Διαρκής ατυχία στον έρωτα

[amelie♥]

εγώ πάλι θα έλεγα κατ' αντιστοιχία "τι σκατά έμπνευση να σου δώσει μια γυναίκα όταν θα μπορούσε να την έχει ο καθένας που θα ήταν λίγο πιο ωραίος από σένα?" αλλά οκ, περί ορέξεως... :-)))
πώς και δεν έχεις καθόλου κύκλο εδώ πέρα στην Αθήνα, από δουλειά, από κανά hobby δεν έχεις γνωρίσει κανέναν?

[YannisCrete]

εγώ πάλι θα έλεγα κατ' αντιστοιχία "τι σκατά έμπνευση να σου δώσει μια γυναίκα όταν θα μπορούσε να την έχει ο καθένας που θα ήταν λίγο πιο ωραίος από σένα?" αλλά οκ, περί ορέξεως... :-)))

Πολύ εύστοχο αυτό που γράφεις, αλλα ξέρεις τι γίνεται? Η εμφάνιση έχει μια Α αντικειμενικότητα, ο πνευματικός κόσμος απο την άλλη πλέει πάνω σε πελάγη υποκειμενικότητας. ΟΛΟΙ μπορουν να "πουλήσουν καλό χαρακτήρα" σε μια γυναίκα. Όπως και να το κάνουμε, μ αρέσει ο άνθρωπος που αγαπώ να με θέλει επειδή είμαι αυτό που είμαι και οχι επειδή του αρέσουν μερικά λόγια, οπου θα μπορούσε να τα ακούσει απο τον οποιονδήποτε. Χωρίς βέβαια να σημαίνει οτι κι εγω "πουλάω λόγια", διοτι βαριέμαι να κάθομαι να λέω αρλούμπες και να παίζω υποκριτικούς ρόλους μπας και "ριξω την γκόμενα". Για μένα μια γυναίκα η οποία κολλάει στα λόγια και μόνο είναι επιεικώς κουτή. ΟΛΑ πρέπει να τα κοιτάμε, ΚΑΙ την εμφάνιση ΚΑΙ τον χαρακτήρα. Αυτή η τελευταία πρόταση τα λέει όλα πιστεύω.

Τέλος, όπως ξαναείπα παραπάνω δεν έχω εμπιστοσύνη στον ικανότητα των γυναικών να αξιολογήσουν σωστά εναν χαρακτήρα. Έχω βαρεθεί να βλέπω γυναίκες να πέφτουν απο κατι επιοικώς απαράδεκτους τυπους με παραμύθια που ουτε παιδάκι δημοτικού δεν θα έχαφτε με τόση ευκολία. Μετα, βγαίνουν και φωνάζουν "μου την έκανε ο τάδε". Εμ, καλά σου κανε, αφου εχεις IQ μονοκύτταρου οργανισμού και πας και πέφτεις αποκλειστικά με το παραμύθι που σου πουλάει ο οποιοσδήποτε ποιος σου φταίει ρε κορίτσι μου?

πώς και δεν έχεις καθόλου κύκλο εδώ πέρα στην Αθήνα, από δουλειά, από κανά hobby δεν έχεις γνωρίσει κανέναν?

Ενταξει δεν εχω και καιρό. Λόγω μιας αποτυχημένης σχέσης ανέβηκα, ίσως λάθος μου. Δυο-τρεις γνωστούς που εχω είναι οικογενειάρχες με παιδιά και ολη μέρα δουλειά, και γενικά κλειστοί κοινωνικά τυποι (ουτε για καφε δεν πάνε). Άστα σου λέω, δράμα η κατάσταση.

[amelie♥]

Έχω βαρεθεί να βλέπω γυναίκες να πέφτουν απο κατι επιοικώς απαράδεκτους τυπους με παραμύθια που ουτε παιδάκι δημοτικού δεν θα έχαφτε με τόση ευκολία. Μετα, βγαίνουν και φωνάζουν "μου την έκανε ο τάδε". Εμ, καλά σου κανε, αφου εχεις IQ μονοκύτταρου οργανισμού και πας και πέφτεις αποκλειστικά με το παραμύθι που σου πουλάει ο οποιοσδήποτε ποιος σου φταίει ρε κορίτσι μου?
χαχαχαχα, οκ τώρα κατάλαβα τι εννοείς! είπα και γω!

εντάξει, αν δεν έχεις και καιρό, τι τρελλαίνεσαι??? ξεκίνα καμιά δραστηριότητα, δεν ξέρω που μένεις αλλά σε πολλούς δήμους έχει ένα σωρό πράγματα και πολλά απ' αυτά είναι δωρεάν -ας όψεται η κρίσις! όχι ότι εκεί θα γνωρίσεις στάνταρ τη γυναίκα των ονείρων σου, αλλά έναν φίλο/φίλη θα τον κάνεις, δε γίνεται!
ε κι αμα τα βρεις πια τόσο κωλυόμενα, πάρε το πλοίο και ξαναγύρνα στη Κρήτη και όταν έρθει το καλοκαίρι, μην ξεχάσεις και μας που σου συμπαρασταθήκαμε! ωραιότατο νησί η Κρήτη για διακοπές, χαχαχαχαχα (πλάκα κάνω!)

[YannisCrete]

εντάξει, αν δεν έχεις και καιρό, τι τρελλαίνεσαι???

Δεν τρελαίνομαι γι αυτό ρε συ amelie♥. Τρελαίνομαι για τις τόσο αποτυχημένες σχέσεις που είχα στην ζωή μου να στο πω έτσι. Γιατι δεν έζησα αυτά που ήθελα να ζήσω και δεν βρήκα τον έρωτα που θα θελα και πιστεύω οτι άξιζα. Έτσι απλά.

ε κι αμα τα βρεις πια τόσο κωλυόμενα, πάρε το πλοίο και ξαναγύρνα στη Κρήτη και όταν έρθει το καλοκαίρι, μην ξεχάσεις και μας που σου συμπαρασταθήκαμε! ωραιότατο νησί η Κρήτη για διακοπές, χαχαχαχαχα (πλάκα κάνω!)

Πιθανότατα βλέπω κι εγω να κατεβαίνω παλι κάτω, και δεν ξέρω αν θα μου βγει σε καλό ή όχι.

