αμφιβολία, δυσκολία στις αποφάσεις και ΙΨΔ

[ανεμος]

Γιαννη Καλημερα
Εγω προσωπικα πιστευω οτι <<η συνειδητοιποιηση οτι και λαθος να κανω μπορω να αλλαξω τα πραγματα και ειναι μερος της διαδικασιας της ζωης(ωριμανση)>> ειναι πολυ απελευθερωτικη σκεψη,γιατι με αποδεσμευει απο τους φοβους μου και γιατι ισως εμμεσα να δειχνω περισσοτερη εμπιστοσυνη σε μενα και στην διαδικασια της ζωης.Δηλαδη ρε Γιαννη μου με ξεφοβιζει οσο μπορει να γινει.Αν αυτο γινεται σταδιακα ξεκινωντας απο τα μικρα στο τελος θα γινεται απο μονο του χωρις ιδιαιτερη προσπαθεια.......Αυτο ολο σημαινει οτι μπαινω σε δραση δεν αντιδρω απλα και παιρνω την ευθυνη της ζωης μου στα χερια γνωριζοντας οτι ειμαι ανθρωπος και οτι και λαθη να κανω ειναι δικα μου και αποτελουν μερος της ζωης μου.........αυτο ελεγα με το αφεσου.............Αυτο ειναι το λογικο κομματι........
Το συναισθηματικο κομματι ειναι βιωνω το αγχος μου οσο μπορω και αντεχω χωρις να την κανω διανοητικα <<φυγη.Δηλαδη ασχετα με αυτο που νιωθω εσταζομαι στην υγιη λογικη μου που αφορα την επανω παραγραφο και δρω επανω στο συναισθημα(αγχος) αντι να βουλιαζω στην λιμνη του...............Δηλαδη μπορω να αισθανομαι πολυ αγχωμενος με κατι και αυτο να κινητοποιει ολο το μυαλο και αυτο να τρεχει παρεα με την αμφιβολια και την αμφισβητηση εγω ομως κλεινω τα <<αυτια μου>> και κανω επαναφορα στην λογικη μου που λεει ολα τα παραπανω....κοινως κανε το καλυτερο που μπορεις και αστο απο τα χερια σου,δεν μπορεις να τα ελεγξεις ολα.....ευτυχως.......

[ioannis2]

Πολύ χαίρομαι που συζητώ μαζί σου και πολύ σωστά βρήσκω τα όσα γράφεις. Είσαι σαφής. Βρήκες τη σωστή μέθοδο να το παλέψεις.

Δεν ξέρω πως να απεξαρτητοποιηθώ από το δικό μου εγκλωβιστικό στη λογική τρόπο σκέψης. Το να μπαίνει έντονα στη σκέψη μου το κομμάτι λογικής και δεδομένων: τι κερδίζω και τι χάνω. Και το πρόβλημα είναι όταν και στις δυο πλευρές υπάρχουν και θετικά και αρνητικά. Εκεί είναι που δεν ξερω τι να κάνω. Εκεί είναι που το άγχος ανάβει κόκκινο. Εκεί είναι που η αναβολή στη λήψη απόφασης ώσπου πάει το πράγμα αποτελεί τον κανόνα και στο τέλος η επιλογή να ναι απόφαση των άλλων ή η φυσική πορεία των πραγμάτων. Πολλές φορές λέω, εκεί που κάποια επιλογή θα μου προκελέσει όλο αυτό τον κυκεώνα αμφιβολίας , εννοώ πάντα για κάτι που δεν μου είναι και τόσο αναγκαίο, τότε ας μην κάνω την κίνηση. Ας φυλάω δυνάμεις και ας κάνω κινήσεις εκεί που βλέπω κάτι και μου αρέσει, εκεί που η αμφιβολία είναι ελάχιστη.

