"ΑΓΑΠΗ"? ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΔΟΧΗ

[NADINE]

Δεν ξέρω τι νοείται αγάπη...ξέρω πώς την νιώθω μέσα μου,πώς την αναγνωρίζω σ'ενα βλέμμα,σ'ένα άγγιγμα,μια αγκαλιά...
Θα ήθελα να είχα την άποψη σας κι επιπλέον τη γνώμη σας αν συνάδει με τη μη αποδοχή...
Γίνεται κάποιος να σ'αγαπάει και να ντρέπεται για σένα;Να στριμώχνονται χρόνια σχέσης σ'ένα διαμέρισμα γιατί-αλοίμονο!- ο ένας είναι παχύσαρκος και μόνο όταν θα γίνει "άνθρωπος" θα δικαιούται ζωή;

[Θεοφανία]

NADINE...καλως ήρθες....
Μήπως θες να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένη?

[Manos88]

NADINE, είσαι παχύσαρκος/η και η/ο φίλος σου ντρέπεται για σένα και περιμένει να φτάσεις το κανονικό βάρος ώστε να σε ... \"κυκλοφορήσει\" οπότε μέχρι τότε δεν βγαίνετε μαζί;

Αν είναι έτσι όπως στα λέω, απάντησε μου σε παρακαλώ σε 2 ερωτήσεις.

1. Πως θεωρείς ότι αυτός/η σε αγαπάει όταν δεν ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ αυτό που είσαι;
2. ΕΣΥ, χέσε τον φίλο/η και ολόκληρη την κοινωνία, είσαι εντάξει με εσένα; δηλαδή νιώθεις άνετα με τον εαυτό σου;

[NADINE]

Αυτό το \"να σε κυκλοφορήσει\"λες και είμαι ένα σκυλάκι,που θα το πάνε τη βόλτα του,πονάει πολύ,αλλά κάπως έτσι είναι...
Ναι, είμαι παχύσαρκη...Πάντα πίστευα ότι αν με άφηναν όλοι στην ησυχία μου,δε θα είχα πρόβλημα εγώ μ\'αυτό,αλλά αυτό είναι αδιανόητο για τους τρίτους(δικούς μου και ξένους) και με τα πολλά,έγινε μία εμμονή,που καθορίζει όλη μου τη ζωή...
Κι ενώ το πάλευα με τον κοινωνικό ρατσισμό και κάπως είχα καταφέρει να μου επιτρέπω να υπάρχω όπως όλοι,δέκα χρόνια πριν,μπήκε στη ζωή μου ένας άνθρωπος,που ενώ στην αρχή δήλωνε ότι δεν τον νοιάζει η εικόνα μου,αλλά εγώ(αυτόν τον διαχωρισμό τον κάνω κι εγώ,λες και αυτό το σώμα δε μου ανήκει!)στην πορεία,όσο εγώ δεν αδυνάτιζα δεν μπορούσε να το χειριστεί.
Ζήσαμε 10 χρόνια κλεισμένοι(ο καθένας έβγαινε ασφαλώς με τους δικούς του φίλους)εκείνος είχε μπει στον κόσμο μου,τους είχε γνωρίσει όλους τους δικούς μου,εγώ ασφαλώς ούτε έναν γνωστό του(μόνο τηλεφωνικά τους μιλούσα κι έτσι πίστευαν την ύπαρξη μου),ούτε καν μιά βόλτα στην πόλη,όπου δεν μας ξέρει κανείς δεν ήταν εφικτή κι εντωμεταξύ θυμός,πολύς θυμός που είμαι ακόμα \"γουρούνι\",μετά βία,μετά απομόνωση και κάπου εκεί με έχασα...
Πίστεψα ότι μου αξίζει αυτή η συμπεριφορά,είχα πέσει σε καταθλιψη,είχα αποδεχτεί οτι κάποια μέρα απλά θα μου πάρει τη ζωή και δεν αντιδρούσα...πολλές απόπειρες χωρισμού κι επιτέλους έβαλα ένα όριο(ποιά θα ήταν η στάση του σ\'ένα τρίτο χειρουργείο,που θα έκανα όσο ήμασταν μαζί )ήταν πάλι απών,πιο προκλητικά αυτή τη φορά και αυτό ήταν...
7 μήνες μετά,ζορίζομαι αρκετά γιατί ζω στο ίδιο σπίτι,γιατί,παρά τα όσα,τον είχα λατρέψει και κυρίως γιατί αυτή η απόρριψη από κάποιον που υποτίθεται σ\'αγαπάει πονάει πάρα πολύ!
Κατάφερα να χωρίσω γιατί κατάφερα μία φορά να με βάλω πάνω απ\'αυτόν και την διάσωση πάσει θυσία της σχέσης μας και να πω\"δε θέλω να νιώθω πια χοντρή,θέλω επιτέλους να νιώσω άνθρωπος!\".
Είμαι πολύ καλύτερα,έχω την ηρεμία μου,προσπαθώ να συμμετέχω στη ζωή,είχα αφήσει τα πάντα πίσω(πχ.σχολή)...
Εκεί που κολλούσα πάντα και γι\'αυτό υπέστη ό,τι υπέστη,είναι στην πεποίθηση ότι η αγάπη στα δύσκολα φαίνεται.
Όσο πιο δύσκολα τόσο πιο μεγάλη η αγάπη...Κατανόηση,στήριξη,υ� �ομονή,ακόμα και αυτοθυσία στο όνομα της!
Η μη αποδοχή από εκείνον όμως μου την ακυρώνει(τη δική του αγάπη για μένα,).Ίσως σας ακούγεται αστείο,αλλά υπήρξα η μοναδικός δικός του άνθρωπος,είχαμε και πολλά όμορφα που μας έδεναν,είχαμε όνειρα για παιδιά,κοινή ολοκληρωμένη ζωή...Δεν μπορώ να το στηρίξω τώρα,πάντως μας κρατούσε κάτι πολύ δυνατό μαζί.
Το θέμα μου πάντα ήταν αν μ\'αγαπούσε και τώρα που προσπαθώ να το τακτοποιήσω μέσα μου και κάποτε να το αφήσω πίσω μου,παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η ετικέτα που θα του βάλω πριν το αποθηκέυσω στο παρελθόν μου.
Δεν τον γνωρίζετε για να μου πείτε τι ένιωσε για μένα,γι\'αυτό ρωτώ την άποψη σας τι είναι για σας αγάπη και κατά πόσο συνάδει με τη μη αποδοχή.
Ευχαριστώ,που με ακούσατε και συγνώμη για το μακροσκελές της απάντησης μου.

