Συκοφαντίες, διαβολές, κακίες

[Lena01]

Πώς τις αντιμετωπίζετε? στη δουλειά? στις σχέσεις σας? στην κοινωνία, στις σχέσεις γενικότερα?
Γιατί σε πολλούς αρεσει να συκοφαντούν, να λασπολογούν, να διαβάλλουν συνανθρώπους τους?
Αν συσσωρευθεί πολλή πίεση, πώς το αντιμετωπίζετε? σηκώνεστε και φεύγετε ή εφαρμόζετε τακτικές αποσυμφόρησης της έντασης?

[ioannis2]

Αν δεν τους εχεις βλαψει είναι από ζήλια. Ισως και να μην ταιριαζεις μαζι τους σαν χαρακτηρας και γι αυτο να εχετε ερθει σε προστριβες ή παρεξηγησεις.
Εγω τις αντιμετωπίζω κάνοντας προσπάθεια να μην μου ριχνουν την ψυχολογία.
Φευγεις αμα η κατασταση ειναι παρατεταμενα αφορητη και μη αναστρεψιμη, ητοι ενα μονιμο σπασιμο νευρων.

[Τάρια]

Εσυ τα προκαλεσες Ολα αυτα?Αν ναι τότε λίγο δύσκολο να αλλάξεις εσυ το κλίμα.Αν όμως το έκαναν οι άλλοι,τότε με ηρεμία ανταπέδωσε το με λόγια,σκληρά μεν αλλα ευγενικά δε...

[deleted-member30-03]

οσο πιο πολλα ψυχολογικα εχει κανεις, τοσο περισσοτερο συκοφαντει και κουτσομπολευει τους γυρω του. εδω μεσα αυτα τα 3-4 χρονια που ειμαι μελος πχ, εχω διαβασει απιστευτα πραγματα για το ατομο μου. μεχρι ενα σημειο δειχνω κατανοηση στη ψυχαρρωστια του καθενος γιατι ειναι φορουμ ψυχολογιας. αλλα εκει εξω εξαφανιζομαι με συνοπτικες διαδικασιες. αν τωρα ειναι δουλεια ή κατι αλλο αναγκαστικο, κανω υπομονη μπας κι αλλαξει η κατασταση, κι αδιαφορω.

[μυσπ]

Καλυτερα ειναι η αδιαφορια κ απομακρυνση απο αυτους

[αλεξανδρος_77]

το να αντιμετωπιζω αυτο το φαινομενο ειναι τροπος ζωης για μενα απλα κρατησα ολη την αναισθησια μου κ την αδιαφορια μου για αυτα τα ατομα που λες κ την ευαισθησια μου για τα υπολυπα οταν που ειναι φιλοι μου το ενα ακρο προκαλει το αλλο

[somebody89]

O άνθρωπος είναι το πιο κακό και αχάριστο πλάσμα στον κόσμο. Επιβιώνει με το να κοιτάει μόνο τη πάρτη του και να βγάζει όλους τους άλλους φταίχτες και να τους κατακρίνει. Θα κάνει το παν για να κερδίσει σαν άτομο πράγματα, ακόμα και αν χρειαστεί να φερθεί άσχημα στους γύρω του που δεν φταίνε. Μη το ψάχνεις, ξέχνα τι λένε τα λεξικά στο τι εστί "άνθρωπος". Είδος προς εξαφάνιση είναι...
Υπάρχουν οι εξαιρέσεις, οι λίγοι και καλοί που κρατούν ακόμα την κοινωνία μας πριν από τον απόλυτο ξεπεσμό. Μη ξεχνάμε ότι ήδη χάθηκαν πολλές αξίες, συναισθήματα κλπ. Καλώς ή κακώς αυτοί οι άνθρωποι είναι αυτοί που τα πληρώνουν όλα και γεύονται τις πίκρες και τις στεναχώριες εξαιτίας των υπολοίπων. Στο ερώτημα σου, προσωπικά πλέον φεύγω... Ο άνθρωπος δεν αλλάζει (εύκολα). Αν σου φερθεί μια φορά άσχημα, θα το επαναλάβει. Αυτό μου έδειξε η ζωη ως τώρα.

[ioannis2]

Τη μεγαλύτερη ζημια από τετοιους ανθρωπους θα την παθεις αμα τους επιτρεψεις να σου καταστρεψουν τη ψυχολογία. Ειναι η ενταση και η θλιψη που σε γεμιζουν, το να σου χαλα η διαθεση, να πεφτει η ορεξη σου για δουλεια και επαφες. Κι αυτο εχει ως συνεπεια να πεφτει η αποδοση σου σε οτιδηποτε με το οποιο ασχολεισαι.
Συνηθως αυτοι που κανουν τα εργα τους πισω απ την πλατη μας (συκοφαντιες, λασπολογίες, ζημιες) ειναι δειλοί, απλα εμεις με την ολη σταση μας εναντι τους, χωρις καν να το παρουμε ειδηση, τους δωσαμε την εντυπωση ότι ειμαστε του χεριου τους, γι αυτους αποτελουμε μερος του χωρου στον οποιο ενας δειλος, κατ΄ακριβειαν θρασυδειλος νιωθει ασφαλεια και κανει ότι θελει. Τη σταση τους εναντι σου θα τρην αλλάξουν αμα κανεις την υπερβαση που λεγεται, υψωνω τον τονο της φωνης μου και δεν με νοιάζει για τιποτα.

