Αλλαγη Θεραπευτη

[carrie]

.................... λαθος παραθυρο

[alexandros3]

Rain, σ' ευχαριστώ για το χρόνο που μου αφιέρωσες.
Για τη δουλειά (είναι το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό) ήταν κάτι που αγαπούσα, είχε κάποια εξουσία ή κοινωνικό status αν θες (αλλά δεν τα διάλεξα εγώ αυτά) και προσπαθούσα να χρησιμοποιήσω τη θέση αυτή, όσο μπορούσα για να πρυτανεύσει μια λογική, να χαθούν τα άκρα, να κοιταχτεί η αλήθεια κατάματα και μετά ο καθένας ας έκανε ότι ήθελε μ' αυτή. Να ήταν αμόλυντη κι αντικειμενική. Όχι δεν έχω καθόλου μα καθόλου τύψεις. Νοιώθω μάλιστα πολύ περήφανος :) Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι. Για τους τρομοκράτες λολ ναι κάτι με τρομάζει στο να αφαιρεί κάποιος στον άλλο το δικαίωμα να μιλάει (ακόμα και να λέει τις πιο χοντρές μαλακίες), πόσο μάλλον να ζει. Το θεωρώ τη χειρότερη δικτατορία και πιστεύω ότι αν έρθουν αλλαγές θα έρθουν από μαζικές αλλαγές στη συνείδηση του κόσμου. Όχι από το φόβο. Και πιστεύω ότι υπάρχει μια ποιοτική διαφορά στο να καταληστεύεις ως πολιτικός το κράτος και να σκοτώνεις. Να στο πω αλλιώς: και πολιτικοί και τρομοκράτες είχαν βίλα στα νησιά.
Η διαφθορά σε όλα τα επίπεδα, η εκμετάλλευση θέσεων εξουσίας, τα στερεότπυα, η προκατάληψη, ο παρτακισμός και ο φόβος από όπου κι αν προέρχονταν (ακόμα κι ο φόβος της ημιμάθειας) ήταν οι "εχθροί" μου, και πολλών άλλων βέβαια πολύ πιο σημαντικών από μένα.
Δεν νομίζω ότι υπηρετούσα χώρες, πέρα από το αναγκαίο, αλλά ιδέες. Και κυρίως ήταν μια πηγή έκφρασης για μένα. Μπορούσα να χαθώ μέσα της, να φύγουν όλα τα προβλήματα και μετά να κοιτάω και να είμαι χαρούμενος για το αποτέλεσμα. Για τις μάχες που έδινα, όποτε χρειαζόταν, για να κρατηθεί μία ποιότητα, μία αντικειμενικότητα, μία ουσία. Για τη συντροφικότητα που υπήρχε. Τα ανοιχτά μυαλά. Την έλλειψη παρωπίδων, την έλλειψη χαρακωμάτων και περιχαρακώσεων (σε μερικούς). Για το γεγονός ότι την ήξερα πάρα πολύ καλά. Είχε απίστευτο άγχος, δεν το συζητώ, αλλά ήμουνα καλός και το χαιρόμουν. Όλη μου τη ζωή αυτό έκανα. Και με χωρούσε. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό.
Όπως με χωρούσε κι η σχέση μου.
Το όποιο status παρείχε, ίσως ως ένα βαθμό πήγαινε και στην απουσία πατέρα. Αναπλήρωνε αυτό την προστασία που δεν είχα. Και όλη αυτή η εξουσία που βούηζε στους διαδρόμους η επιρροή, ήταν για μένα ως ένα βαθμό ένας προστατευτικός μανδύας για τον έξω κόσμο. Ποτέ δεν το χρησιμοποίησα για κάτι όμως. Για να κάνω κακό δηλαδή για δικούς μου εγωιστικούς λόγους ή για όποια εκδίκηση. Ίσως για να μου έρθει ένα κλιματιστικό στην ώρα του όπως έπρεπε λολ για να μην υποφέρει ο παππούς μου στις τελευταίες του στιγμές ή για να κάνω ένα γιατρό του δημοσίου να δείξει την απαιτούμενη προσοχή σε δικό μου άνθρωπο ή να κάνω μια αστυνομικίνα που την είχε δει τρελή εξουσία σε ένα... παράνομο παρκάρισμα της μάνας μου και προφανώς κάτι είχε, να κάνει πίσω. Να κάνω μερικούς στη δουλειά της κοπέλας μου να το σκεφτούν δύο φορές πριν τις προξενήσουν προβλήματα για τα όποια συνδικαλιστικά της.
Αυτά θα ήθελα όμως να γίνονται μόνα τους. Αλλά ο κόσμος έτσι λειτουργεί. Και μη νομίζεις με έχουν εκμεταλλευτεί δεόντως, δεν τα παράτησα όμως. Υπήρχε μια δημιουργία. Ή πες το ψευδαίσθηση δημιουργίας. Κάτι έκανες. Κάτι άφηνες. Κάτι βοηθούσες.

