Ενοχές

[ladybird12]

Πώς προκύπτουν οι ενοχές;
Αυτό που παρατηρώ είναι ότι πίσω από κάθε σκέψη, ενέργεια κρύβονται ενοχές.
Νιώθω ενοχές για πάρα πολλά γεγονότα, ενοχές σέ πολλές καταστάσεις, νιώθω ενοχές ακόμα καί για τά συναισθήματα μου.

[mindcrime]

Πώς προκύπτουν οι ενοχές;
Αυτό που παρατηρώ είναι ότι πίσω από κάθε σκέψη, ενέργεια κρύβονται ενοχές.
Νιώθω ενοχές για πάρα πολλά γεγονότα, ενοχές σέ πολλές καταστάσεις, νιώθω ενοχές ακόμα καί για τά συναισθήματα μου.

Αν αδικήσεις κάποιον η συνείδηση σου θα σου δημιουργήσει ενοχές, αν κάνεις ένα λάθος το οποίο θα παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή σου θα σου δημιουργήσει ενοχές. Αν ζηλέψεις κάποιον για κάποιο λόγο και το σκεφτείς σε δεύτερο χρόνο αυτό ενδεχομένως να σου δημιουργήσει ενοχές. Και επειδή όλα αυτά ξεκινούν από σκέψεις, ε οι σκέψεις δημιουργούν ενοχές, βασικά οι κακές ή οι αρνητικές σκέψεις δημιουργούν ενοχές. Οπότε think positive γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Από όπου και αν προκύπτουν αυτά απλώς άφησε τα πίσω σου, ότι και να λέμε έγιναν τώρα, προσπάθησε μέρα με την μέρα να είσαι καλύτερος άνθρωπος και αυτό σιγά σιγά θα σου αποβάλει τις ενοχές.

[Elenia781]

Νομιζω προκύπτουν απο τις αμφιβολίες που γίνοντε φόβος οταν δεν υπάρχει αποδοχή και κατανόηση.

[user]

"ενοχή είναι η ευθύνη που δεν δώθηκε" είχα ακουσει κάπου.
η αλήθεια είναι ότι πηγάζει από την παιδική μας ηλικία, κατα πάσα πιθανότητα, τότε που συνέβαιναν πράγματα και κανείς δεν αναλάμβανε μια ευθύνη ξεκάθαρη, έπρεπε να την αναλαβεις εσύ, ενω δεν έφταιγες, κάπως έτσι.
η ενοχή είναι δικαιολογημένη όταν κάνεις κάτι κακό, κοινώς αποδεκτό κακό, όχι αν τυχόν και έβλαψες εν αγνοία σου και λοιπά.
πιστεύω ότι λύνεται με ψυχολογική υποστήριξη, είναι ενοχλητικές στην προσωπική σου ανάπτυξη.

[ladybird12]

Απλά βλέπω πως και λόγω ενοχών αρχίζω καί λέω ψέματα σε άτομα γύρω μου. Ίσως πρέπει νά δώσω μερικά παραδείγματα.

Νομίζω πως νιώθω για παράδειγμα... ότι πρέπει νά απολογουμαι όταν πρέπει να εκφράσω τά συναισθήματα μου για κάποιον ή κάτι.(σε τρίτα πρόσωπα).
Καί επειδή νιωθω ότι πρέπει να λογοδοτω για τά συναισθηματα μου....
Αρχίζω καί λέω ψέματα... κάνω πως δεν υπάρχουν...

Σίγουρα χρειάζομαι βοήθεια εδώ πέρα ναι γιατί αυτό Με δυσκολεύει ιδιαίτερα..

[user]

είναι κομμάτι άβολο να σε κρίνουν για τα συναισθήματά σου.
είσαι ελεύθερος να αισθάνεσαι όπως αισθάνεσαι, δεν φταίει ο άλλος.
ίσως να λειτουργεί κάπως έτσι στον εγκέφαλο πχ, ότι ενώ είναι δικό σου θέμα, ο άλλος το θεωρεί δικό του. ..?

[ladybird12]

Επανέρχομαι στο θέμα των ενοχών.

