Το παιδί μου είναι χρήστης κάνναβης

[Virginia]

Μόλις πριν λίγες μέρες έμαθα ότι ο 20χρονος γιος μου είναι καθημερινός χρήστης χασίς εδώ και τρία χρόνια. Βρίσκομαι σε κατάσταση πανικού. Χιλιάδες ερωτήματα με βασανίζουν. Πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση; Πόσο μεγάλος ο κίνδυνος να προχωρήσει σε άλλες ουσίες; Πως μπορώ εγώ να τον βοηθήσω; Έχω ενημερωθεί για τις συνέπειες του χασίς μέσα από το διαδίκτυο. Για την απώλεια μνήμης, ψυχολογική εξάρτηση, κλπ. Ο ίδιος θεωρεί ότι δεν τρέχει τίποτε, ότι δεν είναι εξαρτημένος. Δεν θέλει να το κόψει γιατί του αρέσει.

[Boltseed]

Τι εννοείς καθημερινός χρήστης χασίς εδώ και τρία χρόνια? Το μυαλό του θα είχε γίνει τυρί με τόση χρήση..!

Μην σε τρομάζουν αυτά που λέει το διαδίκτυο για το χασίς , συνήθως μιλάνε για τις περιπτώσεις υπερβολικής χρήσης , που από υπερβολική χρήση ακόμα και άμα πίνεις πολύ νερό μπορείς να πάθεις σοβαρότατη ζημιά (υπερυδάτωση πχ). Το πρόβλημα δεν είναι στην κάναβη, αλλά στην υπερβολική της χρήση τελικά. Κατά την γνώμη μου είναι πολύ χειρότερο να μάθαινες ότι είναι αλκοολικός και ανεξέλεγκτος, παρά "χαλαρός" και... νιρβανατος.

Για δικιά σου πληροφορία πάντως τα άτομα που τρέχουν κατ'εξακολούθηση στις ουσίες και τα ποτά (ναι , και το αλκοόλ!) , είναι συνήθως άτομα που έχουν θέματα στην ζωή τους και θέλουν έτσι να ξεφύγουν με αυτόν τον τρόπο, να ξεχαστούν. Τώρα που το σκέφτομαι όσα άτομα ήξερα που κάνανε σπορ το χασίς είτε το ξεκίνησαν σε φάση που τα πράγματα στο σπίτι δεν ήταν καλά, είτε επειδή στην σχολή πιάνανε πάτο και νοιώθανε αβεβαιότητα για το μέλλον, είτε γενικά κάποια αρνητική κατάσταση στο περιβάλον. Η προδιάθεση πάντα υπάρχει , και η κάναβις -και τα κακά ξαδερφάκια της- περιμένουν εκεί να σου δώσουν μια φιλική σπρωξιά στην πλάτη να κυλήσεις προς τα κάτω.

Πάντως θα έπρεπε να αρχίσεις να ψάχνεις όχι γιατί αλλά το ΠΩΣ ξεκίνησε από τα 17 του (!) χασίς !

[Virginia]

Αν με το ΠΩΣ εννοείς αν είχε προβλήματα, ναι είχε δύσκολα μαθητικά χρόνια λόγω δυσλεξίας. Παρόλα αυτά πέρασε στο πανεπιστήμιο σε σχολή της επιλογής του. Όμως αυτό που με καίει τώρα δεν είναι οι αναλύσεις τους πως φθάσανε τα πράγματα εκεί αλλά το τί κάνουμε τώρα. Πως μπορώ εγώ και η οικογένεια του γενικότερα να τον στηρίξουμε. Του έχουμε δηλώσει την αμέριστη συμπαράσταση μας όμως δεν φαίνεται να έχει νόημα αυτό γιατί δηλώνει ότι δεν έχει πρόβλημα. Στεναχωριέται που στεναχωριόμαστε και προσπαθεί να μας πείσει ότι τα πράγματα δεν είναι άσχημα. Εγώ όμως δεν μπορώ να πεισθώ. Είμαι τρομοκρατημένη.