Για τη δύση, έχει συνυφαστεί σε μένα με μια ατομική ελευθερία και έλλειψη στερεοτύπων που είναι γοητευτική. Ξέρω πολύ καλά τα κακώς της κείμενα. Μπορώ μάλιστα να σου αναλύσω πως γίνεται η εκμετάλλευση που αναφέρεις και οι ηθικοί μανδύες με τους οποίους ντύνεται αυτή η εκμετάλευση. Όχι με τσιτάτα ή αστείες ιστορίες συνομωσιολογίας. Πραγματικά πως γίνεται, όλο το μηχανισμό.
Παρ'όλα αυτά, που θα πρέπει να θέλει κι ο κόσμος της δύσης να τα αλλάξει, σαν κοινωνία, μου πάει. Εκεί μεγάλωσα, χωρίς ηλίθια στερεότυπα. Ξέρεις για παράδειγμα για να πω κάτι που ίσως σε αφορά ότι δύσκολα θα βρεις άλλη κοινωνία που να έχει προχωρήσει τόσο πολύ σε ζητήματα όπως για παράδειγμα η ελευθερία και χειραφέτηση και των δύο φύλων. Χωρίς βέβαια να προσπαθώ να πείσω κανέναν.
Δεν εξιδανικεύω αλλά νομίζω ότι είναι το καλύτερο περιβάλλον για να ζήσει κανείς. Το πιο ελεύθερο. Δεν παραγνωρίζω καθόλου, μα καθόλου, τις μεθοδεύσεις της, όπως κατάλαβες. Υπάρχουν πάρα πολλοί που είναι για τρελές σφαλιάρες. Υπάρχουν πραγματικοί "δολοφόνοι".
Όπως δεν παραγνωρίζω και την απόγνωση που μπορεί να νοιώθει ένα νέο παιδί σήμερα. Εκεί ήμουνα, την έχω νοιώσει και 'γω. Δεν έκαψα τίποτα. Πίστεψε με είχα χιλιάδες λόγους να το κάνω.

Κάτσε να ξαναδιαβάσω το μήνυμα σου γιατί έθεσες πολλά λολ :)

[alexandros3]

Α ναι και κάτι άλλο για την Ελλάδα. Αυτός ο θλιβερός γυρισμός για μένα σηματοδότησε την επιστροφή σε μία φρικτή οικογενειακή πραγματικότητα. Έπρεπε να αλλάξει. Αλλά αυτό άλλο θέμα.

Για τον θεραπευτή. Μα μου το είχε πει κι ο ίδιος: θα έχεις μια σταθερή σχέση μαζί μου για να αναπληρωθεί αυτή η φυγοπονιά και αστάθεια του πατέρα σου. Μα. Μα. μα! Όποιος επιχειρεί να πάρει τη θέση του πατέρα μου αυτόματα "σκοτώνεται". Δεν θα έπρεπε να το ξέρει...; Δεν πειράζει όμως. Απλώς η δική του πραγματικότητα δεν είχε συνάφεια με τη δική μου από ένα σημείο και μετά.
Δεν τον μισώ! Καθόλου. Όταν έγινε αυτό το ξέσπασμα του στο τηλέφωνο ξέρεις ποια συναισθήματα μου γεννήθηκαν; Λύπης... και ανησυχίας αν είναι καλά!

Για το κλάμα, δεν έκλαιγα ποτέ γιατί δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να σταματήσω αν το άρχιζα. Ηλίθιο.

