ΧΑΡΑΚΙΕΣ

[~Lucy~]

Ειναι πολλες. Στα χερια μου, στα ποδια μου, στην κοιλια μου. Περασα δυσκολο χειμωνα, με ενα μυαλο χαοτικο, που με οδηγησε σε αναριθμητους κ επαναλαμβανουμενους αυτοτραυματισμους. Επανεκαμψα ομως και τωρα με απασχολει κυριως το θεμα του περιγυρου..Εχω σημαδια που συμφωνα με το γιατρο μου δε θα φυγουν συντομα, ουτε ευκολα..Θα ηθελα να βρω εστω μια δικαιολογια να λεω, ωστε να μην αναγκαζομαι να κυκλοφορω με ζακετες Ιουνιο μηνα...Εχει αντιμετωπισει κανεις κατι αναλογο; ειχε υποστηριξη; νομιζω δεν ειμαι υποχρεωμενη να καθομαι να λεω στον καθενα που θα με ρωταει "τι επαθες στα χερια σου;" τι πραγματικα μου συνεβαινε...

[nflu]

Πες οτι ειχατε ατυχημα με το μηχανακι ενος φιλου,ξεφυγε και πεσατε πανω σε καποιο χαλασμενο συρματοπλεγμα ,απο αυτα τα αιχμηρα....

[Γιουστίνα]

Όχι, σίγουρα δεν χρειάζεται να κάθεσαι να λες στον καθένα τι σου συνέβη. Παρόλα αυτά νομίζω ότι θα πρέπει να συνειδητοποιήσεις εσύ την αιτία αυτού του πράγματος ώστε να μην το ξανακάνεις. Αν δεν φροντίσουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, να είσαι σίγουρη ότι δεν θα το κάνει κανείς.

[Gothly]

Εντάξει φαντάζομαι μόνο στα χέρια θα έχεις πρόβλημα γιατί στα ποδια κ στη κοιλια δε φαίνονται (εκτός αν κυκλοφορείς με μπουστάκι κ σορτσάκι κοντό, κ αν ναι τοτε βαλε μακρυ παντελονι κ μπλούζα που να καλυπτει τη κοιλια)
Μπορείς να βάζεις βραχιόλια,περικάρπια, τετοια πραγματα που καλυπτουν. κ εξαρταται ποσο βαθειες ειναι οι πληγες. Οι πληγες δε φεύγουν, μιας κ έχεις τόσες πολλες θα έπρεπε να το ξέρεις, δλδ μπορεί να φαίνοντε "άσπρες" στο φώς της ημέρας, ή κοκκινες αν ήταν πολυ βαθειές.

Παντως το θεμα δεν ειναι τι θα πεις στους αλλους κ πως θα τις κρυψεις.αλλα να μη το ξανακανεις..αν μπορεις δλδ γιατι νομιζω πως οταν το κανεις μια ειναι απιστευτα δυσκολο να μη ξαναγινει.
Και δε μπορώ να φανταστώ άνθρωπο να σε ρωτάει τι έπαθες.... κ να μην εχει καταλάβει με το που θα δει τα σημάδια. Είναι εμφανής η διαφορά απο ενα χτύπημα κ απο τετοια σημαδια.
Εγώ θα έλεγα απλα "τιποτα" κ θα έκοβα εκει τη κουβέντα. (αλλα δεν ειναι συμβουλη αυτο :P)

[~Lucy~]

Ευχαριστω για τις απαντησεις...το κυριο προβλημα μου ειναι οντως στα χερια, την κοιλια και τα ποδια δεν τα βγαζω, εκτος απο τη θαλασσα, αν και μετα την πρωτη φορα που πηγα φετος φουντωσαν απιστευτα ολες οι πληγες και δε νομιζω να επιχειρησω να ξαναπαω :(

Gothly τα χερια ειναι γεματα, απτους καρπους ως τα μπρατσα, κυριως υπερτροφικες ασπρες ουλες αλλα εχω κ αρκετες κοκκινες βαθιες απο αυτες που χρειαζοταν ραμματα αλλα ημουν ΤΟΣΟ χαζη που δεν πηγα καν για α' βοηθειες.. Τα βραχιολακια τα σκεφτηκα αλλα...τι να πρωτοκαλυψουν;; Σιγουρα το θεμα δεν ειναι το τι θα πω στους αλλους, απλα νιωθω οτι με παει πισω στην κοινωνικη μου ζωη, τις προαλλες δε βγηκα για καφε με συμφοιτητες μην τυχον κ με ρωτησουν τι επαθα γιατι ειχε τρομερη ζεστη κ δεν αντεχα να βαλω ζακετα..Τωρα που με περιοριζουν τα σημαδια καταλαβαινω ποσο λαθος το αντιμετωπιζα, ομως σε αναλογη περιπτωση πραγματικα δε μπορω να ξερω αν θα το ξαναεκανα..Ηταν σα να εφευγε ενα βαρος απο πανω μου..Σα να ενιωθα ξανα..

nflu καλη η ιδεα για το μηχανακι κι εγω κατι τετοιο ειχα στο μυαλο μου..

