Ο κόσμος δεν ξέρει να αγαπά..Γιατί?

Παιδιά καλησπέρα,

διάβαζα κάποια θέματα εδώ που μου θυμίζουν και την δική μου ζωή και άσχημη αντιμετώπιση από τους ανθρώπους(οικογένεια,σχέσε ις,φίλους,γνωστούς).Ας πάρω συγκεκριμένα την οικογένεια και πιο ειδικά τους γονείς μας. Μα είναι δυνατόν ρε παιδιά να μην μπορούμε να παίρνουμε αγάπη χωρίς να είναι σκληρός ο τρόπος των γονιών μας...μα είναι δυνατόν να μην έχουν την διάθεση να μας γνωρίσουν και να καταλάβουν την ευαισθησία μας και να προσπαθήσουν να μην μας απομακρύνουν? Είναι απαράδεκτο!!! Το βλέπω παντού πρώτα από το δικό μου σπίτι και ύστερα εδώ σε κάποιους από εσάς..Μας γέννησαν,είμαστε παιδιά τους γιατί αυτό?Χρειάζεται να μας μειώνουν? Να μας λένε ενώ μας βλέπουν να κλαίμε "έλα μωρέ τπτ δεν έχεις,καλά μου φαίνεσαι" έτσι απλά? Πχ να έχω φτάσει στο τσακ να δώσω τέλος στη ζωή μου πριν από κάποια χρόνια και η μητέρα μου να μην κάνει τπτ ενώ γνώριζε? Ότι και να κάνω να μην είναι ποτέ αρκετό? Να είμαι μια ζωή η αχάριστη,το παλιοθύλικο και πάντα να με βγάζουν λάθος? Να πηγαίνω στον ψυχολόγο και μια φορά να μην ρωτήσει πως πάω? Να με έχουν κακοποιήση σεξουαλικά επί 3 χρόνια και σαν να μην συμβαίνει τπτ? ΕΛΕΟΣ!!!
Ο κόσμος δεν ξέρει να δίνει αγάπη και φροντίδα και με λυπεί τρομερά..είμαστε μόνοι!

Φυσικά και ξέρει. Όχι όμως όλος ο κόσμος, πάντως εγώ πιστεύω στους ανθρώπους παρότι μεγάλωσα δύσκολα. Πιστεύω πως έχουμε μέσα μας τη δυνατότητα και για την ελευθερία, και για την ομορφιά, και για την τρυφεράδα, και για αλλαγή και για ανατροπές.
Ναι δυστυχώς χριστίνα, θα βρεθούν και άνθρωποι που θα σε πονέσουν και μάλιστα αναίτια. Όμως θα βρεθούν κι οι άλλοι, αυτοί που θα δουν βαθύτερα, που θα καταλάβουν...πόσο είναι αγωνιώδες να συνυπάρχεις με πλάσματα που δεν έχεις τίποτε κοινό όσο κι αν το πεθυμάς.
Σιγά λοιπόν μη δώσεις τέλος στην υπέροχη ζωή, στις τόσες ευκαιρίες να δεις, να τραγουδήσεις, να ταξιδέψεις, να χορέψεις, να ερωτευτείς, να αγγίξεις δέρματα, πρόσωπα, χέρια, να χαιδέψεις ζώα, να κοιτάξεις μέσα στα μάτια των πλασμάτων και να ρουφήξεις τη ζεστασιά τους, να τη νιώσεις να σου μαλακώνει τα σωθικά. Καθόλου μόνοι, ψάξε γύρω σου, ό,τι θέλεις υπάρχει εκεί. Θα το βρεις. Όταν θα μπορέσεις να κοιτάξεις πέρα από τον πόνο.



Αυτό ήταν το ρομαντικό κομμάτι μου. Τώρα το άλλο.


Όσοι σε πονάνε, πες τους να παν να γαμηθούνε. Αν δεν πάνε, ούτε να γαμιούνται δεν ξέρουν καλά καλά, και συ κάθεσαι και χολοσκάς για αναίσθητα γομάρια.
Και να θυμάσαι και το άλλο. Όχι, όποια σε γεννήσει δε σημαίνει ότι είναι μητέρα σου. Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται. Μητέρα σου είναι οτιδήποτε σε τρέφει. Μπορεί να είναι άνθρωπος, μπορεί να είναι τέχνη, μπορεί να είναι λόγος, μπορεί να είναι μουσική, μπορεί να είναι θάλασσα ή βουνό, ψάξε να βρεις σε ποιο έδαφος και σε ποιον αέρα δε δυσκολεύεσαι να αναπνέεις και να γέρνεις το κορμάκι σου να κοιμάσαι.

Χριστινιώωωωωωωω!!!!
δεν είμαι σίγουρη αν αυτό που περιγράφεις έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι γονείς δεν ήξεραν να αγαπούν...έχω την αντίληψη ότι συνολικά ένας μέσος έλληνας γονιός,είναι σα να μην το έχει ρε παιδί μου..αν κάτσουμε και καλοσκεφτούμε τις οικογένειες και τους γονείς των γονιών μας θα μπορέσουμε να αιτιολογήσουμε πολλά πράγματα.Νομίζω ότι πραγματικά οι γονείς μας, είχαν τόσα άλυτα ψυχολογικά προβλήματα μέσα τους (χωρίς φυσικά να έχουν την επίγνωση) που και οι ίδιοι με τους εαυτούς τους πρέπει να υπέφεραν..πως είναι δυαντόν αυτοί οι άνθρωποι να μπορούν να στηρίξουν.Είμαι 28 χρονών και όταν σκέφτομαι πως φερόταν η μάνα μου όταν ήμουν μικρή με πιάνουν τα κλάμματα..και δεν είχε κάποια ψυχική διαταραχή (διεγνωσμένη τουλάχιστον!!)..και ούτε πιστεύω ότι δεν αγαπούσε αυτή η γυναίκα.Είχε όμως τόσα άλυτα θέματα μέσα της και ήταν τόσο ακατέργαστη η ψυχή της που αυτό επισκίαζε τον τρόπο με τον οποίο εξέφραζε την αγάπη της.Μήπως θες να μιλήσεις περισσότερο για την σεξουαλική κακοποίηση που ανέφερες και τον τρόπο αντιμετώπισης της μητέρας σου?