Και τώρα το μεγάλο ζουμί.... αν θαυμάζω και αναιρώ τους γονείς μου ταυτόχρονα.
Καθώς μεγάλωνα μου.. εμφυτεύτηκε λολ μέσα μου μια αίσθηση μεγάλης απώλειας. Πρόσεχε, όχι για μένα. Ενός επίγειου παραδείσου αν θες. Μιας υπόσχεσης που δεν τηρήθηκε. Μίας νοσταλγίας που έσπαγε κόκκαλα. Και μαζί ενός αδιόρατου φόβου, μιάς απειλής.
Έχω μία φωτογραφία με τους δύο γονείς μου μαζί. Αυτό που βγάζει ήταν η απόλυτη χαρά,. Η απόλυτη, ροή ευτυχία. Και μου είχαν πει ότι μεγαλύτερος έρωτας δεν είχε υπάρξει (υπερβολές πάλι).

Να τους θαυμάζω... ίσως θαυμάζω την tenacity (πως ειναι η ελληνικη λέξη; ) της μάνας μου. Αυτό το "άσπαστο". Αναιρώ αυτό το δώσιμο. Πιστεύω ότι από ένα σημείο και μετά χρησιμοποιήθηκε για άλλους λόγους.

Για τον πατέρα μου είναι πιο δύσκολο. Να θαυμάζω κάτι...; Δύσκολο... την ενσυναίσθηση του μάλλον. Ότι έμεινε ζωντανός μετά από ένα τέτοιο έρωτα; Ότι με αγαπάει? λολ θεωρώ ότι ακόμα κι αυτό είναι άξιο θαυμασμού... :)

Για τη σχέση μου, δεν έχω δει, ποτέ, τέτοιο απίστευτο δώσιμο. Αν εγώ κρατούσα την οικογένεια με την αντρική παρουσία, ιδίως μετά το θάνατο του παππού μου, η κοπέλα μου κρατούσε τα πάντα. Τις ισορροπίες, τις αδικίες σε μία οικογένεια που είχε πολλά προβλήματα.
Αλλά μαζί ήμασταν, πως να στο πω. Άντρας και γυναίκα. Πλήρεις και οι δύο. Ήρεμοι. Και κυρίως... εμπιστοσύνη. Το πιο σημαντικό... Δεν έχω έρθει πιο κοντά σε άνθρωπο στη ζωή μου και νομίζω ότι πολύ δύσκολα θα ξαναγίνει πια. Κανένα pretence, καμία εξαπάτηση, απλώς δύο πιτσιρίκια που μεγαλώσανε μαζί.
(εδώ να τονίσω ότι αν ήμουνα δύση εκείνη ήτανε ανατολή, αλλά αρκετα corporate, λολ μη γελιόμαστε από τη... αριστεροσύνη!! και μεγαλη αγάπη στους μετανάστες επίσης βεβαίως βεβαίως, στη μόρφωση τους κυρίως. οκ σωστο αυτό. έτσι προσπαθουσε να αναπληρωσει την πατρικη απουσια (όπως εκανε και η λιγακι psycho μανα της. εγω την αναπληρωνα απο την δουλεια μου- αλλα τονιζω ηταν εντελως δευτερογενες αυτο. καποια στιγμή έγινε μια εντροπια και κανενας δεν χρειαζοταν τιποτα αλλο παρα ο ενας τον αλλο)

Αλλά για να ξαναγυρίσω σε κάτι που είπε η Μαρίνα. Αυτό φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετό. Δεν μπορούσα να φύγω από μια.. μάνα και να πάω σε μια άλλη. Δηλαδή μέσα μου έκαιγε αυτό. Η αυτονομία. Να είμαι μόνος μου για μια φορά. Χωρίς τις απανωτές σχέσεις ή ΤΗΝ σχέση.
Μόνος μου. Μπορώ να το καταφέρω;
Μπορώ να κατέβω λίγο; Να μην προσπαθώ τόσο πολύ;
Ξέρεις κάτι; Νομίζω ότι δεν μπορώ.
Δεν μπορώ γιατί νοιώθω ότι ξεπούλησα τον εαυτό μου. Για μια ασφάλεια που έκρυβε μέσα της σαφώς την επαναδικεκδίκηση μου ως γιού του πατέρα μου.
Δηλαδή ρε πούστη μου ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΖΩ;
Θα δούμε που θα πάει. Ότι ήθελα να καταφέρω νομίζω το κατάφερα. Απλώς να υπήρχε κι ένα γιασεμί ακόμα........
Δεν μπορώ να αναγνωρίσω, πραγματικά, κάποιον άλλο λόγο να ζω...;

