Υπερανάλυση - Υπεραναλύω τα πάντα σε τεράστιο βαθμό!

[Nikolaoss]

Λάθος μου..όχι λίγο κατάθλιψη!!!!!Καταθλιψη

[Nikolaoss]

ΝΙΚΟΛΑΕ ΕΓΩ ΣΑΝ ΑΣΘΕΝΗΣ ΠΛΕΟΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΕΣ ΑΠΟΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΜΕ ΛΙΓΟ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
ΚΑΙ ΔΕ ΜΙΛΑΩ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΣ ΜΙΛΑΩ ΟΤΙ ΘΕΡΑΠΕΥΕΣΑΙ ΑΜΑ ΜΑΘΕΙΣ ΛΙΓΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ
ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΩΡΙΜΑΣΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΕΣΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Η ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΤΕ
ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΑΦΡΙΑ ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΑΚΟΜΑ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΩΡΙΜΑΣΕΙ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙΤΑΙ

Elis.μπορεί να ξέρεις.
Οι γιατροί παρόλο που τους αναφέρω ,super καταθλιπτικά συμπτώματα,αυτοί στην συνταγή γράφουν,γενικευμένη αγχωδη διαταραχή.
Γιατί δεν γράφουν κατάθλιψη,,,,ή δεν αναφέρεται πουθενά ή κατάθλιψη στις συνταγές!!!

[Nikolaoss]

Elis.μπορεί να ξέρεις.
Οι γιατροί παρόλο που τους αναφέρω ,super καταθλιπτικά συμπτώματα,αυτοί στην συνταγή γράφουν,γενικευμένη αγχωδη διαταραχή.
Γιατί δεν γράφουν κατάθλιψη,,,,ή δεν αναφέρεται πουθενά ή κατάθλιψη στις συνταγές!!!

Αυτό το παιδί που αναφέρω
Είμαι εγω

[1984muzzy]

Καλησπέρα σε όλους/ες!
Πάσχω απο υπερανάλυση σε τεράστιο βαθμό. Όταν εννοώ τεράστιο, εννοώ ΤΕΡΑΣΤΙΟ.
Απο πιο μικρό που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι πως πάντα είχα μια τάση να κάνω αναλύσεις σε θέματα. Να θέλω να μάθω το "Γιατί" που λέμε. Τώρα τελευταία όμως η κατάσταση έχει ξεφύγει πάρα μα πάρα πολύ! Δεν υπάρχει λεπτό που μπορώ να ηρεμήσω, το μυαλό μου σκέφτεται συνεχώς τα ίδια και τα ίδια (η καινούρια πράγματα που συμβαίνουν) χωρίς να φτάνει σε ενα αποτέλεσμα. Ειδικά στην αλληλεπίδραση μου με αλλους, είναι το χειρότερο σημείο. Ένα παράδειγμα; Και ενα γειά να πω σε κάποιον στο δρόμο, μπορεί να κάθομαι να το σκέφτομαι ώωωρες το πώς του το είπα, πως το νόμισε αυτός κτλ, κτλ... καταλάβατε σε για τι σημείο μιλάμε! Σκέφτομαι και υπεραναλύω τις σκέψεις των άλλων και οχι μονο...! Εκτός απο το ότι σε εξουθενώνει, μπορεί σιγά-σιγά να σου δημιουργήσει κατάθλιψη και αναβλητικότητα. Την αναβλητικότητα την εχω παρατηρήσει και σε μένα (και κατάθλιψη ίσως; ), πράγματα που είναι και θέλω να κάνω, τα αφήνω!
Παιδιά ειλικρινά τι μπορω να κάνω για να απαλλαγώ απ'όλο αυτό; (η να το μειώσω τουλαχιστον). Υπάρχουν τρόποι για να το παλέψω μόνος μου; Πρέπει να απευθυνθώ σε ειδικό; Τι;; Δεν αντέχω αλλο!!!!! Η υπερανάλυση πως δημιουργείται; Που οφείλεται;

Ευχαριστώ!

