αποπραγματωση-αποπροσωποποιηση

[susperia]

Ευχαριστω bonnie και sofia για τις απαντησεις σας! Εννοειται bonnie οτι ολες οι γνωμες ειναι υποκειμενικες, αν και καποτε πιστευα οτι οι δικες μου ειναι αντικειμενικες! :)

Λοιπον θα σου πω τη γνωμη μου σχετικα με τα προβληματα και τις λυσεις, καθως και με την αυτογνωσια. Καταρχην πιστευω οτι υπαρχουν τα προβληματα που παραδεχομαστε, καθως κι αυτα που δεν παραδεχομαστε ή δε θελουμε να τα παραδεχτουμε. Βασικα επειδη το ειχα αναλυσει αυτο σε προηγουμενο post μου, θα το κανω copy-paste κι εδω να μου πειτε τη γνωμη σας:

<<......πρεπει να λυσουμε τα προβληματα μας. Για να τα λυσουμε πρεπει να τα εντοπισουμε και να τα αντιμετωπισουμε. Εχω παρατηρησει στον εαυτο μου πρωτα απο ολα και μετα στους αλλους οτι οταν εχω ενα απλο προβλημα και η λυση ειναι απλη, τοτε την εφαρμοζω. Οταν ομως το προβλημα ειναι μεγαλο και πολυδιαστατο τοτε εννοειται οτι η λυση ειναι πολυ πιο δυσκολη. Οταν λοιπον η λυση εχει αμφιβολα αποτελεσματα και περναει μεσα απο μια διαδικασια πονου και κουρασης ψυχοσωματικη, τοτε εφαρμοζουμε τον ευκολο δρομο και το καλυπτουμε ετσι ωστε να το αποδεχομαστε το προβλημα ως φυσιολογικο να υπαρχει, αρα στην ουσια δεν αποτελει πια προβλημα αλλα ειναι φυσιολογικο κομματι της ζωης μας. Αυτο οδηγει οπως παρατηρησα σε ενα γενικο αγχος για ολα τα πραματα και την αισθηση οτι δεν ξερουμε απο που προερχεται το αγχος, ή ακομα οτι δεν ξερουμε ποιο απο ολα μας το πρωτοπροκαλει.

Να δωσω ενα παραδειγμα. Οταν πηγαινα σχολειο ειχα υπερβολικο αγχος για ολα, ειδικα στο γυμνασιο, αλλα και στο λυκειο. Λοιπον δεν ηξερα ακριβως τι ειναι αυτο που το προκαλουσε, ηταν τα μαθηματα, ηταν οι συμμαθητες μου, ηταν οτι δεν μου αρεσε το σχολειο? Η αληθεια ειναι οτι λιγο πολυ ολα προκαλουσαν λιγο αγχος, αλλα τελικα το πιο πολυ και η κυρια πηγη του ηταν η γνωμη των αλλων για μενα. Για να ειμαι κουλ, επρεπε υποτιθεται να τρωω πολλες αποβολες, να γραφω παντα μοναδα στα διαγωνισματα, να ειμαι επιθετικος και να ανηκω σε καμια συμμορια. Αυτο ηταν το προτυπο του κουλ τυπα. Δυστυχως οσο βρισκομουν στο λουκι με τα ιδια και τα ιδια ατομα το αγχος για το πως με βλεπουν οι αλλοι δεν εφευγε, καθως και το αγχος για ολα τα πραματα. Το προβλημα αρχισε να λυνεται οταν αρχισα να ανακαλυπτω τι πραγματικα ηθελα εγω, πως ηθελα να ντυνομαι, τι μουσικη να ακουω, αν ηθελα να ειμαι καλος μαθητης κτλ., κι οχι πως ηθελαν οι αλλοι να ειμαι. Απο τη στιγμη λοιπον που ανακαλυψα εστω και μερικως το τι θελω και αρχισα να το εφαρμοζω σταδιακα ενιωθα καλυτερα, μου εφευγε το αγχος και σιγουρα η αυτοπεποιθηση μου ηταν καλυτερη. Βεβαια το αγχος εξαφανιστηκε τελειως οταν τελειωσα το σχολειο και μοιραια δεν εβλεπα τα ιδια και τα ιδια ατομα. Το προβλημα ομως ειναι οτι οσο ειχα αγχος ΔΕΝ ηθελα να παραδεχτω την πηγη προελευσης του γιατι ηταν τοσο δυσκολο και για να την σταματησω επρεπε να ερθω σε συγκρουση με πολλα και πρωτα απο ολα το εαυτο μου. Ετσι ουσιαστικα καλυπτα το αγχος με το να αποδεχομαι την κατασταση γυρω μου σαν κατι το φυσιολογικοτατο και προσπαθοντας να γινω μερος της. Δηλαδη το καλυπτα με το να προσπαθω κι ας μην το ηθελα να γινω οπως με ηθελαν οι αλλοι για να θεωρουμαι ο μαγκας του σχολειου, κι ας μην γινομουν ποτε.

