Παιδί χωρισμένων γονιών στην εφηβία.

[kutchunie]

Τον τελευταίο καιρό φιλοξενώ στο σπίτι, την 14χρονη ανηψια του άντρα μου. Οι γονεις της εχουν χωρίσει. Απο όταν ηταν 3ων οι γονεις της εμεναν σε ξεχωριστά σπίτια, η μητέρα της ήταν εξαιρετικά κακοποιητική, λεκτικα και σωματικά, ο πατέρας σχετικά αδύναμος να επιβληθει στην κατάσταση αυτή, θεωρω πως βίωνε εγκατάλειψη λόγω παθητική και φοβικής συμπεριφοράς του πατέρα. Με αποκορύφωμα εναμιση χρόνο πριν που η μητέρα της με οικονομικό κυρίως, αν οχι μοναδικό, κινητρο την απήγαγε ουσιαστικά με τον πατερα να ψάχνει και τελικά το παιδί να καταλήγει να το σκάει και να έρχετε στην Κρητη για να "ξεφυγει" απο την όλη κατάσταση.
Ενα χρόνο τώρα η μητέρα της, αν και ξέρει που βρίσκεται η μικρή, δεν εχει ερθει να την δει. Το θέμα δεν ειναι οικονομικό, και το ξερω καλά γιατί 2 φορες εγώ η ίδια της εκλεισα αεροπορικά και της εστειλα χρηματα για να ερθει να δει το παιδι και δεν εμφανίστηκε καν στο αεροδρόμιο.
Ο πατέρας της μικρης στο διαστημα αυτο εκανε σχέση με κάποια κοπέλα που πραγματικά προσέχει το παιδι πολυ, αφησε δουλεια και σπιτι κτλ και κατεβηκε κρητη μαζι με τον πατέρα της μικρης γιατί το παιδι δηλωνε πως ένοιωθε ασφάλεια εδω.

Τον τελευταίο καιρο, ενα διμηνο, η μητερα του παιδιου επικοινωνεί συχνα με τη μικρη και συνεχώς, βάζει λόγια στο παιδι, για τον πατέρα του, για την γυναίκα του πατέρα του με αποτέλεσμα χοντρους καυγαδες το παιδι σε αθλια κατάσταση κτλ. Με τη δικαιολογια ανακαίνησης του σπιτιου τους, την φιλοξενώ στο σπίτι μου το τελευταιο αυτό δίμηνο. Το ίδιο συμβαινει και με εμένα. Δηλαδή, αν και την προσέχω όσο τα παιδια μου, δεν την ξεχωρίζω, δεν μιλάω άσχημα για την μητέρα της, προσπθω να της δωσω κινητρο να δοκιμάζει πράγματα, μολις μιλήσει με τη μητερα της σταματα οποιαδήποτε ασχολία εκανε κλεινεται στο δωματιο κ ακουει μουσικη, δεν κάνει τπτ και μου κάνει απιστευτους καυγάδες. Ότι μας μισει όλους, ότι θέλει να γλυτωσει απο ολους μας και τέτοια. Η μανα της με παιρνει στο τηλέφωνο και με βρίζει κι εμένα, και οταν η μικρη θυμώνει μου λέει οσα μου λέει κ η μανα της στο τηλέφωνο. Οι μονες στιγμες που ειναι ολο χαρα ειναι οταν γενικοτερα καταναλώνουμε. Όταν της κάνω δώρα, όταν πηγαινουμε για μπανιο ή με το αμάξι βολτες. Μόνο τότε είναι καλά, αλλά δεν ασχολείται με τίποτα!

Δεν μου αρέσει αυτο που συμβαίνει και δεδομενου πως υπαρχουν και 2 3χρονα μεσα στο σπίτι, τα οποία μεχρι τώρα δεν έμαθαν να ζουν με εντασεις, δεν ξέρω πως να φερθώ. Το παιδί λέει οτι μονο σε μένα θελει να μείνει. Μου μιλάει παρα πολύ άσχημα για την καινουρια σχέση του πατέρα της, αλλά δεν εχει δίκιο σε τίποτα απο όσα μου λέει. Μου μιλάει επίσης ασχημα για τον πατέρα της αλλά και πάλι δεν εχει δίκιο.

Δεν ξερω πως να το διαχειριστώ ολο αυτο. Συμβουλές?

[WhyAlwaysMe?]

Τον τελευταίο καιρό φιλοξενώ στο σπίτι, την 14χρονη ανηψια του άντρα μου. Οι γονεις της εχουν χωρίσει. Απο όταν ηταν 3ων οι γονεις της εμεναν σε ξεχωριστά σπίτια, η μητέρα της ήταν εξαιρετικά κακοποιητική, λεκτικα και σωματικά, ο πατέρας σχετικά αδύναμος να επιβληθει στην κατάσταση αυτή, θεωρω πως βίωνε εγκατάλειψη λόγω παθητική και φοβικής συμπεριφοράς του πατέρα. Με αποκορύφωμα εναμιση χρόνο πριν που η μητέρα της με οικονομικό κυρίως, αν οχι μοναδικό, κινητρο την απήγαγε ουσιαστικά με τον πατερα να ψάχνει και τελικά το παιδί να καταλήγει να το σκάει και να έρχετε στην Κρητη για να "ξεφυγει" απο την όλη κατάσταση.
Ενα χρόνο τώρα η μητέρα της, αν και ξέρει που βρίσκεται η μικρή, δεν εχει ερθει να την δει. Το θέμα δεν ειναι οικονομικό, και το ξερω καλά γιατί 2 φορες εγώ η ίδια της εκλεισα αεροπορικά και της εστειλα χρηματα για να ερθει να δει το παιδι και δεν εμφανίστηκε καν στο αεροδρόμιο.
Ο πατέρας της μικρης στο διαστημα αυτο εκανε σχέση με κάποια κοπέλα που πραγματικά προσέχει το παιδι πολυ, αφησε δουλεια και σπιτι κτλ και κατεβηκε κρητη μαζι με τον πατέρα της μικρης γιατί το παιδι δηλωνε πως ένοιωθε ασφάλεια εδω.

