Results 241 to 255 of 507
Thread: ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΚΥΜΑΤΑ- Νο2
-
30-07-2011, 21:09 #241
- Join Date
- Sep 2009
- Location
- Athens
- Posts
- 1,453
εχεις δικιο βρε λακρυμοζα...αλλα δεν φταιω μονο εγω για το οτι εχω αναπτυξει αυτη την τοσο εξαρτητικη σχεση με την ψυχολογο μου.
οκ το οτι εχω εξαρτητικες τασεις απο τους παντες γενικοτερα ειναι γεγονος.
αλλα και ο τροπος με τον οποιο εργαζεται,ειναι τετοιος που ευνοει την εξαρτηση.
π.χ. μου εχει πει παρα πολλα στοιχεια για την προσωπικη της ζωη,μιλαμε στον ενικο,πινουμε καφε,εχει συγκινηθει αρκετες φορες με τα λεγομενα μου και στο τελος καθε συνεδριας με αγκαλιαζει και με φιλαει.
απο την αλλη παλι οφειλω να αναγνωρισω(και θα ηταν αχαριστια να μην το εκανα),οτι ειναι ενας πανεξυπνος ανθρωπος,με παρα πολλες γνωσεις και οτι με εχει βοηθησει να αναγνωρισω τοσο τα θετικα οσο και τα νοσηρα στοιχεια του χαρακτηρα μου,πραγμα το οποιο σταδιακα θα με οδηγησει στην αυτογνωσια και κατ'επεκταση στο να αγαπησω τον εαυτο μου και να παψω να "με πολεμαω".
επισης μου εχει δωσει ΤΡΟΜΕΡΑ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΩΣ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΩ ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ.ΚΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΕΣ "ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ" ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΡΙΞΕΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ,ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.δλδ δεν "μου χαιδευει τα αυτια".
ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΕ ΚΑΘΑΡΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ!!!
αλλα ρε συ λακρυ τι να της πω? "αποστασιοποιησου απο μενα?μην εισαι τοσο τρυφερη?μην εκδηλωνεις την ευαισθησια και την συμπαθεια σου προς εμενα?"
δεν θα ειναι σαν να της υποδεικνυω πως να κανει τη δουλεια της?
στην τελικη μετα απο πολυ ψαξιμο ΕΓΩ ΤΗΝ ΕΠΕΛΕΞΑ ΓΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΜΟΥ.
δεν ηρθε εκεινη να μου χτυπησει την πορτα του σπιτιου μου και να μου πει "ελα να γινω ψυχολογος σου"
ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΑΩ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ ΑΠΛΑ ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΕΙ ΛΙΓΑΚΙ...Last edited by amelie74; 30-07-2011 at 21:25.
- 30-07-2011, 21:21 #242
- Join Date
- Mar 2011
- Location
- between heaven and hell
- Posts
- 7,796
χμμμ αμελι it 's for sure complicated ετσι οπως το εθεσες.. κοιτα ειναι λιγο διαχυτικη η κοπελα κατα τη γνωμη μου, αλλα οπως λες κι εσυ ξερει καλυτερα αυτη τη δουλεια της κ γιατι να επιλεξει την ταδε συμπεριφορα κτλ οποτε εμεις ως πιο αδαεις δεν θα κρινουμε... αλλα προσπαθησε να μην το εχεις αυτο ως ερεισμα κ αλλοθι, τι θελω να πω, οτι εχετε μια πολυ καλη θεραπευτικη σχεση κ συνεργασια, μεσα απο την οποια εχουν προκυψει πολλα θετικα αποτελεσματα στην κοσμοαντιληψη σου, στα συναισθηματα σου, σε καθε εκφανση της ζωης σου οπως εσυ θα το αντιλαμβανεσαι.. απλα οπως σου ειπα βαλε μια διαχωριστικη γραμμη ωστε να μην περιστρεφεται η καθημερινοτητα σου γυρω απο αυτη τη θεραπευτικη προσεγγιση, δλδ κανε κι αλλα πραγματα ωστε να εισαι γενικοτερα ευδιαθετη κ χαρουμενη κ αυτο να εχει γενικοτερο αντικτυπο, δλδ μην αυτοπεριοριζεσαι σε αυτη τη σχεση, γιατι κλεινεις ετσι ενα κουκουλι κ μετα θα ειναι δυσκολο να το σπασεις, γιατι θα σε προστατευει μεσα σ αυτο η ασφαλεια που αισθανεσαι...
