υπερτατη αναγκη να νιωσω οτι ανηκω καπου !

καλως σας βρηκα...
ειμαι ηδη ενθουσιασμενη με το σαιτ σας....μετα απο καποιες ματιες σε 8εματα συζητησεις κτλπ...
καταρχην ειμ 17 χρονων...,μια πολυ μπερδεμενη εφηβη .... δν ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ....τους γυρω μ ....ακομα κ μενα την ιδια ,,πλες φορες,!.για να μην μακρυγορω... το προβλημα μ ειν οτι ειμαι πλ κοινωνικος τυπος ....σκεφτομαι πλ πως να συμπεριφορομαι στους αλλους μπαινω στην 9εση τους για να καταλαβω,,,,και πραγματικα ΠΡΟΣΠΑΘΩ μεσα απο την καρδια μ να ειμαι αποδεκτη και να δημιουργω δεσμους(φιλικους και αλλους ενιοτε ) αλλα δεν τα κααφερνω ....θυμωνωωω....ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΜ ΑΙ μονιμως σε σημειο να αμβησβητω αν μ αξιζει να χω φιλους....βγαινω για καφεδες τους ακουω μιλαω αλλα μεχρι εκει,,,κανεις δεν κανονιζει να κανει κατι παραπανω μαζι σ ....δν συμπεριλαμβανομαι σε κανενος τα σχεδια κανενος ...κανενας δν κανει το κοπο να με μα9ει λιγο παραπανω,,,και αυτο με σκοτωνει ,,,μ εμποδιζω να ζω... και νιω9ωω μονη ΔΝ ΑΝΗΚΩ ΠΟΥ8ΕΝΑ ΕΓΩ..... αυτο π παντα ειχα αναγκη παντα ηταν μια καλη και ευχαριστη παρεα...8ελω να δωσω και να παρω,.. μα τι κανω λα9ος??? τι φταει ...πειτε μ γνωμες σας ...ισως να βοη9ησει ,,,ολες σεβαστες

εγω παλι συχνα δε θελω να ανηκω καπου. δεν θελω να εχω καμια πολιτικη ή θρησκευτικη αποψη, δε παιρνω το μερος ουτε υποστηριζω καμια ομαδα, δεν θελω να νιωθω οτι γινομαι προβατο, ενα με τη μαζα. δυστυχως αυτο εχει και το ασχημο οτι ξεχωριζεις και παραμενεις μονος και οι αλλοι σε βλεπουν καπως μειονεκτικα. ετσι ειμαι ο πρωτος που νιωθει παρεισακτος και φευγει απο μια παρεα, ο πρωτος που βαριεται κι ενοχλειται οταν η κουβεντα και τα ατομα δεν εχουν ενδιαφερον, γενικα δυσκολευομαι να βρω πραγματα που με εκφραζουν και ζηταω επιτηδες την πρωτοτυπια ακομα κι αν προκαλει.

φυσικα το εχω μετανιωσει αυτο πολλες φορες και σκεφτομαι οτι καλυτερα θα ηταν να ανηκα οπουδηποτε αρκει να εχω ατομα γυρω μου, ακομα κι αν γινομουν λιγο πιο "mainstream" κι επιφανειακος και βλακας. τι κριμα ομως που δε μπορω να το κανω, μακαρι να μου αφαιρουσαν το μυαλο που εχω για να γινω πιο φυσιολογικος και να μπορω να ταιριαζω ευκολοτερα...

προσπαθησε να βρεις ατομα τα οποια σου ταιριαζουν κι εσενα, δεν χρειαζεται να ψαχνεις τις μεγαλες παρεες, προτιμησε τις λιγες και καλες, εστω ενα δυο που σου δειχνουν πρωτα απ'ολα οτι ενδιαφερονται, με κατανοηση μα και σεβασμο για τις επιλογες σου. ισως ψαχνεις σε λαθος μερος, δε ξερω πραγματικα, αλλα το ολο θεμα φιλια οπως και το θεμα σχεση, ειναι δυσκολο και κατι που συνεχεια πρεπει να δινουμε για να κρατιεται ζωντανο...

