Kοινωνικοποιηση

[Gypsy Cello]

Όπως την βρίσκει κανείς.

[egge]

Δεν ειναι θεμα πως την βρισκει καποιος. Δειχνεις το ενδιαφερον...αν θελει ο αλλος καλως..αν δε θελει δε θελουμε και εμεις. Προσωπικα οποτε παρακαλεσα εγινα ξεφτιλα και δεν καταφερα τιποτα. Τα λεω να τ ακουω και γω

[Gypsy Cello]

Δεν ειναι θεμα πως την βρισκει καποιος. Δειχνεις το ενδιαφερον...αν θελει ο αλλος καλως..αν δε θελει δε θελουμε και εμεις. Προσωπικα οποτε παρακαλεσα εγινα ξεφτιλα και δεν καταφερα τιποτα. Τα λεω να τ ακουω και γω

Σε τι διαφωνούμε δεν κατάλαβα;

[SupernovaNebula]

Το να εχεις κοσμο γυρω σου ισως θα ηταν ενα γιατρικο για ολα τα ψυχολογικα προβληματα που αντιμετωπιζει ο καθενας...

Οχι ομως οποιονδηποτε κοσμο, ατομα σαν εσενα, που εχεις κοινα ενδιαφεροντα που μπορεις να ακουσεις και μπορουν να σε ακουσουν χωρις να θεωρουν κατι γελοιο η ασημαντο...

Ποσοι εχουμε πραγματι τετοια ατομα γυρω μας?? Ποσοι ειναι οι πραγματικα τυχεροι? Ειναι ολα θεμα τυχης η μηπως εχει σχεση και με το ποσο ευκολα μπορουμε να συνυπαρχουμε με αλλους???

Τι μπορει να κανει κανεις για να βρει τετοιους ανθρωπους?? Να το αφησει στην τυχη?? Μπορει να κανει κατι???? Οταν ειμασταν παιδια καναμε πιο ευκολα φιλους παρεες...τοτε ειχαμε κατι κοινο...το παιχνιδι...πλεον ομως ως ενηλικες τι σκατα κανουμε???

Δεν ξερω, και γω εχω εναμισι :P θελω να πιστευω...

Αλλα και παλι δεν ειναι αρκετο γιατι ειναι φορες που σκεφτομαι, τι γινεται αν χαθουν; Ειτε διαφορετικες δουλειες διαφορετικες παρεες τοτε τι κανω; Μενω μονος... Πολλες φορες εχει τυχει να μην μπορει το ενα ατομο με το οποιο εχουμε τα ιδια ενδιαφεροντα να βγουμε και γω δεν ειχα που να παω η τι να κανω.

Εκει ειναι που έλεγα γιατι δεν εχω αλλη παρέα; Γιατι κανένας αλλος δεν ταιριάζει με μένα;

Δεν ξερω αλλά εγω το ψάχνω πολυ στο ιντερνετ πάντως, δηλαδη ειμαι ΠΟΛΥ ενεργός στο νετ γιατι ειμαι γραμμένος και σε site που συζητούν αυτα που με ενδιαφέρουν, προγραμματισμός, ταινίες κτλ αλλα οκ πόση ωρα το νετ, μπροστά απο μια οθόνη;.

Παντως ευχομαι να μπορούσα να κανω πιο εύκολα φιλους/ες... Απλα δεν ξερω πως να πλησιάσω κοσμο... δυστυχώς...

Τελευταία επιδιώκω να κανω τις ιντερνιτικες γνωριμίες και φυσικές... Ισως να ειναι η μονη λυση :P

[egge]

Παντως εγω απο ιντερνετ εχω γνωρισει αρκετα ενδιαφερον κοσμο. Με μια κοπελα εχουμε γινει σχεδον κολλητες...So..why not?

