα μαθηματικά, είναι αδύνατο να μπορέσεις να αναπτύξεις μια θεωρία χωρίς να έχεις ένα στέρεο έδαφος από κάτω για να μπορέσεις να τη στηρίξεις χωρίς να την πάρει ο αέρας (και ο διάολος). Και δυστυχώς ή ευτυχώς, το μόνο πραγματικά στέρεο έδαφος που μπορεί να αποτελέσει στήριγμα για μία θεωρία είναι το έδαφος εκείνο το οποίο αποτελεί μια σύμβαση. Είναι σαν αυτό που λέγαμε στα μαθηματικά "έστω.....". Απ΄αυτό το "έστω" ξεκινάμε και κάνουμε τις όποιες θεωρίες μας.

Ένα από τα "έστω" λοιπόν της ψυχολογίας και της φιλοσοφίας εν γένει είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε κοινή αισθητηριακή εικόνα. Οι αισθήσεις μας δε μας λένε ψέματα όταν βρισκόμαστε σε μία φυσιολογική κατάσταση (πολλοί σκεπτικιστές μερικούς αιώνες πριν διαφώνησαν με αυτό, και καλά έκαναν δηλαδή γιατί σκεπτικιστές ήταν, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα). Αν ο χ και ο ψ κοιτούν ένα ώριμο μήλο πρέπει και οι δυο να μπορούν να αναγνωρίσουν μία από τις βασικές του ιδιότητες. Ότι είναι πχ κόκκινο. Αν ο ψ το βλέπει μπλε, τότε αυτός έχει κάποιο πρόβλημα.

Κατ'αυτόν τον τρόπο χοντρικά (δε γίνεται ανάλυση του ζητήματος των συμβάσεων και των αξιωμάτων σε πέντε γραμμές) ορίζουμε τη συνείδηση. Μέσω της διυποκειμενικότητας η οποία είναι ας το πούμε πιο εύκολο να γίνει φανερή από την αντικειμενικότητα. Η διυποκειμενικότητα όταν υπάρχει σε πολύ μεγάλο βαθμό μπορεί ίσως να χαρακτηριστεί αντικειμενικότητα (με πολλούς κινδύνους φυσικά να ελλοχεύουν).

Στο ερώτημα λοιπόν της gypsy cello μπορώ να απαντήσω μόνο με αυτόν τον τρόπο και δε γνωρίζω αν θα την καλύψω. Από τη στιγμή που μιλάμε για μία διαταραχή διάθεσης (πχ κατάθλιψη) η συνείδηση η οποία κινδυνεύει να διασαλευθεί είναι η συναισθηματική. Συναισθηματικά λοιπόν μιλώντας, ναι υπάρχει μία "μόλυνση" της συνείδησης κι ένα distorted image σε γενικές γραμμές το οποίο όμως αφορά συναισθηματικές εικόνες κι ερεθίσματα.

Στην περίπτωση της ψύχωσης δε μιλάμε μόνο για διασάλευση της συναισθηματικής συνείδησης αλλά και της αισθητηριακής (βλ. παραισθήσεις). Άλλη λοιπόν συνείδηση επηρεάζει η κατάθλιψη κι άλλη η ψύχωση.

Ελπίζω να βοήθησα.

Έχεις δίκιο αλλά οι καταθλιπτικοί δεν χάνουν επαφή με το περιβάλλον, αναγνωρίζουν ότι η κατάσταση τους είναι νοσηρή και αναζητούν βοήθεια. Απλά οι περισσότεροι δυσκολεύονται αρχικά να δεχτούν ότι είναι άρρωστοι, νομίζουν ότι θα περάσει και κάνουν πολύ καιρό να πάνε στο γιατρό όπως έκανα και γω και τώρα έχω θυμώσει πολύ με τον εαυτό μου γιατί έχασα πολύτιμο χρόνο. Για τους κατά φαντασίαν ασθενείς δεν ξέρω να σου πω αλλά φαντάζομαι ότι δεν είναι τόσο σοβαρό όσο η ψύχωση. Υπάρχει επίσης και η ψυχωσική κατάθλιψη που εμφανίζει συμπτώματα και από τις δύο κατηγορίες αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε τρελούς.