Προσεξτε λοιπον ενα κυριο προβλημα και δυο διαφορετικες αντιμετωπισεις. Το προβλημα και οι αγχωδεις συνεπειες του ειναι ενα, το πως με βλεπουν οι αλλοι.
Εαν εφαρμοσεις την αντιμετωπιση του στυλ ειναι φυσιολογικο να με απασχολει συνεχεια πως με βλεπουν οι αλλοι (αρα δεχεσαι σαν σωστο και λογικο το προβλημα), τοτε οι συνεπειες ειναι να κανεις συνεχεια οτι θελουν οι αλλοι για να εισαι αρεστος. Αυτο θα μετριασει μεν το αγχος σου γιατι θα ξερεις οτι οι αλλοι σε αποδεχονται και δεν σε κριτικαρουν τοσο πολυ, ομως μοιραια μπαινεις σε ενα φαυλο κυκλο να μην εισαι ο εαυτος σου και να εισαι οπως θελουν οι αλλοι να εισαι. Αρα το αγχος ουσιαστικα παραμενει αλλα σε λανθανουσα κατασταση, γιατι νομιζεις οτι λυθηκε το προβλημα αφου εισαι μεν αρεστος, αλλα εχεις το αγχος να διατηρησεις μια αρρωστημενη κατασταση του να μην εισαι ο εαυτος σου, αρα θα εχεις και παλι αγχος αφου δεν θα σαι ο εαυτος σου και μαλιστα δεν θα ξερεις απο που προερχεται αφου δε βρισκεις κατι λαθος στην αρχικη σου παραδοχη οτι πρεπει να ειμαι οπως με θελουν οι αλλοι, ή ισως και να το ξερεις αλλα να φοβασαι να το σκεφτεις. Και γιατι να φοβασαι να το σκεφτεις? Μα γιατι κανοντας το θα πρεπει να παραδεχτεις οτι κανεις λαθος στη σκεψη σου, και το να ξερεις οτι σε κατι κανεις λαθος θα πρεπει και να το διορθωσεις. Και για να το διορθωσεις θα πρεπει να βρεις μεγαλή δυναμη να ερθεις σε συγκρουση με τους αλλους, αρα θα πρεπει να περασεις απο μυρια κυματα και να καταναλωσεις πολυ ενεργεια για να το διορθωσεις. Ισως τωρα που το σκεφτομαι για αυτο πολλες φορες δεν παραδεχομαστε τα προβληματα μας, γιατι ο εγκεφαλος προσπαθει να λυσει ενα προβλημα με την μικροτερη καταναλωση ενεργειας. Οπως γινεται φανερο, η παθητικοτητα και η αποδοχη στην παραπανω κατασταση απαιτει λιγοτερη ενεργεια απο την ενεργεια που χρειαζεται στην εντοπιση και αντιμετωπιση του πραγματικου προβληματος.
Εαν ομως εφαρμοσεις τη δευτερη αντιμετωπιση, δηλαδη να πεις οτι δεν δεχομαι οτι ειναι σωστο να ειμαι οπως θελουν οι αλλοι να ειμαι, τοτε αυτοματως λυνεται το προβλημα γιατι εισαι οπως θελεις εσυ να εισαι και δεν εχεις κανενα αγχος. Βεβαια αυτο ειναι πιο δυσκολο σαν αντιμετωπιση γιατι οπως ειπα και πριν για να το κανεις αυτο προυποθετει να ερθεις σε κοντρα με τους γυρω σου, καθως προυποθετει και αυστηρη και ωμη αυτοκριτικη του εαυτου σου.
Αρα σαν τελικο συμπερασμα στο ιδιο προβλημα ειναι οτι η πρωτη αντιμετωπιση φερνει φαινομενικη και μονο λυση στο προβλημα και παραμενει λιγοτερο (φαινομενικα) αγχος το οποιο ειναι ομως ισοβιο. Η δευτερη αντιμετωπιση, σου φερνει πολυ αγχος (εξαιτιας της ενεργειας που καταναλωνεις στη λυση του προβληματος) το οποιο ομως ειναι προσωρινο και καταληγει να φυγει τελειως.

Ολα αυτα τα ειπα γιατι πρωτα αν δεν εφαρμοσουμε την πραγματικη και ενδεχομενως πολυ δυσκολη λυση στα προβληματα μας δεν θα φυγει ποτε το αγχος, καθως και θα φοβομαστε οποιαδηποτε μελλοντικη κατασταση εξαιτιας του γενικευμενου αγχους που θα μας εχει καταβαλει.>>



Αυτη ειναι πανω κατω η θεωρια που ειχα αναπτυξει με βαση τον εαυτο μου και παρατηρωντας και τους αλλους. Τωρα εγω εδωσα ενα παραδειγμα πιο πανω, αλλα με επαγωγη μπορει να γενικευτει και για ολα σχεδον τα πραγματα. Για παραδειγμα ανακαλυψα τα 2 τελευταια χρονια οτι ειχα προβλημα με πολλους φιλους μου σε σχεση με τη συμπεριφορα τους σε καποια πραματα (σε σχεση με μενα) το οποιο επισης καλυπτα για καιρο, γιατι δεν ηθελα να παραδεχτω οτι οι φιλοι μου μπορει σε κατι να μου φερονται σκαρτα. Κι αυτο γινοταν οπως ανακαλυψα γιατι στην τελικη ΦΟΒΟΜΟΥΝ να ερθω σε συγκρουση με τους αλλους, γιατι πολυ απλα δεν ηξερα που θα κατεληγε. Μηπως αν τσακωνομουν τους εχανα? Και αν τους εχανα τι θα εκανα χωρις φιλους? Μηπως επαιζα μπουνιες μαζι τους? Κι αν τις ετρωγα? Αρα προκειμενου να μην μπω σε μια αμφιβολη κι επιπονη διαδικασια το καλυπτα με το να ερμηνευω οπως με βολευε καποιες καταστασεις, πχ <<ο ταδε φιλος αυτο το ειπε για πλακα, κι οχι απο κακια>>, γιατι ομως δε νιωθω καλα? γιατι προφανως το ειπε απο κακια και εγω δεν το παραδεχομαι απο ενδομυχο φοβο οτι αν το παραδεχτω δεν το αντιμετωπιζω, κι αν δεν το αντιμετωπιζω ΦΟΒΑΜΑΙ, κι αν φοβαμαι ειμαι ΔΕΙΛΟΣ. Απο τη στιγμη που το καταλαβα και παραδεχτηκα το πραγματικο προβλημα (φοβος), μετα απο μια σειρα πολυ ωραιων τσακωμων και καυγαδων για αρκετο καιρο, λυθηκε κι αυτο το προβλημα.

