Η δικια μου ''συνθετη'' μεγαλη ιστορια.

[NickosDark]

Nίκο μου καλησπέρα κι από μένα, καταρχήν να σου πω ότι σε θαυμάζω γιατί πέρασες και περνάς τόσο δύσκολα πράγματα για ένα παιδί κι όμως είσαι εδώ και παλεύεις ακόμα να καταφέρεις το καλύτερο. Έχω περάσει και περνάω κάποιες φορές ακόμα κρίσεις πανικου.. ξέρω πως είναι ένας εφιάλτης που δύσκολα κάποιος μπορεί να αντιληφθεί τι είναι αν δε το έχει ζήσει ο ίδιος ή κάποιος κοντινός του. Ξέρω πως είναι ο εκφοβισμός στο σχολείο αλλά και η αρνητική προσοχή από άτομα που δε θες κυρίως όταν προσπαθούμε να μείνουμε μακριά της όποιας προσοχής και θέλουμε απλά την ησυχία μας. Θα σου πω αφενώς το εξής που μου είχε πει και μένα η θεραπεύτριά μου για τις κρίσεις : ότι προέρχονται από υπερβολική πίεση που πολλές φορές ασκούμε στον εαυτό μας και εμείς οι ίδιοι άθελά μας. Προφανώς σε σένα προέρχονται και από εξωτερική πίεση, από όσα βιώνεις στην οικογένεια ή τη σχολή, την υγέια κτλ. Αυτό που χρειάζεται να κάνεις απλό στα λόγια δύσκολο στην πράξη είναι να αφιερωθείς για λίγο έστω στον εαυτό σου. Δε χρειάζεται κάτι ακραίο, μια μικρή όμορφη πράξη για σένα είτε είναι αυτό να πας γυμναστήριο, είτε να διαβάσεις ένα ωραίο βιβλίο, να δεις μια σειρά που σε ιντριγκάρει, οτιδήποτε όμως που δεν αφορά άλλους παρά μόνο εσένα. Αν αυτό το βάλεις στη ζωή σου σαν μια μικρή γωνιούλα για σένα που θα μπορείς να αποφορτώνεσαι και να είσαι εκεί για σένα και μόνο θα δεις ότι ένα κομμάτι της πίεσης θα φύγει σιγά σιγά.. Γιατί ουσιαστικά ο πανικός έρχεται επειδή νιώθουμε ότι όσα κάνουμε δεν είναι για μας,δε μας γεμίζουν αν και πρέπει να τα κάνουμε κάποιες φορές ή απλά δε μας ταιριάζουν. Το νόημα είναι σιγά σιγά να βρεις το ποιος είσαι, το τι πραγματικά σε γεμίζει όσο χρόνο κ αν σου πάρει τον αξίζεις και τον χρειάζεσαι

Και όσο για αυτούς που ασχολούνται μαζί σου προσπάθησε όσο μπορείς (δε λέω ότι πάντα γίνεται και είναι εύκολο) να τους αγνοείς και να μη τους δίνεις τροφή να ασχολούνται.Δεν είσαι κάτι παράξενο, απλά διαφορετικό και το διαφορέτικό πάντα ενοχλεί δυστυχώς. Απλά κράτα τους μακριά σου. Προσπάθησε να σε θωρακίσεις με πράγματα και άτομα που αγαπάς και μόνο και σιγά σιγά αφού ξεπεράσεις κάθε άγχος και φοβία θα δεις πως θα τολμάς όλο και κάτι περισσότερο που τώρα σου φαίνεται βουνό ή άπιαστο. Χρειάζεσαι χρόνο για σένα και κυρίως να ζεις για σένα όπως σου είπαν και άλλοι. Όσο μπορείς, έστω και μια ώρα να σου αφιερώνεις κάθε μέρα είναι πολύτιμο.