[Kleiw]

Nadine δεν είναι σχέση αυτή . 10 χρόνια κλεισμένη στο σπίτι .
Αυτό συνέβηκε , γιατί το επέτρεψες .......... Πρώτα εσύ πρέπει να αποδεχτείς τον εαυτό σου .
Αν δεν σου αρέσει , προσπάθησε να τον αλλάξεις . Αν δεν μπορείς να τον αλλάξεις , να τον αποδεχτείς με τα ελαττώματα του .
Σίγουρα θα έχεις άλλα δυνατά σημεία και κάθε άνθρωπος διαφέρει ως προς τις αρετές του .
Εξάλλου μην νομίζεις οτι οι άλλοι άνθρωποι εκεί έξω είναι όλοι αδύνατοι ή γενικότερα αψεγάδιαστοι . Απλά κάποιος με το \'\'χ\'\' εσωτερικό πρόβλημα , μπορει πιο εύκολα να το κρύψει και να προβάλει μια πιο αψεγάδιαστη εικόνα . Αυτο δεν σημαίνει όμως οτι είναι καλύτερος απο εσένα .
Ξέρεις τι έχω παρατηρήσει ? Ατομα παχύσαρκα εχουν κατακτήσει περισσότερο το χάρισμα του αυτοσαρκασμού . Δεν μπορούν να κρύψουν το μειονέκτημα τους και βρίσκουν ενα τροπο να το χειριστούν , να το αποδεκτούν και να πάνε πααρακάτω . Είναι προτιμότερο απο το να το κρύψεις σε κάθε περίπτωση και το συγκεκριμένο δεν κρύβεται εύκολα . Οπότε ο άλλος βλέπει 2 πράγματα σε εσένα \'\' παχυσαρκος \'\' - \'\' χιούμορ - ευχάριστος \'\' , που σίγουρα είναι πιο κολακευτικό για την δημόσια σου εικόνα απο το σκέτο \'\' παχύσαρκος \'\' .

Αυτες είναι λίγες σκέψεις ...........