φυσικα κ δεν θα της πεις να αποστασιοποιηθει ουτε θα κανεις εσυ κατι τετοιο, βαλε "εσωτερικα" ορια να το πω λολ !!
ελπιζω ο τροπος που τα εγραψα να μην ειναι μπερδευτικος !!!" I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."
30-07-2011, 21:32 #243
- Join Date
- Sep 2009
- Location
- Athens
- Posts
- 1,453
καθολου μπερδευτικος!αντιθετα τρομερα βοηθητικος ειναι ο τροπος που εξεθεσες την αποψη σου!
ειδικα αυτο το που μου λες το να κανω και αλλα πραγματα που να με γεμιζουν, ειναι νομιζω οτι πιο σοφο!!!
30-07-2011, 21:49 #244
- Join Date
- Mar 2011
- Location
- between heaven and hell
- Posts
- 7,796
χαιρομαι που δεν ειναι μπερδευτικος!!
κοιτα οταν κανουμε πραγματα που μας γεμιζουν κ μας κανουν να νιωθουμε ωραια με τον εαυτο μας, ειναι ο,τι καλυτερο κ ποσο μαλλον για το προβλημα αυτο, κ δεν σημαινει οτι πρεπει απαραιτητα να ειναι καποια δραστηριοτητα, αλλα μπορει να ειναι μια εικονα, ενα τραγουδι, μια ωραια σκεψη, μια συζητηση με εναν φιλο, μια βολτα στην παραλια by night (το ιδανικοτερο !!) κ πολλα ακομη πoυ συνηθως προσπερναμε στο ντουκου !!
" I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."
31-07-2011, 18:00 #245
- Join Date
- Sep 2009
- Location
- Athens
- Posts
- 1,453
λοιπον με αφορμη ενα θρεντ που ανοιχτηκε με θεμα "τι σας κανει ευτυχισμενους", οσο και μια προσωπικη συζητηση που ειχα με ενα μελος,σας δηλωνω οτι απο δω και περα σταματαω να ποσταρω στο τοπικ "διπολικη διαταραχη" ,γιατι συνειδητοποιησα οτι η καταθλιψη μου,η οποια συνεχως υποτροπιαζει εχει να κανει με εξωγενεις παραγοντες και οχι με την χημεια του εγκεφαλου μου.
οταν λεω εξωγενεις παραγοντες αναφερομαι σε ΑΠΟΡΡΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΕΚΛΠΗΡΩΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ-ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΠΟΤΕ ΠΑΛΕΨΑ ΣΚΛΗΡΑ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.
αρκετα με την σημαια της διπολικης την οποια κρατουσα τοσο καιρο παραμασχαλα και δεν ελεγα να την αποχωριστω.
δεν ειναι μομφη ουτε ομως και "τιτλος τιμης".
αρκετα με τον παλαιας σχολης ψυχιατρο μου ο οποιος πιστευει στα γονιδια και οχι στην καταλυτικη επιδραση του περιβαλλοντος στη διαμορφωση της προσωπικοτητας των ανθρωπων.
Η ΒΙΚΥ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΕΩΡΩ ΚΟΡΥΦΗ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΠΑΣΧΩ ΑΠΟ ΙΣΧΥΡΕΣ ΝΕΥΡΩΣΕΙΣ.
(και το χω ακουσει και απο αλλη ειδικο αυτο).
το να κανεις απο τα 21 μεχρι τα 37 σου χρονια ΜΙΑ και μοναδικη μανια(πολυ μικρης χρονικης διαρκειας και σχετικα μικρης εντασης), δεν σε κατατασει στους διπολικους.
μια φιλη μου καποτε οταν διαβαζαμε μαζι υπο την επηρεια του ρεντ-μπουλ και του αγχους ειδε τα φυλλα του βιβλιου να γυριζουν,χωρις να συμβαινει κατι τετοιο.
δεν πηρε ποτε της φαρμακο και ειναι μια χαρα.
να την καταταξουμε μηπως και κεινη στους ψυχωτικους?
δεν ξερω πλεον που θα ποσταρω.