Σε ευχαριστω παρα πολυ για τα λογια σου πραγματικα με ζεσταναν λιγο τωρα που νιωθω πραγματικα οτι ειμαι μεσα στην αβυσσο παλι. Εχω τα πραγματα υποτιθεται που με κανουν να ξεχνιεμαι και να αφιερωνω χρονο σε μενα. Πηγα εκανα καποια ψωνια, καθομαι βλεπω καποια αγαπημενα προγραμματα, ασχολουμαι με την φωτογραφια ερασιτεχνικα, περναω χρονο με το να δοκιμαζω καινουργια λουκ να κανω ενα daydreaming να θετω στοχους, να αποκταω νεα κινητρα κλπ. Και οντως με βοηθανε, αλλα μετα κατι θα γινει και θα με στραγγιξει οπως αυτο τωρα ας πουμε και θα νιωθω αδειος και παλι...

Η νονα δεν μπορει να περιμενει μεχρι να τα δωσει πισω η μητερα σου? και εαν τα δωσεις εσυ ....θα τα ξανα παρεις πισω απο την μητερα σου? εαν οχι πες της οτι καποια στιγμη τα θες

Θα τα ξαναπαρω, αλλα στον βωμο του να μην πληρωσουμε τα 600 ευρω που ηρθε 2μηνια ΔΕΗ, + ολα τα εξοδα τα οποια εχουμε και τα χρεη... Ουσιαστικα αυτο που με θυμωσε ειναι οτι τα κανονισαν ολα χωρις την συγκαταθεση μου... Ενιωσα τοσο μεγαλη οργη που δεν μπορουσα να την νιωσω σαν συναισθημα, απλα αρχισα να ζαλιζομαι και να μην νιωθω καλα, βαρεσα το χερι μου στην κουπαστη της σκαλας και κοντεψε να σπασει μετα ενιωθα το κεφαλι μου βαρυ και μουδιασμενο, μεχρι και τις τριχες απο το μουστακι... Και κατακλιστηκα απο απελπισια οπως και πολλοι αλλοι ελληνες νομιζω, δεν βρισκω δηλαδη το συναισθημα αυτο κατι που το εχω μονο εγω και αχ cry me a river, δεν θα πρεπε να γκρινιαζω γιατι υπαρχουν πολυ χειροτερα αλλα διχαζομαι και μια πλευρα του εαυτου μου λεει δεν αντεχω αλλο πια... Τωρα νιωθω απλα το απολυτο τιποτα... Προσπαθησα να κλαψω να εκτονωθω παλι ματαια ομως... Νιωθω απλα κενος στην προκειμενη φαση και θελω να ξυπνησω οταν εχει τελειωσει ολο αυτο...

[treasure_octopus]

Σε ευχαριστω παρα πολυ για τα λογια σου πραγματικα με ζεσταναν λιγο τωρα που νιωθω πραγματικα οτι ειμαι μεσα στην αβυσσο παλι. Εχω τα πραγματα υποτιθεται που με κανουν να ξεχνιεμαι και να αφιερωνω χρονο σε μενα. Πηγα εκανα καποια ψωνια, καθομαι βλεπω καποια αγαπημενα προγραμματα, ασχολουμαι με την φωτογραφια ερασιτεχνικα, περναω χρονο με το να δοκιμαζω καινουργια λουκ να κανω ενα daydreaming να θετω στοχους, να αποκταω νεα κινητρα κλπ. Και οντως με βοηθανε, αλλα μετα κατι θα γινει και θα με στραγγιξει οπως αυτο τωρα ας πουμε και θα νιωθω αδειος και παλι...



Θα τα ξαναπαρω, αλλα στον βωμο του να μην πληρωσουμε τα 600 ευρω που ηρθε 2μηνια ΔΕΗ, + ολα τα εξοδα τα οποια εχουμε και τα χρεη... Ουσιαστικα αυτο που με θυμωσε ειναι οτι τα κανονισαν ολα χωρις την συγκαταθεση μου... Ενιωσα τοσο μεγαλη οργη που δεν μπορουσα να την νιωσω σαν συναισθημα, απλα αρχισα να ζαλιζομαι και να μην νιωθω καλα, βαρεσα το χερι μου στην κουπαστη της σκαλας και κοντεψε να σπασει μετα ενιωθα το κεφαλι μου βαρυ και μουδιασμενο, μεχρι και τις τριχες απο το μουστακι... Και κατακλιστηκα απο απελπισια οπως και πολλοι αλλοι ελληνες νομιζω, δεν βρισκω δηλαδη το συναισθημα αυτο κατι που το εχω μονο εγω και αχ cry me a river, δεν θα πρεπε να γκρινιαζω γιατι υπαρχουν πολυ χειροτερα αλλα διχαζομαι και μια πλευρα του εαυτου μου λεει δεν αντεχω αλλο πια... Τωρα νιωθω απλα το απολυτο τιποτα... Προσπαθησα να κλαψω να εκτονωθω παλι ματαια ομως... Νιωθω απλα κενος στην προκειμενη φαση και θελω να ξυπνησω οταν εχει τελειωσει ολο αυτο...

