Κρίσεις Πανικού/Αγχώδη Διαταραχή: θα ήθελα τη βοήθειά σας

[αλεξανδρος_77]

γιατί ξέρω ότι αν του πω ορισμένες αλήθειες σχετικά με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, θα το πάρει πάρα πολύ στραβά. Το δοκίμασα και στο παρελθόν και μόνο που δε με έβρισε.

αν θες να σου πω την αληθεια αν ειμουν εγω στη θεση του με τον ιδιο τροπο θα αντιδρουσα γιατι ετσι οπως σκεφτεσαι τον αντιετωπιζεις σαν ασθεννη κ αυτοος το καταλαβαινει κ τσατιζετε.

οταν καπιος ειναι σχετικα πανικο-βλητος μη περιμενεις ουτε να σου πει οτι λατρευει το να μηλαει ουτε να σου πει οτι σε θελει κοντα του 24 ωρες θα σου πει προφανως οτι προτιμα να ναι μονοος του κ να αποφευγει τα πολα ππολα εσυ ομως αν δεν αγνωησεις οτι προτιμα να μινει μονος του κ κανεις οτι δε το ακουσες προκοπη δε θα γινει...

[dcat]

υπάρχει και η απόσταση κιόλας και δεν με επηρεάζει πολύ όλο αυτό καθώς δε βλεπόμαστε κλπ. αυτό κάνω, βγαίνω για καφέ, ψώνια, βλέπω σειρές.. αν δω αργότερα ότι με παίρνει ξανά από κάτω, θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά :) έχω ακούσει για έναν καλό ψυχολόγο στο νοσοκομείο της πόλης όπου σπουδάζω, μετά τις διακοπές του Πάσχα βλέπουμε..

Μπράβο αυτό να κάνεις, άλλωστε εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα τον εαυτό μας, απλά δεν πρέπει ποτέ να τον παραμελούμε!

[Saerwen]

αν θες να σου πω την αληθεια αν ειμουν εγω στη θεση του με τον ιδιο τροπο θα αντιδρουσα γιατι ετσι οπως σκεφτεσαι τον αντιετωπιζεις σαν ασθεννη κ αυτοος το καταλαβαινει κ τσατιζετε.

οταν καπιος ειναι σχετικα πανικο-βλητος μη περιμενεις ουτε να σου πει οτι λατρευει το να μηλαει ουτε να σου πει οτι σε θελει κοντα του 24 ωρες θα σου πει προφανως οτι προτιμα να ναι μονοος του κ να αποφευγει τα πολα ππολα εσυ ομως αν δεν αγνωησεις οτι προτιμα να μινει μονος του κ κανεις οτι δε το ακουσες προκοπη δε θα γινει...

ναι έχεις δίκιο ειδικά σ αυτό που είπες με τον ασθενή.. το κατάλαβα και σταμάτησα να το αναφέρω πλέον και προσπαθώ απλά να τον κάνω να ξεχαστεί και είμαι χαλαρή μαζί του.. σαν φίλη όπως λέει.

στο τελευταίο που είπες και έκανα και επισήμανση με έντονα γράμματα ομολογώ δεν πολυκατάλαβα αυτό που θέλεις να πεις

Μπράβο αυτό να κάνεις, άλλωστε εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα τον εαυτό μας, απλά δεν πρέπει ποτέ να τον παραμελούμε!

θα συμφωνήσω σ αυτό!

[αλεξανδρος_77]

ναι έχεις δίκιο ειδικά σ αυτό που είπες με τον ασθενή..

εφοσον λες οτι εχω δικιο λοιπον παρε το θεμα πιο ζεστα κ ασχολησου περισσοτερο με αυτον κ ενδιαφερσου για το τι λεει κ το τι κανει... κ μη σκεφτεσαι με το αντε να τελειονουμε κ μ αυτο μη τον αφηνεις μονο του κλπ...

[imagine]

Είσαι σίγουρη πως η αγχώδης διαταραχή είναι ο λόγος που απομακρύνθηκε και θέλει να είστε μόνο φίλοι?

Εμένα μου μοιάζει περισσότερο να του τελείωσε η επιθυμία, αλλά επειδή έχετε μιλήσει εκ βαθέων έχει δεθεί μαζί σου -δεν είναι και ιδιαίτερα κοινωνικός να μιλάει για τα θέματά του σε άλλους/ άλλες- θέλει να μείνεις στη ζωή του σα φίλη.

