βαρέθηκα να προσπαθώ για φίλους

[keep_walking]

ε ωραία, τις αιτίες τις βρήκαμε, για πες μου τη λύση τώρα. πως βάζω όρια στους άλλους; πως καταλαβαίνω πότε το να δίνω με βλάπτει; πως ξεχωρίζω τις προθέσεις εξ αρχής; πως ξεκόβω με χάρη, χωρίς τσακωμούς; πως αντιλαμβάνομαι πότε είναι αληθινοί φίλοι και πότε όχι; δεν ρωτάω πως καταλαβαίνω ότι φταίω, γιατί εγώ τα συζητάω αυτά τα πράγματα με δικούς μου και μη δικούς μου ανθρώπους, τρίτους, και όταν μου λένε, ουπς, εδώ βλέπω λάθος σου, έφταιξες έλα μην το αρνείσαι, κάθομαι το σκέφτομαι και εν τέλει ζητάω συγνώμη. άσε που ήδη δεν νιώθω καλά όταν ξέρω ότι είχα άδικο, και ζητώ συγνώμη όσο πιο γρήγορα μπορώ.
πες μου λοιπον τις απαντήσεις σε όλα τα άλλα ερωτήματα, γιατί αυτό είναι που χρειάζομαι.

Πιστευω οτι για να βαλεις ολες τις πιθανες αιτιες , δεν εχεις βρει καν τι παει στραβα. Οσο για το πως θα κανεις καινουριους φιλους αφου θελεις να ξεκοψεις απο αυτους υπαρχουν ολοκληρα βιβλια μαλλον που μπορουν να βοηθησουν.

[keep_walking]

http://www.wikihow.com/Make-Friends ως παραδειγμα.

[empar]

Πιστευω οτι για να βαλεις ολες τις πιθανες αιτιες , δεν εχεις βρει καν τι παει στραβα. Οσο για το πως θα κανεις καινουριους φιλους αφου θελεις να ξεκοψεις απο αυτους υπαρχουν ολοκληρα βιβλια μαλλον που μπορουν να βοηθησουν.

γιατί, το να είναι πολυπαραγοντικό το πρόβλημα δεν παίζει; εδώ μιλάμε για σχέσεις με δυο πλευρές, δεν είμαι μόνη μου φίλη του εαυτού μου. σου είπα, μεγάλο μέρος της ευθύνης φέρω εγώ για τις λάθος επιλογές μου και το κόλλημά μου να προσφέρω, αλλά και οι άλλοι που φερθήκαν σκάρτα. τι άλλο περιμένεις να σου πω; κάνω αγώνα για να νιώσω αποδεκτή; όχι, αποδεκτή έχω νιώσει και νιώθω κάθε φορά που γνωρίζω ανθρώπους και με συμπαθούν. και ακόμη πιο αποδεκτή έχω αισθανθεί από ανθρώπους μεγαλύτερους που με εκτιμούν και με τους οποίους λέω και δυο κουβέντες παραπάνω. ότι δίνω μόνο και μόνο για να πάρω; σου είπα, το μόνο που θέλω, έχω ανάγκη είναι η φιλία. ότι έχω αίσθημα κατωτερότητας στις κοινωνικές σχέσεις; από που κι ως που να το έχω; ούτε εμφανισιακό πρόβλημα έχω, ούτε οικονομικό, ούτε επαγγελματικό στο μέλλον, ούτε γνωστικό, ούτε έλλειμμα ενδιαφερόντων.

το θέμα είναι από την πρώτη γνωριμία και πέρα γιατί δεν προχωράει η σχέση, ή αν θέλεις γιατί δεν τηρώ όρια, γιατί δίνω την εμπιστοσύνη μου χωρίς να το πολυσκεφτώ και έπειτα την αναιρώ, γιατί μου ανοίγουν οι μεγαλύτεροι τα μάτια και βλέπω ότι οι καταστάσεις με φορτώνουν, με πιέζουν, είναι σε βάρος μου, γιατί επενδύω τόσο πολύ χρόνο σε άτομα τελείως λάθος εξ αρχής. μια έξυπνη απάντηση θα ήταν απειρία. έμενα σε απομονωμένη περιοχή, στο σχολείο ήμουν αταίριαστη με όλους εκτός από τον κολλητό και την παρέα του, αδέρφια δεν έχω, και στο πανεπιστήμιο κράτησα φιλία 3 ετών με τα πρώτα άτομα που γνώρισα. άλλες απαντήσεις; και ειδικά στο πως λύνονται όλα αυτά;

[keep_walking]