««Δηλαδη μπορω να αισθανομαι πολυ αγχωμενος με κατι και αυτο να κινητοποιει ολο το μυαλο και αυτο να τρεχει παρεα με την αμφιβολια και την αμφισβητηση εγω ομως κλεινω τα <<αυτια μου>> και κανω επαναφορα στην λογικη μου που λεει ολα τα παραπανω....κοινως κανε το καλυτερο που μπορεις και αστο απο τα χερια σου,δεν μπορεις να τα ελεγξεις ολα»». Το πιασα το νόημα. Μετα τιμάς την απόφαση που πήρες.

Και πάλι δεν είναι και τόσο εύκολο αυτό. Στα λόγια πιάνω το νόημα, στην πράξη έρχεται η λογική και πίσω απ αυτή ο φόβος και κάνουν παιχνίδι, μ΄αυτό χανεις εκείνο, αν το κάνεις κερδίζεις αυτό, αν δεν το κανεις θα ερθει το άλλο, αν το κανεις δεν κερδίζει το άλλο, αν το κάνεις θα χασεις σιγουρα εκείνο .... και πάει λέγοντας, και το αποτέλεσμα στασιμότητα ή αποτελεσμα όπως πιο πάνω το περιγραφω.

««Αν αυτο γινεται σταδιακα ξεκινωντας απο τα μικρα στο τελος θα γινεται απο μονο του χωρις ιδιαιτερη προσπαθεια»». Συμφωνώ. Παίρνεις δυνάμεις και αυτοπεποίθηση. Έχω εφαρμόσει την αρχή αυτή αλλού και είδα αποτέλεσμα και βελτίωση.

[keep_walking]

Σημαντικη αποφαση...μην σκεφτεστε πολυ...δεν ξερω κατα ποσο συμφωνω με το παρακατω αρθρο.

Όταν βρίσκεστε αντιμέτωποι με τη λήψη μίας σημαντικής απόφασης, όπως η αγορά ενός αυτοκινήτου ή ενός σπιτιού, είναι καλύτερο να κάνετε τη δουλειά σας, κατόπιν να ξεχάσετε το θέμα που σας απασχολεί και να κάνετε την επιλογή ζυγίζοντας ασυναίσθητα τις επιλογές. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας νέας μελέτης που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Science, η ασυναίσθητη σκέψη πιθανόν να οδηγήσει σε περισσότερο ικανοποιητική επιλογή σε σχέση με τις συνειδητές συζητήσεις, τουλάχιστον για σημαντικές αποφάσεις.

Δραστηριότητα εγκεφάλουΗ συνειδητή συζήτηση είναι σημαντική για τις λιγότερο σημαντικές, καθημερινές μας επιλογές, όπως την απόφαση ποιού σαμπουάν ή πετσέτες να αγοράσουμε, αλλά όχι για σημαντικότερες αποφάσεις, σύμφωνα με τη μελέτη.

Τέσσερις ερευνητές από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, επιβεβαιώνουν την αξία αυτού που ονομάζουν θεωρία "συζήτησης - χωρίς - προσήλωση", με μία σειρά μελετών για την καταναλωτική επιλογή. Έκαναν τα πειράματά τους τόσο στο εργαστήριο όσο και στο πεδίο, μεταξύ αγοραστών σε καταστήματα. Παραδείγματος χάριν, σε ένα πείραμα αγοράς - αυτοκινήτου, οι συμμετέχοντες διάβασαν μια πολύπλοκη ανάλυση και περιγραφή για τα αυτοκίνητα, που σκέφτονταν να αγοράσουν. Αμέσως κατόπιν, τους δόθηκαν διάφοροι γρίφοι προκειμένου να απασχολούν τη συνειδητή τους σκέψη. Μετά από αρκετούς γρίφους, αυτή η ομάδα αγοραστών ανέφερε μεγαλύτερη ικανοποίηση με την επιλογή αυτοκινήτων σε σχέση με τους ανθρώπους που δεν τους δόθηκε κάποιος γρίφος και έπρεπε να αποφασίσουν ποιο αυτοκίνητο να αγοράσουν αμέσως μετά την ανάγνωση των αναλύσεων. Αλλά για τη λήψη απλών αποφάσεων, όπως η επιλογή μεταξύ διαφορετικών πετσετών, οι συνειδητές συζητήσεις ήταν αναγκαίες ώστε οι επιλογή να είναι αποτελεσματική.

