πόσοι απο σας καταφεραν και άλλαξαν τρόπο σκέψης μετά την κατάθλιψη?

[keep_walking]

Διαμαντάκι συμφωνώ αλλά όταν εδώ μέσα βλέπω παιδιά που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά, παιδιά που μεγάλωσαν με αλκοολικούς γονείς και δεν είχαν το γονεικό πρότυπο όπως πρέπει να είναι, ανθρώπους με ψυχώσεις και διαταραχές προσωπικότητας που εκτός από το πρόβλημα τους έχουν ν' αντιμετωπίσουν και τον ρατσισμό τότε είναι φυσικό κάποιες άλλες περιπτώσεις να μου φαίνονται λιγότερο σημαντικές.

Η καταθλιψη δεν ειναι ασημαντη. Επισης οταν καποιος γραφει ενα ποστ , δεν αναφερει την...ιστορια της ζωης του. Για παραδειγμα δεν μπορουμε να ξερουμε εκ φαντασιας για τους γονεις της μαριας.
Γραφει ο καθενας αυτο που τον απασχολει την δεδομενη φαση της ζωης του.

[mariafil]

θα σου φέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις τι πάει να πεί σύγχυση...

έχω αρκετούς φίλους οι οποίοι είναι απ' την κέρκυρα... και έχω δεί φωτογραφίες και μου αρέσαν πολύ...

αρχικά εγω πιστεύω πως η κέρκυρα είναι ωραίο νησί λόγω των αρχικών συναναστροφών ...στην συνέχεια βρίσκεσαι σε άλλες τόσες παρέες όπου αυτούς τώρα μπορεί να τους εκτιμάς περισσότερο απ' τους προηγούμενους η να μετράει ο λόγος τους σε σένα περισσότερο και σου λένε όχι η κέρκυρα δεν είναι ωραίο νησί...

εσυ τι πρέπει να πιστέψεις τώρα???

το παράδειγμα είναι πολύ απλοικό... οπότε σκεφτείτε αυτό σε σχέση με τα πολιτικά π.χ που ο καθένας λέει τα δικά του...

εσένα πια είναι η άποψη σου?

εσυ τι εξακολουθείς να πιστεύεις?

η όταν είσαι φοιτητής τα βλέπεις απο μία σκοπιά τα πράγματα...μετά ως εργαζόμενος τα βλέπεις απο άλλη σκοπιά...

αυτό φαίνεται απλό αλλά όταν κάτι το πιστεύεις πολύ και τελικά το αναθεωρείς και είναι βασικό στοιχείο της σκέψης σου τότε ίσως πρέπει να δείς τα πράγματα αλλιώς... αυτές τις αλλαγές βαρέθηκα...

[Gypsy Cello]

Η καταθλιψη δεν ειναι ασημαντη. Επισης οταν καποιος γραφει ενα ποστ , δεν αναφερει την...ιστορια της ζωης του. Για παραδειγμα δεν μπορουμε να ξερουμε εκ φαντασιας για τους γονεις της μαριας.
Γραφει ο καθενας αυτο που τον απασχολει την δεδομενη φαση της ζωης του.

οκ κιπ συμφωνώ. Εξάλλου εγώ ξέρω τι σημαίνει κατάθλιψη.

[mariafil]

Gypsy, δε συμφωνώ με το σκεπτικό αυτό καθόλου..
Δηλαδή μέσω σύγκρισης θα βλέπουμε τα χειρότερα και θα λέμε ''πω πω χάλια ο τάδε, χάλια.. οκ, άρα εγώ είμαι μια χαρά, δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέμαι''; Σημασία έχει πώς νιώθει ο καθένας από εμάς.
Εξάλλου ο καθένας μας επηρεάζεται διαφορετικά από αυτά που βιώνει και αντιδρά διαφορετικά σε αυτά απ' ότι κάποιος άλλος.



mariafil,

ναι, όταν η εφηβεία τελειώνει και αρχίζεις να ωριμάζεις παίρνοντας υπεύθυνα αποφάσεις για τον εαυτό σου δεν είναι εύκολο.
Όταν βάζουμε στην άκρη ένα παλιό αλλά οικείο τρόπο ζωής και μπαίνουμε στη διαδικασία να προσαρμοστούμε σε ένα νέο χρειαζόμαστε χρόνο.