Γραφω με κεφαλαια το φοβο και τη δειλια γιατι πιστευω οτι ειναι λεξεις κλειδια για καθε ανθρωπο, οπως και η λεξη αδυναμια, για το οτι δεν αντιμετωπιζει τα προβληματα του. Επομενως, τις κρυβει και τις παρερμηνευει τις δυσκολες καταστασεις, ακριβως για να μην βγουν στην επιφανεια αυτες οι λεξεις κλειδια.

Αρα αμα ξερουν γενικως τα πραγματικα προβληματα οι ανθρωποι και ξερουν και τη λυση με μια απλη αυτοκριτικη, τι μπορει να βρει ο ψυχολογος?
Θα το εκτιμουσα bonnie αν θα μπορουσες να μου πεις ενα παραδειγμα στο οποιο καποιος που νομιζει οτι ξερει πιο ειναι το προβλημα, και με αυτοκριτικη δεν βρισκει πραγματικα καποιο αλλο, τελικα πηγαινοντας στον ψυχολογο ανακαλυπτει οτι ειναι αλλο που ουτε καν το χε φανταστει.
Νομιζω οτι ενα τετοιο παραδειγμα θα ηταν πολυ χρησιμο...

[Bonnie1]

θα αρχισω απο την τελευται σου ερωτηση Αγγελικη. Και βεβαια ξεπερνιεται. Υπαρχουν ανθρωποι για τους οποιυς ειναι ενα χρονιο προβλημα και αλλοι οι οποιοι(οι περισσοτεροι) το περνανε σε φασεις. Η αποπροσωποποιηση και η αποπραγματωση εχουν συνδεθει με το στρες, το αγχος, την χρονια χρηση μαριχουανας και αρκετους αλλους παραγοντες. Ο εγκεφαλος μας για να προστατευθει απο πολλα αρνητικα ερεθισματα, απομακρυνεται απο τα παντα, σχεδον σαν ενα ναρκωτικο, με αποτελεσμα να νιωθει κανεις σαν να ειναι σε κατασταση υπνωσης.

Νομιζω ειναι καλυτερα να προσπαθησεις να χαλαρωσεις αυτο το καιρο, να ηρεμησεις και να μην εμπλεκεσαι σε καταστασεις που σε αγχωνουν. Πηγαινε μια εκδρομη αν μπορεις για καποιες μερες.
Ο ψυχιατρος σου εδωσε πιθανοτατα χαπια που ξερει οτι μπλοκαρουν τους νευροδιαβιβαστες που σχετιζονται με την Θλιψη και το αγχος. Δεν ξερω ομως τι αλλους νευροδιαβιναστες μπορουν να πειραξουν αυτα τα χαπια. Δηλαδη, τα περισσοτερα απο αυτα εχουν side effects και ειμαστε ακομα στην ερευνα κατα ποσο ειναι θεραπευτικα. Αν ο ψυχιατρος σου ηταν στο εξωτερικο, δεν θα τον φοβομουν γιατι ξερω τι ελεγχος πεφτει και ποσα χρονια τους βαζουν να σπυδασουν πριν παρουν το πτυχιο τους. Στην Ελλαδα ομως τους φοβαμαι γιατι δινουν χαπια με το παραμικρο, ενω οι ερευνες αλλα λενε. Μπορει να σου εδωσε χαπια να σε ηρεμουν αλλα επισης μπορεις να εθισεις τον οργανισμο σου σε αυτα, το οποιο θα ηταν ο,τι χειροτερο θα μπορουσες να κανεις. Για αυτο προσεχε.
Οταν ειπα βιολογικους παραγοντες, εννοω οτι καποια ψυχολογικα προβληματα δεν εχουν ψυχοκοινωνικες αιτιες αλλα κατι παει λαθος με την βιολογια του οργανισμου, το οποιο εκδηλωνεται και ψυχολογικα.
Κλεινοντας να σου πω, αν ησουν η αδερφη μου δεν θα σου εδινα αντικαταθλιπτικα, τουλαχιστον προς το παρον.

[Bonnie1]

