Οριακή μου αγάπη Vol. 2

[GeorgeGr1]

Καταλαβαίνω τί εννοείς. Βλέπεις τις red flags αλλά μπροστά σ'αυτό το όνειρο που ζεις όλα ξεθωριάζουν κι ας μην ήθελες αρχικά πιο σοβαρή σχέση. Ειδικά όταν δεν έχεις ιδέα απο ΔΠ....
Και τις έχεις ξεπεράσει αυτές τις ενοχές σου; Αν ναι, πώς τα κατάφερες;;

Οσο και να σου φαίνεται περίεργο αυτοτιμωρήθηκα επιστρέφοντας πάλι, ήξερα τι με περιμένει, στο δεύτερο γύρο ήταν η ταλαιπωρία μου αλλά εκτός του ότι επιβεβαιώθηκα ότι ήταν εκδικητική σαν άνθρωπος, μου πέρασαν και οι ενοχές σε μεγάλο βαθμό. Βασικά το βάσανο ήταν ότι δεν χωρίσαμε τηλεφωνικά η κάπως πιο σταδιακά, της το είπα τετ α τετ μπαμ και κάτω χωρίς τσακωμό, αν και το είχε ψιλιαστει να έρχεται, όποτε είδα μπροστά μου αυτό που λένε τρόμος απόρριψης, ότι και αν είχε κάνει και αν είχε πει, εκείνη τη στιγμή και το επόμενο αρκετό διάστημα ενοιωθα υπερβολικά χάλια

[Epsilon]

Βασικά το βάσανο ήταν ότι δεν χωρίσαμε τηλεφωνικά η κάπως πιο σταδιακά, της το είπα τετ α τετ μπαμ και κάτω χωρίς τσακωμό, αν και το είχε ψιλιαστει να έρχεται, όποτε είδα μπροστά μου αυτό που λένε τρόμος απόρριψης, ότι και αν είχε κάνει και αν είχε πει, εκείνη τη στιγμή και το επόμενο αρκετό διάστημα ενοιωθα υπερβολικά χάλια

Της το είπες εσύ; Και δεν προσπάθησε να σου αλλάξει γνώμη;

[GeorgeGr1]

Της το είπες εσύ; Και δεν προσπάθησε να σου αλλάξει γνώμη;

προσπαθησε φουλ αλλά το είχα πάρει απόφαση, άσε ούτε να το θυμάμαι δε θέλω

[Epsilon]

Πόσο καιρό είστε χωρισμένοι (όσοι έχετε χωρίσει) με ανθρώπους που μάλλον ήταν οριακοί ή νάρκισσοι; Τους σκέφτεστε ακόμα; (προφανώς, για να γράφετε εδώ...)

[proteus]

Πόσο καιρό είστε χωρισμένοι (όσοι έχετε χωρίσει) με ανθρώπους που μάλλον ήταν οριακοί ή νάρκισσοι; Τους σκέφτεστε ακόμα; (προφανώς, για να γράφετε εδώ...)

Όχι αγαπητέ. Αποφάσισα να προχωρήσω τη ζωή μου. Ότι έγινε, έγινε. Χτυπήθηκα, έπαιξα το ρόλο του θύματος, μα αποφάσισα να τα αφήσω όλα πίσω μου και να κοιτάω μόνο μπροστά..

[Epsilon]

Όχι αγαπητέ. Αποφάσισα να προχωρήσω τη ζωή μου. Ότι έγινε, έγινε. Χτυπήθηκα, έπαιξα το ρόλο του θύματος, μα αποφάσισα να τα αφήσω όλα πίσω μου και να κοιτάω μόνο μπροστά..

Όμως είσαι σε αυτό το φόρουμ, διαβάζεις και απαντας. Σε πιστεύω ότι προχώρησες, αλλά κάτι σε τρώει ακόμα...

[proteus]

Όμως είσαι σε αυτό το φόρουμ, διαβάζεις και απαντας. Σε πιστεύω ότι προχώρησες, αλλά κάτι σε τρώει ακόμα...

Δεν έχεις άδικο. Οι οριακοί είναι συνήθως έντονες προσωπικότητες. Δύσκολα βγαίνεις αλώβητος από μια σχέση μαζί τους...

[Epsilon]

Δεν έχεις άδικο. Οι οριακοί είναι συνήθως έντονες προσωπικότητες. Δύσκολα βγαίνεις αλώβητος από μια σχέση μαζί τους...

Το ξέρω. Γι αυτό είμαι κι εγώ εδώ, εξάλλου.

[OD1]

Πόσο καιρό είστε χωρισμένοι (όσοι έχετε χωρίσει) με ανθρώπους που μάλλον ήταν οριακοί ή νάρκισσοι; Τους σκέφτεστε ακόμα; (προφανώς, για να γράφετε εδώ...)