Σου αρέσουν όμως αυτά που κάνεις τώρα; Ο τρόπος ζωής; Το περιβάλλον; Είναι δική σου επιλογή;
Σε ρωτάω καθώς ανέφερες ότι «πρέπει να προσαρμοστώ σε αυτές τις καινούργιες συνθήκες και να αλλάξω λίγο τις απόψεις μου όσον αφορά το σύστημα και γενικότερα όλης αυτής της κατάστασης με τα κοινωνικο-πολιτικά που ασχολιόμουν παλιά...»
Ποιος επιβάλει αυτό το ''πρέπει''; Η οικογένεια, η κοινωνία, η παράδοση;
Εσύ πώς νιώθεις για όλες αυτές τις αλλαγές;

το πρέπει το επιβάλουν οι καταστάσεις...

τώρα ναι μ' αρέσει ο τρόπος ζωής γιατί είναι πιο συγκροτημένος...

θα ξυπνήσεις να πας στη δουλειά...θα γυρίσεις σπίτι θα φας...θα πέσεις για ύπνο η θα χαζέψεις λίγο στο ίντερνετ...το μετα τις 5 είναι το θέμα που δεν ξέρω που να βρώ φίλους...

[keep_walking]

θα σου φέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις τι πάει να πεί σύγχυση...

έχω αρκετούς φίλους οι οποίοι είναι απ' την κέρκυρα... και έχω δεί φωτογραφίες και μου αρέσαν πολύ...

αρχικά εγω πιστεύω πως η κέρκυρα είναι ωραίο νησί λόγω των αρχικών συναναστροφών ...στην συνέχεια βρίσκεσαι σε άλλες τόσες παρέες όπου αυτούς τώρα μπορεί να τους εκτιμάς περισσότερο απ' τους προηγούμενους η να μετράει ο λόγος τους σε σένα περισσότερο και σου λένε όχι η κέρκυρα δεν είναι ωραίο νησί...

εσυ τι πρέπει να πιστέψεις τώρα???

το παράδειγμα είναι πολύ απλοικό... οπότε σκεφτείτε αυτό σε σχέση με τα πολιτικά π.χ που ο καθένας λέει τα δικά του...

εσένα πια είναι η άποψη σου?

εσυ τι εξακολουθείς να πιστεύεις?

η όταν είσαι φοιτητής τα βλέπεις απο μία σκοπιά τα πράγματα...μετά ως εργαζόμενος τα βλέπεις απο άλλη σκοπιά...

αυτό φαίνεται απλό αλλά όταν κάτι το πιστεύεις πολύ και τελικά το αναθεωρείς και είναι βασικό στοιχείο της σκέψης σου τότε ίσως πρέπει να δείς τα πράγματα αλλιώς... αυτές τις αλλαγές βαρέθηκα...

Οπως ειπε και ο Σωκρατης...ενα ξερω , οτι δεν ξερω τιποτα.
Ζουμε την ζωη μας και εξελισσομαστε συνεχεια μεσα σε αυτη. Φυσικο ειναι οι αποψεις να αλλαζουν με το περασμα του χρονου , αλλιως θα ειμασταν κλειστομυαλοι ανθρωποι. Δεν μπορει ενας σαρανταρης για παραδειγμα να εχει την σκεψη ενος...εφηβου.
Εχει ζησει χ2 διαφορες καταστασεις.
Και φυσικα ολα ειναι θεωρητικως ευκολα και ο καθενας εξω απο το χορο πολλα τραγουδια λεει. Οσες περισσοτερες εμπειριες ομως μαζευεις τοτε βλεπεις μια πιο ολικη εικονα της πραγματικοτητας.

Και φυσικα υπαρχει ο συμβιβασμος , αλλα δεν ειναι παντα συμβιβασμος , ειναι η πραγματικοτητα.

Οσο για το κοινικο-πολιτικο συστημα εν ετει 2011 ειναι εξαιρετικα πολυπλοκο...για ολους.

[keep_walking]

το πρέπει το επιβάλουν οι καταστάσεις...

τώρα ναι μ' αρέσει ο τρόπος ζωής γιατί είναι πιο συγκροτημένος...