Θα ξεκινήσω απο το τέλος.
Συνήθως άμεσος συσχετισμός με τον έλεγχο και την προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Είτε του ελέγχου του εαυτού σου είτε του περιβάλοντος σου.
Επείδη όμως τα πάντα στην ανθρώπινη ψυχολογία ειναι αλυλένδετα και καλείται κανείς, αν θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του, να ψάξει τη ρίζα του προβλήματος,
η τάση για έλεγχο εδώ, μοιάζει να ειναι μια πανίσχυρη άμυνα που προβάλεις προκειμένου να επιβιώσεις, να αυτοσυντηρηθείς ή αν θέλεις... για να μη μείνεις μόνος ή για να μην πάρεις αρνητική απάντηση που δεν θα τροφοδοτήσει την ανάγκη που έχεις για επιβεβαίωση. Γενικά έχεις ανάγκη για επιβεβαίωση? Είσαι ενοχικός? Θέλεις να αποδεικνύεις?
Η τάση για υπερανάλυση όπως την περιγράφεις και με το παράδειγμά σου, γεννάται όταν έχει λόγους.

Περιγράφεις μια κατάσταση στην οποία, για παράδειγμα καλείσαι να "μαντέψεις" πως μπορεί να πήρε κάποιος, την κουβέντα που του είπες. Σενάρια και εικασίες πίσω απο προβληματικά ΑΝ, ΊΣΩΣ και γενικά αμφιβολίες. Θα μπορούσες να είσαι κάλλιστα ενας εξαιρετικός σεναριογράφος αλλά στην πραγματική ζωή (διάδραση και επικοινωνία) δεν χωράνε σενάρια πριν αυτά συμβούν επείδη φοβόμαστε αυτό που θα αντιμετωπίσουμε. Στην πραγματκή ζωή ρωτάμε για να μάθουμε κάτι οταν το θέλουμε ή όταν δεν μπορούμε (για χ,ψ λόγους) να ρωτήσουμε πως το πήρε ο άλλος, τότε καλό ειναι να λέμε "χέστηκα" όπως και να το πήρε ο άλλος. Δεν ειναι ούτε απάθεια, ούτε εγωισμός. Ο άλλος δεν ειναι μουγγός. Αν θέλει να μας πεί οτι ενοχλείται ας το πεί.
Εγώ και η κουβέντα μου ειναι αυτή και μας στηρίζω και τους δυο ταυτόχρονα γιατι μας γουστάρω και τους δύο και αμα λάχει μας βάζω και παράσημο γιατι με αγαπάω.

Οι τελευταίες όμως αυτές 3 σειρές, ειναι θεωρήματα. Ειναι το ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ. Το μετά. Για να φτάσεις εκεί, χρειάζεται προσωπική 'δουλειά'.
Χρειάζεται να πάς σε έναν ειδικό που να τον εμπιστευτείς και να μιλήσετε. Εγω προσωπικά θα σου πρότεινα ψυχίατρο ΑΛΛΑ ΥΠΟ ΕΝΑΝ ΟΡΟ. Να ξεκινήσεις συνεδρίες μαζί του.
Συζήτηση. Αν ειναι να πας σε ψυχίατρο και αυτός να σου γράψει συνταγή (εαν και εφόσον χρήζεις, δεν το ξέρω) και να τα "λετε" υπο αυτές τις συνθήκες τότε μην πάς.
Απο την άλλη, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο ΑΛΛΑ πάλι με συστηματικές συνεδρίες.
Αυτό για το οποίο αγωνιάς ΛΥΝΕΤΑΙ, μην αγχώνεσαι. Χρειάζεται να τα βρείς λίγο με τον εαυτό σου, να σε βοηθήσεις να προβάλλεις τα 'θέλω σου' όπως ο ίδιος λές και να κατευνάσεις την ένταση των αμυνών που προβάλλεις. Και η αναβλητικότητα που αναφέρεις άμυνα μπορεί να ειναι. Οι άμυνες ΔΕΝ ειναι κακές. Το αντίθετο. Για να μας σώσουν τις προβάλλουμε. Απλά οταν γίνεται υπερ-χρησιμοποίηση γίνεται πρόβλημα.

[elis]

ΕΓΩ ΡΕ ΨΗΛΕ ΞΕΡΩ ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ ΟΤΙ ΑΜΑ ΩΡΙΜΑΣΕΙ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑΤΡΕΥΟΝΤΑΙ
ΔΛΔ Η ΚΑΠΟΙΑ ΓΙΑΤΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΤΕ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΑ
ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΣΟΥ ΔΛΔ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΛΟΣ
ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΛΕΩ ΟΛΟ ΠΑΡΑΝΟΙΚΑ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΩ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ
ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΑΝΕΙ ΔΛΔ ΝΑ ΠΑΡΩ ΚΑΤΙ
ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΒΑΡΕΤΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΙΘΗΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΛΕΩ ΔΛΔ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΟΛΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ
ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΜΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΛΟΓΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ
ΚΟΙΤΑΞΕ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΣ ΠΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΤΙ ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΑΥΤΑ ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΟΛΑΣ ΜΙΣΟ ΣΥΝΕΧΙΖΩ

