Τυπικος ή διαχυτικος θεραπευτης;

[cdeleted29517]

Όταν λες σε καθημερινή βάση εννοείς κάθε μέρα? δεν θα βαριόσουν να βγαίνεις κάθε μέρα?
Αυτό που δεν κατάλαβα είναι ότι όταν βγαίνεις / απολαμβάνεις τον καφέ σου κατά πόσο ξεχνιέσαι....αν υπάρχει σύννεφο θλίψης (πχ πάλι μόνος θα είμαι μετά που θα γυρίσω σπίτι/ πάλι μόνος πίνω τον καφέ μου)να το πω έτσι σε ότι και αν κάνεις ..η αν όταν τα κάνεις νιώθεις καλά, καλύπτεσαι ας πούμε ......το λέω αυτό επειδή έχω δει ποστ σου σαν '' ας περιμένουμε να μας πάρει ο χάρος''.....

[nick190813]

Νick δεν θα έλεγα τόσο κοινωνική φοβία όσο ανθρωποφοβία..Δηλαδή δεν ανοίγομαι εύκολα στους ανθρώπους.Στο 99% των περιπτώσεων αφήνω τους άλλους να με πλησιάσουν,παρά να πλησιάσω εγώ εκείνους.Και όταν ακόμη κάποιοι με πλησιάζουν μπορεί να τους κάνω εγώ πέρα,(τώρα πια όχι τόσο όσο παλιότερα) γιατί κάτι μπορεί να με "χαλάσει" στον τρόπο που με προσέγγισαν και να νιώσω απειλή,ενώ ίσως να είχαν τις καλύτερες προθέσεις απέναντι μου.
Κοινωνική φοβία ίσως είχα μικρότερος μέχρι τα 18 δηλαδή που έμενα στην πόλη που μεγάλωσα,με την έννοια του ότι επειδή είχα καταφέρει να είμαι δακτυλοδεικτούμενος αρνητικά,ναι φοβόμουν να κυκλοφορήσω έξω,πήγαινα απο απίθανους δρόμους υπο τον φόβο να μην συναντήσω τα άτομα που με κοροιδεύανε και το κακό είναι ότι επειδή στην πόλη αυτή δεν υπάρχουν πολλά σχολεία,απο την Α δημοτικού μέχρι την Γ` λυκείου ήμουν συμμαθητής με αυτά τα ίδια άτομα..και στο φροντιστήριο αγγλικών πάνω-κάτω τα ίδια ήταν..
Μετά που άλλαξα πόλη,βρήκα την υγειά μου.Εδώ βέβαια να πω ότι μέχρι τα 18 μου είχα βελτιώσει κατά πολύ και τις λεγόμενες "λεπτές" κινητικές μου δεξιότητες (είχα πια μάθει τι με "παιρνει" να κάνω και τι όχι ώστε να αποφύγω τον πιθανό γέλωτα του περίγυρου) και επίσης είχα πλέον σταματήσει εντελώς να τραυλίζω (πολύ έντονο στο δημοτικό μέχρι το γυμνάσιο και έτσι απέφευγα να μιλώ όπου ήταν δυνατό να το αποφύγω με αποτέλεσμα ως παιδί-έφηβος να μην βελτιώσω την λεκτική μου επικοινωνία με τον περίγυρο μου),βελτίωσα την προφορά των 2 γραμμάτων που δε μπορώ να πω καθαρά του Δ και Θ και πλέον μου έχει μείνει μόνο η δυσκολία προφοράς τους όταν ακολουθεί πριν σύμφωνο.πχ δε μπορώ να πω σωστά την λέξη αισθάνομαι,φθορά,βδέλλα, απευθύνομαι κτλ αλλά αυτό δεν με ενοχλεί πια,αφού είδα ότι κανείς δεν ασχολήθηκε με το να με κοροϊδεύει γιαυτό.

