Είμαι αξιολύπητη

Είμαι αξιολύπητη. Τίποτα περισσότερο. Ένα γύναιο. Θέλω τόσο πολύ να με αγαπάνε που έχω γίνει αξιολύπητη. με απεχθάνομαι. Και με οικτίρω. Γι'αυτό και αυτοί που με ξέρουν δε με θέλουν πια. Και κάθονται μαζί μου από λύπηση και επειδή τους κάνω να με λυπούνται. Κατά τ'άλλα δεν αξίζω μία. Και εσείς εδώ που δε με ξέρετε δε με νοιάζει να το ξέρετε ότι είμαι αξιολύπητη. Δε με ξέρετε ποια είμαι. Αυτοί όμως που με ξέρουν με έχουν κάνει πέρα. Βαρέθηκαν να με λυπούνται και το μόνο που τους μένει είναι να μου μιλάνε άσχημα, γιατί έτσι μου λένε ότι μου χρειάζεται. Είμαι ένα γυναικάκι. Και δε μου αξίζει τίποτα καλό. Μπορεί και να μη μου αξίζει να ζω.

Κανενας μα κανενας ανθρωπος δεν γεννηθηκε για να ειναι τιποτα ! Ολοι υπαρχουμε για καποιο σκοπο. Εαν δεν μπορεις να βρεις αυτο που θελεις αναμεσα στους ανθρωπους αφησε τον Θεο να σε βοηθησει.. Δωστου μια ευκαιρια.
Κανε περα ολα τα προβληματα σου, ανεβα στη ταρατσα του σπιτιου σου, κοιτα τον ουρανο πες ευχαριστω και συνεχισε να ΖΕΙΣ!

Γιατι αισθανεσαι ετσι μωρε?Παω στοιχημα οτι αυτα που λες ειναι αποψη σου κι οχι πραγματα που σου εχουν πει αλλοι.Ετσι δεν ειναι?Τι συνεβει και νιωθεις ετσι?Ολοι οι ανθρωποι περναμε τις μαυρες μας και τις φασεις που κλαιγομαστε και θελουμε επιβεβαιωση.Σε αλλους ειναι συχνοτερες,σ αλλους πιο αραιες.Ολοι εχουμε αναγκη απο αγαπη και αποδοχη.Γιατι αυτο να κανει εσενα "γυναιο"?
Δεν εχεις καποιον κολλητο ή κολλητη να του μιλησεις γι αυτην την φαση σου?Φανταζομαι οτι τα λογια καποιου που σε ξερει καλα κ εμπιστευεσαι,θα μετρησουν πολυ περισσοτερο για εσενα απο αυτα που μπορει να σου πουμε εμεις εδω μεσα.

Νο Matter What Happens....Never, never, never, NEVER GIVE UP.”

(Δες το ΟΛΟ)

http://www.youtube.com/watch?v=bx796zSg5gs

Quote:

---

Originally Posted by void

Είμαι αξιολύπητη. Τίποτα περισσότερο. Ένα γύναιο. Θέλω τόσο πολύ να με αγαπάνε που έχω γίνει αξιολύπητη. με απεχθάνομαι. Και με οικτίρω. Γι'αυτό και αυτοί που με ξέρουν δε με θέλουν πια. Και κάθονται μαζί μου από λύπηση και επειδή τους κάνω να με λυπούνται. Κατά τ'άλλα δεν αξίζω μία. Και εσείς εδώ που δε με ξέρετε δε με νοιάζει να το ξέρετε ότι είμαι αξιολύπητη. Δε με ξέρετε ποια είμαι. Αυτοί όμως που με ξέρουν με έχουν κάνει πέρα. Βαρέθηκαν να με λυπούνται και το μόνο που τους μένει είναι να μου μιλάνε άσχημα, γιατί έτσι μου λένε ότι μου χρειάζεται. Είμαι ένα γυναικάκι. Και δε μου αξίζει τίποτα καλό. Μπορεί και να μη μου αξίζει να ζω.