Μακάρι να αισθάνεσαι ζεστασιά από την παρέα μας εδώ έστω και διαδικτυακά,αυτός είναι ο σκοπός Απλά θα πω και πάλι ότι είπα και σε άλλα παιδιά εδώ. Ότι δεν είμαστε μόνοι σε ότι περνάμε. Έχεις κάθε δικαίωμα να νιώθεις και θυμωμένος και στεναχωρημένος. Θύμωσε, κλάψε , ξέσπασε. Κι εγώ το κάνω και πρέπει να το κάνουμε ,να εκφραζόμαστε αλλιώς μένει η πίεση μέσα και μας τρώει. Μη σκέφτεσαι και τους άλλους ή τι προβλήματα υπάρχουν. Ναι είναι και άλλοι άνθρωποι σε άσχημη θέση, ναι και άλλοι είμαστε άνεργοι ή με χάλια οικονομικά,χρέη και άλλοι δουλεύουν σα σκλάβοι, σημασία έχει εσύ πως είσαι και αισθάνεσαι. Μίλα λίγο εσύ με εσένα.. ξέρω ότι έχεις να νοιαστείς για πολλά αλλά ίσως την επόμενη μέρα..τώρα αφιέρωσε λίγο εσένα σε εσένα.. ακόμα και για να κλάψεις,να θυμώσεις ή να ξεσπάσεις κι αυτά δικά σου είναι και ας τα έχουν προκαλέσει άλλοι. Όλα αυτά ακόμα και τα αρνητικά αισθήματα είναι ένα βήμα προς το να νιώσεις τον εαυτό σου και τα θέλω σου και σιγά σιγα να κάνεις κάποια πράξη. Μη σε νοιάζει και το αν γκρινιάζεις, γκρίνιαξε,νιώσε λίγο ελεύθερος γιατί σου αξίζει. Το κενό θα γεμίσει απλά μη πιέζεσαι για το πότε.. θα γίνει γιατί το προσπαθείς.

[NickosDark]

Respect τεραστειο σε αυτο που εγραψες...

Το εφαρμοσα και καθησα ακουσα πολυ δυνατα μουσικη και εκτονωθηκα... Νιωθω πολυ καλυτερα, με ενοχλει ακομα αυτο το νεο που ακουσα βεβαια απο την μανα μου και τα συναφη αλλα τουλαχιστον θα κοιμηθω και αυτο το βραδυ... Θελω τοσο πολυ να τα βγαλω ολα αυτα που μαζευω στην επιφανεια και να ανακουφιστω... Νιωθω λες και ειμαι δυσκοιλιος ειλικρινα :P Και οντως εχεις απολυτο δικιο με το ολο θεμα της καταπιεσης... Ποσο χαιρομαι που εκανα το βημα και εκανα εγγραφη στο φορουμ ειλικρινα...

[treasure_octopus]

Respect τεραστειο σε αυτο που εγραψες...

Το εφαρμοσα και καθησα ακουσα πολυ δυνατα μουσικη και εκτονωθηκα... Νιωθω πολυ καλυτερα, με ενοχλει ακομα αυτο το νεο που ακουσα βεβαια απο την μανα μου και τα συναφη αλλα τουλαχιστον θα κοιμηθω και αυτο το βραδυ... Θελω τοσο πολυ να τα βγαλω στην επιφανεια και να ανακουφιστω... Νιωθω λες και ειμαι δυσκοιλιος ειλικρινα :P Και οντως εχεις απολυτο δικιο με το ολο θεμα της καταπιεσης... Ποσο χαιρομαι που εκανα το βημα και εκανα εγγραφη στο φορουμ ειλικρινα...