Ενοχές υπάρχουν ακόμα καί όταν απορρίπτω μία πρόταση.
Για παράδειγμα μου λες να βγούμε, σού λέω όχι αλλά έχω ενοχές για αυτό τό όχι.
Καί εξηγώ ταυτόχρονα τά γιατί δεν μπορώ ενώ δεν χρειάζεται καί τόσες εξηγήσεις.
Τό κάνετε καί εσείς;
Νιώθετε έτσι όταν απορριπτετε;

[user]

κορίτσι αυτό λέγεται υπερανάλυση και fomo -φήαρ οφ μίσινγκ άουτ- και είναι γνώρισμα των μιλένιαλς γενικώς.
το ότι χρειάζεται να απολογηθείς ενώ δεν χρειάζεται, ίσως κάποιος κάποτε να σε ανάγκαζε να αποδείξεις κάτι ενώ δεν χρειαζόταν επίσης.
εγώ όταν απορρίπτω; δεν θυμάμαι. πλέον ακυρώνω. έχω απογοητευτεί

[ladybird12]

Όχι εγώ ακυρώνω όταν πραγματικά δεν μπορώ νά βγω πχ ή νά δώ κάποιο άτομο. Απορρίπτω έξοδο αλλά έχω ενοχές για αυτό.

κορίτσι αυτό λέγεται υπερανάλυση και fomo -φήαρ οφ μίσινγκ άουτ- και είναι γνώρισμα των μιλένιαλς γενικώς.
το ότι χρειάζεται να απολογηθείς ενώ δεν χρειάζεται, ίσως κάποιος κάποτε να σε ανάγκαζε να αποδείξεις κάτι ενώ δεν χρειαζόταν επίσης.
εγώ όταν απορρίπτω; δεν θυμάμαι. πλέον ακυρώνω. έχω απογοητευτεί

Τό φομο δεν είναι νά κάνεις συνεχώς κάτι;; Φοβούμενος μη χάσεις πράγματα από τή ζωή;

[Remedy]

Επανέρχομαι στο θέμα των ενοχών.

Ενοχές υπάρχουν ακόμα καί όταν απορρίπτω μία πρόταση.
Για παράδειγμα μου λες να βγούμε, σού λέω όχι αλλά έχω ενοχές για αυτό τό όχι.
Καί εξηγώ ταυτόχρονα τά γιατί δεν μπορώ ενώ δεν χρειάζεται καί τόσες εξηγήσεις.
Τό κάνετε καί εσείς;
Νιώθετε έτσι όταν απορριπτετε;

οχι και πολυ... δεν εχω ιδιαιτερες ενοχες οταν απορριπτω.
ετσι οπως το περιγραφεις, φαινεται να προερχεται απο μια διαπαιδαγωγηση που εχει μαθει στο κοριτσι οτι πρεπει να ειναι ευχαριστο και χαμογελαστο, να βοηθαει την οικογενεια και να μην γινεται δυσαρεστο, μεχρι να γινει μια καλη, χαμογελαστη και γλυκια συζυγος και μητερα.
τα θεματα σκληροτητας και απορριψης και εκφρασης της πραγματικης επιθυμιας τελικα, τα εχουν κρατησει για τους ανδρες. οι γυναικες πρεπει να ειναι συγκαταβατικες και χαμογελαστες. ως εκ τουτου, αν εχεις φαει τετοιου ειδους πλυση εγκεφαλου, οταν γινεσαι δυσαρεστη, νοιωθεις αυτοματως, ενοχες.
πατριαρχια, λεγεται ο λογος...

[ladybird12]

Αστα να πανε ρεμεντη αυτό ναι να λέω σε πραγματα ναι νά μήν μπορώ νά πω όχι καί αν τελικά λέω νά έχω ενοχές.