Υπάρχουν διάφοροι πιθανοί λόγοι για τους οποίους η συνειδητή σκέψη οδηγεί μερικές φορές σε φτωχή κρίση, λένε οι ερευνητές. Η συνείδηση έχει "μειωμένη ικανότητα", αναγκάζοντας τα άτομα να εξετάζουν μόνο ένα υποσύνολο των σχετικών πληροφοριών και επομένως να σταθμίσουν με αβεβαιότητα τη σημασία ή τη σχετικότητα αυτών των πληροφοριών. Αντίθετα, το ανθρώπινο υποσυνείδητο έχει υψηλότερη ικανότητα να ενσωματώνει περισσότερες πληροφορίες, οι οποίες μπορούν να μας καθοδηγήσουν σε καλύτερες επιλογές. "Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: όταν πρέπει να λάβετε μια απόφαση, το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνετε, είναι να συλλέξετε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για την απόφαση", αναφέρει ο συντάκτης της μελέτης Δρ Ντιτζκστέρουις. Και συνεχίζει: "μόλις έχετε την πληροφορία, πρέπει να αποφασίσετε, κι αυτό γίνεται καλύτερα με τη συνειδητή σκέψη για τις απλές αποφάσεις, αλλά αφήστε την ασυναίσθητη σκέψη να επεξεργάζεται στο βάθος, όταν η απόφαση είναι σύνθετη". Η νέα ιδέα που προκύπτει από αυτές τις μελέτες είναι η "πως μπορούμε να σκεφτούμε ασυναίσθητα και ότι η ασυναίσθητη σκέψη είναι πραγματικά ανώτερη από τη συνειδητή σκέψη, ειδικότερα για τις σύνθετες αποφάσεις", προσθέτει ο Ντιτζκστέρουις.

Στο σκακι μεχρι προτινως ο ανθρωπος κερδιζε τους υπολογιστες γιατι μπορουσε να εστιασει σε λιγες κινησεις που ειχαν ιδιαιτερη βαρυτητα παρολο που οι υπολογιατες ανελυαν εκατομμυρια κινησεις.
Βεβαια πλεον κερδιζουν , αφου εξελιχθηκαν τοσο αυτοι οσο και τα προγραμματα με τους αλγοριθμους που χρησιμοποιουν απο ομαδες επιστημονων.

Τεσπα υπαρχει καποιο μετρο σε ολα και εγω μεθοδικος ειμαι και προγραμματιζω τι θα κανω...και παραπονιεμαι που δεν ειμαι πιο αυθορμητος πολλες φορες. Αλλα δεν μπορω να πω οτι ο αυθορμητισμος ειναι παντα καλος γιατι μερικοι εχουν παρει κατι
αποφασεις χωρις να τις πολυσκεφτουν και εχουν βρει τον μπελα τους , οπως να ανοιξουν μια επιχειρηση χωρις να το πολυσκεφτουν και να μη λαβουν υποψη ουτε τα στοιχειωδη.

Ειναι και το πως βλεπεις τον εαυτο σου , ενα θες να δεις αρνητικα την μεθοδικοτητα και την ελλειψη ας πουμε αυθορμητισμου το βλεπεις αρνητικα , αν θες να το δεις θετικα το βλεπεις θετικα (γιατι ειναι και προσον).

Αλλο βεβαια το να μη εισαι τολμηρος και να μην παιρνεις καμμια αποφαση...καποια θα πρεπει να παρεις.
Εχεις κατι συγκεκριμενο κατα νου?
Ανοιγμα καποιας επιχειρησης πχ?
Ο αρνητικα σκεπτομενος θα πει δεν κανω κινηση γιατι μου λειπει η τολμη.Εαν τολμησει βεβαια μπορει να φαει "παγωτο" και να το φυσαει σε ολη του τη ζωη γιατι πηρε την λαθος αποφαση.