Σχεδόν ενάμιση μήνα. Το τραύμα είναι φρέσκο ακόμη.

Η απάντηση στο δεύτερο ερώτημά σου έχει δοθεί ήδη από εσένα, οπότε θα γράψω για τον τρόπο, με τον οποίο τη σκέφτομαι (αυτός καθορίζεται γενικά από πολλούς παράγοντες: την προσωπικότητά μου, τη διάρκεια της σχέσης, αν ήταν σχέση από απόσταση ή συγκατοίκηση, την πρότερη φιλία, την ηλικία μου, τον κύκλο των φίλων μου, το μέρος όπου ζω, τις ευκαιρίες γνωριμίας με κάποιον/κάποια άλλον/άλλη κ.λπ.). Στη δική μου περίπτωση ήμασταν γύρω στους 8 μήνες σε σχέση, αλλά ήμασταν φίλοι για 2 χρόνια πριν από αυτό, οπότε ένας βαθμός οικειότητας και εμπιστοσύνης υπήρχε. Συγκατοικήσαμε για 4 μήνες - σχεδόν όσο κράτησε η κόλαση. Έχω υπάρξει σε σταθερές σχέσεις που κράτησαν από 3 έως 8.5 χρόνια, κάτι πιο οδυνηρό από αυτό δεν έχω ξαναζήσει. Ναι, τη σκέφτομαι συνέχεια με ένταση που κυμαίνεται. Αλλά συνεχώς. Σκέφτομαι ό,τι όμορφο ζήσαμε μαζί και αμέσως μετά όλα τα τρελά που άκουσα και βίωσα. Πρόκειται για μια διαρκή μετάβαση μέσα στο μυαλό μου από το ένα άκρο στο άλλο που αυτή τη στιγμή τουλάχιστον δυσκολεύομαι φοβερά να τη σταματήσω. Αυτή τη βδομάδα βρήκα τη δύναμη να σβήσω τον αριθμό της και έμεινα μουδιασμένος για ώρες. Ευτυχώς δεν είμαι σε όνλαιν μέσα δικτύωσης. Ήταν σαν να είχα μια σχέση με έναν άνθρωπο Α και αμέσως μετά εμφανίστηκε ένας άνθρωπος Β που μου την έκλεψε, αλλά κράτησε τη μορφή της. Κυρίως είμαι οργισμένος όταν τη σκέφτομαι, όπως έγραψα παραπάνω. Άλλες φορές θρηνώ για τον άνθρωπο που αγάπησα, αλλά βοηθά να σκέφτομαι πως δεν υπήρξε ποτέ (και πράγματι, δεν υπήρξε), πως δεν θα μπορούσα να έχω κάνει καλύτερο και πως δεν θα ήταν δυνατόν να μου συμπεριφερθεί διαφορετικά. Της έδωσα ό,τι καλύτερο είχα από εμένα και αυτή μάλλον έδωσε ό,τι καλύτερο μπορούσε να δώσει. Βοηθά επίσης να βλέπω σχετικά βίντεο στο ίντερνετ και να διαβάζω για τις ΔΠ. Κατά κάποιο τρόπο τότε, η περίπτωσή της αποκτά νόημα. Είναι τρομακτική, φρικτή εμπειρία. Δεν θέλω να σκέφτομαι το μαρτύριο των ανθρώπων που βρίσκονται στον στενό οικογενειακό κύκλο της (γονείς, αδέλφια), εφόσον βεβαίως αυτοί είναι νορμάλ. Αυτοί δεν μπορούν να σβήσουν τον αριθμό της.

[Epsilon]

Βοηθά επίσης να βλέπω σχετικά βίντεο στο ίντερνετ και να διαβάζω για τις ΔΠ. Κατά κάποιο τρόπο τότε, η περίπτωσή της αποκτά νόημα. Είναι τρομακτική, φρικτή εμπειρία.

Λοιπόν σε μένα κοντεύει χρόνος από αυτή την ιστορια. Επειδή συνέβησαν όλα από απόσταση, κι επειδή μου άρχισε τις παλαβομάρες από την αρχή, πρόλαβα και προφυλάχθηκα. Με την έννοια ότι ποτέ δεν έγινε κανονική σχέση και τον βλέπω ανά αραιά χρονικά διαστήματα. Παρόλα αυτά κι εγώ τον σκέφτομαι διαρκώς. Αλλά φοβάμαι οτι αν πλησιάσω πιο πολύ από τα όρια που εκείνος βάζει, θα δω κι εγώ το προσωπο Β, που δεν θέλω να δω και που πολύ φοβάμαι πως υπάρχει. Κι εγώ επίσης είδα πολλά βίντεο και διάβασα πολλά άρθρα, αλλιώς δεν θα έβγαζα νόημα για τίποτα.
Ερώτηση: πιστεύεις ότι θα σε ξαναπλησιάσει η δικια σου;