Alone ας μην επεκταθούμε σε φιλοσοφικές συζητήσεις (παρόλο που θα είχε ενδιαφέρον) γιατί είμαστε off topic. H αρχική μου ερώτηση ήταν εάν οι συναισθηματικές διαταραχές είναι πιο δύσκολες στην θεραπεία τους από τις ψυχώσεις γιατί αυτό είχα ακούσει.

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Απλά οι περισσότεροι δυσκολεύονται αρχικά να δεχτούν ότι είναι άρρωστοι, νομίζουν ότι θα περάσει και κάνουν πολύ καιρό να πάνε στο γιατρό όπως έκανα και γω και τώρα έχω θυμώσει πολύ με τον εαυτό μου γιατί έχασα πολύτιμο χρόνο.

---

Gypsy Cello, αν και έχω μια διάθεση α λα David Hume σήμερα, θέλω πιο πολύ να εστιάσω στο σημείο που παρέθεσα.

Το σημαντικό είναι ότι αποδέχτηκες αυτό που σου συμβαίνει, πήγες στο γιατρό και ζήτησες βοήθεια.
Απ' ότι έχεις γράψει ακολουθείς κανονικά την αγωγή σου, με άλλα λόγια προσπαθείς. Αυτά δεν είναι καθόλου λίγα. Ίσα ίσα.

Όμως, γιατί σε προβλημάτισε τόσο αυτό που διάβασες;
Σου έκανε εντύπωση ή προβληματίστηκες / ανησύχησες για τη δική σου περίπτωση;
Γράφονται και διαβάζουμε πολλά, όμως όταν κάτι μας ανησυχήσει τόσο υπογραμμίζει κάποιες φορές μια δική μας αμφιβολία, άλλοτε μια απογοήτευση, ακόμα και κούραση σχετικά με το θέμα της θεραπείας μας.

Δεν ξέρω πόσο καιρό ακολουθείς αγωγή, όμως επειδή αναφέρθηκες σε ίαση, θέλω να σε ρωτήσω..
Εκτός από φάρμακα, έχεις άλλου είδους υποστήριξη / βοήθεια από κάποιον ειδικό;

Αγωγή κάνω εδώ και 2 μήνες, είμαι καλύτερα αλλά φοβάμαι ότι αν τα σταματήσω θα υποτροπιάσει. Ψυχοθεραπεία δεν κάνω και η ψυχίατρος που πήγα δεν μου άρεσε και πολύ, ένιωσα ότι με ξεπέταξε, άσε που έιναι δύσκολο να κλείσεις ραντεβού μαζί της γιατί σχεδόν πάντα είναι γεμάτη. Ίσως αναζητήσω αλλού βοήθεια δεν ξέρω γιατί δεν πολυπιστεύω στην ψυχοθεραπεία και δεν θέλω να σκορπάω άδικα τα λεφτά μου. Το κυριότερο μου πρόβλημα είναι η έλλειψη επικοινωνίας και αγάπης, όταν τ' αποκτήσω αυτά τότε πιστέυω θα θεραπευτώ πλήρως. Απλά με προβλημάτισε ένα δημοσίευμα που διάβασα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν αντικαταθλιπτικά για δεκαετίες και δεν θα ήθελα η ζωή μου να εξαρτάται από χάπια.

GypsyCello, προσπάθησα να σου στείλω μήνυμα αλλά είσαι γεμάτη! :)

Η ψυχωση δεν συνηθιζει να ειναι ιασιμη , εννοωντας να ζεις χωρις φαρμακα. Εαν νομιζει καποιος οτι με τα φαρμακα ειναι ολα μελι-γαλα δεν θα εχει προσεξει μαλλον το γεγονος οτι πολλοι προτιμουν να πεθανουν παρα να τα παρουν. Εξου και το 15% απο αυτοκτονιες στην ψυχωση.
Τεσπα , προφανως εχει σημασια η κλιμακα γιατι εαν εχεις κλινικη καταθλιψη , ισως να ειναι και χειροτερα.

