οταν φευγει το παθος του πρωτου καιρου και ολα φαινονται πολυ λιγα πια τι κανεισ?

[mariak19]

να σου πω αμφιβολιες και κατηγορίες για τον αλλο εχω ριξει κ εγώ, μαλλον το κάνουμε αυτο γτ δεν εχουμε πολλα προβλήματα και θελουμε να ασχοληθούμε με κάτι..
αν δεν σου αρεσει να φυγεις αν σου αρεσει εστω κ λίγο κάτσε γτ θα το μετανιώσεις..δες τα πράγματα χαλαρά κατευθείαν κ εσυ παιδιά και παντρειά
κ εγώ ώρες ωρες θέλω να του ανοιξω το κεφάλι αλλα ξερω πως θα μ κοστίσει πολύ αν τον χάσω..
πάντως το πάθος που αναβει κ σβήνει ειναι ενα θέμα..δεν ειναι αναγκη να υπάρχει κ πολύ πάθος 'ομως γτ ειναι σαν την φλόγα η θα φυσιξει βοριάς και θα χουμε πυρκαγιά η θα βρεξει και θα σβησει..οποτε χειμωνα καλοκαιρι προβλημα συμβιβάσου μπορεις να δεις τις σχέσεις διαφορετικά..

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΟΥ !ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ!

[marian_m]

Διαφωνώ κάθετα με το να συμβιβάζεσαι σε μία σχέση, αλλά και γενικότερα. Ειδικά όταν είσαι μόλις 20 χρονών. Είναι ο σίγουρος τρόπος για να αποκτήσεις προβλήματα και να δυστυχίσεις. Και βέβαια, για να ζήσεις μια ζωή με εκπτώσεις που δεν θα την απολαύσεις.
Και προσοχή, ο συμβιβασμός γίνεται πολύ εύκολα συνήθεια.

[mariak19]

αν θεωρεις συμβιβασμο το να εισαι με εναν ανθρωπο που σε υπεραγαπαει..σε φροντιζει σε νοιαζεται σου παρεχει τ παντα....ε τοτε μακαρι να μπορουσα ν συμβιβαστω...καποια στιγμη ολοι συμβιβαζομαστε τοπ τελειο δν υπαρχει ουτε ο αιωνιος ερωτας ρωτα τη μαμα σου και τν μπαμπα σου

[marian_m]

αν θεωρεις συμβιβασμο το να εισαι με εναν ανθρωπο που σε υπεραγαπαει..σε φροντιζει σε νοιαζεται σου παρεχει τ παντα....ε τοτε μακαρι να μπορουσα ν συμβιβαστω...καποια στιγμη ολοι συμβιβαζομαστε τοπ τελειο δν υπαρχει ουτε ο αιωνιος ερωτας ρωτα τη μαμα σου και τν μπαμπα σου

Επειδή έχω τα διπλά σου χρόνια, δεν χρειάζεται πλέον να ρωτήσω τον μπαμπά μου και τη μαμά μου, φτάνει να ρωτήσω τον εαυτό μου.
Ναι, θεωρώ συμβιβασμό να είμαι με έναν άνθρωπο που με υπεραγαπάει και τα κάνει όλα αυτά για μένα, αν δε νιώθω κι εγώ αντίστοιχα.
Γιατί, τότε δεν έχει καμιά αξία. Σημασία έχει πρώτα απ' όλα τι νιώθω εγώ για τον άλλον, αν αισθάνομαι ευτυχισμένη μαζί του και μακάρι τα αισθήματα να είναι αμοιβαία. Τότε υπάρχει και σχέση.
Στην άλλη περίπτωση, το μόνο που παίρνουμε είναι επιβεβαίωση. Καλή είναι κι αυτή, αλλά δεν φτάνει.
Σίγουρα το τέλειο δεν υπάρχει, αλλά ας μη φτάνουμε και στο άλλο άκρο, του συμβιβασμού.
Από κει και πέρα, ο καθένας επιλέγει πώς θέλει και πώς αντέχει να ζήσει. Εγώ δεν αντέχω το συμβιβασμό σε κανένα επίπεδο, ούτε προσωπικό, ούτε επαγγελματικό. Και δεν το μετάνιωσα. Μετά από χρόνια νιώθω πλήρης και ελεύθερη με αυτή την επιλογή μου.
Και κάτι που έχω διαβάσει και μου άρεσε :
"Ο συμβιβασμός δημιουργεί μια καλή ομπρέλλα, αλλά όχι και τόσο γερή στέγη" James Russel Lowell