Οσο για το τι ένιωθε ο φίλος σου για εσένα ........ που είναι η βασική ερώτηση σου ......... αναρρωτιέμαι πόσο μια τέτοια απάντηση θα επιρρεάσει το τι θα νιώσεις εσύ για εσένα .
Νομίζω οτι αυτό που ένιωσες και νιώθεις εσύ για εσένα το επέτρεψες και απο εκεί πρέπει να ξεκινήσεις . Οταν θα μάθεις να σέβεσαι τον εαυτό σου , δεν θα επιτρέπεις την έλλειψη σεβασμού απο άλλους ............

(προφανώς πάντως και ο ίδιος δεν είχε διαχειριστεί καλά τα πράγματα εντός του)

[kely28]

Nadine για μενα είναι αυτονόητο πως όταν αγαπάς αποδεχεσαι... αλλιώς δεν είναι αγάπη... μαζί σου ήταν όχι για να σε γεμίσει και ολοκληρώσει, άλλά για να γεμίσει αυτός κάποιο συναισθηματικό κενό του... απο αυτά που μου λες και από μία ανάλογη εμπειρία που είχα εγώ το άτομο αυτό πρέπει να είναι συναισθηματικά ανασφαλές. Όταν αγαπάς θέλεις να μοιράζεσαι τα πάντα με τον άλλον και όχι να έχεις χτίσει 2 διαφορετικούς κόσμους που δε θα συναντηθούν ποτέ... 1 οι φίλοι μου και 1 η σχέση μου... κι εσύ πληγώνεσαι μέσα από αυτό και λογικό είναι... μπορεί να ήταν γλυκός, τρυφερός και να έδειχνε καλός απενάντί σου, αλλά αυτό δεν είναι έρωτας, είναι αγκίστρωμα... μη συγχέεις λοιπόν την αγάπη με την ανάγκη... κι αντί να αναζητάς την ετικέτα που θα του βάλεις και να σπαταλάς τον χρόνο σου με τις αναμνήσεις, βγες έξω να βρείς τον επόμενο που θα σε αγαπήσει και θα το δείξει σε όλον τον κόσμο και θα σε κάνει πιο ευτυχισμένη από ποτέ!

[alfapark2001]

Νadine καλησπερα και απο εμενα....

Θελω να σου πω καποια πραγματα για εμενα πρωτα απο ολα..
Ειμαι 28 χρονων αντρας και για ολη μου τη ζωη ημουν παχυσαρκος οταν λεω παχυσαρκος 1,75 - και εχω φτασει μεχρι και 138 κιλα....
Παντα στη ζωη μου ειχα ανθρωπους γυρω μου που οσο και αν με αγαπουσαν ελεγαν παμε καπου θα ερθει και ο χοντρος μαζι μας να περασουμε καλα.... Τελικα μη στα πολυλογω μετα απο μια προσπαθεια φοβερη που εχω κανει εχω φτασει να ζυγιζω περιπου στα 77 κιλα και να εχω ενα σωμα αρκετα καλο γιατι γυμναζομαι πολυ το θεμα μας δεν ειναι αυτο το θεμα ειναι οτι οταν ημουν παχυσαρκος με αγαπουσαν πολυ πιο πολυ και η κοπελα μου τοτε μεχρι που γυρισε και μου ειπε οταν χωριζαμε γιατι πλεον δεν ημασταν μαζι εγω σε ηθελα πιο πολυ οταν ειχεσ τα κιλα σου γιατι ησουν αλλος ανθρωπος. Θελω να σου πω πως ο θεος εχει μερημνησει να υπαρχουν ανθρωποι για ολες τις επιθυμιες... Εαν εισαι καλος ανθρωπος γελαστος και πραγματικα ομορφος και οταν λεω ομορφος ενοω ψυχικη ομορφια που αυτη φενεται περισοτερο απο οτιδηποτε ειναι μαθηματικα βεβαιο πως θα βρεις τον συντροφο σου που θα σε αγαπησει πραγματικα και δεν θα ντρεπεται για εσενα.

Θελω σε αυτο το σημειο να σου πω κατι
Να ξερεις οτι


Η αρχή της ανησυχίας είναι το τέλος της πίστεως και η αρχή της πίστεως είναι το τέλος της ανησυχίας

Αρα μην απελπιζεσαι αφησου στα χερια του θεου και πραγματικα θα καταλαβεις οτι ολα γινονται για το δικο σου καλο...