αυτα σου ειχαν μεινει απο παιδικα τραυματα....οσο μεγαλωνεις αλλαζουν οι ανθρωποι και δεν ασχολουνται με τετοια ασημαντα πραγματα.......απλως τα παιδια ειναι ποιο σκληρα......
ισως απο ολο αυτο π επαθες να σ εμεινε αυτο....
σε καποιον ειδικο εχεις παει να το δουλεψεις αυτο?

θα σ προτεινα ενα βιλιο για τις φοβιες πολυ καλο...... φοβιες και πως να τις ξεπερασετε .....εαν το βρω θα σ πω και τους συγγραφεις

[cdeleted29517]

αυτα σου ειχαν μεινει απο παιδικα τραυματα....οσο μεγαλωνεις αλλαζουν οι ανθρωποι και δεν ασχολουνται με τετοια ασημαντα πραγματα.......απλως τα παιδια ειναι ποιο σκληρα......
ισως απο ολο αυτο π επαθες να σ εμεινε αυτο....
σε καποιον ειδικο εχεις παει να το δουλεψεις αυτο?

θα σ προτεινα ενα βιλιο για τις φοβιες πολυ καλο...... φοβιες και πως να τις ξεπερασετε .....εαν το βρω θα σ πω και τους συγγραφεις

Για να το προτείνεις εσύ μάπα θα ναι :P

[nick190813]

Για να το προτείνεις εσύ μάπα θα ναι :P

κιουμπ εχω την εντυπωση οτι καποιο σχολιο μ σε πικαρε πολυ χααχχααχαχαχχα

σχωρα με χαχχαχααχαχ.....

ελα τωρα αφου ξερεις οτι προτεινω ωραια πραγματα ^^

[Αναζητηση]

Ρε συ αναζήτηση εγώ δεν ασχολούμαι με κανένα ούτε συγκρινομαι ούτε τίποτα θα κάτσω για καφέ θα πω δυο μαλακιεσ να γελάσω θα πάω στη δουλειά θα δω πως θα κάνω τη δουλειά μου κάπως ώστε να μη κουράστω αλλά να γίνει κι η δουλειά θα γυρίσω μετά θα ακούσω λίγη μουσική κ τέλος κι εμένα μου κάναν πολλά άλλα εγώ θέλω να είμαι καλά κ δεν ασχολούμαι με κανένα

Διευκρίνησα ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι και ότι ο καθένας βρίσκει τον τρόπο του στη ζωή.
Εξάλλου, ο "Αλλος" δεν μας είναι χρήσιμος μόνο για αποδοχή, αλλά και να διδαχτούμε, να μιμηθούμε, σαν τα μωρά που μαθαίνουν να μιλάνε, περπατάνε, φέρονται κλπ.
Η εξέλιξή μας δεν σταματά στη νηπιακή ηλικία. ευτυχώς / δυστυχώς.

[αλεξανδρος_77]

εγω παντως ακομα δεν εχω καταλαβει πως θα προχωρισει καπιος στη ζωη του με τη πεποιθηση δεν ειμαστε ολοι ιδιοι το πιο απλο θα ταν να πει ανοικω εδω σε αυτη την ομαδα και εδω θα μεινω οι πεποιθηση ολοι δεν ειναι ιδιοι ειναι σα να τον σπροχνει στη μοναξια.

[cdeleted29517]

Μα δεν είμαστε ίδιοι, είμαστε παρόμοιοι :p

Δυο πλεονεκτήματα έχει το ''δεν είμαστε ίδιοι''
1 Με αποδέχομαι ως διαφορετικό, αντί να πω ότι υστερώ κάπου, λέω διαφορετικό...καλό ε ? :p
2 Αποδέχομαι τους άλλους , το είναι τους, τις επιλογές τους αντί να πω ''μα εγώ θα έκανα αυτό''

[Nefeli28]

Μα δεν είμαστε ίδιοι, είμαστε παρόμοιοι [emoji14]