[mariak19]

ισως θεωρητικα ...αυτα που λες εχουν μια βαση...καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη ομως..και αμα μια δυο τρεις δν νιωθεις τπτ για κανενα νομιζω πως πρεπει να το ψαξεις μεσα σου...δν ειναι φυσιολογικο να ζεις μονο τν ερωτα σε μια σχεση για οσο αυτο κραταει και μετα ν ισοπεδωνονται ολα

[marian_m]

ισως θεωρητικα ...αυτα που λες εχουν μια βαση...καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη ομως..και αμα μια δυο τρεις δν νιωθεις τπτ για κανενα νομιζω πως πρεπει να το ψαξεις μεσα σου...δν ειναι φυσιολογικο να ζεις μονο τν ερωτα σε μια σχεση για οσο αυτο κραταει και μετα ν ισοπεδωνονται ολα

Δε μιλάω θεωρητικά, αλλά με βάση τις εμπειρίες μου.
Για την ηλικία σου μου φαίνεται φυσιολογικό αυτό, γιατί ακόμη μαθαίνεις τον εαυτό σου και τους άλλους και ψάχνεσαι. Καλό είναι που προβληματίζεσαι, αλλά μην τρελαίνεσαι και μην ψάχνεις να βρεις πρόβλημα εκεί που ίσως δεν υπάρχει. Χαλάρωσε. Δε θεωρώ περισσότερο φυσιολογικό το να βρεις στα είκοσι τον άνθρωπο της ζωής σου και να ζήσεις μαζί του ως τα βαθιά γεράματα. Δεν είναι τυχαίο, ότι τις περισσότερες φορές τέτοιοι γάμοι διαλύονται εκεί γύρω στα 30.
Δε μιλάω για άλλες εποχές, που οι άνθρωποι μέναν παντρεμένοι, ενώ υποφέρανε και καταπιέζονταν μέσα στη σχέση, μόνο και μόνο γιατί έτσι έπρεπε. Αυτά είναι παραδείγματα προς αποφυγή και ευτυχώς σε μεγάλο βαθμό έχουν εκλείψει.

[anonymous_1]

Δε μιλάω θεωρητικά, αλλά με βάση τις εμπειρίες μου.
Δε θεωρώ περισσότερο φυσιολογικό το να βρεις στα είκοσι τον άνθρωπο της ζωής σου και να ζήσεις μαζί του ως τα βαθιά γεράματα.

Ναι αλλά να μην περνάμε και στο άλλο άκρο να θεωρούμαι έναν έρωτα που θα ζήσουμε στα 20 ότι θα έχει ημερομηνία λήξης επειδή πρέπει να έχουμε και άλλες εμπειρίες. Το ακούω συνέχεια και κατά επανάληψη και μικρότερη ίσως και να συμφωνούσα...
Εμένα δε θα με πείραζε και θα θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό αν ήμουν ακόμα με έναν εφηβικό έρωτα..Τις περισσότερες φορές αυτοί οι έρωτες έχουν ημερομηνία λήξης επειδή μικρός έχεις άλλα κριτήρια για τη σχέση και μπορεί να μην ταιριάζεις με κάποιον που διάλεξες στα 20. Δεν είναι όμως άδικο να παρατήσεις τον έρωτα της ζωής σου επειδή έτυχε να τον βρεις νωρίς;

[Remedy]