[marian_m]

Το καλό που σου θέλω, να είσαι τουλάχιστον ευπαρουσίαστος, γιατί κατά τ' άλλα δεν αντέχεσαι βρε αδερφέ μου! Κάτι ξέρεις και ζητάς πάνω απ' όλα να εκτιμάνε την εμφάνισή σου οι γυναίκες. Λίγη ώρα μόνο σε διάβασα και μου φαίνεσαι αφόρητος!
Ίσα ίσα, θα έλεγα πως είσαι πολύ τυχερός που άντεξαν 3 γυναίκες μαζί σου!
Κι επειδή θα μου πεις, πού σε ξέρω και βγάζω αυτό το συμπέρασμα, θα σε προλάβω λέγοντας ότι στηρίζομαι στα "ειλικρινέστατα" όπως δηλώνεις, γραφόμενά σου.
Ανεπίδεκτος διαλόγου! Γι' αυτό και πρόκειται αυτή να είναι η πρώτη και τελευταία μου κουβέντα στο θέμα σου.

[YannisCrete]

Το καλό που σου θέλω, να είσαι τουλάχιστον ευπαρουσίαστος, γιατί κατά τ' άλλα δεν αντέχεσαι βρε αδερφέ μου! Κάτι ξέρεις και ζητάς πάνω απ' όλα να εκτιμάνε την εμφάνισή σου οι γυναίκες. Λίγη ώρα μόνο σε διάβασα και μου φαίνεσαι αφόρητος!
Ίσα ίσα, θα έλεγα πως είσαι πολύ τυχερός που άντεξαν 3 γυναίκες μαζί σου!
Κι επειδή θα μου πεις, πού σε ξέρω και βγάζω αυτό το συμπέρασμα, θα σε προλάβω λέγοντας ότι στηρίζομαι στα "ειλικρινέστατα" όπως δηλώνεις, γραφόμενά σου.
Ανεπίδεκτος διαλόγου! Γι' αυτό και πρόκειται αυτή να είναι η πρώτη και τελευταία μου κουβέντα στο θέμα σου.

Έτσι, έτσι. Το να κάθεσαι και να αποδομείς κατι τσιτάτα, στην τελική σε κάνει αντιπαθητικό και αφόρητο σε ορισμένους. Πολλές φορές βγάζουν και εμπάθεια.

[Blue1]

Yanni εμένα μου φαίνεται ότι δεν μπαινεις καθόλου στη θεση του άλλου. Πιστεύω ότι αυτό συνεβη με τις 3 πρώην σου. Τις κρίνεις ανελέητα (είμαι σίγουρη ότι θα το εκανες και στις ίδιες), τις αποδοκιμάζεις είτε για τον χαρακτήρα τους είτε γιατην εμφάνισή τους αλλά δεν σκέφτηκες ίσως ποτέ εσύ τί τους πρόσφερες. Μια αυτοκριτική βρε αδερφέ. Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έκανες σχέση με την "άσχημη" αφού ουσιαστικά σε αηδίαζε η εμφάνισή της από τα λεγόμενά σου. Φαντάσου να της το είχες περάσει κιόλας αυτό. Θα έφυγε η κοπέλα με ψυχολογικά προβλήματα.
Επιπλέον, αν είναι δυνατό να ακούμε την γνώμη των φίλων μας. Ως γνωστό, υπάρχει αντιζηλία. Μετά γιατί η κάθε φίλη σου πρέπει να περάσει από την ιερή εξέταση των φίλων και να απορριφθεί; Θα σου άρεσε να γίνει κατι τέτοιο και σε σένα; Οταν κάνεις σχέση με κάποιαν πρέπει να υποστηρίζεις την επιλογή σου, όχι να την αμφισβητείς με κάθε τρόπο.
Ακόμα και στους φίλους σου δεν έπρεπε να δίνεις καν το δικαίωμα να πουν την γνώμη τους. Είναι επιλογή σου και πρέπει να τη σέβονται.
ΛΥπάμαι πολύ γιατί διαπιστώνω, από αυτά που διαβαζω από την αντρική πλευρά και από αυτά που ξερω από δική μου εμπειρία και από τις φίλες μου, πόσο δύσκολο είναι να ισορροπήσει μια κατασταση και να δέσει ένα ζευγαρι όταν σκέφτονται οι άντρες με τον ανώριμο τρόπο τον δικό σου και οι γυναίκες με τον δικό τους λανθασμένο τρόπο. Τελικά το μόνο που καταφερνουμε και τα δυο φύλα είναι να μην είμαστε σχεδόν ποτέ ευτυχισμένοι με τις σχέσεις μας γιατί όλοι μα όλοι θέλουμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας και δεν προσαρμοζόμαστε με αυτό που βρίσκουμε. Αντρες, γυναίκες. Και τελικά, όπως είπα, εμείς παλι την πληρώνουμε γιατί χάνουμε χρόνια και δεν έχουμε πληρότητα στην προσωπική μας ζωή.

[YannisCrete]

Yanni εμένα μου φαίνεται ότι δεν μπαινεις καθόλου στη θεση του άλλου. Πιστεύω ότι αυτό συνεβη με τις 3 πρώην σου. Τις κρίνεις ανελέητα (είμαι σίγουρη ότι θα το εκανες και στις ίδιες), τις αποδοκιμάζεις είτε για τον χαρακτήρα τους είτε γιατην εμφάνισή τους αλλά δεν σκέφτηκες ίσως ποτέ εσύ τί τους πρόσφερες. Μια αυτοκριτική βρε αδερφέ. Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έκανες σχέση με την "άσχημη" αφού ουσιαστικά σε αηδίαζε η εμφάνισή της από τα λεγόμενά σου. Φαντάσου να της το είχες περάσει κιόλας αυτό. Θα έφυγε η κοπέλα με ψυχολογικά προβλήματα.
Επιπλέον, αν είναι δυνατό να ακούμε την γνώμη των φίλων μας. Ως γνωστό, υπάρχει αντιζηλία. Μετά γιατί η κάθε φίλη σου πρέπει να περάσει από την ιερή εξέταση των φίλων και να απορριφθεί; Θα σου άρεσε να γίνει κατι τέτοιο και σε σένα; Οταν κάνεις σχέση με κάποιαν πρέπει να υποστηρίζεις την επιλογή σου, όχι να την αμφισβητείς με κάθε τρόπο.
Ακόμα και στους φίλους σου δεν έπρεπε να δίνεις καν το δικαίωμα να πουν την γνώμη τους. Είναι επιλογή σου και πρέπει να τη σέβονται.
ΛΥπάμαι πολύ γιατί διαπιστώνω, από αυτά που διαβαζω από την αντρική πλευρά και από αυτά που ξερω από δική μου εμπειρία και από τις φίλες μου, πόσο δύσκολο είναι να ισορροπήσει μια κατασταση και να δέσει ένα ζευγαρι όταν σκέφτονται οι άντρες με τον ανώριμο τρόπο τον δικό σου και οι γυναίκες με τον δικό τους λανθασμένο τρόπο. Τελικά το μόνο που καταφερνουμε και τα δυο φύλα είναι να μην είμαστε σχεδόν ποτέ ευτυχισμένοι με τις σχέσεις μας γιατί όλοι μα όλοι θέλουμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας και δεν προσαρμοζόμαστε με αυτό που βρίσκουμε. Αντρες, γυναίκες. Και τελικά, όπως είπα, εμείς παλι την πληρώνουμε γιατί χάνουμε χρόνια και δεν έχουμε πληρότητα στην προσωπική μας ζωή.