---

Μόλις επέστρεψα.. ακόμα με τα αλάτια είμαι και διαβάζω αυτό!

voidούλι, τι έγινε;
Όλοι θέλουμε αγάπη ρε συ, το ξέρεις, και όλοι one way or another μπορεί να γινόμαστε λίγο υπερβολικοί, λίγο ανασφαλείς..
Αν θέλεις πάντως και σου βγαίνει, μίλησε εδώ.

void δε ξερω τι σου συνεβη και τα λες αυτα, μα ειναι μονο για τη συγκεκριμενη στιγμη/φαση που περνας. μπορεις να το ανατρεψεις και να βγεις απο πανω, οπως και μπορεις να σκεφτεις πως οσοι φευγουν απο κοντα σου δεν αξιζαν για να ειναι στη ζωη σου, αφου δε σου προσφεραν ουτε σε στηριξαν οταν τους ειχες αναγκη. υπομονη και παλεψε το ακομα και μονη σου. ΚΑΝΕΝΑΣ δεν αξιζει τοσο για να μας κανει να στενοχωριομαστε!

Quote:

---

Originally Posted by CampoGalliano

Κανενας μα κανενας ανθρωπος δεν γεννηθηκε για να ειναι τιποτα ! Ολοι υπαρχουμε για καποιο σκοπο. Εαν δεν μπορεις να βρεις αυτο που θελεις αναμεσα στους ανθρωπους αφησε τον Θεο να σε βοηθησει.. Δωστου μια ευκαιρια.
Κανε περα ολα τα προβληματα σου, ανεβα στη ταρατσα του σπιτιου σου, κοιτα τον ουρανο πες ευχαριστω και συνεχισε να ΖΕΙΣ!

---

αν και συμφωνω με τη προσπαθεια του να δωσεις θετικο μηνυμα κι ελπιδα, δυστυχως επρεπε να γραψεις κατι πιο ρεαλιστικο. κοιτωντας τον ουρανο δε θα χορτασει αμα πειναει. ουτε αφηνωντας τον Θεο θα βρει αυτοματα βοηθεια. κι εγω που τον αφηνα να με καθοδηγει τοσα χρονια μεχρι το λυκειο δεν ειδα διαφορα. επισης οπως ολα δειχνουν, εγω ειμαι γεννημενος για το τιποτα!

Η αλήθεια είναι ότι αφορμή στάθηκε ο τσακωμός με τον φίλο μου (δεν ξέρω αν είναι ακόμα). Για άλλη μια φορά, μετά από μήνες που είχε να μου συμβεί αντέδρασα σαν το πιο αξιοθρήνητο πλάσμα του κόσμου. Ούρλιαζα και ξεκατινιάστηκα. Δεν το αντέχω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Δίνω δικαίωμα και μετά μου φέρονται σκατά. Γι'αυτό λέω ότι είμαι αξιολύπητη.
Νιαχ φίλους δεν έχω, αλλά και όταν είχα δεν τολμούσα να πω τις αντιδράσεις μου. Ντρέπομαι πολύ.
campoGalliano στο θεό πιστεύω αλλά αυτό δε με κάνει λιγότερο αξιολύπητη.

Quote:

---

Originally Posted by void

Είμαι αξιολύπητη. Τίποτα περισσότερο. Ένα γύναιο. Θέλω τόσο πολύ να με αγαπάνε που έχω γίνει αξιολύπητη. με απεχθάνομαι. Και με οικτίρω. Γι'αυτό και αυτοί που με ξέρουν δε με θέλουν πια. Και κάθονται μαζί μου από λύπηση και επειδή τους κάνω να με λυπούνται. Κατά τ'άλλα δεν αξίζω μία. Και εσείς εδώ που δε με ξέρετε δε με νοιάζει να το ξέρετε ότι είμαι αξιολύπητη. Δε με ξέρετε ποια είμαι. Αυτοί όμως που με ξέρουν με έχουν κάνει πέρα. Βαρέθηκαν να με λυπούνται και το μόνο που τους μένει είναι να μου μιλάνε άσχημα, γιατί έτσι μου λένε ότι μου χρειάζεται. Είμαι ένα γυναικάκι. Και δε μου αξίζει τίποτα καλό. Μπορεί και να μη μου αξίζει να ζω.

