Τι σκέφτεστε;

[alexandros3]

.................................................

[alexandros3]

.................................................. ......

[crazy_diamond]

Και ευχαριστώ, το αίμα που τρέχει στις φλέβες μου.

Δανείζομαι τη σκέψη.
Ναι, φλοπ, τη φυτεύω, λέω να την ποτίσω και λίγο, γιατί μούδιασα με τις επαναλήψεις του μυαλού μου απόψε. Ινάφ, δηλαδή.
Και το αίμα ας είναι και φουξ, γαλάζιο, ρόηαλ μπλου, ό,τι. Εξάλλου και ο ελέφαντας είναι ροζ, όχι;

[chr1986]

Σκέφτομαι ότι ίσως μ'αγαπάει τελικά αλλά με τον τρόπο του.. Ή ίσως απλά νιώθει μόνος.. Σκέφτομαι επίσης τη στάση μου στο εξής, πρέπει να είναι αποστασιοποιημένη. Άραγε να έχει αλλάξει? Έστω και λίγο.. Δε θέλω να πιστέψω στην αλλαγή γιατί θα πληγωθώ.. Δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις και εάν δεν έχεις την ισορροπία του εαυτού σου, που δεν την έχω, δε μπορείς να ισορροπήσεις στις σχέσεις σου μετους άλλους.

[deleted-member30-03]

σκεφτομαι οτι με επιασε ξανα μανια κατα των μαυρων, θελω να τους κοψω το λαιμο και να βαλω τα κεφαλια τους το ενα πανω στο αλλο. μια ζωη σκλαβοι θα ειναι! τις μαυρουλες βεβαια τις αγαπαω, και θα μπορουσα να εχω και σχεση με μια τετοια κοπελα, αρκει να μην εκδιδοταν παρανομα και να μην κουβαλουσε κανα αφρικανικο aids. επισης μου εχουν κολλησει τα λογια απο ενα τραγουδι που λεει τη μοναξια και το σκοταδι φοβαμαι, παρολο που ζω μεσα σε αυτα και τα εχω συνηθισει...

[claire]

σκεφτομαι οτι με επιασε ξανα μανια κατα των μαυρων, θελω να τους κοψω το λαιμο και να βαλω τα κεφαλια τους το ενα πανω στο αλλο. μια ζωη σκλαβοι θα ειναι! τις μαυρουλες βεβαια τις αγαπαω, και θα μπορουσα να εχω και σχεση με μια τετοια κοπελα, αρκει να μην εκδιδοταν παρανομα και να μην κουβαλουσε κανα αφρικανικο aids. επισης μου εχουν κολλησει τα λογια απο ενα τραγουδι που λεει τη μοναξια και το σκοταδι φοβαμαι, παρολο που ζω μεσα σε αυτα και τα εχω συνηθισει...

αν ήταν ευρωπαικό δεν θα είχες πρόβλημα ε?

[deleted-member30-03]

θα ειχα. και συγνωμη για τη καφριλα που πεταξα, προσπαθω να μην ειμαι ρατσιστης, αλλα με τον μαλακα τον Σισε σιχαθηκα, τοση φασαρια για εναν κωλομαυρο γκεουλα. αηδια ξερνοβολαω ολη μερα σημερα απ'τη σιχαμαρα.

[claire]

ποιος είναι αυτός?

[deleted-member30-03]

google it.

[claire]

καλά, δεν πειράζει. ας μην μάθω! :D

[Lacrymosa]

Σκεφτομαι οτι θελω να τα γκρεμισω ολα κ να τα φτιαξω απ την αρχη......με πιο γερα θεμελια....

[Lacrymosa]

ποιος είναι αυτός?

ποδοσφαιριστης ειναι στον παναθηναικο παιζει...

[Fearg]

θα ειχα. και συγνωμη για τη καφριλα που πεταξα, προσπαθω να μην ειμαι ρατσιστης, αλλα με τον μαλακα τον Σισε σιχαθηκα, τοση φασαρια για εναν κωλομαυρο γκεουλα. αηδια ξερνοβολαω ολη μερα σημερα απ'τη σιχαμαρα.