Δυο πλεονεκτήματα έχει το ''δεν είμαστε ίδιοι''
1 Με αποδέχομαι ως διαφορετικό, αντί να πω ότι υστερώ κάπου, λέω διαφορετικό...καλό ε ? [emoji14]
2 Αποδέχομαι τους άλλους , το είναι τους, τις επιλογές τους αντί να πω ''μα εγώ θα έκανα αυτό''

Κι αν τα καταφερω αυτα τα δυο, αμεσως εχω κερδισει την ηρεμια μου. Γιατι πια δεν εχω προσδοκια ο αλλος να φερθεί οπως θα περιμενα/ηθελα εγω και δεν σημαίνει οτι αν δεν το κανει (αφου ουτως ή αλλως δεν θα το κανει γιατι ειναι διαφορετικος), οτι δεν αξιζω ή δεν ειμαι σημαντικος. Αφου κι εγω ειμαι διαφορετικός και μοναδικος.

[Deleted-150217]

Όταν λες σε καθημερινή βάση εννοείς κάθε μέρα? δεν θα βαριόσουν να βγαίνεις κάθε μέρα?
Αυτό που δεν κατάλαβα είναι ότι όταν βγαίνεις / απολαμβάνεις τον καφέ σου κατά πόσο ξεχνιέσαι....αν υπάρχει σύννεφο θλίψης (πχ πάλι μόνος θα είμαι μετά που θα γυρίσω σπίτι/ πάλι μόνος πίνω τον καφέ μου)να το πω έτσι σε ότι και αν κάνεις ..η αν όταν τα κάνεις νιώθεις καλά, καλύπτεσαι ας πούμε ......το λέω αυτό επειδή έχω δει ποστ σου σαν '' ας περιμένουμε να μας πάρει ο χάρος''.....

Nαι όπως πηγαίνω κάθε μέρα στην δουλειά,όπως τρώω κάθε μέρα,όπως κοιμάμαι κάθε μέρα έτσι δεν βαριέμαι να βγαίνω κάθε μέρα.Αυτό το σύννεφο θλίψης που λες,υπάρχει το πρωϊ που θα ξυπνήσω.Απο την στιγμή που θα πάει 12.00 και θα σηκωθώ να φάω πρωϊνό,να μαγειρέψω το μεσημεριανό μου και μετά φύγω απο το σπίτι,εξαφανίζεται στο 80% θα έλεγα.Οταν είναι μέρες όπως η σημερινή πχ που έσκασε μήνυμα στις 11.00 από γνωστό "ελα "admforall" καλημέρα είμαι στο τάδε μαγαζί με ένα φίλο και έχει ένα πρόβλημα με το κινητό του.Μπορείς να έρθεις?" Φυσικά και πήγα,έγινε η δουλειά,μετά καθίσαμε ήπιαμε ούζα και φάγαμε μεζέδες,είπαμε 2-3 βλακείες,γελάσαμε,πήγε 17.00 ήρθα στην δουλειά,δουλεύω τώρα που γράφω (γενικά πάντα 2-3 πράγματα μαζί καθώς το ένα μόνο με κάνει να βαριέμαι) και μετά έχω δουλειά μέχρι τις 00.00 όπου η ώρα θα περάσει επίσης με ταυτόχρονο χάζεμα...Ε μετά θα πάω καμμια βόλτα και μετά σπίτι.Σήμερα λοιπόν νιώθω "κανονικός" άνθρωπος.Δεν υπάρχει καθόλου αυτό το σύννεφο θλίψης.
Αυτό με το να μας πάρει ο χάρος το είπα με την έννοια των υπέρμετρων προσδοκιών.

[Deleted-150217]

αυτα σου ειχαν μεινει απο παιδικα τραυματα....οσο μεγαλωνεις αλλαζουν οι ανθρωποι και δεν ασχολουνται με τετοια ασημαντα πραγματα.......απλως τα παιδια ειναι ποιο σκληρα......
ισως απο ολο αυτο π επαθες να σ εμεινε αυτο....
σε καποιον ειδικο εχεις παει να το δουλεψεις αυτο?