---

τί επαθες παιδάκι μου?
δν θελεις να μας πεις πιο αναλυτικα γιατί αισθάνεσαι έτσι?

κ ασε τις βλακειες πως δν αξιζει να ζεις!
ακούς?

Quote:

---

Originally Posted by KENO

αν και συμφωνω με τη προσπαθεια του να δωσεις θετικο μηνυμα κι ελπιδα, δυστυχως επρεπε να γραψεις κατι πιο ρεαλιστικο. κοιτωντας τον ουρανο δε θα χορτασει αμα πειναει. ουτε αφηνωντας τον Θεο θα βρει αυτοματα βοηθεια. κι εγω που τον αφηνα να με καθοδηγει τοσα χρονια μεχρι το λυκειο δεν ειδα διαφορα. επισης οπως ολα δειχνουν, εγω ειμαι γεννημενος για το τιποτα!

---

ο νοων νοητο φιλε μου :)

ούρλιαζα, έκλαιγα, έσπασα πάλι κάτι πιατικά.
Έκανα πάλι όλα αυτά που σιχαίνομαι, έκανα σαν υστερική.
Τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν απείλησα ότι θα αυτοκτονήσω.
Αν δεν είναι αυτό αξιοθρήνητο για μια γυναίκα, τότε τι είναι?
Ο φίλος μου το πρωί, επειδή του τα έχωσα για κάποιους λόγους που αυτός θεωρεί ανύπαρκτους, μου μίλησε άσχημα τύπου "κοίτα τα μούτρα σου, δε θα σε γλύφουμε συνέχεια, άντε φύγε ρε απο εδώ κλπ" Εγώ σηκώθηκα κι έφυγα από το σπίτι του. πριν κανα δύωρο τον πήρα τηλ και μου είπε"σου έφυγαν τα νευράκια?". Εγώ του απάντησα αν θυμάται πως μίλησε και αυτός απάντησε ότι έτσι έπρεπε να μου μιλήσει, κι ότι δεν πάω καλά. Εκεί έπαθα ντελίριο. Και ξαναέγινα αξιολύπητη. Η αδερφή μου μου είπε ότι έκανα λες και δεν έχω ίχνος αξιοπρέπειας. Και μάλλον έτσι λειτούργησα.

Ο φιλος εννοεις η σχεση σου φανταζομαι.. Δηλαδη ολα απο εκει ξεκινανε; Αυτη ειναι η πηγη του προβληματος; Αυτος σε κανει και αισθανεσαι ασχημα και ισως σου θυμιζει πραγματα που εσυ προσπαθεις να ξεπερασεις και να ξεχασεις;
Εαν ναι, αλλαξε το.

κρατιέται ένας άντρας με κλάματα? μόνο αν σε λυπάται

ενταξει ρε συ βοιντ συμβαινουν αυτα.
μν κανεις ετσι!
έσπασες το καλο σερβίτσιο? :)

όλοι εχουμε κακες στιγμες.
ε κ σου απαντησε αν σου εφυγαν τα νευράκια.
μν νιωθεις ασχημα.
θα ηρεμήσεις.
αν το κανεις συχνά, τοτε πρεπει να το συζητησεις με ειδικο.

Quote:

---

Originally Posted by void

κρατιέται ένας άντρας με κλάματα? μόνο αν σε λυπάται

---

βρε βοιντ, γι' αυτο μενει διπλα σου λες?
ηρεμησε!
σε εχουν πιάσει οι μαυριλες σου απλά.