[Boltseed]

Από την στιγμή που στεναχωριέται που στεναχωριέστε , συνέχισε αυτή την στάση μέχρι να λυγίσει από μόνος του. Το ξέρω, λίγο ύπουλο μιας και πατάς πάνω στην αδυναμία του (οικογένεια) , παρόλα αυτά έτσι όπως περιγράφεις την κατάσταση ίσως και το σταματήσει γιατί βλέπει άμεσα τις συνέπειες του : την μητέρα του στεναχωρημένη.

Ξέρεις για ποιον λόγο ο κόσμος δεν σταματάει να καπνίζει και να πίνει? Επειδή δεν βλέπουν τις συνέπειες που έχουν οι όποιες κακές συνήθειες πάνω τους. Ήξερα αλκοολικό 50χρονο γείτονα ο οποίος γινόταν κάθε μέρα στούπι στο ποτό , και όταν λέμε ποτό δεν εννοούμε καμία μπυρίτσα και λίγο κρασάκι αλλά τζόνιδες και ουίσκια. Ξέρεις πότε σταμάτησε? Όταν του ήρθαν οι εξετάσεις για το συκώτι του..

Αυτό νομίζω έχει πάθει και ο γιος σου, δεν βλέπει τις συνέπειες της κάναβης, οι οποίες είναι συνήθως περισσότερο κοινωνικές παρά σωματικές. Όταν αρχίσει και χάνει φίλους , μαθήματα, δουλειά , οικογένεια(!) ίσως και να το σταματήσει από μόνος του. Αλλά πρέπει να το δει αυτό πρώτα. Ένας "καναβηάτος" που ήξερα ο οποίος χρησιμοποιούσε συχνά την ατάκα "το χόρτο σπίτι ειναι πιο φθηνό από το να βγω έξω βόλτα!" και πραγματικά είχε φτάσει σε επίπεδο κατάντιας , σταμάτησε την κατάχρηση όταν αναγκάστηκε να βρει δουλειά και δεν τον έπερνε κανένας λόγω του.. lifestyle του. (ατιμέλητος, αργός , χαλααααααρος κτλ). Οπότε είχε την επιλογή ή δεν θα ελιχε να πληρώσει το νοίκι του και στο τέλος θα καταντούσε ζητιανο-τζανκι στους δρόμους (που λεει ο λογος) , ή θα άλλαζε την ζωή του!


Κατά την γνώμη μου , συνέχισε τον "ψυχολογικό πόλεμο" μέχρι να τον λυγίσεις, αλλά σε καμία περίπτωση να μην του έχεις επιθετική στάση ή φανεί ότι τον εγκαταλείπεις, επειδή τότε είναι που θα βυθιστεί...


Ο λόγος που σε ρώτησα να ψάξεις τι κρύβεται πίσω από την χρήση που κάνει, είναι για να μην ξανακυλήσει στο μέλλον και σε άλλες ουσίες. Μην ξεχνάς ότι η κάναβη είναι απλά μια ΜΟΡΦΗ εθισμού. Φαντάσου να σταματήσει το..τσιγαρο και να αρχισει τις μπυρες. Δεν θα ειναι σε καλυτερη μοιρα.

[Deep purple]

Βιργινία ένα πρώτο βήμα είναι να ενημερωθείς σωστά, άστο το ίντερνετ, θα σε τρελλάνει. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κλείσεις ραντεβού με κάποιον ειδικό, μια μονάδα ίσως απεξάρτησης και να κουβεντιάσεις μαζί τους για το πως πρέπει να το χειριστείς. Στην παρουσα φάση το πιο σημαντικό είναι να ηρεμήσεις εσύ από το σοκ. Με το χασις ειναι λίγο περίεργα τα πράγματα. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι προθάλαμος για άλλα ναρκωτικά, αρκετοί ομως άνθρωποι μένουν στο χασίς, πίνουν χρόνια και έχουν κανονικές ζωές. Σε κάεθ περίπτωση δεν παύει να είναι εξάρτηση κυρίως ψυχολογική. Ειναι συνεπής στις υποχρεώσεις του; Πως τον βλέπεις εσύ; Και πως έγινε και σας το είπε, πολύ περίεργο.

Προσπάθησε να ηρεμήσεις.