Τον τελευταίο καιρο, ενα διμηνο, η μητερα του παιδιου επικοινωνεί συχνα με τη μικρη και συνεχώς, βάζει λόγια στο παιδι, για τον πατέρα του, για την γυναίκα του πατέρα του με αποτέλεσμα χοντρους καυγαδες το παιδι σε αθλια κατάσταση κτλ. Με τη δικαιολογια ανακαίνησης του σπιτιου τους, την φιλοξενώ στο σπίτι μου το τελευταιο αυτό δίμηνο. Το ίδιο συμβαινει και με εμένα. Δηλαδή, αν και την προσέχω όσο τα παιδια μου, δεν την ξεχωρίζω, δεν μιλάω άσχημα για την μητέρα της, προσπθω να της δωσω κινητρο να δοκιμάζει πράγματα, μολις μιλήσει με τη μητερα της σταματα οποιαδήποτε ασχολία εκανε κλεινεται στο δωματιο κ ακουει μουσικη, δεν κάνει τπτ και μου κάνει απιστευτους καυγάδες. Ότι μας μισει όλους, ότι θέλει να γλυτωσει απο ολους μας και τέτοια. Η μανα της με παιρνει στο τηλέφωνο και με βρίζει κι εμένα, και οταν η μικρη θυμώνει μου λέει οσα μου λέει κ η μανα της στο τηλέφωνο. Οι μονες στιγμες που ειναι ολο χαρα ειναι οταν γενικοτερα καταναλώνουμε. Όταν της κάνω δώρα, όταν πηγαινουμε για μπανιο ή με το αμάξι βολτες. Μόνο τότε είναι καλά, αλλά δεν ασχολείται με τίποτα!

Δεν μου αρέσει αυτο που συμβαίνει και δεδομενου πως υπαρχουν και 2 3χρονα μεσα στο σπίτι, τα οποία μεχρι τώρα δεν έμαθαν να ζουν με εντασεις, δεν ξέρω πως να φερθώ. Το παιδί λέει οτι μονο σε μένα θελει να μείνει. Μου μιλάει παρα πολύ άσχημα για την καινουρια σχέση του πατέρα της, αλλά δεν εχει δίκιο σε τίποτα απο όσα μου λέει. Μου μιλάει επίσης ασχημα για τον πατέρα της αλλά και πάλι δεν εχει δίκιο.

Δεν ξερω πως να το διαχειριστώ ολο αυτο. Συμβουλές?

Kαλησπέρα κορίτσι.
Γνώμη μου?Να μην της πας ποτέ κόντρα,γιατί σίγουρα είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και θεωρώ πως φταίει και η εφηβεία σίγουρα.Όλα μαζί δηλαδή,η φάση με τους γονείς της,η εφηβεία κλπ την κάνουν τούρμπο.
Για να λέει ότι θέλει να μείνει μόνο σε σενα,ίσως κατά βάθος να νιώθει πιο καλά με εσένα,παρά τα ''γλυκόλογα'' που εκστομίζει.Σαν να σε βλέπει σαν μεγαλύτερη αδερφή.
Νομίζω φέρεται έτσι,εντός του σπιτιού σου,λογω και της συχνής επικοινωνίας με την μάνα της.
Και όσον αφορά τις μόνες χαρούμενες στιγμές που λες,ίσως να νιώθει έτσι,γιατί παίζει να μην τα έχει ζήσει με την μάνα της αυτά.

[Constantly curious]

Συμφωνώ με τον γουαι. Σίγουρα δεν θα συμφιλιωθεί άμεσα με το τι πράγματι της προκαλεί η μητέρα της. Ίσως μόνο αν με έμμεσο τρόπο της εξηγήσεις πως σε στιγμές εντασεων δεν θες να είναι μπροστά τα μικρά. Εφόσον μόνον μαζί σου νιώθει πραγματική ασφάλεια αυτό το αίτημα οφείλει να το σεβαστεί!!! Αν δημιουργήσει θετική σχέση με την κοπέλα του πατέρα της θα δει πως δεν είναι τόσο μόνη. Είναι ακόμα ευπηρεαστη από τη μητέρα της...... Σε αυτό αν αναφερθεις θα σε δει ως εχθρό. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.
*** δε μπορεί να καταλαβει πως η παρουσία δείχνει ενδιαφέρον και όχι η απουσία. Η μητέρα της που δεν μπορεί εύκολα να απορρίψει είναι απούσα και σίγουρα ποτίζει την ψυχούλα της με κακεντρεχειες. Τι καλά που θα ήταν να καταλαβαινε πως όταν μιλά μαζί της γίνεται άλλος άνθρωπος ενώ κατά τα άλλα μπορεί να είναι ο εαυτός της με εσένα αλλά και την κυρία που θέλει να την γνωρίσει καλύτερα; Εάν μπορεί και η κοπέλα του πατέρα να αφιερώνει χρόνο και να την ξεκινήσουν κάτι δημιουργικό ως απασχόληση ίσως και εκείνη να μην επηρεάζεται από τα λόγια αλλά να αισθάνεται τα έργα.

[Georgewww]

Συμφωνώ με όλα. Από κοντά τη μικρή , νομίζω ότι η υπομονή και η αγάπη ποτέ δε χάνονται, κάποια στιγμή θα το καταλάβει θα το αισθανθεί, ίσως θέλει χρόνο. Θα καταλάβει κάποια στιγμή ποιος/ποια είναι δίπλα της και αυτό είναι που μετράει. Αυτά τα παιδιά πραγματικά αξίζουν την αγάπη μας επί δύο. Τι τραβάνε και δε το δείχνουν.

[kutchunie]

Kαλησπέρα κορίτσι.
Γνώμη μου?Να μην της πας ποτέ κόντρα,γιατί σίγουρα είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και θεωρώ πως φταίει και η εφηβεία σίγουρα.Όλα μαζί δηλαδή,η φάση με τους γονείς της,η εφηβεία κλπ την κάνουν τούρμπο.
Για να λέει ότι θέλει να μείνει μόνο σε σενα,ίσως κατά βάθος να νιώθει πιο καλά με εσένα,παρά τα ''γλυκόλογα'' που εκστομίζει.Σαν να σε βλέπει σαν μεγαλύτερη αδερφή.
Νομίζω φέρεται έτσι,εντός του σπιτιού σου,λογω και της συχνής επικοινωνίας με την μάνα της.
Και όσον αφορά τις μόνες χαρούμενες στιγμές που λες,ίσως να νιώθει έτσι,γιατί παίζει να μην τα έχει ζήσει με την μάνα της αυτά.

Δεν υπάρχει προθεση να της πάμε κοντρα, ετσι κι αλλιώς. Να την βοηθήσουμε θέλουμε, αλλα δεν ξέρω πως κάποιες στιγμές. Πχ. πήγαινε σε ενα εργαστηριο ζωγραφικης το χειμωνα. Της αρεσει πάρα πολύ να ζωγραφιζει. Ζωγραφιζε κ χωρις να ειναι αναγκη να παει στο εργαστηριο. Ενα απογευμα μιλουσε με την μανα της, η μανα της της εκανε φασαρια, οτι κ καλα εκεινη περνα δυσκολα οικονομικά κ πως η μικρη πεταει τα λεφτα σε μαλακιες (επι λέξη ετσι της είπε) κ στο τηλεφωνο το λέει βρωμιαρα το παιδι κ μουνοψειρα. Συγγνωμη για τα γαλλικά, αλλά το εχω ακούσει κ φρικάρω! Απο την ημερα που της εκανε φασαρια δεν ξαναπιασε μολυβι. Απλώς καθετε ολη μερα χωρις να κάνει τιποτα. Όταν δει τον πατερα της του φωναζει κ τον προκαλει κ μετα γυριζει κ μου λέει ειδες τι νευρα εχει ο μπαμπας; Δεν μπορει να δει πως προκαλει την ενταση.