γιατί, το να είναι πολυπαραγοντικό το πρόβλημα δεν παίζει; εδώ μιλάμε για σχέσεις με δυο πλευρές, δεν είμαι μόνη μου φίλη του εαυτού μου. σου είπα, μεγάλο μέρος της ευθύνης φέρω εγώ για τις λάθος επιλογές μου και το κόλλημά μου να προσφέρω, αλλά και οι άλλοι που φερθήκαν σκάρτα. τι άλλο περιμένεις να σου πω; κάνω αγώνα για να νιώσω αποδεκτή; όχι, αποδεκτή έχω νιώσει και νιώθω κάθε φορά που γνωρίζω ανθρώπους και με συμπαθούν. και ακόμη πιο αποδεκτή έχω αισθανθεί από ανθρώπους μεγαλύτερους που με εκτιμούν και με τους οποίους λέω και δυο κουβέντες παραπάνω. ότι δίνω μόνο και μόνο για να πάρω; σου είπα, το μόνο που θέλω, έχω ανάγκη είναι η φιλία. ότι έχω αίσθημα κατωτερότητας στις κοινωνικές σχέσεις; από που κι ως που να το έχω; ούτε εμφανισιακό πρόβλημα έχω, ούτε οικονομικό, ούτε επαγγελματικό στο μέλλον, ούτε γνωστικό, ούτε έλλειμμα ενδιαφερόντων.

το θέμα είναι από την πρώτη γνωριμία και πέρα γιατί δεν προχωράει η σχέση, ή αν θέλεις γιατί δεν τηρώ όρια, γιατί δίνω την εμπιστοσύνη μου χωρίς να το πολυσκεφτώ και έπειτα την αναιρώ, γιατί μου ανοίγουν οι μεγαλύτεροι τα μάτια και βλέπω ότι οι καταστάσεις με φορτώνουν, με πιέζουν, είναι σε βάρος μου, γιατί επενδύω τόσο πολύ χρόνο σε άτομα τελείως λάθος εξ αρχής. μια έξυπνη απάντηση θα ήταν απειρία. έμενα σε απομονωμένη περιοχή, στο σχολείο ήμουν αταίριαστη με όλους εκτός από τον κολλητό και την παρέα του, αδέρφια δεν έχω, και στο πανεπιστήμιο κράτησα φιλία 3 ετών με τα πρώτα άτομα που γνώρισα. άλλες απαντήσεις; και ειδικά στο πως λύνονται όλα αυτά;

Μπορει να ειναι οσο πολυπλοκο θες να ειναι. Δεν ειμαστε αλλωστε παιδια να πηγαινουμε και να λεμε στον αλλον χψζ αγνωστο...θες να γινουμε φιλοι...και να γινομαστε. Αγορασε κανα εξιδεικευμενο βιβλιο αν και η συνταγη μαλλον ειναι περισσοτερο trial and error.

[empar]

Μπορει να ειναι οσο πολυπλοκο θες να ειναι. Δεν ειμαστε αλλωστε παιδια να πηγαινουμε και να λεμε στον αλλον χψζ αγνωστο...θες να γινουμε φιλοι...και να γινομαστε. Αγορασε κανα εξιδεικευμενο βιβλιο αν και η συνταγη μαλλον ειναι περισσοτερο trial and error.

ευχαριστώ. κι αν πρέπει να είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, τότε μπορώ να βρω μια απάντηση: έχω συνηθίσει να πετυχαίνω σε ό,τι με ενδιαφέρει και δεν μπορώ να χωνέψω ότι αυτό που βλέπω γύρω μου να συμβαίνει τόσο αβίαστα, εγώ δεν το έχω πετύχει (ή το έχω πετύχει και δεν έχω νιώσει ότι το πέτυχα). πάντα ίσως το είχα εξιδανικευμένο, ενώ στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλό. απλώς φανταζόμουν ότι το να έχω φίλους θα ήταν πολύ ικανοποιητικό και δυστυχώς δεν έχω αισθανθεί ποτέ κάτι τέτοιο.

[keep_walking]

Το θεμα ειναι οτι χρειαζεσαι φιλους. Εγω νοιωθω οτι χρειαζομαι φιλους , αλλα τελικα καταλαβα οτι ειμαι μοναχικος λυκος. Θελω να την περναω μονος πολλες ωρες τη μερα κανοντας απερισπαστα αυτα που μου αρεσουν. Οχι εντελως αλλα ετσι ειμαι.