[Epsilon]

Από αυτά που έχω διαβάσει, το μεγάλο πρόβλημα που μας κάνει να κολλάμε μαζί τους είναι ακριβώς το οτι αλλάζουν διαθέσεις συχνά και είναι απρόβλεπτοι. Εκεί που νομίζεις ότι όλα πάνε καλά και υπάρχει μια σταθερότητα, παθαίνουν κάτι και τραβάνε μια εξαφάνιση πχ. Και μετά εμείς σπάμε το κεφάλι μας να βρούμε αν φταίξαμε σε κάτι και δεν επικοινωνουν. Μετά τους περνάει και επανέρχονται μες την καλή χαρά.

[OD1]

Ελπίζω να μην με ξαναπλησιάσει ή, αν με πλησιάσει, να το κάνει αργότερα, όταν θα έχω χτίσει κάπως πιο γερές άμυνες. Δεν εννοώ με αυτό ότι υπάρχει περίπτωση να ξεκινήσω ξανά κάτι μαζί της, αλλά θα μπορώ εγώ να χειριστώ την κατάσταση καλύτερα. Είναι εντελώς ανθυγιεινή. Σύμφωνα με τους ειδικούς, συνήθως υπάρχει ένα δίκτυο ανθρώπων, από το οποίο αυτά τα άτομα αντλούν την προσοχή που χρειάζονται (παράλληλοι ή σε καβάτζα γκόμενοι/γκόμενες, φίλοι, οικογένεια). Δεν αποκλείεται να επιστρέψει. Έχω μάθει από κοινό μας γνωστό ότι συχνάζει τελευταία στην περιοχή, όπου εργάζομαι. Κάθε φορά που πηγαίνω ή που φεύγω από τη δουλειά, σκανάρω πρώτα την περιοχή για να μην την πετύχω.

Την πρώτη φορά που χωρίσαμε, της το είχα ζητήσει εγώ. Το είχε αποδεχτεί χωρίς να πει λέξη, αλλά ήταν έτοιμη να εκτοξευτεί από τα νεύρα της, μπορούσα να το δω. Λίγες ημέρες αργότερα, άρχισε να στέλνει μηνύματα του τύπου «εγώ που για σένα έκανα αυτό / εκείνο / το άλλο», «που δεν μπορώ να πάω στο τάδε μέρος γιατί σε θυμίζει». Τότε, θεωρούσα ότι υπήρχε ελπίδα. Θέλησα να τη διευκολύνω και την πήρα με το καλό. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, έτρεξα ξανά πίσω της (ναι... αυτή είναι η σωστή λέξη. Βλαξ).

Όπως έχει πει άλλος φίλος εδώ μέσα όμως, αυτά τα άτομα επιστρέφουν στη σχέση για να σε χωρίσουν με τους όρους τους. Έτσι αντιλαμβάνονται τις σχέσεις - με όρους μάχης. Όποιος χωρίσει τον άλλον, κέρδισε. Την πρώτη φορά που χωρίσαμε, δεν την ένοιαξε τόσο που διαλύθηκε η σχέση μας, όσο το ότι της το ζήτησα εγώ. Τη δεύτερη φορά λοιπόν, κατά τη διάρκεια ενός ακόμη επικών διαστάσεων καυγά για μια ανοησία, ούρλιαζε τόσο πολύ που μάλλον μας άκουσαν παντού στη γειτονιά. Για να αποφύγω να γίνουμε περισσότερο ρεζίλι, για να μη μας φέρουν καμιά αστυνομία και επειδή είχα εξαντληθεί να τσακώνομαι, παραδέχτηκα ότι το λάθος ήταν δικό μου, όπως και τα λάθη που υποτίθεται πως έκανα σε περιπτώσεις που ούτε καν θυμόμουν περί τίνος επρόκειτο. Αυτή βεβαίως θυμόταν τα πάντα: αιτία, ημερομηνία, ώρα κ.λπ. Ε αυτό ήταν, εκεί ηρέμησε. Την επόμενη μάζεψε τα πράγματά της και μου είπε ότι χωρίζουμε. Μού έστειλε κάποια στιγμή μήνυμα για τη γιορτή μου μετά από μερικές εβδομάδες και από τότε δεν εμφανίστηκε ξανά. Ούτε εγώ επικοινώνησα μαζί της.

[OD1]

Από αυτά που έχω διαβάσει, το μεγάλο πρόβλημα που μας κάνει να κολλάμε μαζί τους είναι ακριβώς το οτι αλλάζουν διαθέσεις συχνά και είναι απρόβλεπτοι. Εκεί που νομίζεις ότι όλα πάνε καλά και υπάρχει μια σταθερότητα, παθαίνουν κάτι και τραβάνε μια εξαφάνιση πχ. Και μετά εμείς σπάμε το κεφάλι μας να βρούμε αν φταίξαμε σε κάτι και δεν επικοινωνουν. Μετά τους περνάει και επανέρχονται μες την καλή χαρά.

