Δεν μπορώ να συγχωρήσω μία φίλη.

[Δρυάδα]

Γεια σας.

Γράφτηκα σήμερα στο site, γιατί έχω διάφορα προβλήματα που δεν μπορώ να ξεπεράσω. Δεν θα ήθελα να μιλήσω τώρα για τα άλλα δύο, αυτό που με απασχολεί άμεσα είναι ο φθόνος για την κολλητή μου φίλη. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ένιωθα ένα τόσο ταπεινό συναίσθημα, αλλά να που ήρθε, και δεν το παλεύω καθόλου καλά. Πιστεύω ότι ο φθόνος που νιώθω γι' αυτήν είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας μου να την συγχωρήσω που δεν μου στάθηκε στα χειρότερά μου.

Την ξέρω πέντε-πεντέμιση χρόνια. Εγώ τώρα είμαι 38, εκείνη 31. Εγώ είμαι παντρεμένη δέκα χρόνια (η σχέση μου είναι το μόνο καλό πράγμα στη ζωή μου, χωρίς αυτόν δεν ξέρω τι θά 'χα γίνει), εκείνη σε μια σχέση τρία χρόνια περίπου. Εδώ που ζω, είναι η μόνη μου φίλη. Όλοι οι άλλοι μου φίλοι είναι μακριά.

Για να συνεχίσω, πρέπει να αναφέρω ένα από τα άλλα δύο προβλήματά μου, κι αυτό είναι οι επιθυμητές αλλά ατυχείς εγκυμοσύνες μου. Η τελευταία πόνεσε πολύ, πάει πάνω από χρόνος κι ακόμη δεν το έχω ξεπεράσει (καμιά φορά βλέπω και όνειρα, ενώ νομίζω ότι είμαι μια χαρά, αλλά τι σου είναι το υποσεινήδητο, το άτιμο). Η φίλη μου δεν ήταν δίπλα μου. Δεν ήταν δίπλα μου ούτε όταν πέθανε η μητέρα μου, δεν ήταν δίπλα μου ούτε όταν έκανα μια πολύ δύσκολη εγχείριση (ούτε στον ένα χρόνο που έκανα να συνέλθω), και τέλος, δεν ήταν δίπλα μου στην τελευταία μου εγκυμοσύνη. Μαζεύτηκαν, καταλαβαίνετε; Μαζεύτηκαν πολλά, σε τρία μόλις χρόνια.

Τα πιο τρανταχτό από τα δεκάδες παραδείγματα τρέλας: μόλις είχα κηδέψει τη μάνα μου, κι όμως την άκουγα με τις ώρες, με υπεράνθρωπη υπομονή, να απεραντολογεί για το πόσο της λείπει ο φίλος της που είναι σε άλλη πόλη, και έδειχνα και συμπόνοια με κάθε τρόπο, με τη γλώσσα του σώματος, με λόγια (πάντα έβρισκα κάτι να πω, ακόμη και όταν δεν υπήρχε, γιατί το είχε ανάγκη, ακόμη και όταν ήμουν κουρέλι και μόλις που ψέλιζα, εκείνη δεν το καταλάβαινε, άκουγε μόνο τα λόγια, που ήθελε να τα ακούσει, δεν έβλεπε το ταλαιπωρημένο πρόσωπό μου). Σε άπειρες φάσεις ήμουν δίπλα της, και τελικά κατάλαβα ότι ήμουν ένα τεράστιο αυτί για 'κείνην, και όχι άνθρωπος.

Αυτό μου το απέδειξε όταν ξαναέμεινα έγκυος και μετά από έναν τρομερό, βασανιστικό μήνα, από υπερηχογράφημε σε υπερηχογράφημα, όπου οι μέρες έμοιαζαν με μια βδομάδα η κάθε μία και κόντεψα να τρελαθώ (και δεν τολμούσα να της μιλήσω, για να μην "την πρήζω", όπως έλεγα από μέσα μου, γιατί φυσικά είχε δικά της προβλήματα: σωστά μαντέψατε, της έλειπε ο φίλος της ! ) ο γιατρός τελικά μου είπε ότι έπρεπε να διακόψω την κύηση. Η μόνη φορά που μίλησα χωρίς να προσπαθήσω να κάνω κουράγιο, ήμουν κομμάτια και το έδειχνα, ήταν αυτή. Της είπα, καταρακωμένη, ότι τέλος, ο γιατρός είπε τέλος, κλείνω ραντεβού για να το λήξω. Και, ναι, περίμενα κάτι από αυτήν, για μια φορά συμπαράσταση. Περίμενα να δείξει λίγη συμπόνια, κάτι. Ξέρετε τι έγινε; Ανασήκωσε τους ώμους και μου είπε "ξεπέρασέ το..."

Μία μέρα μετά την απόξεση, όπου ήμουν στο κρεβάτι, στα ζεστά και χουχουλιαστά, με τα βιβλιαράκια μου αλλά και πόνους από το μητροσπαστικό φάρμακο που έπαιρνα, με πήρε τηλέφωνο σε μεγάλη σύγχυση, γιατί "έπρεπε οπωσδήποτε να μου μιλήσει". Η αιτία; Ότι όλον αυτο το μήνα δεν της έδινα καμιά σημασία... :eek:

Το ξέρω, το ξέρω ότι το μεγαλύτερο φταίξιμο ήταν δικό μου, όλα αυτά τα χρόνια να το παίζω ηρωικά δυνατή, αλλά δεν το είχα ξαναδεί να έχει κάποιος τόση ανάγκη να του δηλώνουν τα αυτονόητα, και δεν ήξερα πώς να αντιδράσω! Και τα χρόνια περνούσαν, και η κοπέλα με καταχώρισε φαίνεται στα ρομπότ.

