Μερικες φορες....

[keep_walking]

....ναι....η ζωη ειναι παραξενη οταν εισαι υδατινος...

ΜΟΥΣΙΚΗ:ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΤΖΗΣ, ΜΕΘΥΣΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ:ΜΕΘΥΣΟΣ, ΤΑΣΟΣ ΡΟΥΣΕΑΣ
PROGRAMMING:ΜΕΘΥΣΟΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΤΖΗΣ, ΜΕΘΥΣΟΣ
ΚΙΘΑΡΕΣ : ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΤΖΗΣ



Ασ΄ το ποτάμι να σε ταξιδέψει
Απ΄ την αρχή ως το τέλος του
Δώσ΄ την ψυχή σου να παλέψει
Στις όχθες και στις πέτρες του.

Κάποτε έκανα προσπάθειες να φτάσω ως τον ουρανό
Έτσι για να αγγίξω ένα αστέρι
Κάποτε έκανα βουτιές στο κενό
Μήπως και με σταμάταγε κάποιου Θεού το χέρι
Κάποτε έμπαινα σε δάση ξεχασμένα
Για να ανταμώσω νεράιδες και ξωτικά
Σε βουνά από τους αιώνες γερασμένα
Έψαχνα να βρω παλιά μυστικά.

Κάποτε όμως ήρθε ο καιρός
Και μου είπε ασ΄ τη ζωή να κυλήσει
Πως είναι αυτή ένα σ ποταμός
Κι ότι στην όταν θάλασσα θα φτάσει, εκεί θα σταματήσει.

Εκεί θα μοιάζουν όλα με γιορτή
Γιατί θα έχουμε ζήσει τα πιο κρυφά μας όνειρα
Το παρόν μου να προσέχω μην κοιτάω με ντροπή
Αύριο το παρελθόν μου για να μην σέρνω απόνερα.

Έτσι λοιπόν δεν τρέχω να προλάβω
Όλα εκείνα που ο χρόνος θα μου φέρει
Ίσως να άργησα να το καταλάβω
Εγώ θα κάνω την ευχή καθώς θα πέφτει τα΄ αστέρι.

Γι΄ αυτό σου λέω…..
Ασ΄ το ποτάμι να σε ταξιδέψει
Απ΄ την αρχή ως το τέλος του
Δώσ΄ την ψυχή σου να παλέψει
Στις όχθες και στις πέτρες του.

Κάποτε μ΄ αγωνία τα πρωτοβρόχια καρτερούσα
Για να τρέξω να αγγίξω ουράνια τόξα
Κάποτε μ΄ ευκολία τη ζωή μου προκαλούσα
Μήπως και γητευτεί του μυαλού μου η λόξα

Ποτάμι όμως είναι η ζωή κι θάλασσα απλά μας περιμένει
Δεν τρέχω πια να την προλάβω, ας με προλάβει αυτή
Εμείς της δίνουμε κλωστή κι αυτή απλά την υφαίνεί.

Άλλες φορές τρέχει πιο γρήγορα, άλλες πιο αργά
Άλλες στα εμπόδια για λίγο σταματάει
Άλλες τα βράχια κάνει βότσαλα, αφήνει τα βουνά
Και σε πεδιάδες γαλήνιες μας πάει.
Αγάπη ψάχνει για να βρει
Αγάπη γίνεται, αγάπη λαχταράει
Άλλες φορές μοιάζει με βάσανο, άλλες με γιορτή
Έτσι όμως δείχνει ότι ζει, ότι υπάρχει ότι κυλάει

Ασ΄ το ποτάμι να σε ταξιδέψει
Απ΄ την αρχή ως το τέλος του
Δώσ΄ την ψυχή σου να παλέψει
Στις όχθες και στις πέτρες του.

Νιώσε τη δύναμη τα χιόνια λιώσε
άφησε πίσω τα βουνά
μεσ΄ τη βοή τον πόνο σπρώξε
τραγούδα όπως τα νερά.

......Nice......

[iberis]

Sometimes, when I look deep in your eyes, I swear I can see your soul ...http://www.youtube.com/watch?v=ejU5YAHN3vQ

Δεν ήξερα τι να γράψω :) Μου αρέσει όταν γράφεις έτσι..απροβλημάτιστα!
Αυτή είναι η ζωή, στιγμές, συναισθήματα.

[void]

Αγαπημένε μου keep...:-)

σου αφιερώνω ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα του Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ.
Λέγεται:

Ὁ μικρός μου ἑαυτός

και πάει κάπως έτσι..

Ἦρθα μόνος στό δρόμο τῆς πίστης μου

Ἀλλά ποιός εἶναι αὐτός ὁ ἑαυτός μου μέσα στό σκοτάδι;



Παραμέρισα γιά ν' ἀποφύγω τήν παρουσία του,

ἀλλά δέν τοῦ ξέφυγα.

Κάνει τή σκόνη νά σηκώνεται ἀπό τή γῆ μέ τό σίγουρο βάδισμά του.

Προσθέτει τή δυνατή του φωνή σέ κάθε λέξη πού προφέρω.

Εἶναι ὁ μικρός μου ἑαυτός,

ὁ ἀφέντης μου πού δέν γνωρίζει ντροπή.

