Απέραντο άγχος, η ζωή μου...

[kerasi]

Η ιστορία σου μου θυμίζει λίγο αυτή μιας φίλης μου.. Είναι 27 και επίσης δεν έχει ολοκληρώσει ποτέ. Μικρότερη ηλικία το ξέρω, αλλά στην εποχή μας έχει κ αυτό ακόμα καταντησει ταμπου. Είναι εμφανίσιμη, και πολύ κοινωνική, παρόλα αυτά σε αυτόν τον τομέα κάτι κολλάει. Η ίδια έχει βάλει αρκετά ψηλά στάνταρ μέσα της, θες επηρεασμενη και απο τους γονεις της (που καλά κανει, όλοι έχουμε λίγο πολύ κάποια στάνταρ, κ έτσι πρέπει άλλωστε) όμως έχω την αίσθηση πως έτσι δε δίνει ευκαιρίες. Και όσο πιο πολύ περιμένει τόσο πιο πολύ δύσκολο της είναι να συμβιβαστεί, γιατι σκεφτεται 'περιμενα τοσο, θα το χαλασω τωρα;

Γεια σου Μ., να σε ρωτησω απο περιεργεια αυτα τα στανταρς που εχει η φιλη σου ποια ειναι? Ειναι πχ να χει σπουδασει? Ή και εμφανισιακα?

[elis]

παιδια κ γω παρθενοσ ειμαι αμα θελει καμια να παμε για καφε γτ για παραπανω δεν ειμαι παιρνω κατι φαρμακα βαρια κ δεν λειτουργω

[Nocash]

χαχαχαχαχαχαχα

[Lena01]

Αυτό το θεματάκι με τα στανταρντς, το έχω ακούσει άπειρες φορές. Το βλέπω και σε φίλους-ες μου.
Το έγραψα και πιο πάνω, φίλη μου γιατρός παντρεύτηκε πρόσφατα ηλεκτροτεχνίτη και μάλιστα μού έλεγε "χαμήλωσε τα στανταρντς σου και αμέσως θα βρεις". Αλλά δεν είναι τόσο απλό... Αλλο να περιορίσεις τις προσδοκίες σου στο οικονομικό/επαγγελματικό κομμάτι και άλλο στο θέμα του χαρακτήρα. Δεν φαντασιώνομαι ότι θα βρω τον επόμενο Ωνάση, δεν θέλω να ζω πλούσια και να τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια μου, δεν γουστάρω το lifestyle, δε γουστάρω να πουλάω μούρη. Το μόνο που θέλω είναι να τα βγάζω πέρα με αξιοπρέπεια, να μην με κυνηγάει η εφορία, να έχω μια καλή ασφάλιση, ένα άνετο σπιτικό (ποιός από εμάς θα ήθελε να ζει σε μια υπόγεια γκαρσονιέρα? λχ) και να έχω τις ευκαιρίες μου να πάω ένα ταξίδι κλπ. Δεν θα σκάσω που δεν μπορώ να μείνω σε 5αστερο ξενοδοχείο, πάω και στο camping.
Άρα, για ποιά στανταρντς μιλάμε? αν πούμε ότι κινούμαι οικονομικά σε ένα μικρο/μεσοαστικό πλαίσιο, εννοείται ότι οικονομικά θα ήθελα κάποιον με κάτι αντίστοιχο, που είναι οι 8 στους 10.
Τώρα για το μορφωτικό και καλά επίπεδο, τρομάρα μου, ξέρετε την αρχαιοελληνική παροιμία που λέει "όμοιος ομοίω αεί πελάζει"? ο καθένας συχνάζει με αυτούς που του ταιριάζουν._ Αυτή είναι η αλήθεια. Και για αυτό μετά λέμε να είμαστε προσαρμοστικοί, ευέλικτοι, να ανοιγόμαστε, για να έχουμε περισσότερες πιθανότητες να γίνουμε αποδεκτοί από άτομα που εκ πρώτης όψεως δεν μάς πολυταιριάζουν... Δεν περιμένω να βρω τον επόμενο Αινστάιν ούτε τον φωστήρα στον τομέα μου ούτε την επόμενη μεγαλοδιάνοια...Αλλά ναι, έχω την απαίτηση να καταλάβει ότι είχα όνειρα, ξεκίνησα να δουλεύω στα 25 μου με 300 ευρώ το μήνα, ανασφάλιστα, στοχεύω σε κάτι καλό, έχω κοπιάσει πάρα πολύ και να με υποστηρίξει.
Ξέρετε τί μου είπε κάποιος υπάλληλος κυλικείου, παρακαλώ, μια φορά ? Δουλεύεις από τα 25, πόσα λεφτά μάζεψες?... τί να το κάνεις που σπούδασες... εγώ έχω στην άκρη από τη δουλειά μου 30.000 ευρώ!
Και μετά εμείς έχουμε τα υψηλά στανταρντς....
Και το πιο σημαντικό, το θέμα του χαρακτήρα! εδώ δεν υπάρχουν στανταρντς. Ή ταιριάζεις ή δεν ταιριάζεις. Τέλος!
Τις παλιότερες εποχές έλεγαν ότι για να μείνει κάποια ανύπαντρη, προφανώς το ένα τής μύριζε, το άλλο τής βρώμαγε... Δε νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο σήμερα! έχω δει "χαζογκομενίτσες" να λειτουργούν έτσι, να έχουν δίπλα τους το αγοράκι, να το τρέχουν πάνω-κάτω συνεχώς και αυτός σούζα. Ρίξτε μια ματιά στις καφετέριες, πόσες τέτοιες θα δείτε καθημερινά? Και όμως, όλες είναι ζευγαρωμένες! Άρα, κάτι σημαίνει αυτό για το πώς επιλέγουν οι άντρες....
Γνωστή μου πρόσφατα μού έλεγε ότι οι άντρες φοβούνται όταν μια κοπέλα έχει φτάσει ψηλά και δεν την πλησιάζουν!!!!!!!! χαχαχαχαχα τί άλλο θα ακούσω πια?
Τα σχόλια δικά σας!