Α και κατι αλλο , εγω προσωπικα ειμαι σουπερ-σουπερ-ντουπερ λειτουργικοτατος και εχω αριστη "συνειδητοτητα":P

Υποφερω μεν μερικες φορες και ειμαι μονος συνηθως αλλα τι να κανουμε:)

Χοντρικα μπορεις να πεις και οτι η καταθλιψη ειναι ελλειψη σεροτονινης ενω η ψυχωση υπερεκκριση ντοπαμινης? Δεν ξερω , λεω εγω...

Να κανω και εγω μια ερωτηση...γιατι σε ενδιαφερει τοσο εαν ειναι χειροτερα ή καλυτερα? Ελεγχεις ποσο ατυχη ή δυνατη προσωπικοτητα εισαι με αυτο που σε βρηκε σε σχεση με τους ψυχωτικους?

Εγω παντως θα διαλεγα καταθλιψη:D.......

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Αγωγή κάνω εδώ και 2 μήνες, είμαι καλύτερα αλλά φοβάμαι ότι αν τα σταματήσω θα υποτροπιάσει. Ψυχοθεραπεία δεν κάνω και η ψυχίατρος που πήγα δεν μου άρεσε και πολύ, ένιωσα ότι με ξεπέταξε, άσε που έιναι δύσκολο να κλείσεις ραντεβού μαζί της γιατί σχεδόν πάντα είναι γεμάτη. Ίσως αναζητήσω αλλού βοήθεια δεν ξέρω γιατί δεν πολυπιστεύω στην ψυχοθεραπεία και δεν θέλω να σκορπάω άδικα τα λεφτά μου. Το κυριότερο μου πρόβλημα είναι η έλλειψη επικοινωνίας και αγάπης, όταν τ' αποκτήσω αυτά τότε πιστέυω θα θεραπευτώ πλήρως. Απλά με προβλημάτισε ένα δημοσίευμα που διάβασα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν αντικαταθλιπτικά για δεκαετίες και δεν θα ήθελα η ζωή μου να εξαρτάται από χάπια.

---

Οκ, ίσως είναι νωρίς ακόμα, αλλά αυτό είναι κάτι που θα το ορίσετε εσύ με τη γιατρό σου.

Έχεις σκεφτεί συνδυασμό ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής αγωγής;
Ίσως να μην είναι και τόσο τυχαίο που σε περιπτώσεις κατάθλιψης όταν σταματάει η αγωγή ακολουθεί υποτροπή.
Αυτό δείχνει ότι κάποιος κόμπος δεν έχει ουσιαστικά λυθεί.

Είναι πολλοί και συγκεκριμένοι οι λόγοι (για τον καθένα από μας) που έρχεται η κατάθλιψη
πρώτα να σκουπίσει τα πόδια της στο χαλάκι της εξώπορτας
και μετά πριν καλά καλά το καταλάβουμε να στρογγυλοκαθίσει στο σαλόνι μας.
Τα φάρμακα βοηθάνε πολύ στο να υποχωρήσουν τα συμπτώματα, ναι, όμως αν ο σπόρος είναι φυτεμένος βαθιά
το πρόβλημα θα ξαναφυτρώσει.

Gypsy για μένα η κατάθλιψη είναι κατά κάποιο τρόπο μια άγνωστη αλφαβήτα που πρέπει να μάθω να τη διαβάζω, να καταλάβω τι μου λέει, γιατί κάτι μου λέει για μένα σημαντικό και αν δε μάθω να την ακούω, και απλά τη νανουρίζω και την καθησυχάζω με φάρμακα, ίσως η βίζιτα να είναι αρμένικη στο σαλονάκι μου.