[So_Sad]

Καλημέρα σας! Συμφωνώ με ioannis2 . Επιπλέον, συνήθως όταν αδυνατούμε να αντιδράσουμε σε αυτή τη συμπεριφορά είναι όταν δε «στεκόμαστε» καλά στα πόδια μας, όταν η αυτοπεποίθηση είναι πεσμένη, όταν γενικά δεν έχουμε «αντιστάσεις». Έχω τέτοιο άτομο στο εργασιακό περιβάλλον μου, το οποίο στην αρχή δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω γιατί ήμουν «ψαρωμένη», «μικρή», «ιεραρχικά κατώτερη». Όταν όμως πέρασε ο καιρός και συνειδητοποίησα τι μου προκαλούσε, και είδα ότι οι τεχνικές πυρόσβεσης δεν είχαν αποτέλεσμα, αντέδρασα πιο δυναμικά. μέσα μου πρώτα και αυτό έγινε ξεκάθαρο και πέρασε το μήνυμα χωρίς να χρειαστεί να προσπαθήσω και πολύ. Πλέον όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, δεν το κρατάω μέσα μου, μιλάω, γιατί έχω μέσα μου ενισχυμένη τη φωνή που λέει «κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό», κυρίως με δεδομένο ότι δεν κάνω κάτι που τους βλάπτει… Δεν είμαι Θεός, με ενοχλεί ακόμα όταν συμβαίνει, αλλά περνάει αμέσως, αν το αντιμετωπίσω! Τώρα, αν αυτό συμβαίνει σε σχέσεις ερωτικές ή φιλικές, σχέσεις δηλαδή που τις επιλέγουμε ΕΜΕΙΣ, τότε άποψή μου είναι ότι η απάντηση είναι πιο απλή, και εύκολη ΑΝ σεβόμαστε τον εαυτό μας…. αντίο και μαύρη πέτρα… Το πρόβλημα έγκειται στον σεβασμό και στο πόσο καλά ψυχολογικά είναι ο καθένας. Διότι πέραν του «τι ζόρι τραβάει και ασχολείται μαζί μου και με συκοφαντεί, λασπολογεί κλπ κλπ?» έπειτα έρχεται και το ερώτημα «τι ζόρι τραβάω εγώ να ανέχομαι τέτοιες συμπεριφορές?» Η απάντηση για μένα είναι «καλή ψυχολογία» και «σεβασμός στον εαυτό και τους άλλους»… ελπίζω να μη σας κούρασα….

[ioannis2]

Καλημέρα σας! Συμφωνώ με ioannis2 . Επιπλέον, συνήθως όταν αδυνατούμε να αντιδράσουμε σε αυτή τη συμπεριφορά είναι όταν δε «στεκόμαστε» καλά στα πόδια μας, όταν η αυτοπεποίθηση είναι πεσμένη, όταν γενικά δεν έχουμε «αντιστάσεις». Έχω τέτοιο άτομο στο εργασιακό περιβάλλον μου, το οποίο στην αρχή δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω γιατί ήμουν «ψαρωμένη», «μικρή», «ιεραρχικά κατώτερη». Όταν όμως πέρασε ο καιρός και συνειδητοποίησα τι μου προκαλούσε, και είδα ότι οι τεχνικές πυρόσβεσης δεν είχαν αποτέλεσμα, αντέδρασα πιο δυναμικά. μέσα μου πρώτα και αυτό έγινε ξεκάθαρο και πέρασε το μήνυμα χωρίς να χρειαστεί να προσπαθήσω και πολύ. Πλέον όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, δεν το κρατάω μέσα μου, μιλάω, γιατί έχω μέσα μου ενισχυμένη τη φωνή που λέει «κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό», κυρίως με δεδομένο ότι δεν κάνω κάτι που τους βλάπτει… Δεν είμαι Θεός, με ενοχλεί ακόμα όταν συμβαίνει, αλλά περνάει αμέσως, αν το αντιμετωπίσω! Τώρα, αν αυτό συμβαίνει σε σχέσεις ερωτικές ή φιλικές, σχέσεις δηλαδή που τις επιλέγουμε ΕΜΕΙΣ, τότε άποψή μου είναι ότι η απάντηση είναι πιο απλή, και εύκολη ΑΝ σεβόμαστε τον εαυτό μας…. αντίο και μαύρη πέτρα… Το πρόβλημα έγκειται στον σεβασμό και στο πόσο καλά ψυχολογικά είναι ο καθένας. Διότι πέραν του «τι ζόρι τραβάει και ασχολείται μαζί μου και με συκοφαντεί, λασπολογεί κλπ κλπ?» έπειτα έρχεται και το ερώτημα «τι ζόρι τραβάω εγώ να ανέχομαι τέτοιες συμπεριφορές?» Η απάντηση για μένα είναι «καλή ψυχολογία» και «σεβασμός στον εαυτό και τους άλλους»… ελπίζω να μη σας κούρασα….