[alexandros3]

Και μετά από αυτό έγινε μια άλλη σχέση (βέβαια, να μείνω μόνος μου; αδύνατον) Now dig this.
Σεξουαλικά θα έλεγα ότι ήταν οκ με την προηγούμενη. Με την άλλη ήταν... δλδ φοβόμουνα κάποια στιγμή μην της έχω κάνει ζημιά.
Αλλά δεν έκανα έρωτα σε κείνη. Έκανα έρωτα στην "τέλεια οικογένεια" της όπως το έβλεπα. Με το μπαμπά στη σωστή θέση, με τη μαμά στη σωστή θέση. Ποτέ τίποτα δεν είχε μεταφραστεί σε κάτι τόσο άγριο. Αλλά και 'κει χρησιμοποίησα. Παντού χρησιμοποιώ. Παντού κρύβομαι.
Γιατί να είναι έτσι; Γιατί ΜΙΑ γυναίκα να μην έχει και τα δύο; Και την συναισθηματική ασφάλεια και την ερωτική δύναμη;
Αποκλείονται αυτά μάλλον.

[ανεμος]

Άνεμε, αυτός είναι και ο δικός μου φόβος. Η εγκατάλειψη δηλαδή. Και το δύσκολο να κερδηθεί, η εμπιστοσύνη.
Ο πατέρας μου, μου είχε πει, "η γυναίκα θα προσπαθεί πάντα να σε σπάσει κι όταν σε σπάσει θα φύγει".
Αυτός είναι πολύ φοβικός τρόπος να βλέπεις τα πράγματα.
Κι ένα άλλο, "ποτέ μη δείχνεις τις αδυναμίες σου γιατί μετά θα σε τσακίσουνε μ' αυτές".
Η ζωή μου έχει δείξει ότι υπάρχουν περιπτώσεις που τα πράγματα δεν είναι έτσι. Είναι ακριβώς το αντίθετο.
(και μερικές που είναι. λολ)

Και κάθε σχέση έχει δύο άτομα... μην κάνεις το λάθος να νομίζεις ότι τα ΠΑΝΤΑ περνάνε από το χέρι σου. Μερικά περνάνε. Εμπιστεύσου το ένστικτο σου (για να μη σου πω την πρώτη εντύπωση που είναι και καθαρή) και κυρίως δες πως νοιώθεις εσύ μέσα στη σχέση. Σε κάνει και νοιώθεις όμορφα; Ε δεν μπορεί να είναι κάτι στραβό μ' αυτό. Σε κάνει να νοιώθεις χάλια; Μάλλον δεν χρειάζεται.

Φυσικα και ειναι φοβικος τροπος συμφωνω απολυτως για αυτο το τελευταιο καιρο ειμαι σε δρομο συγκρουσης παλι αλλα αυτη την φορα παταω πιο γερα στα ποδια μου.....ετσι νομιζω.Κοιταξε η πραγματικοτητα δεν συναδει παντα με αυτο που βιωνουμε ως πραγματικοτητα δλδ μια γκομενα με αφηνει εγω μπορει να το βιωνω ως εγκαταλειψ στην πραγματικοτητα ομως απλα χωριζουμε γιατι δεν ειμαι παιδι αβοηθητο η μονο αλλα ενηλικας....αυτο ειναι σημαντικη διαφορα ετσι λοιπον ξεχωριζουμε τι ειναι ψεμα και τι αληθεια.....
Επισης ανθρωποι σαν τους γονεις μας σκληροι γιατι η θαλασσα σε σκληραινει οπως και να το κανεις μαλλον φοβοντουσαν να ειναι αυθεντικοι με τους σημαντικους αλλους και αυτο βεβαια ειναι σαν λαιλαπα που καει οτι ειναι τριγυρω γιατι διαισθανεσαι οτι αυτο που λεει δεν συμβαδιζει με αυτο που αισθανεται δλδ ειναι <<θελω να σε αγαπησω αλλα δεν ξερω πως να στο πω>>καπως ετσι....και σαφως δεν ειναι ετσι και ειναι πολλες οι περιπτωσεις θα ελεγα που υπαρχουν ανθρωποι που ανοιγουν συναισθημα,αυτο απο ενα πατερα προς τον γιο του ισως να ειναι απελευθερωση δεν ξερω εγω καπως ετσι νιωθω παντως οταν προσπαθει να ψελλισει λογια αγαπης ακομα και αν ειναι μεθυσμενος.....
Και εχεις δικιο σ αυτο σ αυτην την σχεση ειμαστε δυο και προσπαθω να μην την <<προστατεψω>> απο μενα παλι οπως εκανα παλια και πραγματι δεν περνανε ολα απο το χερι μου.Αρκετα πια οτι μπορω κανω και το ξερω τερμα με τις <<προστασιες>> κουραστηκα.........