Απο την πλευρα μου προσπαθω να της δωσω να καταλαβει πως οταν μας ενοχλει κατι, το λέμε, λέμε αυτο που θελουμε. Αν κατι την ενοχλησει προκαλει και φωναζει σαν υστερική χωρις να πει τι θελει. Όταν εντοπισω τι φταιει κ την ρωτησω αν οντως αυτο ειναι που φταιει, ηρεμει λες κ της εκανες ηλεκτροσοκ ας πουμε. Ειδικα αν την επιβεβαιώσω ή αν τηναπενοχοποιήσω σχετικα με το τι νοιωθει, αλλάζει παντελώς.

Επίσης, η μαμα της ποτε δεν την αγοραζε πραγματα. Αντιθέτως, της εκοβε φροντιστηρια, την εντυνε με ρουχα απο αλλα παιδια, ενω υπηρχαν χρηματα πολυ περισσοτερα απο το μεσο εισοδημα, και επέλεγε να κανει τα χρηματα τξιδια ή κατι αλλο.

[kutchunie]

Συμφωνώ με τον γουαι. Σίγουρα δεν θα συμφιλιωθεί άμεσα με το τι πράγματι της προκαλεί η μητέρα της. Ίσως μόνο αν με έμμεσο τρόπο της εξηγήσεις πως σε στιγμές εντασεων δεν θες να είναι μπροστά τα μικρά. Εφόσον μόνον μαζί σου νιώθει πραγματική ασφάλεια αυτό το αίτημα οφείλει να το σεβαστεί!!! Αν δημιουργήσει θετική σχέση με την κοπέλα του πατέρα της θα δει πως δεν είναι τόσο μόνη. Είναι ακόμα ευπηρεαστη από τη μητέρα της...... Σε αυτό αν αναφερθεις θα σε δει ως εχθρό. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.
*** δε μπορεί να καταλαβει πως η παρουσία δείχνει ενδιαφέρον και όχι η απουσία. Η μητέρα της που δεν μπορεί εύκολα να απορρίψει είναι απούσα και σίγουρα ποτίζει την ψυχούλα της με κακεντρεχειες. Τι καλά που θα ήταν να καταλαβαινε πως όταν μιλά μαζί της γίνεται άλλος άνθρωπος ενώ κατά τα άλλα μπορεί να είναι ο εαυτός της με εσένα αλλά και την κυρία που θέλει να την γνωρίσει καλύτερα; Εάν μπορεί και η κοπέλα του πατέρα να αφιερώνει χρόνο και να την ξεκινήσουν κάτι δημιουργικό ως απασχόληση ίσως και εκείνη να μην επηρεάζεται από τα λόγια αλλά να αισθάνεται τα έργα.

Η αλήθεια είναι πως η κοπέλα του πατέρα της την πρόσεχε, την ετρεχε το χειμωνα σε δραστηριότητες, την φροντιζε γενικότερα. Η μητέρα της της εχει βαλει στο μυαλό πως η κοπέλα ειναι υπευθυνη για τον χωρισμό των γονιών της, πραγμα που δεν ισχυει. Η μαμα της εδιωξε τον πατερα της μικρης απο το σπίτι πριν 10 χρονια κ εκεινος εμενε διπλα μονο κ μονο για να βλέπει τη μικρή. Βέβαια, μονο μονοι εμεναν διότι ο πατερας της μικρής στηριζε οικονομικά την μικρη, την μητερα της μικρής, τη γιαγια κ τους θειους την αδερφη της μικρής...
Ισα ισα, θεωρώ πως λογω ολης αυτης της κατάστασης, εαν δεν υπήρχε η κοπέλα αυτη να στηριζει το παιδι και τον πατέρα μετα την απαγωγή της μικρής απο τη μαμα της, δεν θα μπορουσαν ουτε κι εδω να ζησουν. Η μικρη ομως δεν ειναι σε θεση να τα αναγνωρισει αυτα. Θεωρει πως φταιει η κοπέλα και ο πατέρας της που είναι χαζός. Αυτα της λεει η μητερα της και σε αυτη κ σε μενα.
Δεν ξερω πως να βοηθησω, πραγματικά. Και επίσης θεωρώ, πως δεν θα νοιωσει ασφάλεια μέσα στο σπίτι το δικο μου. Οχι επειδη δεν θα της φερθω οσο καλύτερα μπορώ, αλλά επειδή το σπίτι της ειναι με τον μπαμπα της. Εκει πρεπει να χτισει σχέσεις. Κακα τα ψεμματα, δεν ειναι εδω το σπίτι της. Πόση ασφάλεια μπορει να νοιώθει;
Πραγματικά, εαν υπήρχε αστυνομία του γονέα, θα εστελνα να την συλλάβουν την ηλίθια. Καταστρεφει ενα παιδάκι με το τίποτα. Μου λέει τοσο φριχτα πραγματα στο τηλέφωνο. Ότι θα χαρει λέει να της βιάσουν την κόρη καποιοι εδω που βρισκεται για να μας βάλει φυλακη. Αντι να ερθει να δει το παιδι της η μαλάκω, ευχετε να το βιάσουν! Τεσπα. Εγω το μόνο που λέω στη μικρή είναι πως δεν μπορουμε να αναγκάσουμε κανένα να γινει κατι αλλο απο αυτο που είναι και πως οποιος μας αγαπα ειναι διπλα μας και μας στηριζει κι ενδιαφερεται να ειμαστε καλά. Όποιος μένει στα λόγια είτε δεν ξερει να αγαπα, είτε μας χρησιμοποιεί για προσωπικούς του λόγους και φταιει αποκλειστικά ο ιδιος για την ελεηνή αυτή συμπεριφορά.

[kutchunie]

Συμφωνώ με όλα. Από κοντά τη μικρή , νομίζω ότι η υπομονή και η αγάπη ποτέ δε χάνονται, κάποια στιγμή θα το καταλάβει θα το αισθανθεί, ίσως θέλει χρόνο. Θα καταλάβει κάποια στιγμή ποιος/ποια είναι δίπλα της και αυτό είναι που μετράει. Αυτά τα παιδιά πραγματικά αξίζουν την αγάπη μας επί δύο. Τι τραβάνε και δε το δείχνουν.