Το θέμα είναι ότι, μήνες μετά από αυτό το τελευταίο περιστατικό (που την απέφευγα όσο μπορούσα) μιλήσαμε τελικά, μιλήσαμε πολύ, και είπαμε να κάνουμε μια νέα αρχή. Τα πηγαίνουμε αρκετά καλά, αλλά... δεν ξέρω, το γυαλί έχει ραγίσει που λένε. Δεν μπορώ να το ξεχάσω, εκείνη την κουβέντα της, το αποκορύφωμα των τόσων... Εκείνο το "ξεπέρασέ το".

Και, (τελειώνω, σας το υπόσχομαι! ), το χειρότερο είναι ότι νιώθω φθόνο γι' αυτήν. Έχει τόσα πολλά, κι εγώ δεν έχω σχεδόν τίποτα. Έχει ό,τι θέλω, βασικά. Και τα έχει χωρίς να της αξίζουν, χωρίς να έχει κοπιάσει, ζοριστεί, για τίποτα στη ζωή της. Και η άγνοιά της για την πραγματικότητα κάνει μπαμ από μακριά. Έχει δουλειά, την πιο άνετη που θα μπορούσε να φανταστεί, και της χτύπησε -κυριολεκτικά- την πόρτα, εκείνη δνε έκανε τίποτα, απέφευγε μάλιστα να ψάξει για δουλειά, έπινε καφέ όλη μέρα, χωρίς υπερβολή, και τώρα... τέλος πάντων, έχει οικονομική άνεση, (εγώ μετράω φραγκοδίφραγκα, και το χειμώνα κρυώνουμε με τον άντρα μου, έχουμε να βάλουμε πετρέλαιο δυο χρόνια), έχει νιάτα (που νιώθω ότι τα έχασα τα δικά μου, με τα προβλήματα, ποτέ δεν περίμενα να νιώσω έτσι, ότι η ζωή μου πέρασε, ότι όλα τελειώνουν πια, ό,τι έκανα έκανα και τώρα ετοιμαζόμαστε για φασκόμηλα με τον σύζυγο... ), έχει, με μια λέξη, τύχη. Απίστευτη τύχη. Ό,τι ονειρεύτηκε ποτέ της, το απέκτησε! Έτσι απλά. Χωρίς προσπάθεια. Δεν της αξίζει. Δεν έχει πονέσει και δεν καταλαβαίνει πώς είναι να πονάς. Γιατί να έχει τα πάντα;

Τρέμω την ώρα που θα μου πει ότι είναι έγκυος, (γιατί θα έρθει, δεν θ' αργήσει, είμαι σίγουρη, αυτή η κοπέλα θα αποκτήσει όλα όσα θέλησα ποτέ μου, θα κάνει τα τέσσερα παιδιά που ονειρεύτηκα), πραγματικά δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω... Θα την μισήσω, μόνο αυτό ξέρω. Γιατί δεν της αξίζει. Γιατί έλεγε ότι οι εγκυμονούσες που βλέπει στα ιατρεία είναι ψωνάρες, και άλλα τέτοια.

Θέλω να σταματήσει η τύχη της; Γιατί; Τι θα κερδίσω; Πότε έγινα χαιρέκακη;

Φτάνει. Ντρέπομαι. Ζητώ, αν όχι τη βοήθειά σας, τουλάχιστον την κατανόησή σας. Σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά αν διαβάσατε όλο αυτό.

[αλεξανδρος_77]

το μονο πραγμα που δε μου καθετε απο ολο αυτο το κατεβατο που εγραψες ειναι οτι λες οτι εχει τα παντα πραγματικα δε πιστευω οτι υπαρχει ανθρωπος να χει τα παντα αρα η σου εχει δοσει αυτη την εντυπωση οτι εχει τα παντα κ συ το πιστεψες η εχει κουραστει αρκετα φιλοσοφοντας το πως θα της ερθουν ολα καλυτερα η απλως εσυ βλεπεις τον εαυτο σου ως κατωτερη επιδη σου λιπει αυτοπεποιθηση δε ξερω τι απο τα 3 συμβαινει γιατι απλα δε σε γνωριζω καλυτερα το σιγουρο ειναι ενα τα παντα μπορεις να τα αποκτησεις μονο αν πριν προηγιθει αρκετα σημαντικη πνευματικη προσπαθεια πιο πριν εγω πχ διαβαζα χρονια ολοκληρα βιβλια κ ετσι εφερα τη ζωη μου σε καλυτερη θεση κ οχι με την επιφυτηση του αγιου πνευματος

[Diana1982]

Αγαπητή Δρυάδα,καλησπέρα.....