[SupernovaNebula]

egge, ακριβώς, why not, γιατι αν το σκεφτείς και αλλιώς... Οι σελίδες που επισκέπτεσαι στο ιντερνετ σε "περιγραφούν" σαν χαρακτήρα... Αρα αν επισκεπτεσαι την α σελίδα επειδή έχεις τα α ενδιαφέροντα τότε σιγουρα θα υπαρχει ένα β ατομο που εχει τα ιδία α ενδιαφέροντα για να μπει κι αυτος/η εκει... You never know

[Paolo_1]

Το να εχεις κοσμο γυρω σου ισως θα ηταν ενα γιατρικο για ολα τα ψυχολογικα προβληματα που αντιμετωπιζει ο καθενας...

Οχι ομως οποιονδηποτε κοσμο, ατομα σαν εσενα, που εχεις κοινα ενδιαφεροντα που μπορεις να ακουσεις και μπορουν να σε ακουσουν χωρις να θεωρουν κατι γελοιο η ασημαντο...

Ποσοι εχουμε πραγματι τετοια ατομα γυρω μας?? Ποσοι ειναι οι πραγματικα τυχεροι? Ειναι ολα θεμα τυχης η μηπως εχει σχεση και με το ποσο ευκολα μπορουμε να συνυπαρχουμε με αλλους???

Τι μπορει να κανει κανεις για να βρει τετοιους ανθρωπους?? Να το αφησει στην τυχη?? Μπορει να κανει κατι???? Οταν ειμασταν παιδια καναμε πιο ευκολα φιλους παρεες...τοτε ειχαμε κατι κοινο...το παιχνιδι...πλεον ομως ως ενηλικες τι σκατα κανουμε???

Κοίτα όταν είσαι ενήλικας σίγουρα το πρώτο που χρειάζεσαι είναι κάποιον σύντροφο,δεν μπορείς να στηρίζεσαι σε 'φίλους' διότι άλλοι θα δουλεύουν,άλλοι θα είναι κουρασμένοι,άλλοι θα βγαίνουν μόνο με τις συντρόφους τους,άλλοι θα βαριούνται κλπ.Οπότε όταν θα θέλεις να βγεις μπορεί και να μην βρίσκεις κανέναν εύκαιρο ή θα βγαίνεις μόνο σε ώρες που μπορούνε αυτοί.Ενώ τουλάχιστον με το 'αίσθημα' έχεις πάντοτε κάποιον διαθέσιμο,κάνεις τις βολτούλες σου,χαμουρεύεσαι,ξεχνιέσαι ,γενικώς περνάς πολύ καλύτερα εδώ που τα λέμε απ'ότι αν βγεις με 'φίλους'.Έτσι κι αλλιώς είναι και πολύ δύσκολο να γνωρίζεις κόσμο όσο περνούν τα χρόνια,οι περισσότεροι μόνο την σχέση τους κοιτάνε(όσοι έχουν δηλαδή) και περνούν σχεδόν όλον τον χρόνο μαζί.Άρα το σωστό είναι να κάνουμε ότι κάνουν οι περισσότεροι,πρώτα απ'όλα να προσπαθούμε να έχουμε κάποιον σύντροφο για να καλυπτόμαστε εμεις και να μην παρακαλάμε τον οποιοδήποτε να βγει μαζί μας ή να περιμένουμε να μας πάρει τηλ.για να βγούμε.

[Jimmy]