Σύνδρομο της Στοκχόλμης κανονικά.

[Epsilon]

Όπως έχει πει άλλος φίλος εδώ μέσα όμως, αυτά τα άτομα επιστρέφουν στη σχέση για να σε χωρίσουν με τους όρους τους..

Αυτό φοβήθηκα εξ αρχής και δεν ήθελα να προχωρήσω σε σχέση κανονική κι εγώ.

[GeorgeGr1]

Ελπίζω να μην με ξαναπλησιάσει ή, αν με πλησιάσει, να το κάνει αργότερα, όταν θα έχω χτίσει κάπως πιο γερές άμυνες. Δεν εννοώ με αυτό ότι υπάρχει περίπτωση να ξεκινήσω ξανά κάτι μαζί της, αλλά θα μπορώ εγώ να χειριστώ την κατάσταση καλύτερα. Είναι εντελώς ανθυγιεινή. Σύμφωνα με τους ειδικούς, συνήθως υπάρχει ένα δίκτυο ανθρώπων, από το οποίο αυτά τα άτομα αντλούν την προσοχή που χρειάζονται (παράλληλοι ή σε καβάτζα γκόμενοι/γκόμενες, φίλοι, οικογένεια). Δεν αποκλείεται να επιστρέψει. Έχω μάθει από κοινό μας γνωστό ότι συχνάζει τελευταία στην περιοχή, όπου εργάζομαι. Κάθε φορά που πηγαίνω ή που φεύγω από τη δουλειά, σκανάρω πρώτα την περιοχή για να μην την πετύχω.

Την πρώτη φορά που χωρίσαμε, της το είχα ζητήσει εγώ. Το είχε αποδεχτεί χωρίς να πει λέξη, αλλά ήταν έτοιμη να εκτοξευτεί από τα νεύρα της, μπορούσα να το δω. Λίγες ημέρες αργότερα, άρχισε να στέλνει μηνύματα του τύπου «εγώ που για σένα έκανα αυτό / εκείνο / το άλλο», «που δεν μπορώ να πάω στο τάδε μέρος γιατί σε θυμίζει». Τότε, θεωρούσα ότι υπήρχε ελπίδα. Θέλησα να τη διευκολύνω και την πήρα με το καλό. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, έτρεξα ξανά πίσω της (ναι... αυτή είναι η σωστή λέξη. Βλαξ).

Όπως έχει πει άλλος φίλος εδώ μέσα όμως, αυτά τα άτομα επιστρέφουν στη σχέση για να σε χωρίσουν με τους όρους τους. Έτσι αντιλαμβάνονται τις σχέσεις - με όρους μάχης. Όποιος χωρίσει τον άλλον, κέρδισε. Την πρώτη φορά που χωρίσαμε, δεν την ένοιαξε τόσο που διαλύθηκε η σχέση μας, όσο το ότι της το ζήτησα εγώ. Τη δεύτερη φορά λοιπόν, κατά τη διάρκεια ενός ακόμη επικών διαστάσεων καυγά για μια ανοησία, ούρλιαζε τόσο πολύ που μάλλον μας άκουσαν παντού στη γειτονιά. Για να αποφύγω να γίνουμε περισσότερο ρεζίλι, για να μη μας φέρουν καμιά αστυνομία και επειδή είχα εξαντληθεί να τσακώνομαι, παραδέχτηκα ότι το λάθος ήταν δικό μου, όπως και τα λάθη που υποτίθεται πως έκανα σε περιπτώσεις που ούτε καν θυμόμουν περί τίνος επρόκειτο. Αυτή βεβαίως θυμόταν τα πάντα: αιτία, ημερομηνία, ώρα κ.λπ. Ε αυτό ήταν, εκεί ηρέμησε. Την επόμενη μάζεψε τα πράγματά της και μου είπε ότι χωρίζουμε. Μού έστειλε κάποια στιγμή μήνυμα για τη γιορτή μου μετά από μερικές εβδομάδες και από τότε δεν εμφανίστηκε ξανά. Ούτε εγώ επικοινώνησα μαζί της.

Οι όροι τους είναι να σε χωρίσουν και να παρακαλάς να τα ξαναβρείτε. Αν σε χωρίσουν και πεις αντίο χωρίς καμία επαφή είναι χειρότερο από το να τους χωρίσεις εσυ. Είναι οι τύποι ρε παιδί μου φεύγω και αφήνω πίσω μου συντρίμμια, ηδονίζονται με αυτό, δεν δέχεται ο εγωισμός τους να φύγεις αλώβητος