[Saerwen]

Είσαι σίγουρη πως η αγχώδης διαταραχή είναι ο λόγος που απομακρύνθηκε και θέλει να είστε μόνο φίλοι?

Εμένα μου μοιάζει περισσότερο να του τελείωσε η επιθυμία, αλλά επειδή έχετε μιλήσει εκ βαθέων έχει δεθεί μαζί σου -δεν είναι και ιδιαίτερα κοινωνικός να μιλάει για τα θέματά του σε άλλους/ άλλες- θέλει να μείνεις στη ζωή του σα φίλη.

Το πιστεύω να σου πω την αλήθεια.. σκεφτόταν ότι θα πρέπει να συμπεριφέρεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο στη σχέση και δεν είχε μια εναλλακτική λύση σε περίπτωση που ερχόταν ο χωρισμός και γι αυτό αγχωνόταν, αλλά τα κρατούσε μέσα του. Κι επειδή τα κρατούσε μέσα του, κι έχει αδύναμο χαρακτήρα, ήταν στα πρόθυρα κρίσης πανικού και δεν ήξερε τι να κάνει. Αλλά ναι, αυτό που είπες ότι έχει δεθεί μαζί μου, ναι, ισχύει. Είναι αρκετά κοινωνικός μεν, αλλά όχι, δεν θα καθίσει να συζητήσει τα θέματά του με άλλους/ες (προσπάθησε, αλλά χωρίς αποτέλεσμα). Μιλάμε πιο πολύ σαν φίλοι τώρα βέβαια και από όσα μου έχει πει, είναι καλά.
Anyways, ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Υποθέτω ότι ο χρόνος θα δείξει.. :)

[αλεξανδρος_77]

σχετικα με αυτο το δικο σου θεμα θα ελεγα τα εξης:
εγω πιστευω γενικοτερα οτι τον ειχες δει φιλικα εξ αρχης απλα επιδη ισος σε καλυπτε σε καπια πραγματα η απλα να ενιοθες ανετα μαζι του να εμινες τελικα μαζι του.
εγω ομως ετσι οπως ψηνεσε συνεχεια με αυτο το θεμα μου δινεις την εντυπωση οτι ενδιαφερεσε γι αυτον απλα η δε ξερεις πως να τον βοηθησεις η σε κουραζει λιγο το ολο θεμα... αλλα για να δεις τη κατασταση να βελτιωνεται προσπαθησε να εισαι κοντα του η τουλαχιστον να τον καταλαβαινεις αλλα αυτο θα πρεπει να ισχυει που λεω.

[Saerwen]

σχετικα με αυτο το δικο σου θεμα θα ελεγα τα εξης:
εγω πιστευω γενικοτερα οτι τον ειχες δει φιλικα εξ αρχης απλα επιδη ισος σε καλυπτε σε καπια πραγματα η απλα να ενιοθες ανετα μαζι του να εμινες τελικα μαζι του.
εγω ομως ετσι οπως ψηνεσε συνεχεια με αυτο το θεμα μου δινεις την εντυπωση οτι ενδιαφερεσε γι αυτον απλα η δε ξερεις πως να τον βοηθησεις η σε κουραζει λιγο το ολο θεμα... αλλα για να δεις τη κατασταση να βελτιωνεται προσπαθησε να εισαι κοντα του η τουλαχιστον να τον καταλαβαινεις αλλα αυτο θα πρεπει να ισχυει που λεω.