ισως στις διαταραχες προσωπικοτητας,ισως στο αγχος-φοβιες .
αλλα για να ειμαι απολυτα ειλικρινης , αν υπηρχε ενα θρεντ με τιτλο "ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ" θα με εξεφραζε πολυ περισσοτερο.
ποσταροντας εδω βεβαια γνωρισα πολυ αξιολογα διπολικα μελη (λακρυ,αρκτος,βασιλης κ.α.) .
τους ευχομαι να ειναι παντα ευτυχισμενα και ευχομαι να μην χαθουμε.
οσο για μενα-ανεξαρτητως διαγνωσεως- δεν υπαρχει πλεον ελπιδα.
δεν υπαρχει "χωρος" για μενα στην ευτυχια.
ΑΠΛΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ...
ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΘΕΣ...
επαναλαμβανω δεν θεωρω σε καμια περιπτωση μομφη την διπολικη διαταραχη και συμπαθω τρομερα ολους τους διπολικους του φορουμ απλα συνειδητοποιησα οτι τελικα επροκειτο για λαθος διαγνωση εστω και με καποιο λαγκ ετων...Last edited by amelie74; 01-08-2011 at 08:59.
31-07-2011, 20:13 #246
- Join Date
- Sep 2005
- Posts
- 4,305
αμελί, δν καταλαβαίνω γιατί τα λες αυτά.
δν πάσχεις απο διπολική?
το οτι εχεις περάσει μια φορά μανια δν σημαινει κατι.
κ γω μια φορά πέρασα.
τι σημαινει αυτο δλδ πως δν πασχω απο δπολικη?http://www.mazi.org.gr/
31-07-2011, 20:13 #247
- Join Date
- Mar 2011
- Location
- between heaven and hell
- Posts
- 7,796
αμελι μεγαλο θεμα ανοιγεις.. χωραει πολυ συζητηση πανω σ αυτο...
κοιτα θα σου πω καποια πραγματακια κ αμα θες μπορεις να τα σκεφτεις, διαβασα πολυ προσεκτικα ολο το ποστ κ θελω να σου επισημανω τα εξης :
απ ο,τι φαινεται απο τα γραφομενα σου σε εχει πιασει μια ταση αρνητικης θεωρησης της ζωης κ των πραγματων.. ισως εχεις κανει πολυ εμδοσκοπηση κ εσωτερικη περισυλλογη αλλα το συμπερασμα στο οποιο κατεληξες ειναι μαλλον επισφαλες.. οτι δλδ εισαι αποτυχημενη κ μονο δυστυχιες εχεις στη ζωη σου... ετσι ΔΕΝ ειναι, ετσι το βλεπεις στην παρουσα φαση... η εντονη καταθλιπτικη διαθεση που εχεις σε κανει να τα βλεπεις ετσι τα πραγματα... επισης προσεξε μην σκεφτεσαι κ παρα πολυ.. δλδ τι θελω να πω... οσο περιστρεφεις τη σκεψη σου γυρω απο γεγονοτα κ καταστασεις του παρελθοντος κ τα υπεραναλυεις, τοσο πιο πολυ κολλας... αμα καθεσαι ολη μερα κ σκεφτεσαι "ετσι μου τα φερε η ζωη", "δεν μπορω αλλο να ελπισω κ να προσπαθησω", "ειμαι καμμενη απο χερι κ τερμα καθομαι κ κλαιω τη μοιρα μου", σιγουρα μπροστα δεν θα πας, στασιμη σταντε θα μεινεις, κ ειναι πολυ επιφοβο να πας πιο πισω...
για αυτο προσπαθησε να αποτιναξεις αυτες τις αρνητικες σκεψεις απο το μυαλο σου κ να τις αντικαταστησεις με αλλες θετικες.. μην κολλας στο παρελθον κ τι επαιξε, ποιος εφταιξε κτλ, ετσι αδικα αναλωνεις τη σκεψη σου κ μεγαλωνει η απαισιοδοξια κ ο αρνητισμος...
Ζααατ !! γιατι δεν προσπαθεις να δεις πως θα αντιμετωπισεις το παρον?? κανε εναν προγραμματισμο για το τωρα... δεν ωφελει σε τιποτα να κολαμε σε πραγματα τετελεσμενα...