Εαν μιλας οτι εισαι αναποφασιστος για τα "μικρα" πραγματα της ζωης και αγχωνεσαι με αυτα , θα ελεγα ειναι φυσιολογικο να αγχωνεσαι ως ενα βαθμο με μικρολεπτομερειες.

Καπου μαλιστα διαβαζα οτι οταν οι ανθρωποι εχουν πολλες επιλογες...πχ τι θα δουμε στην τηλεοραση μεσα απο 100 καναλια αντι για πχ 5 αισθανονται πιο ασχημα...το οποιο δεν εχει και πολυ λογικη ε? Αλλα ετσι ειναι μαλλον τεσπα.

Απαντησα λιγο ασυναρτητα γιατι δεν διαβασα την πορεια της συζητησης , μονο το τελευταιο μηνυμα.

[ανεμος]

Και πάλι δεν είναι και τόσο εύκολο αυτό. Στα λόγια πιάνω το νόημα, στην πράξη έρχεται η λογική και πίσω απ αυτή ο φόβος και κάνουν παιχνίδι, μ΄αυτό χανεις εκείνο, αν το κάνεις κερδίζεις αυτό, αν δεν το κανεις θα ερθει το άλλο, αν το κανεις δεν κερδίζει το άλλο, αν το κάνεις θα χασεις σιγουρα εκείνο .... και πάει λέγοντας, και το αποτέλεσμα στασιμότητα ή αποτελεσμα όπως πιο πάνω το περιγραφω.

Γιαννη μου αυτο που περιγραφεις ειναι ο ελεγχος που σου εγραψα.....δλδ το να ζυγιζω συνεχεια μα συνεχεια θετικα και αρνητικα εκει σιγουρα φυτρωνει αμφιβολια και μετα την αμφιβολια ερχεται η αδρανεια και τελικα δεν κανω τιποτε και μενω εκει που ειμαι.........για αυτο σου εγραψα το <<αφεσου>>....
Επειδη εγραψες για βιωματα θα σου πω....η οικογενεια μου και ειδικα η μανα μου που με μεγαλωσε ηταν πολυ ελεγκτικη μαζι μου,δλδ συνεχεια μην κανεις αυτο θα κτυπησεις,μην κανεις το αλλο θα πληγωθεις και γενικα μην κανεις λαθος.....στο τελος συνειδητοποιησα οτι ολο αυτο το πραγμα με τον ελεγχο ηταν καθαρα απο την μανα μου και οτι εγω κατεληξα καπως ετσι.....να φοβαμαι για την παραμικρη αποφαση οτι θα ερθει το τελος του κοσμου....αρχηδια σημερα βλεπω οτι τα πραγματα δεν ειναι ετσι και οτι καπως ετσι καθηλωθηκα στην αδρανεια για πολλους λογους....υπαρχουν φορες που ακουω ενα κομματι του μυαλου μου που λεει τα ιδια πραγματα με την μανα μου αυτο δεν ειναι λογικη,συχνα αυτη η φωνη ειναι επικριτικη,θυμωμενη,αυστηρ η και αποζητα την τελειοτητα..αυτη την φωνη την κανω περα οσω μπορω <<κλεινω τα αυτια μου>>...και απλα παραδινομαι(δεν ειναι πολυ απλο στην πραγματικοτητα ειναι δυσκολο)σε αυτο που σου εγραψα στο προηγουμενο ποστ.........

Αφου το εχεις εφαρμοσει εχεις ηδη την εμπειρια αυτη να εμπιστευεσαι πιο πολυ απο ολα και να μην το ξεχνας...το μυαλο μας εχει την ταση να τρεχει και να μας λεει μαλακιες μεινε σ αυτο που ξερεις οτι ειναι η αληθεια τα υπολοιπα ειναι ψεμματα.............