Να σου πω τι συμπέρασμα εχω βγαλει ρε συ μπλου απο το θρεντ? Οτι βγαζετε λάθος συμπεράσματα απο ενα σωρό κενά που υπάρχουν (και οκ, λογικοτατο να υπαρχουν). Λοιπον πανω σε αυτα που εγραψες λες οτι τις κρινω ανελέητα. Θελω να μου βρεις που ακριβως εκρινα την 2η (εκτος απο το οτι ειπα οτι ειχε πολυ ασχημη εξωτερική εμφανιση, τζαστ αυτο) και την 3η. Μήπως (και συγνωμη που ρωταω δλδ) τα παραλες? Παμε παρακατω... Ναι, την υποστηριζα την επιλογή μου και μάλιστα πολλές φορές θυσιάζοντας τον ίδιο μου τον εαυτό τον οποίο είχα βάλει ΚΑΤΩ απο το "μην πληγώσεις", όταν ήδη εγω είχα πληγωθεί πολύ σκληρά απο πριν. όσον αφορά τους φίλους μου, φυσικά και δεν έδωσα το δικαίωμα για συνεχισμό των σχολίων, αλλα οτι και να λέμε, οταν εχεις μεγαλώσει με 2-3 κολλητούς ΣΙΓΟΥΡΑ θα σου πετάξουν και την γνώμη τους. Εαν βρίσκεις οτι φταίω και γι αυτό, οκ. Γράφεις "Θα σου άρεσε να γίνει κατι τέτοιο και σε σένα;" Λοιπον μάθε οτι και έγινε, και δεν μου άρεσε και καθόλου, καθως πολλα ατομα απο τον κυκλο της με θεωρουσαν σκουπιδι επειδή δεν είχα λεφτά, και η κολλητή της μια απο τα ίδια. Άντε να συνεχίσω να βγαζω λεπτομέρειες τωρα. Το γιατι διέλυσε η σχέση το ξέρεις? Ή θαρρείς οτι στο τέλος αγανάκτησα και την παράτησα λογω εμφάνισης? Ο λόγος ο οποίος οδήγησε στο τέρμα, ήταν το οικονομικό ! Και συγκεκριμένα το οτι "δεν ήμουν τουλάχιστον ενας ταμίας ή δημόσιος υπάλληλος" όπως μου έχωσε στα μούτρα ο πατέρας της...

Λοιπον αγαπητή μου μπλου, εαν παραδέχομαι οτι έκανα λάθη φυσικά και έκανα, και ξέρεις ποιο κυρίως? Οτι με τον φόβο του να μην πληγώσω όπως λες τον άλλον παρ όλο που δεν με ελκυε και πολύ, έθαψα τον εαυτό μου και συνέχισα σε μια σχέση η οποία δεν κάλυπτε στοιχειωδώς τον τομέα εμφάνιση, αναλογιζόμενος πόσο σκληρός είναι ενας χωρισμός και πόσο πονάει με βάση τα μαρτύρια που μου στοίχησε αυτος που είχα περάσει. Κυρίως δεν ήθελα να πληγώσω. Επίσης, έλεγα μέσα μου "δεν υπάρχει το τέλειο, άσε την εμφάνιση λοιπόν και κοίτα τα υπόλοιπα". Τραγικά λάθος η σκέψη και το ξέρω.

Εκεί όμως που άρχισα να παίρνω ανάποδες, είναι οταν απο την πλευρά της άρχισαν οι συνεχείς πιέσεις και κριτικές για μένα με βάση τα οικονομικά μου. Θες να συνεχίσω? Ελπίζω να καταλαβαίνεις.

Η σχέση η οποία έκανα τα λιγότερα λάθη και δεν μίλησα καθόλου μεχρι τώρα ήταν η τελευταία. Τα λιγότερα λάθη τα έκανα επειδή διδάχθηκα απο τα λάθη του παρελθόντος κυρίως, έτσι το βλέπω τουλάχιστον. Ξέρεις γιατι αγανάκτησα πιο πολύ? Γιατι ενω ήμουν άψογος σε χαρακτήρα και άλλα, και ενω και αυτή ήταν τον πρώτο καιρό, μετα απο λίγο που μειναμε μαζί άρχισε κατι επιβολές και απαιτήσεις οι οποίες δημιουργούσαν συνθήκες δικτατορίας, επειδή ήταν δικό της το σπίτι. Εαν μύριζε και άνοιγα να αερίσει το δωμάτιο, γινόταν καυγάς ο οποίος ξεκινούσε με ολόκληρο σκηνικό που έκανε. Όσο περνούσαν οι μήνες έπαιρναν τα μυαλά της αέρα και όσο περισσότερο υποχωρούσα κι έδινα τόπο στην οργή, τόσο περισσότερο συνέχιζαν οι διάφορες εμμονές. Για να μην λεω αλλα η ζωή μου έγινε απο ενα σημείο και μετά κόλαση ! Ακόμα και δικά της λάθη, μου τα φόρτωνε. Σεβασμός? Μηδέν ! Κατανόηση? Μηδέν ! Αγάπη? Ναιαιαιαι, στα λόγια. Και το κυριότερο, να παραδεχθει το λάθος της? ΠΟΤΕ ! Η λέξη συγνώμη δεν υπήρξε ουτε μια φορά στο λεξιλόγιο της.

Άκου τώρα και αυτό : Όλα αυτα ΔΕΝ ήθελα να τα αναφέρω (και είναι λίγα). Αλλα με αυτα που διαβάζω, μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Τωρα, βγες και πες οτι τις θάβω. Μα συγνώμη, ποιος με βάζει στην διαδικασία να τα γράφω όλα αυτα? Όταν πετάγεται ο καθε ενας και μου καταλογίζει ευθύνες για πράγματα πιυ δεν ξέρει καν, και μετα αμα τα γράφω μου λεει "τις θάβεις". Και στην τελική "είσαι αφόρητος" (επειδή απολογείσαι).