Rain&Wind έχεις πλάκα!:) Αυτό κάνω..με εκφράζει η μουσική και ασχολούμαι από μικρή..είναι η μικρή και ζεστή φωλίτσα μου! και εσύ Void σε βρίσκω σωστή και τα καταλαβαίνω αλλά μέχρι ένα όριο..Δεν μπορώ να δικαιολογήσω τους γονείς για μια ζωή. Όσο ζουν έχουν την ευκαιρία να "δουν" και να "αναγνωρίσουν". Ο πατέρας μου παίθανε όταν ήμουν 9..είχα να τον δω από τα 4 που ήρθα Ελλάδα. Από τα 7 μέναμε με τον τότε σύντροφο της μητέρα μου και στα 9 ξεκίνησε να ασελγεί πάνω μου για 3 χρόνια με διάφορους τρόπους. Τα πάντα άλλαξαν..ενώ ήμουν άριστη μαθήτρια του 10 από τότε έχασα την συγκεντρωσή μου και πάτωνα. Κανένας δεν κατάλαβε τπτ μόνο η γιαγιά μου που κανένας δεν άκουγε ούτε έβλεπε. Δεν μπορούσα να πω τπτ σε κανέναν ένιωθα απειλή και φοβο. Το έμαθαν οι πάντες πριν από 4 χρόνια και τπτ...δεν άλλαξε τπτ!

λυπάμαι πολύ γι'αυτό που σου συνέβη..εννοείται ότι δεν αναφερόμουν σε κάτι τέτοιο..αυτό που περιγράφεις είναι πολύ χοντρό.Η μητέρα σου πως αντέδρασε όταν το έμαθε?

Πήγε σε ψυχολόγο για λίγο αλλά δεν ξέρω αν ήταν καθαρά αυτός ο λόγος και της στάθηκα. Μια φορά με κάλεσε να πάω και πήγα. Εκεί έβαλε τα κλάμματα και μου ζήτησε συγνώμη και της είπα οτί δεν την κατηγόρησα ποτέ και μετά τπτ...δεν έγινε τπτ

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Πήγε σε ψυχολόγο για λίγο αλλά δεν ξέρω αν ήταν καθαρά αυτός ο λόγος και της στάθηκα. Μια φορά με κάλεσε να πάω και πήγα. Εκεί έβαλε τα κλάμματα και μου ζήτησε συγνώμη και της είπα οτί δεν την κατηγόρησα ποτέ και μετά τπτ...δεν έγινε τπτ

---

απ'οτι φαίνεται όμως και με το δίκιο σου, την κατηγορείς.Γιατί εδώ που τα λέμε, αυτή ήταν η μάνα που έπρεπε να προστατεύσει το παιδί της..γιατί να της δώσεις συγχωροχάρτι έτσι απλά?φαντάζομαι δεν παραμένει με τον ίδιο άντρα έτσι?έχεις σκεφτεί να ξαναπάς σε ψυχολόγο μαζί της?

προσωπικα θα μπορουσα να αγαπησω ΟΛΟ το κοσμο, και πολλες φορες οταν ειμαι στις καλες μου νιωθω να το κανω. οταν ομως βλεπω οτι το αποτελεσμα δεν ειναι καλο, και δε παιρνω την αγαπη που δινω πισω, απογοητευομαι και γυρναω στο αλλο ακρο. εξαλλου λενε πως μονο μια λεπτη κλωστη χωριζει την αγαπη απ'το μισος. ειναι πολυ ευκολο απ'το ενα να πας στο αλλο. ειδικα για μενα που μπορω να αγαπησω και να μισησω καποιο ατομο μεσα σε μια στιγμη. οσον αφορα τους γονεις μας ομως, το ειπα κι εχθες, οτι δεν τους επιλεγουμε, ουτε αυτοι μας επιλεγουν. ουσιαστικα ειμαστε τα λαθοι τους! κι εννοειται οταν ξεφυγουμε πολυ και δεν γινουμε αυτο που θελουν, δε μας αγαπανε, δε μας στηριζουν, δε θελουν να ειμαστε καν παιδια τους. σ'αυτη τη κατηγορια των μαυρων προβατων της οικογενειας ανηκω κι εγω...

Void δεν θέλω πλέον..είχα προσπαθήσει να της μιλήσω οτί δλδ θα ήθελα η σχέση μου με εκείνη να ήταν σχέση πιο στενή και να μπορούμε να κουβεντιάζουμε, εκείνη απάντησε οτί δεν θέλει να είναι φίλη μου γτ πρέπει να κρατά την στάση του γονέα..με έχει πικράνει πολλές φορές. Πάντα με έκρινε άσχημα και με κατηγορούσε για πράγματα που δεν γνώριζε αντί να μου κάνει κουβέντα και το πιο άσχημο? την είχα ακούσει να μιλάει άσχημα για μένα στο τηλ..έτυχε να ακούσω δυστυχώς και μίλαγε σιγά. μου έχει κάνει πολλά...
ΚΕΝΟ και εγώ έχω πολύ αγάπη μέσα μου αλλά δεν μπορώ να μισήσω και να κρατάω κακίες που θα έπρεπε. Ακομά και για τον κακοποιητή μου δεν νιώθω μίσος και είχα προσπαθήσει πολύ να τον μισήσω γτ με κατέστρεψε αλλά δεν τα κατάφερα...δεν ξέρω γτ..

