Έχει ξεπεράσει κανείς τις κρίσεις και τα ψυχοσωματικά χωρίς φαρμακευτική αγωγή????

[Giorgos27]

Έχει ξεπεράσει κανείς τις κρίσεις και τα ψυχοσωματικά χωρίς φαρμακευτική αγωγή????
αν ναι ας μας πουν τα παιδια την δικη τους ιστορια!

και κατι ακομα αν εχεις σεροτονινη στο πατο μηπως ειναι ματαια η καθε προσπάθεια????

[marsad]

χαχαχααχ..... την ιδια απορια ειχα κ εγω! με τη σεροτονινη στον πατο!!!!!!!!!!!!!!!!!! το παλευα 1,5 μηνα δν αντεξα κ θα αρχισω αγωγη.... δε ξερω... ισως το αγχος κ η καταθλιψη να μην ειναι μονο θεμα του μυαλου η της ψυχης αλλα οντως να υπαρχει κ οργανικο προβλημα. οπως ελλειψη σεροτονινης που χρειαζεται εκει περα σιγουρα θεραπεια... αλλα τι να σου πω! αμα δεν ειναι τραγικη η κατασταση, δηλαδη δεν εχεις σοβαρη μορφη αγχους η καταθλιψης πιστευω μπορεις να το ξεπερασεις και με ψυχολογο μονο. αλλα αμα σε εχει παρει τρομερα απο κατω κ δε μπορεις να κουνηθεις κ τετοια... τι να πω... η σεροτονινη κανει ολη τη ζημια κ δε ξερω τι αλλοι τροποι υπαρχουν για να ανεβει εκει που πρεπει! στα φυσιολογικα επιπεδα...

[Diana1982]

μερικές φορές η αγωγή είναι απαραίτητη-χωρις φάρμακα μπορεί και να το ξεπεράσεις αλλά με πολύ κόπο και χρόνο.
Καλό είναι να μην στρεσσάρουμε τον οργανισμό μας...όταν πρέπει να πάρουμε ένα φάρμακο-καλό είναι να το παίρνουμε και να το κόβουμε όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή και αν έρθει.

Παίζει να είναι μάταια ναι....

[Giorgos27]

Δηλαδη εχετε κανει εξεταση σεροτονινης;;;

Κοιτα εγω βελτιωση παρα πολυ αλλα με ταλαιπωρουν ψυχοσωματικα κυριος....βγαινω περπαταω γυμναζομαι κοιμαμαι αλλα εχουν μεινει καποια ψυχοσωματικα που δν ειναι καθημερινα εχω τα πανω κ τα κατω μου υπαρχη ελπιδα ας πουμε ή ματαια;!;υπαρχη κανεις εδω που να το περασε χωρις φαρμακα;αλλα και να υπαρχη εδω θα ειναι καλοκαιριατικα;μαλλον οχι!

[αλεξανδρος_77]

για να ξεπερασεις το οπιοδηποτε προβλημα οπιαδηποτε φυσεως αυτο προυποθετει σχεδον δυο πραγματα

το πρωτο ειναι οτι θα πας κοντρα σε αυτο (100% σχεδον)
κ το δευτερο ειναι οτι θα πεισμωσεις για να το ξεπερασεις.

χωρις πεισμα κ επιμονη δε πετυχαινεις τιποτα.

[Giorgos27]

για να ξεπερασεις το οπιοδηποτε προβλημα οπιαδηποτε φυσεως αυτο προυποθετει σχεδον δυο πραγματα

το πρωτο ειναι οτι θα πας κοντρα σε αυτο (100% σχεδον)
κ το δευτερο ειναι οτι θα πεισμωσεις για να το ξεπερασεις.

χωρις πεισμα κ επιμονη δε πετυχαινεις τιποτα.

Αλεξ εχεις δικιο κ αυτο κανω το κοντραρω αν οχι 100% στο 85% αλλα πες οτι το κοντραρω και πεισμωνω αλλα η σεροτονινη μου ειναι στα πατωματα θα τα καταφερω ή ειναι ματαιες οι προσπάθειες;

[Diana1982]

Δηλαδη εχετε κανει εξεταση σεροτονινης;;;

Κοιτα εγω βελτιωση παρα πολυ αλλα με ταλαιπωρουν ψυχοσωματικα κυριος....βγαινω περπαταω γυμναζομαι κοιμαμαι αλλα εχουν μεινει καποια ψυχοσωματικα που δν ειναι καθημερινα εχω τα πανω κ τα κατω μου υπαρχη ελπιδα ας πουμε ή ματαια;!;υπαρχη κανεις εδω που να το περασε χωρις φαρμακα;αλλα και να υπαρχη εδω θα ειναι καλοκαιριατικα;μαλλον οχι!

