Νιώθω ότι πεθαίνω..

[Antonis8]

Παιδια δεν ξερετε εσείς καλύτερα απο γιατρούς και χιλιάδες έρευνες για να απαξιωνετε έτσι την βοήθεια των φαρμάκων.

[Antonis8]

Οταν ο εγκέφαλος έχει μια ανισσοροπια, σε τι θα βοηθήσουν οι εναλλακτικές θεραπειες; Δεν ειπα να εχουμε τα φάρμακα καραμελες, ούτε εγώ τα έχω ξεκινήσει ακόμα, αλλά όχι να τα δαιμονοποιουμε κιολας.

[GoldenM]

Επαναλαμβάνω προς εμπέδωση.

Η διεθνεις αναφορες, οι οποίες τώρα προβληματιζουν και μελετώνται από πολλές επιστημονικές ενώσεις , οι χιλιαδες ανεξαρτητες μαρτυρίες και η προσωπική μου εμπειρία είναι ότι τα αντικαταθληπτικα εάν είσαι τυχερός, κουκουλωνουν απλώς τα συμπτώματα και σε βοηθούν βραχυπροθεσμα.

Για την συντριπτική πλειοψηφία, είναι πολύ δύσκολο να τα διακόψουν, και η εν συνεχεία εξισσοροπιση του οργανισμού χωρίς αυτά, μπορεί να καταλήξει σε εφιάλτη.

Νομίζεται ότι έχετε ξεμπερδέψει επειδή για κάποιους μήνες δεν έχετε συμπτώματα στέρησης, όμως ο οργανισμός κάποια στιγμή αδυνατεί να σταθεί στην νεα αυτή εύθραυστη ισσοροπια, και η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί ραγδαία!

Τότε αρχίζουν νέες φαρμακευτικες αγωγές και η παγίδα των αγχολυτικων για να μπορέσουμε να λειτουργισομε, με τον φαύλο κύκλο να συνεχίζεται.

Τότε η εύκολη εξήγηση είναι ότι τα συμπτώματα επανήλθαν και έτσι χρειάζομαστε νεα φάρμακα για να σταθούμε στα πόδια μας.

Αυτά απλά για προβληματισμό, και πράξετε τελικά ότι νομίζετε ότι είναι το καλύτερο για σας.

Δεν βλέπω να υπάρχει όμως και κάποιος άλλος τρόπος αποτελεσματικής διαχείρισης της κατάθλιψης και των παρεμφερών διαταραχών.

Σίγουρα το να πάρεις μόνο αντικαταθλιπτικά χωρίς να κάνεις ψυχοθεραπεία, δεν θα λύσει το πρόβλημα. Απλά θα το κουκουλώσει.

Αν η κατάθλιψη έχει ως αίτιο βιολογικούς παράγοντες, όπως η έλλειψη σεροτονίνης, με ποιο άλλο τρόπο εκτός από αντικαταθλιπτική αγωγή, θα ήταν δυνατή η αποτελεσματική αντιμετώπιση της κατάθλιψης και των συναφών διαταραχών;

Όπως ένας διαβητικός πρέπει να κάνει ένεση ινσουλίνης, έτσι και ένας άνθρωπος που βλέπει ότι δεν είναι δυνατόν να βοηθηθεί με άλλο τρόπο να πάρει το κατάλληλο θεραπευτικό σχήμα.

Ακόμα και αν τα συμπτώματα επιστρέψουν με τη βοήθεια του ιατρού, θα ξανακάνει θεραπεία.

Τι άλλο να κάνει δηλαδή; Να μείνει παθητικός και να υποφέρει;

Δυστυχώς για όλους εμάς που αντιμετωπίσαμε τέτοιου είδους διαταραχές, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η αντιμετώπιση τους είναι μια διαρκής μάχη. Δεν γίνεται αλλιώς.

Αν σπάσεις το χέρι σου θα βάλεις γύψο. Αν τύχει και το σπάσεις ξανά θα βάλεις και πάλι γύψο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Το ίδιο ισχύει και στις αγχώδεις διαταραχές. Αν χρειαστεί να ξαναπάρεις, θα ξαναπάρεις.