ήδη το έκανες και ξεπέρασες τη ''δυσκοιλιότητα'' :P γι'απόψε και αυτό κράτα στο μυαλό σου και για απόψε και για τις επόμενες μέρες. Βγήκαν στην επιφάνεια, το κατάφερες!! Μπράβο!!! η μουσική όντως έχει αυτή τη δύναμη και την χρησιμοποιώ όσο περισσότερο γίνεται. Μείνε λοιπόν σε αυτό που ειπώθηκε εδω μέσα και άφησέ σου χρόνο. Και τον χρειάζεσαι (και όπως βλέπεις έχει θετικά αποτελέσματα) και τον αξίζεις με τόσα που έχεις περάσει και περνάς. Άρα? τι μένει? να τον απολαύσεις και μη ξεχνάς πως σιγά σιγά θα φτάσεις να καταφέρνεις και όσα τώρα φοβάσαι. Απλά πρώτα εσύ και ο χρόνος σου και θα έρθουν όλα, είναι η φυσική ροή.. ανεξαρτήτως εμποδίων..τα εμπόδια δε σταματάνε ποτέ, αλλά όσο και να πέφτεις από αυτά μη ξεχνάς λίγο χρόνο για σένα, μια μικρή γωνίτσα να φύγει λίγη πίεση όπως τώρα.

[arntaben]

Respect τεραστειο σε αυτο που εγραψες...

Το εφαρμοσα και καθησα ακουσα πολυ δυνατα μουσικη και εκτονωθηκα... Νιωθω πολυ καλυτερα, με ενοχλει ακομα αυτο το νεο που ακουσα βεβαια απο την μανα μου και τα συναφη αλλα τουλαχιστον θα κοιμηθω και αυτο το βραδυ... Θελω τοσο πολυ να τα βγαλω ολα αυτα που μαζευω στην επιφανεια και να ανακουφιστω... Νιωθω λες και ειμαι δυσκοιλιος ειλικρινα :P Και οντως εχεις απολυτο δικιο με το ολο θεμα της καταπιεσης... Ποσο χαιρομαι που εκανα το βημα και εκανα εγγραφη στο φορουμ ειλικρινα...

Μπραβο!!!!!

[NickosDark]

Σημερα το πρωι με το που ξυπνησα ειδα την μαμα μου να κλαιει με μαυρο δακρυ για την ολη κατασταση...

Και αμαν να τρεξω να βγαλω τα λεφτα να τα δωσω στην νονα μου κλπ. Να της εξηγω οτι εχω τραβηξει ηδη λεφτα εγω για τον εαυτο μου και δεν θα μπορουσα να συμπληρωσω ουτε καν τα 2/3 του συνολικου ποσου. Και εκει απλα ενιωθα κυμματα πανικου να μου μεταφερονται για το οτι καναμε κατι πολυ κακο τωρα και δεν ειμαστε τυπικοι... Πφφφφ


Γενικα μου μεταφερει και η ιδια παρα πολυ πανικο και φοβο. Τον Φεβρουαριο που επρεπε να κανω μια εξαγωγη φρονιμητη μου ελεγε πως εαν δεν τον βγαλω μπορει να αποκτησω προβληματα μεχρι και με την καρδια μου... Την κοροιδεψα αλλα το σκεφτομουν 2 μερες ασταματητα σαν γεγονος... Με δηλητηριασε το μυαλο και τελικα εβγαλα τον φρονιμητη και πονουσα αδικα 3ις μερες..

[treasure_octopus]

Σημερα το πρωι με το που ξυπνησα ειδα την μαμα μου να κλαιει με μαυρο δακρυ για την ολη κατασταση...

Και αμαν να τρεξω να βγαλω τα λεφτα να τα δωσω στην νονα μου κλπ. Να της εξηγω οτι εχω τραβηξει ηδη λεφτα εγω για τον εαυτο μου και δεν θα μπορουσα να συμπληρωσω ουτε καν τα 2/3 του συνολικου ποσου. Και εκει απλα ενιωθα κυμματα πανικου να μου μεταφερονται για το οτι καναμε κατι πολυ κακο τωρα και δεν ειμαστε τυπικοι... Πφφφφ


Γενικα μου μεταφερει και η ιδια παρα πολυ πανικο και φοβο. Τον Φεβρουαριο που επρεπε να κανω μια εξαγωγη φρονιμητη μου ελεγε πως εαν δεν τον βγαλω μπορει να αποκτησω προβληματα μεχρι και με την καρδια μου... Την κοροιδεψα αλλα το σκεφτομουν 2 μερες ασταματητα σαν γεγονος... Με δηλητηριασε το μυαλο και τελικα εβγαλα τον φρονιμητη και πονουσα αδικα 3ις μερες..

