ρε παιδια θελω να ρωτησω κατι.με ψυχιατρικες παθησεις γεννιεσαι ή στη διαρκεια της ζωης παρουσιαζονται.βεβαια ειναι αναλογως κ την παθηση νομιζω.
Printable View
ρε παιδια θελω να ρωτησω κατι.με ψυχιατρικες παθησεις γεννιεσαι ή στη διαρκεια της ζωης παρουσιαζονται.βεβαια ειναι αναλογως κ την παθηση νομιζω.
σου παρουσιαζονται και για ολα φταινε οι αλλοι.
Kykne ωραιο θεματακι ανοιξες φυσικα ειναι αναλογως την παθηση κ τα βιωματα κ το χαρακτηρα κ πολλα αλλα που παιζουν ρολο δεν ειμαι σε φαση τωρα να τα αναλυσω ειχα γραψει ενα πολυ ωραιο ποστ σε ενα παρομοιο θρεντ παλιοτερα σχετικα με τις ψυχικες παθησεις αμα ειναι εξ αρχης η στην πορεια κ τι παιζει ρολο αμα το βρω θα το κανω copy paste
Δεν είναι το αν χρειάζομαι απάντηση αλλά αν έχεις να δώσεις εσυ απάντηση σε αυτό που σε ρώτησα.
Δεν βρήκα κάνα αστείο στην απάντηση που διακωμώδησες εσύ, εκτός κι αν προσβάλεις συμπεριφορές και πρόσωπα όπως υποψιάζομαι που εσύ με το ελλειπή μυαλό σου χαρακτηρίζεις ως αστείες εκ του ασφαλούς της απόστασης.
Δεν καταλαβαίνω γτ τέτοια επίθεση και προσβολή.Ποτέ δεν απευθύνθηκα σε σένα εκτός εαν είσαι τόσο κομπλεξικό που τα παίρνεις όλα τόσο αρνητικά. Και αν γέλασα, γέλασα γτ μου αρέσει το στυλ του ΚΕΝΟ και ο τρόπος που απαντά έτσι κοφτά με έκανε να γελάσω. Εσένα τι σε νοιάζει και μπλέκεσαι στα πόδια μου χωρίς να σε έχω προσβάλει?
Αν βέβαια το είπε και εκείνος για αστέιο αλίμονο του.
παιδια δε χρειαζεται να τσακωνεστε για χαρη μου. δε το ειπα για αστειο ουτε ειρωνικα, ειναι σοβαρη η ερωτηση του kyknos25. απαντησα κοφτα γιατι εχω ξαναριξει αναλυση με την αποψη μου παλιοτερα σε αλλο θεμα (λεγωντας οτι οντως φταινε οι αλλοι και συγκεκριμενα και το περιβαλλον μας). Christina82 τοσο πολυ με γουσταρεις, παρολο που εισαι πιο μεγαλη απο μενα ? να κατσω ν'ασχοληθω μαζι σου αν ειναι...
Έλεος ρε παιδιά! Γιατί όλα πρέπει να τα παίρνουμε τόσο στραβά? και αν κάτι σας κακοφαίνεται από τα γραπτά μου υπάρχει καλύτερος τρόπος να το αντιμετωπίζουμε και όχι με προσβολές..υπάρχουν παρεξηγήσεις αλλά δεν γίνεται να λιθοβολούμαι έτσι,είναι αστείο.
ρε παιδια εγω ειχα απο μικρη συμπτωματα αποπροσωποποιησης απο πολυ μικρη ομως κ στα 19 εγινε το μεγαλο μπαμ που μου διεγνωσε μειζονα καταθλιψη.νευρωση μου ειπανε οσους εχω επισκεφτει που δε μπορει να εξελλιχθει σε ψυχωση ομως φοβαμαι τοσο πολυ.
Bασικα, βιολογικα λενε οτι και καλα εχεις την προδιαθεση, και οι συνθηκες της ζωης σου καθοριζουν το αν και ποτε θα σου παρουσιαστει. Αλλα η προδιαθεση πρεπει να υπαρχει, γιαυτο και δε γινονται ολοι πχ καταθλιπτικοι κατω απο τις ιδιες συνθηκες ζωης. Αν δε σας αρεσει αυτη η εκδοχη γιατι οδηγει σε στιγματοποιηση και γκετοποιηση των καταναλωτων υπηρεσιων ψυχικης υγειας, οπως συχνα διατυπωνεται, και αν θελετε να δωσετε μεγαλυτερη εμφαση στις στρεσογονες συνθηκες και οχι στην προδιαθεση και να πειτε οτι ολοι εχουν δυνητικα προδιαθεση σε διαφορους βαθμους, οκ, πειτε το.