[Θεοφανία]

βιργινια...εμένα μου κάνει εντύπωση που λες πως δεν ασχολείσαι με το λόγο που έφτασε να γίνει χρήστης, αλλά τι γίνεται τώρα.
Μα όλο το ζουμί εκεί είναι, το γιατί.
όλοι οι εξαρτημένοι άνθρωποι, έχουν πίσω τους εφιάλτες που τους κυνηγούν. Το ποτό, το μαύρο, η κόκα, η ηρωίνη, αυτά προσφέρουν:χάσιμο απο την πραγματικότητα.
Λες πως το ξεκίνησε γιατί ήταν δυσλεκτικός αλλά πέρασε στη σχολή που ήθελε.
Μα τότε δεν θα πινε τρία χρόνια, θα το είχε λύσει το πρόβλημα.
Ψάξε να βρεις τι τον κάνει να θέλει να μη ζει την πραγματικότητα του, τι είναι αυτό που του λείπει, τι είναι αυτό που τον πληγώνει....

[LOSTRE]

Δυστυχώς η χρήση χασίς είναι πολυ διαδεδομενη αναμεσα στους νέους και άλλοι είναι μακροχρόνιοι χρήστες,αλλοι περιστασιακοί...Σε μερικούς φέρνει χαλάρωση,ενώ σε άλλους τους τσιτώνει...Όμως η συστηματική χρήση κάνει ζημιά στον εγκέφαλο και θεωρείται ότι είναι παράγοντας για εκδήλωση ψυχιατρικών ασθενειών όπως μανία και σχιζοφρένεια..
Καλό θα είναι να προσεγγίσεις το παιδί σου και να πάτε σε ψυχολόγο οικογενειακώς ώστε να μιλήσει για τυχόν προβλήματα που υπάρχουν στις σχέσεις σας ή με τους φίλους του που τον ώθησαν στη χρήση χασίς...

[Lam]

Σχετικα με τις επιπτωσεις της "αθωας" καναβης θελω,Virginia,να σου μιλησω μονο μεσω προσωπικων μου εμπειριων.
Λογω των στενων μου σχεσεων εδω και αρκετο καιρο με τα ψυχιατρεια ετυχε να γνωρισω ατομα που ενω καποτε ειχαν την δυνατοτητα να επιλεξουν οι ιδιοι τις σχολες τους υπεπεσαν σε ενα σοβαρο λαθος εκει γυρω στα 20 τους χρονια-υποτιμησαν και συνεχιζουν να υποτιμουν την επικυνδινοτητα της καναβης.
Και τωρα εχουν χασει το αλφα και το ωμεγα.Δεν εχουν παραδεχτει ποτε πως ισως η σημερινη κατασταση τους μπορει να οφειλεται στην καναβη και εχουν πλασει με τον καιρο ενα σωρο παραλογες φιλοσοφιες(συνηθως για την παρεξηγημενη εννοια της καναβης στην ελληνικη κοινωνια η για την αρνητικη επιρροη των γονιων τους) για να δικαιολογησουν τον απλουστατο εθισμο τους.
Ειναι ΟΛΟΙ τους ευαισθητα ατομα αλλα το μυαλο τους λιγο η πολυ δεν παιρνει στροφες και η πραγματικοτητα για μενα ειναι πως η ελεγχομενη χρηση καναβης ειναι η εξαιρεση στον κανονα.

Επισης η καναβη απαγορευεται απο τον νομο και η ποινη για κατοχη η/και χρηση ειναι αρκετα πιο βαρια απ'οτι θα επρεπε.
Επειδη το εξυπνο πουλι απο τη μυτη πιανεται εαν ο γιος σου ατυχησει και πεσει στην περιπτωση να εχει μικροποσοτητα πανω του και να τον ψαξουν θα παει αυτωφορο και εκει δυσκολα θα πεισει τους δικαστες για την ακινδυνοτητα της καναβης και αρκετα πιθανο ειναι να καταδικαστει σε χρονια ποινη φυλακισης.
Ο γιος σου ειναι μικρος ακομα και αν οπως λες καπνιζει καθημερινα επι τρια χρονια δεν ειναι η εξαιρεση στον κανονα που λεω παραπανω εχει ομως λογω ηλικιας την δυνατοτητα να το κοψει αλλα πρεπει να λαβεις αυστηρα μετρα,αρχικα να τον πιεσεις οπως μονο εσυ ξερεις αφου εισαι η μητερα του,να μαθεις αν κατι εχει στραβωσει μεσα του αν κατι τον βασανιζει διοτι μπορει να σου λεει η και να δειχνει οτι δεν υπαρχει προβλημα αλλα καποιοι ανθρωποι απλα δεν θελουν να εκφραζουν τα προβληματα τους.
Σαν τελευταια λυση ισως να του κοψεις καποια προνομια υλικου χαρακτηρα οπως το χαρτζηλικι διοτι χωρις λεφτα καποια στιγμη ο αλλος θα σταματησει να κερναει.