Τι πρέπει να γίνει δηλαδή;

Να υποφέρεις μόνος και αβοήθητος;

[GoldenM]

Οταν ο εγκέφαλος έχει μια ανισσοροπια, σε τι θα βοηθήσουν οι εναλλακτικές θεραπειες; Δεν ειπα να εχουμε τα φάρμακα καραμελες, ούτε εγώ τα έχω ξεκινήσει ακόμα, αλλά όχι να τα δαιμονοποιουμε κιολας.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Αντώνη.

Δεν πείρα αγωγή. Το πάλεψα με ψυχοθεραπεία.

Αλλά ήμουν έτοιμος να πάρω ότι ήταν απαραίτητο ώστε να ξεπεράσω την αγχώδη διαταραχή και τις κρίσεις πανικού.

Θέλει γενναιότητα και να το αντιμετωπίσεις το ταχύτερο δυνατό.

[geodim]

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου κ είναι ο λόγος που αρνήθηκα να πάρω την αγωγή του ψυχιάτρου. Σκέφτομαι να κάνω ομοιοπαθητικη.

μια στιγμή, θεωρείς οτι αντί να πάρεις μια αγωγή για την οποία έχουν γίνει ένα κάρο έρευνες και γίνονται ακόμη και τώρα, είναι καλύτερο να πας σε ομοιοπαθητική για την οποία δεν υπάρχει ούτε μία έρευνα που να λέει οτι κάνει οτιδήποτε πέρα από placebo? Μήπως παρά τα όσα έχεις περάσει βρίσκεσαι σε άρνηση για αυτό που έχεις και ψάχνεις άλλες λύσεις?

[kostas62]

Όπως είπα, το post μου ήταν καθαρά για υγιή προβληματισμό, και στην τελική ο καθένας πρέπει να κάνει ότι νομίζει ότι είναι καλύτερο για να βοηθηθεί.

Τώρα σχετικά με την ύπαρξη ανισορροπιας των νευροδιαβιβαστων στον εγκέφαλο που προκαλεί την κατάθλιψη, δεν υπάρχουν επιστημονικες εργαστηριακες έρευνες, καθώς είναι αδύνατον να μετρηθεί η συγκέντρωση τους στον εγκέφαλο!

Η θεωρία είναι, ότι αφού λογικά το ssri θα πρέπει να αυξάνει την σεροτονινη ( προκαλώντας έτσι απο μόνο του μια νέα ορμονική κατάσταση στον εγκέφαλο) και αρκετοί αισθάνονται καλύτερα, άρα τους έλειπε σεροτονινη.

Τώρα πόσο καιρό θα κρατήσει η βελτίωση, ποιες μπορεί να είναι οι μακροπροθεσμες συνέπειες από την λήψη του, και τι θα γίνει αν για κάποιο λόγο πρέπει να το διακόψουμε κάποια στιγμή, κανείς δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά.

Όσο για την θεωρία του διαβητικού και του πάσχοντος από πίεση...
Ο διαβητικός θα μετρήσει το σάκχαρο, θα δει το αποτέλεσμα και ανάλογα θα αυξομειώσει το φάρμακο του. Το ίδιο θα κάνει και αυτός που έχει πίεση.

Στην δική μας περίπτωση, δεν υπάρχουν τέτοιες αντικειμενικες μετρήσεις, και ο γιατρός μας χορηγεί την αγωγή, ανάλογα με το πως αισθανόμαστε, πράγμα που είναι αρκετά υποκειμενικό και εξαρτάται από πολλούς άλλους, άσχετους με το φάρμακο παράγοντες.

Αυτά, επειδή σαν ηλικιακά μεγαλύτερος, πιστεύω ότι θα πρέπει να γνωρίζετε σφαιρικοτερα το θέμα μας.

[GoldenM]

Όπως είπα, το post μου ήταν καθαρά για υγιή προβληματισμό, και στην τελική ο καθένας πρέπει να κάνει ότι νομίζει ότι είναι καλύτερο για να βοηθηθεί.

Τώρα σχετικά με την ύπαρξη ανισορροπιας των νευροδιαβιβαστων στον εγκέφαλο που προκαλεί την κατάθλιψη, δεν υπάρχουν επιστημονικες εργαστηριακες έρευνες, καθώς είναι αδύνατον να μετρηθεί η συγκέντρωση τους στον εγκέφαλο!