[elis]

ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΘΕΣ ΝΑ Σ ΠΩ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΕΓΓΥΗΜΕΝΗ ΤΡΕΞΕ 3000 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ
ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΘΑ ΣΟΥ ΧΟΥΝ ΦΥΓΕΙ ΟΛΑ ΦΕΡΕ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΕΔΩ
ΦΕΡΕ ΟΤΙ ΘΕΣ ΟΛΟΙ ΘΑ ΣΤΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΝΕΙΣ;ΕΝΤΑΞΕΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟ ΑΓΟΥΡΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΑΛΛΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ
ΚΑΙ ΠΑΣ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΚΑΙ Σ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΧΑΠΑΚΙΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΑΠΕ
ΕΓΩ ΠΑΛΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΙΝΩ ΑΘΛΗΤΗΣ ΓΤ ΗΞΕΡΑ ΘΑ ΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΓΕΡΟΣ ΘΑ ΧΩ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΤΑ ΒΛΕΠΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ
ΚΑΙ ΤΑ ΗΘΕΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΤΕΣΠΑ ΤΩΡΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΒΛΕΜΜΕΝΑ ΟΠΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΧΕΙΣ ΚΑΛΟ ΣΩΜΑ ΚΑΛΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ ΘΑ ΣΤΕΚΕΣΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟ
ΚΑΙ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΑ ΛΕΜΕ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΠΛΑΚΑ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ

[hypan]

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ όλους που ασχολείστε με το θέμα μου

Θα ξεκινήσω απο το τέλος.
Συνήθως άμεσος συσχετισμός με τον έλεγχο και την προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Είτε του ελέγχου του εαυτού σου είτε του περιβάλοντος σου.
Επείδη όμως τα πάντα στην ανθρώπινη ψυχολογία ειναι αλυλένδετα και καλείται κανείς, αν θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του, να ψάξει τη ρίζα του προβλήματος,
η τάση για έλεγχο εδώ, μοιάζει να ειναι μια πανίσχυρη άμυνα που προβάλεις προκειμένου να επιβιώσεις, να αυτοσυντηρηθείς ή αν θέλεις... για να μη μείνεις μόνος ή για να μην πάρεις αρνητική απάντηση που δεν θα τροφοδοτήσει την ανάγκη που έχεις για επιβεβαίωση. Γενικά έχεις ανάγκη για επιβεβαίωση? Είσαι ενοχικός? Θέλεις να αποδεικνύεις?
Η τάση για υπερανάλυση όπως την περιγράφεις και με το παράδειγμά σου, γεννάται όταν έχει λόγους.

Περιγράφεις μια κατάσταση στην οποία, για παράδειγμα καλείσαι να "μαντέψεις" πως μπορεί να πήρε κάποιος, την κουβέντα που του είπες. Σενάρια και εικασίες πίσω απο προβληματικά ΑΝ, ΊΣΩΣ και γενικά αμφιβολίες. Θα μπορούσες να είσαι κάλλιστα ενας εξαιρετικός σεναριογράφος αλλά στην πραγματική ζωή (διάδραση και επικοινωνία) δεν χωράνε σενάρια πριν αυτά συμβούν επείδη φοβόμαστε αυτό που θα αντιμετωπίσουμε. Στην πραγματκή ζωή ρωτάμε για να μάθουμε κάτι οταν το θέλουμε ή όταν δεν μπορούμε (για χ,ψ λόγους) να ρωτήσουμε πως το πήρε ο άλλος, τότε καλό ειναι να λέμε "χέστηκα" όπως και να το πήρε ο άλλος. Δεν ειναι ούτε απάθεια, ούτε εγωισμός. Ο άλλος δεν ειναι μουγγός. Αν θέλει να μας πεί οτι ενοχλείται ας το πεί.
Εγώ και η κουβέντα μου ειναι αυτή και μας στηρίζω και τους δυο ταυτόχρονα γιατι μας γουστάρω και τους δύο και αμα λάχει μας βάζω και παράσημο γιατι με αγαπάω.

