Φόβος της μοναξιάς

[elis]

Παρε φαρμακα να μην εχεισ αναγκη για σεξ

[tingerbell]

Ταχουμε περάσει όλοι αυτά. Ερωτικές απογοητεύσεις που δεν κλείνουν για μας αλλά κλείνουν μόνο για τους άλλους. Αναγκαστικά πρέπει να προχωρήσεις γιατί ο χρόνος τρέχει. Μην αντιστέκεσαι. Βρες κάτι άλλο να σε απασχολήσει. Κάτι ευχάριστο. Δεν είναι μοναξιά θεωρώ..είναι η απόρριψη.Ποιος έχει διακόσια άτομα να βγαίνει κι άλλα τόσα λεφτά; Κανείς. Με αυτή τη λογική νιώθουμε όλοι μοναξιά. Πλέον είναι και το φυσιολογικό αυτό. Θεωρώ ότι τη μοναξιά τη νιώθεις σε αυτή την απόρριψη γιατί απορρίφθηκαν τα συναισθήματα σου. Αλλά δεν είσαι μόνος, έχεις άτομα. Και θα έχεις όποτε θες γιατί και άλλοι νιώθουν "μοναξιά". Άτομα θα έρχονται και θα φεύγουν συνέχεια αν ανοίγεις την πόρτα. Όταν τα συναισθήματα σου βρουν κάπου να κουρνιάσουν τότε θα νιώσεις ότι αυτό πλέον δεν είναι πρόβλημα. Είναι θέμα συναισθημάτων γιατί όπως είπα άτομα υπάρχουν και θα υπάρχουν. Ευκαιρίες θα υπάρχουν. Αν βγαίνεις και περνάς καλά, τα συναισθήματα αυτά δε θα είναι έτσι τόσο έντονα. Αν όμως πχ έχεις κάποιες ανάγκες σωματικές που απλά τις αφήνεις στην άκρη, τότε θα σου βγαίνει σε άσχημο συναίσθημα. Οπότε μια από τις δύο ανάγκες (σωματική) πρέπει να την καλύψεις γιατί μαζί και οι δύο φέρουν αυτό το αποτέλεσμα. Έτσι λέω, δεν ξέρω. Υποθέτω. Επειδή το σώμα και το μυαλό πάνε πακέτο. Αν δεν μπορείς να ικανοποιήσεις το μυαλό, τότε μπορείς το σώμα. Αλλά όχι και τα δύο παραγκωνισμένα.

Και κάτι τελευταιο... παρατηρώ επίσης οτι βρίσκομαι σε μια σύγχυση και βαζω τρικλοποδιές στο εαυτό μου. Για παράδειγμα, υπάρχει μια κοπέλα η οποία βλέπω οτι ενδιαφέρεται/κοιτάει εδω και κάμποσο καιρό. 'Η τουλάχιστον αυτή την εντυπωση εχω (να πεφτω τόσο έξω? μπορει) .Αλλα απο τη μεριά μου όμως, απ'όσο με θυμάμαι κιόλας δηλαδή, δεν ειχα κάποιο ιδιαιτερο ενδιαφέρον για αυτη παρα μόνο οταν συνειδητοποιησα οτι "κοιταει". Βεβαια ειναι πολυ προσεκτική (?) και οταν ειναι κοντα μου προσπαθεί να ειναι διακριτική για καποιο λόγο, δηλαδη αλλάζει το βλέμα της, δεν στρέφει ποτε το κορμι της προς τα μενα οταν μιλαμε, δε χορευει μαζι μου οπως με τους άλλους κ.α. Τις προάλλες εκανε ενα παρτυ γεννεθλιων και με κάλεσε και εμενα. Με ευχαριστησε θερμα που πηγα και μετα απο 10 μερες της πηρα ενα δωρό (γιατι ετσι της ειχα υποσχεθει αφου πηγα με αδεια χερια στο πάρτυ της) και ο ενθουσιαμος της δεν ηταν αυτος που περίμενα, αλλά εντάξει δεν θα έχουμε και μετρητες ενθουσιασμού για τους ανθρώπους :-) ο καθενας θα ενθουσιάζεται με τον τρόπο που θελει. Οποτε ο προβληματισμός μου εγκειται στο εξης: Να της ζητησω να βγουμε? Να μην της ζητήσω? Να της ζητησω μονο και μονο επειδή εικάζω ότι υπάρχει ενδιαφέρον μονο απο τη μεριά της?
Εν κατακλειδι δεν εχω καποιες σαφεις προθέσεις απεναντί της, δηλαδη αν θέλω απλά μια περιπέτεια ή να τη γνωρίσω καλύτερα. Κοινως, δεν ξερω τι θέλω απο αυτή και αν το θέλω εν τελει. Οποτε με πιάνουν τέτοιοι "χαζοί" προβληματισμοί και εν τέλει μένω εντελώς στάσιμος. Ουτε μπροστα, ουτε πισω .Ουτε της ζητάω, ουτε δεν της ζητάω και στο τέλος συνεχιζω με τις εσωτερικές εντασεις μου...