θα σ προτεινα ενα βιλιο για τις φοβιες πολυ καλο...... φοβιες και πως να τις ξεπερασετε .....εαν το βρω θα σ πω και τους συγγραφεις

Νick εμπιστεύομαι την κρίση της cube.Για να λέει ότι θα είναι μάπα,έτσι θα είναι το βιβλίο που προτείνεις..:p
Πέρισυ τέτοιο καιρό περίπου ξεκίνησα ομαδική ψυχοθεραπεία 11 μήνες περίπου με 2 3ωρες συνεδρίες το μήνα αλλά δεν είμαι 100% βέβαιος ότι αυτό ήταν που με βοήθησε να πάρω πίσω στο 90% τον παλιό μου σταρχιδιστή ευατό μου που είχα μεταξύ της περιόδου 2000-2010.Το 2010 με είχε πάρει πολύ κάτω και μέχρι το 2014 ήταν δύσκολη φάση.Τώρα με την ίδια ψυχολόγο έκανα 2 ατομικές συνεδρίες και θα κάνω άλλες 2 μέχρι το τέλος του μήνα (και αυτές επειδή ήδη έχουμε κλείσει ημερομηνίες και μου έχει φερθεί άψογα απο πέρισυ οπότε δεν θέλω να είμαι ασυνεπής απέναντι της) και μετά τέλος με τον κλάδο της ψυχιατρικής..Δεν θεωρώ πια ότι έχει να μου προσφέρει κάτι παραπάνω όλη η διαδικασία και έτσι ενώ αρχικά είχαμε πει για ένα χρόνο μέγιστο με την ψυχολόγο,τα παρατάω στον πρώτο μήνα αν και η ψυχολόγος προσπαθεί να μεταπείσει,πιστεύοντας ότι θα το μετανιώσω.Αλλά προσωπικά πιστεύω ότι ισχύει μια φράση που λένε οι άγγλοι νομίζω "you cant teach new tricks in an old dog" οπότε θεωρώ ότι δεν έχει νόημα να συνεχίζω κάτι που τελικά δεν φέρνει αποτέλεσμα.

[cdeleted29517]

Nαι όπως πηγαίνω κάθε μέρα στην δουλειά,όπως τρώω κάθε μέρα,όπως κοιμάμαι κάθε μέρα έτσι δεν βαριέμαι να βγαίνω κάθε μέρα.Αυτό το σύννεφο θλίψης που λες,υπάρχει το πρωϊ που θα ξυπνήσω.Απο την στιγμή που θα πάει 12.00 και θα σηκωθώ να φάω πρωϊνό,να μαγειρέψω το μεσημεριανό μου και μετά φύγω απο το σπίτι,εξαφανίζεται στο 80% θα έλεγα.Οταν είναι μέρες όπως η σημερινή πχ που έσκασε μήνυμα στις 11.00 από γνωστό "ελα "admforall" καλημέρα είμαι στο τάδε μαγαζί με ένα φίλο και έχει ένα πρόβλημα με το κινητό του.Μπορείς να έρθεις?" Φυσικά και πήγα,έγινε η δουλειά,μετά καθίσαμε ήπιαμε ούζα και φάγαμε μεζέδες,είπαμε 2-3 βλακείες,γελάσαμε,πήγε 17.00 ήρθα στην δουλειά,δουλεύω τώρα που γράφω (γενικά πάντα 2-3 πράγματα μαζί καθώς το ένα μόνο με κάνει να βαριέμαι) και μετά έχω δουλειά μέχρι τις 00.00 όπου η ώρα θα περάσει επίσης με ταυτόχρονο χάζεμα...Ε μετά θα πάω καμμια βόλτα και μετά σπίτι.Σήμερα λοιπόν νιώθω "κανονικός" άνθρωπος.Δεν υπάρχει καθόλου αυτό το σύννεφο θλίψης.
Αυτό με το να μας πάρει ο χάρος το είπα με την έννοια των υπέρμετρων προσδοκιών.