Συμφωνώ μαζί σου! Συνήθως αμα τους περασεις το μηνυμα ότι δεν καταπίνεις και κρατησεις στο εξης μια τετοια σταθερη σταση εναντι τους σταματανε. Καποτε μια μονο αντιδραση αρκει.

[deleted-member141015]

Πώς τις αντιμετωπίζετε? στη δουλειά? στις σχέσεις σας? στην κοινωνία, στις σχέσεις γενικότερα?
Γιατί σε πολλούς αρεσει να συκοφαντούν, να λασπολογούν, να διαβάλλουν συνανθρώπους τους?
Αν συσσωρευθεί πολλή πίεση, πώς το αντιμετωπίζετε? σηκώνεστε και φεύγετε ή εφαρμόζετε τακτικές αποσυμφόρησης της έντασης?

Συνήθως εκτονώνομαι μιλώντας με κάποιον φίλο για το όλο θέμα και μετά... απόλυτη αδιαφορία και ασχολούμαι με πιο ουσιαστικά κι ευχάριστα πράγματα! :cool:
Πιστεύω πως στις περισσότερες περιπτώσεις (κυρίως για ευρύτερες κοινωνικές ή προσωπικές σχέσεις) δεν αξίζει τον κόπο και το χρόνο η προσπάθεια να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.
Αυτοί που θα μείνουν δίπλα σου, θα επιστρέψουν δίπλα σου, ή θα σε πλησιάσουν τελικά παρά τις συκοφαντίες που άκουσαν, θα είναι κι οι καλύτεροι.

[ioannis2]

Γιατί ο κόσμος να ναι επιρρεπής στο να αποδεχεται άκριτα τη συκοφαντία?

Σ αυτους που εγιναν δεκτες συκοφαντιας για σενα, δώσε τον καλύτερο σου εαυτο με κάθε ειλικρίνεια και μην επιζητας να μάθεις τι και πως λέχθηκε πίσω απ την πλάτη σου. Αυτό όχι μόνο θα αφήσει εκτεθειμένους και αναξιόπιστους αυτους που σε συκοφάντησαν αλλά θα σου δωσει την ευκαιρια να κερδίσεις τους δέκτες της συκοφαντίας. Αυτη ειναι για μενα η καλύτερη αντιμετωπιση. Επειδη αν μπεις στη φαση να σ αναψουν τα αίματα και να θελεις εκδίκηση στο τελος απλα θα σου μεινει η ψυχικη φορτιση αφου εισαι αδυναμος να προβεις σε πραξεις εκδίκησης και για να ναι κανεις συκοφαντης αρα ξερει και τον τροπο να καλύπτεται και να ελίσσεται και όλο αυτο το σκηνικό σε βαζει σε ψυχοφθορες καταστασεις.

[Remedy]

η καλυτερη απαντηση στην συκοφαντια, ειναι η αληθεια.
τον κωλο του κατω να χτυπαει ο συκοφαντης, την αληθεια θα την λουστει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, αργα η γρηγορα... και πολλες φορες απο πολλες μπαντες μαζι και πολυ οδυνηρα...:rolleyes:
γιατι βλεπεις, συνηθως οι συκοφαντες και οι μυθομανεις, τα αναλογα με αυτα που κανουν σε εσενα, τα κανουν και σε πολλους αλλους και στο τελος απλα γελανε ολοι μαζι τους...:p


να ξεχωρισουμε ομως την συκοφαντια και την ηθελημενη κακοηθεια απο μια αρνητικη γνωμη που μπορει να εχουν για εμας.
ουτε ειμαστε σε ολα τελειοι, ουτε μπορουμε να αρεσουμε σε ολους.
μπορει καποιος να μιλαει ασχημα για εμας χωρις να ειναι καν φιλος μας, γιατι απλα αυτη ειναι η γνωμη του. αυτο ειναι αποδεκτο για μενα.

αν μιλας για ανθρωπους δεν σε ξερουν η σε ανταγωνιζονται, πχ σε εργασιακο περιβαλλον, το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να αποδεικνυεις την αξια σου και τις ικανοτητες σου.
σκληρο, αλλα ειναι κατι που πρεπει να το κανεις συνεχεια για να σε σεβονται οι αλλοι.