Ίσως να είναι τόσο ασήμαντος που δεν του αξίζει ούτε το μίσος. Το έχεις καταγγείλει αυτό το καθίκι;

Όχι δεν τον έχω καταγγείλει γτ θεώρησα οτί ήταν πλέον αργά..μετά από τόσα χρόνια!

Έπρεπε να το κάνεις τότε. Κρίμα είναι όταν μένουν έτσι αυτές οι υποθέσεις και μένουν ατιμώρητοι οι ένοχοι. Και υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Απ' ότι καταλαβαίνω από το όλο θέμα πρέπει να έχεις βιώσει αρκετές άσχημες καταστάσεις. Και 'γω δεν μπορώ να αισθανθώ εύκολα μίσος αν και ορισμένες φορές θυμώνω με τον εαυτό μου.

το κακο ειναι οτι ολα αυτα χριστινα που βιωνουμε στα παιδικα μας χρονια τα κουβαλαμε σε ολη μας την ζωη!
δεν φευγουν ποτε απο το υποσυνηδυτο και μας βγαινουν στην καθημερινη μας ζωη με διαφορους τροπους χωρις να το καταλαβαινουμε!
δεν φτανει που μας καταστρεψαν τα παιδικα μας χρονια αλλα μας δηλητηριαζουν και την υπολοιπη ζωη μας!
δεν μπορουμε να λειτουργησουμε φυσιολογικα!
εχουμε τοσες ανασφαλεις,τοσες ενοχες,τοσες τυψεις,που χρειαζεται χρονια ψυχοθεραπειας για να ισοροποισουμε και αν!

Quote:

---

Originally Posted by void

Χριστινιώωωωωωωω!!!!
δεν είμαι σίγουρη αν αυτό που περιγράφεις έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι γονείς δεν ήξεραν να αγαπούν...έχω την αντίληψη ότι συνολικά ένας μέσος έλληνας γονιός,είναι σα να μην το έχει ρε παιδί μου..αν κάτσουμε και καλοσκεφτούμε τις οικογένειες και τους γονείς των γονιών μας θα μπορέσουμε να αιτιολογήσουμε πολλά πράγματα.Νομίζω ότι πραγματικά οι γονείς μας, είχαν τόσα άλυτα ψυχολογικά προβλήματα μέσα τους (χωρίς φυσικά να έχουν την επίγνωση) που και οι ίδιοι με τους εαυτούς τους πρέπει να υπέφεραν..πως είναι δυαντόν αυτοί οι άνθρωποι να μπορούν να στηρίξουν.Είμαι 28 χρονών και όταν σκέφτομαι πως φερόταν η μάνα μου όταν ήμουν μικρή με πιάνουν τα κλάμματα..και δεν είχε κάποια ψυχική διαταραχή (διεγνωσμένη τουλάχιστον!!)..και ούτε πιστεύω ότι δεν αγαπούσε αυτή η γυναίκα.Είχε όμως τόσα άλυτα θέματα μέσα της και ήταν τόσο ακατέργαστη η ψυχή της που αυτό επισκίαζε τον τρόπο με τον οποίο εξέφραζε την αγάπη της.Μήπως θες να μιλήσεις περισσότερο για την σεξουαλική κακοποίηση που ανέφερες και τον τρόπο αντιμετώπισης της μητέρας σου?

---

Νομίζω πως η λέξη "ακατέργαστοι" δίνει την πλήρη περιγραφή του Νεοέλληνα γονιού. Αλλά το ακατέργαστο όσο και αν δεν είναι κακό, συνεχίζει να πονάει..

Άσε Μαρια έτσι είναι..! Δεν μπορώ να έχω μια ήρεμη και φυσιολογική ζωή. Όλοι γύρω μου μου λένε οτί είμαι νορμάλ και στις σκέψεις και σαν άνθρωπος γενικότερα αλλά εγώ μέσα μου δεν νιώθω. Το κακό είναι οτί όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώ συνέχεια αλλά ξέρω οτί θα πρέπει να αποδεχτώ μερικά πράγματα και ίσως αν παίξω λίγο θέατρο οτί είμαι καλά και γεμάτη μέσα μου μέχρι να πεθάνω?δεν ξέρω...

Δυστυχώς όταν κάνεις παιδιά στα 19 σου είσαι ακόμα παιδί για να ξέρεις να μεγαλώνεις παιδιά!