Τελικά το μόνο που καταφερνουμε και τα δυο φύλα είναι να μην είμαστε σχεδόν ποτέ ευτυχισμένοι με τις σχέσεις μας γιατί όλοι μα όλοι θέλουμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας και δεν προσαρμοζόμαστε με αυτό που βρίσκουμε. Αντρες, γυναίκες. Και τελικά, όπως είπα, εμείς παλι την πληρώνουμε γιατί χάνουμε χρόνια και δεν έχουμε πληρότητα στην προσωπική μας ζωή.

Ναι κορίτσι μου συμφωνώ απολύτως και επαυξάνω και μπράβο σου που το γράφεις αυτό, αλλα όταν η μια πλευρά Σέβεται τις ιδιοτροπίες και τον άλλον και η άλλη την δει μετα απο λίγο αλλιώς και κανει οτι γουστάρει, μετα ποιος φταίει? Υποθέτω ο πρώτος που δεν είναι προφήτης να μαντέψει την εξέλιξη του χαρακτήρα του άλλου?

Δεν μου αρέσει να το παίζω θύμα, δεν μου αρέσει να γράφω ή να μιλάω φορτικά, αλλα με κατι ανακρίβειες και λανθασμένα συμπεράσματα που γράφετε πολλές φορές με κάνετε να ανασκαλεύω δεδομένα που δεν ήθελα καθόλου να αναφέρω, γιατι μπαίνω σε μια διαδικασία απολογίας. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου ουτε ήθελα κατι τετοιο. Και απ οτι βλέπω λάθος μου που ξεκίνησα μια τετοια κουβέντα με αγνωστους, οχι γιατι σας υποτιμώ -αν ίσχυε κατι τετοιο δεν θα έμπαινα καν στην διαδικασία να γραφω- αλλα γιατι απ οτι κατάλαβα κανένας άγνωστος δεν μπορει να βγάλει συμπέρασμα για την ζωή του άλλου μέσα απο μερικά γραπτά.

καλή σας νύχτα -και συγνώμη για την φόρτιση-

[YannisCrete]

Θέλω λίγο ακόμα να σταθώ σε αυτό :

Τελικά το μόνο που καταφερνουμε και τα δυο φύλα είναι να μην είμαστε σχεδόν ποτέ ευτυχισμένοι με τις σχέσεις μας γιατί όλοι μα όλοι θέλουμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας και δεν προσαρμοζόμαστε με αυτό που βρίσκουμε.

Αυτό το προσαρμοζόμαστε είναι ενα πολύ λεπτό σημείο. Χρειάζονται απο κοινού προϋποθέσεις και πάνω απ όλα ωριμότητα. Επίσης να ξέρεις τι ακριβώς θέλεις και εαν ο άλλος σε καλύπτει. Αλλα πες μου ρε συ μπλου, όταν ο άλλος ξαφνικά αλλάζει και εκμεταλλεύεται τις διαρκείς υποχωρήσεις σου, δεν σε σεβεται καθόλου και σιγα-σιγά η σχέση μετετρέπεται σε δουλική, τοτε τι κάνεις? Όταν μόνο εσυ προσπαθείς να σώσεις την σχέση?

Μπορει εσύ να είσαι άψογη στην συμπεριφορά και τον χαρακτήρα σου, να αγαπάς και να κάνεις όνειρα κτλ, αλλα αυτο οχι μονο να μην εκτιμηθεί και να βρει ανταπόκριση, αλλα απεναντίας ο άλλος να σε κάνει υποχείριο, σκουλίκι να σε πατήσει (η γνωστή παντόφλα που λέμε). Ποιος καθορίζει τις ισορροπίες?

Μπλου, όταν βρεις ανταπόκριση και ο άνθρωπος που είσαι δίπλα του σε καλύπτει, τότε είσαι τυχερός/ή. Όταν δεν ισχύει η προηγούμενη πρόταση, είσαι άτυχος/η. Αυτο είναι όλο το νήμα.

Και τελικά, όπως είπα, εμείς παλι την πληρώνουμε γιατί χάνουμε χρόνια και δεν έχουμε πληρότητα στην προσωπική μας ζωή.

Έτσι ακριβώς.

[streidi]

Αυτό το προσαρμοζόμαστε είναι ενα πολύ λεπτό σημείο. Χρειάζονται απο κοινού προϋποθέσεις και πάνω απ όλα ωριμότητα. Επίσης να ξέρεις τι ακριβώς θέλεις και εαν ο άλλος σε καλύπτει. Αλλα πες μου ρε συ μπλου, όταν ο άλλος ξαφνικά αλλάζει και εκμεταλλεύεται τις διαρκείς υποχωρήσεις σου, δεν σε σεβεται καθόλου και σιγα-σιγά η σχέση μετετρέπεται σε δουλική, τοτε τι κάνεις? Όταν μόνο εσυ προσπαθείς να σώσεις την σχέση?

Μπορει εσύ να είσαι άψογη στην συμπεριφορά και τον χαρακτήρα σου, να αγαπάς και να κάνεις όνειρα κτλ, αλλα αυτο οχι μονο να μην εκτιμηθεί και να βρει ανταπόκριση, αλλα απεναντίας ο άλλος να σε κάνει υποχείριο, σκουλίκι να σε πατήσει (η γνωστή παντόφλα που λέμε). Ποιος καθορίζει τις ισορροπίες?

Μπλου, όταν βρεις ανταπόκριση και ο άνθρωπος που είσαι δίπλα του σε καλύπτει, τότε είσαι τυχερός/ή. Όταν δεν ισχύει η προηγούμενη πρόταση, είσαι άτυχος/η. Αυτο είναι όλο το νήμα.

Ατυχία το λες εσύ. Εγώ το λέω ανωριμότητα και από τις δυο πλευρές, εκμετάλλευση από τη μια και βόλεμα σε μια κατάσταση από την άλλη, προσπάθεια και από τους δύο αλλά όπως τον βολεύει τον καθένα και όχι από κοινού, και τελικά προσπάθεια να ρίξουμε το φταίξιμο μόνο στον άλλον και να μη δεχτούμε την παραμικρή ευθύνη για τον εαυτό μας.