Αλέξανδρε καλησπέρα.
Συγγνώμη που δεν απάντησα νωρίτερα, απλά περίμενα να περάσει κάποιος καιρός να ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα για να βάλω κι εγώ σε μια σειρά σκέψεις και συναισθήματα. Ίσως έχεις δίκιο σε αυτό που λες ότι μπορεί να τον είδα φιλικά εξαρχής κι επειδή με κάλυπτε παραπάνω σε κάποια θέματα και με έκανε να νιώθω άνετα να έμεινα μαζί του. Η αλήθεια είναι πως οι παρέες μου δεν περιείχαν ποτέ αγόρια (απλά δεν έτυχε και γι αυτό δεν έχω πολλή άνεση όταν είμαι ανάμεσά τους) και αυτή η σχέση ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη και για εμένα και γι αυτόν. Ίσως γι αυτό να επιμένουμε και οι δύο τόσο πολύ σε αυτό.
Τον τελευταίο καιρό, αν και είχαμε χωρίσει, μιλούσαμε σχεδόν κάθε μέρα, αλλά βλέπαμε ότι δε μου έκανε καλό να μιλάμε καθώς εγώ τον έβλεπα ερωτικά κι αυτός όχι, γι αυτό αποφασίσαμε να κόψουμε επαφή για λίγο καιρό. Μιλήσαμε μόνο στα γενέθλιά του πριν δυο βδομάδες και λίγο χθες. Βέβαια, μου είχε εξομολογηθεί ότι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο είμαι ο άνθρωπός του, καθώς είμαι στο πλάι του ότι και να γίνει, πράγμα που δε γίνεται τόσο πολύ με άλλα άτομα του περιβάλλοντός του, εκτός λίγο πολύ από την αδερφή του.
Αυτές τις μέρες συνειδητοποίησα κι εγώ ότι είναι ο άνθρωπός μου, απλά θα μου πάρει λίγο καιρό να ξεπεράσω την όλη κατάσταση (πρώτος έρωτας κλπ)

Όσο γι αυτό που είπες, ναι, και ενδιαφέρομαι γι αυτόν, και θέλω να τον βοηθήσω, και με κούρασε λίγο η όλη κατάσταση, αλλά κάνω ό,τι μπορώ πλέον να είμαι δίπλα του όταν με χρειάζεται, γιατί όπως είπε κι αυτός σε μένα, και το ίδιο ισχύει και για μένα, την αγάπη που του έχω δεν πρόκειται να μου την πάρει κανένας. Ακούγεται μελό, αλλά έτσι νιώθω. :)

Υ.Γ.1: Συγγνώμη για το μεγάλο ποστ.
Υ.Γ.2: Νομίζω ότι πλέον έχω βγει εκτός θέματος και αισθάνομαι λίγο άσχημα γι αυτό.. δεν πρέπει αυτό να μπει στο τόπικ με τις σχέσεις;

[αλεξανδρος_77]

ετσι κ αλλιως δεν αναμενω απαντησεις αλλα αν απαντησει καπιος τις διαβαζω
παντως μου φαινεσαι λιγο αμηχανη δεν εχεις συνηθισει να συζητας πραγματα απο τη ζωη σου? ε καπια στιγμη θα το συνηθισεις σα τη θαλασσα που στην αρχη σου φαινετε κρυα κ οταν μπεις μεσα καταλαβαινεις οτι ειναι ζεστη..
σε αυτο παντως επιμενω ακομα ειναι αναμενομενο οτι καπιος σε αυτη τη κατασταση θα σου πει οτι θελει να μινει μονος (λογο της καταστασης του αφου αν δεν ειχε αυτη τη ταση δε θα ειχε φτασει σε αυτο το σημειο) αρα αν θελεις να βγει καπιο αποτελεσμα θα κανεις οτι δεν ακους ακομα κ αν στο λεει...
εγω πιστευω οτι ενιωθες ανετα μαζι του επιδη ηταν σα κ σενα ετσι σου θυμιζε τον εαυτο σου κ ενιωθες καλα.
λες πχ οτι η παρεες σου δεν ειχαν ποτε αγορια αλλα θα στοιχηματιζα οτι κ αυτουνου οι παρεες του δεν ειχαν ποτε κοριτσια αφου αν δε μιαζανε δε θα συμπεθεριαζανε
τι συγνωμες ειναι αυτες? ετσι κ αλλιως δε σκαβω αυτη τη στιγμη για να κουραζομαι απλως απαντω αφου περασα μια ζωη ολοκληρη γραφοντας αφου απο οτι φαινεται ειχα κρυφο ποθο να γινω δακτυλογραφος :) αλλα δεν ειμαι ακριβως αυτο τελικα....
χρειαζεστε κ οι δυο να γινετε πιο κοινωνικοι.