για μενα δν σημαινει οτι ειμαι μελος μιας παρεας αρα λειτουργω κ ως προβατο .... παρεα κατα την ταπεινη μ γνωμη (γτ δν ειχα ποτε) σημαινει οπως λες και εσυ να εχεις κοινα ενδιαφεροντα να βρεις ανθρωπους π τους αρεσουν τα ιδια πραγματα...να περνας καλα μαζι τους και να ζεις στιγμες μαζι τους ...!ΖΗΤΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ,,,,ισως εισ κ συ μια απο τις πολυ ισχυρες προσωπικοτητες ..τετοιες προσωπικοτητες συνη9ιζουν να ναι ετσι

χαχα συμφωνω, ναι εχει μοναξια η κορυφη! απ'την αλλη ομως, αν ριξουμε λιγο τα στανταρντς μας και δεν ειμαστε τοσο δυσκολοι κι επιλεκτικοι, ισως γνωρισουμε ανθρωπους που θα ενδιαφερθουν περισσοτερο, και σιγα σιγα ποιος ξερει ισως ανακαλυψουμε οτι ταιριαζαμε σε καποια πραγματα που εξαρχης δεν φαινονταν. αν και γενικα πιστευω οτι αυτοι που εχουν κοινα με σενα, θα σε καταλαβουν ευκολοτερα και περισσοτερο, οποτε μ'αυτους πρεπει να προσπαθεις πιο πολυ.

δν μπορω να σου πω οτι εχω τοσο μεγαλα στανταρς..γενικα δν απορριπτω κανενα ...ειν του χαρακτηρα μ ....και για αυτο μπερδευουμε τιιι φταιει? μηπως δν ετυχε....Λες εγω τελικα ν μην ειμ τοσο ενδιααφερον τυπος ..χχμμμ

δε γνωριζω, ομως συνηθως οσοι εχουν πολλα ενδιαφεροντα ειναι κι ενδιαφερον για τους αλλους.

χμμμμ σωστα πρεπει να το σω εγω αυτο

*δω (αμαν αυτο το πληκτρολογιο )

ριτουλα μου εχεις σκεφτει οτι επειδη εισαι ανοιχτη με ολους κ αναλωνεσαι πολυ στο να εισαι δημοφιλης κ κοινωνικη, ισως αυτο να ευθυνεται για το γεγονος οτι δεν εχεις ουσιαστικες παρεες αλλα απλως γνωστους?? συμβαινει πολλες φορες, μπορει πχ να λες "γεια τι κανεις" σε ολους, αλλα για εναν καφε η κλαμπακι πχ δεν εχεις καποιον στανταρ... καπου διαβασα οτι "οποιος ειναι φιλος με ολους μπορει στο τελος να καταληξει να μην ειναι φιλος κανενος" κ μου μεινε... δεν σου λεω να αρχισεις να δημιουργεις εχθρους λολ μην το παμε κ στο αλλο ακρο, απλα εντοπισε καποια ατομα απο τα πολλα που γνωριζεις με τα οποια εχετε πιο πολλα κοινα ενδιαφεροντα κ προσπαθησε να ερθετε πιο κοντα!!!! :)

σωστα αυτη η εκδοχη δν μ εχει περασει απο το μυαλο...ισως το να ειμαστε πλ ανοιχτοι αυτοματα να δινει την εντυπωση οτι ειμαστε επιφανειακοι ΑΥΤΟ ΔΝ εννοεις?

οχι ρε συ, δεν εννοω οτι αμα εισαι ανοιχτος κ μιλας με ολους οτι εισαι κ επιφανειακος, καμια σχεση, απλα δυσκολευεσαι να βρεις κατι σταθερο κ μενεις μονος σου πολλες φορες, πχ εγω στη σχολη μιλαω με ολες σχεδον τις κοπελες κ δεν εχω καποια που να εχω προβλημα μαζι της κ μπορει να συνεργαστω ακομη κ με καποια που δεν εχουμε κολλητη φιλια, αλλα αμα μου συμβει κατι ασχημο θα παρω τις κολλητες μου να μιλησω κ μονον αυτες, εκει εγκειται η διαφορα!!

