αυτο το πραμα δε παλευεται χωρις αντικαταθλιπτικο

[Άλις]

60 mg (3 χάπια) έπαιρνα Ladose καθημερινά και πάλι δε με έπιαναν. Κάποιες σκέψεις που κάνω για 'μένα κι ίσως ισχύουν και για εσένα anxious4ever, είναι να κατασταλάξω σε τουλάχιστον 2 σκευάσματα και να τα εναλλάσσω περιοδικά. Δηλαδή, αν δω ότι με ωφελεί το efexor να το πάρω για κάποιους μήνες και μετά, όταν αρχίζω να το συνηθίζω, να το αλλάζω για άλλους μερικούς μήνες με άλλο χάπι που πάλι θα έχω διαπιστώσει ότι με ωφελεί και να τα πηγαίνω εναλλάξ. Για πάντα. Επειδή το έχω πάρει απόφαση πια ότι δε γίνεται χωρίς χάπια

[kostas62]

Δυστυχώς, συνεχίζω να διαβάζω τρελά πράγματα εδώ μέσα...

Δεν μου αρέσει να εμπλέκομαι πολύ, αλλά επειδή μπορεί κάποιος να προβληματιστει, απλά να τονίσω και πάλι ότι αυτά τα φάρμακα δεν είναι ασπιρίνες και
κάθε οργανισμός ανταποκρίνεται διαφορετικά.

Τα αρχίζω και τα σταματάω οπότε νομίζω, αυξομοιωνω τις δόσεις οπότε θέλω, και τα αλλάζω επειδή κάποιος μου το πρότεινε, μπορεί να οδηγήσουν σε καταστροφικά αποτελέσματα.

Τουλάχιστον, ότι κάνετε ας το κάνετε με κάποια σωστή ιατρική καθοδήγηση.

Αυτά και ο Θεός βοηθός.

[anxious4ever]

με γιατρους μιλαμε καλε..εγω τουλαχιστον με τον γιατρο μου μιλαω, ακομα δεν παιρνω τπτ κ δευτερα θα βρεθω με τον γιατρο μου να μου πει αν θα παρω κ τι θα παρω... το οτι απλα παραθετουμε τις σκεψεις μας δε σημαινει οτι θα τις πραγματωσουμε κιολας...

[Άλις]

Δυστυχώς, συνεχίζω να διαβάζω τρελά πράγματα εδώ μέσα...

Δεν μου αρέσει να εμπλέκομαι πολύ, αλλά επειδή μπορεί κάποιος να προβληματιστει, απλά να τονίσω και πάλι ότι αυτά τα φάρμακα δεν είναι ασπιρίνες και
κάθε οργανισμός ανταποκρίνεται διαφορετικά.

Τα αρχίζω και τα σταματάω οπότε νομίζω, αυξομοιωνω τις δόσεις οπότε θέλω, και τα αλλάζω επειδή κάποιος μου το πρότεινε, μπορεί να οδηγήσουν σε καταστροφικά αποτελέσματα.

Τουλάχιστον, ότι κάνετε ας το κάνετε με κάποια σωστή ιατρική καθοδήγηση.

Αυτά και ο Θεός βοηθός.

Θα συμφωνούσα απόλυτα σ' αυτά που λες αν ζούσαμε στην Ελβετία. Στη χώρα μας όμως που οι περισσότεροι δουλεύουν (αν δουλεύουν) για 350 ευρώ το μήνα και πρέπει να χαμογελούν κιόλας, τα αντικαταθλιπτικά θα έπρεπε να δίνονται δώρο με τις κυριακάτικες εφημερίδες. Ας πάει κάποιος στο Κερατσίνι να μιλήσει για επίσκεψη σε ψυχολόγο, να δούμε πώς θα τον κοιτάξουν. Κι εκεί να δεις ψυχικές ασθένειες που υπάρχουν!

[Άλις]

Να αφήσουμε δηλ. τις ψυχικές ασθένειες χωρίς θεραπεία; Δεν τους βλέπετε ότι παίρνουν παιδιά και σκυλιά και πηδάνε από τα μπαλκόνια;

[anxious4ever]

ΑΧ μη λετε τετοια..φοβαμαι...ειμαι σε αγχος κ φοβαμαι τα μπαλκονια...ρε τι παθαμε!!

[kostas62]

με γιατρους μιλαμε καλε..εγω τουλαχιστον με τον γιατρο μου μιλαω, ακομα δεν παιρνω τπτ κ δευτερα θα βρεθω με τον γιατρο μου να μου πει αν θα παρω κ τι θα παρω... το οτι απλα παραθετουμε τις σκεψεις μας δε σημαινει οτι θα τις πραγματωσουμε κιολας...

Μπράβο anxious και πολύ καλά κάνεις.

Και εγώ είχα αιματολογικο πρόβλημα από την μακροχρόνια λήψη του αντικαταθληπτικου μου( seropram 20 mg).