[Deleted-member171215]

Λενα οι χαρακτηρες που θα γνωρισεις ειναι πολλοι ,ο καθε ανθρωπος ειναι ξεχωριστος και εχει τα δικα του χαρισματα... Απλα οπως προειπα παραπανω πρεπει να δινεις καμια φορα στους ανθρωπους ευκαιριες...

Τωρα οσον αφορα το ποσο καλλιεργημενος θα ειναι ο συντροφος που ψαχνεις αυτο εχει να κανει με τις επιλογες

[Frini]

Λένα δίνεις την εντύπωση ενός σταθερού και ισορροπημένου ατόμου. Όλη σου η ζωή μοιάζει σαν μια ευθεία δρόμος που εσύ τον διαβαίνεις με σταθερά και προσεκτικά βήματα. Αυτό είναι από τη μια πλευρά καλό , υπολογίζεις τις πραξεις σου και τις συνέπειες της, η λογική σε βοηθάει να μην πέφτεις σε περίεργες και πιθανά οδυνηρές καταστάσεις , από την άλλη όμως πιστεύω ότι έχασες τον αυθορμητισμό σου. Προφανώς αυτό έγινε σε μικρή ηλικία με τις συνθήκες που μας περιέγραψες και μετά μαθαίνοντας στο "όλα σωστα υπολογισμένα" τον κατατρόπωσες για τα καλά.
Την ζωή είναι καλο να την ζούμε και με λίγη τρέλλα, ιδιαίτερα σε νεότερες ηλικίες.
Όσο και αν προσπαθούσες να κοινωνικοποιηθείς όλα αυτά τα χρόνια, μου δίνεις την εντύπωση ότι ήσουν περιχαρακωμένη σε συγκεκριμένα σχήματα σκέψης και συμπεριφορών από τα οποία ακόμα δεν μπορείς να βγείς.
Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει το λοιπον με τα στανταρ σου ή με τις πολλές ώρες δουλειάς ή διαβάσματος. Έχει να κάνει με το ότι έμαθες να τα αναλύεις όλα με έναν εκλογικευμένο τρόπο σκέψης ο οποίος σου πρόσφερε σταθερότητα και ασφάλεια. Στην ουσία φοβάσαι ν' αφεθείς και να διακινδυνέψεις

[Lena01]

Περιχαρακωμένη σε συγκεκριμένα σχήματα σκέψης και συμπεριφορών από τα οποία ακόμα δεν μπορώ να βγω.
Frini, χτύπησες φλέβα... έχεις απόλυτο δίκιο!
Έτσι ακριβώς είναι, όπως τα λες.
Η πορεία μου είναι γραμμική, ναι! το ξέρω! και γενικά έτσι σκέφτομαι, λες και είμαι προγραμματισμένη.
Όμως, έτσι που τα έκανα και εδώ που έφτασα, τί μπορώ να ξανακάνω για να βρω τον αυθορμητισμό μου?

[Frini]

Να μην φοβάσαι τόσο?
Να τολμήσεις να κάνεις κάποια πράγματα τα οποία τα θεωρούσες ¨απαγορευμένα" για το επίπεδό, την λογική ή την ηθική σου?
Να αφεθείς λιγο στην ροή των πραγμάτων χωρίς να προγραμματίζεις τα πάντα?

[Lena01]

Να τολμήσω να κάνω πράγματα "απαγορευμένα" ?
Ουσιαστικά εννοείς να κάνω τις υπερβάσεις μου, να ξεφύγω από τις νόρμες μου? νομίζω ότι ως ένα βαθμό έχω κάνει κάποια πράγματα στο άνοιγμα και στην κοινωνικοποίηση...και βέβαια υπάρχει και συνέχεια και εξέλιξη...
Δυστυχώς, φοβάμαι πάρα πολύ! ότι θα μείνω μόνη, θα αποτύχω επαγγελματικά/οικονομικά, θα αρρωστήσω, κλπ κλπ κλπ. Προσπαθώ να μετριάζω την ένταση των φόβων μου και να μην το πολυσκέφτομαι...
Αυτό με το να αφεθώ στη ροή των πραγμάτων με τρομοκρατεί απόλυτα. Ξέρεις πώς το ερμηνεύω? να κάθομαι σπίτι, "να τα φορτώσω όλα στον κόκκορα", με τα χέρια σταυρωμένα και απλά να περιμένω να πέσει η σωτηρία εξ ουρανού. Όχι μόνο με τρομοκρατεί, με τρελαίνει!!!!! Θα αφηνόμουν στη ροή των πραγμάτων αν τα πράγματα πήγαιναν καλά... αλλά όταν δεν πάνε καλά, πώς να αφεθείς? αναγκαστικά γίνεσαι αγωνιστής και παλεύεις...