δεν ξέρω τι σκατά μου φταίει και χάνω έτσι την ψυχραιμία μου...αν δε σου κάνει απλά χώρισέ τον..έτσι δεν είναι?
εγώ γιατί να ξεφτιλίζομαι έτσι?
και πως περιμένω μετά να ορθοποδήσει η σχέση? αφού αυτός είναι προκατειλλημένος.

Ποιο επεισοδιο σε εκανε να νιωθεις αξιολυπητη.Αυτο που εσπαγες τα πιατικα και φωναζες ή το αλλο στο τηλεφωνο που αναφερεις?
Εαν σε αγαπαει δεν θα σ αφησει για ενα επεισοδιο.Ολα τα ζευγαρια μαλωνουν και οι καυγαδες σε κανεναν φανταζομαι δεν αφηνουν τις καλυτερες εντυπωσεις.

Και όμως μέσα στην "στενάχωρη φάση" που είσαι, η κριτική σου σκέψη παραμένει υγιής. Είναι βέβαιο πως θα σε οδηγήσει σε δρόμους που θα σε βγάλουν από το "τέλμα" που νομίζεις πως βρίσκεσαι.

Αν ειναι προκατειλημμενος να τον κανεις με τη συμπεριφορα σου να αλλαξει την προκαταληψη του.Είναι οντως πολυ σπαστικο αυτο αν ισχυει,αλλα νομιζω μπορει να αλλαξει

Quote:

---

Originally Posted by void

δεν ξέρω τι σκατά μου φταίει και χάνω έτσι την ψυχραιμία μου...αν δε σου κάνει απλά χώρισέ τον..έτσι δεν είναι?
εγώ γιατί να ξεφτιλίζομαι έτσι?
και πως περιμένω μετά να ορθοποδήσει η σχέση? αφού αυτός είναι προκατειλλημένος.

---

Δυστυχως δεν εχω τοσο πλουσιο λεξιλογιο για να σου δωσω να καταλαβεις ακριβως αυτο που σκεφτομαι..
Το θεμα να μην ξεφτιλιζεσαι στα δικα σου ματια(!) Εαν εσυ με αυτα που λες κ κανεις, νιωθεις πως ξεφτιλιζεσαι στα ματια των αλλων και εσυ αισθανεσαι πως καθε αλλο παρα ξεφτιλα δεν εισαι τοτε το προβλημα το εχουν οι γυρω σου και εσυ πρεπει λιγο να υψωσεις αναστημα και να σταθεις στα ποδια σου. Μην αφηνεις κανεναν μα κανεναν να σου χαλαει τη ψυχολογια!!!
Δεν θα περιμενεις να ορθοποδησει η σχεση. Θα πας γι'αλλα. Εκτος αν υπαρχει παιδι στη μεση.. Εκει κανεις λιγο υπομονη.

Μα όλα γίνονταν live στο τηλ..λες και το έκανα για να επιβληθώ, για να βάλω τους όρους μου έστω και με αυτόν τον ηλίθιο τρόπο. Μου τη δίνει ο ρόλος της υστερικής γκόμενας. Και αδειάζω κιόλας. Μου τη δίνει να μπαίνω στη διαδικασία να σκέφτομαι αν θα με αφήσει, έχω κάνει τόσα για αυτή τη σχέση. Και αυτός ένιωσα ότι με απαξίωσε. Σα να μου έλεγε, εντάξει τραγούδα..άσε που με σκυλοβρισε. με τον εαυτό μου τα βάζω. Δεν είναι απλά τσακωμός όπως άλλες γυναίκες που θα βγουν από πάνω. Εγώ χάνω το δίκιο μου και δίνω την αίσθηση της γυναικούλας.

δηλαδή όλες οι γυναίκες ισοπεδώνουν τόσο πολύ τον εαυτό τους όταν τσακώνονται με τους φίλους τους?
Αυτό δεν είναι πρόβλημα?