Απ'όσο βλέπω είμαι η πρώτη που απαντάω στο μήνυμα,που το διάβασα όλο.
Αρχικά να ξεκινήσω λέγοντας σου,ότι η ζωή είναι άδικη για τον περισσότερο κόσμο,απλά θέλω να σκεφτείς ότι όσο και αν μας έχει πληγώσει η ζωή και μας έχει χτυπήσει σαν το χταπόδι κάτω,ένα είναι το σίγουρο ότι μας το έκανε για να μας "διδάξει"

Θέλω να ξέρεις ότι δεν μιλάω καθόλου εκ του ασφαλούς και γι'αυτό τον λόγο μιλάω με αυτόν τον τρόπο "εκ πείρας" δηλαδή.
Από την άλλη αν όντως η φίλη σου ήταν "απών" τις στιγμές που την χρειαζόσουν,τότε λυπάμαι αλλά ούτε φίλη σου είναι αλλά ούτε και καταλαβαίνω τον λόγο να την αναφέρεις σαν τέτοια.

Το γεγονός ότι νιώθεις ζήλια για αυτήν ,γιατί όλα φαίνονται ότι της πάνε χάρμα,ενώ εσένα δεν σου πάνε καλά - είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα.
Αλλά μην ξεχνάς ότι ούτε για την φίλη σου,ούτε και για σένα έχει τελειώσει η ζωή-ποτέ δεν ξέρεις ποιός θα έχει την καλύτερη τύχη στο τέλος.

Γιατί μετά από το βαθύ σκοτάδι έρχεται το ξημέρωμα και γι'αυτόν τον λόγο το εκτιμάμε και το χαιρόμαστε υπέρ το δεον.
Θα έπρεπε να σταματήσεις να ζηλεύεις την φίλη σου.....για να της έρχονται καλά τα πράγματα στην ζωή της,έχει καλή διάθεση και έλκει καλά πράγματα και καλές συγκυρίες...το να ανασκαλεύεις πόσο άτυχη είσαι ή πόσο τυχερή είναι η φίλη σου,μόνο δυστυχία σου δημιουργει,άλλαξε σκέψη και σταμάτα να ζηλεύεις την φίλη σου.

Αν δεν μπορείς να κάνεις το τελευταίο,τότε μην την κάνεις καθόλου παρέα,γιατί αφενός βλάπτεις εκείνη,αφετέρου και τον εαυτό σου.

Καλό σου βράδυ και εύχομαι όλα να σου πάνε καλά από δω και στο εξής.!

[μυσπ]

Καλησπερα φιλη μου,Δεν εχει νοημα να σε κατηγορησει κανεις θελεις κατανοηση,Οπωσδηποτε εχεις σταθει σ αυτην την κοπελα πολυ περισσοτερο απο οτι αυτη σε σενα,Εισαι πολυ δυνατοτερη απο αυτην επειδη σου τυχανε χειροτερα πραγματα κ το παλευεις,Αυτος που του ερχονται ολα ευκολα δεν αποκταει δυναμη κ ετσι κ του συμβει κατι τρομερο δεν εχει το ιδιο σθενος να παλεψει,Η αληθεια ειναι οτι γεμισες αγανακτηση γιαυτο νιωθεις ετσι ομως αυτο που νιωθεις ειναι ακρως βλαβερο για σενα κ για αυτην,Ειτε το πιστευεις ειτε οχι εστω κ ασυνειδητα καποιος νιωθει αυτο που νιωθεις για αυτον,Αρχικα θυμωσες με την σταση της κ επειτα αγανακτησες κ νιωθεις ζηλεια,Ειναι παραπανω απο πιθανον η κοπελα αυτη να μην ειναι πραγματικη σου φιλη μιας κ δεν σου σταθηκε ποτε αλλα εσυ νιωθεις εξαρτημενη απο αυτην παρακολουθεις καθε μερα απο την ζωη της νιωθωντας ζηλεια,Μου θυμηζεις την "κολλητη" μου στο σχολειο η φιλια μας ηταν μονοπλευρη εγω ημουν φιλη της αυτη δεν ηταν μαζεψα απειρη πικρα τσακωθηκαμε κ εκτοτε δεν κανουμε παρεα,Ειναι πιθανον ολο αυτο το βαρος που νιωθεις να ξεσπασει κ να τσακωθεις κ εσυ μαζι της καποτε,Προσπαθησε να καταλαβεις τι τελικα θελεις να κανετε παρεα η οχι κ σου ευχομαι τα καλυτερα!

[σακης]

Δυστηχως τον πονο σ αυτη την ζωη τον παιρναμε κυριως μονοι μας. Εγω εσυ αυτος που ποναει, η καρδουλα μας μονο το ξερει!.

[αλεξανδρος_77]

Γιατί μετά από το βαθύ σκοτάδι έρχεται το ξημέρωμα

ειχα γραψει καποτε ενα σχετικο ποιημα με αυτη την ατακα αφου γραφω συχνα στιχους

[ftatl]

Σε καταλαβαινω το χω νιωσει κι εγω αυτο αλλα απο ενα σημειο και μετα δεν βοηθαει καθολου. Στεκεσαι στα δικα σου καλα που εχεις στη δικη σου ζωη και συνεχιζεις αν νιωθεις βαρος για αυτην την κοπελα με πικρα και απογοητευση μην κανεις παρεα μαζι της ξεκοψε εντελως ποιαστην και μιλα της χυμα για οτι νιωθεις για να σου φυγει το βαρος να ξελαφρωσεις και ξεκοψε.