ρε κοπελα μ δν μου αρεσει να γινομαι κουραστικη..... αλλα πιασε λιγο το ρεζουμέ....ναι σιγουρα και εκει εγκειται η διαφορα...αλλιως οταν εισ απλα ενας γνωστος και αλλιως οταν εισ κολλητος λογικο

το ιδιο πραγμα λεμε βασικα !!

Γεια σου Ρίτα!
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι χρειάζεσαι να τυραννιέσαι που δεν έχεις φίλους... Κι εγώ στα 17 ήμουν ολομόναχη, πήγαινα σχολείο και η μόνη λέξη που έλεγα ήταν καλημέρα.. Στα διαλλείματα έμενα μόνη μέσα ή εβγαινα έξω να καπνίσω σε καμιά γωνία... Βλέπεις άλλαξα σχολείο για να είμαι κοντά σε μία παρέα που είχα κάνει αλλά μόλις πήγα σταμάτησαν να μου μιλάνε. Έτσι βγήκαν και διάφορες φήμες, επειδή δε με ήξεραν, κι έγινα τότε σχεδόν μισάνθρωπος... Αλλά το μετάνιωσα..

Γιατί δέν είχα ποτέ κοινά ενδιαφέροντα με τους συνομήλικούς μου, άρχισα να κάνω άλλες παρέες έξω, και παρέα στην παρέα τελικά κόλλησα με κάποιους που μπορεί και σήμερα να μην ταιριάζουμε σε πολλά θέματα, αγαπιόμαστε όμως και ακούμε ο ένας τον άλλο...

Σου λέω την ιστορία μου για να μή σε τρώει το ότι είσαι τώρα μοναχούλα. Ανθρώποι υπάρχουν παντού να σχετιστείς και στο νετ και έξω, στο τέλος θ'ανακαλύψεις ανθρώπους που θα σε θέλουν κοντά τους όσο τους θες κι εσύ... Στην τελική αν δεν μπαίνουν στον κόπο να σε παίρνουν τηλέφωνο για να συναντηθείτε μην μπαίνεις κι εσύ στον κόπο ν'ασχοληθείς!! Στο λέω γιατί το έκανα με την εν λόγω παρέα, και είδα μπροστά μου ψέματα, δικαιολογίες... Και αν σου πώ και τον πραγματικό λόγο θα φρίξεις τελείως... Άσ'τους... Βρες κάτι ενδιαφέρον ν'απασχολείς το μυαλουδάκι σου και όλοι οι καλοί ας έρθουν...

αχα! απλα οταν λεω κοινωνικη δν εννοω βεβαια χαζο_χαρουμενη ...δν ξερω με προβληματισες λιγο

Αν αυτό το σχόλιό σου πάει στη Λακρυμόσα, δέν εννοεί αυτό.. Σου λέει απλά ότι δεν μπορείς να τα έχεις καλά με όλους.. Αυτό. Κι αν προσπαθείς να τα έχεις καλά με όλους το μόνο που θα καταφέρεις είναι να μην έχεις στο τέλος χρόνο για να κάνεις πραγματικούς φίλους... Θα χάσεις τις ευκαιρίες..
Αν πάει σ'αυτό που σου είπα δέ νομίζω ότι εννόησα κάτι τέτοιο, οπότε συνεχίζω να νομίζω πως μιλάς για τη λάκρυ.

Το να είσαι κοινωνικός δεν έχει να κάνει με το ότι έχεις 150 "φίλους".. Είναι το να σου αρέσει η παρέα των ανθρώπων και να έχεις αυτοπεποίθηση γύρω τους.