το αμα ειναι σωστη η λανθασμενη η διαγνωση (αμα δλδ εισαι οντως διπολικη η οχι), νομιζω πρεπει ισως να το επανεξετασεις αυτο το θεμα σε επομενη συνεδρια με την ψυχολογο σου, εμεις ο,τι κ να πουμε ειδικοι δεν ειμαστε κ θα πεσουμε εξω...
εγω προσωπικα δεν ειδα καμια μομφη για τους διπολικους ουτε ενοχληθηκα απο κατι, don 't worry, there 's nothing dreadful !!
οσο για το που θα ποσταρεις, αυτο νομιζω οτι ειναι στην κριση τη δικια σου, οπως νιωθεις καλυτερα...
λες οτι εχεις ζησει μια κ μονο μανια, εγω εχω διπολικη 6 μηνες κ εχω κανει 3 εντονα μανιακα, θα ηθελες ειλικρινα να εισαι σε αναλογη φαση??
τεσπα δεν θα συγκρινουμε τι ειναι καλυτερο κ τι χειροτερο, ΑΛΛΑ ο,τι μας ερχεται πρεπει να προσπαθουμε με ολα τα οπλα να το αντιμετωπιζουμε.. εμενα μου ηταν τρομερα δυσκολο στα 20 να μου πουν οτι ξες εχεις διπολικη κ παρε 4 χαπια.... εχασα ατομα απο γυρω μου γι αυτο το λογο, τα σκατωσα με τους γονεις μου, εκανα μια αποπειρα, εχασα ενα ολοκληρο εξαμηνο, εκτεθηκα σε ατομα, κ ομως αυτα ειναι παρελθον κ δεν τα σκεφτομαι καν, κοιταω το παρον κ προχωραω !!!
ο,τι αλλο θες μπορουμε να συζητησουμε κ αν καπου εχεις καποια ενσταση !!!
(κανονισε να ερθεις θεσσ btw !!)
α κ εγραψα ενα bipolar poem στα ελληνικα αυτη τη φορα, θα το βαλω στο θρεντ το δικο σου, αλλα επειδη ειναι λιγακι depressive, επλιζω να μην επηρεαστεις !!
αυτααα !!!" I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."
31-07-2011, 21:29 #248
- Join Date
- Sep 2009
- Location
- Athens
- Posts
- 1,453
απλα εμπιστευομαι πολυ τις γνωσεις της ψυχολογου μου.
συνεπως και την διαγνωση της.
μπορει η Βικυ να ειναι σχετικα νεα κοπελα(33 ετων) και να ιδιωτευσε προσφατα,ομως....εχει τρομερα υψηλο iq, εχει ιδρωσει ο κωλος της για πολλα χρονια πανω απο τα βιβλια,εχει ψυχαναλυθει και η ιδια επι 6 χρονια και εχει εργαστει στα πλαισια της εκπαιδευσης της δυο χρονια σε κλινικη.
συνεπως παρα το νεαρο της ηλικιας της εχει πειρα και τρομερες γνωσεις.
και ας πουμε οτι με γνωριζει μονο 4 μηνες ομως...
δεν ειναι η μονη που εχει μου εχει πει οτι δεν πασχω απο διπολικη διαταραχη.
τα ιδια μου ειχε πει και μια ψυχιατρος-ψυχοθεραπευτρια,πολυ προχωρημενης ηλικιας,η οποια με παρακολουθουσε απο τα 23 μου εως τα 33 μου.
βασικα δεν μου εχουν πει οτι δεν εχω καμια σχεση με την διπολικη διαταραχη.
επι λεξη μου εχουν πει οτι ΕΧΩ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΠΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ.
αρκτε πιστευω οτι τα ορια αναμεσα στην νευρωση και την ψυχωση(γιατι και η δδ ανοικει στις μη σχιζοφρενικου τυπου ψυχωσεις),ειναι πολυ λεπτα και δυσδιακριτα.
αυτο σημαινει οτι υπαρχουν ατομα που εχουν περασει "ξυστα" απο την διπολικη διαταραχη.
δεν ξερω πως αλλιως να το πω.
δεν εχω "καθαροαιμη" διπολικη διαταραχη.
οταν ειχα νοσηλευτει με καταθλιπτικο επεισοδιο καταλαβα τι σημαινει μανιοκαταθλιψη.