Αφου αυτη τη συμπεριφορα την αναγνωριζεις εσυ ως τετοια(υστερικη δλδ) κι αφου δεν σου αρεσει,για να το αντιλαμβανεσαι και να μην σου αρεσει σημαινει οτι δεν σου ταιριαζει κιολας.Δεν μπορεις να κανεις προσπαθειες να τη διαχειριστεις τις στιγμες που ερχεσαι στο αμην και ετοιμαζεσαι για εκρηξη?
Πηγαινεις σε ψυχολογο? συγγνωμη δεν εχω διαβασει πολλα θεματα σου εδω μεσα και δεν ξερω.
Αν πηγαινεις ομως μπορεις να συζητησεις και να σου πει με ποιον τροπο θα διαχειριζεσαι το θυμο σου.Μια δυο τρεις,θα το καταφερεις.
Για την ωρα σταματα να νιωθεις ετσι για τον εαυτο σου.Ολοι οταν χανουν την ψυχραιμια μες τα νευρα τους μετα μετανοιωνουν για κατι.Αλλος επειδη ειναι πολυ νευρικος και δεν μπορει να συγκρατησει τον εαυτο του.αλλος επειδη λεει πραγματα που δεν τα πιστευει,αλλος επειδη τα σπαει(οπως εσυ),κ.α.
Αφου δεν σου αρεσει μπορεις να προσπαθησεις και να το αλλαξεις.

Quote:

---

Originally Posted by void

Μα όλα γίνονταν live στο τηλ..λες και το έκανα για να επιβληθώ, για να βάλω τους όρους μου έστω και με αυτόν τον ηλίθιο τρόπο. Μου τη δίνει ο ρόλος της υστερικής γκόμενας. Και αδειάζω κιόλας. Μου τη δίνει να μπαίνω στη διαδικασία να σκέφτομαι αν θα με αφήσει, έχω κάνει τόσα για αυτή τη σχέση. Και αυτός ένιωσα ότι με απαξίωσε. Σα να μου έλεγε, εντάξει τραγούδα..άσε που με σκυλοβρισε. με τον εαυτό μου τα βάζω. Δεν είναι απλά τσακωμός όπως άλλες γυναίκες που θα βγουν από πάνω. Εγώ χάνω το δίκιο μου και δίνω την αίσθηση της γυναικούλας.

---

πιατα δν εχω σπασει ακομη!
αλλα μπορουμε να γινουμε φιλες!

Quote:

---

Originally Posted by niah

Αφου αυτη τη συμπεριφορα την αναγνωριζεις εσυ ως τετοια(υστερικη δλδ) κι αφου δεν σου αρεσει,για να το αντιλαμβανεσαι και να μην σου αρεσει σημαινει οτι δεν σου ταιριαζει κιολας.Δεν μπορεις να κανεις προσπαθειες να τη διαχειριστεις τις στιγμες που ερχεσαι στο αμην και ετοιμαζεσαι για εκρηξη?
Πηγαινεις σε ψυχολογο? συγγνωμη δεν εχω διαβασει πολλα θεματα σου εδω μεσα και δεν ξερω.
Αν πηγαινεις ομως μπορεις να συζητησεις και να σου πει με ποιον τροπο θα διαχειριζεσαι το θυμο σου.Μια δυο τρεις,θα το καταφερεις.
Για την ωρα σταματα να νιωθεις ετσι για τον εαυτο σου.Ολοι οταν χανουν την ψυχραιμια μες τα νευρα τους μετα μετανοιωνουν για κατι.Αλλος επειδη ειναι πολυ νευρικος και δεν μπορει να συγκρατησει τον εαυτο του.αλλος επειδη λεει πραγματα που δεν τα πιστευει,αλλος επειδη τα σπαει(οπως εσυ),κ.α.
Αφου δεν σου αρεσει μπορεις να προσπαθησεις και να το αλλαξεις.

---

συμφωνώ!
θελει δουλεια αυτο το θεμα.

Αυτο, το να χανεις το δικιο σου μες τα νευρα σου ειναι πολυ σπαστικο πραγμα..