Κοίτα όταν είσαι ενήλικας σίγουρα το πρώτο που χρειάζεσαι είναι κάποιον σύντροφο,δεν μπορείς να στηρίζεσαι σε 'φίλους' διότι άλλοι θα δουλεύουν,άλλοι θα είναι κουρασμένοι,άλλοι θα βγαίνουν μόνο με τις συντρόφους τους,άλλοι θα βαριούνται κλπ.Οπότε όταν θα θέλεις να βγεις μπορεί και να μην βρίσκεις κανέναν εύκαιρο ή θα βγαίνεις μόνο σε ώρες που μπορούνε αυτοί.Ενώ τουλάχιστον με το 'αίσθημα' έχεις πάντοτε κάποιον διαθέσιμο,κάνεις τις βολτούλες σου,χαμουρεύεσαι,ξεχνιέσαι ,γενικώς περνάς πολύ καλύτερα εδώ που τα λέμε απ'ότι αν βγεις με 'φίλους'.Έτσι κι αλλιώς είναι και πολύ δύσκολο να γνωρίζεις κόσμο όσο περνούν τα χρόνια,οι περισσότεροι μόνο την σχέση τους κοιτάνε(όσοι έχουν δηλαδή) και περνούν σχεδόν όλον τον χρόνο μαζί.Άρα το σωστό είναι να κάνουμε ότι κάνουν οι περισσότεροι,πρώτα απ'όλα να προσπαθούμε να έχουμε κάποιον σύντροφο για να καλυπτόμαστε εμεις και να μην παρακαλάμε τον οποιοδήποτε να βγει μαζί μας ή να περιμένουμε να μας πάρει τηλ.για να βγούμε.

Διαφωνω....και τα δυο κατα την γνωμη μου εχουν ιδια βαρυτητα...πρεπει να υπαρχει ισορροπια...δεν γινεται να εισαι μονιμα με το αισθημα...οσο τελεια και ενα εισαι...οσο και αν γουσταρεις...πρεπει να εχεις και τον χωρο σου με τους φιλους σου...η διασκεδαση που εχω περασει με τους φιλους μου που ειμαστε 16 χρονια παρεα δεν εχει καμια σχεση με την διασκεδαση που ειχα με οποιαδηποτε κοπελα ημουν...ειναι δυο διαφορετικα πραγματα...πολυ καλα και τα δυο αλλα διαφορετικα...

[Paolo_1]

Διαφωνω....και τα δυο κατα την γνωμη μου εχουν ιδια βαρυτητα...πρεπει να υπαρχει ισορροπια...δεν γινεται να εισαι μονιμα με το αισθημα...οσο τελεια και ενα εισαι...οσο και αν γουσταρεις...πρεπει να εχεις και τον χωρο σου με τους φιλους σου...η διασκεδαση που εχω περασει με τους φιλους μου που ειμαστε 16 χρονια παρεα δεν εχει καμια σχεση με την διασκεδαση που ειχα με οποιαδηποτε κοπελα ημουν...ειναι δυο διαφορετικα πραγματα...πολυ καλα και τα δυο αλλα διαφορετικα...

Δεν το βλέπουν όλοι έτσι όμως.Υπάρχουν πολλοί που απαξ και μπουν σε σχέση ρίχνουν πίσω τους μαύρη πέτρα και δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο ή αρχίζουν και βγαίνουν μόνο με άλλα ζευγάρια.Αυτό βέβαια εξαρτάται και από τις ανάγκες κάποιου,αν κάποιος δεν είναι 'χορτασμένος' από έρωτες,είναι ανασφαλής και έχει ανάγκη συντροφικότητας σίγουρα θα ασχολείται πιο πολύ με την σχέση του.Εξάλλου όσο μεγαλώνουμε δεν μπορούμε να κάνουμε με τους φίλους όσα κάναμε μικροί(μπάλα,μεθύσια κλπ),δουλεύουμε,γενικώς δεν έχουμε και πολύ χρόνο.Γιατί όταν είμαστε μικροί,δε μας πολυενδιαφέρει κιόλας το ερωτικό εφόσον έχουμε μια μόνιμη παρέα καθημερινά και δεν νιώθουμε μοναξιά.Όσο περνάει ο καιρός όμως οι φίλοι αραιώνουν σιγά σιγά,οι ρυθμοί ζωής μας αλλάζουν και επιδιώκουμε κυρίως τη συντροφικότητα.