Χριστίνα, η μητέρα σου ήταν αυτή που έπρεπε να τολμήσει να σε προστατέψει με έναν τρόπο που να σου αποδείκνυε πως σε έβαζε πάνω από οτιδήποτε
και οποιονδήποτε στη ζωή της. Ήταν αυτή που έπρεπε όταν το έμαθε πια να φροντίσει να κλείσει τον κύκλο αυτό, κι έτσι να υπήρχε η δυνατότητα ο πόνος σου να έχει
ένα πρόσωπο, μία παραδοχή πως υπάρχει, ενώ τώρα, έτσι όπως το χειρίστηκε, σου έδωσε πιστεύω το μήνυμα της ντροπής. Με τη σιωπή της σου δίδαξε τη σιωπή του πόνου σου.
Ο πόνος σου αγάπη μου όμως δεν είναι βουβός. Όλες εδώ μέσα τον αφουγκραζόμαστε. Μη σταματήσεις να πιστεύεις σε σένα, μη σταματήσεις τη διαδικασία της γιατρειάς.
Η ζωή είναι εδώ, ζήσ'την. Σου λέω πως κι εγώ έχω περάσει από κει που έχεις περάσει. Σε νιώθω κοπέλα μου. Όλα θα πάνε καλά. Θα μπορέσεις να ξεπεράσεις. Ίσως σου πάρει καιρό, αλλά θα ξεπεράσεις. Ό,τι θες να συζητήσεις, κάντο, μίλα για ό,τι εσύ θες, άνοιξέ το. Έχεις κάθε δικαίωμα και στο θυμό και στην πίκρα για το άδικο. Κανένας δε θα σου πει πως δεν έχεις το δικαίωμα σε κάθε σου συναίσθημα.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΡΙΑ.Α

δεν φευγουν ποτε απο το υποσυνηδυτο και μας βγαινουν στην καθημερινη μας ζωη με διαφορους τροπους χωρις να το καταλαβαινουμε!

---

Κατ' αρχή δεν είναι στο υποσυνείδητο αλλά στο κανονικό μυαλό μας, αυτό που χρησιμοποιούμε καθημερινά (να το πούμε συνειδητό; ). Το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο είναι "ανακαλύψεις" κάποιων για να εξηγήσουν κάτι που δεν μπορούν να εξηγήσουν με άλλο τρόπο. Καλύτερα να μην υπάρχει εξήγηση παρά λάθος εξήγηση.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΡΙΑ.Α

το κακο ειναι οτι ολα αυτα χριστινα που βιωνουμε στα παιδικα μας χρονια τα κουβαλαμε σε ολη μας την ζωη!

---

Mια σοβαρή ερώτηση. Έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί τα κουβαλάμε σε όλη μας τη ζωή; Γιατί μερικά πράγματα δεν τα κουβαλάμε ενώ άλλα τα κουβαλάμε; Κάποιος μπορεί να απαντήσει βιαστικά ότι εξαρτάται από την ένταση των γεγονότων. Θα πω όχι, και θα ξανακάνω την ερώτηση.
Θα πάω ένα βήμα παρακάτω. Είναι το ίδιο το γεγονός που μας δηλητηριάζει την υπόλοιπη ζωή μας ή κάτι που συμβαίνει σε επόμενες χρονικές στιγμές;
Δεν κάνω αυτές τις ερωτήσεις εκ του ασφαλούς. Είναι ερωτήσεις πρώτα προς εμένα.

Τραυματίστηκες ψυχικά ως παιδί, εκεί που άλλα παιδιά ζούσαν ανέμελα.
Μέσα σου κρύβεις χαρίσματα και δυνατότητες τα οποία όμως έχουν επισκιαστεί, όπως όταν ήσουν άριστη μαθήτρια και μετά ήρθε ο πόνος και σε έριξε. Αυτό ως παράδειγμα από τη ζωή σου ότι διαθέτεις μέσα σου πολλά. Αυτά τα χαρίσματα ξεκίνα με πείσμα να τα βγάζεις στην επιφάνεια, το παρελθόν απομάκρυνε το από την πρώτη γραμμή της σκέψης σου γιατί δυστυχώς δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, μόνο πόνο προκαλεί στο σήμερα, απογοήτευση και δε μας αφήνει να προχωρήσουμε και να χαρούμε όπως ονειρευόμαστε τη δική μας ζωή.
Δυστυχώς η αρνητική ενέργεια ξεκινά από τους δικούς μας ανθρώπους και μας στιγματίζει.

Τραυματίστηκα και τραυματίζομαι ακόμα...προσπαθώ να ξεχάσω το παρελθόν και να κάνω πιο θετικά τα πράγματα γύρω μου και σε μένα. Το θέμα είναι οτί ο κόσμος μέσα μου έχει αλλάξει και σχεδόν συνέχεια έχω θλίψη. Όταν με κοιτάνε οι άνθρωποι διακρίνουν στα μάτια μου αυτή τη θλίψη..μου λένε"πολύ θλιμμένα μάτια έχεις". Σαν άνθρωπος είμαι πολύ χαμογελαστός και ευχάριστος για τους άλλους και μου αρέσει να κάνους τους γύρω μου να γελάνε..Δεν είμαι όμως ευτυχισμένη...δεν νιώθω την αγάπη των ανθρώπων που έχω γύρω μου...δεν με γεμίζουν και σκέφτομαι μήπως φταίω εγώ γι αυτό!

Δεν νοιώθεις την αγάπη των ανθρώπων που έχεις γύρω σου επειδή: είτε έχεις δίπλα σου ακατάλληλους για τα αισθήματα σου ανθρώπους που σε πλήγωσαν ή δεν σε καταλαβαίνουν, ειτε αυτά που έζησες σε έκαναν να απομακρυνθεις από τους ανθρώπους, να μην μπορείς να αναπτύξεις οικειότητα μαζί τους και να εκφράσεις ελεύθερα τα συναισθήματα σου. Και άμα δεν μπορείς να εκφραστείς όπως θα πρεπε και να αναπτύξεις οικειότητα ο άλλος μπορεί να δυσκολεύεται να σε πλησιάσει, να κρατά καποια απόσταση και έτσι να μην του δίνεται η ευκαιρία να σε καταλάβει και να σου δίνει αγάπη. Ίσως θα πρεπε να διακρίνεις ποιοι από αυτούς που ξέρεις είναι κατάλληλα για σενα άτομα με τα οποία μπορείς να συνδεθείς ή να ψάξεις να βρεις τετοια άτομα.