Συμφωνω με τον σακη στα προβλημαμτα ειμαστε μονοι μας και μερικες φορες ειναι καλυτερα να τα περναμε μονοι μας νιωθουμε πιο δυνατοι.

[Δρυάδα]

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον.

το μονο πραγμα που δε μου καθετε απο ολο αυτο το κατεβατο που εγραψες ειναι οτι λες οτι εχει τα παντα πραγματικα δε πιστευω οτι υπαρχει ανθρωπος να χει τα παντα αρα η σου εχει δοσει αυτη την εντυπωση οτι εχει τα παντα κ συ το πιστεψες η εχει κουραστει αρκετα φιλοσοφοντας το πως θα της ερθουν ολα καλυτερα η απλως εσυ βλεπεις τον εαυτο σου ως κατωτερη επιδη σου λιπει αυτοπεποιθηση δε ξερω τι απο τα 3 συμβαινει γιατι απλα δε σε γνωριζω καλυτερα το σιγουρο ειναι ενα τα παντα μπορεις να τα αποκτησεις μονο αν πριν προηγιθει αρκετα σημαντικη πνευματικη προσπαθεια πιο πριν εγω πχ διαβαζα χρονια ολοκληρα βιβλια κ ετσι εφερα τη ζωη μου σε καλυτερη θεση κ οχι με την επιφυτηση του αγιου πνευματος

Καταρχήν, συγνώμη για το "κατεβατό". Δεν ανήκω στη γενιά των τσατ και μόνο όταν έχω να πω κάτι μιλάω. Αυτή τη φορά είχα να πω πολλά.
Όσο για το πόσα έχει η φίλη μου, εκεί είναι το θέμα; Αν κάνω λάθος στις μετρήσεις; Ναι, ξέρω καλά τι δεν έχει, υπάρχουν κάποια. Το πρόβλημα είναι τα συναισθήματά μου, αν δεν το κατάλαβες...

Σε παρακαλώ να μην με κρίνεις ξανά. Αν δεν μπορείς, τότε μην μου ξαναγράψεις απάντηση. Δεν με ξέρεις για να κρίνεις αν έχω αυτοπεποίθηση (έχω, αλλά πιο πολύ έχω αυτοσεβασμό, που είναι πιο σημαντικό), για το αν κάνω κάτι στη ζωή μου (πάρα πολλά, κάθε μέρα μου λέω "μπράβο" ), για το αν αφήνομαι στην επιφοίτηση του όποιου πνεύματος (μα ποτέ... ).
Δεν ζήτησα πρακτικές συμβουλές, τα συναισθήματά μου σας περιέγραφα, γιατί νόμιζα ότι εδώ υπάρχουν άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να ακούσουν άλλους με προβλήματα.

Δεν σου είμαι θυμωμένη, ακόμη κι αν αυτό φαίνεται από την απάντησή μου. Απλά απάντησα ειλικρινά, γιατί το ποστ σου ήταν πολύ άσχημο.

Αγαπητή Δρυάδα,καλησπέρα.....

Απ'όσο βλέπω είμαι η πρώτη που απαντάω στο μήνυμα,που το διάβασα όλο.
Αρχικά να ξεκινήσω λέγοντας σου,ότι η ζωή είναι άδικη για τον περισσότερο κόσμο,απλά θέλω να σκεφτείς ότι όσο και αν μας έχει πληγώσει η ζωή και μας έχει χτυπήσει σαν το χταπόδι κάτω,ένα είναι το σίγουρο ότι μας το έκανε για να μας "διδάξει"

Θέλω να ξέρεις ότι δεν μιλάω καθόλου εκ του ασφαλούς και γι'αυτό τον λόγο μιλάω με αυτόν τον τρόπο "εκ πείρας" δηλαδή.
Από την άλλη αν όντως η φίλη σου ήταν "απών" τις στιγμές που την χρειαζόσουν,τότε λυπάμαι αλλά ούτε φίλη σου είναι αλλά ούτε και καταλαβαίνω τον λόγο να την αναφέρεις σαν τέτοια.

Το γεγονός ότι νιώθεις ζήλια για αυτήν ,γιατί όλα φαίνονται ότι της πάνε χάρμα,ενώ εσένα δεν σου πάνε καλά - είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα.
Αλλά μην ξεχνάς ότι ούτε για την φίλη σου,ούτε και για σένα έχει τελειώσει η ζωή-ποτέ δεν ξέρεις ποιός θα έχει την καλύτερη τύχη στο τέλος.

Γιατί μετά από το βαθύ σκοτάδι έρχεται το ξημέρωμα και γι'αυτόν τον λόγο το εκτιμάμε και το χαιρόμαστε υπέρ το δεον.
Θα έπρεπε να σταματήσεις να ζηλεύεις την φίλη σου.....για να της έρχονται καλά τα πράγματα στην ζωή της,έχει καλή διάθεση και έλκει καλά πράγματα και καλές συγκυρίες...το να ανασκαλεύεις πόσο άτυχη είσαι ή πόσο τυχερή είναι η φίλη σου,μόνο δυστυχία σου δημιουργει,άλλαξε σκέψη και σταμάτα να ζηλεύεις την φίλη σου.