[alexandros3]

Ξέρετε αν η δυσκολία στο να παίρνει κανείς αποφάσεις ή το να του δημιουργούνται έντονες αμφιβολίες για κάτι προτου αποφασίσει είναι αποτελεσμα Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής;
Μήπως είναι θέμα φοβίας που πηγαζει από βιώματα του παρελθόντος;
Ή θέμα έντονης λειτουργίας της λογικής με συνεχή και ατερμονη σταθμιση δεδομενων;
Μήπως προκειται για αγχωδη διαταραχή;

Απλώς να παραθέσω άτομα με ΙΔΨ: Harrison Ford, Beckam, (και μετα απο λιγο περισσοτερο ψαξιμο) diCaprio έως davinci.
Το λεω απο την αποψη οτι δεν ειναι αναγκαστικο να σε καθηλωσει αυτο το πραγμα.

[ανεμος]

Εμενα παλι ο αγαπημενος μου ειναι ο Robbie Williams,δεν ξερω αν εχει ΙΔΨ αλλα σιγουρα εχει πολυ δυνατη <<μαιμου>> εξου και το <<me and my monkey>>........

[alexandros3]

lolol! Δεν ξερω αν ειχε καποια παθηση αλλα αξιζει να διερευνηθει!

[ioannis2]

«««Η νέα ιδέα που προκύπτει από αυτές τις μελέτες είναι η "πως μπορούμε να σκεφτούμε ασυναίσθητα και ότι η ασυναίσθητη σκέψη είναι πραγματικά ανώτερη από τη συνειδητή σκέψη, ειδικότερα για τις σύνθετες αποφάσεις", προσθέτει ο Ντιτζκστέρουις. »»»Από keepwalking

«««δλδ το να ζυγιζω συνεχεια μα συνεχεια θετικα και αρνητικα εκει σιγουρα φυτρωνει αμφιβολια και μετα την αμφιβολια ερχεται η αδρανεια και τελικα δεν κανω τιποτε και μενω εκει που ειμαι.........για αυτο σου εγραψα το <<αφεσου>>....
αυτη η φωνη ειναι επικριτικη,θυμωμενη,αυστηρ η και αποζητα την τελειοτητα..αυτη την φωνη την κανω περα οσω μπορω <<κλεινω τα αυτια μου>>...και απλα παραδινομαι(δεν ειναι πολυ απλο στην πραγματικοτητα ειναι δυσκολο) »»»Από ανεμος

Έχουν κοινή κεντρική ιδέα τα πιο πάνω που μου στείλατε. Είναι ταυτόσημα. Από εμένα κατάλαβα ότι όσο κάθομαι και αναλύω τόσο πιο δύσκολα παίρνω αποφάσεις. Μπορεί να έχω μπροστά μου όλα τα δεδομένα όσο δε θα μπορούσε να χει κανείς άλλος, και να κάνω αναλύσεις των δεδομένων όσο κανείς άλλος. Και όλα αυτά οδηγούν στην αμφιβολία, στο τέλμα, το να μην λαμβάνεται καμιά απόφαση στο τέλος αλλά να διαιωνίζεται.

Είναι θέμα ταχύτητας στη λήψη αποφάσεων, άμεσα. Άμεσα και με τα λίγα δεδομένα που έχεις μπροστά σου βάζοντας τα όμως σε κάποια καλή λογική στάθμιση. Αλλά τιμάς την απόφαση σου. Βάζεις μετά όλες σου τις δυνάμεις να φερεις σε περας αυτό που αποφάσισες. Το ξέρω ότι στη θεωρία τα λεμε ωραία, στην πράξη όμως πολλές φορές βρισκόμαστε εκτεθιμένοι από λάθος αποφάσεις με συνεπακόλουθες αποτυχίες, όπως γραφω πιο κάτω.

Και το άλλο, αν εξαρχής βλέπεις ότι για κάτι δεν είσαι πολύ σίγουρος αλλά έχεις αμφιβολίες (μιλώ πριν καν αρχίσεις να ασχολείσαι) τότε καλύτερα μην ασχοληθείς, άστο, πχ το να αγοράσεις κάτι και μετά να σαι στο δίλημμα να το επιστρεψεις πίσω ή να το κρατήσεις, πχ το να αποδεχτείς μια δουλεία και μετά να σκεφτεσαι τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα να δώσεις παραίτηση ή να μείνεις.