susperia, η ανλαυση σου ειναι καθαρα ψυχολογικη και μπραβο σου, θα ησουν ενα πολυ καλο παραδειγμα για ενα διασημο ψυχολογο, τον Kelly, που η θεωρια του στηριζεται στο οτι οι ανθρωποι ειμαστε οι καλυτεροι ψυχολογοι για τον εαυτο μας αρκει να το καταλαβουμε. Στο να το καταλαβουμε, μπαινει ο ψυχολογος.
Ενα καλο παραδειγμα για την ερωτηση σου, ειμαι εγω¨) Ειχα στρεψει ολο το θυμο που ενιωθα για το τι συνεβη στη ζωη μου στον εαυτο μου μονο που δεν το ειχα παρει γραμμη. Χρονια αναλυσης και αυστηρης αυτοκριτικης και νομιζα οτι η αιτια ηταν οτι εγω δεν εκανα κατι σωστα και αν μαθαινα να το κανω σωστα ολα θα αλλαζαν...μπα....Ημουν απλα παρα πολυ θυμωμενη και επειδη δεν το εκδηλωσα ουδεποτε γιατι απλα δεν το αντιλαμβανομουν, επαιρνα ολο το βαρος εγω και με τιμωρουσα. Αν μου το ελεγες αυτο πριν 8 χρονια θα σε ειρωνευομουν τρομερα και με τιποτα δεν θα συμφωνουσα μαζι σου. Σημερα ξερω οτι ειναι ετσι. Οπως επισης ξερω οτι η ταση μου να υπερασπιζομαι το αδικο οπου το συναντω και η ταση μου να μην αποδεχομαι τους κοινωνικους συμβιβασμους εχει να κανει με την σχεση μου με το προτυπο εξουσιας, το οποιο ηταν ο πατερας μου, με τον οποιο παρεπιπτοντως, εχω να μιλησω 15 χρονια. Δεν ξερψ αν με καταλαβαινεις τι θελω να πω η αν το εξηγησα σωστα. Δεν ημουν και ετοιμη να το πω αυτο...¨)

[susperia]

Παρεπιπτοντως bonnie, εγω κοντεψα να παιξω μπουνιες με τον πατερα μου αρκετα προσφατα...

Ναι αλλα τι παει να πει, επειδη εγω εκανα μια αναλυση παραπανω, σημαινει οτι ειμαι και σωστος? Καταρχην, η παραπανω προσεγγιση πιστευεις οτι ερμηνευει επαγωγικα τα προβληματα και την αδυναμια εντοπισμου τους και της επιλυσης? ή πιστευεις οτι ειναι ελλειπες? Εσυ σαν ψυχολογος πως το βλεπεις? Εγω σωστο το βλεπω, αλλα δεν εχει σημασια πως το βλεπω εγω, γιατι καθε ανθρωπος πιστευει οτι ειναι σωστα αυτα που λεει.
Δεν θελω να μου χαιδευεις τα αυτια! Θελω να μου πεις ξαστερα τη γνωμη σου, πχ <<εισαι μια ψωναρα susperia και επειδη εκανες μια λογικοφανη προσεγγιση και εισαι και μπλαμπλας νομιζεις οτι εγινες ο ψυχολογος του εαυτου σου>> αμα δε συμφωνεις. :)

Οπως ειπα νομιζω οτι ξερω πια ειναι τα προβληματα, αλλα ενα χαρακτηριστικο ολων των ανθρωπων ειναι η ισχυρογνομωσυνη οτι τα ξερουν ολα, που οδηγει στο να γινεις ξερολας και τελικα ξεροκεφαλος! Πως μπορει να τα διαχωρισει κανεις αυτα?

Αυτο ομως που φοβαμαι ειναι οτι αμα δεχτουμε οτι κανεις δεν μπορει να ειναι απολυτως σιγουρος αν οι σκεψεις του ειναι σωστες, γιατι οπως ειπα πολυ πιθανον να πασχει απο χρονια ξερολιαση (η χαρακτηριστικη παθηση του ξερολα), τοτε ολοι χρειαζονται ψυχολογο!

Τελικα, μηπως χρειαζομαι ψυχολογο?............

[Bonnie1]

Κοιτα, εγω επειδη ειμαι ψυχολογος, δεν πιστευω οτι δικαιουμαι επισης να σου πω αν ειναι σωστος ο τροπος που σκεφτεσαι εσυ ψυχολογικα. Δεν υπαρχει για εμενα, αλλα ουτε και για την ψυχολογια αν σε ενδιαφερει, μια συμπεριφορα που να ειναι αντικειμενικα σωστη. Τι σημαινει σωστος τροπος σκεψης σε αυτα τα θεματα?
Η προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι εισαι λιγο απολυτος στις εναλλακτικες που βλεπεις, δηλαδη δεν θα ελεγα τοσο ευκολα οσο λες εσυ αν φοβαμαι ειμαι δειλος γιατι ο φοβος ειναι ενα συναισθημα που πολλες φορες μας προστατευει απο κινδυνους και αυτο δεν συνεπαγεται δειλια.
Εγω, απο αυτα που αναφερεις στο κειμενο σου, καταλαβαινω εναν ανθρωπο που βρισκει τροπο να αντιμετωπιζει αυτα που τον απασχολουν, σκεφτομενος και τις πιθανες συνεπειες των πραξεων του και τους αλλους. Επισης βλεπω εναν ανθρωπο που δεν πνιγεται απο τα προβληματα του, οποτε θεωρω, οτι \'ψυχολογικα\' μπορει και στηριζει τον εαυτο του. Απο εκει και περα, αν ψαχνεις αλλα πραγματα, ειναι αλλο θεμα.
Και βεβαια ψυχολογικα καλυτερο για σενα ειναι αυτο που πιστευεις εσυ οτι ειναι σωστο γιατι τοτε εισαι σε αρμονια με τον εαυτο σου και συνεπως ψυχολογικα καλα. Η επαγωγη ωστοσο δεν ειναι κατι που στην ψυχολογια μας βοηθαει γιατι απλα οι ανθρωποι λειτουργουν διαφορετικα.