Crazy έχουν δίκιο τ' άλλα παιδιά, γράφεις πολύ ωραία! :) Ναι, και γω δεν θέλω τέτοιους επισκέπτες...Ίσως να έχεις δίκιο για τον κόμπο. Αυτό που μπορεί να μας μπερδέψει δυστυχώς είναι ο έρωτας, γιατί δεν την θεραπεύει αλλά την καλύπτει και μετά όταν φύγει τα πράγματα είναι δύσκολα..


Keep Walking, δεν θα ήθελα να κάνω σύγκριση, θα ήταν τραγελαφικό. Όσο για την προσωπικότητα και το πόσο επηρεάζει είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα. Απλά θορυβήθηκα με κάτι που διάβασα και ήθελα να ρωτήσω.

Δεν σβήνεις τα μηνύματα σου ,έτσι σου απαντάω εδώ:

Λιγο μεγαλύτερος!
Να σου πω κάτι πάντως. Είχα σχέση για αρκετά χρόνια και την έκανα (την σχέση) μετά από αυτό που έπαθα! (λολ)
Πριν από αυτό ήμουν πολύ πιο "ελεύθερος" δεν με ένοιαζε και τόσο να έχω κάτι σταθερό, ούτε είχα προβληματισμούς τόσους πολλούς για μοναξιές και συντροφιές...
Αστεία που είναι η ζωή...

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Crazy έχουν δίκιο τ' άλλα παιδιά, γράφεις πολύ ωραία! :) Ναι, και γω δεν θέλω τέτοιους επισκέπτες...Ίσως να έχεις δίκιο για τον κόμπο. Αυτό που μπορεί να μας μπερδέψει δυστυχώς είναι ο έρωτας, γιατί δεν την θεραπεύει αλλά την καλύπτει και μετά όταν φύγει τα πράγματα είναι δύσκολα..

---

Να 'σαι καλά, Gypsy. Χαμογελάκι και από μένα :)

Όσο για τον έρωτα και το πολύχρωμο γαϊτανάκι που στήνει νομίζω ότι θα χρειαστεί ένα άλλο ολόκληρο νήμα.
Χε χε.. και είμαι σίγουρη ότι θα έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον..

Υπάρχει ένα καλό βιβλίο σχετικά με την αγάπη του Έριχ Φρομ, δεν το 'χω διαβάσει ακόμα, θα το διαβάσω και θα πω εντυπώσεις! Άσχετο, ξέρετε το νικ κάποιου από τους διαχειριστές γιατί θα ήθελα να ρωτήσω κάτι.

Quote:

---

Originally Posted by insect

Το άγχος (αρρωστοφοβία) είναι καθαρότητα συνείδησης;
Η κατάθλιψη (η οποία συνήθως έχει ατομικές αιτίες) είναι καθαρότητα συνείδησης και αυτή;

---

το άγχος πάντως δημιουργεί αληθινά συμπτώματα. δηλαδή πονάς και μουδιάζεις όντως.
η κατάθλιψη είναι διαταραχή του συναισθήματος.

Μπορεί και το άγχος ν' αποτελεί μια ελαφριά διαταραχή της συνείδησης γιατί οι καταθλιπτικοί πολλές φορές αισθάνονται άγχος χωρίς σοβαρό λόγο και δεν μπορούν να το ελένξουν μέσω της λογικής αλλά σε καμία περίπτωση δεν διαταράσσει την επαφή μας με την πραγματικότητα έτσι;

αν επενδύσεις στην ψυχοθεραπεία με κάποιον ψυχολόγο που θα σου εμπνέει εμπιστοσύνη και θα "δέσετε" έχεις καλές πιθανότητες να την ξεφορτωθείς την κατάθλιψη για τα καλά, ή στο μέλλον να έχεις πιο ήπια επεισόδια που να μπορείς να τα διαχειρίζεσαι!