Δεν θελω να σου πω παραδειγματα που ακομα και πριν απο 2-3 συνεβησαν και για αλλη μια φορα καταλαβα το ποσο συμαντικο ειναι να αφηνεσαι στα χερια του θεου και να ξερεις οτι πραγματικα θα σε βοηθησει....

Οτι περναει απο το δικο μας χερι θα το κανουμε ωστε να εισαι εσυ καλυτερα.

[Θεοφανία]

NADINE.....καταρχήν ο λόγος που είσαι παχύσαρκη, είναι θέμα υγείας?
Θέλω να πω, δεν σκέφτηκες ποτέ να το παλαίψεις?
Ξέρω πόσο δύσκολο είναι, εγώ έχω τωρα έξι μήνες που παλεύω με δέκα κιλά και δεν λέω να τα χάσω, κοροιδεύω τον εαυτό μου ότι προσπαθώ, αλλά σιγά...
Ξέρω ότι σίγουρα δεν είναι προτεραιότητα στη ζωή μας η εμφάνιση, αλλά δυστυχώς καθορίζει πολλά πράγματα και περισσότερο την ψυχολογία μας, την αυτοπεποίθηση μας, τη στάση απέναντι στη ζωή και τους ανθρώπους.
Εκεί πιστεύω ότι πρέπει να ψάξεις το πρόβλημα.
Η στάση του φίλου σου, είναι δικό σου κατόρθωμα. Απ\' την αρχή δεν έπρεπε να το δεχτείς, απ τη στιγμή που δέχτηκες μια τέτοια συμπεριφορά, αυτός δεν είναι υπόλογος για τίποτα.
Όσο και αν σου φαίνεται περίεργο, πιστεύω πως αν έχανες τα κιλά που σε ταλαιπωρούν, ίσς να μην ήσουν ούτε δυο μήνες μαζί του.
Βολεύτηκες σε μια κατάσταση με κάποιον που κατά το ήμισι σε αποδεχόταν και έμεινες εκεί περιμένοντας το θαύμα.
Δυστυχώς δεν ήρθε, όπως και σε κανένα μας...

[weird]

Originally posted by NADINE
Αγαπητη Ναντινα, σου εχω απαντησει με bold.
στην πεποίθηση ότι η αγάπη στα δύσκολα φαίνεται.
Όσο πιο δύσκολα τόσο πιο μεγάλη η αγάπη...Κατανόηση,στήριξη,υ� �ομονή,ακόμα και αυτοθυσία στο όνομα της!
Ο καθένας, εχει τον δικο του τροπο να αντιλαμβανεται την αγάπη. Συνηθως, αποκαλουμε αγαπη ενα συναισθημα που εχει μεσα του και εγωιστικα στοιχεια(σε αγαπω γιατι ΜΕ φροντιζεις πχ). Αυτος ειναι ο δικος μας τροπος, γιατι ακομα δεν φτασαμε την ικανοτητα να νιωθουμε την πιο βαθια αγαπη, την σκετη προσφορα. Μπορει να πιστευε απολυτα οτι σε αγαπουσε, ομως μονο ετσι και μεχρι εκει να μπορουσε ο συγκεκριμενος ανθρωπος, με αυτους τους ορους.
Η μη αποδοχή από εκείνον όμως μου την ακυρώνει(τη δική του αγάπη για μένα,).Ίσως σας ακούγεται αστείο,αλλά υπήρξα η μοναδικός δικός του άνθρωπος,είχαμε και πολλά όμορφα που μας έδεναν,είχαμε όνειρα για παιδιά,κοινή ολοκληρωμένη ζωή...Δεν μπορώ να το στηρίξω τώρα,πάντως μας κρατούσε κάτι πολύ δυνατό μαζί.
Αυτό το κατι πολυ δυνατο που σας κρατουσε μαζι, οντως υπηρχε, και δεν το αναιρει η ελλειψη \"αγαπης\".Ο καθενας καλυπτε τις δικες του αναγκες μεσα σε αυτην την σχεση. Εσυ για εναν συντροφο που σε αποδεχεται με τα μειον σου κι εκεινος εναν ανθρωπο δικο του, που τον συνδεει μαζι του μια στενη επικοινωνια.
Το θέμα μου πάντα ήταν αν μ\'αγαπούσε
Για μενα, το θεμα με την αγαπη, δεν ειναι ποση παιρνουμε αλλα ποση δινουμε. Εσυ εδωσες αγαπη? Απο τη στιγμη που αγαπας πληρωνεσαι, και δεν περιμενεις απο τον αλλο κατι. Αυτο ειναι για μενα η αγαπη, ενα δωρο που δινουμε χωρις να περιμενουμε κατι πισω.
Για να δωσουμε λοιπον αγαπη προς τα εξω, πρεπει πρωτα να εχουμε δωση πολλη αγαπη προς τα μεσα, σε εμας τους ιδιους.
Εσυ το εκανες?
Οσο για το τι εκανε εκεινος, δεν θα μαθεις ποτε απολυτα. Μπορει, οπως ελεγε να σε αγαπουσε με τον εγωιστικο του τροπο που εχει να αγαπα. Μπορει απλα να σου ελεγε κατι που δεν το ενιωθε να ισχυει απολυτα. Ειναι μια ερευνα(το θεμα σου για το αν σε αγαπησε) που δεν θα σε οδηγησει καπου με σιγουρια.
Εσυ πως τον αγαπησες? Πως αγαπησες εσενα?
Γιατι ειναι τοσο σημαντικο να ξερεις τι ενιωσε εκεινος?
Μηπως υπαρχει ενα κατηγορω πισω απο αυτο?(Αν μαθω οτι οντως με αγαπουσε, παρα τη μη αποδοχη, τοτε εγω φταιω που δεν του ημουν αποδεκτη)