Τελος οτι εγραψα ειναι η προσωπικη μου αποψη επι του θεματος.Τιποτα λιγοτερο,τιποτα περισοττερο.

[Virginia]

Σας ευχαριστώ όλους θερμά για τις συμβουλές σας. Η στεναχώρια είναι κάτι που στρώθηκε μέσα στο σπίτι μου τις τελευταίες μέρες χωρίς να αποτελεί στρατηγική πίεσης προς το παιδί. Όμως είναι το μόνο που τον κινητοποιεί στο να πει ότι θα κάνει μια προσπάθεια να το μειώσει. Συμφωνεί ότι έχει υπερβεί το μέτρο όχι όμως ότι είναι εθισμένος. Τα επιχειρήματα του είναι ότι η σύγχρονη κοινωνία προσφέρει πολλούς εθισμούς ούτως ή άλλως (τηλεόραση, καφές, ποτό, τσιγάρα, κλπ.), τα οποία όμως είναι κοινωνικά αποδεκτά γιατί απλά δεν είναι παράνομα. Έχω μιλήσει με διάφορους ψυχιάτρους οι οποίοι μου λένε ότι αν δεν συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί το πρόβλημα δεν μπορούν να τον βοηθήσουν. Μας έχει κάνει τη χάρη να δει έναν απ' αυτούς στον οποίο δήλωσε ορθά κοφτά ότι του αρέσει και δεν θέλει να το κόψει. Θυμώνει γιατί τον αντιμετωπίζουμε σαν άρρωστο. Ενώ μόλις το μάθαμε, μας "ντάντεψε", δηλαδή μας αφιέρωσε χρόνο και ανοίχτηκε κάπως μαζί μας, αρχίζει σιγά σιγά πάλι να απομακρύνεται και να θυμώνει όταν τον παίρνουμε τηλέφωνο. Η αλήθεια είναι ότι τον παίρνουμε συνέχεια ο άντρας μου, εγώ και τα αδέλφια του. Εδώ και μια βδομάδα έχει φύγει για την πόλη που σπουδάζει και η ανησυχία χτυπά κόκκινο. Χθες μας είπε ότι πήγε να δώσει ένα μάθημα και ο καθηγητής δεν τον δέχτηκε λόγω ελλιπούς παρακολούθησης του μαθήματος. Ναι πέρασε στη σχολή που ήθελε αλλά προφανώς αντιμετωπίζει δυσκολίες. Έχω μιλήσει με δύο φίλους του. Μου λένε ότι και αυτοί τον συμβουλεύουν να το μειώσει και ότι στις μεταξύ τους συζητήσεις παραδέχεται ότι το έχει παρακάνει. Μου λένε όμως και ότι έχει κάνει καινούριες παρέες στις οποίες αυτοί δεν συμμετέχουν.
Deep Purple, δεν μας το είπε, βρήκαμε την ουσία στο δωμάτιο του.
Θεοφανία, φυσικά μας απασχολούν και οι λόγοι που έφτασε εκεί, και εδώ είναι που γινόμαστε βαθιά ενοχικοί. Όμως αυτά μας κάνουν να βράζουμε στο ζουμί μας. Κάθε επιλογή που κάναμε, κάθε λέξη που είπαμε σαν γονείς, οι τρόποι που χειριστήκαμε τη δυσλεξία του, όλα μπαίνουν στο μικροσκοπίο. Όμως πρέπει να δούμε τι κάνουμε τώρα. Με δεδομένο ότι τον αγαπήσαμε και τον αγαπούμε απεριόριστα. Εμείς βλέπουμε το πρόβλημα και είμαστε έτοιμοι να του προσφέρουμε τα πάντα για να το αντιμετωπίσει. Αυτός όμως δεν το βλέπει. Και εκεί είναι που νιώθουμε ανίσχυροι και ανίκανοι.