ναι είναι σημαντική η σχέση με τον γιατρό αλλά σκέφτομαι και τα λεφτά γιατί αυτή που πήγα παίρνει μόνο 40 ευρώ αλλά δεν μ' άρεσε και πολύ.

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Μπορεί και το άγχος ν' αποτελεί μια ελαφριά διαταραχή της συνείδησης γιατί οι καταθλιπτικοί πολλές φορές αισθάνονται άγχος χωρίς σοβαρό λόγο και δεν μπορούν να το ελένξουν μέσω της λογικής αλλά σε καμία περίπτωση δεν διαταράσσει την επαφή μας με την πραγματικότητα έτσι;

---

κι όμως, μαθαίνεις και το ελέγχεις με τη λογική!

Θα προσπαθήσω!! Σ' ευχαριστώ για την ανταπόκριση! :)

H χρόνια ψύχωση δυστυχώς στην παρούσα φάση δεν είναι "ιάσιμη" (δεν μιλάμε για μεμονωμένο ψυχωσικό επεισόδιο). Ανάλογα με την περίπτωση βέβαια, μπορεί με την φαρμακευτική αγωγή, την στήριξη αλλά και την ψυχοθεραπεία να έχει κάποιος πολύ καλά αποτελέσματα και να την έχει "in-check". Τώρα αυτό που είπες στο πρώτο ποστ σου δεν το κατάλαβα καλά, με τα συναισθηματικά και τα διανοητικά και την επίγνωση και την συνείδηση χάθηκα λίγο! H ψύχωση δεν είναι διανοητική διαταραχή- το άτομο δεν έχει μείωση του IQ (τουλάχιστον σοβαρή στις πιο πολλές περιπτώσεις)- απλά εχει υπερβολικές πεποιθήσεις και περίεργες εμπειρίες όπως παραισθήσεις και βασικά το συναίσθημα παίζει μεγάλο ρόλο και στην ψύχωση. Η ντοπαμίνη που μειώνουν τα αντι-ψυχωσικά βρίσκεται σε αρχέγονες περιοχές του εγκεφάλου που έχουν να κάνουν με την "διέγερση" και το "συναίσθημα".


Επίσης το να έχει κάποιος επίγνωση της κατάστασης του δεν είναι τόσο μαύρο η άσπρο. Αλήθεια ο υποχόνδριος έχει επίγνωση όταν σκέφτεται υπερβολικά πράγματα για την υγεία του? (εγώ ήμουν αυτός!) Η το άτομο σε καταθλιπτικό επεισόδιο που έχει την πεποίθηση ότι είναι παντελώς άχρηστος? Η το άτομο με κρίσεις πανικού που είναι πεπεισμένος εκείνη την στιγμή του πανικού ότι θα πεθάνει? Η ο πιτσιρικάς που γκαζώνει με το μηχανάκι γιατί εκείνη την στιγμή είναι σίγουρος ότι είναι αθάνατος? Η αυτοί που φιλάνε εικόνες στην εκκλησία οh wait ας μην πάμε εκεί λολ :P Η επίγνωση είναι ένα συνεχές φάσμα που ανάλογα με το άτομο, την περίπτωση και την ένταση της κατάστασης αυξάνεται η μειώνεται. Βασικά μην μπλέκεσαι με τέτοιους ορισμούς! :P