Υπάρχει εξέταση σεροτονίνης;;;;;;;

[Giorgos27]

Υπάρχει εξέταση σεροτονίνης;;;;;;;

φυσικα ειναι εξεταση αιματος και για 3-4 μερες δεν πρεπει να τρως καποια πραγματα και μετα την κανεις.....αλλα ακομα δν εχει μιλισει κανεις που να τα εχει ξεπερασει χωρις φαρμακα!

[αλεξανδρος_77]

ναι δε μιλαω επιδη ψιλοβαρεμαι το εχω ξεπερασει εγω επιδη απλα σκαω γαιδαρο με το πεισμα μου αν ψαξεις στα θεματα που εχω ξεκινησει θα βρεις σχετικα θεματα...

[Αναζητηση]

Καλό είναι μαζί με τα φάρμακα να εξετάζουμε η αναλύουμε και τα αίτια που μας ρίχνουν ψυχολογικά. Τα φάρμακα φέρνουν και παρενέργειες πολλές. Αν βρούμε μια ασχολία που την κάνουμε με κέφι και αγάπη, τότε το "κέντρο ανταμοιβών" του εγκεφάλου μας, μας.... ντοπάρει με άφθονες δόσεις σεροτονίνης, Δεν είναι εύκολο, κλάψε, ξέσπασε, η θλίψη είναι κομμάτι της ζωής μας κι ας μην το φοβόμαστε.... Στο τέλος τέλος, νιώθεις περήφανος και πιο κατασταλαγμένος άνθρωπος.
Καλή διατροφή, επικοινωνία με τους άλλους, καλή σχέση με τον εαυτό μας. Αυτή είναι η δική μου εμπειρία και θέση, αλλά ο καθένας μας είναι ξεχωριστός, μοναδικός και βρίακει τη λύση που ταιριάζει καλύτερα σ' αυτόν!

[anxious4ever]

το πρωτο μου επεισοδιο στα 17 ηταν πολυ βαρυ(7 - 8κρισεις πανικου τη μερα, καταθλιψη, αγοραφοβια).πηρα seroxat και ζαναξ για 3 μηνες, καμια αλλαγη, θα ελεγα με εκαναν χειροτερα..
νοσηλευθηκα κιολας για βαρυα κλινικη καταθλιψη.δεν κουνιομουν, δεν ετρωγα , εγινα σκελετος, ολα ηταν μαυρα κ ειχα χασει κ την ομιλια μου.δεν ειχα αντιδρασεις.
μολις βγηκα απο το ψυχιατρειο, γνωρισα εναν καταπληκτικο ανθρωπο ..τον ψυχοθεραπευτη μου.
βγηκα κ ημουν στα ιδια χαλια, με πηγαν στον ψυχοθεραπευτη μου η αδερφη μου κ η μανα μου με συνοδεια..αμεσως μου εδωσε προγραμμα για κοψιμο σεροξατ κ ζαναξ διοτι ειχα παθει εξαρτηση..με πηγαιναν στον ψυχοθεραπευτη μου- ψυχιατρο, 2 φορες την εβδομαδα.σε 10 μερες ειχα αποτοξινωθει απο τα φαρμακα.ομως ημουν ακομα στην ιδια κατασταση..μου ειπε οτι θα γινω καλα χωρις φαρμακα κ ετσι εγινε! για 6 μηνες ατομικες 2 φορες την εβδομαδα, σιγα σιγα εγινα αστερι.
μετα με εβαλε σε ομαδα οπου εκατσα εκει 14 χρονια...απο τον πρωτο μηνα κιολας ειδα βελτιωση.ενιωθα ελπιδα, στηριχτηκα πανω του, μου ελεγε οτι δεν θα με αφησει να παθω τιποτα ποτε.κ οντως ετσι εγινε.το δουλεψαμε πολυ.οταν μπηκα στην ομαδα ημουν καλα πλεον.αρχισα να στηριζω κ αλλους ανθρωπους κ να βοηθαω κ τους αλλους.επιασα δουλεια, εφτιαξα τη ζωη μου κ ημουν παλι ενας κανονικος ανθρωπος.τον ευγνομονω ακομα για την καλη δουλεια που εκανε σε μενα κ θα τον αγαπω παντα..οχι μονο αυτον...αλλα κ τον εαυτο μου..
οποτε ναι.υπαρχει ελπιδα χωρις φαρμακα..εγω ημουν η πο βαρυα περιπτωση..εσκισα με τα δοντια μου τις φλεβες μου μπροστα στους γιατρους στο αιγινητειο οπου με ειχε παει η μανα μου γιατι ημουν σε αθλια κατασταση..κ κει με πηγαν με ασθενοφορο στο δρομοκαιτειο..ηταν ο.τι χειροτερο εχω ζησει στη ζωη μου.ζωντανη νεκρη κ αθαυτη.αυτο ενιωθα.παρτε δυναμη.οταν υπαρχει θεληση ολο γινονται.οταν ομως η κατασταση εχει φτασει στο απροχωρητο μην αφηνετε το τερας να σας φαει.παρτε φαρμακα..τοτε τα φαρμακα δεν ηταν καλα.ηταν τα παλια τρικυκλικα που προκαλουσαν εξαρτηση.τωρα πια υπαρχουν φαρμακα νεας γενιας που δεν προκαλουν εξαρτηση κ εχουν καλα αποτελεσματα.αυτα.απο τοτε ειχα κ αλλα επεισοδια..κ ξερω οτι παντα θα εχω, αλλα δεν εχουν την ιδια βαρυτητα με το πρωτο κ τα αντιμετωπιζω καλυτερα πια.