Αν δεν μπορείς να κάνεις το τελευταίο,τότε μην την κάνεις καθόλου παρέα,γιατί αφενός βλάπτεις εκείνη,αφετέρου και τον εαυτό σου.

Καλό σου βράδυ και εύχομαι όλα να σου πάνε καλά από δω και στο εξής.!

Ήταν απούσα, χωρίς εισαγωγικά, ήταν πολύ μακριά μου ενώ καθόταν δίπλα. Ίσως το ότι επικοινωνούμε σε άλλα επίπεδα (κάτι φιλοσοφικές συζητήσεις που κάνουμε) με κρατάει και συνεχίζω να τη νιώθω φίλη. Μια φίλη που έχει την ανάγκη μου, (και άλλων), για να μεγαλώσει όμως, πάντα νιώθω ότι περιμένει από 'μένα να της μάθω πώς να ζει. Εννοείται πως θέλω να σταματήσω να νιώθω φθόνο (άλλο η ζήλια, ο φθόνος είναι πολύ χειρότερο) και γι' αυτό ήθελα να το συζητήσω με κάποιους ουδέτερους. Ευχαριστώ.

Καλησπερα φιλη μου,Δεν εχει νοημα να σε κατηγορησει κανεις θελεις κατανοηση,Οπωσδηποτε εχεις σταθει σ αυτην την κοπελα πολυ περισσοτερο απο οτι αυτη σε σενα,Εισαι πολυ δυνατοτερη απο αυτην επειδη σου τυχανε χειροτερα πραγματα κ το παλευεις,Αυτος που του ερχονται ολα ευκολα δεν αποκταει δυναμη κ ετσι κ του συμβει κατι τρομερο δεν εχει το ιδιο σθενος να παλεψει,Η αληθεια ειναι οτι γεμισες αγανακτηση γιαυτο νιωθεις ετσι ομως αυτο που νιωθεις ειναι ακρως βλαβερο για σενα κ για αυτην,Ειτε το πιστευεις ειτε οχι εστω κ ασυνειδητα καποιος νιωθει αυτο που νιωθεις για αυτον,Αρχικα θυμωσες με την σταση της κ επειτα αγανακτησες κ νιωθεις ζηλεια,Ειναι παραπανω απο πιθανον η κοπελα αυτη να μην ειναι πραγματικη σου φιλη μιας κ δεν σου σταθηκε ποτε αλλα εσυ νιωθεις εξαρτημενη απο αυτην παρακολουθεις καθε μερα απο την ζωη της νιωθωντας ζηλεια,Μου θυμηζεις την "κολλητη" μου στο σχολειο η φιλια μας ηταν μονοπλευρη εγω ημουν φιλη της αυτη δεν ηταν μαζεψα απειρη πικρα τσακωθηκαμε κ εκτοτε δεν κανουμε παρεα,Ειναι πιθανον ολο αυτο το βαρος που νιωθεις να ξεσπασει κ να τσακωθεις κ εσυ μαζι της καποτε,Προσπαθησε να καταλαβεις τι τελικα θελεις να κανετε παρεα η οχι κ σου ευχομαι τα καλυτερα!

Το ξέρω πολύ καλά ότι "πιάνει" πράγματα. Όπως κι εγώ εξάλλου, όπως όλοι μας. Γι' αυτό τρέμω τη στιγμή που θα μου ανακοινώσει μια εγκυμοσύνη. Πρέπει να έχω γιατρευτεί ως τότε! :p

Δυστηχως τον πονο σ αυτη την ζωη τον παιρναμε κυριως μονοι μας. Εγω εσυ αυτος που ποναει, η καρδουλα μας μονο το ξερει!.

Όχι, δεν είναι καθόλου απαραίτητο να τον περνάμε μόνοι μας... Αλλά τουλάχιστον, ας μην μας επιτίθονται οι άλλοι με τον εγωισμό τους...

Σε καταλαβαινω το χω νιωσει κι εγω αυτο αλλα απο ενα σημειο και μετα δεν βοηθαει καθολου. Στεκεσαι στα δικα σου καλα που εχεις στη δικη σου ζωη και συνεχιζεις αν νιωθεις βαρος για αυτην την κοπελα με πικρα και απογοητευση μην κανεις παρεα μαζι της ξεκοψε εντελως ποιαστην και μιλα της χυμα για οτι νιωθεις για να σου φυγει το βαρος να ξελαφρωσεις και ξεκοψε.

Συμφωνω με τον σακη στα προβλημαμτα ειμαστε μονοι μας και μερικες φορες ειναι καλυτερα να τα περναμε μονοι μας νιωθουμε πιο δυνατοι.

Σ' ευχαριστώ, εκτιμώ πολύ τα λόγια σου.


Οι απαντήσεις σας (εκτός, γκουχ, Αλέξανδρε), με έβαλαν σε σκέψεις, ευχαριστώ ξανά. Ξέρετε ποιο είναι το θέμα; Ότι μετά από την τεράστια συζήτηση που κάναμε, και που μου ζήτησε συγνώμη για όλα αυτά, εκείνη προχώρησε. Εγώ όχι. Σαν να πρόκειται για δυο κοπέλες, και η "παλιά" μου προκαλεί ακόμα αρνητικά συναισθήματα. Γι' αυτό, επειδή δεν μπόρεσα να τη συγχωρήσω. Και φοβάμαι ότι το ξέρει, και είναι πολύ άσχημο.