Η θεωρία είναι, ότι αφού λογικά το ssri θα πρέπει να αυξάνει την σεροτονινη ( προκαλώντας έτσι απο μόνο του μια νέα ορμονική κατάσταση στον εγκέφαλο) και αρκετοί αισθάνονται καλύτερα, άρα τους έλειπε σεροτονινη.

Τώρα πόσο καιρό θα κρατήσει η βελτίωση, ποιες μπορεί να είναι οι μακροπροθεσμες συνέπειες από την λήψη του, και τι θα γίνει αν για κάποιο λόγο πρέπει να το διακόψουμε κάποια στιγμή, κανείς δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά.

Όσο για την θεωρία του διαβητικού και του πάσχοντος από πίεση...
Ο διαβητικός θα μετρήσει το σάκχαρο, θα δει το αποτέλεσμα και ανάλογα θα αυξομειώσει το φάρμακο του. Το ίδιο θα κάνει και αυτός που έχει πίεση.

Στην δική μας περίπτωση, δεν υπάρχουν τέτοιες αντικειμενικες μετρήσεις, και ο γιατρός μας χορηγεί την αγωγή, ανάλογα με το πως αισθανόμαστε, πράγμα που είναι αρκετά υποκειμενικό και εξαρτάται από πολλούς άλλους, άσχετους με το φάρμακο παράγοντες.

Αυτά, επειδή σαν ηλικιακά μεγαλύτερος, πιστεύω ότι θα πρέπει να γνωρίζετε σφαιρικοτερα το θέμα μας.

Καλησπέρα Κώστα.

Αναγνωρίζω ότι γράφεις με καλή πίστη και με το ίδιο πνεύμα παραθέτω την άποψη μου και εγώ.

Οι αγχώδεις διαταραχές και η κατάθλιψη έχουν πολλές φορές πολλαπλές αιτίες.

Για το λόγο αυτό και λέω ότι χρειάζεται ο άνθρωπος που υποφέρει από κάτι τέτοιο να δώσει τη μάχη του. Όσο και αν αυτό διαρκέσει. Δεν μπορεί να είναι λύση η παραίτηση.

Και αν πρέπει κάποιος να το πάρει εφόρου ζωής, θεωρώ ότι θα πρέπει να το πάρει εφόρου ζωής. Σε κάθε άλλη περίπτωση η ζωή του θα είναι ένα μαρτύριο.

Τι είναι προτιμότερο δηλαδή;

Να πάρεις αγωγή (έστω και εφόρου ζωής - αν χρειαστεί) κάνοντας παράλληλα και ψυχοθεραπεία, ώστε να εντοπίσεις και να θεραπεύσεις ψυχογενείς αιτίες για ότι συμβαίνει. Δεν βλέπω άλλη λύση.

Είναι αμαρτία να ταλαιπωρείτε ένας άνθρωπος σήμερα. Υπάρχουν φάρμακα και επιστήμονες οι οποίοι μπορούν σε πολλές φορές να δώσουν τη λύση.

Το να είμαστε σε άρνηση, να μην είμαστε ικανοί να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε ανάγκη από βοήθεια, θεωρώ ότι είναι πολύ χειρότερο.

Δεν διαφωνώ μαζί σου στο ότι πολλές φορές δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ενδεχόμενες επιπλοκές. Όταν όμως δεν υπάρχει άλλη λύση, τι θα πρέπει να γίνει;

[akis1]

post deleted ;)

[Antonis8]

Η δικη σου περιπτωση ομως δεν είναι απαραιτητα ο γενικός κανόνας. Υπαρχουν ενδείξεις ότι υπαρχει ανισσορπια στον εγκέφαλο, γιατί σας κάνει εντυπωση; Τα παντα έχουν να κάνουν με τον εγκέφαλο, όλο μας το είναι.