Ναι αλλά να μην περνάμε και στο άλλο άκρο να θεωρούμαι έναν έρωτα που θα ζήσουμε στα 20 ότι θα έχει ημερομηνία λήξης επειδή πρέπει να έχουμε και άλλες εμπειρίες. Το ακούω συνέχεια και κατά επανάληψη και μικρότερη ίσως και να συμφωνούσα...
Εμένα δε θα με πείραζε και θα θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό αν ήμουν ακόμα με έναν εφηβικό έρωτα..Τις περισσότερες φορές αυτοί οι έρωτες έχουν ημερομηνία λήξης επειδή μικρός έχεις άλλα κριτήρια για τη σχέση και μπορεί να μην ταιριάζεις με κάποιον που διάλεξες στα 20. Δεν είναι όμως άδικο να παρατήσεις τον έρωτα της ζωής σου επειδή έτυχε να τον βρεις νωρίς;

ναι, αλλα εδω δεν εχουμε τετοια περιπτωση.
η κοπελα αν και πολυ νεα, ΗΔΗ βαριεται και δεν ειναι ερωτευμενη.
αλοιμονο αν συμβιβαζομαστε στα 20 σε μια σχεση που δεν μας καλυπτει, απο ανασφαλεια για το μελλον.

[anonymous_1]

ναι, αλλα εδω δεν εχουμε τετοια περιπτωση.
η κοπελα αν και πολυ νεα, ΗΔΗ βαριεται και δεν ειναι ερωτευμενη.
αλοιμονο αν συμβιβαζομαστε στα 20 σε μια σχεση που δεν μας καλυπτει, απο ανασφαλεια για το μελλον.

ναι δε λέω για τη συγκεκριμένη περίπτωση... Το επέκτεινα γενικότερα :p

[marian_m]

Ναι αλλά να μην περνάμε και στο άλλο άκρο να θεωρούμαι έναν έρωτα που θα ζήσουμε στα 20 ότι θα έχει ημερομηνία λήξης επειδή πρέπει να έχουμε και άλλες εμπειρίες. Το ακούω συνέχεια και κατά επανάληψη και μικρότερη ίσως και να συμφωνούσα...
Εμένα δε θα με πείραζε και θα θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό αν ήμουν ακόμα με έναν εφηβικό έρωτα..Τις περισσότερες φορές αυτοί οι έρωτες έχουν ημερομηνία λήξης επειδή μικρός έχεις άλλα κριτήρια για τη σχέση και μπορεί να μην ταιριάζεις με κάποιον που διάλεξες στα 20. Δεν είναι όμως άδικο να παρατήσεις τον έρωτα της ζωής σου επειδή έτυχε να τον βρεις νωρίς;

Εγώ πάλι είμαι της αντίθετης άποψης. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που δεν μου έτυχε κάτι τέτοιο. Θα είχα χάσει πολλά από αυτά που έζησα. Άσε, που αποκλείεται να είχα μείνει μαζί του τόσα χρόνια.
Από την άλλη, ποιος είπε να τον παρατήσεις επειδή τον βρήκες νωρίς. Συνήθως, άλλοι είναι οι λόγοι που τον παρατάς.

[mariak19]

το προβλημα ειναι οτι δν ξερω ποιο ειναι το προβλημα μου!δν ξερω τι θελω μου φαινεται!παντα ξεκιναω μια σχεση...εχοντας στο πισω μερος του μυαλου μου οτι στο χρονο θα τελειωσει...δν ξερω ισως δν μπορω να αφεθω σε μια σχεση διοτι δν εχω ζησει πολλα πραγματα και οταν βλεπω τους συνομιληκους μου να βγαινουν να φλερταρουν να ναι free παθαινω κατι ...η αληθεια ειναι...ισως με πανικοβαλλει το να ειμαι με εναν ανθρωπο...και τα βλεπω ολα στραβα για ν φυγω...εγω παντως πιστευω οτι αν ημουν σε μια αλλη ηλικια...με αυτον τν ανθρωπο θα εμενα...απλα τωρα ειμαι δευτερα καλα..τριτη πνιγομαι ..τεταρτη συνερχομαι πεμπτη ξανακυλαω παρασκευη δν τν θελω τν χωριζω σαββατο κλαιω και οδυρομαι ...που τν εχασα...τον παιρνω τηλ και τ ξαναβρισκουμε!κυριακη ολα καλα και δευτερα παλι πνιγομαι!!!αυτα!