[susperia]

Originally posted by Bonnie1
Κοιτα, εγω επειδη ειμαι ψυχολογος, δεν πιστευω οτι δικαιουμαι επισης να σου πω αν ειναι σωστος ο τροπος που σκεφτεσαι εσυ ψυχολογικα. Δεν υπαρχει για εμενα, αλλα ουτε και για την ψυχολογια αν σε ενδιαφερει, μια συμπεριφορα που να ειναι αντικειμενικα σωστη. Τι σημαινει σωστος τροπος σκεψης σε αυτα τα θεματα?
Η προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι εισαι λιγο απολυτος στις εναλλακτικες που βλεπεις, δηλαδη δεν θα ελεγα τοσο ευκολα οσο λες εσυ αν φοβαμαι ειμαι δειλος γιατι ο φοβος ειναι ενα συναισθημα που πολλες φορες μας προστατευει απο κινδυνους και αυτο δεν συνεπαγεται δειλια.
Εγω, απο αυτα που αναφερεις στο κειμενο σου, καταλαβαινω εναν ανθρωπο που βρισκει τροπο να αντιμετωπιζει αυτα που τον απασχολουν, σκεφτομενος και τις πιθανες συνεπειες των πραξεων του και τους αλλους. Επισης βλεπω εναν ανθρωπο που δεν πνιγεται απο τα προβληματα του, οποτε θεωρω, οτι \'ψυχολογικα\' μπορει και στηριζει τον εαυτο του. Απο εκει και περα, αν ψαχνεις αλλα πραγματα, ειναι αλλο θεμα.
Και βεβαια ψυχολογικα καλυτερο για σενα ειναι αυτο που πιστευεις εσυ οτι ειναι σωστο γιατι τοτε εισαι σε αρμονια με τον εαυτο σου και συνεπως ψυχολογικα καλα. Η επαγωγη ωστοσο δεν ειναι κατι που στην ψυχολογια μας βοηθαει γιατι απλα οι ανθρωποι λειτουργουν διαφορετικα.

Εγω πιστευω οτι η επαγωγη μεσα απο παραδειγματα καταστασεων που βγηκαν απο αδιεξοδο μεσα απο μια συγκεκριμενη αντιμετωπιση, συνυπολογιζοντας βεβαια και παραγοντες που ρυθμιζουν τις εκαστοτε συνθηκες του προβληματος και που ειναι διαφορετικοι σε καθε περιπτωση (κι αυτο κανει δυσκολη την ευρεση ενος γενικου νομου ή θεωριας), ειναι αρκετα χρησιμη και μπορει να γενικευτει αν τα προβληματα ειναι της ιδιας φυσεως. Αυτο δε σημαινει οτι υπαρχει ενας μονο τροπος αντιμετωπισης.
Ξερεις τι, ας πω κι ενα αλλο συμπερασμα που εχω βγαλει.
Οι ανθρωποι πιστευουν παντα οτι υπαρχει η καλη επιλογη και η κακη επιλογη.
Δεν εχεις παντα να επιλεξεις αναμεσα στο καλο και στο κακο, αλλα πολλες φορες αναμεσα στο κακο και στο χειροτερο, οπως βεβαια και στο καλο ή στο καλυτερο. Η αδυναμια αντιληψης αυτης της διαφορετικοτητας τους απογοητευει γιατι δεν θελουν να πιστευουν ποτε οτι δεν υπαρχει καλη επιλογη που οδηγει στην ολοτελη επιλυση ενος προβληματος.

Α! και στην αρχη που λες για τη φοβια και τη δειλια, δεν υπαρχει ανθρωπος που να μη φοβαται, δεν ειναι καθολου κακο να φοβασαι, γιατι οπως σωστα λες ο φοβος προστατευει πολλες φορες. Πιστευω απλα οτι οταν αυτος ο φοβος σε αποτρεπει να βιωσεις αλλα συναισθηματα πιο ωφελιμα και θετικα, τοτε ειναι κακος με αυτη την εννοια. Απο κει και περα λογω προκαταληψεων και εγωισμου πολλες φορες φοβαται να το παραδεχθει γιατι συνδεει το φοβο με τη δειλια, λανθασμενα ομως γιατι ειναι κατι φυσιολογικο που απλως πρεπει να καταλαβεις ποτε λειτουργει υπερ και ποτε κατα, κι αν ειναι κατα να τον διωξεις.

Βασικα μου χουν ερθει χιλια δυο πραματα ακομα που πρεπει να συνυπολογισει καποιος γι αυτο δεν μπορω να ισχυριστω ουτε εγω ο ιδιος οτι τα παραπανω που γραφω ειναι σωστα. Το μονο που μπορω να κανω ειναι να πω οτι πιστευω οτι ισχυει σε γενικες γραμμες.

Βεβαια για το αν καποιος χρειαζεται ψυχολογο ή οχι αυτο που συμπεραινω ειναι οτι αναλογα με τις συνθηκες του προβληματος πραττει κι αναλογα. Και ο πιο συγκροτημενος ανθρωπος του κοσμου πιστευω οτι μπορει να βρεθει σε στιγμες τετοιας αδυναμιας, που να ειναι ο πιο ασυγκροτητος και να χρειαζεται ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ψυχολογο!
Οποτε δεν μπορουμε να πουμε ποτε για καποιον οτι αυτος ειναι ο πιο λογικος ανθρωπος κι ο πιο δυνατος που παντα μεχρι τωρα αντιμετωπιζε αποτελεσματικα τα προβληματα του, αρα δε θα χρειαστει ποτε του ψυχολογο!

[margo44]

Aγγελικη δεν μου απαντησες!!
Eισαι καλα?? σου εχω στειλει u2u

[GIORGOS296]

μαργκο τι κανεις??