ρε συ προσπαθώ τόσο πολύ να το διαχειριστώ αυτό το πράγμα, και το έχω καταφέρει σε μεγάλο βαθμό. Αλλά πλέον , με το που πάω να πω κάτι, ο άλλος προφανώς είναι τόσο προκαταλλειμένος, που αρχίζει να φωνάζει και μου μιλάει άσχημα. Ε μετά τα παίρνω κι εγώ και μιλάω ακόμα πιο άσχημα και όντως παθαίνω υστερία. Φοβάμαι ότι μάλλον τελικά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Και η μαλακία είναι ότι τον αγαπώ. Αλλά πως να είμαι με έναν άνθρωπο που πάντα το ρίχνει το βάρος πάνω μου? Με τον να είμαι τόσο υπερβολική, παλιότερα δηαλδή γιατί το τελευταίο διάστημα είχαμε χαλαρώσει, νομίζω ότι ο ίδιος τελικά δεν κάνει την αυτοκριτική του.
Παρολαυτά, εγώ κάθομαι και λέω πόσο αξιολύπητη είμαι...γίνομαι αξιολύπητη γιατί δε θέλω να τον χάσω, αντί αν του κλείσω το τηλ εκείνη την ώρα.

Quote:

---

Originally Posted by void

δηλαδή όλες οι γυναίκες ισοπεδώνουν τόσο πολύ τον εαυτό τους όταν τσακώνονται με τους φίλους τους?
Αυτό δεν είναι πρόβλημα?

---

Κάνεις αυτό που σου επιτρέπει ο φιλος σου ή οι καταστάσεις που έχουν διαμορφώσει την σχέση σου. Εκεί είναι το πρόβλημα, όχι τόσο να νεύρα σου. Πιστεύω πως είσαι σε λάθος μέρος - λάθος άνθρωπο

Χρειάζεσαι κάποιον ΔΥΝΑΜΙΚΟ που να σε οδηγεί στην ισσοροπία.

Quote:

---

Originally Posted by void

ρε συ προσπαθώ τόσο πολύ να το διαχειριστώ αυτό το πράγμα, και το έχω καταφέρει σε μεγάλο βαθμό. Αλλά πλέον , με το που πάω να πω κάτι, ο άλλος προφανώς είναι τόσο προκαταλλειμένος, που αρχίζει να φωνάζει και μου μιλάει άσχημα. Ε μετά τα παίρνω κι εγώ και μιλάω ακόμα πιο άσχημα και όντως παθαίνω υστερία. Φοβάμαι ότι μάλλον τελικά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Και η μαλακία είναι ότι τον αγαπώ. Αλλά πως να είμαι με έναν άνθρωπο που πάντα το ρίχνει το βάρος πάνω μου? Με τον να είμαι τόσο υπερβολική, παλιότερα δηαλδή γιατί το τελευταίο διάστημα είχαμε χαλαρώσει, νομίζω ότι ο ίδιος τελικά δεν κάνει την αυτοκριτική του.
Παρολαυτά, εγώ κάθομαι και λέω πόσο αξιολύπητη είμαι...γίνομαι αξιολύπητη γιατί δε θέλω να τον χάσω, αντί αν του κλείσω το τηλ εκείνη την ώρα.

---

επειδή τον αγαπάς λοιπον κ σε αγαπά να καθησετε κ να συζητησετε.
μια αλλη επιλογή ειναι να πατε σε συμβουλο ζευγαριων. ( δν ξερω αν το λεω σωστα )
δν αφηνεις μια σχεση ετσι....

