Τι κανετε οταν φοβαστε?

[boo]

Εσεις παιδια savatage και serios οταν φοβαστε τι κανετε?

Εστάλη από Elite 1 στο E-Psychology.gr Mobile App

[Delmem240118a]

boo σου αρεσει το διαβασμα; σε βοηθαει καθολου; ή οι περιπατοι;

[serios]

Εγώ ξεκίνησα από απίστευτα μεγέθη αδυναμίας στην αρχή της ψύχωσης. Οι δόσεις με έκαναν να μη μπορώ να περπατήσω για πολύ στον δρόμο κ τα φώτα,η κινηση, ο θορυβος, ο κοσμος κ η αισθηση πως ήμουν σαν ζομπι χωρίς πνευματικότητα αφού το μυαλό μου το ένιωθα άδειο με έκανε να αισθάνομαι ευθραυστος. Η φυσική μου κατάσταση ήταν κακή και ακόμα κ τώρα παρατηρώ ότι δεν έχω καλή ισορροπία στο περπάτημα κ νιώθω μυικά αδύναμος σαν να μουδιάζει το σώμα μου.

Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να νιώθω φόβο και μεγάλη ανασφάλεια. Προσπαθούσα να κάνω ότι μπορώ από εξόδους κ να πιέζω μέχρι ένα όριο. Όταν ένιωθα έτοιμος ότι μπορώ να κάνω κάτι το έκανα. Αν ένιωθα ότι δεν μπορούσα να αντέξω τις κοινωνικές συναναστροφές γιατί δεν μπορούσα να μιλήσω απλά τις απέφευγα για ένα διάστημα.
Προσπαθούσα να αντιμετωπίζω κάποιες φοβίες. Θέλει μέτρο πάντως και μικρά βήματα. Πάντως πηγαίνοντας προσεκτικά κατάφερα πολλά νομίζω κ αυτό το διάστημα θεωρώ ότι βγήκα από το τούνελ και είμαι σε φάση χτισίματος.

Για να απαντήσω στο ερώτημα σου όταν ένιωθα φόβο απλά κουλουριαζόμουν στο κρεβάτι μου. Ήταν λες και δεν είχα καθόλου δύναμη κ ήμουν έρμαιο των συνθηκών γύρω μου ή των φανταστικών φόβων μου.
Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει κάποιος σε ακραίο φόβο. Ο φόβος ακινητοποιεί. Αυτό είναι το γνώρισμα του.

[elisabet]

Γεια σου μπου!
Δεν ξέρω να σου απαντήσω ακριβώς στο ερώτημα σου γιατι δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς εννοείς να φοβάσαι. Μάλλον εννοείς κάποιον "παράλογο" φόβο, για τον οποίο δεν μπορώ να κάνω κάτι συγκεκριμένο όπως πχ αν δω ένα άσχημο όνειρο και ξυπνήσω την νύχτα και φοβάμαι να κοιμηθώ. Το πάθαινα παλιότερα μερικές φορές. Ειδικά αν είχα δει κανένα θρίλερ πριν :) Σηκωνόμουν, άναβα όλα τα φώτα κ διάβαζα πάντα ένα συγκεκριμένο βιβλίο. Τον Τελευταίο Πειρασμό του Καζαντζάκη, συγκεκριμένα τον πρόλογο του βιβλίου. Κουλό, δεν ξέρω γιατί, μου είχε κολλήσει πάντα το συγκεκριμένο. Για κάποιο λόγο με ηρεμούσε και συνήθως μετά από λίγο ξανακοιμόμουν. Μερικές φορές προσευχόμουν κιόλας :) Αν δεν πιστεύεις βέβαια, δεν ξέρω πως μπορεί να σε βοηθήσει αυτό, αλλά το να διαβάζεις κάτι ίσως μπορέσει να σε βοηθήσει. Και μόνο το ότι θα συγκεντρωθείς στο διάβασμα και θα φύγει λίγο το μυαλό από τις αρνητικές σκέψεις δηλαδή φαντάζομαι βοηθάει.

[maus]

συμφωνω και εγω οτι το διαβασμα βοηθαει οπως και η προσευχη αμα την κανεις τακτικα σαν "τυπικο".

[maus]

εσυ boo νηστευεις ; εξομολογεισαι ; κοινωνας ;

αφου δε τα κανεις πως περιμενεις ο Θεος να σε βοηθησει.

Ο Θεος εχει και αυτος ορισμενες τεχνικες που λειτουργει. Αμα δε τα κανεις αυτα πως περιμενεις να σε βοηθησει.

Σιγουρα βοηθαει. Η ψυχαναλυση βασιζεται στην εξομολογηση και αλλα πολλα.

Δε θα κοψεις τα φαρμακα ποτε με τη θρησκεια και χρειαζονται φαρμακα αλλα τουλαχιστον θα νιωσεις καλυτερα και θα σου φυγει η καταθλιψη τουλαχιστον.