[elirene]

βιργινια εγω ειμαι 23 κ εχω περασει απο τετοια φαση οταν σπουδαζα κ βαριομουν αλλα μετα βαρθηκα..ασε που σπουδαζα κ ψυχολογια κ εκανα μαθηματα για τα ναρκωτικα κ ειδα οτι η καναβη εχει 400 ψυχοτροπες καρκινογονες ουσιες ...και ξενερωσα
παντως ειδικα στην αθηνα αυτα π εχω δει ειναι οτι πολυσ κοσμος κανει χρηση καναβης πολλοι κανουν κ αλλα οπως χαπια, κοκα, πρεζα..
δεν φταις εσυ συνηθως φταιει το περιβαλλον οπως οι φιλοι..αυτος που τα χω πχ εχει μεγαλωσει με τους καλυτερους γονεις αλλα ολοι του οι φιλοι κ μιλαμε για σχολικοι φιλοι απτο σχολειο κανουν χρηση..δεν 3ερω πως μπορεις να το αντιμετωπισεις μπορεις να τον πλησιασεις κ αλιμονο οχι φωνες κ τετοια μην μετα δεν σ λεει κ τπτ..
νομιζω το μειων στην περιπτωση σου ειναι η καθημερινη χρηση ειναι πολυ καρκινογονο αυτο το πραγμα, δεν ελεγχεται, τα ψεκαζουν με διαφορα καθημερινα δεν ειναι καλο πραγμα αν εκανε μια στο τοσο δεν θα ταν τοσο τραγικο γτ κ ο εθισμος σε αυτην την ουσια ειναι μονο ψυχολογικος..
απο κει κ περα στην ψυχολογια λενε πως αν εισαι επιρρεπης στις ψυχικες ασθενειες ακομα κ η καναβη μπορει να σου βγαλει κατι..
εγω στα 19 ειχα μπλε3ει με χαπια οχι για πολυ σαν δοκιμες ως τοτε δεν ειχα ποτε αγχος κ απο τοτε εχω πολυ αγχος κ προβληματα στο πεπτικο συστημα απτο αγχος κ 3 χρονια μετα φαρμακα κ τετοια..θελουν προσοχη αυτα κ δεν νομιζω οτι φταις εσυ δες λιγο το περιβαλλον του η μιση αθηνα κανει χρηση καναβης κ οχι μονο..

[marian_m]

βιργινια...εμένα μου κάνει εντύπωση που λες πως δεν ασχολείσαι με το λόγο που έφτασε να γίνει χρήστης, αλλά τι γίνεται τώρα.
Μα όλο το ζουμί εκεί είναι, το γιατί.
όλοι οι εξαρτημένοι άνθρωποι, έχουν πίσω τους εφιάλτες που τους κυνηγούν. Το ποτό, το μαύρο, η κόκα, η ηρωίνη, αυτά προσφέρουν:χάσιμο απο την πραγματικότητα.
Λες πως το ξεκίνησε γιατί ήταν δυσλεκτικός αλλά πέρασε στη σχολή που ήθελε.
Μα τότε δεν θα πινε τρία χρόνια, θα το είχε λύσει το πρόβλημα.
Ψάξε να βρεις τι τον κάνει να θέλει να μη ζει την πραγματικότητα του, τι είναι αυτό που του λείπει, τι είναι αυτό που τον πληγώνει....