[kopela93]

Και κάτι τελευταιο... παρατηρώ επίσης οτι βρίσκομαι σε μια σύγχυση και βαζω τρικλοποδιές στο εαυτό μου. Για παράδειγμα, υπάρχει μια κοπέλα η οποία βλέπω οτι ενδιαφέρεται/κοιτάει εδω και κάμποσο καιρό. 'Η τουλάχιστον αυτή την εντυπωση εχω (να πεφτω τόσο έξω? μπορει) .Αλλα απο τη μεριά μου όμως, απ'όσο με θυμάμαι κιόλας δηλαδή, δεν ειχα κάποιο ιδιαιτερο ενδιαφέρον για αυτη παρα μόνο οταν συνειδητοποιησα οτι "κοιταει". Βεβαια ειναι πολυ προσεκτική (?) και οταν ειναι κοντα μου προσπαθεί να ειναι διακριτική για καποιο λόγο, δηλαδη αλλάζει το βλέμα της, δεν στρέφει ποτε το κορμι της προς τα μενα οταν μιλαμε, δε χορευει μαζι μου οπως με τους άλλους κ.α. Τις προάλλες εκανε ενα παρτυ γεννεθλιων και με κάλεσε και εμενα. Με ευχαριστησε θερμα που πηγα και μετα απο 10 μερες της πηρα ενα δωρό (γιατι ετσι της ειχα υποσχεθει αφου πηγα με αδεια χερια στο πάρτυ της) και ο ενθουσιαμος της δεν ηταν αυτος που περίμενα, αλλά εντάξει δεν θα έχουμε και μετρητες ενθουσιασμού για τους ανθρώπους :-) ο καθενας θα ενθουσιάζεται με τον τρόπο που θελει. Οποτε ο προβληματισμός μου εγκειται στο εξης: Να της ζητησω να βγουμε? Να μην της ζητήσω? Να της ζητησω μονο και μονο επειδή εικάζω ότι υπάρχει ενδιαφέρον μονο απο τη μεριά της?
Εν κατακλειδι δεν εχω καποιες σαφεις προθέσεις απεναντί της, δηλαδη αν θέλω απλά μια περιπέτεια ή να τη γνωρίσω καλύτερα. Κοινως, δεν ξερω τι θέλω απο αυτή και αν το θέλω εν τελει. Οποτε με πιάνουν τέτοιοι "χαζοί" προβληματισμοί και εν τέλει μένω εντελώς στάσιμος. Ουτε μπροστα, ουτε πισω .Ουτε της ζητάω, ουτε δεν της ζητάω και στο τέλος συνεχιζω με τις εσωτερικές εντασεις μου...

Όχι, να το δοκιμάσεις να βγεις μαζί της για μια γνωριμία έτσι απλά
Εφόσον δε σε συγκίνησε η παρουσία της πολύ πιθανόν να μη σε συγκινήσει και μετά, εφόσον δεν την είχες προσέξει, αλλά μπορεί να σε τραβήξει ο χαρακτήρας της. Μια δοκιμή δε βλάπτει. Δοκίμασε το λέω εγώ!
Μα ούτως ή άλλως ένα πολύ μεγάλο ποσοστό γυναικών περιμένει από το άλλο φύλο να κάνει κίνηση. Λίγες θα κάνουν βήμα. Κάνε εσύ και βλέπεις. Στην τελική και τίποτα να μη γίνει, θα έχεις άλλα καλά. Θα ξεκολλήσει λίγο το μυαλό σου από τα παλιά και ίσως ανανεωθείς και λίγο χεχε