Quote:

---

Originally Posted by void

ρε συ προσπαθώ τόσο πολύ να το διαχειριστώ αυτό το πράγμα, και το έχω καταφέρει σε μεγάλο βαθμό. Αλλά πλέον , με το που πάω να πω κάτι, ο άλλος προφανώς είναι τόσο προκαταλλειμένος, που αρχίζει να φωνάζει και μου μιλάει άσχημα. Ε μετά τα παίρνω κι εγώ και μιλάω ακόμα πιο άσχημα και όντως παθαίνω υστερία. Φοβάμαι ότι μάλλον τελικά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Και η μαλακία είναι ότι τον αγαπώ. Αλλά πως να είμαι με έναν άνθρωπο που πάντα το ρίχνει το βάρος πάνω μου? Με τον να είμαι τόσο υπερβολική, παλιότερα δηαλδή γιατί το τελευταίο διάστημα είχαμε χαλαρώσει, νομίζω ότι ο ίδιος τελικά δεν κάνει την αυτοκριτική του.
Παρολαυτά, εγώ κάθομαι και λέω πόσο αξιολύπητη είμαι...γίνομαι αξιολύπητη γιατί δε θέλω να τον χάσω, αντί αν του κλείσω το τηλ εκείνη την ώρα.

---

Ως προς τι ειναι προκατειλημμενος?Μπορεις να πεις?Μονο μαζι του νιωθεις ετσι?
Δεν μπορεις να του κανεις μια κουβεντα οχι στα πλαισια ενος καυγα,αλλα στο χαλαρο,για αυτο που νιωθεις και σε πειραζει?..Να του πεις στα ισα δλδ δεν γουσταρω να με αντιμετωπιζεις ετσι(με τη συγκεκριμενη προκαταληψη)
Πιστευω πως απ τη στιγμη που εισαι σε θεση να βλεπεις και να κρινεις την κατασταση,μπορεις και να την αλλαξεις

Δεν την αφήνεις ρε άρκτε σίγουρα...αλλά ώρες ώρες αναρωτιέμαι μήπως τελικά του αρέσει να μου δίνει αυτό το ρόλο. Μήπως νιώθει πιο άντρας έτσι, με το να μου φορτώνει όλες τις παρωδίες της σχέσης μας. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που με έχει φέρει τόσο πολύ στα όρια μου. Μήπως απλά δεν πρέπει να είμαστε μαζί?

Εαν σου συμβαινει μονο μ αυτον,τοτε ναι,μαλλον το προβλημα δεν το εχεις εσυ,ουτε κι αυτος αναγκαστικα βεβαια.Μπορει οι χημειες και οι χαρακτηρες σας να μην ταιριαζουν..

Void αν πρέπει να είστε ή όχι μαζί θα το απαντήσεις μόνο εσύ. Εγω αυτό που θέλω να σου πω με βεβαιότητα είναι ότι αυτά συμβαίνουν σε σχέσεις. Και γω παλιότερα είχα απίστευτα άσχημα ξεσπασματα. Δοκίμασε πάντως μια φορα να μην μιλήσεις, άστον να λέει και να περάσει χωρίς να πεις κάτι, να απαντήσεις. Καμια φορά πρέπει να σιωπούμε. Αυτό βεβαίως πρέπει να γίνεται και από τους δυο, αλλά κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή. Εντάσεις πάντα θα συμβαίνουν, δεν χρειάζεται πάντα να τις δινουμε τοση μεγάλη σημασία.

Και μην αισθάνεσαι άσχημα για ο,τι συνέβη. προχώρησε μπροστά

Quote:

---

Originally Posted by niah

Ως προς τι ειναι προκατειλημμενος?Μπορεις να πεις?Μονο μαζι του νιωθεις ετσι?
Δεν μπορεις να του κανεις μια κουβεντα οχι στα πλαισια ενος καυγα,αλλα στο χαλαρο,για αυτο που νιωθεις και σε πειραζει?..Να του πεις στα ισα δλδ δεν γουσταρω να με αντιμετωπιζεις ετσι(με τη συγκεκριμενη προκαταληψη)
Πιστευω πως απ τη στιγμη που εισαι σε θεση να βλεπεις και να κρινεις την κατασταση,μπορεις και να την αλλαξεις