Η κατάθλιψη μπορεί-η μπορεί να μην- είναι ιάσιμη ανάλογα με το πόσο έντονη είναι. Γενικά όταν κάτι τείνει να μένει για πολύ καιρό τείνει και να γίνεται χρόνιο-οπότε και να θεραπεύεται πιο δύσκολα. Τα πιο πολλά καταθλιπτικά επεισόδια θα "φύγουν" από μόνα τους αλλά σε κάποιους το επεισόδιο μπορεί να επιμείνει και να κάνει χρόνια κατάθλιψη ("μείζωνα καταθλιπτική διαταραχή" η "μονοπολική καταθλιπτική" κατά DSM διαγνωστική ταμπέλα). Ψυχοθεραπείες όπως η Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία μπορούν-ανάλογα με το άτομο, τον θεραπευτή και την θεραπευτική σχέση βέβαια- να μειώσει πάρα πολύ την κατάθλιψη στο σημείο που να θεωρείται "ιάσιμη". Γενικά όσο πιο νωρίς αρχίσει κάποιος τόσο το καλύτερο αφού οι αρνητικές εμπειρίες, σκέψεις και συναισθήματα είναι ακόμα "φρέσκα" στο μυαλό του ατόμου και μπορούν να αλλάξουν πιο εύκολα. Σε πιο χρόνιες περιπτώσεις το άτομο θα τείνει να κάνει την κατάθλιψη μέρος της προσωπικότητας του "εμποτίζοτας" πολλές πτυχές/συνήθειες/στάσεις και την όλη ιδιοσυγκρασία του κάνοντας το θεραπευτικό έργο πιο δύσκολο (αλλά όχι αδύνατο!). Γενικά η κατάθλιψη θεωρείται ιάσιμη πάντως.

Thank you Petran! Δεν είμαι ειδικός γι' αυτό για τους υποχόνδριους και την αρρωστοφοβία δεν εξέφρασα άποψη γιατί είναι κάπως περίπλοκο. Η σχιζοφρένεια όμως δεν θεωρείται νοητική διαταραχή; Και αυτό το δημοσίευμα που διάβασα τι σκατά ήταν; Είναι δυνατόν ο καθένας να λέει τα δικά του πάνω σε τέτοια ζητήματα;

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Thank you Petran! Δεν είμαι ειδικός γι' αυτό για τους υποχόνδριους και την αρρωστοφοβία δεν εξέφρασα άποψη γιατί είναι κάπως περίπλοκο. Η σχιζοφρένεια όμως δεν θεωρείται νοητική διαταραχή; Και αυτό το δημοσίευμα που διάβασα τι σκατά ήταν; Είναι δυνατόν ο καθένας να λέει τα δικά του πάνω σε τέτοια ζητήματα;

---

"Νοητική" στο σημείο που όλες οι ψυχικές διαταραχές μπορεί να είναι "νοητικές". Αν είναι κάποιος σε κρίση κατάθλιψης η άγχους δεν θα σου λέει και τα πιο λογικά πράγματα! ("δεν είμαι ικανός για τίποτα σαπίζω" κλπ.) Απλά στην σχιζ. επειδή η διαταραχή και η διέγερση που έχει το άτομο είναι ακόμα πιο έντονη, ίσως να "ξεφεύγουν" ακόμα πιο πολύ αυτά που λέει και ίσως να μειώνεται πιο πολύ η επίγνωση της κατάστασης που βιώνει. Μετά την φαρμακευτική αγωγή όμως το άτομο επανέρχεται. Άτομα με ψυχώσεις δεν "σκοράρουν" σημαντικά χαμηλότερα σε γνωστικές δοκιμασίες/δοκιμασίες νοημοσύνης σε σύγκριση με τους υγιείς. Κάποιες έρευνες που έχουν δείξει κάποια μείωση σε κάποιους τομείς-όπως στην προσοχή, στην αφαιρετική σκέψη και στις επιτελικές λειτουργίες (οι τελευταίες έχουν να κάνουν με το πως "σχεδιάζεις" την συμπεριφορά σου, π.χ. τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσεις για να κάνεις μια δουλειά) δεν μπορούν να διαχωρήσουν αν αυτό είναι από την ασθένεια η τα αντιψυχωσικά φάρμακα που "ρίχουν" την διεγερσιμότητα του εγκεφάλου. Σε κάποιους ίσως να υπάρχουν κάποια τέτοια στοιχεία και χωρίς τα φάρμακα αλλά και πάλι η επίδωσή τους είναι καλύτερη σε σχέση με αυτούς που έχουν οργανικές/νευρολογικές βλάβες. Ο τομέας που φαίνεται να έχουν πιο πολύ πρόβλημα πολλά άτομα με ψύχωση ίσως είναι ο κοινωνικός. Έχουν κάποια προβλήματα με την κοινωνική αντίληψη και τις διαπροσωπικές σχέσεις δεν ξέρω αν κάποια παιδιά μπορούν να το επιβεβαιώσουν αυτό.