δε νομιζω οτι ο θεος μας αγαπαει και πολυ..ποιος ο λογος να παιδευομαστε τοσο?



ειμαι στη φαση που προσπαθω να σκεφτομαι κατι αλλο οταν μου σκανε αυτα στο μυαλο.αυτο που λες διαχειριση.αλλωτε πιανει αλλωτε οχι.το παλευω

[elis]

Ρε μπου με τισ φιλικεσ σου σχεσεισ θα λεσ μερικα πραγματα να ξεχνιεσαι δε θα λεσ οτι σε βασανιζει ακριβωσ στρογγυλεμενο καπωσ κανε χαβαλε δεν μπορω να στα εξηγησω στο στρατο οταν πασ μαθαινεισ οτι ενα θεατρο ειναι η ζωη κι ολα γινονται για καποιο λογο παλεψε το κουκλα

[boo]

Εγώ ξεκίνησα από απίστευτα μεγέθη αδυναμίας στην αρχή της ψύχωσης. Οι δόσεις με έκαναν να μη μπορώ να περπατήσω για πολύ στον δρόμο κ τα φώτα,η κινηση, ο θορυβος, ο κοσμος κ η αισθηση πως ήμουν σαν ζομπι χωρίς πνευματικότητα αφού το μυαλό μου το ένιωθα άδειο με έκανε να αισθάνομαι ευθραυστος. Η φυσική μου κατάσταση ήταν κακή και ακόμα κ τώρα παρατηρώ ότι δεν έχω καλή ισορροπία στο περπάτημα κ νιώθω μυικά αδύναμος σαν να μουδιάζει το σώμα μου.

Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να νιώθω φόβο και μεγάλη ανασφάλεια. Προσπαθούσα να κάνω ότι μπορώ από εξόδους κ να πιέζω μέχρι ένα όριο. Όταν ένιωθα έτοιμος ότι μπορώ να κάνω κάτι το έκανα. Αν ένιωθα ότι δεν μπορούσα να αντέξω τις κοινωνικές συναναστροφές γιατί δεν μπορούσα να μιλήσω απλά τις απέφευγα για ένα διάστημα.
Προσπαθούσα να αντιμετωπίζω κάποιες φοβίες. Θέλει μέτρο πάντως και μικρά βήματα. Πάντως πηγαίνοντας προσεκτικά κατάφερα πολλά νομίζω κ αυτό το διάστημα θεωρώ ότι βγήκα από το τούνελ και είμαι σε φάση χτισίματος.

Για να απαντήσω στο ερώτημα σου όταν ένιωθα φόβο απλά κουλουριαζόμουν στο κρεβάτι μου. Ήταν λες και δεν είχα καθόλου δύναμη κ ήμουν έρμαιο των συνθηκών γύρω μου ή των φανταστικών φόβων μου.
Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει κάποιος σε ακραίο φόβο. Ο φόβος ακινητοποιεί. Αυτό είναι το γνώρισμα του.

κι εγω πολλες φορες νιωθω οτι υστερω σε σχεση με τους αλλους ανθρωπους στο κομματι της επικοινωνιας.
ειναι και φορες που σκεφτομαι διαφορα που μου συμβαινουν και δε μπορω να ανοιχτω και αυτο με κουμπωνει πεισσοτερο και νιωθω στο περιθωριο.
κι εγω στο κρεβατι κουλουριαζομαι με ανοιχτα τα φωτα.
ετσι ημουν χτες σε ακραιο αγχος και φοβο με τσιτωσαν και 2 καφεδες που ηπια και πηρα xanax για να χαλαρωσω.
στον ακραιο φοβο νομιζω μονο 1 φαρμακο μπορει να σε κανει να νιωσεις καλυτερα αμα δεν εχεις και καποιον να ακουμπησεις και να ηρεμησεις.

Γεια σου μπου!
Δεν ξέρω να σου απαντήσω ακριβώς στο ερώτημα σου γιατι δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς εννοείς να φοβάσαι. Μάλλον εννοείς κάποιον "παράλογο" φόβο, για τον οποίο δεν μπορώ να κάνω κάτι συγκεκριμένο όπως πχ αν δω ένα άσχημο όνειρο και ξυπνήσω την νύχτα και φοβάμαι να κοιμηθώ. Το πάθαινα παλιότερα μερικές φορές. Ειδικά αν είχα δει κανένα θρίλερ πριν :) Σηκωνόμουν, άναβα όλα τα φώτα κ διάβαζα πάντα ένα συγκεκριμένο βιβλίο. Τον Τελευταίο Πειρασμό του Καζαντζάκη, συγκεκριμένα τον πρόλογο του βιβλίου. Κουλό, δεν ξέρω γιατί, μου είχε κολλήσει πάντα το συγκεκριμένο. Για κάποιο λόγο με ηρεμούσε και συνήθως μετά από λίγο ξανακοιμόμουν. Μερικές φορές προσευχόμουν κιόλας :) Αν δεν πιστεύεις βέβαια, δεν ξέρω πως μπορεί να σε βοηθήσει αυτό, αλλά το να διαβάζεις κάτι ίσως μπορέσει να σε βοηθήσει. Και μόνο το ότι θα συγκεντρωθείς στο διάβασμα και θα φύγει λίγο το μυαλό από τις αρνητικές σκέψεις δηλαδή φαντάζομαι βοηθάει.