Τα λευκά αιμοσφαίρια είχαν πέσει από 5.500 στα 3.400!
Οι γιατροί με παρέπεμπαν από εξετάσεις σε εξετάσεις και κανεις δεν σκέφτηκε το φάρμακο!!

Έπρεπε να το ψάξω μόνος μου στην διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία ( ευτυχώς οι συναφείς μου γνώσεις με βοήθησαν), και τελικά άρχισα να το διακόπτω μόνος μου όταν και τα ηπατικα μου ένζυμα άρχισαν να αυξάνονται ανησυχητικά.

Όσο ελαττωνα σιγά σιγά την δόση, τόσο οι τιμές άρχισαν να βελτιώνονται. Όταν το διεκοψα εντελώς μετά από πολύ προσπάθεια και σε μεγάλο χρονικό διάστημα , όλα επέστρεψαν στο φυσιολογικό.

Εσύ τουλάχιστον το πρόλαβες και είχες την σωστή βοήθεια.

Οπως σου είπα και παλαιότερα ο καλύτερος γιατρός για μένα ήταν ο χρόνος και η απόφαση ότι δεν έχω άλλο δρόμο, καθώς παρόλο ότι χωρίς το φάρμακο δεν θα μπορούσα να ξανά σταθώ στα πόδια μου όταν έπαθα το breakdown από το εργασιακό stress, κατάλαβα ότι μακροπροθεσμα δεν ξέρω τι επιπτώσεις μπορεί να έχω.

Τελικά, ενώ είχα αρχίσει να απελπιζομαι και να διερωτώμαι πως θα συνεχίσω έτσι την ζωή μου, ένα πρωινό μετά από πολλούς μήνες αισθάνθηκα καλύτερα!
Τους επόμενους μήνες τα συμπτώματα συνέχισαν να βελτιώνονται μέχρι που πέρασαν τελείως.

Τώρα είμαι καλά 3 χρόνια χωρίς κανένα φάρμακο.

Δεν μπορούσα να το πιστέψω, γιατί παρόλα όσα διάβαζα, ο επιστημονικός μου ρεαλισμός, δεν μου επέτρεπε να πιστεύω στις τρομερές δυνάμεις του οργανισμού να επιστρέφει σε υγιεί ισσοροπια από μόνος του.

Μην απελπίζεσαι, και εσύ κάποια στιγμή έστω και με προσωρινή βοήθεια με φάρμακα, θα επανέλθεις!

Αυτά και ελπίζω να μην σε κούρασα.

[anxious4ever]

Δεν με κουρασες καθολου, απλα απορω πως βρηκες την δυναμη να μεινεις χωρις φαρμακο...εγω ειμαι σχεδον 2 μηνες με καθημερινο αγχος που δεν περναει παρα μονο με ζαναξ, εχω πλεον εξαντληθει, δεν ξερω αν εχω αλλο δυναμεις πια... παρατηρω συμπτωματα αποσυρσης καποιες μερες, οπως πχ δεν θελω να μπω στο μπανιο, δεν θελω να κανω τπτ παρα μονο κρεβατι, κ μεσα μου βραζω..ειδικα τις πρωινες ωρες που ξυπναω ειναι ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ!!! κ απορω... ποση υπομονη να κανω??
φυσικα ξεκινησα ψυχοθεραπεια, ειχα εχτες συνεδρια κ σοβαρα με βοηθησε παρα πολυ!! ομως σημερα παλι επρεπε να παρω ζαναξ για να ερθω στην δουλεια...νομιζω οτι εχει να κανει κ με το μεγεθος του αγχους που εχει ο καθε ανθρωπος, επισης δεν θελω να παιρνω ζαναξ επι μηνες γι αυτο προτιμω να παρω μια θεραπεια..
κανω κ ομοιοπαθητικη αλλα δε βλεπω κ καποιες τρομερες αλλαγες... με το ζορι νιωθω πως κανω τα παντα...με το ζορι δουλεια. με το ζορι ντυσιμο, ενας αθλος ειναι καποια πραγματα.
Οταν πλησιαζει αργια η σκ πανικοβαλλομαι γτ δε ξερω πως θα ειμαι τις πρωινες ωρες. δεν με ανακουφιζει το σπιτι μου, δεν με ανακουφιζει να δω μια ταινια οπως πριν... δεν χαιρομαι τπτ... μονο το απογευμα καπως που πεφτει ο ηλιος αρχιζω κ νιωθω πιο ασφαλης απο το αγχος.
θεωρω οτι εχει να κανει με το μεγεθος της καταστασης.... παντως πολλοι φιλοι μου ειναι καρμπον με μενα κ αυτοι οι καιμενοι κανουν θεραπεια...
με στηριζουν πολυ γτ τα χουν περασει κ ξερουν πως ειναι.