ειδα διπολικη κοπελα να προσπαθει να με καψει με το τσιγαρο της.
ειδα διπολικους να παραληρουν.
τελος γνωρισα εναν αντρα με διπολικη διαταραχη ( με τον οποιο ειχαμε ενα ας το πουμε φλερτακι παρολο το χαλι που ειχαμε και οι δυο μας ),να του μιλαω τρυφερα και να νομιζει πως ειμαι η μητερα του.(ακομα συγκινουμε οταν θυμαμαι αυτη τη σκηνη)
ο Θεος να τους εχει καλα ολους αυτους τους ανθρωπους που γνωρισα στο ψυχιατρειο.
δεν το λεω καθολου ρατσιστικα αλλα εγω δεν εχω βιωσει τετοιες καταστασεις.
ας το κανω πιο λιανα...μπορει δυο ανθρωποι να εχουν πυρετο αλλα ο ενας να εχει 37,5 και ο αλλος 43.
ασθενεις ειναι και οι δυο απλα για τον ενα "εχει σπασει το θερμομετρο".
ελπιζω να εγινα κατανοητη.Last edited by amelie74; 01-08-2011 at 11:01.
31-07-2011, 21:49 #249
- Join Date
- Sep 2009
- Location
- Athens
- Posts
- 1,453
λακρυμοζα μου,
συμμεριζομαι οσο δεν μπορεις να φανταστεις τον πονο και την δυστυχια που βιωσες και θαυμαζω αλλο τοσο τον δυναμισμο και την μαχητικοτητα σου.
ομως...εσυ εισαι 20 χρονων και εχεις ολη τη ζωη μπροστα σου.
εγω ειμαι 37 και ΕΧΟΥΝ ΓΑΜΗΘΕΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΠΟΓΕΙΟ ΤΟΣΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΕΡΣΑΣΙΑΚΟ ΤΟΜΕΑ ,ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥΣ.ΟΛΕΣ ΜΑ ΟΛΕΣ ΟΙ (ΠΡΩΗΝ) ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ,ΕΧΟΥΝ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ,ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΜΗΤΕΡΕΣ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗ Η ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ?
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙ Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ?
ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΑ ΖΗΣΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ?
ΣΤΑ 40?ΣΤΑ 50?ΣΤΑ 60?
ΠΟΤΕ?
IT'S TOO LATE LAKRY...
ΠΑΕΙ ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ...
ΟΧΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΓΩ ΓΙ'ΑΥΤΟ...Last edited by amelie74; 01-08-2011 at 10:58.
31-07-2011, 21:58 #250
- Join Date
- Sep 2009
- Location
- Athens
- Posts
- 1,453
31-07-2011, 22:21 #251
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,778
αμελί....
Στα είπα πριβέ, να στα πω και δημόσια....
Κάνεις ένα μεγάλο λάθος. Βλέπεις το δέντρο και δεν βλέπεις το δάσος. Η ασθένεια σου, όποιο και αν είναι το όνομα της, είναι ένα κομμάτι από τη ζωή σου.
Δεν είναι όλη σου η ζωή.
Εσύ έχεις επιλέξει να καταλαμβάνει το 100% της ύπαρξης σου και να έχεις βουλιάξει κυριολεκτικά μέσα σε αυτήν, τη χρησιμοποιείς για να τραβάς την προσοχή, (των γονιών σου περισσότερο), αλλά αυτό σου έχει γίνει βίωμα και το κάνεις σε όλα τα επίπεδα των σχέσεων σου, κερδίζοντας όμως τι?
Την προσοχή των γύρω σου αλλά για πόσο? Λίγο αργότερα όλοι συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους, ενώ εσύ όχι.
Τόσα χρόνια που είμαστε εδώ, έχω διαβάσει άπειρα ποστ σου.
Να σου πω κάτι?
Όπως περιγράφεις τη ζωή σου και γω θα είχα κατάθλιψη, άσχετα αν ήταν αποτέλεσμα διπολικής ή οποιασδήποτε ασθένειας, ή απλά αποτέλεσμα της καθημερινότητας μου.
Δεν κάνεις απολύτως τίποτα, λογικό δεν είναι? Δεν περνάς μια φάση, εδώ μιλάμε για 15 χρόνια.