Σαφώς και αξίζουν την αγάπη τα παιδια αυτα που εχουν ταλαιπωρηθει. Απλώς ειναι τοσο μπερδεμένη. εχει ευνουχιστεί εντελώς. Όταν θελει κατι ποτε δεν το λεει για να την πουμε καλόβολη. Θεωρει πως αν θελει κάτι, αν ζητησει κάτι ειναι απαιτητική ή κακιά και δε θα την θέλουμε. Πολλές φορες την ρωταω τι ειναι αυτο που θελει κ πιστευω πως πολλες φορές δεν ξέρει ή φοβαται να θέλει.

[Sonia]

Έχει ο πατέρας ζητήσει βοήθεια ειδικού για όλα αυτά; Τι τον συμβούλευσε;

Λοιπόν, το χειρότερο είναι να μπαίνουν τα παιδιά στη μέση και να πληρώνουν τα σπασμένα των γονιών. Και καλό είναι να μην τους χαλάμε εντελώς την εικόνα για τους γονείς τους. Νομίζω ότι οι περισσότεροι ψυχολόγοι αυτό συμβουλεύουν και πράγματι, με τον καιρό τα παιδιά συνειδητοποιούν ακόμα καλύτερα τι παίζει με τον καθένα γονιό. Ωστόσο έχω και πολλά παραδείγματα που μιλάμε ότι ενώ λάθη κάναν φυσικά και οι δύο γονείς, ο ένας γονέας ήταν εντελώς χειριστικός, ανάξιος και απαράδεκτος και ο άλλος γονέας προσπαθούσε να αφήνει το παιδί απέξω, να μην του κακολογεί τον άλλο γονέα και να παρουσιάζει τελικά μία εντελώς άσχετη εικόνα για το τι είναι ο άλλος. Δεν το θεωρώ σωστό και αυτό, διότι το παιδί εξακολουθεί να επηρεάζεται από σκατοχαρακτήρες και συχνά να τους έχει και πρότυπα.

Σαν ένα παράδειγμα, σε μία περίπτωση που ξέρω, ο πατέρας ήταν αυταρχικός, χειριστικός, κατά καιρούς πλάκωνε τη γυναίκα του στο ξύλο, άφηνε τη μάνα του να αλωνίζει μέσα στο σπίτι και να τη λέει στη γυναίκα του, χρωστούσε σε όποιον μιλάει Ελληνικά, Αλβανικα, Βουλγάρικα, Ρώσικα και Αγγλικά, είχε πάρει δάνεια στο όνομα της γυναίκας του συχνά εν αγνοία της (τα οποία ακόμα η γυναίκα προσπαθεί να ξεπληρώσει) και όταν η κοπέλα πήρε το θάρρος και χώρησε επιτέλους, της έκανε το βίο αβίωτο για χρόνια και την παρουσίαζε στα παιδιά του σαν την ******* που τον παράτησε (ενώ η γυναίκα δεν έχει καν κάνει σχέση μετά το διαζύγιο), παρουσιάζει τον εαυτό του σαν τον σοβαρό επιχειρηματία που παλεύει για τα παιδιά του, τα έχει από κοντά και τα πρήζει με κάτι ιδέες που δεν είχαν ούτε τον μεσαίωνα, στις υποχρεώσεις του δεν είναι εντάξει ενώ παριστάνει ότι τους τα πληρώνει όλα και πάει λέγοντας. Έχει τύχει να είμαι μπροστά που η καθηγήτρια Αγγλικών πιάνει την μάνα και της λέει, "ρε τάδε, ξέρω ότι έπρεπε να τα πληρώσει ο τάδε, αλλά τα δίδακτρα της κόρης σου είναι 3 μήνες απλήρωτα" κι η χαζή η μάνα να τα πληρώνει και μετά να κορδώνεται ο άλλος στα παιδιά "αν δεν περάσεις πανελλήνιες και τι έγινε, σου έχω θέση στη δική μου τη δουλειά, ο μπαμπάς θα καθαρίσει". Για να μη μακρυγορώ, η μεγάλη η κόρη με τα χίλια ζόρια γράφτηκε σε μία ιδιωτική σχολή και ενώ κάποια πράγματα είναι φως φανάρι, δεν βλέπει ή κάνει ότι δεν βλέπει την πραγματικότητα και στα 20 είναι ίδια ο πατέρας της. Και με τις παρέες της είναι χειριστική, και το μαύρο το κάνει άσπρο και ήδη έχουν απομακρυνθεί πολλοί παλιοί της φίλοι από αυτήν και προσπαθεί να αποσπάει ότι μπορεί από τους άλλους και γενικά επαναλαμβάνει τις χειρότερες συμπεριφορές που έχει ο πατέρας της. Και η χαζή η μάνα της νομίζει ότι την βοηθάει με το να τρέχει να πληρώνει τα μαμισιάτικα, να ακούει βρισίδια και να μη μιλάει. Μεθαύριο αυτό το παιδί δεν θα φάει μία τεράστια σφαλιάρα στη ζωή του; Είναι τελικά καλό που διατήρησε τόσο στενή σχέση με τον πατέρα της και η μάνα δεν έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση;

Εγώ θεωρώ ότι χωρίς χοντράδες, με συζήτηση (και όχι συνεχώς, αλλά όταν δοθεί κάποια αφορμή) και εξ απαλών ονύχων, πρέπει τα παιδιά κάπου να μαθαίνουν και για το ποιόν των γονιών τους. Να μην τους θάβουμε με άσχημο τρόπο, αλλά να επισημαίνουμε και που είναι λάθος. Δηλαδή αν την ανιψιά του άντρα σου την απήγαγε η ίδια της η μάνα και της έκανε πλύση εγκεφάλου κι ακόμα της κάνει, δεν θα πρέπει να ακουστεί και η άλλη πλευρά; Κι ο πατέρας της έκανε πολύ σοβαρά λάθη, αλλά δεν πρέπει να κάτσει και να της μιλήσει ανοιχτά για κάποια πράγματα; Ότι παιδί μου εγώ έμεινα κοντά για εσένα αλλά τα σόγια της μάνας σου με κουβαλήσανε; Ότι σε έχω στηρίξει εκεί κι εκεί και πάντα θα το κάνω γιατί είμαι ο πατέρας σου και σε αγαπάω και το ότι έχω μία σχέση στη ζωή μου δεν θα το αλλάξει αυτό; Ότι αυτό που λέει η μαμά σου δεν στέκει διότι τα πράγματα έχουν έτσι κι έτσι; Ότι δεν μπορείς να μένεις στη θεία μόνιμα γιατί σε θέλω κοντά μου; Ψύχραιμα, με ωραίο τρόπο και επιχειρήματα. Με πολύ αγάπη αλλά να της θέσει και όρια. Θέλει πολύ προσπάθεια, ωστόσο θα της βρουν τις ισορροπίες τους, που θα πάει. Αυτό είναι δουλειά του πατέρα όμως, όχι δική σου. Εσύ πρέπει να φροντίσεις να μην αισθανθεί απόρριψη το παιδί, αλλά δεν είσαι ο γονιός του! Πρέπει κι αυτός να αναλάβει τις ευθύνες του.