Συμφωνώ, ότι το σημαντικό που πρέπει να βρεις είναι το ΓΙΑΤΙ. Αν αντιμετωπιστεί αυτό, τότε το πρόβλημα λύνεται ή εκλείπει.
Οι περισσότεροι γονείς δεν αντέχουν να παραδεχτούν ότι έχουν μερίδιο ευθύνης. Σε τέτοιες ηλικίες, έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης.
Κάποια χρόνια στην εφηβεία είχα αρχίσει να πίνω και να παίρνω διάφορες ουσίες. Ήταν εκείνα τα χρόνια που οι γονείς μου ήταν άφαντοι από το σπίτι, είχαν ρίξει όλο το βάρος στη δουλειά που αντιμετώπιζε προβλήματα εκείνο το διάστημα και ξεσπούσαν σε μένα και την αδερφή μου.
Τυχαίο?
Κατά τ' άλλα, είμασταν μια πολύ καθωσπρέπει και σωστή οικογένεια. Ποτέ δεν μας έλειψε τίποτα, άρα είμασταν αχάριστοι αν παραπονιόμασταν.
Αλλά πάντα ένιωθα ότι εγώ ήμουνα το περίεργο και δύσκολο παιδί, που αδυνατούν να το καταλάβουν.
Πολλά χρόνια αργότερα και μετά από ψυχοθεραπεία κατάλαβα, ότι ήμουνα πάντα μόνη συναισθηματικά. Οι δικοί μου δεν είχαν τον τρόπο να με προσεγγίσουν. Κατάλαβα επίσης ότι ένας λόγος που το έκανα -όχι ο μοναδικός- ήταν για να με προσέξουν, να καταλάβουν ότι κάτι τρέχει.
Ούτε αυτό το κατάφερα τότε.
Ευτυχώς, δεν είμαι άτομο που εξαρτιέται εύκολα. Και δεν έμπλεξα χειρότερα.
Αυτή είναι η δική μου εμπειρία. Δεν ξέρω αν βοηθάω σε κάτι.

[Θεοφανία]

Συμφωνεί ότι έχει υπερβεί το μέτρο όχι όμως ότι είναι εθισμένος. Τα επιχειρήματα του είναι ότι η σύγχρονη κοινωνία προσφέρει πολλούς εθισμούς ούτως ή άλλως (τηλεόραση, καφές, ποτό, τσιγάρα, κλπ.), τα οποία όμως είναι κοινωνικά αποδεκτά γιατί απλά δεν είναι παράνομα.

Αυτές είναι οι κλασικές δικαιολογίες οσων πίνουν, τις έχω ακούσει χιλιάδες φορές. Ο αδελφός μιας φίλης μου έχει αυτή τη συνήθεια απ την εφηβεία και μάλιστα σε καθημερινή βάση. Κοντεύει 40 και πια το χει χάσει τελείως. Στο λέω τόσο λαικά για να καταλάβεις σε τι κατάσταση είναι. Πραγματικά δεν μπορεί να συννενοηθεί με κανένα, δημιουργεί προβλήματα στην οικογένεια, σπάνια πάει για δουλειά, έχει απομονωθεί και κάνει παρέα μόνο με άτομα που πίνουν και αυτό σε σπίτια. Τις σπάνιες φορές που έρχεται μαζί μας για μπάνιο είναι απίστευτα κουραστικός, κολλάει το μυαλό του στο ίδιο πράγμα, χάνεται για να πάει να φτιάξει τσιγάρα, δεν έχει σχέση, τα πάντα τον ενοχλούν και βγάζει νεύρα σε σημείο που οι δικοί του φοβούνται πως μπορεί να γίνει επικίνδυνος.

Έχω μιλήσει με διάφορους ψυχιάτρους οι οποίοι μου λένε ότι αν δεν συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί το πρόβλημα δεν μπορούν να τον βοηθήσουν. Μας έχει κάνει τη χάρη να δει έναν απ' αυτούς στον οποίο δήλωσε ορθά κοφτά ότι του αρέσει και δεν θέλει να το κόψει.

Δεν καταλαβαίνω γιατί πήγατε σε ψυχίατρους και μάλιστα πολλούς. Δεν έχει ψύχωση-ακόμη-ψυχολόγο/ψυχοθεραπευτή χρειάζεται για να λύσει τα θέματα του και μαζί με αυτόν και εσείς για να δείτε τι τον οδήγησε εκεί.


Θυμώνει γιατί τον αντιμετωπίζουμε σαν άρρωστο.

Φυσικά και δεν είναι άρρωστος-ακόμη επιμένω-αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει μπει σε έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο.

Η αλήθεια είναι ότι τον παίρνουμε συνέχεια ο άντρας μου, εγώ και τα αδέλφια του. Εδώ και μια βδομάδα έχει φύγει για την πόλη που σπουδάζει και η ανησυχία χτυπά κόκκινο.