μιλαω για φοβο που σου βγαινει ως αποτελεσμα μια ς παθησης.συγκεκριμενα προσωπικα αναφερομαι στο φοβο που σου φερνουν τα ψυχωτικα οταν τα βιωνεις (ή φοβο απο αλλες ψυχικες διαταραχες).δυστυχως μου ηταν αδυνατο να συγκεντρωθω να διαβασω.σημερα διαβασα μιση ωριτσα.θα προσπαθησω και τωρα λιγο ακομα.

συμφωνω και εγω οτι το διαβασμα βοηθαει οπως και η προσευχη αμα την κανεις τακτικα σαν "τυπικο".

εσυ boo νηστευεις ; εξομολογεισαι ; κοινωνας ;

αφου δε τα κανεις πως περιμενεις ο Θεος να σε βοηθησει.

Ο Θεος εχει και αυτος ορισμενες τεχνικες που λειτουργει. Αμα δε τα κανεις αυτα πως περιμενεις να σε βοηθησει.

Σιγουρα βοηθαει. Η ψυχαναλυση βασιζεται στην εξομολογηση και αλλα πολλα.

Δε θα κοψεις τα φαρμακα ποτε με τη θρησκεια και χρειαζονται φαρμακα αλλα τουλαχιστον θα νιωσεις καλυτερα και θα σου φυγει η καταθλιψη τουλαχιστον.

ηθελα να πιστευω.μεχρι πριν λιγο καιρο ετσι ενιωθα.αλλα οταν βλεπω καταστασεις ασχημες να επαναλαμβανονται και ενα καρο δυσκολιες και δε βλεπω βοηθεια απο πουθενα γιατι να πιστευω?ετσι για να το λεω?εχω απογοητευτει πληρως απο το κομματι της θρησκειας για πολλους λογους.μιλησα και με πνευματικο να δω τι θα μου ελεγε για τη ψυχωση και μου ελεγε αρλουμπες οτι ο θεος ειναι παντου..

Ρε μπου με τισ φιλικεσ σου σχεσεισ θα λεσ μερικα πραγματα να ξεχνιεσαι δε θα λεσ οτι σε βασανιζει ακριβωσ στρογγυλεμενο καπωσ κανε χαβαλε δεν μπορω να στα εξηγησω στο στρατο οταν πασ μαθαινεισ οτι ενα θεατρο ειναι η ζωη κι ολα γινονται για καποιο λογο παλεψε το κουκλα

εξαρταται με ποιον ειμαι.αμα ειμαι με τους κολητους θα πουμε και για αυτα αμα ειμαι με απλους φιλους δεν κανω τετοιες συζητησεις ενοειται

[αλεξανδρος_77]

εσυ boo νηστευεις ; εξομολογεισαι ; κοινωνας ;

αφου δε τα κανεις πως περιμενεις ο Θεος να σε βοηθησει.

Ο Θεος εχει και αυτος ορισμενες τεχνικες που λειτουργει. Αμα δε τα κανεις αυτα πως περιμενεις να σε βοηθησει.

.

δε βοηθα τιποτα αν δε πιστευεις σ αυτο το μονο σιγουρο...

[davidh]

Προσωπικα τρωω ετρωγα αλλες φρικες. Ωστοσο ο εσωτερικος πανικος υπηρχε. Πτοσπαθουσα παντα να το κρυψω μεσα μου να πιστευω πως δεν το εχουν καταλαβει αλλοι, αλλα παντα ετρωγα την εσωτερικη ηττα. Ο απολυτος αφοπλισμος προσωπικοτητας. Να πιστευεις οτι διαβαζουν το μυαλο σου οποτε εισαι αμαχος μεσα σε μια ψυχωτικη μαχη συνειδησης και παραισθησης. Εκει ακουω φωνες. Ολα γινονται τοσο μαζι που το μυαλο μου δεν προλαβαινει να επεξεργαστει τα τοσα πολλα δεδομενα. Ιδρωνω νιωθω πως τρεμω και με πιανει ο ψυχραιμος εσωτερικος πανικος ο οποιος οσο και να τον κρυψω φαινεται στα ματια.

Εστάλη από [device_name] στο E-Psychology.gr Mobile App