---

Είμαστε μαζί ένα χρόνο..και μέχρι πριν τρεις μήνες πάθαινα συνέχεια υστερίες και αντιδρούσα υπερβολικά...του έλεγα ποσο τον μισώ κλπ...ξαναγυρνούσα ζητώντας συγνώμη για την υπερβολή μου. Αυτός πάντα μου έλεγε ότι εάν συνεχίσω έτσι θα χωρίσουμε, κι ότι δεν μπορεί όλη του τη ζωή να γινόμαστε τόσο κώλος. Την τελευταία φορά βριστίκαμε πάρα πολύ άσχημα και είπα "ως εδώ εαυτέ μου".
Πράγματι, το τελευταίο τρίμηνο είμαστε πολύ καλά. Αλλά το πρόβλημα είναι πως ό,τι κι αν λέω πλέον το εκλαμβάνει ως δική μου υπερβολή ακόμα κι αν μιλάω όμορφα, ήρεμα. Μου λέει ότι γκρινιάζω κι ότι για όλα φταίω εγώ. η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος είναι ανώριμος..και σήμερα όταν μου είπε ότι δε μετανιωσε που μου μίλησε άσχημα αλλά ότι έπρεπε γιατί δήθεν είχα ξεφύγει, τη στιγμή που αυτός φώναζε στο σπίτι του και βαρούσε τις πόρτες..εγώ έπαθα παράκρουση.

Τοτε, εφοσον λες οτι εχουν ηρεμησει τα πραγματα σε σχεση με παλιοτερα και βλεπεις οτι εχετε μελλον, καντε μια ηρεμη κουβεντα οπως σου λεμε και παραπανω.Πες του πως νιωθεις σε τετοιες φασεις κι οτι δεν θες να σε αντιμετωπιζει ετσι, γιατι δεν εισαι ετσι κι αυτο σε υποβιβαζει και σε κανει να νιωθεις ασχημα.Με τη σειρα σου προσπαθησε να εισαι πιο ψυχραιμη ωστε να του το αποδειξεις και εμπρακτως.Αν βλεπεις οτι συνεχιζει ετσι κ του το ξαναπεις και σε ξαναγραψει μαλλον πρεπει να το ξανασκεφτεις εαν αξιζει να ειστε μαζι και να κλονιζεται τοσο η ψυχικη σου ηρεμια.
Πιστευω πως αν κι ο ιδιος σε βλεπει το ιδιο και δεν θελει να σε χασει θα προσπαθησει κι αυτος απ την πλευρα του.Αν δεν το κανει δεν νομιζω οτι αξιζει οσο πιστευεις.

Εν τω μεταξύ μόλις με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι θα βγει με μια παρέα. Γιατί νιώθω τόσο σκατά?

Παρε λιγο τα πανω σου μωρε.Αλλη μια φαση ειναι.Θα περασει οπως περασαν κι οι υπολοιπες.
Απο εκει και περα μην το παραμελησεις ομως.Ειναι κατι που σε χαλαει και οφειλεις στον εαυτο σου να κανεις μια προσπαθεια να το φτιαξεις,

Αφου βγαινει αυτος με παρεα, κατσε κι εσυ να κανεις κατι για τον εαυτο σου.Οτιδηποτε νομιζεις οτι θα σε ανεβασει.Φροντισε σε,ακου μουσικη,διαβασε κατι,μιλα εδω να ξεσπασεις,οτιδηποτε σ αρεσει ή νομιζεις οτι θα σου κανει καλο..

Αν τον ένοιαζε, θα μου έλεγε να το συζητήσουμε. Τον πήρα τηλ και μου μίλησε πάλι πολύ άσχημα. Δεν αντέχω άλλο.

Μου είπε ότι δε θα βάλει τη γάτα του να κλαίει, να αφήσω τις μαλακίες, δε θα βγει δηλαδή επειδή έχω πρόβλημα εγώ. μου μίλησε λες και είμαι η τελευταία πατσαβούρα.

"Δε θα αφήσω εγώ το φίλο μου για σένα"...εγώ είμαι η γκόμενα.