Φαντάζομαι να καταλαβαίνεις πως με το να τον πρήζετε οικογενειακώς δεν πρόκειται να πετύχετε και πολλά, έτσι δεν είναι?


Θεοφανία, φυσικά μας απασχολούν και οι λόγοι που έφτασε εκεί, και εδώ είναι που γινόμαστε βαθιά ενοχικοί. Όμως αυτά μας κάνουν να βράζουμε στο ζουμί μας. Κάθε επιλογή που κάναμε, κάθε λέξη που είπαμε σαν γονείς, οι τρόποι που χειριστήκαμε τη δυσλεξία του, όλα μπαίνουν στο μικροσκοπίο. Όμως πρέπει να δούμε τι κάνουμε τώρα. Με δεδομένο ότι τον αγαπήσαμε και τον αγαπούμε απεριόριστα. Εμείς βλέπουμε το πρόβλημα και είμαστε έτοιμοι να του προσφέρουμε τα πάντα για να το αντιμετωπίσει. Αυτός όμως δεν το βλέπει. Και εκεί είναι που νιώθουμε ανίσχυροι και ανίκανοι.

Και πάλι όσο και να θέλετε να το λύσετε με συνοπτικές διαδικασίες δεν πρόκειται να πετύχετε και πολλά πράγματα. Επιμένω πως η ρίζα είναι που πρέπει να βρεθεί και όχι να εστιάζετε στο κλάδεμα όπως-όπως. Με πίεση, παρακάλια και νουθεσίες δεν θα λυθεί ποτέ το πρόβλημα, το πολύ-πολύ να το κάνει κρυφά, αλλά δεν θα το κόψει.

Η άποψη μου είναι πως πρέπει να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία όπως είπα παραπάνω και όχι μόνος του, καθώς και σεις μπορείτε να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό ώστε να δρομηλογήσει τον τρόπο που θα χειριστείτε το θέμα....:)

[Virginia]

Δεν θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα με συνοπτικές διαδικασίες. Θέλουμε να βρούμε το δρόμο. Σήμερα πήγα σε κέντρο απεξάρτησης. Στην είσοδο του κτιρίου είδα δυο παιδιά να βάζουν ένεση. Μου κόπηκαν τα πόδια. Που πήγα; Στο στόμα του λύκου; Δεν ξέρω τα έχω χαμένα. Μπαίνω σ' έναν καινούριο κόσμο που μέχρι τώρα νόμιζα πως δεν με αφορούσε.
Σας ευχαριστώ όλους για τις συμβουλές σας. Υπάρχει αλήθεια σε όλα όσα λέτε. Μόνο θέλω κάποιος να μου πει πως να τον βοηθήσω να κάνει το πρώτο βήμα. Να δει το πρόβλημα του.

[deemos]