Αφού κάναμε καινούργια αρχή πρέπει, οφείλω, να βρω το κουράγιο να τα αφήσω όλα πίσω μου, να τη συγχωρήσω και να αποφασίσω αν την αγαπάω πραγματικά, ή όχι.

[ftatl]

Οι απαντήσεις σας (εκτός, γκουχ, Αλέξανδρε), με έβαλαν σε σκέψεις, ευχαριστώ ξανά. Ξέρετε ποιο είναι το θέμα; Ότι μετά από την τεράστια συζήτηση που κάναμε, και που μου ζήτησε συγνώμη για όλα αυτά, εκείνη προχώρησε. Εγώ όχι. Σαν να πρόκειται για δυο κοπέλες, και η "παλιά" μου προκαλεί ακόμα αρνητικά συναισθήματα. Γι' αυτό, επειδή δεν μπόρεσα να τη συγχωρήσω. Και φοβάμαι ότι το ξέρει, και είναι πολύ άσχημο.

Αφού κάναμε καινούργια αρχή πρέπει, οφείλω, να βρω το κουράγιο να τα αφήσω όλα πίσω μου, να τη συγχωρήσω και να αποφασίσω αν την αγαπάω πραγματικά, ή όχι.

Νταξει μερικες φορες αναθεωρουμε καποια πραγματα ποσες φορες κανουμε πραγματα που δεν σκεφτομαστε! πιστευω δεν ειναι αργα εστω και μετα απο αυτην την συναντηση μπορεις να της μιλησεις για σενα μονο οχι για κεινην. Δεν εισαι υποχρεωμενη να βρεις το κουραγιο να τα αφησεις ολα πισω αν δεν μπορεις οφειλεις στον εαυτο σου να εισαι ειλικρινης!

[κοπέλα93]

Γεια σου
.....
αυτό που κατάλαβα είναι το εξής.
1.και οι δυο έχετε θέματα με τον εαυτό σας
εκείνη νιώθει ανασφάλεια κ οτι δεν την υπολογίζεις κ ζητα αναγνώριση. επίσης δε νοιάζεται για σένα αλλά εχεις γίνει υο στήριγμα που χρειάζεται κ σε έχει απο κοντά. όταν την παρατησες σου έκανε μούτρα.
Το μεγαλύτερο σου θέμα είναι οτι τη ζηλεύεις.να ξέρεις οτι τίποτα δε μας χαριζεται σε αυτή τη ζωή. μάθε να αποδεχεσαι το γεγονός οτι ο καθένας κοπιάζει για να έχει αυτό που έχει κ ας μη φαίνεται. είσαι μεγάλη γυναικα και θα έπρεπε να το βάλεις καλά στο μυαλό σου αυτό. οτι έχουμε δεν είναι στην τύχη. Η τύχη είναι για τους αποτυχημένους. δεν μου έρχεται τίποτα στα χέρια. είναι γιατί δεν προσπάθησα ποτε αρκετά. έχε το στο νου σου.
δεν είσαι ευχαριστημένη με αυτά που εχεις πετύχει ; άλλαξε τα όλα.

Η ζήλια δείχνει μια δυστυχία εσωτερικευμενη. είναι κάτι μήπως που σε κάνει να δυστυχείς ; να είναι. όλα αυτά που ειπες με τις εγκυμοσύνες είναι η αιτία της ζήλιας σου.
Δε θα ζηλευες αν σου πήγαιναν καλά τα πράγματα στη ζωή. ακόμη κο αν δεν τα είχες όλα παλι δρ θα ζηλευες.
μην αφήσεις τη ζήλια να μεγαλώσει. θα σου φέρει προβλήματα. καινούργια που πιθανόν να είναι πιο δύσκολα απο αυτά που βιωνεις. ίσως να φέρει μια κρίση στη σχέση σου
προστάτεψε αυτά που έχεις.
Μην κοιτάς τη ζωή της
Μην ασχολείσαι.πες απο μέσα σου ότι εσυ είσαι η υπεύθυνη των πράξεων σου.
Αν δεν αποδεχτεις οτι είναι δικο σου το θέμα δε θα το λύσεις.


Καλή συνέχεια.

[Remedy]

Γεια σας.Γράφτηκα σήμερα στο site, γιατί έχω διάφορα προβλήματα που δεν μπορώ να ξεπεράσω. Δεν θα ήθελα να μιλήσω τώρα για τα άλλα δύο, αυτό που με απασχολεί άμεσα είναι ο φθόνος για την κολλητή μου φίλη. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ένιωθα ένα τόσο ταπεινό συναίσθημα, αλλά να που ήρθε, και δεν το παλεύω καθόλου καλά. Πιστεύω ότι ο φθόνος που νιώθω γι' αυτήν είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας μου να την συγχωρήσω που δεν μου στάθηκε στα χειρότερά μου. ......