θα ξυπνήσεις να πας στη δουλειά...θα γυρίσεις σπίτι θα φας...θα πέσεις για ύπνο η θα χαζέψεις λίγο στο ίντερνετ...το μετα τις 5 είναι το θέμα που δεν ξέρω που να βρώ φίλους...

Αυτο ειναι διαφορετικο ζητημα. Το ζητημα της μοναξιας.
Οσο μεγαλωνουμε πιστευω χωρις να το παιζω γκουρου ή κατι οτι γινομαστε πιο "κλειστοι" και πιο "επιλεκτικοι" ως προς τις παρεες μας.

Το πιο ακραιο παραδειγμα που μπορω να σκεφτω ειναι να σαν παιδι , να πας στον αλλον τον αγνωστο και να του πεις παιζουμε κουβαδακια στην παραλια...και αυτοματα να γινεις φιλος.:P

Οχι οσο περναν τα χρονια γινεται και πιο δυσκολο αυτο. Δεν εχω καποια ιδιαιτερη συμβουλη να δωσω σε αυτον τον τομεα...οκ ας προσπαθησω...

Εργασιακο περιβαλλον , περισσοτερες ενασχολησεις οπως χορος ,σεμιναρια ,κοινωνικες εκδηλωσεις , συγκεντρωσεις , συλλογοι...
Σε αυτα μπορεις να δημιουργησεις παρεες και τελικα να βρεις μια παρεα που σου ταιριαζει.

Ο γραφων δεν κανει τιποτα απο ολα αυτα...λολ.

[Gypsy Cello]

θα σου φέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις τι πάει να πεί σύγχυση...

έχω αρκετούς φίλους οι οποίοι είναι απ' την κέρκυρα... και έχω δεί φωτογραφίες και μου αρέσαν πολύ...

αρχικά εγω πιστεύω πως η κέρκυρα είναι ωραίο νησί λόγω των αρχικών συναναστροφών ...στην συνέχεια βρίσκεσαι σε άλλες τόσες παρέες όπου αυτούς τώρα μπορεί να τους εκτιμάς περισσότερο απ' τους προηγούμενους η να μετράει ο λόγος τους σε σένα περισσότερο και σου λένε όχι η κέρκυρα δεν είναι ωραίο νησί...

εσυ τι πρέπει να πιστέψεις τώρα???

το παράδειγμα είναι πολύ απλοικό... οπότε σκεφτείτε αυτό σε σχέση με τα πολιτικά π.χ που ο καθένας λέει τα δικά του...

εσένα πια είναι η άποψη σου?

εσυ τι εξακολουθείς να πιστεύεις?

η όταν είσαι φοιτητής τα βλέπεις απο μία σκοπιά τα πράγματα...μετά ως εργαζόμενος τα βλέπεις απο άλλη σκοπιά...

αυτό φαίνεται απλό αλλά όταν κάτι το πιστεύεις πολύ και τελικά το αναθεωρείς και είναι βασικό στοιχείο της σκέψης σου τότε ίσως πρέπει να δείς τα πράγματα αλλιώς... αυτές τις αλλαγές βαρέθηκα...

Επιρροές και γνώμες έχουμε από πολλούς ανθρώπους. Το θέμα είναι ν' ακούμε πάντα με ανοιχτό μυαλό και να διαμορφώνουμε την δική μας γνώμη στο τέλος. Μπορεί να μην είναι ολόσωστη αλλά θα είναι δική μας. Εγώ αυτό πιστεύω.


Αν θέλεις μπορούμε να περάσουμε και στα επιμέρους ζητήματα. Όσον αφορά τον επαγγελματικό προσανατολισμό δεν κατάλαβα καλά. Δεν θέλεις να δουλεύεις καθόλου ή δεν σου άρεσε αυτό που σπούδασες και θέλεις να το ξαναψάξεις; Γιατί αν θέλεις να το ξαναψάξεις είναι πολύ φυσιολογικό. Μπορείς να σπουδάσεις κάτι άλλο και να δουλέψεις και παράλληλα αν βλέπεις ότι δεν σου αρκούν τα χρήματα κι αν έχεις ελεύθερο χρόνο με τη σχολή. (γιατί κάποιες σχολές είναι απαιτητικές όπως και να το κάνουμε). Εγώ αυτό θα κάνω.