Τι εκφρασεις ειναι αυτες που χρησιμοποιεις, σεβασου το φορουμ που βρισκεσαι αφου προφανως δεν ντρεπεσαι καθολου για αυτα που γραφεις.

[deleted-member30-03]

οχι δε ντρεπομαι γιαυτα που λεω και κανω, δεν υπαρχει ποτε ιχνος μεταμελειας, το εχουμε ξαναγραψει και στο παρελθον αυτο. το σεβομαι το φορουμ, αλλα οταν εκει εξω δε σεβονται εμενα αναγκαζωντας με να βλεπω αυτα που θελουν με το ζορι, δε μπορω να υποκριθω εδω και να κανω οτι δεν επηρεαζομαι. κι επειδη αυτο το φορουμ ειναι για ψυχολογια, και το θεμα λεει "τι σκεφτεστε", απλα εγραψα τη σκεψη μου και σημερα, ακριβως οπως ειναι.

[carrot]

σκεφτομαι οτι με επιασε ξανα μανια κατα των μαυρων, θελω να τους κοψω το λαιμο και να βαλω τα κεφαλια τους το ενα πανω στο αλλο. μια ζωη σκλαβοι θα ειναι! τις μαυρουλες βεβαια τις αγαπαω, και θα μπορουσα να εχω και σχεση με μια τετοια κοπελα, αρκει να μην εκδιδοταν παρανομα και να μην κουβαλουσε κανα αφρικανικο aids. επισης μου εχουν κολλησει τα λογια απο ενα τραγουδι που λεει τη μοναξια και το σκοταδι φοβαμαι, παρολο που ζω μεσα σε αυτα και τα εχω συνηθισει...

Λυπάμαι που διαβάζω τέτοιο μήνυμα. Μερικοί από τους πιο αδικημένους ανθρώπους έχουν καταφέρει σπουδαία πράγματα. Πριν εβλεπα στην τηλεόραση για τον Οουενς.

http://archive.enet.gr/online/online...15,id=11692320

Εσύ δεν θα έλεγες μπράβο σε έναν τέτοιο άνθρωπο που τα έβαλε με τον κόσμο και βγήκε νικητής?

Ο παππούς του ήταν σκλάβος από την Αφρική. Ο πατέρας του δούλευε σκληρά στις φυτείες του βαμβακιού στην Αλαμπάμα. Ο άνθρωπος που γελοιοποίησε τον ναζισμό ήρθε από τα γκέτο του αμερικανικού ρατσισμού και έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, χωρίς καλά καλά να το καταλάβει.

Κερδίζει τα 100 μέτρα...
«Αλλά δεν ήταν ο Χίτλερ αυτός που με σνόμπαρε. Ηταν η ίδια μου η πατρίδα», δήλωσε μετά τους θριάμβους του στο Βερολίνο. «Ο πρόεδρος Ρούσβελτ δεν μου έστειλε ούτε συγχαρητήριο τηλεγράφημα».

Η Αμερική αλλάζει ελάχιστα στο πέρασμα των δεκαετιών, ωστόσο ο υπόλοιπος κόσμος οφείλει στον Τζέσε Οουενς το πρώτο του θαρραλέο «όχι» στη λαίλαπα του εθνικοσοσιαλισμού. Ο εβένινος Τζέιμς Κλήβελαντ (ή «Τζέι Σι» ή «Τζέσι» ή «Τζέσε», όπως λανθασμένα τον λέμε εμείς) Οουενς, δεν χρειάστηκε καν να ανοίξει το στόμα του. Αυτά που πέτυχε μέσα σε μία εβδομάδα στο Olympiastadion του Βερολίνου ήταν αρκετά για να καταστρέψουν την τέλεια Ολυμπιάδα του Αδόλφου.