Καλησπέρα και πάλι. Οι μαμάδες αλλά γενικά και οι γονείς έχουν μια αρνητική δύναμη πολλές φορές να μας ελέγχουν το μυαλό. Είναι λογικό όταν ζούμε μαζί τους τον περισσότερο καιρό της ζωής μας και τις περισσότερες ώρες. Είναι επίσης λογικό επειδή τους έχουμε στο μυαλό μας ως άτομα που ξέρουν πολλά,έμπειρα, άξια εμπιστοσύνης πολλές φορές και υποσυνείδητα είναι τόσο χαραγμένο αυτό που δε μπορεί να φύγει. Είναι επίσης λογικό. Καθώς αυτοί μας μεγάλωσαν, μας κράτησαν αγκαλιά, μας δίδαξαν. Όμως όχι μόνο δε τα ξέρουν όλα, αλλά κάνουν και σημαντικά λάθη όπως άλλωστε κι εμείς. Γι αυτό πρέπει να μάθουμε και να προσπαθούμε να ζούμε ναι μεν με αυτούς αλλά όχι μόνο με αυτούς και για αυτούς. Πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη τους ακόμα κι αν τα πληρώνουμε εμείς και να τα βλέπουμε όχι μόνο ως βάρος (ναι είναι πολλές φορές) αλλά και σαν δίδαγμα. Έτσι θα έχουμε κερδίσει κάτι για εμάς, για τη προσωπική μας γωνίτσα που λέγαμε χθες. Και ακριβώς επειδή θα έχει μπει σιγά σιγά στο μυαλό μας ότι κάνουν λάθη και επομένως δε τα ξέρουν όλα η επιρροή που έχουν πάνω μας σιγά σιγά μειώνεται. Πρέπει να μένεις λοιπόν στο εσένα. Μην αφήνεις τον εαυτό σου ότι και να συμβει. Στο έγραψα και χθες. Προβήματα θα σκάνε συνεχώς αλλά εσύ δεν πρέπει να σε αφήνεις. Βάζε στη γωνίτσα σου εφόδια,λίγο από κάθε φορά. Κάποια στιγμή η γωνίτσα θα έχει γίνει σπίτι ολόκληρο και τότε θα είσαι ολοκήρωμένος κι εσύ. Μόνο έτσι νικάς αυτα που σου μεταφέρει.

[arntaben]

Σημερα το πρωι με το που ξυπνησα ειδα την μαμα μου να κλαιει με μαυρο δακρυ για την ολη κατασταση...

Και αμαν να τρεξω να βγαλω τα λεφτα να τα δωσω στην νονα μου κλπ. Να της εξηγω οτι εχω τραβηξει ηδη λεφτα εγω για τον εαυτο μου και δεν θα μπορουσα να συμπληρωσω ουτε καν τα 2/3 του συνολικου ποσου. Και εκει απλα ενιωθα κυμματα πανικου να μου μεταφερονται για το οτι καναμε κατι πολυ κακο τωρα και δεν ειμαστε τυπικοι... Πφφφφ


Γενικα μου μεταφερει και η ιδια παρα πολυ πανικο και φοβο. Τον Φεβρουαριο που επρεπε να κανω μια εξαγωγη φρονιμητη μου ελεγε πως εαν δεν τον βγαλω μπορει να αποκτησω προβληματα μεχρι και με την καρδια μου... Την κοροιδεψα αλλα το σκεφτομουν 2 μερες ασταματητα σαν γεγονος... Με δηλητηριασε το μυαλο και τελικα εβγαλα τον φρονιμητη και πονουσα αδικα 3ις μερες..