Είχα ακούσει παλιά έναν καθηγητή, τον Γραμματικάκη αν τον γνωρίζεις, που έλεγε πόσο καταπιεστικό είναι να βάζουμε τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία ν΄αποφασίζουν για όλο το μέλλον τους. Ο ίδιος έλεγε ακόμα δεν ήξερε τι ήθελε (!)


Για την ζωή στο χωριό σε καταλαβαίνω. Μπορεί η ησυχία να μας αρέσει πολλές φορές αλλά εξίσου πολλές φορές μας σπάει τα νεύρα και ειδικά όταν είσαι νέος, οι επιλογές για διασκέδαση είναι περιορισμένες. Εμένα μου αρέσει εδώ που ζω εγώ, που είναι συνοικία και έχει χαρακτηριστικά και από πόλη και από χωριό. Θα άντεχες να ζήσεις στο χωριό;

[mariafil]

αυτό που είπες για τον σωκράτη το έχω σαν μότο... παλιά ήμουν πιο απόλυτη στις απόψεις μου και νόμιζα πως έχω τις πιο σωστές...

αλλά δεν είναι έτσι...

παρ' όλα αυτά με πια κριτήρια θα κάνεις κάποιος "νεους" φίλους κρατώντας τους παλιούς...

θέλω να πω ότι απ΄την στιγμή που δεν έχεις άποψη για κάποια πράγματα πώς θα κάνεις καινούργιους φίλους?

όταν απ' την στιγμή που είσαι σε μια παρέα τα βλέπεις τα πράγματα απο μία σκοπιά και όχι σφαιρικά

δηλαδη θέλω να πώ πως γενικά μια παρέα έχει διαμορφώσει κάπως τις απόψεις της γι' αυτό και μπορούν και συνυπάρχουν...

τώρα απ' την στιγμή που δεν έχεις σχηματίσει άποψη για κάτι πώς θα ενταχθείς σε μια παρέα...

θα πηγαίνεις απο δώ και απο κεί μέχρι να βρείς αυτό που σου ταιριάζει?

[mariafil]

Επιρροές και γνώμες έχουμε από πολλούς ανθρώπους. Το θέμα είναι ν' ακούμε πάντα με ανοιχτό μυαλό και να διαμορφώνουμε την δική μας γνώμη στο τέλος. Μπορεί να μην είναι ολόσωστη αλλά θα είναι δική μας. Εγώ αυτό πιστεύω.


Αν θέλεις μπορούμε να περάσουμε και στα επιμέρους ζητήματα. Όσον αφορά τον επαγγελματικό προσανατολισμό δεν κατάλαβα καλά. Δεν θέλεις να δουλεύεις καθόλου ή δεν σου άρεσε αυτό που σπούδασες και θέλεις να το ξαναψάξεις; Γιατί αν θέλεις να το ξαναψάξεις είναι πολύ φυσιολογικό. Μπορείς να σπουδάσεις κάτι άλλο και να δουλέψεις και παράλληλα αν βλέπεις ότι δεν σου αρκούν τα χρήματα κι αν έχεις ελεύθερο χρόνο με τη σχολή. (γιατί κάποιες σχολές είναι απαιτητικές όπως και να το κάνουμε). Εγώ αυτό θα κάνω.


Είχα ακούσει παλιά έναν καθηγητή, τον Γραμματικάκη αν τον γνωρίζεις, που έλεγε πόσο καταπιεστικό είναι να βάζουμε τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία ν΄αποφασίζουν για όλο το μέλλον τους. Ο ίδιος έλεγε ακόμα δεν ήξερε τι ήθελε (!)


Για την ζωή στο χωριό σε καταλαβαίνω. Μπορεί η ησυχία να μας αρέσει πολλές φορές αλλά εξίσου πολλές φορές μας σπάει τα νεύρα και ειδικά όταν είσαι νέος, οι επιλογές για διασκέδαση είναι περιορισμένες. Εμένα μου αρέσει εδώ που ζω εγώ, που είναι συνοικία και έχει χαρακτηριστικά και από πόλη και από χωριό. Θα άντεχες να ζήσεις στο χωριό;

ναι...τον ξέρω τον γραμματικάκη...πολύ σεβαστός άνθρωπος...

τώρα όσον αφορά την δουλειά... ναι πριν την κατάθλιψη δεν ήθελα να δουλεύω...δεν πίστευα ότι υπάρχει κάτι να με γεμίζει...