[kutchunie]

Λοιπόν, σήμερα έγινε ένα τρομερό σκηνικό. Το πρωί ήρθε να την πάρει ο πατέρας της και πάλι εγινε χαμός. Ότι λέει η μάνα της μου φωναζε, τύπου θα σε πάω στην αστυνομία που με κρατας εδω σε εμένα, θα σε πάω στην αστυνομία που με κρατάς εδω στον πατέρα της. Δεν άντεξα, μπήκα ανάμεσα και της μίλησα. Λέω στο σπίτι μου φωνές δεν επιτρέπω να γίνονται, την εβαλα και πήρε τηλέφωνο τη μάνα της. Της λέω σου έω πληρώσει εισητηρια αεροπορικά δυο φορες και σου έστειλα λεφτα να ερθεις μου λέει λες ψέμματα, εννοειται πως έδειξα τα εισητήρια και την απόδειξη του εμβάσματος στη μικρή. Της λέω ενα χρόνο έστειλες ένα γλυφιτζούρι έστω στη μικρή; της πήρες ένα πακέτο σερβιέτες; όχι! ποτέ! μου λεει δεν ειχα λεφτα και τέτοια. Με ενα δεκαρικο το μήνα αποταμίευση θα μπορουσες να ερθεις τουλαχιστον μια φορα μόνη σου της λέω. Απο κει και πέρα λέω στη μικρή σου αρεσει να ζεις μέσα στο ψεμμα και στην ένταση; οχι μου λέει και ι αυτο εφυγα απο θεσσαλονίκη, τοτε της λέω οφειλεις στον εαυτό σου να στηριξεις την επιλογή που έκανες. Το ξέρω της λέω πως σου λείπει η μητέρα σου αλλα δεν φταις ουτε εσυ με τις παράλογες ευθύνες που σου φορτώνει, ούτε φταίει ο πατέρας σου που το μονο που την νοιαζει την μανα σου είναι τα λεφτα. Και επιπλέον, σε βάζει της λέω στη διαδικασία να σε "διωξουν" όλοι, στο δικό σου μυαλό ενω στην ουσία εσυ εγκατέλειψες και τον πατέρα σου και την αλλη κοπέλα και ήρθες να μείνεις σε ένα σπίτι που όσο καλά κι αν σου φερθούμε είναι μαθηματικά εξακριβωμένο πως δε θα νοιώσεις ασφάλεια, γιατί αυτό το σπίτι δεν σου ανήκει, δεν ειναι του πατέρα σου. Της λέω κάνω κάπου λάθος; αρχισε να μου λέει ανοησίες του τύπου οτι φοβάμαι να την διώξω λόγω αστυνομίας και της είπα ξεκολλα το μυαλό σου. Αν θελω να σε διώξω ή δεν σε θέλω γενικότερα, δε θα γίνει τίποτα απολύτως γιατί δεν είμαι γονέας σου. Και της είπα τέλος, το σημαντικό ποιο είναι; να χωρίσει ο πατέρας σου την καινουρια του σχέση; να ερθει η μαμα σου να σε δει για να σε φορτώνει ενοχές, να νοιώθεις εσύ καλά σε όλη την κατάσταση και να προχωρας; ποια είναι η θέση στην οποία θες να βρεθεις της λέω; μου λέει να τα βρουν οι δικοι μου και να συμπεριφέρεται καλά σε μένα. Της είπα πιστεύεις πως είναι στο χέρι σου να αλλάξεις την συμπεριφορά κάποιου; κανεις ολα αυτα και τελικά μονο εσύ τρελαίνεσαι. Η μανα σου της λέω γελουσε στο τηλέφωνο οταν εκλαιγες, το χαιροταν που δεν περνας καλά.
Εκεί ξεσπασε σε κλάμα με λυγμούς. Την παρηγότησα και της είπα για μια ακόμη φορά, πως με ανοησίες η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Με το να χαλιέται η ίδια και να αφήνει τον καθένα να την χρησιμοποιεί δεν γίνεται τίποτα. Η κατάσταση είναι αυτή, ο πατέρας της είναι με άλλη γυναίκα, η μάνα της είναι με κάποιον άλλο συνεχώς και δεν εχει ευθύνη να αλλαξει αυτό. Το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να μην αφήνει κανέναν να μιλάει για τον άλλο. Τύπου η μανα σου είναι ετσι ο πατέρας σου αλλιώς, να μην τους επιτρέπει. Και να αρχισει να ζει για την ίδια, να κάνει πραγματα και να ζητά όσα θέλει, γιατι αυτό εχει.
Το απόγευμα θα πάμε για tandem, είχε κάνει και το πάσχα. Είναι πολύ εξοργηστικό για μένα που ενω είναι τοσο αδιαφορη η μάνα της προσπαθει να την κάνει ακόμη πιο δυστυχισμένη. Μιλάμε θέλω να της σπάσω τα μούτρα τρελά. Εδιωξα εννοειται τον πατέρα γιατι δεν γινόταν. Εκεινος ο ερμος κ η γυναίκα του πήραν 100 φορές τηλέφωνο κ ολο συγγνωμη κ ευχαριστώ ήταν.

Για οτι νεοτερο θα σας ενημερώνω. Ευχαριστώ για το χρόνο σας και για τις απαντήσεις, είναι πραγματικά πολύ υποστηρικτικές.