Ναι, έτσι είμαι κι εγώ άτυχη και δέχομαι όλα όσα λες. Αλλά το θέμα είναι Γιάννη να πάμε λίγο παραπέρα στη ζωή και όχι να γυρίζουμε γύρω γύρω από ένα μοτίβο: "Εγώ είμαι άτυχος και μόνο ο άλλος φταίει" Και στην τελική, όσο άτυχος ήσουν εσύ με αυτές τις κοπέλες, άλλο τόσο άτυχες ήταν αυτες με εσένα. Τι, εσύ κακοπερνούσες και αυτές ήταν τρελά ευτυχισμένες;

Δεν κάνω καμια υπόθεση για σένα, βασίζομαι σε όσα μας λες. Οπότε ή μας τα λες διαφορετικά από ό,τι είναι, ή αυτή είναι η αντικειμενική μου γνώμη για την κατάσταση.
Η ωριμότητα ξεκινάει όταν παραδεχόμαστε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί.
Διαφορετικά. είμαστε νήματα -οι καημένοι- στο παιχνιδάκι του άλλου, φταίει μόνο ο άλλος και για τα καλά και για τα κακά, και εμείς έχουμε μονάχα το "αμελητέο" φταίξιμο του άβουλου-υστερόβουλου όντος.

[YannisCrete]

Ατυχία το λες εσύ. Εγώ το λέω ανωριμότητα και από τις δυο πλευρές, εκμετάλλευση από τη μια και βόλεμα σε μια κατάσταση από την άλλη, προσπάθεια και από τους δύο αλλά όπως τον βολεύει τον καθένα και όχι από κοινού, και τελικά προσπάθεια να ρίξουμε το φταίξιμο μόνο στον άλλον και να μη δεχτούμε την παραμικρή ευθύνη για τον εαυτό μας.

Κατερίνα το να κάνει κάποιος υποχωρήσεις προσπαθώντας να σώσει την σχέση του εσύ το ονομάζεις "βόλεμα σε μια κατάσταση" και "όπως τον βολεύει τον καθένα" ?
Ή θεωρείς οτι είναι εύκολο να πεις "τέρμα, ως εδώ" όταν βλέπεις οτι ο άλλος έχει ξεφύγει? Δεν είμαι υπερ των χωρισμών, δεν το θεωρώ εύκολη λύση και πάμε παρακάτω. Τι είναι οι σχέσεις, πουκάμισα?

Αλλά το θέμα είναι Γιάννη να πάμε λίγο παραπέρα στη ζωή

Κουράστηκα, απογοητεύτηκα. Το καταλαβαίνεις ?

Και στην τελική, όσο άτυχος ήσουν εσύ με αυτές τις κοπέλες, άλλο τόσο άτυχες ήταν αυτες με εσένα. Τι, εσύ κακοπερνούσες και αυτές ήταν τρελά ευτυχισμένες;

Δεν είπα οτι δεν είχαμε και καλές στιγμές, έλεος δλδ. Απλά έζησα πολύ λίγα, και ρε γαμώτο μου, ήρθαν όλα τόσο Α Τ Σ Α Λ Α . Είναι σαν να βλέπω τα μαύρια φεγγάρια του έρωτα σε εξτριμ βερσιον. Θες να σου πω κάτι? Ουσιαστικά η σχέση που με σκότωσε ψυχικά ήταν η πρώτη. Και ήταν και η μόνη που έφτασα σε επίπεδα λατρείας. Χρόνια προσπάθησα να την ξεπεράσω ψάχνοντας για κατι καλύτερο, αλλα δυστυχώς δεν τα κατάφερα. Και δεν τα κατάφερα γιατι δεν μπόρεσα να βρω καμιά να βγάλει το πάθος που έβγαζε η συγκεκριμένη. Σαν εμφάνιση, για όλους τους άλλους δεν άξιζε τπτ, για μένα ειδικά προς το τέλος που είχα αρχίσει να εκτιμώ και να λατρεύω τα θετικά της ήταν το απόλυτο της τελειότητας, στα ματια μου δεν υπήρχε τπτ άλλο στον κόσμο, ΜΟΝΟ αυτή. Η κοπέλα αυτή είχε κάποια σοβαρά προβλήματα υγείας, I don't care !!! Ότι και να χε, για μένα ήταν ο παράδεισος μου. Όταν λοιπόν εκτίμησα ότι μου είχε δώσει και άλλαξα, και την λάτρεψα σαν Θεό, τότε οχι απλά με παράτησε, αλλα έβγαλε μίσος μεγατόνων !

Έχουν περάσει τόσα χρόνια, έχουν αλλάξει τόσο οι παραστάσεις γύρω μου και οι σχέσεις και όλα, παρ όλα αυτά όποτε την θυμάμαι πολλές φορες κλαίω (ναι, ακόμα και τώρα). Μεγάλη, πολύ μεγάλη πληγή! Μέσα μου πάντα παλεύουν 2 αντίρροπες δυνάμεις όταν την θυμάμαι, η αγάπη και το μίσος. Οι καλές στιγμές απο την μία και το πόσο άθλια μου συμπεριφέρθηκε απο την άλλη. Και επίσης, μου φαίνονται τόσο απίστευτα τα πράγματα όπως εξελίχθηκαν... γιατί τοσο χάλια ρε πστη μου... σκέφτομαι οτι εαν ήταν σενάριο για δραματική ταινία, δεν θα μπορούσα ποτε να φανταστώ οτι τα πράγματα θα κατέληγαν τόσο μα τόσο χάλια. Είναι εκδοχή ασύλλυπτη, τι Φωσκολος και μλκιες.

Μου παρουσιάζουν τον παράδεισο, και μόλις το συνειδητοποίησα οτι ήταν ο παράδεισος μου τον πήραν πίσω. Και όσο και να πάλεψα γι αυτόν, δεν μου ξαναδώθηκε. Πάντα μέσα μου με καίει ένα πελώριο Γιατί ???

Όλα αυτα έγιναν σε πολύ νεαρή ηλικία και στο τέλος θάφτηκαν στην σκόνη του χρόνου. Οτιδήποτε ακολούθησε, απλά δεν μου έδωσε συναίσθημα όπως η 1η. Συναίσθημα, πάθος, αγάπη. Αυτά τα τόσο δισεύρετα.

Μ έπιασε λογοδιάροια, τα χα μέσα μου απο παλιά και τα βγαλα, σορρυ.

Η ωριμότητα ξεκινάει όταν παραδεχόμαστε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί.
Διαφορετικά. είμαστε νήματα -οι καημένοι- στο παιχνιδάκι του άλλου, φταίει μόνο ο άλλος και για τα καλά και για τα κακά, και εμείς έχουμε μονάχα το "αμελητέο" φταίξιμο του άβουλου-υστερόβουλου όντος.