[alexandros3]

Λολ και μετά ήρθε μια σχέση από το ιντερνετ. Βέβαια, αφού έχεις ρημάξει την πραγματικότητα σου γιατί όχι κάτι ψεύτικο.
Δεν έχω δει τόσα πολλά ψέμματα μαζεμένα. Τόση απόσταση από το πραγματικό. Μια τρελή επιθυμία να την αγαπάνε. Να αγαπάνε τι ακριβώς;
Λολ κάνω τις προοπτικές στο μέλλον. Μόνη.

[alexandros3]

Φυσικα και ειναι φοβικος τροπος συμφωνω απολυτως για αυτο το τελευταιο καιρο ειμαι σε δρομο συγκρουσης παλι αλλα αυτη την φορα παταω πιο γερα στα ποδια μου.....ετσι νομιζω.Κοιταξε η πραγματικοτητα δεν συναδει παντα με αυτο που βιωνουμε ως πραγματικοτητα δλδ μια γκομενα με αφηνει εγω μπορει να το βιωνω ως εγκαταλειψ στην πραγματικοτητα ομως απλα χωριζουμε γιατι δεν ειμαι παιδι αβοηθητο η μονο αλλα ενηλικας....αυτο ειναι σημαντικη διαφορα ετσι λοιπον ξεχωριζουμε τι ειναι ψεμα και τι αληθεια.....
Επισης ανθρωποι σαν τους γονεις μας σκληροι γιατι η θαλασσα σε σκληραινει οπως και να το κανεις μαλλον φοβοντουσαν να ειναι αυθεντικοι με τους σημαντικους αλλους και αυτο βεβαια ειναι σαν λαιλαπα που καει οτι ειναι τριγυρω γιατι διαισθανεσαι οτι αυτο που λεει δεν συμβαδιζει με αυτο που αισθανεται δλδ ειναι <<θελω να σε αγαπησω αλλα δεν ξερω πως να στο πω>>καπως ετσι....και σαφως δεν ειναι ετσι και ειναι πολλες οι περιπτωσεις θα ελεγα που υπαρχουν ανθρωποι που ανοιγουν συναισθημα,αυτο απο ενα πατερα προς τον γιο του ισως να ειναι απελευθερωση δεν ξερω εγω καπως ετσι νιωθω παντως οταν προσπαθει να ψελλισει λογια αγαπης ακομα και αν ειναι μεθυσμενος.....
Και εχεις δικιο σ αυτο σ αυτην την σχεση ειμαστε δυο και προσπαθω να μην την <<προστατεψω>> απο μενα παλι οπως εκανα παλια και πραγματι δεν περνανε ολα απο το χερι μου.Αρκετα πια οτι μπορω κανω και το ξερω τερμα με τις <<προστασιες>> κουραστηκα.........

Καμία προστασία φίλε. Σε κανέναν.

[ανεμος]

Και μετά από αυτό έγινε μια άλλη σχέση (βέβαια, να μείνω μόνος μου; αδύνατον) Now dig this.
Σεξουαλικά θα έλεγα ότι ήταν οκ με την προηγούμενη. Με την άλλη ήταν... δλδ φοβόμουνα κάποια στιγμή μην της έχω κάνει ζημιά.
Αλλά δεν έκανα έρωτα σε κείνη. Έκανα έρωτα στην "τέλεια οικογένεια" της όπως το έβλεπα. Με το μπαμπά στη σωστή θέση, με τη μαμά στη σωστή θέση. Ποτέ τίποτα δεν είχε μεταφραστεί σε κάτι τόσο άγριο. Αλλά και 'κει χρησιμοποίησα. Παντού χρησιμοποιώ. Παντού κρύβομαι.
Γιατί να είναι έτσι; Γιατί ΜΙΑ γυναίκα να μην έχει και τα δύο; Και την συναισθηματική ασφάλεια και την ερωτική δύναμη;
Αποκλείονται αυτά μάλλον.