Γενικά πολλοί ψυχίατροι έχουν την τάση να βάζουν "αυστηρές ταμπελίτσες" και κατηγορίες του τύπου αυτό είναι "σκέψη", αυτό είναι "συναίσθημα", "αυτό το έχεις", "αυτό δεν το έχεις" πράγμα που δεν ισχύει στην σύγχρονη επιστήμη της ψυχολογίας. Υπάρχουν πάρα πολλά διαφορετικά στοιχεία και το καθένα από αυτά μπορεί να πάρει διάφορες "τιμές" (είναι σαν το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα). Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα σύνολο αυτών των απειράριθμων στοιχείων-φασμάτων. Δεν είναι δηλαδή αυστηρά η κατάθλιψη η σχιζοφρένεια σαν δύο διαφορετικές "ασθένειες" όπως ο καρκίνος και το AIDS. Υπάρχει χαμηλή διάθεση και ανυδωνία (κατάθλιψη). Σε κάποιους μπορεί σε φάση πολύ χαμηλής διάθεσης να έχουν και παρανοικές ιδέες ("ψυχωσική κατάθλιψη"), άλλοι πάλi μπορεί να "ανέβουν" τόσο πολύ που να νομίζουν ότι είναι ο ιησούς χριστός ("μανία"). Δεν είναι διαφορετικές ασθένειες αλλά διαφορετικά "γκρουπ" στοιχείων και συμπτωμάτων (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον όρο) που μπορεί να υπάρχουν αυτόνομα η να συν-υπάρχουν και να βρίσκονται σε διαφορετική "ένταση".


Ο λόγος που έχει επικρατήσει να κατηγοριοποιεί κάποιος αυτά τα συμπτώματα σε "ασθένειες" και να τα βάζει "ταμπέλες" είναι επειδή ο γιατρός πρέπει να δώσει μια διάγνωση που να "κωδικοποιείται" σε μια καθαρή ταμπέλα ώστε να πληρωθεί από το κράτος/ασφαλιστική εταιρεία και να συνταγοραφηθεί το "κατάλληλο φάρμακο". Ο λόγος δηλαδή που επικράτησε αυτό το σύστημα είναι νομικός/οικονομικός και όχι επιστημονικός. Αυτό φαίνεται πολύ απλά και στα φάρμακα. Τα αντι-ψυχωσικά φάρμακα θα μειώσουν τα "ψυχωσικά συμπτώματα" ασχέτως αν είναι σε "σχιζοφρένεια", "μανία", "ψυχωσική κατάθλιψη", "αμφεταμινική ψύχωση", "ψύχωση λόγω άνοιας" και οτιδήποτε άλλο. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν μόνο "ψυχωσικά συμπτώματα" (π.χ. παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις) που μπορεί να εμφανιστούν σε διάφορες καταστάσεις. Όχι διαφορετικές "ασθένειες".

Ευχαριστώ πετράν! Κάνεις επανάληψη και τις γνώσεις σου εδώ!

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Ευχαριστώ πετράν! Κάνεις επανάληψη και τις γνώσεις σου εδώ!