Η θλίψη είναι γι αυτά που πέρασες, που δε θα θελες ποτε να τα ζήσεις, και γι αυτά που θα θελες να έχεις και στερείσαι, και όλα αυτά έρχονται μπροστά στα μάτια σου οποιαδήποτε στιγμή, ακόμα κι όταν κάνεις κάτι ή μιλάς με άλλους. Τα συναισθήματα αυτά σε συνοδέύουν όπου βρεθείς. Αν μπορούσες να μειώσεις την ένταση τους, να επιδιώκεις να φέρνεις στο νου πράγματα που σου προκαλούν χαρά, να επιδιώκεις να κάνεις πράγματα ή να πηγαίνεις σε χώρους που σε απομακρύνουν από αυτές τις σκέψεις, να κάνεις όσο περισσότερο μπορείς αυτά που σε γεμίζουν και σε βοηθούν να ξεφύγεις, να ψάξεις να βρεις θετικά στη ζωή σου και αυτά να τα ανακαλείς στη σκέψη όσο πιο συχνά γίνεται. Όλα αυτά μειώνουν το χώρο που καταλαμβάνουν οι σκέψεις που προκαλούν θλίψη. Ίσως αυτό σταδιακά, με τον καιρό να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις αυτη την κατάσταση.

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολεμάω για όλα αυτά..κάνω πράγματα που με γεμίζουν αλλά έχω περισσότερο την ανάγκη να έχω επιτέλους έναν άνθρωπο να μου δώσει αγάπη και να ακούει την ψυχή μου..να είναι δίπλα μου. Πολεμάω από μικρή και εντελώς μόνη και πολλές φορές νιώθω οτί με έχει ταλαιπωρήσει και με κουράζει γι αυτό έγραψα και το θέμα "Γιατί προβληματιζόμαστε?"..το κακό είναι οτί δεν σκέφτομαι οτί πονάω απλά πονάω και προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά ή να απασχολώ τον εαυτό μου με ωραία πράγματα αλλά και πάλι δεν γίνεται τπτ..

ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΩ Ε Μ Ε Ν Α !!!

Τζινα το ξέρω γι αυτό έγραψα στο θέμα σου οτί σε καταλαβαίνω...

Όπως λες έχεις περισσότερο ανάγκη να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου να σου δίνει αγάπη, να ακούει την ψυχή σου. Το δρομο που οδηγεί στη δική σου λύτρωση τον ξέρεις πολύ καλά, καλήτερα από τον οποιονδήποτε, ξέρεις τι θέλεις και ξέρεις πως θα θελες να φτιάξεις τη ζωή σου. Δεν χρειάζεσαι καθοδήγηση γι αυτό, έχεις χαράξει μέσα σου τη ζωή σου όπως τη θέλεις να γίνει.

Όμως σου λείπει αυτός ο άνθρωπος που θα θελες να χεις δίπλα σου σε όλη αυτή την πορεία. Την ύπαρξη ενός τετοιου ανθρώπου τη στερήθηκες απο παιδί. Ήταν αυτό που σου έλειπε όταν από μικρή ξεκίνησες να παλεύεις. Ήταν αυτό που έψαχνες να βρεις στους πιο κοντινούς σου ανθρώπους αλλά απογοητευόσουν. Κάποιον που να μπορεί να σε καταλάβει, να σου συμπαρασταθεί, που να σε εμπνέει να του πεις αυτά που σε βασανίζουν και έτσι να ξαλαφρώσεις, που να τρέχεις κοντά του στην κάθε δυσκολία και να νοιώθεις την αγάπη του. Πως μοιάζει αυτός ξέρεις πολύ καλά.

Από τη στιγμή που ξέρεις τι θέλεις στη ζωή σου και ξέρεις πως θα μοιάζει αυτός ο άνθρωπος πιστεύω θα τα καταφέρεις. Και έχεις δυνάμεις για να τα πετύχεις αυτά όπως τις απέκτησες μέσα στιος δικές σου δυσκολίες. Είσαι χαρακτήρας που δεν τα βάζει κάτω αλλά παλεύει. Όλα θα πάνε καλά, μόνο να σαι αισιόδοξη.

Το άτομο αυτό έχει βγει υποθέτω από τη ζωή της μάνας σου?

Γιάννη μιλάς πολύ σωστά και σε ευχαριστω! Rain το άτομο αυτό έφυγε όταν ήμουν 11 ή 12 χρονών τότε που σταμάτησαν όλα αυτά..Αλλά ξέρω οτί απέκτησε μια κόρη γύρω στα 10,φαντάζεσαι τις αμαρτίες του να τις τραβήξει εκείνη..μακάρι όχι!

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ?!!!

Γιατί δεν τ' αφήνεις ΟΛΑ πίσω σου, να ξεκινήσεις την δική σου ζωή;

Kαμαρούλα μια σταλιά δυο επί τρία...

Quote:

---

Originally Posted by Seduction

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ?!!!

Γιατί δεν τ' αφήνεις ΟΛΑ πίσω σου, να ξεκινήσεις την δική σου ζωή;

Kαμαρούλα μια σταλιά δυο επί τρία...

---

Προσπαθώ! άλλα είναι τόσο δύσκολο μερικές φορές...νιώθω σαν καταραμένη.

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Προσπαθώ! άλλα είναι τόσο δύσκολο μερικές φορές...νιώθω σαν καταραμένη.