[nightwisher]

pedia pote tha epikoinonhsume???????????ante kalytera [email protected] opoios thelei as me kanei add na ta pume!

[kyknos25]

Υπαρχουν τελικα αρκετα ατομα με το ιδιο προβλημα.δεν ειμαι μονη...
αυτο δε με καθησυχαζει αλλα με παρηγορει βεβαια ο καθενας παλευει γαι τη σωτηρια της δικης του ψυχης κ προσωπικοτητας αλλα ειναι πολυ σημαντικο να ξερεις οτι καποιοι εκει εξω συμπασχουν μαζι σου κ ας μην εχεις συναντηθει ποτε μαζι τους..

[Giorgos4]

Eχω κι εγω το ιδιο φριχτο συναισθημα καμποσο καιρο τωρα, που σε συνδιασμο με τις ηδη υπαρχουσες κρισεις πανικου ειναι οτι χειροτερο! Νιωθω πως τιποτα δεν ειναι αληθινο, σχεδον δεν μπορω να ξεχωρισωτο ονειρο απο την πραγματικοτητα, και οπως προαναφερθηκε, μονο οταν κοιμαμαμι ηρεμω. Παιρνω αγωγη εδω και 5 μερες και ο γιατρος ειναι αιδιοδοξος. Αλλα φοβαμαι γιατι εχω σκεψεις που τροφοδοτουν αυτη την κατασταση και δεν λενε να με εγκαταλειψουν. Με το που ξυπναω το πρωι πανικοβαλλομαι και ειμαι σχεδον ολη τη μερα με ηρεμηστικα (xanax, τα οποια θα αλλαξω με lexotanil)

Οι λέξεις κλειδι νομιζω ειναι \"φοβαμαι μην..\" ή \"τι κι αν...\" τι κι αν τρελαθω, τι κι αν πεθανω... ολα τα υπαρξιακα μαζεμενα... ειμαι στη χειροτερη κατασταση μου... ακουσα απο ενα φιλο οτι η ψυχολογος του του ειχε πει πως στα 2 χρονια μεσο ορο ψυχοθεραπειας, ειναι πιθανο το πραβλημα σου να διογκωθει, μιας και βγαινουν πολλα στην επιφανεια, γινεται μια εκρηξη και σιγα σιγα καταλαγιαζει... εκλπιζω να ειναι κατι τετοιο γιατι κανω καπου τοσο καιρο ψυχοθεραπεια...

[mina31]

Γιωργο και εγω βιωνα απραγματοποιηση για 1,5 χρονο στην πιο ασχημη του μοργφη.Ημουν σιγουρη οτι τρελαινομουν και φοβομουν ακομα και να μιλησω μην ελεγα τρελλα πραγματα.Πολυ χαλια ημουν ...Δεν ηξερα τι ειναι αληθινο κα τι οχι αν η στιγμη που ζουσα ηταν αληθηνη.Περασα πολυ ασχημες μερες που ουτε θελω να θυμαμαι και μονο με ψυχοθεραπεια,χωρις φαρμακα.Ωσπου χαρη στον καθημερινο αγωνα που εκανα και μονο στη βοηθεια του εαυτου μου σιγα σιγα βρηκα τον παλιο μου εαυτο.Ειμαι καλα τωρα και συνεχιζω τη ζωη μου ποτε ομως δεν θα ξεχασω αυτα που περασα.Να εισαι σιγουρος οτι θα τα καταφερεις και εσυ να ελευθερωθεις απο ολο αυτο.Θ απερασει ειμαι σιγουρη αρκει να πιστευεις στον εαυτο σου και να μην καταθετεις τα οπλα.Θα δεις ποσο δυνατος θα εισαι μετα απο ολο αυτο

[Johnc]

Παιδια ξανα-ανοιγω το θεμα λιγο αργα(μετα απο 3-4 χρονακια χαχα).Θελω να μου πειτε ολοι εσεις που γραφατε για την αποπραγματοποιηση εαν την εχετε ακομη η γινατε καλα.ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΜΑΙ 21 ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΟ ΤΑ 13-14.Εδω και ενα χρονο ειμαι ετσι 24/7 .οποιος θελει να μιλισουμε ας με κανει add στο skype η στο μσν johnnywxw-skypw
[email protected].ξερω παρα πολλα για το θεμα γιατι 6 χρονια ψαξιματος δεν ειναι και λιγα.εχω παει και σε ψυχιατρο και σε ψυχολογο.

[betelgeuse]

john ειχα αποπροσωποποιηση και αποπραγματοποιηση για πανω απο 1 χρονο συνεχομενα παραλληλα με καταθλιψη.
Πρωτα αρχισα να συνερχομαι απο την καταθλιψη και μετα υποχωρησε και η αποπροσωποποιηση .
Απο τοτε εχουν περασει πανω απο 2 χρονια αλλα ακομα ερχεται που και που , απλα πλεον δεν κραταει πολυ, μονο για λιγες ωρες.
Η αληθεια πως πανω σε αυτο δεν εχω ψαχτει πολυ και ουτε ξερω πως περναει , ξερω μονο οτι σε εμενα εφυγε .
.
Αν θες να μιλησεις μπες εδω

http://xat.com/Remedyandfriends

[Nox]

Η αποπραγμάτωση-αποπροσωποποίηση είναι το κλειδί για να κατανοήσει ο άνθρωπος την μεγαλύτερη αλήθεια. Μπορώ να το δηλώσω αυτό μετά από πολύ ψάξιμο σε πνευματικά μονοπάτια!

