Μακρια του αδειασε η ζωη μου!!

[μαρκελα]

..θελω να ξεκινησω ψυχαναλυση μου ειπες μαρκελα οτι υπαρχουν και λυσεις δωρεαν? γιατι αυτην την περιοδο δεν υπαρχουν χρηματα και δεν ξερω καν αν θα βρω δουλεια αμεσα!
που μπορω να απευθυνθω

Άννα μου,
σίγουρα κι αυτή η περίοδος είναι δύσκολη για όλους, όμως μπορείς να κοιτάξεις για τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας στην πρώτη μπάρα,
κάτω απ' το λογότυπο του φόρουμ, Ψυχολογία για όλους, αλλά και στην Ενότητα Γενικά και στο πρώτο θέμα Δωρεάν υποστήριξη.
Εκεί, υπάρχουν διάφοροι οργανισμοί και φορείς, που παρέχουν συμβουλευτική και ψυχολογική υποστήριξη.

[αννα....]

στην πολη που ζω τωρα απο οσο εψαξα εκει που μου ειπες δεν υπαρχει κανενας φορεας και για να πηγαινω σε καποια αλλη κοντινη πολη ειναι δυσκολο για οικονομικους λογους...
το εψαξα ακομα και τηλεφωνικα αλλα και εκει θελουν χρηματα..
αν γνωριζει καποιο μελος για δωρεαν τηλεφωνικη ψυχολογικη υποστηριξη παρακαλω να με ενημερωσει μου ειναι σιγουρα απαραιτητο να παρω βοηθεια για να μπορεσω να σταθω στα ποδια μου και να μην ξανακανω τα ιδια λαθη

[kami]

ειναι αρκετα καποια σαββατοκυριακα που θα περναμε δλδ μαζι για αρχη λετε και μετα θα δουμε τι θαγινει?
και με το παιδι δεν θα πρεπει λογικα να εχω επαφη για πολυ καιρο ακομα..
μεχρι τουλαχιστον να ειμαστε καλα εμεις πρωτα σωστα?
θελω να πιστευω οτι θα δω οντως καποια στιγμη το παιδι οχι σαν προβλημα αλλα σαν κατασταση που υπαρχει και πρεπει να αντιμετωπισω και να προσπαθησω να κανω περα τις φοβιες μου για οσα εζησα..

καλά κάνεις και βάζεις όρια, γιατί την προηγούμενη φορά μάλλον παρα προσπάθησες και κάηκες ψυχολογικά από την συμπεριφορά του εφόσον σε απομόνωνε λόγω πεποιθήσεων.

Φυσικά ξέρεις ότι η σχέση του με την κόρη του δεν θα αλλάξει ποτέ και σε αυτήν την σχέση των δύο θα είσαι πάντα το τρίτο πρόσωπο. Μαμά έχει, μπαμπά άρα δεν σε νοιάζει και εφόσον και δεν μένει μαζί σας, δεν νομίζω οτι στην ουσία της κάνει καμία διαφορά αν σε βλέπει ή όχι. Καλό είναι φυσικά να σε βλέπει και να αποδέχεται από νωρίς καταστάσεις, αλλά από την άλλη αυτό να γίνεται χωρίς θύματα από καμία πλευρά, διαφορετικά δεν έχει νόημα.

δεν ξερω πως να το χειριστω πως να καταλαβω αν θα ειμαστε καλα!
δε θελω να ξαναζησουμε ολοι μαζι και να αντιμετωπισω παλι ολα αυτα που εγιναν στο παρελθον..
ποιος ειναι ο πιο ασφαλης τροπος για να δω την αλλαγη του και στην πραξη γιατι δε θελω να αρκεστω μονο στα λογια και να φτασω στο σημειο να ξαναχωρισω!!

Νομίζω οτι καλά το πας, δημιούργησε όρια και βάλε τους δικούς σου κανόνες, μην καταπιέζεσαι να αποδέχεσαι καταστάσεις που δεν αντέχεις γιατί τότε το πρόβλημα θα το βρεις μπροστά σου, άρα χρειάζεται και αυτός να ξέρει τι αντέχεις και τι όχι για να μπορεί να εκτιμήσει και ο ίδιος αν μπορείτε μαζί ή δεν μπορείτε. Έτσι μόνο θα δεις όχι μόνο τι εννοεί αλλά και πως ο ίδιος είναι έτοιμος να κάνει υποχωρήσεις (όχι σε σχέση με το παιδί- υποχωρήσεις απέναντι σου, που σημαίνουν και αλλαγή).