[Giorgos27]

Καλό είναι μαζί με τα φάρμακα να εξετάζουμε η αναλύουμε και τα αίτια που μας ρίχνουν ψυχολογικά. Τα φάρμακα φέρνουν και παρενέργειες πολλές. Αν βρούμε μια ασχολία που την κάνουμε με κέφι και αγάπη, τότε το "κέντρο ανταμοιβών" του εγκεφάλου μας, μας.... ντοπάρει με άφθονες δόσεις σεροτονίνης, Δεν είναι εύκολο, κλάψε, ξέσπασε, η θλίψη είναι κομμάτι της ζωής μας κι ας μην το φοβόμαστε.... Στο τέλος τέλος, νιώθεις περήφανος και πιο κατασταλαγμένος άνθρωπος.
Καλή διατροφή, επικοινωνία με τους άλλους, καλή σχέση με τον εαυτό μας. Αυτή είναι η δική μου εμπειρία και θέση, αλλά ο καθένας μας είναι ξεχωριστός, μοναδικός και βρίακει τη λύση που ταιριάζει καλύτερα σ' αυτόν!

ειχες και εσυ κρισεις κ μεσα απο πραγματα ας το πουμε που σε ευχαριστουν το ξεπερασες?????

[Giorgos27]

το πρωτο μου επεισοδιο στα 17 ηταν πολυ βαρυ(7 - 8κρισεις πανικου τη μερα, καταθλιψη, αγοραφοβια).πηρα seroxat και ζαναξ για 3 μηνες, καμια αλλαγη, θα ελεγα με εκαναν χειροτερα..
νοσηλευθηκα κιολας για βαρυα κλινικη καταθλιψη.δεν κουνιομουν, δεν ετρωγα , εγινα σκελετος, ολα ηταν μαυρα κ ειχα χασει κ την ομιλια μου.δεν ειχα αντιδρασεις.
μολις βγηκα απο το ψυχιατρειο, γνωρισα εναν καταπληκτικο ανθρωπο ..τον ψυχοθεραπευτη μου.
βγηκα κ ημουν στα ιδια χαλια, με πηγαν στον ψυχοθεραπευτη μου η αδερφη μου κ η μανα μου με συνοδεια..αμεσως μου εδωσε προγραμμα για κοψιμο σεροξατ κ ζαναξ διοτι ειχα παθει εξαρτηση..με πηγαιναν στον ψυχοθεραπευτη μου- ψυχιατρο, 2 φορες την εβδομαδα.σε 10 μερες ειχα αποτοξινωθει απο τα φαρμακα.ομως ημουν ακομα στην ιδια κατασταση..μου ειπε οτι θα γινω καλα χωρις φαρμακα κ ετσι εγινε! για 6 μηνες ατομικες 2 φορες την εβδομαδα, σιγα σιγα εγινα αστερι.
μετα με εβαλε σε ομαδα οπου εκατσα εκει 14 χρονια...απο τον πρωτο μηνα κιολας ειδα βελτιωση.ενιωθα ελπιδα, στηριχτηκα πανω του, μου ελεγε οτι δεν θα με αφησει να παθω τιποτα ποτε.κ οντως ετσι εγινε.το δουλεψαμε πολυ.οταν μπηκα στην ομαδα ημουν καλα πλεον.αρχισα να στηριζω κ αλλους ανθρωπους κ να βοηθαω κ τους αλλους.επιασα δουλεια, εφτιαξα τη ζωη μου κ ημουν παλι ενας κανονικος ανθρωπος.τον ευγνομονω ακομα για την καλη δουλεια που εκανε σε μενα κ θα τον αγαπω παντα..οχι μονο αυτον...αλλα κ τον εαυτο μου..
οποτε ναι.υπαρχει ελπιδα χωρις φαρμακα..εγω ημουν η πο βαρυα περιπτωση..εσκισα με τα δοντια μου τις φλεβες μου μπροστα στους γιατρους στο αιγινητειο οπου με ειχε παει η μανα μου γιατι ημουν σε αθλια κατασταση..κ κει με πηγαν με ασθενοφορο στο δρομοκαιτειο..ηταν ο.τι χειροτερο εχω ζησει στη ζωη μου.ζωντανη νεκρη κ αθαυτη.αυτο ενιωθα.παρτε δυναμη.οταν υπαρχει θεληση ολο γινονται.οταν ομως η κατασταση εχει φτασει στο απροχωρητο μην αφηνετε το τερας να σας φαει.παρτε φαρμακα..τοτε τα φαρμακα δεν ηταν καλα.ηταν τα παλια τρικυκλικα που προκαλουσαν εξαρτηση.τωρα πια υπαρχουν φαρμακα νεας γενιας που δεν προκαλουν εξαρτηση κ εχουν καλα αποτελεσματα.αυτα.απο τοτε ειχα κ αλλα επεισοδια..κ ξερω οτι παντα θα εχω, αλλα δεν εχουν την ιδια βαρυτητα με το πρωτο κ τα αντιμετωπιζω καλυτερα πια.