και τώρα που προσπαθώ να το τακτοποιήσω μέσα μου και κάποτε να το αφήσω πίσω μου,παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η ετικέτα που θα του βάλω πριν το αποθηκέυσω στο παρελθόν μου.

Συμφωνω με το οτι θελεις να κλεισεις οριστικα αυτον τον λογαριασμο. Προσεχε ομως τι θελεις να γραφει πανω η ετικετα. Ειναι δικαιο να γραφει για το δικο του συναισθημα μονο? Μπορει η ετικετα να αποτελειται απο αλλα πραγματα. Απο ολα εκεινα που ενιωσες, απο οσα σας εδεναν και σας χωριζαν. Απο οσα εδωσες και πηρες.
Δεν τον γνωρίζετε για να μου πείτε τι ένιωσε για μένα,γι\'αυτό ρωτώ την άποψη σας τι είναι για σας αγάπη και κατά πόσο συνάδει με τη μη αποδοχή.
Νομιζω οτι αντι να σκεφτεσαι αν σ αγαπησε πραγματικα αυτα τα δεκα χρονια, θα πρεπει να σκεφτεσαι αν σε αγαπησες πραγματικα αυτα τα δεκα χρονια. Οσο για τον φιλο σου, ΣΙΓΟΥΡΑ κατι επαιρνε απο αυτη τη σχεση για να μεινει τοσο καιρο, οπως κι εσυ εξαλλου.
Ευχαριστώ,που με ακούσατε και συγνώμη για το μακροσκελές της απάντησης μου.

[NADINE]

Σας ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση!Είπατε μεγάλες αλήθειες,που τις βλέπω κι εγώ...
Βόλεμα,ανάγκη,έλλειψη αυτοσεβασμού,συναισθηματι� �ή ανασφάλεια...
Ασφαλώς δεν αποποιούμαι τις ευθύνες μου και γνωρίζω ότι όλα ξεκινούν απ\'την αδυναμία μου να με αγαπήσω!
Αν σας τα έλεγα αυτά όσο διαρκούσε η σχέση,θα ήμουν πολύ πιο φορτισμένη συναισθηματικά...
Τώρα είμαι πολύ καλύτερα,απλά αντιμετωπίζω μια πίεση χρόνου,να προλάβω να ζήσω όσα δεν έζησα...Είμαι ήδη 36.
Πότε θα χάσω τα κιλά,πότε θα κάνω τις πλαστικές,πότε θα τελειώσω με τις σπουδές μου,αν θα έχω κάποτε σχέση,αν θα προλάβω ν\'αποκτήσω παιδιά...κι όλα όσα θα έκανα όταν θα έχανα τα κιλά μου...
Δεν το χρειάζομαι,το ξέρω και προσπαθώ να το κοντρολάρω.Πιστεύω ότι όλα γίνονται για το καλύτερο μου!Αυτό ζητούσα κι αυτό μου δόθηκε!
Τα κιλά μου είναι πολλά,έχω βάλει δύο φορές δακτύλιο,αλλά υπάρχουν προβλήματα...
Πιστεύω ότι η άσχημη ψυχολογία μου είναι αλληλένδετη μ\'αυτό.Αν δεν είχα πρόβλημα βάρους,όλα θα ήταν αλλιώς...
Παλεύω κι ενίοτε τα καταφέρνω να δω τα καλά μου κι ενώ δεν κρίνω κανέναν από την εμφάνιση του,τον εαυτό μου τον κατακρίνω βάσει αυτής.Ίσως σ\'έναν βαθμό μου έχει γίνει πλήση εγκεφάλου...τέλος πάντων...
Χαίρομαι που σας βρήκα!Θα σας γνωρίσω σιγά σιγά...
Ελπίζω το καλύτερο για όλους μας!Καλή δύναμη στην προσπάθεια του καθενός!