Επαναλαμβάνομαι, αλλά θα σου πω, πως έχω φίλους με προβλήματα πολύ πιο δύσκολα από τη διπολική, αλλά τους βλέπω να παλεύουν σε όλα τα επίπεδα, (σχέση/φιλους/δουλειά).
Εσύ δεν κάνεις τίποτε άλλο από το να κλαίγεσαι όλη μέρα για την ασθένεια που έχεις ή δεν έχεις, για τους γονείς σου, για την αδελφή σου, για τον εκάστοτε ειδικό, για τους άντρες, για τη ζέστη, για το κουνούπι που σου τσίμπησε τη μύτη.
Ξέρεις τι είναι αυτό?
Απλή δυστυχία, που προκύπτει μέσα από την καθημερινότητα σου.
Τι κάνεις λοιπόν?
παίρνεις αποφάσεις.
Είσαι 37. Αν θες μέχρι τα 107 σου να είσαι στην ίδια κατάσταση, είναι πανεύκολο.
Αν δεν θες να είσαι, ψάξε που κανεις ΕΣΥ το λάθος και όχι οι γύρω σου και κινητοποιήσου.
Εκατό χρόνια να πηγαίνεις στη Βίκυ και άλλα εκατό να σου γράφουμε εμείς εδώ μέσα λέξεις συμπαράστασης, εσύ πάλι στον ίδιο παρανομαστή θα είσαι και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της αρρώστιας σου, αλλά των επιλογών σου.
01-08-2011, 09:48 #252
- Join Date
- Sep 2009
- Location
- Athens
- Posts
- 1,453
Θεοφανια,
καταρχας ξεκιναω απο τη βαση οτι ολα αυτα που λες,τα λες κολοπροαιρετα και με διαθεση να με αφυπνισεις και να με θεσεις προ των ευθυνων μου.
τα εχω ακουσει και απο αλλους ανθρωπους-ειδικους και μη-εστω και με διαφορετικο τροπο.
ομως παρολη την ευστροφια που ομολογουμενως διαθετεις, επειδη δεν εισαι ειδικος δεν λαμβανεις υποψιν σου οτι ολες τις παραπανω δυσλειτουργικες και αυτοτακαστροφικες συμπεριφορες που επελεξα , δεν τις επελεξα συνειδητα αλλα ασυνειδητα και το μονο βεβαιο οπως λες και συ ειναι οτι αυτος που ζημιωνεται απο αυτη τη σταση απεναντι στη ζωη ειμαι εγω.
τα λογια σου με πονανε γιατι σε ενα μεγαλο βαθμο κρυβουν αληθειες και παρολο που ποναω γουσταρω που δεν μου χαιδευεις τα αυτια.
ομως...πριβε σου ανεφερα καποιες προσπαθειες που εκανα τελευταια προκειμενου να ξεφυγω απο αυτη την ηθελημενη ή μη μιζερια,οι οποιες δεν καρποφορισαν (δεν εχω προβλημα να τις αναφερουμε και δημοσια ,γιατι οσο ρεζιλι ηταν να γινω απο τα γραφομενα μου εδω μεσα ,εχω ηδη γινει).
και θα σου πω τωρα κατι (μετα φοβου Θεου μην φαω κι αλλο χεσιμο :P):
ειμαι σχεδον βεβαιη πως οι φιλοι σου οι οποιοι εχουν διαταραχες ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΙΣΜΕΝΟΙ,δεν εχουν φαει τοσες ηττες στον τομεα που σου ανεφερα οσες εχω φαει εγω.
και πιστευω πως αυτο δεν οφειλεται στο οτι δεν "προβαλλουν" το προβληματα τους οπως κανω εγω ,αλλα στο οτι ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΙΚΙΣΕΙ Η ΦΥΣΗ.
οσο για τις αποπειρες κοινωνικοποιησης που εχω κανει τελευταια,επισης δεν βλεπω να τις αναγνωριζεις.
απο κει που ημουν στους 4 τοιχους του δωματιου μου επι σειρα ετων για τους χ,ψ,ζ λογους,φετος οπως ξερεις (ειχε γινει σχεδον μεσανατολικο στο φορουμ),ενταχθηκα σε καποιο κεντρο ημερας,ασχετα αν εφυγα για τους λογους που εφυγα...