Γιουστινα σ'ευχαριστω για τη στηριξη. Σιγουρα κανεις δε θα νοιαστει για μενα κ προφανως πρεπει να βρω αλλους τροπους να αντιμετωπιζω δυσκολες καταστασεις..

[anastasia12]

Lucy, πέρασα και εγώ από αυτό... Πριν κάποια χρόνια, προτού κ όταν έγινε η διάγνωση της ασθένειάς μου, ήμουν μόνη μου και κρεμάστηκα ψυχολογικά από τον τότε φίλο μου και από το τηλέφωνο. Αυτός δεν έδινε τόση σημασία στο τι βιώνω, θεωρούσε κιόλας οτι δεν ήταν και αποκλειστικά δική του δουλειά να με βοηθά ψυχολογικά. Με αποτέλεσμα να νευριάζω, πιο πολύ να νιώθω μόνη και απελπισμένη και αφού πετούσα με θυμό το κινητό, δε μου έφτανε, ήθελα να κάνω ζημιές,να καταστρέφω πράγματα και κατέληξα να κάνω με το μαχαίρι χαρακιές στα χέρια μου και στην κοιλιά μου. Ήθελα ένας μεγαλύτερος πόνος να με αποσπάσει από αυτό το άσχημο που ένιωθα. Άργησαν να επουλωθούν και είχα πρόβλημα γιατί ήταν Μάης-Ιούνης! έπρεπε να βάζω κοντομάνικο και να πηγαίνω στη σχολή! οπότε άρχισα να φορώ πλατιά βραχιόλια και να βάζω μέικ απ. Τώρα φυσικά έκλεισαν οι χαρακιές,στην κοιλιά δε φαίνεται τίποτα ιδιαίτερο, μόνο στο χέρι έμεινε πιο λευκό το δέρμα στο σχήμα του κοψίματος. Πλέον λέω '' α..από το σκύλο μου'' ή ''από μια σίτα!παιδικες περιπέτειες!'' κλπ. Το σημαντικό είναι οτι η περίοδος εκείνη πέρασε ανεπιστρεπτί!!! τόσο που όταν το σκέφτομαι τρομάζω και λυπάμαι που αντιδρουσα έτσι!!! Χαίρομαι που και για εσένα πέρασε!

[~Lucy~]

anastasia ανακουφιζομαι που ακουω οτι υπαρχουν κ αλλοι που περασαν και περνανε αναλογες καταστασεις...η απουσια υποστηριξης ειναι ο,τι χειροτερο! χαιρομαι που την ξεπερασες και σου ευχομαι τα καλυτερα πραγματικα! και να μην παλινδρομησεις το κυριοτερο.

[Ααχχιιννοοςς]

Το εχω κι εγω αυτο το προβλημα και νομιζω πως τα σημαδια απο αυτοτραματισμους ειναι διαφορετικα-αναγνωρισιμα και ειναι αδιακριτοι και βλακες οσοι ρωτανε ααα πως το επαθες αυτο?
Και καλα τα κοψιματα, στα σβησιματα απο τσιγαρο τι λες? Ειχα τα νευρα μου.

[~Lucy~]

Ασε Αχινε, αδιακρισια δε λες τιποτα...Ιδρωνω στην ιδεα και μονο που σκεφτομαι τι θα ξαναπω οταν τα δει καποιος και πει"τι επαθαν τα χερια σου??" ...γιατι κανουν μπαμ οτι ειναι χαρακιες κ οχι απο πεσιμο σε τζαμαρια :/ ευτυχως τα καψιματα απο τσιγαρο τα σταματησα νωρις και δε φαινονται ιδιαιτερα.. εσυ πως το αντιμετωπιζες γενικοτερα; το εχεις σταματησει τωρα; σε υποστηριξε καποιος;

[Joann]

~Lucy~, γεια! Συμφωνώ με την κοπέλα που σου είπε ότι δε θα πρέπει να σε απασχολεί τι δικαιολογία
θα βρεις για τους περίεργους του περίγυρου.
Το πρώτο και πιο σημαντικό είναι να μην ξανακάνεις κακό στον εαυτό σου...
Στα σημάδια νομίζω θα βοηθούσαν τα θαλάσσια μπάνια.
Το ιώδιο του θαλασσινού νερού κάνει πολύ καλό στις επουλώσεις τραυμάτων
(στης ψυχής δεν ξέρω >:\ ).
Καλού κακού δες και κάποιον καλό δερματολόγο.