καταρχιν να σε ευχαριστησω για ολο το ενδιαφερον σου να διαβασεις το προβληματισμο μου και ποσο μαλλον να καταθεσεις την δικια σου ιστορια πραγματικα ευχαριστω!
κατα δευτερον κανω ψυχοθεραπεια με εναν πολυ καλο γιατρο και καταφερα παρα πολλααααα παω γυμναστηριο κτλπ αλλα τωρα τελευταια δεν ξερω αν ειναι το τελευταιο hit αλλα πχ εχθες βγηκα πηγα σε ενα club χωρις να φοβαμαι τιποτα οπως θα πηγαινα παντα και μεσα μου ξεκινησε μια δυσπνοια και μια ζαλαδα 2-3 ωρες που ειμουν εκει και μου κρατησε και αφου εφυγα και περασε μονο οταν εφαγα.....παιχνιδια του μυαλου?το θεμα ειναι οτι πια ξερω τι εχω δν φοβαμαι και με πιανουν κατι δυσπνοιες τρελες που δν ειναι κριση πανικου γτ δν κραταει 2 ωρες κριση πανικου...αυτο ειναι που με προβληματιζει και μου χαλαει την ζωη!δεν ξερω αλλα η γνωμη σου θα με βοηθουσε ιδιαιτερα.

[anxious4ever]

αν εισαι χαλια απο τις κρισεις πανικου κ τρεμεις μολις βγεις εξω...κ εχεις κ αγοραφοβια μπορεις να κανεις πραγματα που σε ευχαριστουν?ιδου η απορια...κ αραγε αφου εισαι τοσο χαλια υπαρχει κατι που σε ευχαριστει?γιατι εμενα με ειχαν κατακυριευσει..οποτε πως να εκανα κατι που με ευχαριστει?

[Giorgos27]

αν εισαι χαλια απο τις κρισεις πανικου κ τρεμεις μολις βγεις εξω...κ εχεις κ αγοραφοβια μπορεις να κανεις πραγματα που σε ευχαριστουν?ιδου η απορια...κ αραγε αφου εισαι τοσο χαλια υπαρχει κατι που σε ευχαριστει?γιατι εμενα με ειχαν κατακυριευσει..οποτε πως να εκανα κατι που με ευχαριστει?

το γυμναστηριο που παω με ευχαριστει σπανια με πιανει εκει δυσπνοια,βολτα το βραδυ με ευχαριστει και ακομα και που βγηκα εχθες αλλα με επιασε η δυσπνοια με ευχαριστουσε....δεν το λες και χαλια πλεον γτ ξερω τι εχω αλλα μια κατασταση που σ χαλαει την ζωη.....δεν νιωθω οτι εχω αγοραφοβια αυτη η δυσπνοια με σκιαζει ειτε ειμε μονος μου ειτε με αλλα 1.000 ατομα...εχω πραγματα αλλα μ την χαλαει που δν μπορω να εχω την ζωη που ειχα...ο γιατρος μου ειπε να εκτιθομαι και αυτο κανω....αλλα εχθες εκτεθεικα στο club οσο ειμουν εκει ειχα δυσπνοια..... πως μπορω να εχω δυσπνοια και ζαλαδα χωρις πανικο???χωρις να φοβαμαι?