[Saerwen]

η αλήθεια είναι πως ναι, δεν έχω συνηθίσει να μιλάω πολύ για τη ζωή μου καθώς μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον της νοοτροπίας 'τί θα πουν οι άλλοι' και, πολύ κακώς, σχηματίζω το χαρακτήρα μου με βάση τη γνώμη των άλλων. Τώρα τελευταία προσπαθώ να το κόψω αυτό βέβαια..
Τελοσπάντων ας γυρίσουμε στο θέμα μας. Η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που του στέλνω μήνυμα αισθάνομαι ότι τον πιέζω. (σήμερα πχ μου είπε να τον αφήσω να προχωρήσει στη ζωή του, όχι απαραίτητα ερωτικά, αλλά γενικά, και αισθάνεται ότι δεν το κάνω). Απλά δε μπορώ να συνηθίσω στο γεγονός ότι θα υπάρχουν μόνο τα τυπικά από δω και στο εξής. Πως γίνεται δύο άνθρωποι, που έζησαν ηρεμίες και καταιγίδες σε μια σχέση, να κάνουν ότι δεν έγινε τίποτα και να είναι απλά δυο γνωστοί;
Απλά δε θέλω να τον πιέζω.. νιώθω ότι θα φύγει και θα είναι σαν να μην έγινε τίποτα ποτέ, γι αυτό και κρατάω αυτή την επαφή. Ναι, ομολογώ πως έχω αρκετές ανασφάλειες κι εγώ με τη σειρά μου, καθώς και ένα φόβο μη μείνω μόνη μου στο τέλος με αυτά που κανω..

Οι παρέα του αποτελείται κυρίως από αγόρια, ναι, αλλά είναι κάπως περισσότερο κοινωνικός από μένα. Αλλά, όπως λέγαμε με μια πολύ καλή μου φίλη, πως γίνεται ένας άνθρωπος που είναι κοινωνικός και πάντοτε πρόθυμος να βοηθήσει, να ταλαιπωρείται από κρίσεις πανικού και αγοραφοβίες;

[αλεξανδρος_77]

δεν ειναι κ τοσο κοινωνικος οσο φενεται απλα μιαζει κοινωνικος αλλα δε μιλα για τον εαυτο του πραγματικα απλα μιλα κ λεει διαφορα για να περνα την ωρα του ετσι απλα.

[Saerwen]

..και για να αποσπάται η προσοχή του ώστε να μη σκέφτεται. Καταλαβαίνω.

εγώ τί προτείνεις να κάνω; θέλω να είμαι δίπλα του, αλλά όχι σε σημείο που να νιώθει ότι τον πιέζω γιατί έτσι φοβάμαι ότι θα φύγει. Αλλά από την άλλη έχουμε και την απόσταση και ίσως βρεθούμε μετά από ένα μήνα (έχουμε ήδη να βρεθούμε από τις διακοπές του Πάσχα όπου ομολογώ είχαμε φιληθεί απλά). Με ποιο τρόπο να είμαι δίπλα του; πχ κανα μήνυμα μια φορά τη βδομάδα; Κι αν αυτός δε μου μιλήσει θεωρώντας ότι δεν είναι σωστό στη φάση που είμαστε; Δε θέλω να του μιλάω μόνο εγώ γιατί φοβάμαι μην τον πιέσω και φανώ εξαρτημένη. Αλλά από την άλλη, τον θεωρώ φίλο μου και με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τον θέλω στη ζωή μου γιατί πάνω από όλα είναι ο άνθρωπος που αγαπώ και νοιάζομαι. Τί προτείνεις;
πωπω καταιγισμός ερωτήσεων.. με συγχωρείς :)

[αλεξανδρος_77]