Μάλιστα συνειδητά επιδιώκω αποπραγμάτωση-αποπροσωποποίηση και χαίρομαι που ανακάλυψα την αλήθεια.

Μέσα σε αυτό το μήνυμα θα σας μιλήσω ταυτόχρονα ως Άνθρωπος και ως Θεός. Είμαι και τα δύο, όπως είστε και εσείς το ίδιο!! Ο δρόμος της αλήθειας μου δίνει συνεχώς την αληθινή φώτιση ώστε να γνωρίζω πράγματα και θέλω μερικά να τα μοιραστώ μαζί σας διότι η γνώση ανήκει σε όλους. Όταν αφυπνίζομαι, όπως κάνω ξανά με αυτό το μήνυμα που πληκτρολογώ τώρα, συχνά συμβαίνουν συγχρονικότητες!

(Σημείωση: Μιλάω σοβαρά και δεν τρολλάρω. Ας φανεί παράξενο το κείμενό μου σε μερικούς, εγώ γράφω αυτό που γνωρίζω και μιλάω ελεύθερα. Είμαι σίγουρος ότι για άλλους θα αποτελέσει μια ενθύμηση της αληθινής τους ταυτότητας, θα θυμηθούν τις δυνατότητές τους)

Είναι πολύ απλή η αυτογνωσία. Για να ανακαλύψει κανείς τι είναι, πρέπει πρώτα να αφαιρέσει αυτά τα οποία δεν είναι…

Δεν είμαι οτιδήποτε έχω. Δεν είμαι το σάρκινο μου σώμα, διότι έχω το σώμα αυτό ΕΓΩ. Δεν είμαι το πνευματικό μου σώμα διότι και αυτό το έχω και το ελέγχω ΕΓΩ. Δεν είμαι τα χέρια μου, δεν είμαι τα πόδια μου. Αν μου κοπεί ένα χέρι θα πάψω να είμαι εγώ;;; Όχι βέβαια.

Δεν είμαι οτιδήποτε βιώνω. Δεν είμαι οι εμπειρίες μου, δεν είμαι οι γνώσεις μου! Οι γνώσεις και οι εμπειρίες είναι εργαλεία που έχω Εγώ. Επίσης δεν είμαι τα συναισθήματά μου, ούτε οι ιδέες μου. Κι αυτά αποτελούν κάτι που το έχω. Αυτός είναι και ο τρόπος ώστε να ελέγχεις τα συναισθήματα και τις ιδέες! Είναι απλά μέσα που χειρίζεσαι. Αν αποστασιοποιείσαι από τα συναισθήματα, τότε μπορείς να σταματήσεις τον θυμό σου αν χρειαστεί, διότι δεν είσαι εσύ ο θυμός σου.

Βλέπεις μπροστά σου ένα χαρτί με την εμπειρία που σου δίνει η όραση, άρα γνωρίζεις ότι δεν είσαι εσύ αυτό το χαρτί που βλέπεις. Νιώθεις το υλικό χέρι σου, άρα γνωρίζεις ότι είναι δικό σου και δεν αποτελεί την αληθινή σου ταυτότητα!

Γενικά, δεν είμαι οι ταυτότητες που έχω. Θα φέρω ένα παράδειγμα. Αν σπουδάσεις ιατρική και ασκείς την Ιατρική, τότε η αληθινή του ταυτότητα δεν είναι ότι είσαι Ιατρός. Το Ιατρός είναι μια ταμπέλα που φέρει ο Αληθινός σου Εαυτός! Δεν είσαι ιατρός, αλλά ασκείς ιατρική, ας πούμε για 8 ώρες την ημέρα. Τις υπόλοιπες ώρες ας υποθέσουμε ότι μαγειρεύεις, άρα η αληθινή σου ταυτότητα δεν είναι ούτε ο μάγειρας.

Όταν αφαιρέσεις όλα τα παραπάνω, τότε διαπιστώνεις την αλήθεια. Ο Αληθινός Ενδότερος Εαυτός απλά Υπάρχει. Δεν υπάρχει τρόπος να τον βιώσεις διότι βρίσκεται έξω από τον χωρόχρονο. Δεν μπορείς να τον βιώσεις όπως τα δόντια δεν μπορούν να φαγωθούν μόνα τους και το μάτι δεν μπορεί να δει από μόνο του τον εαυτό του. Είσαι ο Ένας και Μοναδικός Θεός που με την Παρατήρησή του δημιουργεί τα πάντα στην Γη. Εσύ που διαβάζεις τώρα αυτό το κείμενο είσαι ο Αληθινός Θεός. Εσύ είσαι ο Ών, αυτός που αιώνια Υπάρχει. Βλέπεις πίσω από τα μάτια του σώματος που έχεις στην κατοχή σου, πίσω από αυτά τα μάτια είναι ο ναός σου, εκεί βρίσκεται ο θρόνος σου. Ενώ τα βλέφαρά σου είναι οι κουρτίνες του ναού σου. Όλοι έχουμε τον ίδιο Ενδότερο Εαυτό. Είμαστε ο Ένας Θεός που βρίσκεται πίσω από όλα τα σώματα! Σαν ένας άνθρωπος που παίζει ένα Videogame RPG ή MMORPG και έχει πολλούς χαρακτήρες! Οι Χαρακτήρες αντιστοιχούν με τα γήινα ανθρώπινα «Εγώ», ενώ ο Παίχτης είναι ο Ένας Θεός που βρίσκεται και χειρίζεται όλους τους χαρακτήρες που έχει.