[Georgewww]

Λοιπόν, σήμερα έγινε ένα τρομερό σκηνικό. Το πρωί ήρθε να την πάρει ο πατέρας της και πάλι εγινε χαμός. Ότι λέει η μάνα της μου φωναζε, τύπου θα σε πάω στην αστυνομία που με κρατας εδω σε εμένα, θα σε πάω στην αστυνομία που με κρατάς εδω στον πατέρα της. Δεν άντεξα, μπήκα ανάμεσα και της μίλησα. Λέω στο σπίτι μου φωνές δεν επιτρέπω να γίνονται, την εβαλα και πήρε τηλέφωνο τη μάνα της. Της λέω σου έω πληρώσει εισητηρια αεροπορικά δυο φορες και σου έστειλα λεφτα να ερθεις μου λέει λες ψέμματα, εννοειται πως έδειξα τα εισητήρια και την απόδειξη του εμβάσματος στη μικρή. Της λέω ενα χρόνο έστειλες ένα γλυφιτζούρι έστω στη μικρή; της πήρες ένα πακέτο σερβιέτες; όχι! ποτέ! μου λεει δεν ειχα λεφτα και τέτοια. Με ενα δεκαρικο το μήνα αποταμίευση θα μπορουσες να ερθεις τουλαχιστον μια φορα μόνη σου της λέω. Απο κει και πέρα λέω στη μικρή σου αρεσει να ζεις μέσα στο ψεμμα και στην ένταση; οχι μου λέει και ι αυτο εφυγα απο θεσσαλονίκη, τοτε της λέω οφειλεις στον εαυτό σου να στηριξεις την επιλογή που έκανες. Το ξέρω της λέω πως σου λείπει η μητέρα σου αλλα δεν φταις ουτε εσυ με τις παράλογες ευθύνες που σου φορτώνει, ούτε φταίει ο πατέρας σου που το μονο που την νοιαζει την μανα σου είναι τα λεφτα. Και επιπλέον, σε βάζει της λέω στη διαδικασία να σε "διωξουν" όλοι, στο δικό σου μυαλό ενω στην ουσία εσυ εγκατέλειψες και τον πατέρα σου και την αλλη κοπέλα και ήρθες να μείνεις σε ένα σπίτι που όσο καλά κι αν σου φερθούμε είναι μαθηματικά εξακριβωμένο πως δε θα νοιώσεις ασφάλεια, γιατί αυτό το σπίτι δεν σου ανήκει, δεν ειναι του πατέρα σου. Της λέω κάνω κάπου λάθος; αρχισε να μου λέει ανοησίες του τύπου οτι φοβάμαι να την διώξω λόγω αστυνομίας και της είπα ξεκολλα το μυαλό σου. Αν θελω να σε διώξω ή δεν σε θέλω γενικότερα, δε θα γίνει τίποτα απολύτως γιατί δεν είμαι γονέας σου. Και της είπα τέλος, το σημαντικό ποιο είναι; να χωρίσει ο πατέρας σου την καινουρια του σχέση; να ερθει η μαμα σου να σε δει για να σε φορτώνει ενοχές, να νοιώθεις εσύ καλά σε όλη την κατάσταση και να προχωρας; ποια είναι η θέση στην οποία θες να βρεθεις της λέω; μου λέει να τα βρουν οι δικοι μου και να συμπεριφέρεται καλά σε μένα. Της είπα πιστεύεις πως είναι στο χέρι σου να αλλάξεις την συμπεριφορά κάποιου; κανεις ολα αυτα και τελικά μονο εσύ τρελαίνεσαι. Η μανα σου της λέω γελουσε στο τηλέφωνο οταν εκλαιγες, το χαιροταν που δεν περνας καλά.
Εκεί ξεσπασε σε κλάμα με λυγμούς. Την παρηγότησα και της είπα για μια ακόμη φορά, πως με ανοησίες η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Με το να χαλιέται η ίδια και να αφήνει τον καθένα να την χρησιμοποιεί δεν γίνεται τίποτα. Η κατάσταση είναι αυτή, ο πατέρας της είναι με άλλη γυναίκα, η μάνα της είναι με κάποιον άλλο συνεχώς και δεν εχει ευθύνη να αλλαξει αυτό. Το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να μην αφήνει κανέναν να μιλάει για τον άλλο. Τύπου η μανα σου είναι ετσι ο πατέρας σου αλλιώς, να μην τους επιτρέπει. Και να αρχισει να ζει για την ίδια, να κάνει πραγματα και να ζητά όσα θέλει, γιατι αυτό εχει.
Το απόγευμα θα πάμε για tandem, είχε κάνει και το πάσχα. Είναι πολύ εξοργηστικό για μένα που ενω είναι τοσο αδιαφορη η μάνα της προσπαθει να την κάνει ακόμη πιο δυστυχισμένη. Μιλάμε θέλω να της σπάσω τα μούτρα τρελά. Εδιωξα εννοειται τον πατέρα γιατι δεν γινόταν. Εκεινος ο ερμος κ η γυναίκα του πήραν 100 φορές τηλέφωνο κ ολο συγγνωμη κ ευχαριστώ ήταν.

Για οτι νεοτερο θα σας ενημερώνω. Ευχαριστώ για το χρόνο σας και για τις απαντήσεις, είναι πραγματικά πολύ υποστηρικτικές.

Καλά έκανες, να της τα λες σα να είναι μεγάλος άνθρωπος, γιατί είναι, και να περνάτε καλά ο,τι και να γίνει. Μη μπλέξει μόνο με περιέργεια παρέες στην ευαίσθητη θέση που είναι. Πιο πολύ αυτό θα με απασχολούσε. Από ανασφάλεια μπλέκουν συνήθως με παρέες που "διαφημίζουν ασφάλεια".

[Νοσηρή φαντασία]

Απο οτι κατάλαβα η μητερα της ειναι πολυ τοξική και δε θα επρεπε να εχει επαφες με τη μικρη γιατί εκείνη τα δημιουργεί ολα. Ειναι 14 χρόνων, αρκετα μεγάλη για να καταλάβει. Θα γινόταν να της κανεις μια συζήτηση με ομορφο τροπο να την ρωτήσεις τη θεμα έχει με τον πατέρα της και την σχέση του και να του εξηγήσεις μερικα πράγματα; είναι ασχημο βέβαια και για τα δικα σου αγγελούδια να βρίσκονται σε ενα περιβάλλον με εντασεις αλλα πουθενά δεν φταίει και το κορίτσι. Φταίει αποκλειστικά η μητέρα του. Επειδή ειναι σε μικρή ηλικία θεωρώ οτι μπορει να διορθωθει με αγάπη και πολυ κουβέντα.ευχομαι να τα ξεπερασετε..