Τα ψυχολογικά σου παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια της ζωής και προκύπτουν από τα βιώματα, δεν τα φέρνεις μαζί σου ως κάτι κληρονομικό. Το χειρότερο είναι όταν είσαι ευαίσθητος χαρακτήρας, τότε είσαι πιο ευάλωτος σ αυτά. Δεν πιστεύω ότι είναι βιολογικοί ή ορμονικοί παράγοντες, και να είναι προϋποθέτουν το ανάλογο περιβάλλον.
Αυτο το "ευαισθητος χαρακτηρας" εν μερει ειναι εγγεγραμμενο στα βιολογικα και τα ορμονικα (μαλλον οχι τοσο τα ορμονικα, καθως αυτα ως γνωστον ειναι εξαιρετικα ευμεταβλητα) δεδομενα. Το "αναλογο περιβαλλον" για την εκφραση ενος προβληματος ειναι αυτο που ειπα και εγω παραπανω :).
Πιστέυω οτί παίζει σημαντικό ρόλο το οικογενειακό σου περιβάλλον και μετά τα πιο έξω άτομα(φίλοι κλπ) . Όλοι σχεδόν είμαστε ευαίσθητοι αλλά ανάλογα το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνεις σου μαθαίνουν να είσαι δυνατός και έχεις δίπλα σου άνθρώπους που σε μαθαίνουν πως είναι να σε αγαπούν και να αγαπάς ή σε αφήνουν μόνο και μεγαλώνουν οι ευαισθησίες και τα προβλήματά σου...
Δηλαδη αν δεν εισαι "θωρακισμενος" εναντια σε μια ψυχικη ασθενεια και δεν εχεις τα αποθεματα, φταινε οι αλλοι? Εκει καταληγουμε?
Παντως η συγχρονη επιστημη λεει οτι δεν φταιει αυτο μονο, προς ενημερωση σας. Αλλα ειναι σιγουρα τουλαχιστον το μισο της αναγκαιας επιρροης.
Συμφωνω, το "εμεις σαν χαρακτηρες" ειναι κλειδωμενο στα πρωιμα παιδικα βιωματα και στο γενετικο υλικο (DNA) και τις λειτουργιες του.
εγω παντως τα συμπτωματα που ειχω τα ειχα κ απο μικρη ολα ομως.αποπροσωποποιηση κ ιδψ αλλα τοτε δεν τα εγινα σημασια.με ενοχλουσαν αλλα το πρσπερνουσα παιδικη αφελεια ισως δεν ξερω τι να πω.τωρα εχουν γινει εντονα κ ναι φοβαμαι μηπως κ τα παιδια μου αποκτησουν το ιδιο.
Κάποιος ειδικός θα μπορούσε να δώσει ακριβή απάντηση στο ερώτημα, αν υπάρχει δηλαδή μια κοινώς αποδεκτή επιστημονική απάντηση.
Όμως στα πρώιμα παιδικά χρόνια δεν υπάρχει δυνατότητα κατανόησης και επιλογής αλλά παθητικής αφομοίωσης των ερεθισμάτων που λαμβάνονται από τους άλλους.
Προδιάθεση εννοείς την μέσα από τα βιώματα αυτά δημιουργία του άγχους, της κατάθλιψης και του στρές ως πρόξενους ασθενειών;
Το με πολύ κόπο και αργότερα στη ζωή μας το εντοπίζω ηλικιακά μετά την εφηβεία όταν το άτομο έχει αποκτήσει ήδη την ικανότητα να συνηδητοποιεί τα αρνητικά του σημεία, τις επιπτώσεις τους στη ζωή του και ξεκινά (τότε ή πολύ αργότερα) αγώνα αυτοβελτίωσης, με άλλα λόγια αγώνα επαναπρογραμματισμού του υποσυνήδειτου.
Προδιαθεση εννοω τον τροπο με τον οποιο μαθαινεις να χειριζεσαι τις καταστασεις απο μικρος.
Η αυτοβελτιωση κατα τη γνωμη μου ξεκινα ακομα πιο μετα, αλλα ειναι αναλογα και με τον ανθρωπο και την ωριμοτητα που εχει.
" "αναπηρος" δε γεννιεσαι, γινεσαι" οπως λεει ενα ρητο......
σου παρουσιαζονται
εχω χασει τον ευατο μου παιδια.δε ξερω ποια ειμαι τι κανω κ που παω.σημερα ξεκιναω ψυχοθεραπειες