Οι τελευταίες όμως αυτές 3 σειρές, ειναι θεωρήματα. Ειναι το ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ. Το μετά. Για να φτάσεις εκεί, χρειάζεται προσωπική 'δουλειά'.
Χρειάζεται να πάς σε έναν ειδικό που να τον εμπιστευτείς και να μιλήσετε. Εγω προσωπικά θα σου πρότεινα ψυχίατρο ΑΛΛΑ ΥΠΟ ΕΝΑΝ ΟΡΟ. Να ξεκινήσεις συνεδρίες μαζί του.
Συζήτηση. Αν ειναι να πας σε ψυχίατρο και αυτός να σου γράψει συνταγή (εαν και εφόσον χρήζεις, δεν το ξέρω) και να τα "λετε" υπο αυτές τις συνθήκες τότε μην πάς.
Απο την άλλη, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο ΑΛΛΑ πάλι με συστηματικές συνεδρίες.
Αυτό για το οποίο αγωνιάς ΛΥΝΕΤΑΙ, μην αγχώνεσαι. Χρειάζεται να τα βρείς λίγο με τον εαυτό σου, να σε βοηθήσεις να προβάλλεις τα 'θέλω σου' όπως ο ίδιος λές και να κατευνάσεις την ένταση των αμυνών που προβάλλεις. Και η αναβλητικότητα που αναφέρεις άμυνα μπορεί να ειναι. Οι άμυνες ΔΕΝ ειναι κακές. Το αντίθετο. Για να μας σώσουν τις προβάλλουμε. Απλά οταν γίνεται υπερ-χρησιμοποίηση γίνεται πρόβλημα.

Ευχαριστώ για την αναλυτικότατη απάντηση

Δηλαδή αν κατάλαβα καλά, η τάση για υπερανάλυση δημιουργείται απο ενα άτομο απο φόβο μη τυχόν και μείνει εκτός απο την κοινωνία ας πουμε (μόνος); Θέλει να μπορεί να "προβλέπει" (και εδω έρχεται η υπερανάλυση) μέσω τις υπερανάλυσης όλες τις σκέψεις για τον αν με αυτά που λέει η κάνει οι αλλοι τον απωθούν η οχι;
Η αλήθεια για εμένα είναι οτι δυστυχώς νιώθω να χρειάζομαι την ανάγκη για επιβεβαίωση. Δηλαδή, όταν κάνω κάτι με ενδιαφέρει τι θα πουν οι άλλοι κτλ...
όπως επίσης και οτι επηρεάζομαι απο τις απόψεις αλλων για εντελώς άσχετα θέματα. Μπορεί πχ να έχω μια δική μου γνώμη για κατι αλλα αν ο αλλος μου πει κάτι διαφορετικό τότε θα "κλονιστεί" η δική μου άποψη. Τι ακριβώς εννοείς οταν λες αν είμαι ενοχικός; Όχι δεν με ενδιαφέρει να αποδυκνείω πράγματα....

Η αναβλητικότητα πως μπορει να θεωρηθεί ως άμμυνα; Αναλυσέτο αν θέλεις

[elis]

ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΣΟΥ
ΟΤΑΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ Σ ΛΕΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΝΤΟ ΤΟΥ
ΚΑΙ ΣΥ ΘΑ Τ ΛΕΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΓΤ ΕΙΝΑΙ Η ΑΟΠΨΗ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΖΕΙΣ
ΤΟΤΕ ΘΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΙΣ ΚΑΤΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΘΑ ΣΤΑΝΙΑΡΕΙΣ

[1984muzzy]

Όλες αυτές οι λέξεις και έννοιες έχουν σίγουρα συσχετισμούς μεταξύ τους. Το ένα πυροδοτεί το άλλο κατά κάποιο τρόπο. Το χαρακτηριστικό ότι υπεραναλύεις σε τέτοιο βαθμό (και με βάση το παράδειγμά σου) είναι πιστεύω πολύ μετά. Αυτό που φαίνεται. Ένα χαρακτηριστικό μέσα σε ένα κουβάρι συσχετισμών. Εύλογα ρωτάς στο αρχικό σου ερώτημα πως προκύπτει!? Όλοι οι άνθρωποι προσπαθούμε να επιβιώσουμε. Σ αυτή την προσπάθεια μέσα, προβάλλουμε άμυνες, ενορμήσεις, και συμπεριφορές που βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Κάπου εδώ μπαίνει και η ανάγκη για αποδοχή, καθώς επίσης και η λέξη μοναξιά αλλά από την άλλη πλευρά. Η ανάγκη για αποδοχή και το να αποφευχθεί η μοναξιά, προσωπικά θεωρώ ότι είναι στην αρχή του κουβαριού. Ή ίσως η ΜΗ αγάπη του εαυτού μας να ήταν στην αρχή ΑΡΧΗ, δε ξέρω. Anyway, Πρωτίστως και κύρια να αποδεχτούμε εμάς τους ίδιους (και να μην ενοχοποιηθούμε από τους ίδιους τους εαυτούς μας) αλλά και ταυτόχρονα να γίνουμε αποδεκτοί στο σύνολο --> μέσω της επιβεβαίωσης που γράφεις παραπάνω. ΌΛΑ αυτά, είναι πολύ φυσιολογικά για κάθε άνθρωπο. ΠΡΟΣΕΞΕ όμως! Ο βαθμός αλλάζει. Η ανάγκη του καθενός δεν είναι ίδια. Όταν οι ανάγκες αυτές είναι υπέρμετρες, δημιουργούνται προβλήματα γιατί είναι πολύ πιθανό σ αυτές τις περιπτώσεις να μη συμφωνούμε με τον εαυτό μας.