Quote:

---

και πραγματικα ΠΡΟΣΠΑΘΩ μεσα απο την καρδια μ να ειμαι αποδεκτη και να δημιουργω δεσμους(φιλικους και αλλους ενιοτε ) αλλα δεν τα κααφερνω

---

Στίς ανθρώπινες σχέσεις, γνώμη μου, όσο πιο πολύ προσπαθείς και φαίνεται, τόσο πιο σίγουρο είναι ότι θα απορριφτείς. Είτε ερωτικές σχέσεις είτε φιλικές, το να φαίνεσαι 100% διαθέσιμος ξυπνά το τέρας στον καθένα και μετά η σε κάνει ό,τι θέλει ή χάνει εντελώς το ενδιαφέρον του.

για την Λαρκυμοσα αναφερομαι ...δν το προσεξα το μηνυμα σ ....πολυ ανακουφιστικα τα λογια σ paletta μ πραγματικαα...
το σκεφτομαι ετσι ακρετες φορες αλλα δν μ'αφηνει ...με τρωει ..μεσα μ .. γτ οσο να ναι τα περισσοτερα πραγματα τα κανεις με φιλους....ας πουμε δεν παιρνεις τους δρομους να πας μονο σου για μπανιο .....με φοβιζει η μοναξιαα με τσαλακωνει!....μετα σκεφτομαι ντ6 σχολειο (εντμεταξυ τα παιδια του σχολειου μ η πλειοψηφια ειναι για τον.@α0*)ισα ισα να περασει 9α περασω κ γω σε καμοια σχολη τι στο δυαλο τα πραγματα 8α ναι αλλιως ......πιστευω αν ημουν συμβιβασμενη με την κατασταση αυτη .... 8α ημουν κατα το 80% πιο καλα με τον ευατο μ αλλα πως να το κανουμε με πληγωνει!

Δεν ξέρεις πόσο σε καταλαβαίνω... Όταν ήμουν κι εγώ 17 και ολομόναχη, τυραννιόμουν κι εγώ απο τη μοναξιά, έλεγα, γιατί δε με θέλει κανείς; γιατί με βρίζουν όταν δεν με ξέρουν; γιατί λένε πράγματα που δεν ισχύουν για μένα όταν εγώ δεν τους έχω πειράξει; γιατί ακόμα και που με συμπαθούν με αποφεύγουν;

Να σου πω την αλήθεια μου, πιστεύω τώρα, πώς τα παιδιά σ'αυτήν την ηλικία, όντας ντιπ ανώριμα κάνουν τα πάντα εκ του ασφαλούς... Τώρα θα με ρωτήσεις, γιατί, τώρα που είσαι πιο μεγάλη τί κανουν; χεχεχε.. Κι όμως, τώρα ριτάκι κάνουν κι ένα κόπο παραπάνω. Δε σου λέω πως ανοίγονται απ' ευθείας και συγκρατιούνται να μην πουν τον κακό το λόγο -ακόμα πολλοί είναι έτσι.. Αλλά αυτοί που αξίζουν δεν κρύβονται πια στο παρασκήνιο. Έτσι κι εσύ, κάνε υπομονή όπως έκανα κι εγώ, δείξε αδιαφορία, δεν αξίζει, στα ανώριμα όση σημασία δίνεις τόσο χειροτερεύουν τα πράγματα....

Τώρα μπορεί να σου φανεί απλοϊκό, αλλά είδα μία φράση απο ένα σενάριο που μιλά εντελώς για μένα (κ για σένα κ για όλους): λέει λοιπόν ο τύπος σ'ένα παιδάκι που δεν το προσκάλεσαν σ'ένα πάρτυ και ήταν στενοχωρημένο, "ξέρεις, όταν ήμουν κι εγώ μικρός τα παιδιά με κοροίδευαν επειδή ήμουν διαφορετικός και δεν είχα φίλους. Βλέπεις όταν είμαστε μικροί πρέπει να είμαστε όλοι ίδιοι...Όταν μεγάλωσα όμως, ξαφνικά όλοι ήθελαν να είναι διαφορετικοί... Κι εκεί είναι που είχα το προβάδισμα, κι ακόμα το έχω"