Ἀλλά ἐγώ ντρέπομαι νά περάσω τήν πόρτα σου μέ τή συντροφιά του.


Άλλο ένα επίσης πολύ όμορφο.


Ἕνα καλάθι μέ καρπούς



Ξυπνοῦσα κι ἔβρισκα τό μήνυμά του τό πρωΐ.

Δέν ξέρω τί ἦταν αὐτό πού μοῦ 'φερνε, γιατί δέν ξέρω νά διαβάζω καθόλου.

Θ' ἀφήσω τό σοφό μέσα στά βιβλία του, δέν θά τόν ρωτήσω καθόλου:

μπορῶ τάχα νά ξέρω ἄν θά μποροῦσε νά καταλάβει τό δικό μου μήνυμα;

Θ' ἀγγίξω τό πρόσωπό μου μέ τό γράμμα, θά τό σφίξω στήν καρδιά μου.

Ὅταν ἡ νύχτα θά γίνει σιωπηλή καί τ' ἀστέρια θά βγοῦν ἕνα-ἕνα,

θά τό ἀνοίξω πάνω στά πόδια μου καί θά μείνω σιωπηλός.

Τά φύλλα πού μουρμουρίζουνε θά μοῦ τό διαβάσουν μέ δυνατή φωνή,

τό γρήγορο ποτάμι θά μοῦ τό σιγοψιθυρίσει καί τά ἑφτά ἀστέρια τῆς γνωριμίας

θά μοῦ τό τραγουδήσουν ἀπό τούς οὐρανούς.

Δέν κατάφερα νά βρῶ αὐτό πού ψάχνω.

Αὐτό πού θά 'θελα νά μάθω δέν τό καταλαβαίνω καθόλου.

Μά αὐτό τό μήνυμα πού δέν ἤξερα ν' ἀποκρυπτογραφήσω

ὑποβάσταξε τό φορτίο μου κι οἱ σκέψεις μου γίνανε μελωδίες.

[λιλιουμ]

ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα του Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ.
Λέγεται:

Ὁ μικρός μου ἑαυτός

και πάει κάπως έτσι..

Ἦρθα μόνος στό δρόμο τῆς πίστης μου

Ἀλλά ποιός εἶναι αὐτός ὁ ἑαυτός μου μέσα στό σκοτάδι;



Παραμέρισα γιά ν' ἀποφύγω τήν παρουσία του,

ἀλλά δέν τοῦ ξέφυγα.

Κάνει τή σκόνη νά σηκώνεται ἀπό τή γῆ μέ τό σίγουρο βάδισμά του.

Προσθέτει τή δυνατή του φωνή σέ κάθε λέξη πού προφέρω.

Εἶναι ὁ μικρός μου ἑαυτός,

ὁ ἀφέντης μου πού δέν γνωρίζει ντροπή.

Ἀλλά ἐγώ ντρέπομαι νά περάσω τήν πόρτα σου μέ τή συντροφιά του.



Ἕνα καλάθι μέ καρπούς



Ξυπνοῦσα κι ἔβρισκα τό μήνυμά του τό πρωΐ.

Δέν ξέρω τί ἦταν αὐτό πού μοῦ 'φερνε, γιατί δέν ξέρω νά διαβάζω καθόλου.

Θ' ἀφήσω τό σοφό μέσα στά βιβλία του, δέν θά τόν ρωτήσω καθόλου:

μπορῶ τάχα νά ξέρω ἄν θά μποροῦσε νά καταλάβει τό δικό μου μήνυμα;

Θ' ἀγγίξω τό πρόσωπό μου μέ τό γράμμα, θά τό σφίξω στήν καρδιά μου.

Ὅταν ἡ νύχτα θά γίνει σιωπηλή καί τ' ἀστέρια θά βγοῦν ἕνα-ἕνα,

θά τό ἀνοίξω πάνω στά πόδια μου καί θά μείνω σιωπηλός.

Τά φύλλα πού μουρμουρίζουνε θά μοῦ τό διαβάσουν μέ δυνατή φωνή,

τό γρήγορο ποτάμι θά μοῦ τό σιγοψιθυρίσει καί τά ἑφτά ἀστέρια τῆς γνωριμίας

θά μοῦ τό τραγουδήσουν ἀπό τούς οὐρανούς.

Δέν κατάφερα νά βρῶ αὐτό πού ψάχνω.

Αὐτό πού θά 'θελα νά μάθω δέν τό καταλαβαίνω καθόλου.

Μά αὐτό τό μήνυμα πού δέν ἤξερα ν' ἀποκρυπτογραφήσω

ὑποβάσταξε τό φορτίο μου κι οἱ σκέψεις μου γίνανε μελωδίες.

EΞΑΙΡΕΤΙΚΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!

[ΗΛΙΑΝΝΑ]

θα μπορούσε να εχει τιτλο ΖΩΗ

[ioannis2]

Λυπάμαι γι αυτα που κατάλαβα εκ των υστερων. Αν τα ηξερα από πριν η ζωη μου θα ταν πολύ καλύτερη. Ειναι αυτα που λέω υπό τύπο συμβουλής ή άποψης στο φορουμ.