...κερδίζει το μήκος
Ο Χίτλερ δεν έριξε ούτε μια ματιά προς το μέρος του «νέγρου», που ταπείνωσε με συνοπτικές διαδικασίες την άρια φυλή. Η ρομαντική εκδοχή όσων έγιναν το 1936 στο Βερολίνο θέλει τον «Φίρερ» να αποχωρεί οργισμένος από το Στάδιο, αλλά τα ρεπορτάζ της εποχής καταρρίπτουν εν μέρει τον μύθο. Την πρώτη μέρα των Αγώνων, ο Χίτλερ συνεχάρη μόνο τους Γερμανούς νικητές και απέφυγε τους υπόλοιπους.

Οι επίσημοι της ΔΟΕ τού επισήμαναν το άκομψο της τακτικής του: «Ή όλους ή κανέναν», ήταν το μήνυμά τους, όταν τον είδαν να γυρίζει την πλάτη στους Αμερικανούς Ολυμπιονίκες του ύψους (Κορνέλιους Τζόνσον, Ντέιβιντ Αλμπρίτον).

...ανεβαίνει αγέρωχος στο βάθρο. Ενας μαύρος πρώτος, ο Χίτλερ βλέπει τον Γερμανό, που χαιρετά ναζιστικά, δεύτερο...
«Κανέναν, λοιπόν», απάντησε ο Χίτλερ.

«Οταν πάντως πέρασα μπροστά από τον καγκελάριο, τον είδα να σηκώνεται όρθιος και να με χαιρετίζει. Ανταπέδωσα τη χειρονομία και συνέχισα τον πανηγυρισμό μου», δήλωσε αργότερα ο Οουενς. Και επανέλαβε το παράπονό του για τη στάση του αμερικανικού Λευκού Οίκου: «Ούτε ο πρόεδρος Ρούσβελτ με κάλεσε ποτέ στον Λευκό Οίκο ούτε ο πρόεδρος Τρούμαν. Εστω ένα συγχαρητήριο τηλεγράφημα, βρε αδελφέ...».

Εξι ρεκόρ

Το 1935, ο Οουενς κατέρριψε έξι παγκόσμια ρεκόρ. Η Αμερικανική Ομοσπονδία ερασιτεχνικού αθλητισμού προτίμησε έναν λευκό γκόλφερ για τον τίτλο του «Αθλητή της Χρονιάς». Το 1936, ο Οουενς επέστρεψε από το Βερολίνο με τέσσερα χρυσά μετάλλια. Αυτή τη φορά έχασε από τον Ολυμπιονίκη του δεκάθλου Γκλεν Μόρις. Ποιος του είπε να γεννηθεί με μαύρο δέρμα;

Αν η αμερικανική Πολιτεία αντέδρασε σαν να ντρεπόταν για τα θαύματα του Οουενς, η κοινή γνώμη των ΗΠΑ τον υποδέχθηκε με τιμές εθνικού ήρωα. Στην επιστροφή του στη Νέα Υόρκη, η πόλη σημαιοστολίστηκε και οργάνωσε παρέλαση στους δρόμους προς τιμήν του τετράκις Ολυμπιονίκη. Εγινε και μια δεξίωση στο ξενοδοχείο του Waldorf-Astoria, το οποίο όμως αρνήθηκε να του επιτρέψει πρόσβαση στο ασανσέρ των λευκών. Μαθημένος από μικρός να τα βγάζει πέρα με κάθε λογής τεχνάσματα απέναντι στον ρατσισμό των συμπατριωτών του, ο Οουενς αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τον ανελκυστήρα των εμπορευμάτων...