Και μπάνιο μόνη σου θα πας και όλα όσα θέλεις να χαρείς θα τα χαρείς. Όσο μένεις μέσα και τα σκέφτεσαι τόσο πελαγώνεις. Βρες κάτι να κάνεις, ένα χόμπι βρε αδερφέ, ένα γυμναστήριο, κάτι, κι έχει εκεί να κάνεις παρέες, μπορεί προσωρινές μπορεί και δια βίου, ποτέ δε ξέρεις! Αλλά στο σπίτι σου μέσα όχι μόνο δεν θα σου έρθουν σε ντελίβερι αλλά ταλαιπωρείς και το μυαλό σου!

δεν καταλαβα ριτα τι ακριβως ειπα κ σε πειραξε, χαζοχαρουμενη δεν σε αποκαλεσα πουθενα οπως μπορεις να διαπιστωσεις...

με εχει πληγωσει παρα πολυ αυτη η κατασταση palletta m! χαιρομαι π καποιος με καταλαβαινει ....και καποτε συμπασχαμε ..... αλλα απο υπομονη δν τα παω κλ! λακρυ καλη μ it's okei

Εντάξει και το να ξέρεις πως θα πάνε όλα καλύτερα δέν απαλύνει τελείως το πόνο σου...! Δικαιολογημένη!
Αδέρφια έχεις; Κάποιο γνωστό / φίλο που να είστε κάπως κοντά?

εχω αδερφες αλλες 3 αλλα ειναι αλλου για αλλου....η μικροτερη με πουλαει επανηληλημενα και οι μεγαλες δουευουν και ειναι στον κοσμο τους γενικα :( :( :( :(

Και μία παρέμβαση.
Αυτό είναι το 8 (οκτώ) και αυτό είναι το 9 (εννιά). Και τα δύο είναι αριθμοί. Λίγο πιο κάτω και αριστερά τους βρίσκεται τι θ (γράμμα).
Έλεος πια με τα ιερογλυφικά! Ελληνικά γνωρίζουμε? Αν όχι, καλό θα ήταν να μάθουμε, έτσι για να μπορούμε να συνεννοούμαστε.

αφου πειραζεσαι τοσο πολυ...... παρατατω και μην διαβαζεις το α88ρο μ.. ευχαριστω! αυτοι που ηταν να καταλαβουν καταλαβαν

δν μπορωω αλλο .......για ακομα μια φορα τοσο μονη να παλευω με τον ευατο μ ...να προβληματιζομαι ,...τι φταει τι/?? .για τι τοσο ζορι σε οτι κανω ...ζηταω πραγματα απλα και δεν ειμαι ικανη ουτε για τα πιο απλα....................................... ειμαι χωμα