επισης ΤΟΛΜΗΣΑ να ζητησω ΕΓΩ το τηλεφωνο ενος ανθρωπου που με αγγιξε η "ευγενια ψυχης του",με τον οποιο εχτισα σταδιακα μια πολυ ομορφη σχεση φιλιας.
υπηρχαν στιγμες που ετρεμαν τα ποδια μου απο το αγχος του "εξω" (γιατι οπως σου εχω πει εχω και αγοραφοβια) ,ομως πιεζα τον εαυτο μου να βγει μαζι του, γιατι ηξερα οτι μονο καλο θα μου εκανε αυτο.
τελος μετα απο πολυ ψαξιμο βρηκα ενα νεο κεντρο ημερας στο οποιο θα ενταχθω απο Σεπτεμβρη.
ολα αυτα ρε συ Θεοφανια δεν ειναι βηματα?
πολυ πιθανον αλλοι ασθενεις να εχουν κανει πολυ περισσοτερα βηματα , πολυ περισσοτερες υπερβασεις αλλα καλη μου Θεοφανια οταν ενας ανθρωπος ειναι με το ποδι στον γυψο για πολυ καιρο δεν μπορει ξαφνικα να τρεξει μαραθωνιο , ασχετα αν μονο ενας μαραθωνιος θα του χρειαζοταν προκειμενου να κερδισει το χαμενο εδαφος,τον χαμενο χρονο,την χαμενη (?) ζωη...Last edited by amelie74; 01-08-2011 at 10:49.
01-08-2011, 12:24 #253
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,778
αμελί...
Σίγουρα έχεις κάνει προσπάθειες και μπροβο σου, οκ είναι βήματα πολύ σημαντικά που σε πάνε μπροστά, ΌΜΩΣ, είναι τόσο αργές οι κινήσεις σου που θες ολόκληρες δεκαετίες να φτάσεις σε ένα σημείο που θα είσαι ικανοποιημένη με τη ζωή και την κατάσταση σου.
Το καταλαβαίνω το παράδειγμα με το γύψο και το τρέξιμο και εν μέρει έχεις δίκιο, σκέψου όμως πως η ζωή περνά από μπροστά σου και τα καλύτερα χρόνια σου φεύγουν σαν αέρας.
Δεν θα αναφερθώ στη μεταξύ μας κουβέντα αν δεν θες να πάρεις και άλλες απόψεις, αν νομίζω πως στο θέμα του συντρόφου θα μπορούσες να κάνεις μια συζήτηση με όλους και να βοηθηθείς.
Λυπάμαι που θα σε κακοκαρδίσω, αλλά και εκεί δικό σου είναι το λάθος.
Όσο για τους ανθρώπους που κάνω παρέα και αντιμετωπίζουν πρόβλημα, θα σου πω το εξής. Προχθές βγήκα με δυο φίλες έξω και πήγαμε για φαγητό. Ξέρεις τι αντιμετωπίζουν και η δυο: την Αρτα και τα Γιάννενα.
Δεν αναφερθήκαμε ούτε μια φορά σε αρρώστιες/γιατρούς/χαπια/απόγνωση. Μιλήσαμε για γκόμενους, για διακοπές, για καλλυντικα, για τις εκπτώσεις, για τον καιρό...για ένα εκ πράγματα εκτός από ..προβλήματα.
Αυτό θέλω να σου δείξω και πριβέ και δημόσια. Πως εσύ ασχολείσαι ΜΟΝΟ με αυτό, έχεις κολλήσει εκεί και σε τρώει απαγορεύοντας σου να πας παρακάτω. ΟΜΩΣ αυτό δεν είναι θέμα της οποιασδήποτε ασθένειας έχεις, αλλά δικό σου.
Κάνε ένα πείραμα.
Φαντάσου πως πήγαμε εγώ και συ για καφέ. Τι θα συζητούσαμε? Ποιο θέμα θα ήταν το πρώτο και το τελευταίο?
01-08-2011, 15:33 #254
- Join Date
- Sep 2009
- Location
- Athens
- Posts
- 1,453
Σίγουρα έχεις κάνει προσπάθειες και μπροβο σου, οκ είναι βήματα πολύ σημαντικά που σε πάνε μπροστά, ΌΜΩΣ, είναι τόσο αργές οι κινήσεις σου που θες ολόκληρες δεκαετίες να φτάσεις σε ένα σημείο που θα είσαι ικανοποιημένη με τη ζωή και την κατάσταση σου.