μεχρι στιγμης εχω μια θολη εικονα για το ολο θεμα αλλα απο αυτα που γραφεις εχω την εντυπωση οτι το εχω πιασει καπως το ολο θεμα αν κ δεν εχω καταλαβει πως το εχω πετυχει αυτο αφου ξαναδιαβασα την ολη συζητιση λεω...
δεν εχω καταλαβει αν προκειται για εναν ανθρωπο χωρις συναισθηματα η προκειται για καπιος που ξερει να κρυβει καλα τα αισθηματα του σε σημειο που οι αλλοι δε τα βλεπουν.. μεχρι στιγμης εχω την εντυπωση οτι συμβαινει το δευτερο..
επισης μαλον θα μεγαλωσε σε ενα περιβαλλον που τιποτα δε θα το προτρεπε να μιλησει κ ετσι κλεινοταν στον εαυτο του συνεχεια
παντως αυτο που ελεγες οτι του ειπες οτι του ειπες να παει σε ψυχολογο κ αυτος μονο που δε σε εβρισε κατι μου θυμιζει γενικοτερα.. δηλαδη ειναι ετσι ψυχρος συνεχεια η τον εχεις πετυχει να ειναι κ θερμος? τον εχεις δει ποτε να μην ειναι ψυχρος? ολο αυτο το στιλ κρυβει κατι?
μεχρι στιγμης εχω την εντυπωση οτι σου λεει οτι θελει να ειναι μονος του επειδη περιμενει να τον πλησιασεις καπια στιγμη
θα σου πω ομως τι υποθετω απο οσα μου εχεις πει ως τωρα..
ειναι αψυχολογιτος μια ζεστη κ μια κρυο αλαζει διαθεση συνεχως τη μια μερα σου λεει ελα κ την αλλη φυγε κ παει λεγοντας...
αν ειναι ετσι θα ειναι σαν καπια που ηξερα που ηταν εξοφρενικα απροβλεπτη σε σημειο που εγω δε μπορουσα να καταλαβω με πιο τροπο αλλαζε διαθεση συνεχως ο φιλος μου ομως μου εδινε την εντυποση οτι συνενοουνταν αρκετα καλα μαζι της αν δε μπορουσα να καταλαβω πως το καταφερνε αυτο μαλον επειδη μιαζαν αρκετα αυτο παντως που ειχα παρατηρισει ειναι οτι σε μενα πχ δεν εξωτερικευε καθολου αυτα που σκεφτοταν ενω στο φιλο μου το εκανε.. πχ μια μερα τη ρωτησα πες μου τη γνωμη εχεις για τον εαυτο σου κ αυτη φρικαρε κ μετα με πηρε με κακο ματι γενικως μου εδινε την εντυπωση οτι ηθελε καπιον που να ηταν σταθερος σε ολα (ενω αυτη δεν ηταν καθολου) για να τον θυμαται οποτε θελει κανονικα δε ξερω αν μπορουσε καπιος να βρει ενα τροπο να συμβιωσει μαζι της ηταν ακατανοητη τουλαχιστον για μενα ο φιλος μου κατι καταλαβαινε απο οσα ελεγε επειδη τεριαζαν μεταξυ τους.

[Saerwen]

λοιπόν είναι ένας άνθρωπος ο οποίος μεγάλωσε σε ένα συναισθηματικά αδύναμο οικογενειακό περιβάλλον -τον είχε πιάσει κρίση πανικού κι ο πατέρας του μην ξέροντας τι να κάνει έφυγε από το σπίτι (του στυλ 'χάλασαν οι διακοπές μας') κι η μητέρα του έβαλε τα κλάματα- και με άσχημα εφηβικά χρόνια (θύμα bullying). Επειδή, όμως θεωρούσε ότι δε μπορούσε να στηριχτεί στους γονείς του για βοήθεια μετά το περιστατικό εκείνο, εσωτερίκευε όλα τα συναισθήματά του, του στυλ 'μπορώ να τα καταφέρω και μόνος μου, δεν έχω ανάγκη κανέναν', κι έτσι μάζευε πολλά μέσα του, μέχρι που πριν από τρία χρόνια έπαθε δυο κρίσεις πανικού τη μία μετά την άλλη και πήγε στο νοσοκομείο. Οι γιατροί του πρότειναν να πάει σε ψυχολόγο, και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν ότι δεν ήταν τρελός για να πάει εκεί.
Όσον αφορά τις σχέσεις του, είχε κάνει αρκετές πριν από μένα, αλλά καμιά τους δεν ήταν σοβαρή. Κι όταν ήμασταν μαζί έκανε πράγματα σε μένα που έκανε ο πατέρας του στη μητέρα του (πείσμωνε, πολλές φορές όταν του έλεγα να κάνουμε καμιά δουλειά στο σπίτι κατέβαζε μούτρα κλπ), και έτσι έβλεπε ότι κι εγώ με τη σειρά μου συμπεριφερόμουν σαν τη μητέρα του (φοβόμουν να του μιλήσω για κάτι από φόβο την αντίδρασή του πχ για ένα ελάττωμά του, ή ζητούσα συνέχεια συγγνώμη με σκοπό να λήξει ένας καυγάς ή μια ρήξη, ακόμη κι αν εγώ είχα δίκιο). Μου έχει πει ότι δε θέλει να γίνει όπως ο πατέρας του, το οποίο με φέρνει πάλι πίσω στο ασταθές οικογενειακό περιβάλλον. Η μητέρα του, αντί να μιλήσει ανοιχτά στον πατέρα του για τα θέματα της οικογένειας (οικονομικά κλπ), μιλούσε σε αυτόν. Δεν ξέρω, ίσως δε θέλουν να δημιουργήσουν καυγάδες στην οικογένεια για να μη χαλάσουν την εικόνα προς τα έξω της 'τέλειας οικογένειας'.
Έτσι ο δικός μου έμαθε να κρύβει τα συναισθήματά του, ενώ είναι πολύ, πολύ ευαίσθητος, καθόλου ψυχρός θα έλεγα, το αντίθετο μάλλον. Και δεν εξωτερικεύει τα κακά συναισθήματα (πχ θυμό -ειδικά θυμό). Απλά πιστεύω ότι πρέπει να βρεθεί σε ένα σταθερό περιβάλλον (ακόμα και η σχέση μας δεν ήταν σταθερή, καθώς λόγω απόστασης πότε βρισκόμασταν και πότε όχι). Το κακό είναι ότι έχει συνδέσει κάποιες άσχημες σκέψεις και γεγονότα με την περίοδο που ήμασταν μαζί, έτσι, και να υπήρχει μια μικρή πιθανότητα να ξαναείμαστε μαζί, την αλλοιώνει όλο αυτό. Γι αυτό και όπως μου είπε, τον προβληματίζει η δέσμευση, κι αν προσπαθήσει για κάτι άλλο, θα είναι μόνο και μόνο για να δει αν αυτά τα 'κακά' συναισθήματα ήταν μόνο μαζί μου, ή αν το έχει γενικά αυτός το θέμα.