Σε όλο το νήμα τις ευθύνες τις ρίχνω κυρίως στην ατυχία ΜΟΥ (και συγκυρίες) και όχι στις πρώην. Όπως και εσύ πιστεύω αύριο αν κάνεις μια σχέση και αφου τα δώσεις όλα μετα λάβεις αχαριστία, την γκαντεμιά σου θα κατηγορήσεις και οχι τον άλλον (που είναι αχάριστος ως άνθρωπος ή που σε βαρέθηκε ή δεν ξέρω γω τι).

[streidi]

Κατερίνα το να κάνει κάποιος υποχωρήσεις προσπαθώντας να σώσει την σχέση του εσύ το ονομάζεις "βόλεμα σε μια κατάσταση" και "όπως τον βολεύει τον καθένα" ?
Ή θεωρείς οτι είναι εύκολο να πεις "τέρμα, ως εδώ" όταν βλέπεις οτι ο άλλος έχει ξεφύγει? Δεν είμαι υπερ των χωρισμών, δεν το θεωρώ εύκολη λύση και πάμε παρακάτω. Τι είναι οι σχέσεις, πουκάμισα?

Νομίζω τελικά ότι διαφωνούμε γιατί ορίζουμε διαφορετικά κάποια πράγματα. Το να ξεκινάς/μένεις σε μια σχέση ενώ θεωρείς τον άλλο κακάσχημο, ή ''λίγο'' για σένα (εσύ το είπες, κάνω λάθος;), το θεωρώ βόλεμα και υστερόβουλο συμβιβασμό. Διότι τι σου φταίει ο άλλος άνθρωπος αν εσύ είχες ανάγκη μια σχέση; Τη σχέση την κάνουμε με κάποιον που σεβόμαστε και εκτιμάμε, διαφορετικά δεν κατηγορούμε εξωτερικούς παράγοντες για την καταστροφή που θα έρθει αργά ή γρήγορα.

Κουράστηκα, απογοητεύτηκα. Το καταλαβαίνεις ?

Φυσικά, ανθρώπινο και κατανοητό. Όλοι μπορεί να κάνουμε βλακείες όταν είμαστε απογοητευμένοι, αλλά η αιτία δεν αλλάζει το γεγονός ότι φερθήκαμε ανόητα.

Δεν είπα οτι δεν είχαμε και καλές στιγμές, έλεος δλδ. Απλά έζησα πολύ λίγα, και ρε γαμώτο μου, ήρθαν όλα τόσο Α Τ Σ Α Λ Α . Είναι σαν να βλέπω τα μαύρια φεγγάρια του έρωτα σε εξτριμ βερσιον. Θες να σου πω κάτι? Ουσιαστικά η σχέση που με σκότωσε ψυχικά ήταν η πρώτη. Και ήταν και η μόνη που έφτασα σε επίπεδα λατρείας. Χρόνια προσπάθησα να την ξεπεράσω ψάχνοντας για κατι καλύτερο, αλλα δυστυχώς δεν τα κατάφερα. Και δεν τα κατάφερα γιατι δεν μπόρεσα να βρω καμιά να βγάλει το πάθος που έβγαζε η συγκεκριμένη. Σαν εμφάνιση, για όλους τους άλλους δεν άξιζε τπτ, για μένα ειδικά προς το τέλος που είχα αρχίσει να εκτιμώ και να λατρεύω τα θετικά της ήταν το απόλυτο της τελειότητας, στα ματια μου δεν υπήρχε τπτ άλλο στον κόσμο, ΜΟΝΟ αυτή. Η κοπέλα αυτή είχε κάποια σοβαρά προβλήματα υγείας, I don't care !!! Ότι και να χε, για μένα ήταν ο παράδεισος μου. Όταν λοιπόν εκτίμησα ότι μου είχε δώσει και άλλαξα, και την λάτρεψα σαν Θεό, τότε οχι απλά με παράτησε, αλλα έβγαλε μίσος μεγατόνων !

Έχουν περάσει τόσα χρόνια, έχουν αλλάξει τόσο οι παραστάσεις γύρω μου και οι σχέσεις και όλα, παρ όλα αυτά όποτε την θυμάμαι πολλές φορες κλαίω (ναι, ακόμα και τώρα). Μεγάλη, πολύ μεγάλη πληγή! Μέσα μου πάντα παλεύουν 2 αντίρροπες δυνάμεις όταν την θυμάμαι, η αγάπη και το μίσος. Οι καλές στιγμές απο την μία και το πόσο άθλια μου συμπεριφέρθηκε απο την άλλη. Και επίσης, μου φαίνονται τόσο απίστευτα τα πράγματα όπως εξελίχθηκαν... γιατί τοσο χάλια ρε πστη μου... σκέφτομαι οτι εαν ήταν σενάριο για δραματική ταινία, δεν θα μπορούσα ποτε να φανταστώ οτι τα πράγματα θα κατέληγαν τόσο μα τόσο χάλια. Είναι εκδοχή ασύλλυπτη, τι Φωσκολος και μλκιες.

Μου παρουσιάζουν τον παράδεισο, και μόλις το συνειδητοποίησα οτι ήταν ο παράδεισος μου τον πήραν πίσω. Και όσο και να πάλεψα γι αυτόν, δεν μου ξαναδώθηκε. Πάντα μέσα μου με καίει ένα πελώριο Γιατί ???

Όλα αυτα έγιναν σε πολύ νεαρή ηλικία και στο τέλος θάφτηκαν στην σκόνη του χρόνου. Οτιδήποτε ακολούθησε, απλά δεν μου έδωσε συναίσθημα όπως η 1η. Συναίσθημα, πάθος, αγάπη. Αυτά τα τόσο δισεύρετα.

Μ έπιασε λογοδιάροια, τα χα μέσα μου απο παλιά και τα βγαλα, σορρυ.

Πού το αποδίδεις ότι σου συμπεριφέρθηκε έτσι; Προσωπικά, δε θεωρώ κανέναν τέλειο, και όταν αρχίζω να βλέπω τις καταστάσεις άσπρο-μαύρο ("παράδεισος-κόλαση" και όσα είπες και έβαλα με μπολτ) διαπιστώνω (εκ των υστέρων όπως καταλαβαίνεις), ότι είμαι τελείως άουτ. Όταν βλέπεις κάποιον τέλειο ή το ανάποδο, δεν εχεις συναίσθηση του πώς είναι στην πραγματικότητα, οπότε επίτρεψέ μου να έχω τις επιφυλάξεις μου για το αν αυτό το τέλειο ή απιστευτα κακό στη συνέχεια ήταν στ'αλήθεια έτσι, ή έτσι το έβλεπες εσύ.