Εποποιία

Η πρώτη πράξη της εποποιίας του Τζέσε Οουενς στο Βερολίνο γράφτηκε στις 3 Αυγούστου του 1936, όταν νίκησε στα 100 μέτρα με επίδοση 10.3. «Τρέχει σαν να μην πατάνε τα πόδια του στο έδαφος», έγραφαν οι εφημερίδες. Την επόμενη μέρα κυριάρχησε στο μήκος, μπροστά από τον Γερμανό Λουτς Λονγκ, με τον οποίο έμελλε να γίνουν καλοί φίλοι. Στις 5 Αυγούστου, ο Οουενς κέρδισε στο 200άρι με 20.7 και τέσσερις μέρες αργότερα συμπλήρωσε το κουαρτέτο των χρυσών μεταλλίων στα 4 x 100 μ., όπου δηλώθηκε (μαζί με τον μετέπειτα γερουσιαστή Τζέσε Μέτκαλφ) την τελευταία στιγμή.

Η τετράδα των Οουενς, Μέτκαλφ, Ντρέιπερ, Ουίκοφ πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ με 39.8, αλλά οι αλλαγές της τελευταίας στιγμής προκάλεσαν σκάνδαλο στις ΗΠΑ. Οι δύο σπρίντερ, που αντικαταστάθηκαν και επέστρεψαν στην Αμερική δίχως να αγωνιστούν, ήταν Εβραίοι...

Οι Γερμανοί φίλαθλοι αποθέωσαν τον Οουενς (την «Εβένινη Αντιλόπη»), όχι μόνο στο Στάδιο του Βερολίνου, αλλά και στους δρόμους της πόλης, στο Ολυμπιακό Χωριό (όπου του έριχναν από το παράθυρο του δωματίου του μπλοκάκια για αυτόγραφα) ή όπου αλλού τον συναντούσαν. Μολονότι η ναζιστική προπαγάνδα κατηγορούσε τις ΗΠΑ ότι «έφτιαξαν ομάδα γεμάτη με μαύρα κατακάθια», ο απλός κόσμος αγκάλιασε τον υπεραθλητή από την απέναντι άκρη του Ατλαντικού.

Με τον φίλο του, Γερμανό Λουτς Λογκ
Ο Γερμανός φίλος

Στα απομνημονεύματά του, ο εγγονός των Αφρικανών σκλάβων από τον αμερικανικό νότο (όπου ο ίδιος ο Τζέσε μάζευε 100 κιλά βαμβάκι ημερησίως σε ηλικία 7 ετών, αν και φιλάσθενο παιδί), μίλησε με τρυφερότητα για την όψιμη φιλία του με το Λουτς Λονγκ, τον Γερμανό άλτη του μήκους, που κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο. Οι φωτογραφίες που τους έδειχναν να αστειεύονται χαμογελαστοί μέσα στο Στάδιο έβγαζαν τον Χίτλερ από τη στρατιωτική στολή με τις σβάστικες.

Οταν ο ξανθός, γαλανομάτης, «άριος» Λονγκ είδε τον αγχωμένο Οουενς να ξεκινάει τον προκριματικό με δύο άκυρα άλματα, τον πλησίασε και προσπάθησε να τον βοηθήσει: «Τι σου συμβαίνει; Τι σε αγχώνει; Θα έπρεπε να προκριθείς με κλειστά τα μάτια. Προσπάθησε να χαλαρώσεις, μη σε νοιάζει ο Χίτλερ. Ακόμα και αν πατήσεις μισό μέτρο μακριά από τη βαλβίδα, θα περάσεις το όριο».

Ο Οουενς ακολούθησε την καλοπροαίρετη συμβουλή του Λονγκ, προκρίθηκε με το τρίτο και τελευταίο άλμα του και λίγες ώρες αργότερα κέρδισε τον τελικό με άλμα στα 8,06 μ. Οι δύο αθλητές έγιναν στενοί φίλοι και κράτησαν επαφή μέχρι που ο Λονγκ σκοτώθηκε στον Πόλεμο, το 1943. Ο Οουενς συνέχισε να αλληλογραφεί με την οικογένεια του Γερμανού για πολλά χρόνια ακόμα.