Εγώ να σου πω την αλήθεια δεν καταλαβαίνω τι θες μαζί του ακριβώς...δεν είμαι σίγουρη αν αγαπάς αυτόν για αυτό που είναι και με τα προβλήματα που ακόμα μπορεί να έχει ή από την πολύ αρχή της σχέσης ακόμα προσπάθησες - να καλύψεις τις δικές σου ανάγκες για οικογένεια - και ακόμα το κάνεις χωρίς στην ουσία να σε ενδιαφέρει αν αυτό το άτομο μπορεί, είναι όντως σε θέση ψυχολογικά και συναισθηματικά να στο προσφέρει, άρα και πάλι δεν βλέπεις αυτόν, βλέπεις εσένα και όλα όσα πάνε κόντρα στις δικές σου ανάγκες, τα αφορίζεις.

Από τη στιγμή που είστε και πάλι μαζί όλα αυτά που λες και εκφράζεις εδώ θα πρέπει να τα εκφράζεις σε εκείνον και από κοινού να βρείτε την άκρη. Αν μπορεί να σεβαστεί τις δικές σου ανάγκες (γιατί αυτές σε μονοπωλούν αυτή την περίοδο) αυτό θα είναι και μία καλή απόδειξη, οτι σε νοιάζεται και μπορεί να σκεφτεί και αυτός έξω από τον εαυτό του.

Αν δεν μπορεί να τα αποδεχτεί τα όσα λες και θες, αυτό σημαίνει problem...

[αννα....]

και πως να μην υπαρχουν θυματα? εφοσον εγω θα ειμαι αυτη που παντα θα πρεπει να δεχομαι τη συμπεριφορα του παιδιου και μαλιστα χωρις να διαμαρτηρωμαι..
και ποσο να κανω υπομονη αν παντα θα ειμαι η τριτη στη σχεση τους?
αδιεξοδη σχεση και ειναι κριμα ειλικρινα ετσι νοιωθω

[kami]

και πως να μην υπαρχουν θυματα? εφοσον εγω θα ειμαι αυτη που παντα θα πρεπει να δεχομαι τη συμπεριφορα του παιδιου και μαλιστα χωρις να διαμαρτηρωμαι..
και ποσο να κανω υπομονη αν παντα θα ειμαι η τριτη στη σχεση τους?
αδιεξοδη σχεση και ειναι κριμα ειλικρινα ετσι νοιωθω

πιστεύεις ή πίστεψες ποτέ οτι σε μία σχέση κόρης-πατέρα θα είσαι σε πρώτη θέση; από την αρχή αυτό δεν είναι αυτονόητο, αν κάνεις παιδιά μαζί του και χωρίσετε τι θα πεις στα παιδιά σου για τον πατέρας τους αν αυτός βάλει μία άλλη γυναίκα πάνω από αυτά;

αν δεν μπορείς να το δεχτείς, ναι είναι αδιέξοδο, χρειάζεσαι έναν άλλον άντρα ελεύθερο από δεσμεύσεις...

[αννα....]

τι να πω ισως απλα δε θελω να το πιστεψω γιατι ταιριαζουμε σε τοσα πολλα..
και δυο χρονια μαζι συνεχεια..
αν ειχαμε δικα μας παιδια θα ηταν πολυ φυσιολογικο να αποδεχτω οτι ειμαι σε δευτερη μοιρα..
τωρα ειναι δυσκολο γιατι ειναι το παιδι που εκανε με μια αλλη γυναικα
και οσο το συνειδητοποιω οτι δεν μπορουμε να συνηπαρξουμε ξανα ολοι μαζι για να μην υποφερω ξανα και ξανα ποναω που πρεπει να διαλεξω να σωσω ψυχικη μου ηρεμια χανοντας απο τη ζωη μου αυτον
τον αγαπησα και πιστευω και εκεινος!! το βλεπω συνεχεια σε οτι και αν κανει..
ακομα και αυτες τις μερες που εχει το παιδι σπιτι ειπε να ερθει να με δει αυριο και να την αφησει στη γιαγια της..
δεν ξερω δεν μπορω να τον βγαλω ετσι ευκολα απο τη ζωη μου

[αννα....]

δεν ζητησα ποτε να με βαλει πανω απο το παιδι του
ηθελα απλα να με αγαπαει το ιδιο και μου ελεγε οτι σας αγαπαω και τις δυο το ιδιο
δεν ξερω κατα ποσο ηταν αληθεια αυτο ουτε θελω να συκρινω τις διαφορετικες μορφες της αγαπης
ο καθε αντρας αγαπαει το παιδι του αλλα και τη γυναικα του δεν υπαρχει μονο το παιδι στη ζωη εκινη καποια στιγμη θα μεγαλωσει και θα κανει τη ζωη της ενω με τη γυναικα που επιλεγεις να ζεις μαζι της ειναι συνοδηπορος ισως και για μια ζωη

[αννα....]