Προσπαθώ να βάλω ως αρχή: Όταν έχω αμφιβολίες για κάτι δεν το αναλαμβάνω καθόλου. Όταν επιθυμώ κάτι βάζω τα δυνατά μου γρήγορα να κάνω την κίνηση να το αποκτήσω.

Πολύ ωραία τα λέω. Στην πράξη όμως δεν είναι και τόσο εύκολα. Στην πράξη γίνονται μόνο ως υπέρβαση του εαυτού μας. Είναι όπως το να πάρω τηλέφωνο κάποιον που είμαι σε δίλημμα αν θα του μιλήσω, και αφού τον πάρω οι κουβέντες που πρεπει να πω λέγονται, έστω περνά το νόημα. Και τότε είναι η επιτυχία. Όπως έχω πει και στον άνεμο έχω εφαρμόσει την εμπειρία σε κάποια πράγματα, με τα μικρά μικρά ρίσκα, με το να κάνω κινήσεις και είδα ότι δυναμώνω περισσότερο και στο τελος υπάρχει και ικανοποίηση ως επιτυχία.

««Αλλο βεβαια το να μη εισαι τολμηρος και να μην παιρνεις καμμια αποφαση...καποια θα πρεπει να παρεις.»» Από keepwalking. Στο βάθος είναι ο φόβος για όλα τα πιο πάνω. Φόβος να βγουμε από το χωρο ασφαλειας τον οποιο δημιουργησαμε και μεσα του ζουμε, οτιδήποτε το μη γνωριμο προκαλεί φόβο, όπως αυτός έχει προκύψει μέσα από τα αρνητικά βιώματα της ζωής. Όλος ο αγωνας για βελτίωση θα στρέφεται πάνω απ όλα εναντια στο φοβο. Και ο δρομος είναι μακρυς.

[ioannis2]

Απλώς να παραθέσω άτομα με ΙΔΨ: Harrison Ford, Beckam, (και μετα απο λιγο περισσοτερο ψαξιμο) diCaprio έως davinci.
Το λεω απο την αποψη οτι δεν ειναι αναγκαστικο να σε καθηλωσει αυτο το πραγμα.

χο χο χο !!.... πολύ πολύ ενθαρρυντικό, άρα μπορουμε να παμε μπροστα...

[Sofia]

Αυτό που χα πει και πιο πανω είναι ότι για καποια θεματα ακόμα και σημαντικά μπορεί να παρω απόφαση σε δευτερολεπτα, για άλλα όμως άγνωστο πόσο καιρό μέχρι που να φτασει το πραγμα σε τελμα.

Στο δευτερο είναι η έντονη αναποφασιστικότητα. Ίσως είναι θέμα φόβου για το ρίσκο από τη μια, και του ότι θετω τα δεδομένα υπό τη λογική σε συνεχή επεξεργασία από την άλλη, και σ΄όλα αυτά η αίσθηση ότι αυτό για το οποιο πρεπει να αποφασίσω είναι κάτι που δεν είμαι βεβαιος αν το επιθυμώ πραγματικά. Επίσης το ότι δεν μπορώ να κάνω αυτό που ΄πολύ σωστά εισηγείται ο άνεμος, ότι η έντονη λειτουργία της λογικής δε βοηθά αλλά και λάθος απόφαση να πάρουμε είναι στα πλαίσια της διαδικασίας να ωριμάσουμε.