---

Καταλαβαίνω, αλλά σκέψου το έτσι.

Μην προσπαθείς, ΚΑΤΑΦΕΡΕ το.

Πάντα θα υπάρχουν δυσκολίες, τίποτα δεν χαρίζεται και τίποτα δεν είναι εύκολο στη ζωή. Μην μένεις σ' ένα περιβάλλον που σε πνίγει. Οσο το καθυστερείς, τόσο χάνεις δυνάμεις, ενέργεια, θέληση...

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ. Η ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΣΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ. ΔΕΣ ΤΗΝ ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ Κ Α Τ Α Φ Ε Ρ Ε ΤΟ. ΓΙΑ ΣΕΝΑ.

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Παιδιά καλησπέρα,

διάβαζα κάποια θέματα εδώ που μου θυμίζουν και την δική μου ζωή και άσχημη αντιμετώπιση από τους ανθρώπους(οικογένεια,σχέσε ις,φίλους,γνωστούς).Ας πάρω συγκεκριμένα την οικογένεια και πιο ειδικά τους γονείς μας. Μα είναι δυνατόν ρε παιδιά να μην μπορούμε να παίρνουμε αγάπη χωρίς να είναι σκληρός ο τρόπος των γονιών μας...μα είναι δυνατόν να μην έχουν την διάθεση να μας γνωρίσουν και να καταλάβουν την ευαισθησία μας και να προσπαθήσουν να μην μας απομακρύνουν? Είναι απαράδεκτο!!! Το βλέπω παντού πρώτα από το δικό μου σπίτι και ύστερα εδώ σε κάποιους από εσάς..Μας γέννησαν,είμαστε παιδιά τους γιατί αυτό?Χρειάζεται να μας μειώνουν? Να μας λένε ενώ μας βλέπουν να κλαίμε "έλα μωρέ τπτ δεν έχεις,καλά μου φαίνεσαι" έτσι απλά? Πχ να έχω φτάσει στο τσακ να δώσω τέλος στη ζωή μου πριν από κάποια χρόνια και η μητέρα μου να μην κάνει τπτ ενώ γνώριζε? Ότι και να κάνω να μην είναι ποτέ αρκετό? Να είμαι μια ζωή η αχάριστη,το παλιοθύλικο και πάντα να με βγάζουν λάθος? Να πηγαίνω στον ψυχολόγο και μια φορά να μην ρωτήσει πως πάω? Να με έχουν κακοποιήση σεξουαλικά επί 3 χρόνια και σαν να μην συμβαίνει τπτ? ΕΛΕΟΣ!!!
Ο κόσμος δεν ξέρει να δίνει αγάπη και φροντίδα και με λυπεί τρομερά..είμαστε μόνοι!

---

συγχωραμε για οτι θα σου πω αλλα στο κοιμενο σου μιλας σωστα αλλα κανεις και λαθος και πολυ μεγαλοο! εισαι αχαρηστη πρως τους γονεις σου!! η πραγματικη αγαπη και η πιο υγιης ειναι αυτη του πατερα-μανας πρως το παιδι τους! ειναι ειλικρινης , δεν εχει καποιο κερδος , δλδη ο γκομενος σου που σε καποια φαση μπορει να σε παρατηση νομιζεις οτι επειδη σου μιλαει γλυκα και ωραια , επειδη σου λεει αυτα που θες να ακουσεις , να σου λεει ερωτολογα ,και εσυ νιωθεις ωραια και σπουδαια ,ειναι καλα? αμα ομως σου συμβει κατι σοβαρο ποιος θα τρεξει?
Το εχεις ποτες αναρωτηθει πως χωρις τους γωνεις οι πιο πολλοι νεοι νεες θα θα την εβγααν ουτε μια βδομαδα?
Μπορεις να διευκρινισεις το θεμα με την σεξουαλικη βια? τι εννοεις? πιος σε βιασαι?

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

συγχωραμε για οτι θα σου πω αλλα στο κοιμενο σου μιλας σωστα αλλα κανεις και λαθος και πολυ μεγαλοο! εισαι αχαρηστη πρως τους γονεις σου!! η πραγματικη αγαπη και η πιο υγιης ειναι αυτη του πατερα-μανας πρως το παιδι τους! ειναι ειλικρινης , δεν εχει καποιο κερδος , δλδη ο γκομενος σου που σε καποια φαση μπορει να σε παρατηση νομιζεις οτι επειδη σου μιλαει γλυκα και ωραια , επειδη σου λεει αυτα που θες να ακουσεις , να σου λεει ερωτολογα ,και εσυ νιωθεις ωραια και σπουδαια ,ειναι καλα? αμα ομως σου συμβει κατι σοβαρο ποιος θα τρεξει?
Το εχεις ποτες αναρωτηθει πως χωρις τους γωνεις οι πιο πολλοι νεοι νεες θα θα την εβγααν ουτε μια βδομαδα?
Μπορεις να διευκρινισεις το θεμα με την σεξουαλικη βια? τι εννοεις? πιος σε βιασαι?

---

...εδώ βέβαια υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα.
Όσοι παντρεύονται, ή όσες γεννούν δεν παίρνουν το χρίσμα του γονιού ούτε κερδίζουν αυτόματα φωτοστέφανο.
Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα ανθρώπων που παντρεύτηκαν είτε για να φύγουν από το σπίτι, είτε για να βολευτούν σε ένα εισόδημα, είτε από ανασφάλεια πως θα ξεμείνουν, είτε για το ότι τους το επεβαλε η κοινωνία/οικογένεια κλπ κλπ κλπ.
Μου φαίνεται σχεδόν αστείο αυτό που γράφεις, όταν κάθε μέρα ακούμε για "γονιους" κακοποιητές, βιαστές, ανθρώπους που βάζουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα, αδιάφορους, χαμένους στο δικό τους κόσμο.
Και ναι, μπορεί την αγάπη και την κατανόηση που δεν βρήκε κάποιος στην οικογένεια του να τη βρει σε κάποιον ξένο, είτε είναι σύντροφος είτε είναι φίλος.