[Jimmy]

Παντα εχουμε αναγκη τους φιλους... ειμαι 28, δεν ξερω για ποσο μεγαλοι να ειμαστε οπως λες αλλα δεν μπορω να με σκεφτω χωρις φιλους(οπως επισης και η συντροφος να εχει φιλες)...σιγουρα τα πραγματα δεν ειναι τοσο ανεμελα οσο οταν ειμασταν μικροτεροι και καναμε παρεα και γινονται εξοδοι πιο αραια αλλα και παλι χωρις φιλους και μονο με σχεση εισαι μισος κατα την γνωμη μου...και αμα τυχει η στραβη και χωρισεις αν δεν εχεις και φιλους παει την εκατσες ασχημα...και δεν μιλαω ατομα να βγεις αλλα φιλους...

[Paolo_1]

Αλλά και μόνο με φίλους/γνωστούς και χωρίς σχέση πάλι μισός είσαι...

[Jimmy]

σωστα...ισσοροπια= υγεια for me

[Gypsy Cello]

σωστα...ισσοροπια= υγεια for me

Τζίμυ έχεις δίκιο, ισορροπία χρειάζεται. Δεν κάνει καλό στα ζευγάρια ν' απομωνόνονται όσο και καλά να περνάνε μαζί.

[egge]

Παολο_1 διαφωνω καθετα μαζι σου. Προσωπικα παντα με χαλαει οταν φιλοι μου ριχνουν μαυρη πετρα πισω τους οταν κανουν σχεση. Και οταν χωριζουν που στρεεφονται???? Στους φιιιιιλους. Αυτοι που θα ειναι παντα εκει δηλαδη. Το μοιρασμα χρονου ειναι το καλυτερο. Και αυτη η σκεψη οτι το καλυτερο ειναι να ψαχνουμε συντροφο για να περναει ευχαριστα η ωρα και να μη στηριζομαστε σε φιλους ειναι απλα τραγικη και μιζερη. Με ολο τον σεβασμο και χωρις παρεξηγηση αλλα ετσι ειναι.

[Paolo_1]

Παολο_1 διαφωνω καθετα μαζι σου. Προσωπικα παντα με χαλαει οταν φιλοι μου ριχνουν μαυρη πετρα πισω τους οταν κανουν σχεση. Και οταν χωριζουν που στρεεφονται???? Στους φιιιιιλους. Αυτοι που θα ειναι παντα εκει δηλαδη. Το μοιρασμα χρονου ειναι το καλυτερο. Και αυτη η σκεψη οτι το καλυτερο ειναι να ψαχνουμε συντροφο για να περναει ευχαριστα η ωρα και να μη στηριζομαστε σε φιλους ειναι απλα τραγικη και μιζερη. Με ολο τον σεβασμο και χωρις παρεξηγηση αλλα ετσι ειναι.

Δε χωρίζουν όλοι όμως.Μην το έχεις για δεδομένο αυτό.Κι απ'τη στιγμή που δε χωρίζουν,αυτομάτως οι φίλοι και οι γνωστοί είναι τριτοτέταρτη προτεραιότητα γι'αυτούς.Άρα δεν θα είναι διαθέσιμοι όταν τους θες εσύ.Οπότε αν δεν έχεις κι εσύ σύντροφο κινδυνεύεις να περνάς μέρες χωρίς να δεις κανέναν,να μην βγαίνεις,να μην έχεις κάποιον να πας πχ ένα ταξίδι ή διακοπές.

Για να καταλάβω,θεωρείς τραγικό και μίζερο να ψάχνει κάποιος σύντροφο για να περνάει καλά;Εμένα η άποψή μου είναι ότι οι στιγμές που ζεις με τον σύντροφό σου δε συγκρίνονται με τιποτα άλλο.Μόνο αν είναι κάποιος τυχερός κι έχει πραγματικούς φίλους μπορεί να καλυφθεί κάπως,αλλά αν έχει μόνο 'φίλους' ή γνωστούς τότε χωρίς σύντροφο νιώθει πολύ μεγάλη μοναξιά.Όπως και να το κάνουμε μια σχέση σου γεμίζει την ψυχή ρε παιδί μου,έχεις τον άνθρωπό σου,κάνεις έρωτα,ξεχνιέσαι,γενικώς σου βγάζει συναισθήματα που δεν τα βρίσκεις σε κάτι άλλο.