οχι και πολυ... δεν εχω ιδιαιτερες ενοχες οταν απορριπτω.
ετσι οπως το περιγραφεις, φαινεται να προερχεται απο μια διαπαιδαγωγηση που εχει μαθει στο κοριτσι οτι πρεπει να ειναι ευχαριστο και χαμογελαστο, να βοηθαει την οικογενεια και να μην γινεται δυσαρεστο, μεχρι να γινει μια καλη, χαμογελαστη και γλυκια συζυγος και μητερα.
τα θεματα σκληροτητας και απορριψης και εκφρασης της πραγματικης επιθυμιας τελικα, τα εχουν κρατησει για τους ανδρες. οι γυναικες πρεπει να ειναι συγκαταβατικες και χαμογελαστες. ως εκ τουτου, αν εχεις φαει τετοιου ειδους πλυση εγκεφαλου, οταν γινεσαι δυσαρεστη, νοιωθεις αυτοματως, ενοχες.
πατριαρχια, λεγεται ο λογος...

Βέβαια οι ενοχες μου εμφανίζονται σέ πολλές πτυχές καί περιστάσεις της ζωής. Για παράδειγμα... Έχω αποκρύψει από άτομα ότι σπουδάζω τό τάδε αντικείμενο γιατί νιώθω αχρηστία, ή ίσως γιατί δεν θέλω νά ερωτηθω πράγματα, ή ίσως γιατί αισθάνομαι ανίκανη στο τάδε αντικείμενο. Με αποτέλεσμα νά μήν λέω, νά αποκρύπτω αλήθειες. Στη συνέχεια φυσικά νιώθω ενοχές καί σκέφτομαι πότε θά αποκαλύψω αν αποκαλύψω τήν αλήθεια. Μετά μπορεί νά τραβήξει τόσο πολύ που σκέφτομαι ότι αν τό αποκαλύψω τώρα τόσο αργά θά ερωτηθω γιατί το ένα καί τό άλλο, με αποτέλεσμα να έχω μεγαλύτερες ενοχές. Ενας φαύλος κύκλος.
Δεν είναι κατάσταση αυτή. Πνιγομαι.

[user]

πρέπει λοιπόν να δουλέψεις πάνω σε αυτό, να σταματήσεις να αντιδράς με αυτόν τον τρόπο όλο και λιγότερο, όχι απότομα.
είσαι αρκετή και δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν.
η αλήθεια απελευθερώνει κι αν δεν αντέχουν αυτό που είσαι, μάλλον άλλα πράγματα πρέπει να σε ανησυχούν. τύπου, με καλύπτει αυτή η σχέση;
ξέρεις ότι μπορεί και να έχεις εθιστεί σε αυτό;

[ladybird12]

πρέπει λοιπόν να δουλέψεις πάνω σε αυτό, να σταματήσεις να αντιδράς με αυτόν τον τρόπο όλο και λιγότερο, όχι απότομα.
είσαι αρκετή και δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν.
η αλήθεια απελευθερώνει κι αν δεν αντέχουν αυτό που είσαι, μάλλον άλλα πράγματα πρέπει να σε ανησυχούν. τύπου, με καλύπτει αυτή η σχέση;
ξέρεις ότι μπορεί και να έχεις εθιστεί σε αυτό;

Μπορεί νά έχω εθιστεί στην ενοχή;
Ναι υπάρχει αυτή η περίπτωση.
Γιατί αποκρύπτω πράγματα, δεν ξέρω γιατί πια, δεν μπορώ νά εκφραστώ, Δεν μπορώ τίς πολλές ερωτήσεις μετά, φοβάμαι τήν κριτική καί τήν ανάλυση από τά άλλα άτομα, ότι πρέπει νά απολογουμαι, νά δικαιολογουμαι καί όλο αυτό μου βγάζει περισσότερη ενοχή.

[Remedy]

Αστα να πανε ρεμεντη αυτό ναι να λέω σε πραγματα ναι νά μήν μπορώ νά πω όχι καί αν τελικά λέω νά έχω ενοχές.Βέβαια οι ενοχες μου εμφανίζονται σέ πολλές πτυχές καί περιστάσεις της ζωής. Για παράδειγμα... Έχω αποκρύψει από άτομα ότι σπουδάζω τό τάδε αντικείμενο γιατί νιώθω αχρηστία, ή ίσως γιατί δεν θέλω νά ερωτηθω πράγματα, ή ίσως γιατί αισθάνομαι ανίκανη στο τάδε αντικείμενο. Με αποτέλεσμα νά μήν λέω, νά αποκρύπτω αλήθειες. Στη συνέχεια φυσικά νιώθω ενοχές καί σκέφτομαι πότε θά αποκαλύψω αν αποκαλύψω τήν αλήθεια. Μετά μπορεί νά τραβήξει τόσο πολύ που σκέφτομαι ότι αν τό αποκαλύψω τώρα τόσο αργά θά ερωτηθω γιατί το ένα καί τό άλλο, με αποτέλεσμα να έχω μεγαλύτερες ενοχές. Ενας φαύλος κύκλος.
Δεν είναι κατάσταση αυτή. Πνιγομαι.