---

Χαχα άστα να πάει. Δεν τα "κατεβάζω εγκυκλοπαιδικά" (όπως ίσως να φαίνεται) αλλά το σκέφτομαι ξεχωριστά σε κάθε περίπτωση και πολλές φορές "δημιουργώ" και νέες ιδέες/σκέψεις/προβληματίζομαι. Μου έχουν έρθει κάτι καταπλητικές ιδέες (π.χ. για έρευνα) κατα καιρούς ποστάροντας σε διάφορα θέματα και συνομιλώντας με τους e-psychology-users . Είναι τόσο μέρος για να δώσεις/λάβεις βοήθεια όσο και να το φιλοσοφήσεις. (όπως και πολλές φορές για να κάνεις flame-war/trolling αλλά αυτό ευτυχώς έχει μειωθεί :p)

Εγώ την διάκριση ανάμεσα σε διανοητικές και συναισθηματικές διαταραχές την κάνω γιατί το έχω ακούσει από κορυφαίους υποτίθεται ψυχιάτρους όπως ο Γιωσαφάτ. Λέει π.χ ότι σε νοητικές διαταραχές όπως η σχιζοφρένεια δεν γίνεται ψυχανάλυση, γι' αυτό το έιπα. Αλλά αυτός έχει πει και άλλες μαλακίες κατά καιρούς και δεν τον εμπιστεύομαι πλεον. Αλήθεια, η έρευνα είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον μπορείς ν' ασχοληθείς μ' αυτό στην Ελλάδα;

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Εγώ την διάκριση ανάμεσα σε διανοητικές και συναισθηματικές διαταραχές την κάνω γιατί το έχω ακούσει από κορυφαίους υποτίθεται ψυχιάτρους όπως ο Γιωσαφάτ. Λέει π.χ ότι σε νοητικές διαταραχές όπως η σχιζοφρένεια δεν γίνεται ψυχανάλυση, γι' αυτό το έιπα. Αλλά αυτός έχει πει και άλλες μαλακίες κατά καιρούς και δεν τον εμπιστεύομαι πλεον. Αλήθεια, η έρευνα είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον μπορείς ν' ασχοληθείς μ' αυτό στην Ελλάδα;

---

Αυτο οτι δεν γινεται ψυχαναλυση καπου μου βρωμαει, η απαραιτητη ψυχοεκπαιδευση σε ολους δε μετραει? Να αναγνωριζεις τις αρχες μιας κρισης? Να γνωριζεις κατ επεκταση τα πιθανα ψυχολογικα αιτια και τι σε στρεσαρει γενικα και πως να το αντιμετωπιζεις? Να ξερεις τι βαση εχουν ολα αυτα στο παρελθον σου? Δε λενε καποιοι οτι πιθανον η σχιζοφρενεια να ειναι προιον παιδικων τραυματων θαμμενων? Επειδη βαδιζουμε προς την απενχοποιηση της οικογενειας και λεμε οτι δεν εχει κανενα δηθεν ρολο στη σχιζοφρενεια και επειδη συμφερει τις φαρμακευτικες και τους φτηνιαρηδες να λενε οτι ολα ειναι "chemical imbalance in brain" χωρις να ξερουν τι εννοουν ακριβως και πηγαινοντας και οι ιδιοι με υποθεσεις και μονο?

Έχεις δίκιο πρέπει να το ψάχνουμε αλλά όχι με ψυχανάλυση και το λέει γιατί είναι μια μέθοδος (απ' ότι πιστεύω) που βασίζεται στους ελεύθερους συνειρμούς και στους σχιζοφρενείς αυτές οι λειτουργίες είναι διαταραγμένες. Μπορούν να εφαρμοστούν άλλες μορφές ψυχοθεραπείας.

Εγω εχω ενα βιβλιο των εκδοσεων καστανιωτη που μιλαει για την ψυχαναλυση και τη σχιζοφρενεια. Πχ. Μηπως ο κυριος ταδε εχει πολυ στεγνες αποψεις για τους σχιζοφρενεις, οπως ολοι οι ψυχιατροι (αντε οι περισσοτεροι)..?

δεν ξέρω βρε ελάφι μου, τα έχω παίξει με τους ψυχιάτρους! Κορίτσι είσαι;;

Ναι, εχει σημασια?

όχι καμία και εγώ είμαι! απλά φαντάστηκα απο το νικ ότι θα είσαι κορίτσι!!