[Constantly curious]

Η ειλικρίνεια όσο σκληρή και να είναι πρέπει να ακούγεται!!! Θα κλάψει αλλά θα δει ότι στις πράξεις είναι κοντά της συγκεκριμένοι άνθρωποι. Φυσικά και θα βγαίνεις μπροστά γιατί τα μικρά αν και αργότερα με κουβέντα θα καταλάβουν τι έκανε η μαμά τώρα δεν μπορούν. Ο πατέρας της ενδιαφέρεται να λάβει ψυχολογική υποστήριξη εκεί; υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο; ή είναι η κοπέλα σε πλήρη άρνηση;

[kutchunie]

Απο οτι κατάλαβα η μητερα της ειναι πολυ τοξική και δε θα επρεπε να εχει επαφες με τη μικρη γιατί εκείνη τα δημιουργεί ολα. Ειναι 14 χρόνων, αρκετα μεγάλη για να καταλάβει. Θα γινόταν να της κανεις μια συζήτηση με ομορφο τροπο να την ρωτήσεις τη θεμα έχει με τον πατέρα της και την σχέση του και να του εξηγήσεις μερικα πράγματα; είναι ασχημο βέβαια και για τα δικα σου αγγελούδια να βρίσκονται σε ενα περιβάλλον με εντασεις αλλα πουθενά δεν φταίει και το κορίτσι. Φταίει αποκλειστικά η μητέρα του. Επειδή ειναι σε μικρή ηλικία θεωρώ οτι μπορει να διορθωθει με αγάπη και πολυ κουβέντα.ευχομαι να τα ξεπερασετε..

Επειδή εχω μιλήσει με τον δικο μου γιατρο για το θέμα, ευθέως δεν την ρωτάω τίποτα. Ακόμη κι οταν εχει ξεσπάσματα και μου λέει η μαμα εχει κανει λάθη, ο μπαμπας εκανε λάθη κτλ δεν την ρωτάω περισσότερο, μεχρι εκει που θέλει εκεινη να μου πει. Απο την άλλη, ο γιατρός μου θεωρει πως αν και δεν ειμαι μαμά της ή αδερφη της κτλ, είναι καλό που μένει σε μένα, διότι την ηρεμω, την καταλαβαίνω, όντας η ίδια κακοποιημένη, όπως το πρωι. Δεν ξέρει τι της φταίει ακριβώς, της φταίνε όλα. Βιωνει ενα πένθος το παιδί, ενα χρόνο μετά και η μάνα της αντι να την στηριξει να της πει μια καλή κουβέντα, να ενδιαφερθεί, την βρίζει συνεχώς. Εχει αναγκη την μαμά της, είναι παιδί ακόμα και θεωρώ πως δαιμονοποιεί την νέα γυναίκα του πατέρα της, διότι δεν μπορεί να δεχτεί το γεγονός ότι μια ξένη γυναίκα την δέχεται και τη σεβετε περισσότερο απο την μαμα της. Δηλαδή, και με μενα το νοιώθω να το κάνει. Απλώς το αντιληφθηκα νωρίτερα και την απενοχοποίησα σε σχέση με αυτό. Δηλαδή, πηγαμε για ψώνια, πήραμε ρουχα μαγιω παπουτσια κτλ και την επόμενη μερα μου μιλουσε ασχημα παλι, τα μουτρα στο πάτωμα κτλ. Εγω ουτε την μάλωσα ουτε αλλαξα σταση απέναντί της. Σε κάποια φαση μου λέει ποτε δεν ειχα φορέσει καινουριο μαγιο, μονο δικό μου, η μαμα δεν μ επαιρνε. Εγω της είπα οτι μπορεί ποτε να μην της παρει μαγιο η μαμα της, καινούριο, μπορεί και να της πάρει. Αλλά όπως κι αν έχει, αξίζει το καινουριο μαγιό, τα καινουρια κ "ακριβα" παπουτσια τα ρουχα κτλ που θα ναι μονο δικά της. Επειδή δεν σου επαιρνε η μαμα σου της είπα δεν σημαίνει πως την προδίδεις οταν χαίρεσαι με κάτι τέτοιο και επειδη σου τα αγόρασα εγω δεν με κάνει μαμα σου, ουτε χρειαζεται να είμαι καλυτερη ή χειρότερη για να το κάνω. Επίσης οταν σου λέει πως δεν εχει λεφτά, μπορεί να βρει κάποια δουλεια, με το να μην εχεις εσυ καινούριο μαγιώ θα εχει περισσοτερα χρήματα η μαμά; γιατί να στερηθείς αυτα τα μικροπράγματα χωρίς να αλλάζει κάτι προς το καλυτερο είτε η δική σου πραγματικότητα είτε της μαμάς; Ποτέ ξανα δεν γκρίνιαξε για κάτι τέτοιο. Ούτε δυσανασχέτησε.
Εδώ ρε παιδια το είχα σπίτι πέρσι και μπαινοεβγαινε στο μπανιο καθε λίγο, και λέω τι έπαθε. Και οταν την ρωτουσα μου ελεγε τπτ δεν εχω. Συνεχιζε να πηγαινοερχεται και καταλαβα πως ηταν αδιάθετη. Της λέω εχω στο ντουλάπι, γιατι δεν πήρες ή δεν με ρώτησες και μου λέει η μαμα με ελεγε βρώμα και να πηγαινω να πλενομαι να μην ξοδευετε για σερβιετες. Και ολα αυτα σου τα λέω, γιατί το παιδί αυτό δεν είναι απλώς παιδί που ξαφνικά βρέθηκε με χωρισμένους γονεις. Το παιδι αυτο ειναι κακοποιημένο εντελώς και βρίσκεται σε ενα περιβάλλον εντελώς διαφορετικό. Και επειδή η κακοποίηση δεν υπακουει σε κανονες λογικής, οτιδήποτε κακοποιητικό έχει βιώσει, πρέπει να το αντιμετωπίσει να βρει το παράλογο, να το εκλογικεύσει και να προχωρησει, διότι αν συνεχίσει δίχως να κλείνει λογαριασμούς με το παράλογο, θα καταντήσει "τρελή".
Σημερα πάντως βγηκε βόλτα και με τον μπαμπα της και επέστρεψε ευδιάθετη, πράγμα θετικό.

Γενικότερα, νοιωθω πως πενθεί το παιδί. Αυτη την εντύπωση μου δίνει. Και εαν υπάρξει κάποια ευχαριστηση, την επόμενη είναι στα πατώματα, σαν να εχει ενοχές που περνάει καλά και αυτομαστιγώνεται ή να πενθεί τον χρόνο που περνουσε χωρίς να περνάει καλα; κατι τετοιο, δεν ξερω ακομα σιγουρα. Ισως και τα δύο.