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

συγχωραμε για οτι θα σου πω αλλα στο κοιμενο σου μιλας σωστα αλλα κανεις και λαθος και πολυ μεγαλοο! εισαι αχαρηστη πρως τους γονεις σου!! η πραγματικη αγαπη και η πιο υγιης ειναι αυτη του πατερα-μανας πρως το παιδι τους! ειναι ειλικρινης , δεν εχει καποιο κερδος , δλδη ο γκομενος σου που σε καποια φαση μπορει να σε παρατηση νομιζεις οτι επειδη σου μιλαει γλυκα και ωραια , επειδη σου λεει αυτα που θες να ακουσεις , να σου λεει ερωτολογα ,και εσυ νιωθεις ωραια και σπουδαια ,ειναι καλα? αμα ομως σου συμβει κατι σοβαρο ποιος θα τρεξει?
Το εχεις ποτες αναρωτηθει πως χωρις τους γωνεις οι πιο πολλοι νεοι νεες θα θα την εβγααν ουτε μια βδομαδα?
Μπορεις να διευκρινισεις το θεμα με την σεξουαλικη βια? τι εννοεις? πιος σε βιασαι?

---

ε. αυτοί που αραδιαζουν παιδιά για να τα στειλουν στα πέντε τους να πουλανε λουλουδια κ χαρτομάντηλα δν νομίζω πως αγαπανε τα παιδιά τους.
άκυρο λοιπόν!

Δεν διαβασα καθολου την ιστορια, αλλα θεωρω πως και η αγαπη ειναι σαν ολα τα αλλα(καταχρηστικα καπως το λεω αυτο), ειναι κατι που το μαθαινουμε, δηλαδη μας το μαθαινουνε οταν ειμαστε μικροι και το κανουν αυτο αγαποντας μας. Πιστευω οτι αν ενας ανθρωπος δεν μπορει να δωσει αγαπη ως ενηλικας, αυτο συμβαινει γιατι δεν την πηρε ή δεν την πηρε οπως επρεπε ή δεν πηρε οση του χρειαζοταν μικρος. Εγινε επιφυλακτικος, σκληρος, κυνικος, απομακρος, στρειδισιος και χωρις αγαπη για μεγαλο χρονικο διαστημα καποια στιγμη γινεσαι και λιγο ... μ@λ@κ@ς. Μπορει να γραφω μλκ. Μου ρθαν τωρα.

Quote:

---

Originally Posted by Ααχχιιννοοςς

Δεν διαβασα καθολου την ιστορια, αλλα θεωρω πως και η αγαπη ειναι σαν ολα τα αλλα(καταχρηστικα καπως το λεω αυτο), ειναι κατι που το μαθαινουμε, δηλαδη μας το μαθαινουνε οταν ειμαστε μικροι και το κανουν αυτο αγαποντας μας. Πιστευω οτι αν ενας ανθρωπος δεν μπορει να δωσει αγαπη ως ενηλικας, αυτο συμβαινει γιατι δεν την πηρε ή δεν την πηρε οπως επρεπε ή δεν πηρε οση του χρειαζοταν μικρος. Εγινε επιφυλακτικος, σκληρος, κυνικος, απομακρος, στρειδισιος και χωρις αγαπη για μεγαλο χρονικο διαστημα καποια στιγμη γινεσαι και λιγο ... μ@λ@κ@ς. Μπορει να γραφω μλκ. Μου ρθαν τωρα.

---

μια χαρά τα γράφεις
Ότι έχουμε παρει μπορούμε να δώσουμε. Σε άλλη περίπτωση, είναι πολύ μικρό το ποσοστό των ανθρώπων που δεν πήραν και είχαν το μεγαλείο να δώσουν για να το γνωρίσουν.

Επειδη και η Θεοφανια αλλα και ο/η Αρκτος γραφουν απλα και μονο για να διαφονησουν ! ισως και της αναγκης που κρυβεται μεσα τους για να ξεχωρισουν μεσω της διαφορετικης αποψης και οχι μεσα απο πραγματικα επιχειρηματα θας σας θυμισω οτι οταν καποιος γραφει μια αποψη , διατυπωνει ενα λογο , συνηθιζεται λοιπον να αναφερεται στον γενικο κανονα και οχι στις εξερεσεις που οντος υπαρχουν και δυστυχως ειναι αρκετες! αλλα οι πιο πολλοι γονεις ειναι οπως εγραψα πριν! και ετσι ειναι στους αιωνες των αιωνων!
Για αυτο λοιπον καλα θα ειναι να αποκτησετε ευγενεια ,να μαθετε οτι το να συμφωνειτε με καποιον δεν ειναι αδυναμια ουτε ντροπη! και μονο μεσα απο τα σωστα και λογικα επιχειρηματα βγαινει ενα σωστο αποτελεσμα και μια ωραια διαπιστωση για το θεμα που μιλαμε! και οχι με κομπλεξικα λογια και υποτιμηση του αλλου θα κερδισετε κατι! η διαφωνια δινει αξια σε μια κουβεντα αλλα με ευγενεια και χωρις κομπλεξ λογο!