Σε όλες τις ηλικίες έχουμε την ανάγκη να μας αγαπάνε αλλά ειδίκα στην εφηβεία ακόμη περισσότερο.Στο σχολείο που μεγάλωσα ήμουν πολύ δημοφιλής όλοι με αγαπούσανε και ήμασταν πολύ δεμένη τάξη.Στη γειτονιά που βγαίναμε τα ίδια.Ομως στα 17 μου μετακομίσαμε σε αλλη πόλη οπότε άλλαξα σχολειο και ενω πηγα σε ενα συγκεκριμενο οπου ηταν και μια φιλη μου τελικα ενιωθα μονη μου.Η ταξη μου ήταν ατίθαση δεν σεβόταν τους καθηγητές και είχανε κόντρες μεταξυ τους.Ενιωθα ότι ήμουν το φυτό της τάξης που στην ηλικία εκέινη δεν είχα και τόση όρεξη για διάβασμα φαντασου.Από αυτό όμως έμαθα ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε να κρατάμε τις καλες ιδιότητες που έχουμε άσχετα με το τι κάνουν οι άλλοι και προσπάθησα να βελτιωθώ , πήγαινα γυμναστηριο 2 ώρες κάθε μέρα και εκεί έκανα φίλες και περνούσα πολύ καλα!Αυτό μου ανέβασε την ψυχολογία και έκανα και σώμα κατσε καλα χεχε.Τελικα αφού βγήκα με μια συμμαθήτρια μου μου είπε ότι πέρασε πολύ ωραία μαζί μου, χορέψαμε ξενυχτήσαμε είχαμε και τις επιτυχίες μας ,αλλα εγώ κατάλαβα ότι δεν έχανα και πολλά .Το κυριότερο είναι λοιπόν να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας και όλα τα άλλα έρχονται.Κάτι που βοηθάει είναι το να είμαστε εμείς πρώτα καλοί φίλοι και οι άλλοι θα ανταποκριθούν από μόνοι τους αν μπορούν να εκτιμήσουν τα καλά που έχουμε.Αν είμαστε δοτικοί και οι άλλοι θα μας δώσουν απλόχερα.
Ελπίζω να ανέβει το ηθικό σου σύντομα και όσο χρόνο έχεις στη διάθεσή σου αξιοποίησε τον με τον καλύτερο τρόπο.Ίσως θα σε βοηθούσε να το συζητήσεις με κάποιν γονιό σου ή κάποιον ειδικό.
Καλημέρα!

Quote:

---

Originally Posted by crazy

Το κυριότερο είναι λοιπόν να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας και όλα τα άλλα έρχονται.Κάτι που βοηθάει είναι το να είμαστε εμείς πρώτα καλοί φίλοι και οι άλλοι θα ανταποκριθούν από μόνοι τους αν μπορούν να εκτιμήσουν τα καλά που έχουμε.Αν είμαστε δοτικοί και οι άλλοι θα μας δώσουν απλόχερα.

---

Εδώ βρίσκεται όλη η ουσία.
Το λάθος που κάνουν πολλοί άνθρωποι είναι να περιμένουν αξία και δύναμη από τους άλλους, με αποτέλεσμα μια συνεχή εξάρτηση από συναισθηματικές και ψυχολογικές πατερίτσες.

το γνωριζω , το ακουω συνεχεια, το λεω και γω στον ιδιο μου τον εαυτο αλλα δεν τα καταφερνω νιωθω αμηχανη....δν ξερω πως? ........ " ΝΑ ΤΑ ΧΕΙΣ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ Σ "
ξερω σιγουρα πως με τον ευατο μ δεν τα χω καθολου καλα και σε ευατο οφειλεται το σωμα μ .......και εκτος ελεγχου κατασταση που εχω με το φαγητο k δεν ξερω πως να βοη9η9ω! ειναι εκτος του 8εματος αλλα με κανει να νιω9ωω αρκετες φορα ΧΑΛΙΑ και αρα να μην νιω8ω καλα μεσα μ....συνεχεια ποιανω τον εαυτο μ να αναζητα την επιβεβαιωση οτι αξιζω στα προσωπα των αλλων .....δεν ξερω :(

Ρίτα κατ αρχάς πρέπει να δίνεις χρόνο στους ανθρώπους να σε γνωρίσουν και να σε αποδεχτούν.Με πολλά άτομα θα κάνεις παρέα αλλά με λίγα πραγματική φιλία.Θα βρεθεί κάποια στιγμή το άτομο που θα σε στηρίξει και εσένα.Αυτό που πρέπει να κάνεις αρχικά είναι να τονώσεις την αυτοπεποίθεση σου;εσύ έχεις αποδεχτεί τον ευάτο σου;Αν όχι πως περιμένεις να σ αποδεχτούν οι άλλοι;Μήπως πρέπει να δουλέψεις πιο πολύ τα δικά σου συναισθήματα;

Κι εγώ έχω υπέρτατη ανάγκη να αισθανθώ πως ανήκω κάπου! Ανάγκη ζωτικής σημασίας! 17 κι εγώ...