Μου αρεσουν πολυ αυτα που εγραψες εδω.........ωραια να εκφραζεται θυμος μεσα στο σεξ βεβαια ο αλλη δεν φταιει τιποτε αλλα μπορεις και να της αρεσε.Δεν ξερω λεω εγω τωρα,την ρωτησες?Μπορει μερικες φορες να δουλευει αυτο ετσι λεω εγω απο δικια μου εμπειρια και μονο,εξαλλου στο σεξ δεν μπορει να βγαινει μονο τρυφεροτητα μπορει να βγαινει και παθος η και παθολογια αν αρεσει και στον αλλον τοτε ειναι το ιδανικο ετσι πιστευω.......οσο για την συναισθηματικη ασφαλεια εγω θα ελεγα <<συναισθηματικη καλυψη>>χωρις τον φοβικο τροπο που περιεγραψες στο αλλο ποστ.Αυτο ειναι και πραγματικη σχεση ερωτικη μεταξυ δυο ανθρωπων...δεν νομιζω οτι κρυβεσαι απλα εκφραζεις αυτο που εισαι και μεσα απο το σεξ και μπορεις να εισαι και θυμωμενος για την <<τελεια οικογενεια της>>ειναι ανθρωπινο φιλε...το πιο ωραιο ειναι και να το μοιραστεις και μαζι της!!(λεκτικα)Δεν αποκλειεται αυτο που περιγραφεις ειναι πολυ ομορφο για μενα αλλα θελει ψαξιμο και υπομονη και οτι αν κανεις πιο πριν απο αυτο θα ειναι απλα ενα σκαλι προς αυτο που αναζητας,απο παντου εχεις να παρεις και μονο να παρεις......

[alexandros3]

Βασικά με έλεγε κακούργε πονάει όλο μου το σύμπαν, αλλά πάντα ερχόταν. Λολ απλά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ.
Μόνο μια φορά κάναμε "γλυκό" έρωτα. Και νομίζω ότι αυτή ήταν και η πραγματική.
Αυτή δεν ήξερε να μιλήσει ξέρεις. Δηλαδή πολύ κλειστή στον εαυτό της. Κι έτσι δεν με άφηνε να μιλήσω και 'γω. Οπότε μιλάγαμε αλλιώς.
Ωραία ήτανε. Να πω ψέμματα?
Αλλά πολύ "παιδί". Όλα καλυμμένα. Κρίμα ρε γαμώτο.
Με τον αδερφό της εν τω μεταξύ είμαστε κολλητοί. Δεν έμαθε τίποτα δλδ ευτυχώς. Αν και δεν νομίζω ότι έκανα κάτι λάθος; Εξάλλου εκείνη είπε ότι δεν ψάχνει σχέση. Οπότε....

[ανεμος]

Οχι να μην πεις ψεματα.......ε και αφου ερχοταν μαλλον της αρεσε ετσι λεω εγω.....

[alexandros3]

Ε ναι. Δεν μπορούσα να πατήσω μετά.
Μετά κανονικά πάταγα στη δουλειά. Δουλειά δεν υπήρχε, δηλαδή σαν να είχα χάσει την οικογένεια μου. Οπότε άρχιζα να ζητάω από αυτή τα πάντα. Λες και χρωστούσε. Χωρίς να έχει φύγει η άλλη από το κεφάλι μου ε; Πάντα παρούσα. Λυπάμαι ρε συ. Λυπάμαι γι' αυτή την έλλειψη σταθερότητας. Δεν μπορεί να συνεχιστεί επ' αόριστο. Δλδ θα πεθάνω στο τέλος. Θα με βρούνε κάπου πεταμένο! λολ
Οκ. Όχι. Αλλά δεν ξέρω. Δεν ξέρω πως αυτή η σύραξη με το πατέρα μου ήρθε και σκοτίνιασε τα πάντα. Σαν να μπορώ να βλέπω ρε συ μόνο την ιδιοτέλεια σε όλα. Κι ήρθε κι αυτό το τηλεφώνημα από τον ειδικό.
Λολ. Απλά δεν μπορώ να βρω ένα στόχο τώρα. Ξέρεις κάτι να απασχολεί το μυαλό μου. Και στη νέα δουλειά. Μαλάκα (φιλικά :) ) δεν υπάρχει τίποτα. Κάτσε 8 ώρες και πάρε το μισθό. λολ.
Να πάρω το αμάξι και να στουκάρω κάπου λολ όχι οκ.