Σε όλο το νήμα τις ευθύνες τις ρίχνω κυρίως στην ατυχία ΜΟΥ (και συγκυρίες) και όχι στις πρώην. Όπως και εσύ πιστεύω αύριο αν κάνεις μια σχέση και αφου τα δώσεις όλα μετα λάβεις αχαριστία, την γκαντεμιά σου θα κατηγορήσεις και οχι τον άλλον (που είναι αχάριστος ως άνθρωπος ή που σε βαρέθηκε ή δεν ξέρω γω τι).

Λάθος πιατεύεις. Αν συμβεί αυτό που λες, θα κατηγορήσω το άλλον (χεχε...) και αφού περάσει κάποιος καιρός και μπορώ να δω τα πράγματα κάπως πιο καθαρά, θα κατηγορήσω τον άλλον για όσα έκανε, και εμένα για όσα έκανα και μπορεί να προκάλεσαν αυτα που έκανε, ή για το ότι ανέχτηκα μια τέτοια κα΄τασταση, ή για το ότι κάθομαι και χολοσκάω για κάτι που δεν αξίζει. (αναλόγως την περίπτωση.)

Η γκαντεμιά φτάνει ως εκεί που αναλαμβάνουμε εμείς τον έλεγχο της κατάστασης.
Το ότι γνωρίζεις κάποιον, οκ, είναι και θέμα τύχης. Το τι κάνεις, όμως με αυτή τη γνωριμία, πώς και αν την προχωράς, πώς αντοδράς στο τι κάνει ο άλλος και όλα όσα ακολουθούν, ε, έχουν τη σφραγίδα σου. Έτσι πιστεύω.

[YannisCrete]

Νομίζω τελικά ότι διαφωνούμε γιατί ορίζουμε διαφορετικά κάποια πράγματα. Το να ξεκινάς/μένεις σε μια σχέση ενώ θεωρείς τον άλλο κακάσχημο, ή ''λίγο'' για σένα (εσύ το είπες, κάνω λάθος;), το θεωρώ βόλεμα και υστερόβουλο συμβιβασμό. Διότι τι σου φταίει ο άλλος άνθρωπος αν εσύ είχες ανάγκη μια σχέση; Τη σχέση την κάνουμε με κάποιον που σεβόμαστε και εκτιμάμε, διαφορετικά δεν κατηγορούμε εξωτερικούς παράγοντες για την καταστροφή που θα έρθει αργά ή γρήγορα..

Κατερίνα απλά ακολουθείς την αρχή "δεν υπάρχει το τέλειο" και την πρόταση που έγραψε παραπάνω η μπλου και την οποία ακολουθούσα πάντα => "Τελικά το μόνο που καταφερνουμε και τα δυο φύλα είναι να μην είμαστε σχεδόν ποτέ ευτυχισμένοι με τις σχέσεις μας γιατί όλοι μα όλοι θέλουμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας και δεν προσαρμοζόμαστε με αυτό που βρίσκουμε."

Τωρα θα μου πεις, μηπως το παράκανες ρε αδερφέ και δεν ισορρόπησες σωστά ? Θα σου πω ΝΑΙ. Απλά οι ψυχολογικές καταστάσεις εκείνης της περιόδου ήταν οτι χειρότερο, σε συνδυασμό με το τι μου ετυχε ως μοναδική επιλογή μετα απο έντονο ψυχοράγημα και μοναξιά. Και δεν τα γράφω αυτα για να δικαιολογηθώ, χέστηκα, δεν έχει κανένα νόημα εξάλλου. Απλά γράφω πως ακριβώς σκεφτόμουν και τι έκανα.

Πού το αποδίδεις ότι σου συμπεριφέρθηκε έτσι; Προσωπικά, δε θεωρώ κανέναν τέλειο, και όταν αρχίζω να βλέπω τις καταστάσεις άσπρο-μαύρο ("παράδεισος-κόλαση" και όσα είπες και έβαλα με μπολτ) διαπιστώνω (εκ των υστέρων όπως καταλαβαίνεις), ότι είμαι τελείως άουτ. Όταν βλέπεις κάποιον τέλειο ή το ανάποδο, δεν εχεις συναίσθηση του πώς είναι στην πραγματικότητα, οπότε επίτρεψέ μου να έχω τις επιφυλάξεις μου για το αν αυτό το τέλειο ή απιστευτα κακό στη συνέχεια ήταν στ'αλήθεια έτσι, ή έτσι το έβλεπες εσύ..

Έχεις πολύ μεγάλο δίκιο σε αυτά που γράφεις και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αντικειμενικά κρίνοντας, η κοπέλα αυτη ήταν πολύ κάτω του μετρίου, με άφθονα αρνητικά χαρακτηριστικά. Απλά ήταν η μόνη που μου χάρισε τόσο έντονες στιγμές πάθους και κόλλησα πολύ άγρια. Δυστυχώς καμιά δεν την έφτασε στον έρωτα (χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τις άλλες, σε καμία περίπτωση, απλά ήταν κατι το ξεχωριστό για μένα το οποίο δεν μπόρεσα να ξεπεράσω/ξαναβρώ).

Έχεις πάρα μα πάρα πολύ δίκιο γι΄αυτό που είπες "ή απιστευτα κακό στη συνέχεια". Κατα πάσα πιθανότητα θα ήταν απίστευτα κακό για πολλούς και διαφορους λόγους. Το μυαλό και η καρδιά όμως είναι κολλημένα στις καλές στιγμές του μακρινού παρελθόντος, οι οποίες ποτέ δεν ξανάρθαν. Είναι σαν να πέθανα στα 22 και κατι. Ώρες ώρες σκέφτομαι, μήπως έκανα μλκια που δεν τα τέζαρα τοτε? Γιατι απο κει κι ύστερα, νιώθω σαν να ζω κάπως άχαρη ζωή και ναι, δεν έχω χαρεί τον έρωτα έντονα. Πολλές φορές δεν σου κρύβω, έφτασα στο σημείο να αισθάνομαι οτι κάνω αγγαρεία. Κι όσο και να θέλω ν' αφήσω το παρελθόν στην ησυχία του... έλα όμως που το μυαλό ξαναγυρνάει πίσω και συγκρίνει και οι διαφορές είναι χαώδεις...