εγω ξερει πολυ καλα οτι τον αγαπησα για αυτο που ειναι και τα θεματα που εχει τα κατανοησα και τα αποδεχτηκα ολα
αλλα με τα τοσα που εχουν συμβει αισθανομαι οτι πρεπει και εγω να προφυλαξω τον εαυτο μου και να καταλαβει και εκεινος οπως του λεω οτι εφοσον θελουμε και οι δυο να δωσουμε μια ακομα ευκαιρια στη σχεση μας ισως θα χρειαστει να μην ερθω σε επαφη με το παιδι του για πολυ καιρο μεχρι και εγω να ειμαι ετοιμη και να βγαλω απο το μυαλο ολα τα ασχημα που συνοδευαν την παρουσια της στο σπιτι
μου προτεινε και ο ιδιος να την βλεπει εκτως σπιτιου εφοσον θα ειμαστε ολοι καλυτερα ετσι
αυτο απο τη στιγμη που θα πουμε οτι μενουμε και παλι μαζι οχι ακομα

[μαρκελα]

Άννα, αν θες ρίξε μια ματιά στα Προσωπικά Μηνύματα.

[μαρκελα]

Άννα ήθελα να σου πω ακόμα, ότι θα μπορούσες αρχικά ν' απευθυνθείς στην κοινωνική λειτουργό του δήμου της περιοχής σου.. Σε πρώτη φάση λοιπόν, κουβεντιάζεις μαζί της για το πρόβλημα
που σ' απασχολεί και στη συνέχεια εκείνη, αξιολογεί την κατάσταση και ανάλογα σε κατευθύνει στο κατάλληλο ειδικό. Νομίζω, ότι είναι κι η μόνη που μπορεί να σε καθοδηγήσει σωστά στο
τι χρειάζεται περισσότερο να κάνεις. Απ' όσο τουλάχιστον γνωρίζω κάπως έτσι λειτουργούν και τα κέντρα ψυχικής υγείας.. δηλ. πρώτα σε βλέπει η κοινωνική λειτουργός του κέντρου..

[αννα....]

ευχαριστω πολυ σας εχω απαντησει με πμ

[kuxumuxu]

Άννα, δεν νομίζω ότι είναι δίκαιο ούτε για σένα, ούτε για εκείνον, ούτε για το παιδί να συνεχίσετε μαζί.

Εφόσον νιώθεις έτσι, φύγε και ψάξε κάποιον ελεύθερο και χωρίς παιδιά.

Αφού βλέπεις ότι δεν το αντέχεις και ότι δεν θα αλλάξεις, και αφού ούτε εκείνος δεν θα αλλάξει προφανώς, γιατί πατέρας είναι, και αφού με την συμπεριφορά σας απομακρύνετε στην ουσία το παιδί, τα πράγματα θα γίνουν μόνο χειρότερα. Γνώμη μου.

[Θεοφανία]

δεν ζητησα ποτε να με βαλει πανω απο το παιδι του
ηθελα απλα να με αγαπαει το ιδιο και μου ελεγε οτι σας αγαπαω και τις δυο το ιδιο
δεν ξερω κατα ποσο ηταν αληθεια αυτο ουτε θελω να συκρινω τις διαφορετικες μορφες της αγαπης
ο καθε αντρας αγαπαει το παιδι του αλλα και τη γυναικα του δεν υπαρχει μονο το παιδι στη ζωη εκινη καποια στιγμη θα μεγαλωσει και θα κανει τη ζωη της ενω με τη γυναικα που επιλεγεις να ζεις μαζι της ειναι συνοδηπορος ισως και για μια ζωη

Άννα μου, εκεί κάνεις λάθος και χάνεις το ΄δικιο σου.
Πρέπει να το δουλέψεις μέσα σου αυτό με το παιδί, (και μακάρι να πας σε ειδικό).
Στο είπα και παραπάνω: δεν είναι ανταγωνίστρια σου η μικρή και δεν συγκρίνονται οι αγάπες αυτές μεταξύ τους.
Πχ σκέψου αν έχεις αδέλφια: αγαπάς πιο πολύ τον/την αδελφό/η σου από το φίλο σου?

[αννα....]

ναι αγαπαω πιο πολυ την αδερφη μου απο τη φιλη μου..
γιατι αν χρειαζοταν την ιδια στιγμη οποιαδηποτε βοηθεια μου καποια απο τις δυο, στην αδερφη μου θα την εδινα πρωτα σιγουρα

[Θεοφανία]

ναι αγαπαω πιο πολυ την αδερφη μου απο τη φιλη μου..
γιατι αν χρειαζοταν την ιδια στιγμη οποιαδηποτε βοηθεια μου καποια απο τις δυο, στην αδερφη μου θα την εδινα πρωτα σιγουρα

..εννοούσα το συντροφό σου όχι μια φίλη σου.
Αν σκεφτείς ποιον από τους δύο αγαπάς πιο πολύ τι θα απαντούσες?