[empar]

Το θεμα ειναι οτι χρειαζεσαι φιλους. Εγω νοιωθω οτι χρειαζομαι φιλους , αλλα τελικα καταλαβα οτι ειμαι μοναχικος λυκος. Θελω να την περναω μονος πολλες ωρες τη μερα κανοντας απερισπαστα αυτα που μου αρεσουν. Οχι εντελως αλλα ετσι ειμαι.

ίσως και εγώ έτσι να είμαι. όταν ήμουν πιο μοναχική, έκανα πράγματα με ευχαρίστηση και πετύχαινα περισσότερα. τα τελευταία τρία χρόνια όμως για κάποιον ανεξήγητο λόγο, άρχισα να έχω αυτή την επιθυμία πολύ έντονα και να στεναχωριέμαι πολύ για αυτό το θέμα. και τώρα πάλι θέλω να επιστρέψω στον παλιό αποδοτικό εαυτό μου. ψάχνοντας αυτό και πολλά θέματα που με απασχολούν καθημερινά, νομίζω ότι τελικά βιώνω έντονα άγχος θανάτου. μπορεί να λέω αρλούμπες αλλά όλη μου η βιασύνη, όλα μου τα άγχη, φαίνονται να εξηγούνται επειδή αισθάνομαι συνεχώς ότι ο χρόνος με κυνηγάει και πρέπει να καταφέρω όσα πιο πολλά μπορώ για να μην περάσει η ζωή μου αβίωτη. τώρα αναρωτιέμαι αν έχει νόημα αυτό που κάνω στον εαυτό μου αλλά και πως θα το ξεπεράσω.
δεν ξέρω αν ορίζεται τέτοιος φόβος, αν είναι εντονότερος σε αυτή τη φάση, τι συμβαίνει γενικώς. μπορεί να ήταν μια χαζή υπερβολική σκέψη. μπορεί να ήταν και η σωστότερη όμως. δεν ξέρω.

[Στέλιος 1969]

Μάλλον δεν αξίζει η παρέα σου, αυτό με την καρφίτσα είναι πολύ χοντρό. Αν το ανεχτείς θα σου κάνουν κι άλλα. Ψάξε για νέα άτομα, κάντους πέρα. Μόλις φύγεις εσύ σιγά σιγά θα φύγουν και άλλοι από την παρέα πάντα έτσι γίνεται.

[empar]

δεν νομίζω να φύγουν, αλλά δεν με νοιάζει κιόλας. αρκεί να ξεφύγω εγώ από την αρνητική επίδρασή τους. το κακό είναι ότι όλα αυτά τα σκέφτομαι πολύ και "παραλύει" η καθημερινότητά μου, και αισθάνομαι ανασφάλεια. δεν ξέρω πως είχα μεγαλώσει με την άποψη ότι οι φίλοι είναι πολύ σημαντικοί. προσπαθώ να αναθεωρήσω και να δημιουργήσω μια καινούργια καθημερινότητα όπου δεν θα ανησυχώ τόσο για το αν έχω φίλους, θα απολαμβάνω εξόδους με γνωστούς, καφέδες κλπ και από κει και έπειτα, όποιος θέλει να είναι πιο θετικός και δοτικός μαζί μου, ας είναι, και δεν θα χάσει. αλλά εγώ να τρέχω "ξοπίσω", αυτό ποτέ ξανά.

λέω να αρχίσω ένα καινούργιο χόμπυ. ελπίζω να με χαλαρώσει κάπως.

ευχαριστώ για την ανταπόκριση!

[serena]

μπραβο emparaki..!

παρτο χαλαρα!οι φιλοι ειναι σημαντικοι οταν σου εμπνεουν εμπιστοσυνη,ασφαλεια και θετικη σκεψη!χαλαρα! χωρις να τρεχεις πισω απο κανεναν!οπως το πες!

[empar]

μπραβο emparaki..!

παρτο χαλαρα!οι φιλοι ειναι σημαντικοι οταν σου εμπνεουν εμπιστοσυνη,ασφαλεια και θετικη σκεψη!χαλαρα! χωρις να τρεχεις πισω απο κανεναν!οπως το πες!

ευχαριστω πολυ σερινα... μιλησα σημερα με αυτον τον "κολλητο" και καταλαβα την οπτικη του κ αυτος τη δικη μου. απλως διαφερουν τοσο πολυ που δεν ξερω αν θελω να περιλαμβανεται στη ζωη μου. νομιζω οτι τα χομπυ θα με βοηθησουν. και ο χρονος θα δωσει τις απαντησεις..