Για να συνεχίσω, πρέπει να αναφέρω ένα από τα άλλα δύο προβλήματά μου, κι αυτό είναι οι επιθυμητές αλλά ατυχείς εγκυμοσύνες μου. Η τελευταία πόνεσε πολύ, πάει πάνω από χρόνος κι ακόμη δεν το έχω ξεπεράσει (καμιά φορά βλέπω και όνειρα, ενώ νομίζω ότι είμαι μια χαρά, αλλά τι σου είναι το υποσεινήδητο, το άτιμο). Η φίλη μου δεν ήταν δίπλα μου. Δεν ήταν δίπλα μου ούτε όταν πέθανε η μητέρα μου, δεν ήταν δίπλα μου ούτε όταν έκανα μια πολύ δύσκολη εγχείριση (ούτε στον ένα χρόνο που έκανα να συνέλθω), και τέλος, δεν ήταν δίπλα μου στην τελευταία μου εγκυμοσύνη. .......
Ξέρετε τι έγινε; Ανασήκωσε τους ώμους και μου είπε "ξεπέρασέ το..."

......
το χειρότερο είναι ότι νιώθω φθόνο γι' αυτήν. Έχει τόσα πολλά, κι εγώ δεν έχω σχεδόν τίποτα. Έχει ό,τι θέλω, βασικά. Και τα έχει χωρίς να της αξίζουν, χωρίς να έχει κοπιάσει, ζοριστεί, για τίποτα στη ζωή της. Και η άγνοιά της για την πραγματικότητα κάνει μπαμ από μακριά. Έχει δουλειά, την πιο άνετη που θα μπορούσε να φανταστεί, και της χτύπησε -κυριολεκτικά- την πόρτα, εκείνη δνε έκανε τίποτα, απέφευγε μάλιστα να ψάξει για δουλειά, έπινε καφέ όλη μέρα, χωρίς υπερβολή, και τώρα... τέλος πάντων, έχει οικονομική άνεση, (εγώ μετράω φραγκοδίφραγκα, και το χειμώνα κρυώνουμε με τον άντρα μου, έχουμε να βάλουμε πετρέλαιο δυο χρόνια), έχει νιάτα (που νιώθω ότι τα έχασα τα δικά μου, με τα προβλήματα, ποτέ δεν περίμενα να νιώσω έτσι, ότι η ζωή μου πέρασε, ότι όλα τελειώνουν πια, ό,τι έκανα έκανα και τώρα ετοιμαζόμαστε για φασκόμηλα με τον σύζυγο... ), έχει, με μια λέξη, τύχη. Απίστευτη τύχη. Ό,τι ονειρεύτηκε ποτέ της, το απέκτησε! Έτσι απλά. Χωρίς προσπάθεια. Δεν της αξίζει. Δεν έχει πονέσει και δεν καταλαβαίνει πώς είναι να πονάς. Γιατί να έχει τα πάντα;Τρέμω την ώρα που θα μου πει ότι είναι έγκυος, (γιατί θα έρθει, δεν θ' αργήσει, είμαι σίγουρη, αυτή η κοπέλα θα αποκτήσει όλα όσα θέλησα ποτέ μου, θα κάνει τα τέσσερα παιδιά που ονειρεύτηκα), πραγματικά δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω...
Θα την μισήσω, μόνο αυτό ξέρω. Γιατί δεν της αξίζει. Γιατί έλεγε ότι οι εγκυμονούσες που βλέπει στα ιατρεία είναι ψωνάρες, και άλλα τέτοια.Θέλω να σταματήσει η τύχη της; Γιατί; Τι θα κερδίσω; Πότε έγινα χαιρέκακη;Φτάνει. Ντρέπομαι. Ζητώ, αν όχι τη βοήθειά σας, τουλάχιστον την κατανόησή σας. Σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά αν διαβάσατε όλο αυτό.

η γνωμη μου ειναι, οτι με την φιλη σου δεν ειστε φιλες...
δεν ξερω ποια συγκυρια σας εφερε μαζι, δεν ξερω αν ειχατε ελλειψη αλλων επιλογων, δεν ξερω μηπως εσυ αρχικα ησουν πραγματι φιλη της, ηλπιζες, αλλα απογοητευτηκες και σταδιακα ενοιωσες εχθροτητα, αλλα αυτη τη στιγμη, εσυ δεν εχεις φιλικα αισθηματα και εκεινη, δεν ξερω τι αισθηματα εχει, αλλα εφοσον δεν σε στηριζει και ειναι κοντα σου μονο για να παιρνει στηριξη, δεν ειναι φιλη σου.
ακομα κι αν ολα ισχυουν στην εντελεια οπως μας τα περιγραφεις, ειναι αυταποδεικτο οτι την αδικεις κι εσυ. ισως σε τυφλωνει ο πονος σου για τα προσωπικα σου προβληματα, αλλα την αδικεις.
τι θα πει, δεν της αξιζει η ευτυχια της????? τι εκανε? πειραξε κανεναν? ειναι δόλια, παλιανθρωπος, κυνηγαει τον ανδρα σου:p? σε προδωσε, σε εξαπατησε, και της αξιζει τιμωρια? εχεις στησει ολη την επιχειρηματολογια για το ποσο δεν της αξιζει η ευτυχια της επειδη δεν προσπαθησε να την αποκτησει αλλα της ηρθε ευκολα. επειδη ΔΕΝ ΠΟΝΕΣΕ ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ δηλαδη, επι της ουσιας οπως πονεσες εσυ, και πονας ακομα...
θεωρεις οτι η ευτυχια ειναι επιβραβευση του πονου, δηλαδη? θεωρεις οτι δεν εχει ικανοτητες και ποιοτητες σαν ανθρωπος και γιαυτο της "τυχαινουν" καλα πραγματα, ενω δεν τα αξιζει?