αφενος συμφωνω με τον user.
αφετερου, ποιοι ειναι "αυτοι" που ρωτανε;;;;
μηπως ειναι ο καθε πικραμενος, που στην πραγματικοτητα δεν του πεφτει λογαριασμος και δεν εχει δικιαωμα να ρωταει αδιακρισες;;;
αν ναι, τοτε πεφτουμε στην πρωτη περιπτωση, οτι αποφευγεις να φανεις δυσαρεστη και να του πεις να μην ανακατευεται, για να ικανοποιησεις την (απαραδεκτη) περιεργεια του, λες ψεματα για να ξεμπερδευεις, και οταν λες ψεματα, ξεκιναει μια αλυσιδα ψεματων αλλα και ενοχων που εμπλεξες ετσι...
αν ομως δικαιουνται να ρωτουν, τοτε παμε σε αυτο που σου απαντησε το πανω μελος.
εισαι αυτη που εισαι και ε χεις αξια οσο καλα κι αν τα καταφερνεις..δεν εχεις να απολογηθεις αν καπου αποτυχεις. μπορει ομως να ειναι στο μυαλο σου μονο η αποτυχια, αλλα στην πραγματικοτητα να εχεις απλα πολλες απαιτησεις απο τον εαυτο σου και να νοιωθεις αποτυχημενη επειδη δεν εχεις φτασει τις υψηλες προσδοκιες πουε χεις απο τον εαυτο σου.
καλο ειναι να ξεμπερδεψεις τι απ ολα αυτα ισχυει και να δουλεψεις για να το ανατρεψεις.

ξεκινα να λες την αληθεια με θαρρος εκει που θες να μιλησεις, και να λες "δεν σε αφορα" η 'δεν θελω να το συζητησω", εκει που δεν θες να μιλησεις.

[mindcrime]

Αστα να πανε ρεμεντη αυτό ναι να λέω σε πραγματα ναι νά μήν μπορώ νά πω όχι καί αν τελικά λέω νά έχω ενοχές.Βέβαια οι ενοχες μου εμφανίζονται σέ πολλές πτυχές καί περιστάσεις της ζωής. Για παράδειγμα... Έχω αποκρύψει από άτομα ότι σπουδάζω τό τάδε αντικείμενο γιατί νιώθω αχρηστία, ή ίσως γιατί δεν θέλω νά ερωτηθω πράγματα, ή ίσως γιατί αισθάνομαι ανίκανη στο τάδε αντικείμενο. Με αποτέλεσμα νά μήν λέω, νά αποκρύπτω αλήθειες. Στη συνέχεια φυσικά νιώθω ενοχές καί σκέφτομαι πότε θά αποκαλύψω αν αποκαλύψω τήν αλήθεια. Μετά μπορεί νά τραβήξει τόσο πολύ που σκέφτομαι ότι αν τό αποκαλύψω τώρα τόσο αργά θά ερωτηθω γιατί το ένα καί τό άλλο, με αποτέλεσμα να έχω μεγαλύτερες ενοχές. Ενας φαύλος κύκλος.
Δεν είναι κατάσταση αυτή. Πνιγομαι.

Γιατί πρέπει να ντρέπεσαι αν ντρέπεσαι για τις επιλογές σου; Δηλαδή αν σου αρέσει εσένα γλυπτική θα πρέπει να ντρέπεσαι αν επέλεξες την καλών τεχνών και θα πρέπει να το εξηγήσεις κιολας; Γιατι; Το οφείλεις; Είσαι υποχρεωμενη;