[alexandros3]

Α ναι. Θα πω κι άλλα για τη δουλειά. Μ'αρέσει. Που ακούστηκε ρε συ ιεραρχεία;!!!!!!!!!!!!!
Ιεραρχεία είχαμε στο στρατό γαμώ τη πουτ. Έτσι αγαπήσαμε την ισότητα της δημοκρατίας περισσότερο.
Εκεί υπάρχει ιεραρχεία. Λολ.
Και είναι ένας κι ένας έτσι φίλε;
Μορφωμένοι δε λέω αλλά τι να το κάνεις. Είναι και σε τι περιβάλλον εξασκείς αυτή τη μόρφωση. Αν το μόνο που κάνεις είναι η διαικπραίωση. Είχα μια γκόμενα παλιά. Με την σαφή έλλειψη τακτ που με διακρίνει όταν μου έλεγε τους προβληματισμούς της (έκανε τη δουλειά που κάνω εγώ τώρα) έλεγα, αυτά είναι προβληματισμοί κομμωτηρίου!

Για τη δύναμη της δύσης. Καλά πήγαινε στη γερμανία να έχεις 1800 από το ταμείο ανεργίας και μετά μιλάμε για δύναμη.

ρε γαμωτο μυο και ξέρεις ρε άνεμε γιατί πηγα σ' αυτη τη δουλειά; γιατί "μου παρέχονταν από το κράτος λόγω της πολυτεκενίας του πατέρα" αυτό δεν ήθελε να μου δώσει.
Λεω, πούστη δεν έδωσες ποτέ τίποτα. Τι είανι αυτό της πολυτεκνείας; οκ θα το παρω. Μου λέει αυτό ανήκει στα παιδιά μου.
(close the doors, there's a massacre about to happen)
και το πήρα.
κι έτσι φίλε άφησα αυτό που με επιβεβαιώνε κάθε μέρα και με χωρούσε. ζω τη ζωή μου λοιπόν ως γιος του πατερα μου. πίστεψε με, ειναι πολυ μιζερο.
προτιμούσα να ζω τη δικια μου ζωη.

[ανεμος]

δεν ξερω τι να πω.....και εγω σε ενα κομματι της ζωης μου ειμαι ο γιος του πατερα μου αφου κανω την ιδια δουλεια με εκεινον.........καποτε σκεφτηκα οτι απλα ηθελε να με εκδικηθει ισως ασυνειδητα ηθελε να ζησω αυτα που εζησε εκεινος,ισως ηθελε να με τιμωρησει,ισως.......και με τιμωρησε αφου ειδα και τις δυο πλευρες και την δικια μου ως παιδι αλλα και την δικια του ως αντρας.
Οταν εφτασα να ειμαι δευτερος στο καραβι(μηχανικος)καταλαβα τις ευθυνες οταν ολοι κοιμοντουσαν εγω δεν κοιμομουνα σκεφτομουνα απλα εχω την ευθυνη για εκεινους που τωρα κοιμουνται και οτι λαθη στην μεση του πουθενα δεν επιτρεπονται γιατι θα μας γραψουν οι εφημεριδες.......τον καταλαβα γιατι γυρναγε πισω και δεν ηθελε να ακουει για προβληματα και ηθελε συνεχεια να πινει και να ξεκουραζεται,η θαλασσα ειναι δυσκολο πραγμα αλλα την ηθελε μεγαλωσε μεσα στα καικια και ο πατερας του ετσι και ο παππους του ετσι και εγω ετσι......ξερεις πηρε συνταξη και εμαθε πως ειναι να ζει καποιος με ασφαλεια,πως ειναι να μην ξυπνας στην μεση της νυχτας επειδη εχει καιρο η επειδη κατι ακουσες διαφορετικο απο αυτο που ακους συνεχεια......και απο την αλληνομιζω οτι μου ελειψε σαν πατερας και οχι σαν παρουσια και οτι τα χρηματα δεν μπορουν να αγορασουν την ασφαλεια ουτε την σταθεροτητα..και εγω λυπαμαι για ολα αυτα και για εκεινον και για εμενα....που απλα δεν ηταν κοντα μου οταν τον χρειαζομουνα και που τωρα ζω σαν μην υπαρχει λες και εχει πεθανει....η πρωτη μου σκεψη οταν ζοριζομαι ειναι να τα μαζεψω και να φυγω ειναι πολυ ευκολο ξερω να το κανω πολυ καλα....καμια φορα ησυχαζω οταν σκεφτομαι οτι εχω να κανω με μηχανηματα και οχι ανθρωπους ειναι πολυ πιο ευκολο θα βρισω θα χτυπησω καμια σφυρια θα εκτονωθω με τους ανθρωπους δεν ξερω τι να κανω.....