[Θεοφανία]

weird...αλήθεια πιστεύεις ότι το μεγαλύτερο πρόβημα της φίλης μας είναι να την αγάπησε?
Σίγουρα παίζει ένα ρόλο στην ψυχολογία της, αλλά εδώ μιλάμε για δέκα χρόνια και όχι για τρεις μήνες.
Από τη στιγμή που εκείνη δεχτηκε μια τέτοια κατάσταση, (προφανώς από φόβο μήπως τον χάσει), δεν έβαλε ποτέ τον εαυτό της στη διαδικασία να τον φέρει μπρος των συναισθημάτων του και να την αποδεχτεί ή όχι.
Από την άλλη, δεν τον κατηγορώ.
Ας μπούμε λίγο στη θέση του. Σκέφτομαι αν ο φίλος μου ήταν πχ 150 κιλά και δεν έλεγε να αδυνατίσει δημιουργώντας στη σχέση ένα εκατομμύριο προβλήματα, πως θα αντιδρούσα?
Οκ, είναι πολύτιμο να μας αγαπάει κάποιος για την ψυχή μας και την προσώπικότητα μας, αλλά γιατί να μην κάνουμε και μεις μια προσπάθεια να δείξουμε πως παλεύουμε για τη σχέση?

Θα σας πω μια ιστορία.....

Μια κολλητή μου έχει γύρω στα είκοσι κιλά παραπάνω συν θηρεοειδή.
Το παλεύει χρόνια τώρα να αδυνατίσει, απογοητεύεται, σταματάει.
Πριν τρεις μήνες γνώρισε ένα παιδί, πολύ ωραίο τύπο, καλή περίπτωση, αρκετά εμφανίσιμο.
Έβλεπα πως η σχέση τους ήταν μες στο σπίτι. Δεν την έπαιρνε μαζί του σε φίλους, γενικότερα απέφυγε το έξω.
Εγώ της άρχισα τις γκρίνιες, \"να σε αγαπάει γι αυτό που είσαι\", \"να μην περιμένει να αδυνατίσεις για να σε κυκλοφορήσει\" και άλλα τέτοια.
Αυτός παράλληλα άρχισε να τη βοηθάει με τη διατροφή, να την κυνηγάει να μη κάνει βλακείες με το φαγητό και την έστρωσε στη γυμναστική.
Έξαλλη εγώ!!!!
Για να μη μακρυγορήσω, (και άλλο), εχτές είχα πάρτυ για τα γενέθλια μου.
Η φίλη μου έχει χάσει ήδη πέντε κιλά, έχει αρχίσει και φτιάχνει το σώμα της με τη γυμναστική.
Ήρθε φορώντας ένα πολύ ωραίο φόρεμα, ήταν λαμπερή και χαμογελαστή συνέχεια. Έφαγε μια χαρά λόγω της ημέρας και ο φίλος της δεν της είπε τίποτα.
Ξέρετε που καταλήγω?
Ότι εκεί που ήμουν αρνητική, τώρα βλέπω ότι αυτος ο άνθρωπος την έχει κάνει να αγαπήσει περισσότερο τονε αυτό της και την έχει ομορφύνει απίστευτα.
Ακόμη και αν δεν προχωρήσει, (που πιστεύω πως θα τα πάνε καλά), η φίλη μου έχει αρχίσει να γίνεται άλλος άνθρωπος.....

[weird]

Originally posted by Θεοφανία
weird...αλήθεια πιστεύεις ότι το μεγαλύτερο πρόβημα της φίλης μας είναι να την αγάπησε?
Αυτη η σκεψη ειναι η μορφη που βασανιζει την φιλη μας. Με αγαπησε? Κι απο αυτην της την σκεψη, εκκινω.