[Remedy]

..και για να αποσπάται η προσοχή του ώστε να μη σκέφτεται. Καταλαβαίνω.

εγώ τί προτείνεις να κάνω; θέλω να είμαι δίπλα του, αλλά όχι σε σημείο που να νιώθει ότι τον πιέζω γιατί έτσι φοβάμαι ότι θα φύγει. Αλλά από την άλλη έχουμε και την απόσταση και ίσως βρεθούμε μετά από ένα μήνα (έχουμε ήδη να βρεθούμε από τις διακοπές του Πάσχα όπου ομολογώ είχαμε φιληθεί απλά). Με ποιο τρόπο να είμαι δίπλα του; πχ κανα μήνυμα μια φορά τη βδομάδα; Κι αν αυτός δε μου μιλήσει θεωρώντας ότι δεν είναι σωστό στη φάση που είμαστε; Δε θέλω να του μιλάω μόνο εγώ γιατί φοβάμαι μην τον πιέσω και φανώ εξαρτημένη. Αλλά από την άλλη, τον θεωρώ φίλο μου και με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τον θέλω στη ζωή μου γιατί πάνω από όλα είναι ο άνθρωπος που αγαπώ και νοιάζομαι. Τί προτείνεις;
πωπω καταιγισμός ερωτήσεων.. με συγχωρείς :)

σωστα , φοβασαι...
θα συμφωνησω με το μελος που σου προτεινε να πας σε εναν ψυχολογο να συζητησεις την αναστατωση που προκαλεσε σε σενα αυτη η σχεση, και οχι τα δικα του προβληματα...
νομιζω οτι το προβλημα σου ειναι οτι εισαι ακομα ερωτευμενη με αυτο το αγορι και επειδη σου απεκλεισε το ερωτικο, προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου οτι πρεπει να γινεις νοσοκομα/ψυχολογος του η απλη φιλη για να μπορεσεις να εισαι καπου κοντα του. δεν θελεις να εισαι ψυχολογος του, κοπελα του θελεις να εισαι, αλλα με το ζορι δεν γινεται. αυτος , δεν θελει.
το οτι σου ζητησε να απομακρυνθεις ακομα και απο τον φιλικο σου ρολο, τα λεει ολα, δεν χρειαζεται κατι αλλο.
κι αν θελεις να ξερεις, καλο θα σου κανει αν τον ακουσεις.
οσο μενεις κοντα του, ερεθιζεις στον εαυτο σου την ελλειψη που νοιωθεις απο την ερωτικη σχεση που τελειωσε.