Γιαννη,

δεν ξερω αν παιρνεις αποφασεις σε δευτερολεπτα ή...... ποτε, παντως σιγουρα θα σε βοηθουσε αν εθετες εσυ ο ιδιος ενα χρονικο οριο. Δλδ, "θα παρω μια αποφαση, οποια κι αν ειναι αυτη μεχρι "τοτε" ". Αν εθετες δλδ εσυ ο ιδιος στον εαυτο σου εναν χρονικο περιορισμο κ τον τηρουσες. Δεν υπάρχει περιπτωση λαμβανοντας μια αποφαση να μην χασεις σε καποια σημεια αλλα και να μην κερδισεις σε καποια αλλα. Καπου ειχα διαβασει κ συμφωνω πώς τα σαφη "οχι", ανοιγουν το δρομο για γνησια "ναι". Τουλαχιστον τοτε, θα εχεις αρχισει να αποκτας την εμπειρια της δοκιμης. Θα εχεις μπει στην πραξη.

Εκτος των αλλων, οσο κι αν ζυγιζεις τα υπερ κ τα κατα πριν κανεις κατι, ποτε δεν ξερεις και ποτε δεν μπορεις να εισαι σιγουρος οτι τα υπερ ειναι οντως αυτα που υπολογιζεις κ τα κατα ειναι τοσο καταστροφικα κ επωδυνα οσο φοβασαι. Στην πραξη επισης θα μπορεις να δοκιμασεις να επωφεληθεις, να ωριμασεις μεσα απο τα λαθη σου κ να πας παραπερα. Οσο καθεσαι κ σκεφτεσαι μενοντας στην αδρανεια, χανεις πολυ περισσοτερο απο το να τολμησεις κατι που μοιαζει κ λαθος.

Η εμπειρια ειναι που μας κανει πιο δυνατους κ περισσοτερο ανθρωπινους. Η θεωρια πολλες φορες μας αποστειρωνει....μας κανει απομακρους απο τους ιδιους μας τους εαυτους κ απο τις ικανοτητες μας ακομα.

[ioannis2]

Γιαννη,

δεν ξερω αν παιρνεις αποφασεις σε δευτερολεπτα ή...... ποτε, παντως σιγουρα θα σε βοηθουσε αν εθετες εσυ ο ιδιος ενα χρονικο οριο. Δλδ, "θα παρω μια αποφαση, οποια κι αν ειναι αυτη μεχρι "τοτε" ". Αν εθετες δλδ εσυ ο ιδιος στον εαυτο σου εναν χρονικο περιορισμο κ τον τηρουσες. Δεν υπάρχει περιπτωση λαμβανοντας μια αποφαση να μην χασεις σε καποια σημεια αλλα και να μην κερδισεις σε καποια αλλα. Καπου ειχα διαβασει κ συμφωνω πώς τα σαφη "οχι", ανοιγουν το δρομο για γνησια "ναι". Τουλαχιστον τοτε, θα εχεις αρχισει να αποκτας την εμπειρια της δοκιμης. Θα εχεις μπει στην πραξη.

Εκτος των αλλων, οσο κι αν ζυγιζεις τα υπερ κ τα κατα πριν κανεις κατι, ποτε δεν ξερεις και ποτε δεν μπορεις να εισαι σιγουρος οτι τα υπερ ειναι οντως αυτα που υπολογιζεις κ τα κατα ειναι τοσο καταστροφικα κ επωδυνα οσο φοβασαι. Στην πραξη επισης θα μπορεις να δοκιμασεις να επωφεληθεις, να ωριμασεις μεσα απο τα λαθη σου κ να πας παραπερα. Οσο καθεσαι κ σκεφτεσαι μενοντας στην αδρανεια, χανεις πολυ περισσοτερο απο το να τολμησεις κατι που μοιαζει κ λαθος.

Η εμπειρια ειναι που μας κανει πιο δυνατους κ περισσοτερο ανθρωπινους. Η θεωρια πολλες φορες μας αποστειρωνει....μας κανει απομακρους απο τους ιδιους μας τους εαυτους κ απο τις ικανοτητες μας ακομα.