Σίγουρα παίζει ένα ρόλο στην ψυχολογία της, αλλά εδώ μιλάμε για δέκα χρόνια και όχι για τρεις μήνες.
Από τη στιγμή που εκείνη δεχτηκε μια τέτοια κατάσταση, (προφανώς από φόβο μήπως τον χάσει), δεν έβαλε ποτέ τον εαυτό της στη διαδικασία να τον φέρει μπρος των συναισθημάτων του και να την αποδεχτεί ή όχι.
Το γνωριζει, η ιδια μας ειπε οτι τελευταια καταφερε να θεσει τα ορια της, με την τριτη εγχειριση που εκανε.


Από την άλλη, δεν τον κατηγορώ.
Ουτε εγω πιστευω πως το θεμα ειναι αν θα κατηγορησουμε καποιον.
Ας μπούμε λίγο στη θέση του. Σκέφτομαι αν ο φίλος μου ήταν πχ 150 κιλά και δεν έλεγε να αδυνατίσει δημιουργώντας στη σχέση ένα εκατομμύριο προβλήματα, πως θα αντιδρούσα?
Οκ, είναι πολύτιμο να μας αγαπάει κάποιος για την ψυχή μας και την προσώπικότητα μας, αλλά γιατί να μην κάνουμε και μεις μια προσπάθεια να δείξουμε πως παλεύουμε για τη σχέση?
Γι αυτο ακριβως την ρωτησα ποσο αγαπησε η ιδια τον εαυτο της και ποσο τον αλλο μεσα στη σχεση αυτη.

Θα σας πω μια ιστορία.....

Μια κολλητή μου έχει γύρω στα είκοσι κιλά παραπάνω συν θηρεοειδή.
Το παλεύει χρόνια τώρα να αδυνατίσει, απογοητεύεται, σταματάει.
Πριν τρεις μήνες γνώρισε ένα παιδί, πολύ ωραίο τύπο, καλή περίπτωση, αρκετά εμφανίσιμο.
Έβλεπα πως η σχέση τους ήταν μες στο σπίτι. Δεν την έπαιρνε μαζί του σε φίλους, γενικότερα απέφυγε το έξω.
Εγώ της άρχισα τις γκρίνιες, \"να σε αγαπάει γι αυτό που είσαι\", \"να μην περιμένει να αδυνατίσεις για να σε κυκλοφορήσει\" και άλλα τέτοια.
Αυτός παράλληλα άρχισε να τη βοηθάει με τη διατροφή, να την κυνηγάει να μη κάνει βλακείες με το φαγητό και την έστρωσε στη γυμναστική.
Έξαλλη εγώ!!!!
Για να μη μακρυγορήσω, (και άλλο), εχτές είχα πάρτυ για τα γενέθλια μου.
Η φίλη μου έχει χάσει ήδη πέντε κιλά, έχει αρχίσει και φτιάχνει το σώμα της με τη γυμναστική.
Ήρθε φορώντας ένα πολύ ωραίο φόρεμα, ήταν λαμπερή και χαμογελαστή συνέχεια. Έφαγε μια χαρά λόγω της ημέρας και ο φίλος της δεν της είπε τίποτα.
Ξέρετε που καταλήγω?
Ότι εκεί που ήμουν αρνητική, τώρα βλέπω ότι αυτος ο άνθρωπος την έχει κάνει να αγαπήσει περισσότερο τονε αυτό της και την έχει ομορφύνει απίστευτα.
Ακόμη και αν δεν προχωρήσει, (που πιστεύω πως θα τα πάνε καλά), η φίλη μου έχει αρχίσει να γίνεται άλλος άνθρωπος.....

Ειδες ποσο ομορφο κινητρο μπορει να ειναι ο ερωτας καμια φορα?
Συμφωνω μαζι σου Θεοφανια οτι μεσα σε μια σχεση πρεπει να φροντιζουνε και οι δυο κι οτι χρεος εχουμε πρωτιστως απεναντι στον εαυτο μας.
Φαινεται οτι η φιλη σου σταθηκε τυχερη και βρηκε το ερεθισμα και την θεληση να κινητοποιηθει.... κατι που λεει και η Ναντινα πως θελει να κανει. Μονο που στην δικη της περιπτωση, το ερεθισμα μπορει να ειναι ο χωρισμος της. Που αν τον επεξεργαστει σωστα και τον αφομοιωσει, θα μπορεσει να κανει πιο ευκολα την νεα της αρχη.

