Γεια σου φοβε!

[anast]

2η φορα μεσα σε λιγες μερες που γράφω. Νιώθω εναν ανεξητο φοβο εδω και περιπου 3 χρονια. Ξεκιναει μια ενόχληση στα δοντια και εγω ειμαι ετοιμη να καταρρευσω. Εννοείται πως εχω κανει απειρα σεναρια για το τι θα κανω αν συμβει αυτο ή αν συμβεί εκεινο. Νιώθω πραγματικά ότι θελω να το βαλω στα ποδια να πεταξω οτι ονειρευόμουν στη ζωη μου και μου δόθηκε απλοχερα. Θελω να νιωσω ασφαλεια και αυτη δε τη νιωθω ουτε οταν ειμαι με τους γονεις μου ουτε τωρα στη μεγαλουπολη που ζω και μπορει να μιυ προσφερει τα παντα απο ιατρικής αποψης. Είμαι 24 ετων και κανω σαν να ειμαι 5. Φοβάμαι και αγχώνομαι χωρις πραγματικα να μπορω να εντοπισω την αιτια. Το ξερω οτι υπαρχουν πιο σοβαρα πραγματα στη ζωη απο αυτο που νιώθω αλλα ολο αυτο με καταβαλει και αισθάνομαι παρανοϊκή.

[Constantly curious]

Μεγαλούπολη είναι η Αθήνα; είσαι φοιτήτρια;

[Νοσηρή φαντασία]

Καλησπέρα και καλώς ήρθες. Μην αισθάνεσαι ασχημα που εχεις φοβιες οι περισσότεροι έχουμε και ειναι και φυσιολογικό. Το θεμα ειναι να μην '' τρελαίνεσαι'' με το παραμικρό.

[anast]

Μεγαλούπολη είναι η Αθήνα; είσαι φοιτήτρια;

Οχι δεν είμαι φοιτήτρια! Εχω ολοκληρώσει τις σπιυδες μου.

[Constantly curious]

Είσαι σε περίοδο εργασιακής πίεσης; Πολλές φορές με τη λογική λέμε "κατάφερα αυτό που ήθελα " αλλά το συναίσθημα μας δεν είναι θετικό. Για παράδειγμα καποιος αλλάζει χώρα για να βρει δουλειά στο αντικείμενο του και ενώ χαίρεται για τη δουλεια όταν γυρίζει σπίτι είναι ψυχολογικά ράκος. Ελπίζω αυτό που σε ανησυχεί να το ανακαλύψεις σύντομα για να μπορέσεις να το αλλάξεις.

[anast]

Καλησπέρα και καλώς ήρθες. Μην αισθάνεσαι ασχημα που εχεις φοβιες οι περισσότεροι έχουμε και ειναι και φυσιολογικό. Το θεμα ειναι να μην '' τρελαίνεσαι'' με το παραμικρό.

Το θέμα είναι πως αν καθήσω και σκεφτω αντικειμενικά ότι μου λενε ολοι το βλέπω και εγω. Το θεμα ειναι πως αφηνω τον πανικό να με καταβάλλει και ουσιαστικά παω ξανα στο μηδέν. Σκέφτομαι τόσο πολύ που πραγματικά κουράζομαι απο ολο αυτο. Σε μια επίσκεψη που εκανα σε ψυχολόγο μου ειπε μη προσπαθείς να διώξεις το φοβο σου αγκαλιασε τον αποδεξου τον σαν να ειναι ενας αορατος φιλος και συνεχισε να κανεις το προγραμμα σου. Αλλα πραγματικά ειναι ποοολυ δυσκολο. Δεν μπορώ να πω οτι εχει γίνει κατι ακραιο στο παρελθόν και αυτο ειναι που με θυμωνει γιατι τουλάχιστον θα μπορούσα να βρω την αιτία τωρα απλά μολις υπαρξει μια σημαντική στιγμή στη ζωη μου σκέφτομαι οτι κατι θα παθω συνέχεια και συνέχεια αυτο το πραγμα και ολες οι αρνητικές σκεψεις οτι δε θα τα καταφερω κλπ κλπ. Με κυριεύει τοσο πολυ που νομίζω πως είμαι στα όρια να γινω αυτο καταστροφική.

[anast]

Είσαι σε περίοδο εργασιακής πίεσης; Δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη που να μην έχει έστω μια φοβία. Κάποιοι έχουν λίγες κάποιοι πολλές. Πολλές φορές με τη λογική λέμε "κατάφερα αυτό που ήθελα " αλλά το συναίσθημα μας δεν είναι θετικό. Για παράδειγμα καποιος αλλάζει χώρα για να βρει δουλειά στο αντικείμενο του και ενώ χαίρεται για τη δουλεια όταν γυρίζει σπίτι είναι ψυχολογικά ράκος. Ελπίζω αυτό που σε ανησυχεί να το ανακαλύψεις σύντομα για να μπορέσεις να το αλλάξεις.

Σε αυτη τη φαση υπαρχει πιεση και καθε φορα σε περιστάσεις κρισιμες νιωθω ετσι. Τον τελευταίο χρόνο ομως το νιωθω και γενικοτερα. Βρήκα πρόσφατα δουλεια στο αντικείμενο ολα μου πανε καλα και το περιβάλλον είναι πολύ καλος μεχρι στιγμής ειναι ακριβως οτι ζητούσα. Και εγω αντι να πεταω απο τη χαρα μου σκέφτομαι οτι κατι θα πάθω.

[Constantly curious]

Σταμάτησες τις συνεδρίες με ψυχολογο;. Αν επιτρέπεται γιατί; φυσικά και είναι δύσκολο να αγκαλιάσουμε τους φόβους μας. Γενικώς ότι μας αγχώνει και και φοβίζει δε λύνεται συντομα. Θέλει καθημερινή δουλειά.