Μετά τους Αγώνες του Βερολίνου, ο Οουενς έγινε επαγγελματίας και έβγαζε μεροκάματο με παράδοξους αγώνες επίδειξης. Συχνά αντιμετώπιζε μέτριους σπρίντερ, στους οποίους έδινε αβαντάζ 15-20 μέτρων και μολαταύτα τους κέρδιζε. Αλλοτε έτρεχε αντίπαλος με άλογα κούρσας, σκυλιά ή και μοτοσικλέτες. Με το πέρασμα των χρόνων, οι ευκαιρίες για βιοπορισμό μειώθηκαν, οι επενδύσεις του έπεσαν στο κενό και η περιουσία του εξανεμίστηκε, κληροδοτώντας του χρέη 114.000 δολαρίων.

και με τα... μετάλλιά του σε μεγάλη πλέον ηλικία
Μόλις το 1955, σχεδόν 20 χρόνια μετά τα ιστορικά του κατορθώματα στο Βερολίνο, ο Οουενς έλαβε τον τίτλο του «Πρεσβευτή του Αθλητισμού» από τον πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Χρειάστηκε να περάσουν μερικές δεκαετίες ακόμα για να περάσει ο Οουενς στο πάνθεον των Αμερικανών άσπιλων ηρώων.

Την έγκριση των επισήμων και των ταγών της κοινής γνώμης την κέρδισε μόνο όταν αποφάσισε να υιοθετήσει το μύθο της δήθεν «προσωπικής σύγκρουσης» με τον Χίτλερ. Οσο κατηγορούσε την ίδια του την πατρίδα, ήταν αποδιοπομπαίος. Οι αναγνώστες των εφημερίδων της εποχής διάβαζαν για έναν ατίθασο μαύρο που κυνηγούσε τις γυναίκες της καλής, λευκής κοινωνίας (διατηρούσε μάλιστα ερωτική φωλιά για τις τρυφερές του συνευρέσεις, μολονότι μικροπαντρεμένος), αντιμετώπιζε κατηγορίες φοροδιαφυγής και παραπονιόταν για ρατσιστικές συμπεριφορές, ενώ ο ίδιος είχε σπουδάσει στο διαβόητο για τη διχαστική του πολιτική Οχάιο Στέιτ.

Στο πέρασμα των χρόνων, ο Οουενς συμβιβάστηκε με τις απαιτήσεις της αμερικανικής κοινωνίας και, σύμφωνα με το συγγραφέα Ουίλιαμ Οσκαρ Τζόνσον, «έγινε επαγγελματίας στον ρόλο του καλού παραδείγματος». Στις δημόσιες εμφανίσεις του μετά τη δεκαετία του '50, αυτές που τον βοήθησαν να ορθοποδήσει οικονομικά, μιλούσε για τη θρησκεία, την πατρίδα, αλλά και το μάρκετινγκ. Κάτι σαν Πελέ μιας άλλης εποχής...

Ο Τζέσε Οουενς, που κάπνιζε ένα πακέτο τσιγάρα την ημέρα στα τελευταία 35 χρόνια της ζωής του, πέθανε από καρκίνο των πνευμόνων στις 31 Μαρτίου 1980, σε ηλικία 67 ετών. Πριν γράψει μία από τις πιο ξακουστές σελίδες της Ολυμπιακής ιστορίας, είχε δουλέψει ως βοηθός μανάβη, ως παπουτσής, ως «παιδί» για το ασανσέρ, ως καθαριστής ρούχων, ως βενζινάς, ως ραδιοφωνικός παραγωγός τζαζ. Τη μεγαλύτερη τιμή από την αμερικανική Πολιτεία την έλαβε μετά θάνατον, το 1990, όταν ο πρόεδρος Μπους ο πρεσβύτερος απένειμε στη χήρα του το Χρυσό Μετάλλιο του Κονγκρέσου.

Ο Καρλ Λιούις επανέλαβε το κατόρθωμα του Οουενς το 1984 στο Λος Αντζελες: χρυσά μετάλλια στα 100 μ., 200 μ., 4 x 100 μ. και στο μήκος. Αλλά ο Λιούις δεν έγινε ποτέ σύμβολο αντίστασης της οικουμένης στα σχέδια ενός μανιακού δικτάτορα... *