[weird]

Και κατι ακομα Θεοφανια, εκτος θεματος, συγνωμη Ναντινα μου. Μου αρεσει που δεν εισαι ακαμπτη και αναθεωρεις, αλλαζεις, αφουκγραζεσαι.. Ετσι οπως εκανες και με τη φιλη σου.

[NADINE]

Θεοφανία,χρόνια πολλά για τα γενέθλια σου!
weird,είμαι καινούρια σ\'αυτά και δεν γνωρίζω τι είναι bold...
Η αληθινή αγάπη έχει μόνο προσφορά κι αδιαφορία για ανταπόκριση,συμφωνώ και το πιστεύω.
Στα πλαίσια μιας σχέσης ζωής όμως,που θέλεις να την στηρίξεις στην αγάπη κι όχι σε οικονομικό ή άλλο συμφέρον,
όταν τα επενδύεις όλα για όλα,όταν στερείσαι ικανοποίση στοιχειωδών αναγκών και προσαρμόζεις τη ζωή και τις επιλογές σου στην επιβίωση αυτής της σχέσης(μέγα λάθος,για να μην το εκφράσω αλλιώς!)σ\'ενδιαφέρει αν είναι αμοιβαίο.Ίσως έτσι νιώσεις λιγότερο άσχημα με τον εαυτό σου κι όσα ανέχεται...
Όσο για τις δυσκολίες που εκείνος αντιμετώπιζε,τα προβλήματα που το βάρος μου έφερνε στη σχέση μας,ασφαλώς και έιχα κατανοήσει τη δική του θέση,όσο μπορεί κάποιος να νιώσει κάτι αλλότριο,αλλά ως ένα σημείο,αυτό της μη αποδοχής.Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να είσαι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή κάποιου και τελικά να γίνεται πιο σημαντική η γνώμη των ξένων περαστικών...

[weird]

Originally posted by NADINE
σ\'ενδιαφέρει αν είναι αμοιβαίο.Ίσως έτσι νιώσεις λιγότερο άσχημα με τον εαυτό σου κι όσα ανέχεται...
Όσο για τις δυσκολίες που εκείνος αντιμετώπιζε,........ έιχα κατανοήσει τη δική του θέση,όσο μπορεί κάποιος να νιώσει κάτι αλλότριο,αλλά ως ένα σημείο,αυτό της μη αποδοχής.Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να είσαι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή κάποιου και τελικά να γίνεται πιο σημαντική η γνώμη των ξένων περαστικών...

Αρα, αν καταλαβα καλα, σε ενδιαφερει να μαθεις αν τα αισθηματα εκεινου ηταν σαν τα δικα σου, ωστε να νιωθεις λιγοτερο ασχημα για τον εαυτο σου, λεγοντας. Ενταξει, τα ανεχτηκα αλλα με αγαπουσε! Δεν ανεχτηκα καποιον που δεν με αγαπουσε, απλα ανεχτηκα καποιον που δεν με αποδεχοταν! Κι ετσι το κακο θα ειναι μικροτερο.
Εγω ξερεις τι ακουω σε αυτο? Οτι για να ππας μπροστα, εχεις αναγκη να δεις τα λαθη σου και να τα αποδεχτεις. Να συγχωρησεις τον εαυτο σου για αυτα και να μαθεις. Μην \"παιζεις\" με τις εννοιες. Αυτος ο ανθρωπος κατι ενιωθε. Αν ξεχασουμε την λεξη αγαπη, ενιωθε μεχρι εκει. Μεχρι του σημειου να σε αποδεχτει ολοκληρωτικα με τα παραπανω κιλα του. Τωρα, αν αυτο που ενιωθες εσυ ηταν πιο σφαιρικο, μαλλον καπου σε αδικησες. Αρκεστηκες στα πιο λιγα, γιατι ισως νομιζες οτι και πολλα ηταν για σενα. Δες την αληθεια.
Οσο για το τι ειναι πιο σημαντικο.
Μην μενεις σε αυτα που ελεγε αλλα σε αυτα που (δεν) εκανε.
Εκτος αυτου, μπορει η γνωμη των αλλων να περιοριζε πολυ και τον ιδιο. Ενας τοσο ανασφαλης ανθρωπος που δεν δεχεται τον εαυτο του πρωτα πρωτα, πως να αποδεχτει καποιον αλλο?