Το θεμα ειναι να μην πανικοβαλλεσαι γτ το μεταδιδεις και στον αλλο. Πες οτι πινει κανα δυο ποτηρακια παραπανω και σου το'πε- αυτη πρεπει να ειναι η αντιδραση σου. Αυτα τα χαζα, τυπου "πιεσε τον μεχρι να σπασει", και τα συναφη ξεχνα τα! ειναι απιστευτα αφελες (για να μην πω βλακωδες) να προσεγγισεις ενα θεμα με αυτον τον τροπο γτ ειναι 20 και οχι 12χρ. και το μονο που θα κανει ειναι ο γιος σου να κλειστει (entrenching). Το οτι σου το'πε σημαινει οτι εσυ εισαι η Ιθακη του και ΑΥΤΟ ειναι το οπλο σου so use it wisely. Πρεπει ο ιδιος να πειστει οτι δεν του κανει καλο το χορτο. Αναφορικα μια περιπτωση που γνωριζω το εκοψε μετα απο ταξιδι στο Αμστερνταμ, οπου συνειδητοποιησε οτι το μονοπατι αυτο οδηγει σε χειροτερα βοσκοτοπια, και ετσι αφου ειδε τους εγκλωβισμενους που πηγαν εκει να πιουν ενα τσιγαρο αλλα καταληξανε να ζητιανευουν/εκπορνευονται για μια δοση σκονης. Το αλλο που λεει και ενας συμφορουμιτης επισης πολυ σωστα ειναι οτι αμα εχεις πανω απο 3,5γρ πανω σου πας για δεκαετια μεσα και ας το ξανασκεφτει ο γιος σου πως θα ναι να βγαινει στα τριαντα του και οι φιλοι του να ειναι πατεραδες με οικογενεια ενω αυτος θα πρεπει να ξεκινησει απο εκει οπου τα αφησε. Αυτα μπορεις να τα χρησημοποιησεις ως επιχειρηματα και πανω απ'ολα να τον παρακαλεσεις να το ελατωσει τουλαχιστον σε εβδομαδιαια βαση γτ τα προβληματα που μπορουν να δημιουργηθουν ειναι μη αναστρεψιμα. Απωλεια βραχυπροθεσμης μνημης, ονοματα, προσωπα, προσανατολισμος, ισως και καποια προβληματα προφορας (να δυσκολευεται να προφερει το -ρ και το -λ) και παει λεγοντας. Οποτε το προγραμμα σου εχει τρια +1 σημεια Προτον: Αγαπη και μη πιεση Δευτερον: Persuation (δν μ ρχεται στα ελλ) και Τριτο Ενασχοληση (δουλεια, φροντιστηριο, ξενη γλωσσα, πολεμικη τεχνη, γυμναστηριο, κατι τεσπα να απασχολειται) και to 1 ειναι να τον ταρακουνησεις με τον νομο που δεν αστειευεται.
P.S. Ολες οι περιπτωσεις που βαραγανε "πρεζα" ξεκινησανε με "χορτο" γι'αυτο ονομαζεται και gateway drug σου ανοιγει διαπλατα την πορτα να πειραματιστεις
PS Επιδη δεν πολυμπανω εδω αμα στελεις μειλ μαλλον θα ναι καλυτερα

[elen d]

Λυπαμαι για οτι σου συμβαινει και μην τσαντιστεις με αυτα που θα σου πω.
Σχεδον ολοι οι φιλοι μου κανουν χρηση χασισ εδω και 10 χρονια καποιοι το αρχισαν το σταματησαν, καποιοι δοκιμασαν και πιο βαρια αλλοι το αφησαν και αλλοι το εχουν σαν κοκα κολα.

Εγω δεν εχω δοκιμασει ποτε ενω με τα παιδια αυτα ειμαι απο τα 5 με καποιουσς και απο τα 10 με τους αλλους . Ειμαστε στα 30 ολοι.
Κατα τη γνωμη δεν φταινε οι παρεες.
ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΣΑΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ.

Να σου πω πως μονο 2 ατομα απο τα 12 που ξερω ειχαν προβληματα μεγαλα στο σπιτι, στο δικο μου τα μεγαλυτερα , και παρολο τις παρεες και τα προβληματα που ειχα και εχω ακομα δεν ειμαι εξαρτημεναη παρα μονο απο το τσιγαρο τα τελευταια 7 χρονια. Αλλα γιατι στα λεω αυτα,

Σιγουρα υπαρχουν θεματα στο σπιτι, μπορει η σχεση με τον αντρα σου, η σχεση του με το παιδι, η σχεση σου με το παιδι, το να ειναι πολυ καλομαθημενο με τα παντα ετοιμα στο χερι, πολλα μπορει να ειναι. Εγω σου προτεινω να πας σε ενα ψυχολογο ιδιωτη να μιλησεις εσυ πρωτα μετα με τον συζηγο και μετα σιγα σιγα να πας και το παιδι. Τα παιδια επηρεαζονται απο πολυ απλα πραγματα που κανουν οι γονεις , και ενω οι γονεις νομιζουν οτι τα κρυβουν καλα. Δεν ειναι ετσι, ολα τα καταλαβαινουμε. Ολα μας επηρρεαζουν. Δεν ξερω τη σωστη λυση εχει να κανει πιστευω με τη σχεσεις μεσα στην οικογενεια , να σφηξουν οι δεσμοι αλλα το πως και το γιατι ενας ειδικος θα γνωριχει πολλα περισσοτερα.

Ελπιζω να βρεις την ακρη, αλλα σιγουρα μην πανικοβαλλεσαι γιατι αυτο σιγουρα θα το μεταδιδεις και στο παιδι.

Καλυ τυχη.