Μηοως εχουμε την ιδια μαμα μηπως?
Και σιγουρα οι γονεις κανουν λαθη τρομερα λαθη μερικες φορες σαν να μη μας καταλαβαινουν στο ελαχιστο αλλα να ξερεις οτι ολες οι μαμαδες αγαπανε τα παιδια τους κατσε και σκεψου τι περασε η μανα σου ολα αυτα τα χρονια απο στεναχωριες και τετοια και θα δεις οτι ειναι πολλα φυσικα και εσυ περασες πολλα μηπως ομως να κανατε μια συζητηση μεταξυ σας ωστε να βρητε τις ισσορροποιες να εισται καλα και πι δυο?

[NickosDark]

Μηοως εχουμε την ιδια μαμα μηπως?
Και σιγουρα οι γονεις κανουν λαθη τρομερα λαθη μερικες φορες σαν να μη μας καταλαβαινουν στο ελαχιστο αλλα να ξερεις οτι ολες οι μαμαδες αγαπανε τα παιδια τους κατσε και σκεψου τι περασε η μανα σου ολα αυτα τα χρονια απο στεναχωριες και τετοια και θα δεις οτι ειναι πολλα φυσικα και εσυ περασες πολλα μηπως ομως να κανατε μια συζητηση μεταξυ σας ωστε να βρητε τις ισσορροποιες να εισται καλα και πι δυο?

Αυτα σκεφτομαι και δειχνω κατανοηση. Καθε φορα την ιδια συζητηση κανουμε αλλα τζιφος, ολο επαναλαμβανεται η ιστορια...

Καλησπέρα και πάλι. Οι μαμάδες αλλά γενικά και οι γονείς έχουν μια αρνητική δύναμη πολλές φορές να μας ελέγχουν το μυαλό. Είναι λογικό όταν ζούμε μαζί τους τον περισσότερο καιρό της ζωής μας και τις περισσότερες ώρες. Είναι επίσης λογικό επειδή τους έχουμε στο μυαλό μας ως άτομα που ξέρουν πολλά,έμπειρα, άξια εμπιστοσύνης πολλές φορές και υποσυνείδητα είναι τόσο χαραγμένο αυτό που δε μπορεί να φύγει. Είναι επίσης λογικό. Καθώς αυτοί μας μεγάλωσαν, μας κράτησαν αγκαλιά, μας δίδαξαν. Όμως όχι μόνο δε τα ξέρουν όλα, αλλά κάνουν και σημαντικά λάθη όπως άλλωστε κι εμείς. Γι αυτό πρέπει να μάθουμε και να προσπαθούμε να ζούμε ναι μεν με αυτούς αλλά όχι μόνο με αυτούς και για αυτούς. Πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη τους ακόμα κι αν τα πληρώνουμε εμείς και να τα βλέπουμε όχι μόνο ως βάρος (ναι είναι πολλές φορές) αλλά και σαν δίδαγμα. Έτσι θα έχουμε κερδίσει κάτι για εμάς, για τη προσωπική μας γωνίτσα που λέγαμε χθες. Και ακριβώς επειδή θα έχει μπει σιγά σιγά στο μυαλό μας ότι κάνουν λάθη και επομένως δε τα ξέρουν όλα η επιρροή που έχουν πάνω μας σιγά σιγά μειώνεται. Πρέπει να μένεις λοιπόν στο εσένα. Μην αφήνεις τον εαυτό σου ότι και να συμβει. Στο έγραψα και χθες. Προβήματα θα σκάνε συνεχώς αλλά εσύ δεν πρέπει να σε αφήνεις. Βάζε στη γωνίτσα σου εφόδια,λίγο από κάθε φορά. Κάποια στιγμή η γωνίτσα θα έχει γίνει σπίτι ολόκληρο και τότε θα είσαι ολοκήρωμένος κι εσύ. Μόνο έτσι νικάς αυτα που σου μεταφέρει.

Αχ... Θα προσπαθησω... Το να μην σκεφτομαι αυτη την στιγμη ειναι τοσο μα τοσο ανακουφιστικο βεβαια και απλα να καθομαι μονος μου και να κοιταω το ταβανι...