Τωρα προσπαθω να μεινω εδω δεν ειναι ευκολο προσπαθω να σπασω τον κυκλο δεν ξερω αν μπορω αλλα προσπαθω,μου λειπουν καμια φορα τα ξενα και το μυαλο μου θυμαται εικονες,συναισθηματα,μυρωδ ιες............................................ .............καπως ετσι ειμαι ο γιος του πατερα μου!!!!

[γιώτα2]

Αλεξανδρε αν δεν ειχες κανει χρηση του προνομιου λογω πολυτεκνιας θα αισθανοσουν περισσοτερο ελευθερος; γιατι γραφεις οτι ζεις τη ζωη σου ως γιος του πατερα.
Αν καταλαβα δεν δεχοταν να παρεις εσυ αυτο που ειχες δικαιωμα να κανεις.
Νομιζω οτι αδικεις τον εαυτο σου.

[alexandros3]

Ξέρεις γιώτα, οι ελληνικοί νόμοι είναι ένας κυκεώνας. Είναι πολύ πιο δύσκολο να τους απλοποιήσεις (αλλάζοντας τη ζωή εκατομμυρίων) και πολύ πιο εύκολο να σπάσεις στο ξύλο ένα πολιτκο (γουπς. μη παρασύρομαι, μη παρασύρομαι).
Οπότε αυτό της πολυτεκνείας ήταν στο μεταίχμιο να το πω έτσι. Βέβαια είχα φιλαράκι με γαλλίδα μάνα αυτός που δεν είχε κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιήσει αυτό το δικαίωμα έχοντας ετεροθαλλή αδέρφια και μάλιστα στη γαλλία (παρε το αυγό και κουρεψε το). Ομως ο πατέρας του, όταν του το ζήτησε είπε οκ πάρ'το.

Ο δικός μου είπε: η γυναίκα μου ξεσκίστηκε για να γεννήσει τα παιδία μου, εσύ δεν έχεις κανένα δικαίωμα. Θα σου κανω δικαστηριο!
Οπότε λέω, αμάν! ο μπαμπάκας μου δε θελει να χρησιμοποιήσω αυτό το δικαίωμα. Μάλιστα δεν με θεωρεί και παιδάκι του, αφού για τα άλλα παιδάκια του το θέλει. (εκεί υπησέρχονταν και η υστερο γυναικα του βεβαια, στην αρχη μου ειπε ναι γιε μου βεβαιως, μετα οχι κι αυτο που σου ειπα για το ξεσκισμα).

Πρωτα απο ολα αυτο επληξε την αισθητικη μου. Δεν ξερω, τετοιες εκφρασεις... tres banal.
Μετα το χρησιμοποιησα μπηκα στη δουλεια ως τεκνο πολυτεκνου (και του πατερα μου αρα προφανως) και τωρα τρωω τις σαρκες μου. (παρεπιπτοντως ακομα περιμενω το δικαστηριο, δεν εχω παραγγειλει το νεο καναπε απο το ικεα για να κανω οικονομια, μαλλον δεν θα γινει ε; ).
Αν μου λεγε παρ'το (αναγνωριζοντας με ως γιο του, δινοντας μου κατι, για μια φορα στη ζωη του) δεν επροκειτο να το χρησιμοποιυσα για μια τοσο μιζερη δουλεια. Θα τον αγκαλιαζα, και θα εκανα τη δουλεια που αγαπουσα (και θα εμενα και με τη γυναικα που αγαπουσα νομιζω, τι νομιζω δλδ, με τα μπουνια)

και λεω, δεν μπορεις ρε πουστη, να με εχεις εγκαταλειψει, να μην με εχεις δει, να μη με εχεις στηριξει και τωρα να μου λες αυτο.
μια ψυχη εχω και γω. μη μου τη γαμας τοσο πολυ πια.