[kutchunie]

Η ειλικρίνεια όσο σκληρή και να είναι πρέπει να ακούγεται!!! Θα κλάψει αλλά θα δει ότι στις πράξεις είναι κοντά της συγκεκριμένοι άνθρωποι. Φυσικά και θα βγαίνεις μπροστά γιατί τα μικρά αν και αργότερα με κουβέντα θα καταλάβουν τι έκανε η μαμά τώρα δεν μπορούν. Ο πατέρας της ενδιαφέρεται να λάβει ψυχολογική υποστήριξη εκεί; υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο; ή είναι η κοπέλα σε πλήρη άρνηση;

Η μικρή δεν θέλει να ακούσει για ψυχολόγο. Ο μπαμπας της έχει μιλήσει και με καποια κοπέλα εδω και σε δεύτερη φάση με τον γιατρο μου και συμφωνουν και οι δύο να πάρει το χρόνο της η μικρή εδω στο σπίτι μου, περισσότερο επειδή εχει κάποια πρωιμα σημεια καταθλιψης και επειδη εχω πειρα με το θεμα κακοποίηση, μπορω να την βοηθήσω. Οι πιτσιρικάδες τις περισσοτερες φορες πηγαινουν στο δωμάτιό τους οταν αρχιζουν οι φωνες, μετά γελάμε και είναι ενταξει, δεν εχουν αλλάξει συμπεριφορα, δεν ρωτάνε, όλα καλά. Απλώς λεμε πως ποναει η κοιλίτσα της ξαδερφης τους κ γι αυτο φωνάζει, οπότε ολα καλά.

[Νοσηρή φαντασία]

Επειδή εχω μιλήσει με τον δικο μου γιατρο για το θέμα, ευθέως δεν την ρωτάω τίποτα. Ακόμη κι οταν εχει ξεσπάσματα και μου λέει η μαμα εχει κανει λάθη, ο μπαμπας εκανε λάθη κτλ δεν την ρωτάω περισσότερο, μεχρι εκει που θέλει εκεινη να μου πει. Απο την άλλη, ο γιατρός μου θεωρει πως αν και δεν ειμαι μαμά της ή αδερφη της κτλ, είναι καλό που μένει σε μένα, διότι την ηρεμω, την καταλαβαίνω, όντας η ίδια κακοποιημένη, όπως το πρωι. Δεν ξέρει τι της φταίει ακριβώς, της φταίνε όλα. Βιωνει ενα πένθος το παιδί, ενα χρόνο μετά και η μάνα της αντι να την στηριξει να της πει μια καλή κουβέντα, να ενδιαφερθεί, την βρίζει συνεχώς. Εχει αναγκη την μαμά της, είναι παιδί ακόμα και θεωρώ πως δαιμονοποιεί την νέα γυναίκα του πατέρα της, διότι δεν μπορεί να δεχτεί το γεγονός ότι μια ξένη γυναίκα την δέχεται και τη σεβετε περισσότερο απο την μαμα της. Δηλαδή, και με μενα το νοιώθω να το κάνει. Απλώς το αντιληφθηκα νωρίτερα και την απενοχοποίησα σε σχέση με αυτό. Δηλαδή, πηγαμε για ψώνια, πήραμε ρουχα μαγιω παπουτσια κτλ και την επόμενη μερα μου μιλουσε ασχημα παλι, τα μουτρα στο πάτωμα κτλ. Εγω ουτε την μάλωσα ουτε αλλαξα σταση απέναντί της. Σε κάποια φαση μου λέει ποτε δεν ειχα φορέσει καινουριο μαγιο, μονο δικό μου, η μαμα δεν μ επαιρνε. Εγω της είπα οτι μπορεί ποτε να μην της παρει μαγιο η μαμα της, καινούριο, μπορεί και να της πάρει. Αλλά όπως κι αν έχει, αξίζει το καινουριο μαγιό, τα καινουρια κ "ακριβα" παπουτσια τα ρουχα κτλ που θα ναι μονο δικά της. Επειδή δεν σου επαιρνε η μαμα σου της είπα δεν σημαίνει πως την προδίδεις οταν χαίρεσαι με κάτι τέτοιο και επειδη σου τα αγόρασα εγω δεν με κάνει μαμα σου, ουτε χρειαζεται να είμαι καλυτερη ή χειρότερη για να το κάνω. Επίσης οταν σου λέει πως δεν εχει λεφτά, μπορεί να βρει κάποια δουλεια, με το να μην εχεις εσυ καινούριο μαγιώ θα εχει περισσοτερα χρήματα η μαμά; γιατί να στερηθείς αυτα τα μικροπράγματα χωρίς να αλλάζει κάτι προς το καλυτερο είτε η δική σου πραγματικότητα είτε της μαμάς; Ποτέ ξανα δεν γκρίνιαξε για κάτι τέτοιο. Ούτε δυσανασχέτησε.
Εδώ ρε παιδια το είχα σπίτι πέρσι και μπαινοεβγαινε στο μπανιο καθε λίγο, και λέω τι έπαθε. Και οταν την ρωτουσα μου ελεγε τπτ δεν εχω. Συνεχιζε να πηγαινοερχεται και καταλαβα πως ηταν αδιάθετη. Της λέω εχω στο ντουλάπι, γιατι δεν πήρες ή δεν με ρώτησες και μου λέει η μαμα με ελεγε βρώμα και να πηγαινω να πλενομαι να μην ξοδευετε για σερβιετες. Και ολα αυτα σου τα λέω, γιατί το παιδί αυτό δεν είναι απλώς παιδί που ξαφνικά βρέθηκε με χωρισμένους γονεις. Το παιδι αυτο ειναι κακοποιημένο εντελώς και βρίσκεται σε ενα περιβάλλον εντελώς διαφορετικό. Και επειδή η κακοποίηση δεν υπακουει σε κανονες λογικής, οτιδήποτε κακοποιητικό έχει βιώσει, πρέπει να το αντιμετωπίσει να βρει το παράλογο, να το εκλογικεύσει και να προχωρησει, διότι αν συνεχίσει δίχως να κλείνει λογαριασμούς με το παράλογο, θα καταντήσει "τρελή".
Σημερα πάντως βγηκε βόλτα και με τον μπαμπα της και επέστρεψε ευδιάθετη, πράγμα θετικό.

Γενικότερα, νοιωθω πως πενθεί το παιδί. Αυτη την εντύπωση μου δίνει. Και εαν υπάρξει κάποια ευχαριστηση, την επόμενη είναι στα πατώματα, σαν να εχει ενοχές που περνάει καλά και αυτομαστιγώνεται ή να πενθεί τον χρόνο που περνουσε χωρίς να περνάει καλα; κατι τετοιο, δεν ξερω ακομα σιγουρα. Ισως και τα δύο.

Πολύ λυπαμαι για ολα οσα εχει περασει ενα παιδακι που δεν έφταιγε σε τιποτα.. Ελπίζω σιγα σιγα να χτισετε γέφυρες επικοινωνίας αλλα και να βρει το κουράγιο να συγχωρέσει τη μανα της και ας καταλάβει οτι δεν ήταν αυτο που αξιζε... Πολυ σκληρό.. Δεν έχω λόγια.