[anast]

Σταμάτησες τις συνεδρίες με ψυχολογο;. Αν επιτρέπεται γιατί; φυσικά και είναι δύσκολο να αγκαλιάσουμε τους φόβους μας. Γενικώς ότι μας αγχώνει και και φοβίζει δε λύνεται συντομα. Θέλει καθημερινή δουλειά.

Πηγα πρώτη φορα πριν 3 εβδομαδες περιπου στην πολη που μένουν οι γονεις μου οταν εμαθα οτι θα ξεκινήσω να εργαζομαι επειδή ειχα πολύ εντονο στρες. Επρεπε ομως να μετακομίσω οπότε δε μπορούσα να συνεχίσω εκει. Ηταν φυσικα ενήμερη απο την αρχή γι αυτο. Ουσιαστικά ήταν απλα μια επίσκεψη

[Constantly curious]

Αν μπορείς να κάνεις συνεδρίες μέσω σκαιπ κάνε το. Πίστεψε με... Αν αποκτήσεις καλή θεραπευτική σχέση θα βοηθηθεις. Τουλάχιστον εγώ έλαβα βοήθεια όταν το έκανα. Όταν αιωρείται κάτι πάνω από το κεφάλι μας και ποτέ δεν νιώθουμε καλά αλλά δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε με κοντινα άτομα μιλάμε σε ειδικό. Άποψη μου. Ελπιζω να λάβεις και άλλες απαντησεις.

[Macgyver]

Σταμάτησες τις συνεδρίες με ψυχολογο;. Αν επιτρέπεται γιατί; φυσικά και είναι δύσκολο να αγκαλιάσουμε τους φόβους μας. Γενικώς ότι μας αγχώνει και και φοβίζει δε λύνεται συντομα. Θέλει καθημερινή δουλειά.

Πολυ σωστα C.C. , αμα μουρχεται μια αρνητικη σκεψη με την μορφη φοβιας , την διωχνω απο το μυαλο μου ......συμφωνα με μια ερευνα , το 87% των φοβιων , ποτε δεν γινονται πραματικοτητα , το 6% γινεται μορφη αλλα οχι με την σφοδροτητα και την μορφη που περιμεναμε , και μονο το 7 % γινεται οντως πραματικοτητα ........οπου ειναι προσανατολισμενο το μυαλο σου , αυτο θα γινει και στην πραξη ......εισαι θετικος ? ολα θαρθουν καλυτερα απ οσο περιμενεις ......εισαι το αντιθετο ? παλι ισχυει το ιδιο .....

προ κτθλψεως , που ημουν φουλ θετικος , ολα γινοντουσαν ως δια μαγειας ........................με το που απεκτησα κτθλψη , υπαρχει μια αρνητικη τροπη των πραματων ........οχι σοβαρη , αλλα καμμια σχεση με πριν , διοτι διατηρω την θετικοτητα μου , ως εναν βαθμο φυσικα .....αλλα η αρνητικοτητα βαζει το χερακι της ......
ειμαι βαθυτατα παπεισμενος γι αυτην την θεωρια μου .......στα 57 μου .....

[anast]

Πολυ σωστα C.C. , αμα μουρχεται μια αρνητικη σκεψη με την μορφη φοβιας , την διωχνω απο το μυαλο μου ......συμφωνα με μια ερευνα , το 87% των φοβιων , ποτε δεν γινονται πραματικοτητα , το 6% γινεται μορφη αλλα οχι με την σφοδροτητα και την μορφη που περιμεναμε , και μονο το 7 % γινεται οντως πραματικοτητα ........οπου ειναι προσανατολισμενο το μυαλο σου , αυτο θα γινει και στην πραξη ......εισαι θετικος ? ολα θαρθουν καλυτερα απ οσο περιμενεις ......εισαι το αντιθετο ? παλι ισχυει το ιδιο .....

προ κτθλψεως , που ημουν φουλ θετικος , ολα γινοντουσαν ως δια μαγειας ........................με το που απεκτησα κτθλψη , υπαρχει μια αρνητικη τροπη των πραματων ........οχι σοβαρη , αλλα καμμια σχεση με πριν , διοτι διατηρω την θετικοτητα μου , ως εναν βαθμο φυσικα .....αλλα η αρνητικοτητα βαζει το χερακι της ......
ειμαι βαθυτατα παπεισμενος γι αυτην την θεωρια μου .......στα 57 μου .....

Έχεις απόλυτο δικιο σε οσα λες. Μπορω να κατανοήσω αντικειμενικά την πραγματικότητα αλλα δυσκολεύομαι να την αποδεχτώ. Με πιανει φοβια και οποιος και να με ρωτήσει ακομη και εγω η ιδια, τι είναι αυτο που φοβάμαι δεν μπορω να το προσδιορίσω. Φοβάμαι οτι κατι θα παθω γενικό και αόριστο και δεν θα εχω κανεναν να με βοηθησει. Και μετα αισθανομαι παρανοϊκή γιατι ξερω οτι ολο αυτο ειναι μια ηλιθια φοβια αλλα εγω δε μπορώ να τη διωξω. Απο μικρη ημουν παντα ονειροπολα μου αρεσε τρελα να κανω ονειρα ηξερα βέβαια τι ειναι εφικτο και τι οχι. Αλλα παντα ονειρευόμουν. Τους τελευταίους μηνες ομως φοβάμαι να κανω ονειρα νιωθω πως αν ονειρευτώ θα απογοητευτω φρικτα και το σιχαινομαι αυτο το συναισθημα!