Ευχαριστώ Σοφία,

Πολύ καλό αυτό με τον χρονικό περιορισμό, το να βαζουμε χρονικά όρια μεσα στα οποία θα πρέπει να αποφασίσουμε. Πολύ καλή η μέθοδος αυτή. Παραθέτω ένα αποσπασμα από καποιο βιβλιο πνευματικό, το οποιο λέιε με διαφορετικά λόγια αυτό που μου γραφεις, κομμάτι που συγκλονίζει. «Σὲ ὅποιους τόπους συνηθίζεις νὰ φοβῆσαι, μὴ διστάζης νὰ πηγαίνης, ὅταν ἀκόμη δὲν ἔχη ξημερώσει. Ἐὰν δείξεις κάποια χαλαρότητα στὸ σημεῖο αὐτό, τότε θὰ γηράση μαζί σου τὸ νηπιακὸ καὶ ἀξιογέλαστο τοῦτο πάθος».

Και να να ξέρεις ότι και με σενα και με αλλους εδώ, σε όσα κι αν συμφωνήσουμε, σε όσα καλά κι αν καταλήξουμε, που τα βρήσκω σωστές λύσεις, απομένει μετά ένα κομματι, ίσως δύσκολο, ίσως στη φαντασία μας δύσκολο. Είναι η πράξη, το βήμα, το να πω πάω τωρα, πέρνω τηλέφωνο και λεω αυτό που πρεπει να πω, στελνω την επιστολή, παω να μιλήσω στην κοπέλα που μου αρέσει, ζητώ αυτό που δικαιούμαι, εχω να επιλέξω κάνω αμεσως την επιλογη, να θυμωσω οταν πρεπει. Όλα αυτά και πολλά αλλα. Εδώ μπαινει η τολμη και η υπερβαση του εαυτού μας. Η εξωτερικευση, άμεσα, από τη θεωρία στην πραξη. Είναι το πιο δυσκολο κομμάτι. Που χρειάζεται πολλή πείσμα και θεληση, μέσα στην αδυναμία της στιγμης να ψάχνεις μέσα σου να βρεις τις δυναμεις και να τις βγαλεις στην επιφανεια για να μπορεσεις να το κανεις. Είναι η υπέρβαση, το: παιρνω αμέσως τωρα την απόφαση και την τιμώ, και σε αυτό που επέλεξα βαζω τον καλύτερο μου εαυτό.

Πολλές φορές στη δυσκολία στη λήψη αποφάσεων ΄να ξερεις ότι μπαινει και η απειρία σε καποια θεματα ή η επιπολαιότητα ως αποτελεσμα της απειρίας ή τα τραυματα που χουν αφησει οι λαθος επιλογες του παρελθόντος που στοιχησαν επειδή υπήρχε απειρία ή δεν είχα ανθρώπους κοντά μου να μου συμπαρασταθούν ή το να μην εχεις συμπαρασταση εκεί που πραγματικά την έχεις ανάγκη, ανθρώπους δίπλα. Αυτά με έχουν επηρεάσει, είτε στο να μην κανω πραγματα είτε στο να τα κάνω λάθος είτε στο να μην βαλω τον καλύτερο μου εαυτό είτε να κανω τις χειρότερες επιλογές. Έκανα λάθος κινήσεις εξαιτίας αυτών των ελλείψεων. Και προσεχω να μην συμβουν τα ίδια στο μελλον.

Επίσης, υπέρ και κατά για μια απόφαση είναι με βάση τα δεδομένα που έχεις μπροστά σου, τα δεδομένα του δικου σου τροπου σκέψης, τα οποια όμως στην πραγματικότητα μπορεί να ναι διαφορετικά ή με διαφορετική βαρύτητα.

Αν ηθελα από να συνοψίσω συμπερασματικά από ολα όσα μου πες και από τους άλλους πιο πάνω : άμεσες αποφάσεις, ας αφηνόμαστε και λίγο μακριά από τα διλήμματα της λογικής, ας βαλουμε και λιγο το αυθορμητο στις αποφασεις, μέσα από τις αποφάσεις ωριμάζουμε, τολμη, σταθμιση των υπερ και των κατά μεσα σε λογικα πλαίσια και συντομα.