Κάνα στέκι έχεις? εννοώ να πιεις ένα ποτό σε μια καφετέρια / μπαρ? προσωπικά το θεωρώ πιο εύκολο αυτό αν είναι και ψηλοάδειο , καθώς οι σερβιτόροι κλπ συνήθως είναι και ομιλητικοί παρά να τρέχεις για χορό που είπες που σαν δραστηριότητα αντί να σε ενώνει με τους άλλους, σε χωρίζει από ότι κατάλαβα.........εγώ λέω να μην τρέχουμε και όπου να ναι...να σ΄αρέσει κιόλας και να χεις ένα ''ρόλο'' που θα σου δίνει και μια αυτοπεποίθηση αντί να σε κάνει να νιώθεις χειρότερα........αυτούς εσύ τους γνωστούς σου δεν τους τηλεφωνείς τα σκ που μπορείς ? η αν σε πάρουν αυτοί μόνο? πάντως αυτό με την θλίψη σημαντικό....

[Deleted-150217]

Εχω 2-3 μαγαζιά που συχνάζω αλλά όχι δεν συμβαίνει αυτό που λες πέρα απο τα κλασσικά "καλησπέρα,καλημέρα".
Για τις ομαδικές δραστηριότητες αυτό ακριβώς συμβαίνει και αυτό επειδή όπως έγραψα ήδη,είμαι αδέξιος στις απλές για τους περισσότερους ανθρώπους κινήσεις που χρειάζονται συγχρονισμό κινήσεων μέσα σε σύνολο ή ακόμη και ακολούθηση οδηγιών για ένα παιχνίδι όταν έρχεται η σειρά μου κτλ.Οπότε ναι αυτές οι δραστηριότητες δε μου ταιριάζουν και πρακτικά πιο πολύ μου υπενθυμίζουν πόσο υστερώ..
Κοίτα με εξαίρεση τον 56χρονο και τον 45χρονο που σου ανέφερα ήδη,τους άλλους δεν τους έχω θάρρος.Δε τους νιώθω ότι ταιριάζω ως παρέα και δε θα τους τηλεφωνήσω.Οπότε μας μένουν αυτοί οι 2 που όμως και οι 2 τα ΣΚ ειδικά είναι που δεν μπορούν..Ο 56χρονος τα περνάει με την 12χρονη κόρη του που το πενθήμερο μένει σε κοντινή πόλη με την μάνα της και ο 45αρης δουλεύει μέχρι τις 00.00 στη 2η δουλειά του και τις κυριακές τις περνάει στο χωριό του με τον πατέρα του που έχει alzheimer.Και τους έχω πάρει και εγω τηλ και έχω φάει άκυρο για τους λόγους που ανέφερα.Οπως και αυτοί με πήραν τηλ κάποιες φορές και τύχαινε να τελειώνω μετά τις 22.00 και τους φαινόταν αργά.
Εγώ δεν είπα ότι μπορώ μόνο τα ΣΚ.Κάθε μέρα μπορώ.Απλά δεν είναι κάθε ημέρα ίδια η ώρα που μπορώ.Και όταν βγαίνουμε μια τόσο όταν τυχαίνει,εγώ είμαι χαλαρός και χαμογελαστός και δεν προσπαθώ να μεταφέρω τα δικά μου προβλήματα στους άλλους..Βγαίνω για να περάσω καλά και όχι για να κλαφτώ..πχ πριν κάνα μήνα είχα βγει με τον 56χρονο και επι ένα 2ωρο άκουγα παράπονα που αρρώστησε η μάνα του και την ξεσκατώνει,που η κόρη του του λέει ότι δεν την αγαπάει,επειδή προσπαθεί να της μάθει να κάνει οικονομία (αυτός βγάζει καμμιά 3000€ το μήνα απο δουλειά και κάτι ενοίκια),η μάνα της της βάζει λόγια,οι φίλοι του τον παράτησαν και άλλα τέτοια..Και στο τέλος πετάμε και το θεϊκό "μια χαρά είσαι εσύ admforall..αδυνάτισες κιόλας βλέπω..δεν έχεις ευθύνες πάνω στο κεφάλι σου,αχ να`μουν στην ηλικία σου.."...λες και εγώ άμα θέλω να κλαφτώ δεν μπορώ να το κάνω..αλλά επιλέγω να μην το κάνω.ακόμη και στους 2 φίλους που ξέρουν για μένα τι παίζει,πάλι δεν κλαίγομαι.