[carrie]

ξερεις βρε εμπαρ, υπαρχουν κολλητοι και κολλητοι, φιλες και φιλες.. Τι κανουν τις δικες μου φιλες φιλες μου, και τους κολλητους μου κολλητους μου; Εχω φιλη που την βλεπω αραια και που και μπορω να της ανοιχτω σαν να μην περασε μια μερα, αλλα δεν ειναι παντα εκει για μενα.. Αλλα δεν το απαιτω, καθε ανθρωπος εχει τη λειτουργικοτητα του στη ζωη μας.. Ο πιο αγαπημενος μου βλαμμενος κολλητος (που δε βαριεμαι ποτε να τον βριζω και να με βριζει ;p, λενε αγαπα τους φιλους σου με τα ελλατωματα τους), θα με παρει τηλ μονο αν ειναι ετοιμος να πεσει απο κανενα μπαλκονι απο ερωτικη απογοητευση, και θα τρεξω αν χρειαστει στην Ανταρκτικη χωρις βαλιτσα για δαυτον, αλλα αν τον παρω κι εγω ακομα και για τον πιο χαζο λογο (τον εχω παρει αγρια χαραματα κλαιγοντας επειδη ειχε κολλησει ιο ο υπολογιστης μου, αλλα ημουν μικρη τοτε δεν ηξερα χαχαχα), παντα θα με ακουσει θα με ηρεμησει και θα μου δωσει την καλυτερη συμβουλη.. Σημασια εχει το συναισθημα, η αντοχη στο χρονο, μια ισοτητα στου δουναι και λαβειν, και οχι υπερβολες και υψηλες προσδοκιες, να ειναι ολοι παντα εκει, καποιος θα ειναι τοτε, καποιος αλλη φορα, καποιος θα εμφανιστει εκει που δεν τον περιμενεις οταν τον χρειαζεσαι και περιμενες καποιον αλλο.. Κοινως χρειαζεται ενα χαλαρωμα και μια κατανοηση, και χρειαζεται να εισαι εσυ εκει για τον εαυτο σου πρωτα, αρα δεν πρεπει να τρεχεις συνεχως κανοντας τρεχαματα αλλων, ωστε να μη μενεις ξεκρεμαστη αν δεν εμφανιστει καποιος να σε βοηθησει..

[empar]

ξερεις βρε εμπαρ, υπαρχουν κολλητοι και κολλητοι, φιλες και φιλες.. Τι κανουν τις δικες μου φιλες φιλες μου, και τους κολλητους μου κολλητους μου; Εχω φιλη που την βλεπω αραια και που και μπορω να της ανοιχτω σαν να μην περασε μια μερα, αλλα δεν ειναι παντα εκει για μενα.. Αλλα δεν το απαιτω, καθε ανθρωπος εχει τη λειτουργικοτητα του στη ζωη μας.. Ο πιο αγαπημενος μου βλαμμενος κολλητος (που δε βαριεμαι ποτε να τον βριζω και να με βριζει ;p, λενε αγαπα τους φιλους σου με τα ελλατωματα τους), θα με παρει τηλ μονο αν ειναι ετοιμος να πεσει απο κανενα μπαλκονι απο ερωτικη απογοητευση, και θα τρεξω αν χρειαστει στην Ανταρκτικη χωρις βαλιτσα για δαυτον, αλλα αν τον παρω κι εγω ακομα και για τον πιο χαζο λογο (τον εχω παρει αγρια χαραματα κλαιγοντας επειδη ειχε κολλησει ιο ο υπολογιστης μου, αλλα ημουν μικρη τοτε δεν ηξερα χαχαχα), παντα θα με ακουσει θα με ηρεμησει και θα μου δωσει την καλυτερη συμβουλη.. Σημασια εχει το συναισθημα, η αντοχη στο χρονο, μια ισοτητα στου δουναι και λαβειν, και οχι υπερβολες και υψηλες προσδοκιες, να ειναι ολοι παντα εκει, καποιος θα ειναι τοτε, καποιος αλλη φορα, καποιος θα εμφανιστει εκει που δεν τον περιμενεις οταν τον χρειαζεσαι και περιμενες καποιον αλλο.. Κοινως χρειαζεται ενα χαλαρωμα και μια κατανοηση, και χρειαζεται να εισαι εσυ εκει για τον εαυτο σου πρωτα, αρα δεν πρεπει να τρεχεις συνεχως κανοντας τρεχαματα αλλων, ωστε να μη μενεις ξεκρεμαστη αν δεν εμφανιστει καποιος να σε βοηθησει..