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

Επειδη και η Θεοφανια αλλα και ο/η Αρκτος γραφουν απλα και μονο για να διαφονησουν ! ισως και της αναγκης που κρυβεται μεσα τους για να ξεχωρισουν μεσω της διαφορετικης αποψης και οχι μεσα απο πραγματικα επιχειρηματα θας σας θυμισω οτι οταν καποιος γραφει μια αποψη , διατυπωνει ενα λογο , συνηθιζεται λοιπον να αναφερεται στον γενικο κανονα και οχι στις εξερεσεις που οντος υπαρχουν και δυστυχως ειναι αρκετες! αλλα οι πιο πολλοι γονεις ειναι οπως εγραψα πριν! και ετσι ειναι στους αιωνες των αιωνων!
Για αυτο λοιπον καλα θα ειναι να αποκτησετε ευγενεια ,να μαθετε οτι το να συμφωνειτε με καποιον δεν ειναι αδυναμια ουτε ντροπη! και μονο μεσα απο τα σωστα και λογικα επιχειρηματα βγαινει ενα σωστο αποτελεσμα και μια ωραια διαπιστωση για το θεμα που μιλαμε! και οχι με κομπλεξικα λογια και υποτιμηση του αλλου θα κερδισετε κατι! η διαφωνια δινει αξια σε μια κουβεντα αλλα με ευγενεια και χωρις κομπλεξ λογο!

---

συγνώμη, αλλά δεν είδα να σε υποτιμήσουμε πουθενά.
Εκφράσαμε διαφορετική άποψη από τον καθαγιασμό που προσπάθησες να κάνεις στους γονείς της Χριστίνας την οποία και έκρινες και ειρωνεύτηκες επειδή είπε πως δεν έχει κατανόηση από τους γονείς της.
Δεν μίλησε γενικά, μίλησε συγκεκριμένα για την οικογένεια της και εσύ αντί να της συμπαρασταθείς και να συζητήσεις μαζί της για τα όποια προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει σε ένα πιθανον νοσηρό περιβάλλον, μόνο που δε την έβρισες...

(όσο για το "κομπλεξικά λογια", λυπάμαι, αλλά στο επιστρέφω)

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

Επειδη και η Θεοφανια αλλα και ο/η Αρκτος γραφουν απλα και μονο για να διαφονησουν ! ισως και της αναγκης που κρυβεται μεσα τους για να ξεχωρισουν μεσω της διαφορετικης αποψης και οχι μεσα απο πραγματικα επιχειρηματα θας σας θυμισω οτι οταν καποιος γραφει μια αποψη , διατυπωνει ενα λογο , συνηθιζεται λοιπον να αναφερεται στον γενικο κανονα και οχι στις εξερεσεις που οντος υπαρχουν και δυστυχως ειναι αρκετες! αλλα οι πιο πολλοι γονεις ειναι οπως εγραψα πριν! και ετσι ειναι στους αιωνες των αιωνων!
Για αυτο λοιπον καλα θα ειναι να αποκτησετε ευγενεια ,να μαθετε οτι το να συμφωνειτε με καποιον δεν ειναι αδυναμια ουτε ντροπη! και μονο μεσα απο τα σωστα και λογικα επιχειρηματα βγαινει ενα σωστο αποτελεσμα και μια ωραια διαπιστωση για το θεμα που μιλαμε! και οχι με κομπλεξικα λογια και υποτιμηση του αλλου θα κερδισετε κατι! η διαφωνια δινει αξια σε μια κουβεντα αλλα με ευγενεια και χωρις κομπλεξ λογο!

---

επιχείρημα : όταν οι γονείς κάνουν παιδιά για να τα εκμεταλευτούν, δν νομίζω πως τα αγαπάνε.
δν νομιζω πως χρειάζεται αλλο επιχείρημα.
μόνος σου είπες πως ειναι αρκετές περιπτώσεις.

τώρα που είδες την αγένεια στο ποστ μου πραγματικά αναρωτιέμαι.
σε μια συζήτηση υπάρχουν κ αντίθετες γνώμες.
δν διαφωνώ για να διαφωνήσω.

μήπως είσαι λιγο προκατηλειμένος ?

Μπορει να ειμουν υπερβολικος , αλλα διαβασαμε μονο την αποψη της Χριστιννας, οσο για την συμπεριφορα των δικοτης δεν ειναι καθαρο ,δεν εχει διευκρινησει το θεμα του βιασμου! κατι πολυ σοβαρο ,εαν ισχυει αυτο τοτες οι γονεις της οχι μονο ειναι αθλιοι αλλα και τερατα! δεν υπαρχει συμβουλη για λυση παρα μονο ποινικη ! δλδη οι ανθρωποι πρεπει να δικαστουν!
Ομως λογο της γενικης κουβεντας που εκανε για γονεις,με εσπροξε στο να αναφερθω γενικοτερα για το θεμα γραφωντας τα παραπανω, και επιμενω οτι ο κανονας ειναι συμφωνος με τα γραπτα μου! ετσι δεν ειναι?

τώρα θα συμφωνήσω.
( κομματι υπερβολικός ήσουν.... )

για το βιασμό δν έχω λογια.
πραγματικά έπρεπε να γινει καταγγελία.
απορώ πως μια μάνα δν σταθηκε στο παιδί της.
κ το αφησε ετσι.

οκ οι εξαιρέσεςι επιβεβαιώνουν τον κανονα.

θα διαφωνήσω μονο στο οτι δν είναι παντα οι γονείς που σε αγαπάνε περισσοτερο.
ο συντροφος σου μπορεί να σε αγαπήσει παραπάνω.