Κάνε ένα πείραμα.
Φαντάσου πως πήγαμε εγώ και συ για καφέ. Τι θα συζητούσαμε? Ποιο θέμα θα ήταν το πρώτο και το τελευταίο?
στην συνεχεια αν ενιωθα πως "σου ειμαι αποδεκτη" και εχοντας πιει 2-3 μπυριτσες,πιστεψε με θα συζητουσαμε πολυ πιο ευχαριστα θεματα.
και ξερεις ισως εκει να ειναι ολο το ζουμι....δεν νιωθω αποδεκτη,νιωθω πως δεν εχω ή δεν αξιζω την προσοχη των αλλων για αυτο που ειμαι,οποτε υποσυνειδητα ισως προσπαθω "να κερδισω τον οικτο",παρα να μην νιωθει αυτος ο αλλος τιποτα απολυτως για μενα...
χμ...και που καταληγουμε? μαλλον στο οτι πρεπει να κανω βηματα προκειμενου να χτισω την αυτοεκτιμηση μου , παρα να εκλιπαρω την προσοχη και την αποδοχη των αλλων,δινοντας διασταση στο προβλημα που αντιμετωπιζω.
01-08-2011, 15:42 #255
- Join Date
- Feb 2008
- Posts
- 10,778
καταρχήν χαίρομαι που κάνεις την αυτοκριτική σου και αρχίζεις να σε μαθαίνεις.
Ξέρεις, όποια γνώμη και να έχουν οι άλλοι, η δική σου μετραει όσον αφορά εσένα.
Θεωρώ πως έχεις επιλέξει να ζεις το ανέκδοτο με το γρύλο.
Πριν καν δεις αν μπορεί να σε αποδεκτεί ο άλλος, ή να του τραβήξεις την προσοχή με άλλα σου προτερήματα, ακυρώνεις τον εαυτό σου και κάνεις την τρίχα τροιχιά με την ασθένεια για να ασχοληθουν οι άλλοι μαζί σου.
Δεν είναι τελείως ανούσιο όμως αυτό?
Οκ, θα κάτσει ο άλλος να ακούσει το πρόβλημα, θα σου πει και μια συμβουλή και μετα θα βγει ή θα μιλήσει με άλλους που έχουν να του πουν κάτι, ή ακόμη και να τον κάνουν να νιώσει καλύτερα.
Αν είχες και συ να επιλέξεις ανάμεσα σε ένα άτομο που κλαίγεται συνέχεια και ένα άλλο που θα πείτε ένα σωρό μπούρδες, αλλά θα σου φτιάξει τη διάθεση και θα ξεφύγεις για λίγο από τα δικά σου, τι θα επέλεγες?
Θα μου πεις, μα τι να συζητήσω? Τα μόνα νέα είναι από την ψυχολόγο και την οικογένεια.
Μα δεν είναι απαραίτητο να μιλήσεις για σένα. Μπορείς να ενδιαφερθείς για τους άλλους, για τα γκομενικά τους, για τη δουλειά τους, να πεις την άποψη σου, κουβέντα να γίνεται.
Αυτό λέγεται κοινωνικοποίηση και επειδή είναι πιο εύκολο να κοινωνικοποιηθείς πρώτα με φίλους και μετά με γκόμενο, ξεκίνα από κει...
Similar Threads
-
παλεύοντας την διπολική διαταραχή
By amelie74 in forum Διπολική διαταραχήReplies: 142Last Post: 20-06-2011, 21:12 -
παλεύοντας στα κύματα
By amelie74 in forum Διπολική διαταραχήReplies: 514Last Post: 27-05-2011, 17:34 -
παλευοντας την διπολικη....
By amelie74 in forum Διπολική διαταραχήReplies: 163Last Post: 22-06-2010, 19:46 -
ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ
By stefanos in forum Συμβουλευτική ΓονέωνReplies: 4Last Post: 30-04-2007, 16:16
Συνάντηση με πρώην
28-07-2025, 00:19 in Σχέσεις και Επικοινωνία