αλλά κατάλαβα πως δεν γίνεται αλλιώς... επομένως ακολουθώ αυτό που σπούδασα και προσπαθώ να γίνομαι όλο και καλύτερη...

το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να συνδυάσω το τώρα με το πριν...

δηλαδή τώρα που δουλεύω δεν ξέρω με ποια κριτήρια να κάνω φίλους...πρίν είχα τα κριτήρια μου που με οδηγήσαν σε λάθος παρέες...

[keep_walking]

αυτό που είπες για τον σωκράτη το έχω σαν μότο... παλιά ήμουν πιο απόλυτη στις απόψεις μου και νόμιζα πως έχω τις πιο σωστές...

αλλά δεν είναι έτσι...

παρ' όλα αυτά με πια κριτήρια θα κάνεις κάποιος "νεους" φίλους κρατώντας τους παλιούς...

θέλω να πω ότι απ΄την στιγμή που δεν έχεις άποψη για κάποια πράγματα πώς θα κάνεις καινούργιους φίλους?

όταν απ' την στιγμή που είσαι σε μια παρέα τα βλέπεις τα πράγματα απο μία σκοπιά και όχι σφαιρικά

δηλαδη θέλω να πώ πως γενικά μια παρέα έχει διαμορφώσει κάπως τις απόψεις της γι' αυτό και μπορούν και συνυπάρχουν...

τώρα απ' την στιγμή που δεν έχεις σχηματίσει άποψη για κάτι πώς θα ενταχθείς σε μια παρέα...

θα πηγαίνεις απο δώ και απο κεί μέχρι να βρείς αυτό που σου ταιριάζει?

Δεν ξερω. Εγω συνηθως δεν συνυπαρχω με αλλους λογω αποψεων νομιζω ...αλλα λογω ενδιαφεροντων και το να αισθανομαι ανετα και να περναω ευχαριστα...το οποιο ειναι σαν συγκοινωνουντα δοχεια.

Εαν βεβαια καποιος εχει ακραιες αποψεις και ειναι "κολλημενος" βεβαια σε κατι εκ διαμετρου αντιθετο της ολης φιλοσοφιας μου μαλλον δεν θα τον κανω παρεα , αλλα δεν ειναι ο πρωταρχικος παραγοντας για μενα.

[crazy_diamond]

αυτό που είπες για τον σωκράτη το έχω σαν μότο... παλιά ήμουν πιο απόλυτη στις απόψεις μου και νόμιζα πως έχω τις πιο σωστές...

αλλά δεν είναι έτσι...

παρ' όλα αυτά με πια κριτήρια θα κάνεις κάποιος "νεους" φίλους κρατώντας τους παλιούς...

θέλω να πω ότι απ΄την στιγμή που δεν έχεις άποψη για κάποια πράγματα πώς θα κάνεις καινούργιους φίλους?

όταν απ' την στιγμή που είσαι σε μια παρέα τα βλέπεις τα πράγματα απο μία σκοπιά και όχι σφαιρικά

δηλαδη θέλω να πώ πως γενικά μια παρέα έχει διαμορφώσει κάπως τις απόψεις της γι' αυτό και μπορούν και συνυπάρχουν...

τώρα απ' την στιγμή που δεν έχεις σχηματίσει άποψη για κάτι πώς θα ενταχθείς σε μια παρέα...

θα πηγαίνεις απο δώ και απο κεί μέχρι να βρείς αυτό που σου ταιριάζει?

Γιατί πιστεύεις πως οι φίλοι μεταξύ τους πρέπει να έχουν τις ίδιες απόψεις, ας πούμε πχ για τα πολιτικά;
Οι παρέες αποτελούνται από μονάδες, από άτομα που το καθένα έχει τη δική του προσωπικότητα..
και ΝΑΙ, οι φίλοι φυσικά και μπορούν να διαφωνούν μεταξύ τους, ή να ακούνε διαφορετική μουσική, να έχουν διαφορετικό στυλ, ή ό,τι άλλο.