[kerasi]

Lena απ το σχολειο μεχρι σημερα δεν υπηρξε ετσι κανενα φλερτακι? Κανενας που να σε προσεγγισε και να σ αρεσει και σενα? Δε μπορει, ολο και κατι θα υπηρξε. Μηπως σαμποταρεις υποσυνειδητα τον εαυτου σου και τους κοβεις? Ή υπηρξε κατι αλλα δεν εξελισσοταν?

[Frini]

Όχι τελείως διαφορετικά είπα το να αφεθείς στη ροή των γεγονότων. Δεν μίλησα για ακινησία , είπα να ξεφύγεις από τον απόλυτο προγραμματισμό. Να αφήσεις λίγο χώρο στο τυχαίο, στο αυθόρμητο, μην το κόψεις επειδή θέλεις να έχεις τον απολυτο έλεγχο των πραγμάτων.
Ίσως να μην το συνειδητοποιείς τη στιγμή που το κάνεις...
Ο φόβος Λένα μου είναι που μας σταματαει να πραξουμε ή να μην πράξουμε. Και φυσικά κάποιες φορές μας προστατεύει άλλες φορές όμως μας καθηλώνει σ' αυτό που ουσιαστικά εσύ ανέφερες πριν με διαφορετικο τρόπο , στην ακαμψία.
Ναι και όταν λέω απογορευμένα εννοώ αυτο ακριβώς, να ξεφύγεις από τις νόρμες σου..Και αν έχω καταλάβει καλά, όσο μπορώ από εδώ, είναι ότι και το άνοιγμα σου στην κοινωνικοποίηση ακολουθούσε συγκεκριμένες νόρμες.

[wundeer]

Δυστυχώς είναι δύσκολοι καιροί και τους ευφυείς, αφού καταλαβαίνουν τι πραγματικά τους συμβαίνει & τι συμβαίνει στον κόσμο γενικότερα !
Το να αφεθείς για μένα σημαίνει να αφήνεις άλλους να ορίζουν την τύχη σου...

edit: οι αξίες είναι σταθερές στο χρόνο και είναι αυτές που μας κάνουν αυτό που είμαστε.

[Lena01]

Aχ Frini έχεις απόλυτο δίκιο, ξαναχτύπησες φλέβα....
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σου!
Nαι ξεκάθαρα η κοινωνικοποίηση ακολουθούσε συγκεκριμένες νόρμες. Και ναι! δεν το αντιλαμβανόμουν τη στιγμή που έκανα τον προγραμματισμό, το βλέπω τώρα κοιτάζοντας πίσω τα χρόνια που πέρασαν...
Το πρόβλημα είναι ότι έχω ταυτίσει τη δράση με τον προγραμματισμό, την ακινησία με την επανάπαυση και τη ζωή μου ως άνθρωπος με την ιδιότητά μου ως μαθήτρια/φοιτήτρια...δυστυχώς έτσι έμαθα από μαθήτρια, όταν είσαι βαθμοθήρας, δεν έχεις περιθώρια αποτυχίας οπότε εξαναγκάζεις τον εαυτό σου να λειτουργεί προς την κατεύθυνση της επιτυχίας, και αυτό μετά πέρασε αυτόματα στη γενικότερη ζωή μου.

Κerasi, υπήρξαν αλλά δεν εξελίσσονταν.
Wundeer, συμφωνώ απόλυτα! αλλά νομίζω, όσο μπορώ να αντιληφθώ ότι η Frini λέει κάτι άλλο...

[kerasi]

Γιατι δεν προχωρουσε σε σχεση το πραγμα? Για πες κανενα παραδειγμα για να καταλαβεις και τι εφταιξε.

[Frini]

Το να αφεθείς για μένα σημαίνει να αφήνεις άλλους να ορίζουν την τύχη σου...
Δεν είναι έτσι, απλά να κρατάμε όσο μπορούμε μια ισορροπία ανέμεσα στο αυθόρμητο και στο προγραμματισμένο. Για μας ...για κανέναν άλλο

edit: οι αξίες είναι σταθερές στο χρόνο και είναι αυτές που μας κάνουν αυτό που είμαστε.[/QUOTE]
Κάποιες αξίες είναι σταθερές, κάποιες άλλες που τις ονομάζουμε αξίες είναι άκαμπτες πρακτικές που τις χρειαζόμαστε για να δικαιολογούμε την πορεία μας ή πιθανά και τα λάθη μας. Είναι τα τείχη που μόνοι μας χτίζουμε για να "προστατέψουμε" τον εαυτό μας.