Για να στα πω με μια πρόταση Κατερίνα και μην στα πρήζω (αν δεν το χω ήδη κάνει και σορρυ) εαν είχα μια κοπέλα που είχε στοιχειώδη εμφάνιση και κάποια άλλα βασικά χαρακτηριστικά, τοτε θα ήμουν ευτυχισμένος. Ναι μεν ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΕΛΩ, αλλα ποτε δεν έρχεται. Ουτε καν κατι σχετικό, δεν ζητησα το τέλειο. Αλλα δεν μπορώ να θάψω το ερωτικό ή συναισθηματικό ή εμφανισιακό κομμάτι ώς παραχώρηση ! Δεν ζητάω πολλά, αλλα όχι άλλα άκρα ρε γαμώτη μου, θέλω το νορμάλ, οχι τα άκρα. Πέφτω απο το ένα άκρο στο άλλο. Μα άκρα, οχι αστεία. Δεν μπορείτε να φανταστείτε για πόσο άκρα μιλάμε... απο το απόλυτο άκρο κακού χαρακτήρα στο απόλυτο άκρο της κακής εμφάνισης και πάει λέγοντας... για μια νορμάλ αναλογία ουτε λόγος. :(

ή για το ότι κάθομαι και χολοσκάω για κάτι που δεν αξίζει. (αναλόγως την περίπτωση.).

Έτσι. Αναλόγως την περίπτωση. Και ναι, δεχομαι οτι πολλές φορές χολοσκάω για κατι που αντικειμενικά δεν αξίζει. Και ακόμα κι άν άξιζε, χολοσκάω υπερβολικά παραπάνω απ' οτι άξιζε.

Η γκαντεμιά φτάνει ως εκεί που αναλαμβάνουμε εμείς τον έλεγχο της κατάστασης.
Το ότι γνωρίζεις κάποιον, οκ, είναι και θέμα τύχης. Το τι κάνεις, όμως με αυτή τη γνωριμία, πώς και αν την προχωράς, πώς αντοδράς στο τι κάνει ο άλλος και όλα όσα ακολουθούν, ε, έχουν τη σφραγίδα σου. Έτσι πιστεύω.

Ε αυτο λέω κι εγώ. Το πρόβλημά μου είναι κυρίως εκεί. Στην έλλειψη τύχης.

[vlack_swan]

Δεν είχα σκοπό να απαντήσω αλλά δεν αντέχω!!

Λες : "Οτι με τον φόβο του να μην πληγώσω όπως λες τον άλλον παρ όλο που δεν με ελκυε και πολύ, έθαψα τον εαυτό μου και συνέχισα σε μια σχέση η οποία δεν κάλυπτε στοιχειωδώς τον τομέα εμφάνιση"

"Εκεί όμως που άρχισα να παίρνω ανάποδες, είναι οταν απο την πλευρά της άρχισαν οι συνεχείς πιέσεις και κριτικές για μένα με βάση τα οικονομικά μου. Θες να συνεχίσω? Ελπίζω να καταλαβαίνεις. "

Συγνώμη αλλα έτσι όπως το λες ακούγεται κάπως σαν << δεν φτάνει που τα είχε με ωραίο το μπάζο, μου έκανε κ παράπονα! >>

Έλεος! Και μετά μας φταίει η τύχη, το σύμπαν κ ο ανάδρομος ερμής!

[YannisCrete]

Δεν είχα σκοπό να απαντήσω αλλά δεν αντέχω!!

Λες : "Οτι με τον φόβο του να μην πληγώσω όπως λες τον άλλον παρ όλο που δεν με ελκυε και πολύ, έθαψα τον εαυτό μου και συνέχισα σε μια σχέση η οποία δεν κάλυπτε στοιχειωδώς τον τομέα εμφάνιση"

"Εκεί όμως που άρχισα να παίρνω ανάποδες, είναι οταν απο την πλευρά της άρχισαν οι συνεχείς πιέσεις και κριτικές για μένα με βάση τα οικονομικά μου. Θες να συνεχίσω? Ελπίζω να καταλαβαίνεις. "

Συγνώμη αλλα έτσι όπως το λες ακούγεται κάπως σαν << δεν φτάνει που τα είχε με ωραίο το μπάζο, μου έκανε κ παράπονα! >>

Έλεος! Και μετά μας φταίει η τύχη, το σύμπαν κ ο ανάδρομος ερμής!

Κύριε δικαστά, όποιος είναι εξω απ τον χορό, πολλά τραγούδια ξέρει. Κάτσε εσυ να σε πατήσουν κάτω σε μια σχέση επειδή κάνεις συνεχώς υποχωρήσεις και παίζεις τον ρόλο του μαλάκα της παρέας, κι έλα μετα να μας γραψεις τις εμπειρίες σου και τις αντιδράσεις σου στο τέλος.

Και τα συμπεράσματα που βγαίνουν απο το πως "σου ακούγονται" αυτα τα οποία έχω γράψει δεν αποτελούν αλήθειες, ανεξάρτητα απο το οτι εσυ τα αντιλαμβάνεσαι έτσι. Άσε δε που διακρίνω και βγάζεις και θυμό όταν λες οτι "δεν αντέχεις" και "εκνευρίστηκα με αυτά που διάβασα". Έλεος δλδ...

Το όλο κλειδί που κατευθύνει αυτα τα οποία γράφεις ξέρεις ποιο είναι? Η πρώτη πρόταση στο ΠΜ που μου έστειλες, δλδ => "Τώρα μόλις διάβαζα το θέμα σου και θυμήθηκα κάτι δικά μου."

Με άλλα λόγια λοιπόν, επειδή θυμήθηκες κατι δικά σου, έπιασες και έκανες μέσα στο μυαλό σου τις διάφορες εξισώσεις και έβγαλες τα απωθημένα σου απέναντι σε εναν άγνωστο. Εξ ου και το "δεν αντέχω" που λες παραπάνω. Μα φυσικά και δεν αντέχεις κοπέλα μου, αλλα μάθε πρώτα να σκέφτεσαι οχι με το θυμικό αλλα με το λογικό, και να ξεχωρίζεις λιγο πρόσωπα και καταστάσεις. Και για τις εμπειρίες και απωθημένα που κουβαλάς δεν σου φταίω εγω ουτε κανένας άγνωστος, ωστε να βγάζεις επιθετική συμπεριφορά με συναίσθημα κιόλας.

Και τέλος κύριε δικαστά, πριν βγάλεις καταδικαστική απόφαση για τον χαρακτήρα μου χρησιμοποιώντας λέξεις όπως "πάντα", μάθε οτι ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου είναι ευμετάβλητα και εξελισσόμενα χαρακτηριστικά.

υγ Με συγχωρείς κι εμένα για το ύφος