Δε μιλάμε για φοιτητικές παρατάξεις κλώνων, αλλά για φίλους.
Αυτά που μας ενώνουν με κάποιους ανθρώπους και μας φέρνουν κοντά μπορεί να είναι τόσα μα τόσα πολλά!
Σαφώς και ένας κοινός τρόπος ζωής, μια κοινή στάση ζωής μπολιάζει τέτοιους δεσμούς,
όμως είναι σημαντικό και το πώς νιώθεις κοντά σε συγκεριμένους ανθρώπους, τι μπορείς να μοιράζεσαι μαζί τους,
η επ-αφή, κι αυτή ευτυχώς δεν περιορίζεται ΜΟΝΟ στη σφαίρα των πολιτικών ή κοινωνικών ιδεολογιών!

[mariafil]

Γιατί πιστεύεις πως οι φίλοι μεταξύ τους πρέπει να έχουν τις ίδιες απόψεις, ας πούμε πχ για τα πολιτικά;
Οι παρέες αποτελούνται από μονάδες, από άτομα που το καθένα έχει τη δική του προσωπικότητα..
και ΝΑΙ, οι φίλοι φυσικά και μπορούν να διαφωνούν μεταξύ τους, ή να ακούνε διαφορετική μουσική, να έχουν διαφορετικό στυλ, ή ό,τι άλλο.

Δε μιλάμε για φοιτητικές παρατάξεις κλώνων, αλλά για φίλους.
Αυτά που μας ενώνουν με κάποιους ανθρώπους και μας φέρνουν κοντά μπορεί να είναι τόσα μα τόσα πολλά!
Σαφώς και ένας κοινός τρόπος ζωής, μια κοινή στάση ζωής μπολιάζει τέτοιους δεσμούς,
όμως είναι σημαντικό και το πώς νιώθεις κοντά σε συγκεριμένους ανθρώπους, τι μπορείς να μοιράζεσαι μαζί τους,
η επ-αφή, κι αυτή ευτυχώς δεν περιορίζεται ΜΟΝΟ στη σφαίρα των πολιτικών ή κοινωνικών ιδεολογιών!

τώρα ξέρεις τι κόλλημα έχω φάει...τώρα μπορώ να κάνω σχεδόν με όλους παρέα γιατί όλες σχεδόν οι απόψεις, μου φαίνονται σωστές...χαχα

[mariafil]

πάντως όσον αφορά τις παρέες νομίζω ότι οι παρέες συκροτούνται μέσα απο κοινά ενδιαφέροντα...

όμως αν κάθε φορά που συναναστρέφεσαι έχεις διαφορετικές απόψεις τότε αναπόφευκτα αυτή η παρέα δεν κάνει για εσένα...

αυτό που θέλω να πώ είναι ότι μια παρέα λίγο πολύ έχει κοινές απόψεις... και πορεύονται σύμφωνα με αυτές...

επομένως τι θέλω να πω... είσαι σε μια παρέα που βγαίνει σε club και τα λοιπά και λέει τί να πάω σε αυτό το μαγαζί μαζεύονται ηλίθιοι ξέρω γω...

εσύ όμως πας και στα μαγαζιά που πάνε οι "ηλίθιοι"...βγαίνεις με τους "ηλίθιους" και λένε πού πας εκεί στα club με τους φλώρους π.χ.?

δλδ ο ένας κατακρίνει τον άλλο

εσύ τώρα με πια μεριά πρέπει να είσαι??

[marian_m]

Βρες πρώτα τι αρέσει σε ΣΕΝΑ. Όχι στα πάντα. Σε ένα, δύο, τρία σημαντικά πράγματα. Και υποστήριξέ το. Δεν είναι ανάγκη να είσαι αρεστή σε όλους. Και δεν είναι ανάγκη να έχεις άποψη για τα πάντα, ειδικά χωρίς να τα δοκιμάσεις.
Τίποτα δεν είναι άσπρο - μαύρο. Τίποτα δεν είναι σωστό ή λάθος.
Δηλαδή, αν εσύ τρελλαίνεσαι για πατάτες τηγανιτές κι εγώ σου πω ότι τις σιχαίνομαι και ότι είναι το πιο άνοστο φαγητό, θα επηρεαστείς και δεν θα ξαναφάς?

[carrot]

Τίποτα δεν είναι άσπρο - μαύρο. Τίποτα δεν είναι σωστό ή λάθος.

Ακόμα και το να τρώμε παιδάκια για μεζέδες δεν είναι σωστό η λάθος? Αν είναι έτσι να προτρέψω τις επόμενες γενιές τουλάχιστον.....