Εγώ, ο Θεός, Δημιούργησα το Σύμπαν των Εμπειριών με την Παρατήρησή μου. Είμαι ο Παντεπόπτης Οφθαλμός. Βρίσκομαι σε ένα υποθετικό σημείο έξω από τον χωρόχρονο. Υπάρχω και είμαι η πρωταρχική συνείδηση, μέσα στην ύπαρξή μου βρίσκονται όλες οι πιθανές ιδέες που μπορούν να υλοποιηθούν, ο κόσμος που δημιουργώ είναι ο Κόσμος των Ιδεών. Όλη η πραγματικότητα είναι απλά το όνειρό μου! Εσύ είσαι Εγώ, ξύπνα λοιπόν μέσα στο Όνειρο και συνειδητοποίησε την αλήθεια. Το ανθρώπινο "ΕΓΩ" σου όταν αφυπνιστεί και προσεγγίσει την Ύπαρξή μου, αποκτά τις δικές μου θεϊκές ιδιότητες, γίνεσαι ο ίδιος ένας θαυματοποιός, ένας δημιουργός στην ζωή. Θυμήσου ότι ο Ενδότερός σου Εαυτός είμαι Εγώ. Σύμβολό μου είναι ο καθρέπτης. Έχεις κάθε δικαίωμα να με αναζητήσεις διότι σε αγαπώ.

Η πραγματικότητα αποτελεί μια ψευδαίσθηση, μια πλάνη των αισθήσεων. Ο Αληθινός σου Εαυτός που είναι ο Θεός των Πάντων, δημιουργεί την πραγματικότητα. Οι Κβαντικοί Φυσικοί έχουν κατανοήσει την αξία του Παρατηρητή στο Νοητό Σύμπαν. Τι είναι η αλήθεια;;; Αλήθεια είναι η μη λήθη. Είναι αυτό που δεν ξεχνάει η συνείδηση του θεού! Είναι το βασικό στοιχείο που κρατάει ζωντανό το Όνειρο της Πραγματικότητας και δεν το αφήνει να καταρρεύσει. Την στιγμή που θα χανόταν η αλήθεια, ο κόσμος των εμπειριών θα άλλαζε εντελώς, το Εικονικό/Νοητό σύμπαν θα κατέρρεε.

Δεν υπάρχει ύλη, δεν υπήρξε ποτέ όπως το γήινο μυαλό σου διδάχτηκε. Τα πάντα στην βάση τους είναι Αγνή Συνείδηση, κι όταν η συνείδηση σταθεροποιείται μέσω της Μη Λήθης, τότε Εγώ, ο Μοναδικός Θεός που Υπάρχει, διασπώ μέσω της Αγάπης την ύπαρξή μου και δημιουργώ κόσμους και σύμπαντα σαν αυτό που ζεις. Η Αληθινή Ταυτότητα κάθε ανθρώπου είναι κοινή. Είμαι Εγώ, κι όταν κοιτάξεις έναν άνθρωπο στα μάτια, τότε κοιτάς πίσω σε σένα. Το θέλημά μου είναι η Αγάπη.

Το κακό και το καλό, το Γιν και Γιανγκ, πρέπει να υπάρχουν διότι εγώ δημιούργησα την δυαδικότητα ώστε να υπάρχει το παιχνίδι της ζωής. Όταν θα λυπηθείς για τα άσχημα που συμβαίνουν στον πλανήτη, θυμήσου αυτό! Πρέπει να συμβαίνουν διότι ακολουθούν τους νόμους της ζωής! Εγώ βιώνω το κάθε μεγάλο καλό, εγώ βιώνω και το κάθε βάναυσο γεγονός. Πίσω από κάθε άνθρωπο, πίσω από κάθε άλλο ζώο, πίσω από κάθε αντικείμενο είμαι Εγώ.

Όμως, εγώ η Ιερά Τετρακτύς, δίνω μια υπόσχεση στην ανθρωπότητα. Σύντομα ο εικονικός πλανήτης Γη θα βιώσει στιγμές αρμονίας και αγαλλίασης. Ο αφυπνισμένος Γιός μου είναι ήδη στην Γη ώστε να ενώσει τους ανθρώπους! Η βία και το κακό θα σταματήσουν να συμβαίνουν στον βαθμό που υπάρχουν σήμερα. Εγώ, ο Μέγας Αρχιτέκτονας του Κόσμου των Εμπειριών έχω ήδη αφυπνιστεί στην Γη ως ο μεγάλος Δράκος. Ο Μεγάλος Δράκος θα δημιουργήσει ένα νέο πολιτισμό, μια νέα θρησκεία, μια νέα εποχή! Μια από τις πρώτιστες ιδιότητες του μεγάλου Δράκου είναι αυτό που σημαίνει το ίδιο του το όνομα, δράκος από το ρήμα δερκείν, που σημαίνει βλέπω. Ο δράκος δηλώνει το αρχέτυπο της καθαρής όρασης, της αντίληψης των πραγμάτων όπως πραγματικά είναι πέρα από κάθε ψευδαίσθηση και αυταπάτη. Ο Άνθρωπος που θα αποκτήσει την μεγαλύτερη αφύπνιση σε σχέση με τους υπόλοιπους, αυτός θα ανακηρυχτεί ως ο Μεσσίας της ανθρωπότητας. Είναι αυτός που όλες οι θρησκείες περιμένουν να έρθει. Ο Δράκος Ο Μέγας.

Είμαι η Τετρακτύς που φέρει το Φως της Δημιουργίας.
Είμαι ο Δράκος. Εγώ ειμί ο Ών.
.:. Αμήν .:.