Απο κει και περα, προσωπικά δεν έχω βοηθηθεί απο τη ψυχοθεραπεία σχεδόν καθόλου. Ηξερα εξαρχής ποια είναι τα θέματα μου, ειπαμε δυο τρια πράγματα παραπάνω και ως εκει. Η ψυχολόγος μου ήταν κάθετη στο να μην παρω φαρμακευτική αγωγή. Μηπως όμως αυτή ήταν που με ήθελε να μην μπορω να ξεπερασω το προβλημα και να συνεχιζω επ αόριστον τις συνεδρίες; Προς το παρον, έχω πάρει πεντε φορες ζαναξ συνολικά , εδώ και δυο μήνες, τιποτε άλλο. Σκέφτομαι όμως να αρχισω τα ζολοφτ που μου έγραψε ο γιατρός γιατί το εψαξα αρκετά και βλεπω μαρτυρίες ατομων που βοηθηθηκαν και επανήλθαν σε μια σταθερότητα ακόμα και μετά τη διακοπη των φαρμάκων. Αν αντιμετωπιζεις καθημερινά κρίσεις πανικου ή φοβο θανάτου και εμμονές ιδέες με την υγεία ή ό,τι άλλο ππρεμφερές,για ποιο λόγο να υποφερεις επ αόριστον; Ολοι οι ανθρωποι χρησιμοποιουν φάρμακα και όλες οι θεραπειες φαρμακευτικές ή μη, την ίδια λειτουργία προσπαθουν να επιτελεσουν, δηλαδή να καταλαγιασουν τη σφοδρότητα των συμπτωματων. Καποιοι στρέφονται στα φουμαρα της θρησκείας, άλλοι στη γιόγκα, άλλοι στην ομοιοπαθητική, άλλοι στα φάρμακα. Πρακτικα όλοι ψάχνουν να εξαλείψουν το συμπτωμα γιατί η αιτία (που είναι συνδυασμός και εγκεφαλου και περιβάλλοντος) δεν μπορει να εξαλειφθεί πια,βρίσκεται στο παρελθον.

[GoldenM]

Η δικη σου περιπτωση ομως δεν είναι απαραιτητα ο γενικός κανόνας. Υπαρχουν ενδείξεις ότι υπαρχει ανισσορπια στον εγκέφαλο, γιατί σας κάνει εντυπωση; Τα παντα έχουν να κάνουν με τον εγκέφαλο, όλο μας το είναι.

Απο κει και περα, προσωπικά δεν έχω βοηθηθεί απο τη ψυχοθεραπεία σχεδόν καθόλου. Ηξερα εξαρχής ποια είναι τα θέματα μου, ειπαμε δυο τρια πράγματα παραπάνω και ως εκει. Η ψυχολόγος μου ήταν κάθετη στο να μην παρω φαρμακευτική αγωγή. Μηπως όμως αυτή ήταν που με ήθελε να μην μπορω να ξεπερασω το προβλημα και να συνεχιζω επ αόριστον τις συνεδρίες; Προς το παρον, έχω πάρει πεντε φορες ζαναξ συνολικά , εδώ και δυο μήνες, τιποτε άλλο. Σκέφτομαι όμως να αρχισω τα ζολοφτ που μου έγραψε ο γιατρός γιατί το εψαξα αρκετά και βλεπω μαρτυρίες ατομων που βοηθηθηκαν και επανήλθαν σε μια σταθερότητα ακόμα και μετά τη διακοπη των φαρμάκων. Αν αντιμετωπιζεις καθημερινά κρίσεις πανικου ή φοβο θανάτου και εμμονές ιδέες με την υγεία ή ό,τι άλλο ππρεμφερές,για ποιο λόγο να υποφερεις επ αόριστον; Ολοι οι ανθρωποι χρησιμοποιουν φάρμακα και όλες οι θεραπειες φαρμακευτικές ή μη, την ίδια λειτουργία προσπαθουν να επιτελεσουν, δηλαδή να καταλαγιασουν τη σφοδρότητα των συμπτωματων. Καποιοι στρέφονται στα φουμαρα της θρησκείας, άλλοι στη γιόγκα, άλλοι στην ομοιοπαθητική, άλλοι στα φάρμακα. Πρακτικα όλοι ψάχνουν να εξαλείψουν το συμπτωμα γιατί η αιτία (που είναι συνδυασμός και εγκεφαλου και περιβάλλοντος) δεν μπορει να εξαλειφθεί πια,βρίσκεται στο παρελθον.

Κανενός η περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί γενικός κανόνας.

Υπάρχει όμως ένα κοινά αποδεκτό (θέλω να πιστεύω) αξίωμα, το οποίο και οι ειδικοί της ψυχικής υγείας ισχυρίζονται. Ότι δηλαδή για τις αγχώδεις διαταραχές και την κατάθλιψη, ο συνδυασμός φαρμακοθεραπείας (όπου και όταν χρειάζεται) με την ψυχοθεραπεία μπορούν να λειτουργήσουν θεραπευτικά στον πάσχοντα.