[Ααχχιιννοοςς]

Οταν ημουν μικρη 17-18 εκανα συχνα χαρακιες στον καρπο μου και τον βραχιονα, το χειμωνα ηταν πιο ευκολο, φορουσα μακρυμανικα, εδενα μαντηλια στον καρπο, οι γονεις μου αναγκαστηκα το καταλαβαν, τα ειδαν καποια στιγμη κατα λαθος, οταν κοιμομουν καπως ετσι. Λιγοι ασχετοι που με ρωτουσαν τους ελεγα γρατσουνιες απο γατα ή αν ηταν εντελως ασχετοι τους αγριοκοιταζα και τους ελεγα απλως γρατσουνιες ή δακρυα, δεν με ενοιαζε. Πριν απο ενα χρονο εκανα ενα μεγαλο σημαδι στο χερι μου το οποιο κανει μπαμ, μαλλον οι συγγενεις κτλ ξερουν και δεν ρωτανε. 1-2 αλλοι που εχουν ρωτησει λεω βλακειες, απο γατα-τιγρη κτλ. μερικοι μου ελεγαν εκανες αποπειρα? τι να πεις? οχι τους ελεγα κι αλλαζα θεμα. εχω κανει κι αλλα σημαδια σε αλλα σημεια αλλα αυτα δεν φαινονται ευκολα. εδω και σχεδον ενα χρονο δεν εχω κανει κατι κι ελπιζω να μην ξανακανω αλλα ποτε δεν μπορω να ξερω. και πριν απο αυτο το ασχημο περισυ ειχα να κανω χρονια. με παρακολουθουσε κατα διαστηματα γιατρος κι επαιρνα φαρμακα. εσυ lucy βλεπεις γιατρο? εχεις καταθλιψη ή κατι αλλο?

[~Lucy~]

Βλεπω ψυχιατρο εδω κ ενα χρονο, τις χαρακιες τις ειχα ξεκινησει απο τα 14 αλλα ηταν πιο συμμαζεμενα τα πραγματα τοτε..Συστηματικα το κανω εδω και ενα χρονο, οταν αρχισαν τα δυσκολα, ειχα θεματα με τη σχολη μου, με τη σχεση μου, αλλα σαφως δεν ηταν σημαντικοι οι λογοι για να ξεκινησω κατι τετοιο. Λαθος αντιμετωπιση αλλα μονο ετσι ξεσπουσα κ ηρεμουσα καπως. Ενιωθα οτι ειχα τον ελαχιστο ελεγχο. Μου διεγνωσε οριακη διαταραχη προσωπικοτητας. Ειχα τις εξαρσεις μου κ τις υφεσεις μου πανω στο θεμα αλλα πραγματικα δεν ξερω πως θα γινει να αντιμετωπιζω τις καταστασεις χωρις αυτοτραυματισμους...:( τωρα ειμαι καλα, αλλα δεν ξερω πως θα ειμαι χωρις φαρμακευτικη αγωγη! οταν τη διεκοψα ειχα ξαναρχισει τις χαρακιες.. Χαιρομαι που τα πας καλυτερα παντως και σου ευχομαι να μη νιωσεις ποτε την αναγκη να το ξανακανεις!! :)

Joann ευχαριστω για την απαντηση! η αληθεια ειναι οτι επισκεφθηκα δερματολογο και μου ειπε οτι λιγα μπορουν να γινουν σε αυτη τη φαση..επρεπε να ειχα παει νωριτερα..:/ ελπιζω με το περασμα του χρονου κατι να γινει.
Σιγουρα ο περιγυρος δεν ειναι το θεμα αλλα τις προαλλες ημουν εξω με εναν τυπο και οταν μου εκανε την κλασσικη ερωτηση και αρνηθηκα να δωσω μια σαφη απαντηση μου λεει "με τρομαζεις". ε οχι, δεν αντεχω να τρομαζω τον κοσμο....:'(

[λιλιουμ]

Lucy υπαρχουν κρεμες και ξερω για την ακριβεια ενα λαδι αρκετα φθηνο που το χρησιμοποιουνε μετα απο τραυματισμους εγχειρησεις κτλ και λειανει καπως το δερμα. Μπορει να μην κανει θαυματα, αλλα αν το χρησιμοποιεις συστηματικα για πολυ καιρο θα δεις διαφορα τουλαχιστον..

[~Lucy~]

λιλιουμ με ενδιαφερει το λαδι που λες...πιστευεις θα με βοηθησει; ο δερματολογος μου ηταν λιγο απογοητευτικος..γιατι δεν ειναι κατα βασει πληγες ανοιχτες, περισσοτερο ασπρες ουλες εχω...δε θα με πειραζε να το δοκιμασω βεβαια. Σ'ευχαριστω!

[λιλιουμ]

Θα στο στειλω σε π.μ. το λινκ. Απο οτι εχω διαβασει το χρησιμοποιουν και σε παλιες ουλες με καλα αποτελεσματα, αλλα σε καθημερινη βαση για μαρκυ χρονικο διαστημα. Αν εισαι σαν εμενα που τρελαινομαι για κρεμες και λαδια θα χαρεις να πασαλειβεσαι καθε τοσο!!