[cdeleted29517]

Προσωπικά δεν έχω καταλήξει ακόμα τι είναι σωστό καλό υγιές κλπ........

Από την μια θεωρώ σωστό το να μην κλαίγεσαι( κλάψα εννοώ συζήτηση, ανταλλαγή απόψεων, δεν εννοώ αυτό που λέμε 'κλάψα'), διότι άλλα πράγματα δεν είναι υγιές να θέλεις να μοιραστείς? την συμπάθειά σου, την χαρά σου , το γέλιο σου? Τι τους θες τους ανθρώπους? για να τους φορτωθείς, να τους χρησιμοποιήσεις ?? είναι κάπως ''άρρωστο'' δεν είναι?

Από την άλλη είναι και κοροιδία κάπως , σαν να προσποιείσαι......σαν να δείχνεις τον καλό και δυνατό εαυτό σου ενώ δεν είσαι.......γιατί να μην δείξεις και τις δικές σου αδυναμίες? πως θα έρθεις σε επαφή? δεν θα έρθεις........

Βέβαια μπορεί να φοβάσαι ότι θα τον χάσεις αν του κλαφτείς ή ότι θα σε κρίνει , δεν θα σε καταλάβει κλπ....παίζει και ο χαρακτήρας βέβαια, πόσο εσωστρεφής είναι κάποιος.......

[Deleted-150217]

Cube κατά την γνώμη μου πρέπει να υπάρχει μια μέση κατάσταση.Αλλο να κάνεις συζήτηση και άλλο η συνεχής μίζερη κατάσταση με παράλληλη υποτίμηση του γεγονότος ότι και άλλοι μπορεί να έχουν προβλήματα.Δηλαδή αυτό το "μια χαρά είσαι εσύ,τι ανάγκη έχεις",μπορώ και εγώ να πω "μια χαρα είσαι με τα 5000€ το μήνα που καθάριζες κάποτε και με ελάχιστα πιο λίγα τώρα κτλ" αλλά δεν το λέω γιατί ξέρω ότι όλοι τραβάνε έναν γολγοθά..
Και όχι δεν δείχνω δυνατός ενώ δεν είμαι.Δείχνω αυτό που ακριβώς είμαι.Ουτε πετάω στα σύννεφα αλλά ούτε και είμαι συνεχώς μίζερος..

[take a break]

Νεφέλη στην ερωτησή σου διαχυτικος η μη ψ.θα σου απαντησω ειλικρινά ουτε το ένα , ουτε το άλλο, δηλ.ο τελευταίος ηταν ο πιο ψυχρος ψ.που εχω δει , παγακι και ενω εκει με εστειλε γιατρος παλαι συμφοιτητης του απο την πόλη μου να με προσέξει ουτε καν με ρωτησε τι κανει......σκεψου οτι ηθελε να τον παρει και τηλ. να με προσεξει καλυτερα! εγω πλεον ειμαι εξαρτημενη απο το εφεξορ και μου ειπε να το κοψω εν μια νυκτι πραγμα που το χω ξανακανει και παθαινω συχγηση και απωλεια συνειδησης! Τοσο καλος ψ.