Όταν έκανα ψυχοθεραπεία μιλήσαμε για 20 - 25 συναντήσεις. Μια συνάντηση την εβδομάδα. Μετά από 18 συνεχόμενες εβδομάδες σταμάτησα. Πλέον μιλάω μαζί με τη ψυχολόγο μου μόνο αν χρειαστώ κάτι ή προβληματιστώ από κάτι. Μιλάω μαζί της περίπου μια φορά το δίμηνο.

Αν η ψυχοθεραπεία γίνει σωστά σε αλλάζει πραγματικά πολύ και σε βοηθάει πραγματικά πάρα πολύ.

Όλα χρειάζονται λοιπόν κατά περίπτωση.

Ξέρω συνάδελφο μου, ο οποίος έπαθε κατάθλιψη μετά από το διαζύγιο του. Εδώ και δυο χρόνια παίρνει τα ηρεμιστικά σαν καραμέλες. Βασικά αναγκάστηκε να παρατήσει και τη δουλειά για μεγάλο διάστημα. Αν πήγαινε σε ένα ψυχολόγο, να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του, θα μπορούσε να έχει διαχειριστεί τα πράγματα καλλίτερα.

Αυτό που πιστεύω ότι κάνει κακό είναι να απορρίπτουμε ή να δαιμονοποιούμε, είτε τα φάρμακα είτε την ψυχοθεραπεία. Χρειάζονται και τα δύο. Είτε μεμονωμένα, είτε σε συνδυασμό ώστε να βοηθηθεί ο άνθρωπος που πάσχει από όποιο θέμα τους απασχολεί.

[vickie_victoria]

μια στιγμή, θεωρείς οτι αντί να πάρεις μια αγωγή για την οποία έχουν γίνει ένα κάρο έρευνες και γίνονται ακόμη και τώρα, είναι καλύτερο να πας σε ομοιοπαθητική για την οποία δεν υπάρχει ούτε μία έρευνα που να λέει οτι κάνει οτιδήποτε πέρα από placebo? Μήπως παρά τα όσα έχεις περάσει βρίσκεσαι σε άρνηση για αυτό που έχεις και ψάχνεις άλλες λύσεις?

Ακριβώς ψάχνω άλλες λύσεις χωρίς παρενέργειες

[geodim]

Ρε φιλενάδα, ήδη ζεις τις παρενέργειες...αν το ονομάζεις αυτό ζωή δλδ να φοβάσαι κάθε ώρα και στιγμή.
Τράβα βρες έναν γιατρό να το συζητήσετε να πάρεις μια αγωγή.
Δεν είπε κανείς πως τα ssri δεν έχουν καμία παρενέργεια, αλλά παρενέργεια έχουν και οι ασπιρίνες και τα πάντα.


Εστάλη από Mi A2 Lite στο E-Psychology.gr Mobile App

[Biliskov]

Ακριβώς ψάχνω άλλες λύσεις χωρίς παρενέργειες

Καλησπέρα Vicky. Αν θέλεις στείλε μου προσωπικό μήνυμα να σου πω κατι για την ομοιοπαθητική.

[Antonis8]

Βικυ, είχα παει στον ψυχίατρο με το ίδιο σκεπτικο, ότι δεν θέλω τις παρενέργειες των φαρμάκων και ψαχνω για κάτι πιό εναλλακτικό σε φυτικό. Και μου ειπε το εξής: και τα φυτικά έχουν παρενέργειες, επεξεργασμενα είναι και μάλιστα χωρίς τους αμέτρητους ελέγχους και πολυετεις ερευνες που έχουν τα συμβατικά φάρμακα. Το βρίσκω σκοταδιστικο να είναι καποιος τόσο προκατειλειμμενος στα φάρμακα για ψυχικά προβληματα. Υπαρχουν άλλωστε πολλων ειδών, δεν είναι όλα βαριά. Το να πας σε καποιον και να σου γράψει ένα ματζουνι, στην καλύτερη περιπτωση να ελπιζεις να λειτουργήσει ως placebo.

[vickie_victoria]

Μου είχε πει τι παρενέργειες θα εμφανίσω κ επίσης μ λέει πάρτα 2 μήνες κ μετά έλα. Όχι εγώ θέλω επαφή επικοινωνία αυτό δεν με βοηθάει