[arntaben]

Δοκιμασε να γινει η συζητηση λιγο πιο πιεστηκη απο την δικια σου μερια πολλες φορες με τον καλο τροπο δεν βγαινει
Για πες ομως τι θετικο εγινε σμρ?( να λεμε και τα θετικα και τα αρνητικα)

[NickosDark]

Δοκιμασε να γινει η συζητηση λιγο πιο πιεστηκη απο την δικια σου μερια πολλες φορες με τον καλο τροπο δεν βγαινει
Για πες ομως τι θετικο εγινε σμρ?( να λεμε και τα θετικα και τα αρνητικα)

Ημουν συγκρητικα πιο ηρεμος απο τις αλλες μερες, βγηκα εξω με ειδε ο ηλιος αρκετη ωρα και πηγα γυμναστηριο που ηθελα. Απο το αγχος ανεβασα 100 παλμους/λεπτο 1 ωρα πριν την ωρα που ειχα προγραμματισει να παω.

Μεχρι να κατσω ειχα πανικο τρομερο αλλα μετα αρχισα να ηρεμω και ελεγα στον εαυτο μου οτι μου λετε εσεις, οτι ειμαι δυνατος, οτι δικαιουμαι να χαλαρωσω λιγο, οτι δεν θα συμβει τιποτα, οτι ξεπερασα τοσα και τοσα γιατι να κολλησω εκει; και ηρεμησα αρκετα με αυτες τις σκεψεις + αργες και βαθιες αναπνοες. Μετα αρχισαν να πλακωνονται στο ξυλο και κατι τυποι και ψηλο τσιτωσα παλι αλλα αρχισα να σκεφτομαι οτι δεν ειναι δικη μου δουλεια, δεν εχω καποιον ρολο περαν του θεατη στην υποθεση οποτε δεν υπαρχει λογος να επηρρεαζομαι. Οποτε κυλησε καλα η ολη εμπειρια μεχρι το τελος που βιαζομουν να φυγω και ψιλο εσπασαν τα νευρα μου παλι οποτε σηκωθηκα και εφυγα, χαλαλι καθησα μια ωρα δεν θα κατσω να σκασω για το 10λεπτο, απο το να μην πηγαινα καθολου και να ενιωθα ασχημα, γιατι με ευχαριστει σαν ασχολια στο κατω κατω μια χαρα ηταν.

[giang]

ρε νικ στην ζωή μου μόλις σε σκεφτόμουν και ήθελα να σου στείλω μήνυμα .....
χαίρομε που πέρασες όμορφα σήμερα.....

[NickosDark]

ρε νικ στην ζωή μου μόλις σε σκεφτόμουν και ήθελα να σου στείλω μήνυμα .....
χαίρομε που πέρασες όμορφα σήμερα.....

Με συγκινεις με το ενδιαφερον σου αληθεια και σε ευχαριστω παρα πολυ. Μεσα στα πολλα και τα λογια σου σκεφτομουν και ετσι αρχισα να χαλαρωνω λιγο...

[giang]

Με συγκινεις με το ενδιαφερον σου αληθεια και σε ευχαριστω παρα πολυ. Μεσα στα πολλα και τα λογια σου σκεφτομουν και ετσι αρχισα να χαλαρωνω λιγο...

να σου πω την αλήθεια πάντως θα πήγαινα στον τσακωμό και με τόσα που εχω κι εγώ μαζεμένα θα τους πλάκωνα όλους η καλύτερη εκτόνωση ......χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

[NickosDark]

να σου πω την αλήθεια πάντως θα πήγαινα στον τσακωμό και με τόσα που εχω κι εγώ μαζεμένα θα τους πλάκωνα όλους η καλύτερη εκτόνωση ......χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Θα ηταν αποτελεσματικο αλλα πιο πολλες συνεπειες ειχε το ολο σκηνικο παρα το οτιδηποτε αλλο. Παρασκευη βραδυ με το γυμναστηριο φουλ και αυτοι να κανουν σαν τα κοκορια για την θηγμενη (ελαχιστα) τεστοστερονη τους... Δηλαδη δεν μπορω να καταλαβω...Εκαναν χαμο και γιναν βουκινο σε ολο το γυμναστηριο, τι καταλαβαν εν τελει; Μετα οταν εφευγαν μιλουσαν ψυθιριστα και οι δυο (καλα ο ενας βασικα κοροιδευε τους παντες αλλα τεσ πα)...