προσωπικα θεωρω πιο σημαντικες τις ποιοτητες καποιου απο τον πονο που περναει για να αποκτησει κατι...οπως και να χει, ακομα κι αν ειχες δικιο για την αναξιοτητα της "φιλης" σου, εφοσον νοιωθεις ετσι ΤΩΡΑ, δεν εισαι ουτε κι εσυ φιλη της κι εφοσον οι σκεψεις αυτες σε δηλητηριαζουν, καλυτερα να απομακρυνθεις και να βρεις αλλου στηριξη, παρα να συνεχισεις να βασανιζεσαι απο τετοιες σκεψεις και να "γλωσσοτρως" και την φιλη .

[αλεξανδρος_77]

βασικα ελπιζω να διαβασες το τι ακριβως εγραψα αφου ειπα

δε ξερω τι απο τα 3 συμβαινει γιατι απλα δε σε γνωριζω

κ στη συνεχεια μου λες σχεδον το ιδιο

Δεν με ξέρεις

αρα δε σου ειπα οτι ξερω τι ειναι... γιατι διαβασα το θεμα σου για 10 λεπτα πες... το οτι δε σε ξερω το ειπα εγω πρωτος εξ αρχης... αρα θα μπορουσες απλα να μου πεις δεν ειναι αυτο

[Δρυάδα]

Παιδιά, λίγη προσοχή στο τι διαβάζετε, παρακαλώ. Εγώ είπα ξεκάθαρα ότι είναι ταπεινό και απαράδεκτο το συναίσθημα αυτό, ότι δεν είναι δυνατόν να μην θέλω το καλό της, ότι δεν θα κερδίσω τίποτα αν αρχίσει εκείνη να χάνει... Για όνομα της λογικής, ποια επιχειρηματολογία; Στο σημείο που λέω "δεν της αξίζει" απλά εκφράζω το παράλογο συναίσθημά μου, όχι μια λογική πεποίθηση.

Ρέμεντι, δεν "γλωσσοτρώω " κανέναν, είπα να μιλήσω μια φορά ανοιχτά (σε φόρουμ ψυχολογίας! τι ανόητη που είμαι! ) γι' αυτό το πρόβλημα (γι' αυτό δεν πάμε στο γιατρό; γιατί καταλαβαίνουμε ότι έχουμε κάτι που χρειάζεται θεραπεία; Δεν πάμε για να μας πει ότι είμαστε τέλειοι έτσι όπως έιμαστε και μπράβο μας).

Θα παρακαλέσω κάποιον διαχειριστή να κλείσει το τόπικ, και δεν θα ξαναγράψω στο φόρουμ.

Ευχαριστώ όσους είχαν καλή πρόθεση.

[Remedy]

Παιδιά, λίγη προσοχή στο τι διαβάζετε, παρακαλώ. Εγώ είπα ξεκάθαρα ότι είναι ταπεινό και απαράδεκτο το συναίσθημα αυτό, ότι δεν είναι δυνατόν να μην θέλω το καλό της, ότι δεν θα κερδίσω τίποτα αν αρχίσει εκείνη να χάνει... Για όνομα της λογικής, ποια επιχειρηματολογία; Στο σημείο που λέω "δεν της αξίζει" απλά εκφράζω το παράλογο συναίσθημά μου, όχι μια λογική πεποίθηση.

Ρέμεντι, δεν "γλωσσοτρώω " κανέναν, είπα να μιλήσω μια φορά ανοιχτά (σε φόρουμ ψυχολογίας! τι ανόητη που είμαι! ) γι' αυτό το πρόβλημα (γι' αυτό δεν πάμε στο γιατρό; γιατί καταλαβαίνουμε ότι έχουμε κάτι που χρειάζεται θεραπεία; Δεν πάμε για να μας πει ότι είμαστε τέλειοι έτσι όπως έιμαστε και μπράβο μας).

Θα παρακαλέσω κάποιον διαχειριστή να κλείσει το τόπικ, και δεν θα ξαναγράψω στο φόρουμ.

Ευχαριστώ όσους είχαν καλή πρόθεση.

διαβασα παρα πολυ προσεχτικα, μην ανησυχεις.
μαλλον δεν προσεξες οτι θεωρω το "ταπεινο και απαραδεκτο" οπως το χαρακτηριζεις συναισθημα σου αυτο, αποτοκο των προβληματων σου και οχι του χαρακτηρα σου.
το οτι την 'γλωσσοτρως" ειναι αυταποδεικτο. την γλωσσοτρως ΜΕΣΑ ΣΟΥ, χωρις να το θελεις, κανεις αρνητικες σκεψεις, δεν πιστευω οτι θελεις συνειδητα το κακο της.
σου ειπα πολυ ξεκαθαρα οτι πρεπει να απομακρυνθεις. δεν κανουν καλο ουτε σε σενα ουτε σε εκεινη αυτες οι σκεψεις.
δεν ειπα οτι εισαι κακος ανθρωπος ,ουτε οτι επιθυμεις συνειδητα το κακο της.