εχεις απολυτο δικιο σε αυτο που λες, και ετσι σκοπευω να ειναι η ζωη μου απο δω κ στο εξης. να στηριζομαι μονο σε μενα. δεν ξερω τι πυροδοτησε ολη αυτη τη διαδικασια, μαλλον ο αποχωρισμος απο τους γονεις, ενας απογαλακτισμος που δεν ηταν ουσιαστικος, γιατι η προσδοκια για στηριξη στραφηκε σε αλλους ανθρωπους, ενω το νοημα ειναι να μην στραφει σε κανεναν. ο λογος που δεν ξερω αν μπορω να τον εχω στη ζωη μου, δεν ειναι εξαιτιας αυτου. ειναι επειδη σε μια περιπτωση που ηταν ο μονος που μπορουσε να υπερασπιστει την πλευρα μου, και ενω αναγνωριζε οτι ειχα δικιο, δεν το εκανε. εσυ λες οτι ο κολλητος σου θα ειναι εκει οταν τον χρειαστεις. εγω πως μπορω να εχω αυτη την εμπιστοσυνη;;
παντως ευχαριστω για τον τροπο που το διατυπωσες, ηταν καθαρος κ καλυπτε ακριβως τις σκεψεις που κανω πανω στο ζητημα.

[carrie]

Xμ... Κοιτα, ο καθενας στο ειδος του! Π.χ. ο κολλητος μου αυτος που ανεφερα, επειδη πια μενουμε σε αλλες πολεις, και ειναι αρκετα παρτακι, θα ειναι εκει για μενα απο το τηλεφωνο παντα, ναι, αλλα αμα μου συμβει κατι μπορει να μην ερθει να με δει, κι ας του πω ο,τι θελω να τον δω. Ειναι φοβερος για συμβουλες, αλλα μην του πεις να κουνηθει απο τη θεση του. Για αυτον τον λογο ομως δε θα παψω να ειμαι φιλη του, γιατι μου δινει αλλα πραγματα. Οταν περασα μια ασχημη φαση πριν λιγους μηνες και του ειπα να ερθει για υποστηριξη, μου ειπε οτι δε μπορει και θα με στηριξει εκ του μακρωθεν, και αντι αυτου ηρθε ενας αλλος φιλος που δεν το περιμενα καν, και ενω οι κολλητες μου με ειχανε αφησει λιγο... στην ησυχια μου. Δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι για ολες τις φασεις, τουλαχιστον για μενα λειτουργει ετσι, και δεν περιμενω να φερονται τελεια, γιατι ουτε εγω φερομαι τελεια ή ειμαι παντα εκει, αλλα ετσι εμαθα οτι πρεπει να ειμαι εδω και για τον εαυτο μου..

[empar]

Xμ... Κοιτα, ο καθενας στο ειδος του! Π.χ. ο κολλητος μου αυτος που ανεφερα, επειδη πια μενουμε σε αλλες πολεις, και ειναι αρκετα παρτακι, θα ειναι εκει για μενα απο το τηλεφωνο παντα, ναι, αλλα αμα μου συμβει κατι μπορει να μην ερθει να με δει, κι ας του πω ο,τι θελω να τον δω. Ειναι φοβερος για συμβουλες, αλλα μην του πεις να κουνηθει απο τη θεση του. Για αυτον τον λογο ομως δε θα παψω να ειμαι φιλη του, γιατι μου δινει αλλα πραγματα. Οταν περασα μια ασχημη φαση πριν λιγους μηνες και του ειπα να ερθει για υποστηριξη, μου ειπε οτι δε μπορει και θα με στηριξει εκ του μακρωθεν, και αντι αυτου ηρθε ενας αλλος φιλος που δεν το περιμενα καν, και ενω οι κολλητες μου με ειχανε αφησει λιγο... στην ησυχια μου. Δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι για ολες τις φασεις, τουλαχιστον για μενα λειτουργει ετσι, και δεν περιμενω να φερονται τελεια, γιατι ουτε εγω φερομαι τελεια ή ειμαι παντα εκει, αλλα ετσι εμαθα οτι πρεπει να ειμαι εδω και για τον εαυτο μου..

εγώ επειδή μέχρι σήμερα νιώθω ότι είμαι εκεί για τους άλλους, και σπανίως λαμβάνω ανταπόκριση σε αυτό το πράγμα, ίσως είναι λάθος η όλη οπτική του πράγματος. θα έπρεπε εξ αρχής να μην είμαι πάντοτε εκεί για τους άλλους. θα πρεπε να είμαι πάντα εκεί για μένα, και όποτε δεν με φθείρει, να είμαι και για τους άλλους. αλλά τελικά πότε δεν με φθείρει αυτό το πράγμα; τόσο προσωπικά που παίρνω τα προβλήματα των άλλων, νομίζω ότι πάντα με φθείρει. πως θα το κάνω να μην με φθείρει;