Εδώ ΙΣΩΣ χρησιμοποιείς την υπερανάλυση ως μέσο για να γίνεις αποδεκτός προσπαθώντας να ΕΛΕΓΞΕΙΣ την κατάσταση. Προσπαθείς να φτάσεις στη γνώση. Για το λόγο ακριβώς αυτό, κατά τη γνώμη μου η υπερανάλυση έχει και στοιχεία τέλειας συνθήκης. Η γνώση πέραν του ότι δεν έχει τελειωμό, αναλογίσου ότι στην περίπτωση σου προσπαθείς να φτάσεις σ αυτήν εικάζοντας και θεωρώντας. Σκέψου μόνος σου αν έχει τελειωμό σ αυτή την περίπτωση! Πρόσεξε όμως κάτι σημαντικό εδώ γιατί υπάρχει πάντα αυτό. Οι εικασίες και τα σενάρια βασίζονται σε ένα μεγάλο βαθμό στην ψυχολογική μας κατάσταση. Αυτή θα επηρεάσει άμεσα το ασυνείδητο από το οποίο θα αντλήσεις τις πεποιθήσεις σου. Ως εκ τούτου, στις περιπτώσεις που είμαστε πεσμένοι ψυχολογικά, το φίλτρο είναι μαύρο και έχει ροπή που θα εξυπηρετήσει τη ‘σκοτεινή πλευρά’.

Για να στο πω απλά με ένα παράδειγμα. Πες ότι κάθεσαι και σκέφτεσαι για ποιο λόγο κάποιος στην καφετέρια σου είπε μια κουβέντα. Ως υπεραναλύτής θα κάτσεις και θα σκεφτείς εγώ σου λέω 10 πιθανές εκδοχές. Στην ίδια περίπτωση ένας που δεν συνηθίζει να μπαίνει σε διαδικασία να την ‘ψάξει’, στην προκειμένη θα σκεφτεί εγώ σου λέω μόνο 3 σενάρια.
Την ώρα που ο άλλος συν του ότι θα έχει ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ανάμεσα στα σενάρια και είναι πολύ πιθανό να πέσει μέσα σε ένα από τα τρία που επέλεξε, εσύ θα σπάς ακόμα το κεφάλι σου και οι 10 εκδοχές σου κατά μεγάλη πιθανότητα θα είναι εκτός φάσματος προβλέψεων γιατί και οι 10 εκδοχές σου πέρασαν από μαύρο φίλτρο. Εδώ το βλέπεις το ΕΜΠΟΔΙΟ? Εμπόδιο στις σχέσεις σου, στις φιλίες σου, στη δουλειά σου... παντού. Γενικότερα μιλώντας, κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την κατάθλιψη.

Στην ερώτηση σου τι εννοώ αν είσαι ενοχικός, χρησιμοποιώ επίθετο για να δηλώσω αν έχεις την ΤΑΣΗ να ενοχοποιείς τον εαυτό σου. Αν το κάνεις, πόσο συχνά? Αυτό.
Σε σχέση με την αναβλητικότητα επιφυλάσσομαι γιατί αυτούσια σαν λέξη δεν περιγράφεται ανάμεσα στους αμυντικούς μηχανισμούς του φρόυντ, αλλά κάτι μου λέει ότι μπορεί να πρόκειται σαν μια αμυντική στάση υπό συνθήκες. Αν για παράδειγμα καθυστερείς μια κατάσταση ή γεγονός που ξέρεις από πριν ότι μπορεί να σου προκαλέσει συναισθήματα πχ. δυσφορίας ή φόβου, η αναβολή για μετά είναι ο καλύτερος τρόπος για να ‘ξεκλέψεις’ χρόνο. Ένας τρόπος για να αποφύγει κανείς να αντιμετωπίσει, το τώρα. Άσχετα αν θα το αντιμετωπίσει μετά.